Cytaty na temat przechodzień (39 cytatów)

„Kto nie uwierzy w własny rozwój, ten na zawsze pozostanie szarym przechodniem.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

Pozostałe

„Tu leży wieszcz,
Przechodniu, nie szcz.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wyb. Ludwik Stomma, Polska Oficyna Wyd. „BGW”, 1995, s. 116.

„Niech nie nadejdzie dzień, gdy przejdziemy ulicą, jeden mimo drugiego, nie spojrzawszy na siebie, ocierając się łokciami jak dwaj spieszni przechodnie.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„Tu leży wieszcz,
Przechodniu nieszcz.”

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

„Ja dzień w dzień
przechodzień
w maju
raju
mijam
w sekundę
(śnię?)
wiśnię
w roztargnieniu
niepotrzebne już gubiącą płatki
w pośpiechu do owoców
owo – cud!
i jabłonkę
jeszcze w różowości stuloną
najskromniej”

Uta Przyboś (1956)

Źródło: Oczywistość opatrzności

„To miasto pachnie jak szlugi i kalafiory,
dzieciaki krążą po mieście, by zgubić swoje upiory,
to miasto pachnie jak mięso smażone w piekle,
czterdziestoletni przechodnie wciąż węszą i patrzą wściekle.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Trójkąt warszawski
Źródło: utwór Szlugi i kalafiory

„Jeżeli chłopiec idzie ulicą uśmiechnięty – to już coś znaczy. Niejeden przechodzień rozpogodzi się na ten widok. Warto potrudzić się żeby nauczyć chłopców tego uśmiechu jako pierwszego kroku do szczęścia.”

Robert Baden-Powell (1857–1941) brytyjski wojskowy, pisarz, twórca skautingu

Skauting

O uśmiechu

„Przechodniu, powiedz Sparcie iż wierni jej prawom tutaj spoczywamy.”

Leonidas król Sparty

„Wybrałem się z Zosią w piękne, lipcowe popołudnie na spacer na most Poniatowskiego. Tam oczom naszym przedstawił się niebiański widok. Obraz, o jakim marzyliśmy od lat. Po jezdni ciągnął nieprzerwany sznur żołnierzy niemieckich, ale takich, jakich nigdy nie widzieliśmy. Obdarci, brudni, często bez broni i butów, pieszo, na rowerach i wozach, w nieładzie i rozsypce i często bez dowódców. A wśród nich ranni z obwiązanymi głowami i rękami na temblakach. O widoku niezapomniany! A tu w dodatku słońce lipcowe, jak gdyby chcąc tę nędzę lepiej wystawić na widok, wydobywało z mundurów każdą dziurą, każdą plamę z bandaża, każdą rdzę na karabinie. Trzymając się za ręce i z trudem hamując radość, sygnalizowaliśmy sobie uściskiem dłoni ciekawsze widoki. Takich jak my przechodniów było na moście więcej. Wędrowała tam cała Warszawa. Ludzie, udając, że rozkoszują się pięknym, lipcowym popołudniem i Wisłą połyskującą w potokach światła, w gruncie rzeczy paśli oczy widokiem pobitych Niemców. Wymienialiśmy z nimi ukradkiem rozradowane spojrzenia, a tłumy zdemoralizowanych Niemców płynęły bez końca, ścigane głuchym głosem armat dolatujących od Radzymina i Otwocka. Nie ulegało wątpliwości, że front zbliżał się do Warszawy. Już od dawna obserwowaliśmy wśród Niemców oznaki rozkładu i strachu.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 342–343.

O ludziach , O strachu , O butach , O słońcu

„Rekordowy tłum. Nawet podczas „Gay Pride” nie było takiego tłoku na głównej ulicy. Wtedy też cały dzień zamknięta dla ruchu samochodowego była Laugavegur. Też chodziło się slalomem. Gdyby wyciąć wszystkich, sprawić, żeby stali się niewidzialni wszyscy oprócz jednego, losowo wybranego człowieka, i patrzeć na jego ruchy – byłoby to jak spacer pijaka. Wszyscy byli kompletnie nawaleni, ja chyba nigdy wcześniej tak nawalony nie byłem, chociaż zupełnie trzeźwy byłem. Ale to, co działo się na Laugavegur podczas „Culture Night” było prawie zabójcze. Sprasowani ludzie, zero przestrzeni. Powietrze duszne i ciepłe od oddechów. Żeby tylko znaleźć kolejnych trzydzieści centymetrów na asfalcie, postawić tam nogę, przeczekać chwilę, wypuścić drugą nogę do przodu, choćby w bok, gdziekolwiek, i na następnych, cudem znalezionych trzydziestu centymetrach ją postawić. Ubrania zdarte od ocierania się o przechodniów. Chcę krzyczeć, chcę wyć, umieram, a oni się cieszą, a oni dobrze się bawią.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki
Źródło: Islandzkie zabawki, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2010

O ludziach

„W tamtych pięknych latach na ulicy aż roiło się od dzieci, które mogły bawić się na zewnątrz i my rozmawialiśmy z nimi. Poruszano się konnymi powozami – tylko niewielu mogło sobie pozwolić na kupno automobilu – i pamiętam jeszcze, że jedną z ulubionych zabaw dzieci było czepianie się tych powozów z tyłu i przejażdżka w spacerowym tempie. Bawiło nas nawet to, gdy przechodnie ostrzegali woźnicę i znaczącymi gestami dawali do zrozumienia: ktoś ci siedzi na plecach! Potem woźnica ze świstem bata przepędzał pasażera na gapę. Byliśmy zachwyceni.”

Farah Pahlawi (1938)

opisując swą młodość.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, op. cit., s. 110.

O miłości , O pieniądzach , O dzieciach , O grach

„Ulice tuliły się do przechodniów. Tylko nie
do mnie.
Tak trudno jest wyjść i nie wrócić do siebie.”

Jakub Pacześniak (1974)

Źródło: [Miałem załatwić kilka spraw na mieście]

„O Grotowskim przeczytałam w 1965 roku w „The Drama Review”. Występowaliśmy wtedy w Danii i podczas jednego ze spotkań z dziennikarzami wspomniałam o ciekawym reżyserze, który robi w Polsce eksperymentalny teatr. Jeden z dziennikarzy zapytał mnie, czy nie chciałabym poznać Grotowskiego. Czemu nie? – odpowiedziałam. Skontaktował mnie z Eugenio Barbą, który zawiadomił Grotowskiego i po dwóch dniach dostałam z Polski telegram z zaproszeniem. Przylecieliśmy do Warszawy. Pojawienie się ciemnoskórej kobiety wywołało sensację, ludzie po raz pierwszy widzieli kogoś, kto wygląda tak jak ja. Na ulicach przechodnie dotykali mnie palcami.”

Ellen Stewart (1919–2011) amerykańska reżyserka i producentka teatralna

Źródło: Roman Pawłowski, Teatr La Mama, „Gazeta Wyborcza”, 25 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/estewart.htm

O kobietach , O ludziach

„Artyści pop tworzyli obrazy, które każdy z przechodniów z Broadwayu był w stanie rozpoznać w ułamku sekundy: (…) wszystkie te wspaniałe, nowoczesne rzeczy, których za wszelką cenę starali się nie zauważać ekspresjoniści abstrakcyjni.”

Andy Warhol (1928–1987) malarz i wszechstronny artysta amerykański, prekursor pop-artu

Obraz

„Im więcej alpinistów w górach, tym częściej zachowują się wobec siebie jak przechodnie na ulicy.”

Wanda Rutkiewicz (1943–1992) alpinistka polska

Źródło: Rutkiewicz – najwybitniejsza polska himalaistka?, drytooling.com.pl, 21 marca 2011 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/1004-wanda-rutkiewiczWanda

O ludziach

„Mkną po szynach niebieskie tramwaje
przez wrocławskich ulic sto.
Tu przechodnia uśmiechem witają dzieci,
kwiaty i każdy dom.
Na przystankach nucą słowiki,
dźwięczy śpiewem stary park.
Przez Sępolno, Zalesie i Krzyki
niesie melodię wrocławski wiatr.”

Maria Koterbska (1924) polska piosenkarka

Autorzy: Krystyna Wnukowska, Wrocławska piosenka
Cytaty z piosenek wykonywanych przez Marię Koterbską

O dzieciach , O uśmiechu , O domu , O Kwiatach

„Ja żyć już nie mogę, położę się – umrę.
Ubiorą mnie ładnie, położą mnie w trumnę
(…)

Wywiozą mnie w trumnie za miasta rogatki,
Położą mnie w grobie, zasadzą mi kwiatki.
Niech smutny przechodzień pomyśli, poduma:
Tu leży ten, co umarł.”

Marian Rentgen-Güntner (1888–1940)

Źródło: Marian Rentgen, Ballada o miłości, w: Ryszard Marek Groński, Jak w przedwojennym kabarecie. Kabaret warszawski 1918–1939, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987, s. 153.

„Powiedz, przechodniu, Sparcie, że widziałeś tu nas poległych w imię posłuszeństwa świętym prawom ojczyzny.”

Simonides z Keos (-556–-468 p. n. e.) liryk grecki

ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι (gr.)
dosł. „O cudzoziemcze, powiedz Lacedemończykom, że wierni ich prawom, tu polegliśmy”.
napis na grobowcu Leonidasa i jego oddziału w Termopilach (po 480 p.n.e.).

O ojczyźnie

„Bohaterowie literatury gejowsko-lesbijskiej wciąż chowają się w szalecie, tylko że jest to szalet coraz większy, lepiej wyposażony i bardziej liberalny. Można w nim spotkać koleżanki i kolegów o rozmaitej orientacji seksualnej. Zabawić się. Przechodnie zaglądają przez okna, wciąż zdziwieni, ale coraz rzadziej rzucają kamieniami.”

Kinga Dunin (1954) polska publicystka, socjolog kultury, krytyk literacki

O literaturze

„To on zatrzymuje się na krawędzi chodnika,
Z przerażeniem i fascynacją obserwując rytmiczną,
Solenną młóckę pałek
(…) i to on uśmiecha się
po chwili do stojącego obok przechodnia (ta chuliganeria
raz trzeba z nimi zrobić porządek),
to jego widać na zdjęciu w gazecie
(…) gdy stoi pod lewą
połówką transparentu PRECZ Z KNOWANIAM PISARZE
DO
to on KTO JEST PRZECIW NIE WIDZĘ wkłada szybko
obie ręce do kieszeni, aby przewodniczący zebrania
nie miał wątpliwości;
to on przed odświętną trybuną dźwiga w górę
uśmiech i dziecko z chorągiewką w rączce.”

Stanisław Barańczak (1946–2014) polski pisarz

Cytaty z tekstów literackich
Źródło: N.N. Przyznaje się do wszystkiego z tomu Sztuczne oddychanie

O dzieciach , O uśmiechu , O górach

„Słońce grzeje jak nigdzie, ten sam rap bije oknem,
patrzą krzywo przechodnie, choć już mamy wyżej spodnie,
to okropne, z pysków ponoć bije nam żałość.”

Miuosh (1986)

Prosto przed siebie
Źródło: utwór Reprezent

O słońcu

„W obłędnym chaosie paryskiego ruchu ulicznego spotyka się dwa rodzaje przechodniów: spieszących się i nieżywych.”

Jean Renoir (1894–1979)

„Epoki: puchar przechodni dziejów.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Starałem się sobie wyobrazić jak może się poczuć facet, multimilioner, ożeniony z niebezpieczną kobietą (niebezpieczną w sensie posiadania większej części udziałów w ich firmie), który widzi się na zdjęciu z kochanką, przepiękną modelką, w jednym z plotkarskich magazynów. A nic nieznaczący przechodzień ujęty jest na tym samym zdjęciu w tle. Facet w panice mówi do żony: „ona nie jest ze mną – jest z nim!”. Nie wiem jak wszystkie te szczegóły zebrały się w jedna całość, ale pamiętam, że pewnego dnia ta całość była na tyle wyraźna, iż zacząłem ją postrzegać jako niezły scenariusz i pewnie jeszcze lepszy film.”

Francis Veber (1937)

odpowiedź na pytanie, jak powstał pomysł na film Czyja to kochanka?.

O kobietach , O facetach , O kochankach , Sens

„Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Źródło: Nagrobek

O losie

„Na rogu Cichej
Przedwczoraj w nocy
Jakiś przechodzień
Wzywał pomocy.
Ale – dodajmy –
Niekiedy bywa,
Że nikt pomocy
Tutaj nie wzywa.”

Bogdan Brzeziński (1911–1980)

Źródło: Zdrowa krytyka, „Życie Literackie” nr 33, 12 sierpnia 1956, s. 12. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14823

O życiu , O pomocy

„Byli obcymi ludźmi, którzy spotkali się przypadkowo.
Znali się jeszcze przed początkiem Życia.
Na temat tego, co nastąpiło później, bardzo niewiele da się powiedzieć. W każdym razie nic, co oddzielało (według kryteriów Mammaći) Seks od Miłości. Albo Potrzeby od Uczuć.
Może tyle, że nikt nie patrzył przez oczy Rahel. Nikt nie spoglądał przez okno na morze. Albo na łódkę na rzece. Albo na przechodnia w kapeluszu we mgle.
Może tyle, że powietrze było trochę chłodne. Trochę wilgotne. Lecz bardzo ciche.
Co więcej można było powiedzieć?
Tylko tyle, że polały się łzy. Tylko tyle, że Cisza i Pustka pasowały do siebie jak łyżki położone jedna na drugiej. Tylko tyle, że z jednego pięknego gardła wydobywało się łkanie. Tylko tyle, że na twardym ramieniu w kolorze miodu odciśnięty był półokrąg zębów. Tylko tyle, że kiedy już było po wszystkim, długo leżeli wtuleni w siebie. Tylko tyle, że tym, co połączyło ich tej nocy, nie było szczęście, lecz straszliwy smutek.
Tylko tyle, że znowu złamali Prawa Miłości. Które stanowiły, kogo należy kochać. I jak. I jak bardzo.”

Arundhati Roy (1961)

Bóg rzeczy małych (1997)

O szczęściu , O smutku , O seksie , O emocjach

„przechodniu
byłem kim jesteś
będziesz kim jestem
módlmy się za siebie nawzajem”

Jerzy Andrzejewski książka Popiół i diament

Popiół i diament

„Pewien żebrak od ponad trzydziestu lat siedział przy drodze. Aż tu któregoś dnia nadszedł jakiś nieznajomy. „Ma pan trochę drobnych?” – wymamrotał żebrak, machinalnie wyciągając rękę, w której trzymał starą czapkę do baseballu. „Nie mam niczego, co mógłbym ci dać” – odparł przechodzień, a po chwili spytał: „Ale na czym ty właściwie siedzisz?”. „Och, to tylko stara skrzynka” – odpowiedział żebrak. „Siedzę na niej, odkąd pamiętam”. „A zajrzałeś kiedyś do środka?” – zapytał nieznajomy. „Nie” – odrzekł żebrak. „Po co miałbym zaglądać? Tam nic nie ma”. „Może jednak zajrzyj” – powiedział przechodzień. Żebrak zdołał podważyć wieko. Ze zdumieniem, niedowierzaniem i uniesieniem stwierdził, że skrzynka jest pełna złota.”

Eckhart Tolle (1948)

Potęga teraźniejszości (1999)

„Nie mogłam przecież biegać po ulicy i błagać przechodniów o próbkę ich DNA do badań porównawczych.”

Olga Rudnicka (1988)

Czy ten rudy kot to pies?

„Czym jest nasze życie? Nawijaniem na kawałek tekturki krótkich kawałków nitki bez możności powiązania ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego dziadka? Gdzie odnaleźć ślad babki? Do czego przyczepić cofającą się wstecz myśl? Do niczego – do opowiadań, prawie do legend tego kraju, który wynajął sobie w Europie pokój przechodni i przez dziesięć wieków usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi wygodami i ze złudzeniem pokoju z osobnym wejściem, wyczerpując całą swoją energię w kłótniach i walkach z przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju ładnymi meblami bibelotami, serwantkami, gdy błocą ciągle podłogę, rozbijają i obtłukują przedmioty? To nie jest życie – to ciągła tymczasowość życia motyla i dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech przypominających tego owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?…”

Andrzej Bobkowski (1913–1961) polski pisarz i przedsiębiorca emigracyjny

8 stycznia 1942.
Szkice piórkiem

O życiu , O pokoju , O myślach , O charakterze

„Przechodniu, nie płacz nad moją śmiercią. Gdybym żył, ty byłbyś martwy.”

Maximilien de Robespierre (1758–1794) polityk francuski

Passant, ne pleure pas ma mort. Si je vivais tu serais mort. (fr.)
napis umieszczony na grobie Robespierre’a.

O śmierci , O płaczu

„W lipcu 1944 r. gorączka wśród Niemców osiągnęła punkt szczytowy. Urzędy wyewakuowano, volksdeutsche uciekły, patrole przemierzały ulice, podrażnione i zestrachane, strzelając do przechodniów z byle powodu i w ogóle bez powodu. Ofiarą takiej strzelaniny padła moja teściowa jadąca na tylnej platformie tramwaju. Przejeżdżający samochodem patrol SS przeciągnął salwą z pistoletów maszynowych po przepełnionym tramwaju.”

Stefan Korboński (1901–1989) polski polityk ruchu ludowego, działacz Polskiego Państwa Podziemnego

Źródło: W imieniu Rzeczypospolitej…, op. cit., s. 343.

„Każdy by ci napluł w mordę, gdyby tylko chwycił forsę,
jak tu wyżyć, kiedy bezrobocie krzyczy tu dosłownie,
i ci wszyscy przechodnie, każdy ci życzy byś odszedł,
i ci napici, na chodniki rozbici jak myśli z bollsem.”

Buka (1988)

Pokój 003
Źródło: utwór Walkman

O myślach , O odejściu , O myśleniu

„Po deszczu dużo dżdżownic zmiażdżonych butami
nieuważnych przechodniów. To brzmi jak ćwiczenie
dykcyjne dla studentów szkoły teatralnej.”

Bogusław Kierc (1943)

Źródło: Środek świata

O butach , O ćwiczeniach

„Jutro ja również zniknę z ulicy Srebrnej, z ulicy Złotników, z ulicy Płócienników. Jutro ja również - dusza, która czuje i myśli, świat, którym jestem dla siebie - tak, jutro ja również będę tym, co przestał przemierzać te ulice, tym, którego przelotnie będę wspominać słowami "co się z nim stało?". I wszystko, co czuję, nie będzie niczym więcej jak tylko brakiem jednego przechodnia w codziennym życiu jakiegoś tam miasta.”

Fernando Pessoa książka Księga niepokoju

The Book of Disquiet

O myślach , O świecie , O myśleniu , O duszy

„Dokładnie o piątej aż błysnęły ulice, kiedy naraz otwarły się tysiące okien. Ze wszystkich stron grad kul posypał się na głowy przechodzących Niemców, na ich budynki, na maszerujące oddziały. W mgnieniu oka reszta cywilnych przechodniów zniknęła z ulic. Ze wszystkich bram ruszyli nasi chłopcy do natarcia. W ciągu piętnastu minut całe milionowe miasto objęła walka. Ustał wszelki ruch kołowy i pieszy. Warszawa przestała istnieć jako wielkie centrum komunikacyjne, którędy wszystkie drogi z północy i południa, ze wschodu i zachodu spływały w bezpośredni zasięg niemieckiego frontu, a stała się terenem zaciekłych walk.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

o rozpoczęciu powstania warszawskiego o godzinie 17:00, 1 sierpnia 1944.
Źródło: Tadeusz Komorowski, Armia Podziemna, Bellona, Warszawa 2009, s. 272–273.

O walce

„Zima jest dla większości mieszkańców getta widmem nędzy i głodu. Wszędzie ogonki, ogonki po kartofle, korpiele, węgiel, chleb. Biednie ubrane dzieci wyciągają ręce do przechodniów. Te dzieci to stygmat szarego getta. Rodzice wysiedleni, a dzieci rzucone na pastwę losu poniewierają się po ulicy.”

Rutka Laskier (1929–1943) polska Żydówka, autorka pamiętnika z życia getta

fragment z pamiętnika, pochodzący z opowiadania „Zima w getcie”.
Źródło: Dr Justyna Kowalska-Leder: Życie codzienne pod okupacją niemiecką w dziennikach dzieci żydowskich. (DOC), Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Instytut Kultury Polskiej http://www.wkj.ihuw.pl/wkj/uploads/file/Referat_Justyny_Kowalskiej-Leder.doc, wkj.ihuw.pl, s. 14.

O losie , O dzieciach , O zimie , O rodzicach

„Tak wielu przechodniów, tak mało czasu…”

Robin Williams (1951–2014) aktor amerykański

O czasie