Cytaty na temat namiot (33 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.”

Piotr Apostoł (-1–67 p. n. e.) apostoł, święty kościoła katolickiego

Ewangelie
Źródło: Mk 9, 5

„Kiedy jestem na szczycie, sam fakt zdobycia góry przestaje się liczyć. Ważne jest tylko to, by jak najszybciej zejść i dotrzeć do namiotu.”

Jerzy Kukuczka (1948–1989) polski alpinista i himalaista

Mój pionowy świat
Źródło: s. 196

„Noc jest najlepszą porą do przeprowadzania szturmu. W nocy nikt nie wie, przeciw komu ma walczyć, jak liczne są siły przeciwnika i skąd nadchodzą. W nocy rządzą Strach i Trwoga, dwaj synowie boga wojny. Noc jest pełna tratowanych namiotów, krzyków przerażenia, świateł pochodni gasnących w błocie i wrzasku konających. W nocy rozbijasz toporem łeb krewniaka i omijasz ostrzem gardło wroga. W nocy słyszysz głos: „ratuj, przyjacielu” i nie wiesz, czy woła wróg, czy sprzymierzeniec. W nocy zaplątujesz się w sznurach od namiotu, a potem spostrzegasz, że to nie sznury, lecz wywleczone ludzkie jelita.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Łowcy dusz
Źródło: s. 341

O Bogu , O wojnie , O strachu , O świetle

„Oddzielone falującym wzgórzem
dwie armie zamaskowane
rzucają nie kończące się alleluja bitwy.
Wódz, w namiocie,
ocenia pradawną wściekłość swego ludu.
Ten drugi, wpatrzony w rubież rzeki,
widzi swój cień w innym ciele, nie mogąc się rozpoznać.”

José Lezama Lima (1910–1976) pisarz kubański

Źródło: Bitwa chińska, tłum. Andrzej Nowak

O ludziach , Wściekłość

„Byłem w Oziornoje. Dostałem od prymasa Józefa Glempa dekret na 3 lata. Oziornoje to historia w kategoriach cudu. W 1936 r. zesłano tutaj Polaków. Deportacje odbywały się wzdłuż linii kolejowych, potem ciężarówkami wywożono ludzi na step. Na stepie powstała wioska. Najpierw mieszkali w namiotach, potem budowali ziemianki. Ludzie zesłani byli, aby umrzeć z głodu i zimna. Ale Bóg o nich nie zapomniał. Ziemię skutą lodem nagle słońce rozmroziło, powstało wielkie jezioro, a w nim niewyobrażalna ilość ryb. (Jezioro – stąd Oziornoje). Był to rok 1941. Wówczas zaczęła się wojna i wielki głód. Ryba była ratunkiem dla całej okolicy. Cud był, bo wielka była ich wiara. Przyjechali z wiarą i z różańcem w ręku. Uratował ich Różaniec. Był jak „ósmy sakrament.””

Tomasz Peta (1951)

Mówiłem o tym na ostatnim Synodzie Biskupów w Rzymie. To było świadectwo wzięte od tych ludzi, świadectwo ich zawierzenia. Niezwykłe doświadczenie na mojej kapłańskiej drodze.
Źródło: Krystyna Czuba, Kapłani w Kazachstanie http://www.niedziela.pl/artykul/89499/nd/Kaplani-w-Kazachstanie, niedziela.pl, 2009

O głodzie , O Bogu , O wojnie , O ludziach

„Jeśli jednak powiecie, że intelekt nie jest w stanie poznać bytu, negujecie akt intelektu i czynicie go niezależnym od jego przedmiotu. Tego właśnie chcieli moderniści – wolności, największej możliwej wolności. Czcimy wolność, poszukujemy wolności, kochamy wolność, a największą wolnością jest powiedzieć, że ten namiot nad moją głową jest namiotem jedynie wówczas, jeśli chcę, by był namiotem. Jeśli jednak zechcę, by był słoniem, będzie słoniem. Przymioty są przymiotami namiotu, rekonstruuję jednak dane zmysłowe tego namiotu i twierdzę, że jest to w rzeczywistości słoń. Rozumiecie więc szaleństwo tego systemu. Ci, którzy go wyznają, muszą stosować go selektywnie, aby nie popaść w obłęd i by utrzymać się przy życiu. Kiedy więc schodzą na śniadanie i widzą przed sobą białą filiżanką z czarnym płynem w środku, wybierają twierdzenie, że jest to kawa. Czynią tak dlatego, że gdyby zdecydowali, iż jest to coś innego, mogliby cierpieć pragnienie! Potem idą do garażu i uruchamiają kluczykiem silnik samochodu, tj. złudzeniem kluczyka uruchamiają złudzenie silnika, aby odjechać złudzeniem samochodu – inaczej nigdy nie dostaliby się na uniwersytet, gdzie nauczają tych nonsensów. (…) To mord dokonywany na zdrowym rozsądku.”

Richard Williamson (1940) angielski duchowny katolicki, biskup Bractwa Świętego Piusa X

O poszukiwaniu , O kawie , O rzeczywostości , O wolności

„Młodzież wchodząca do Drużyny, rekrutowała się z najuboższych warstw chłopców, pracujących już to w handlu, już to w rzemiośle. Młodzież ta jednak posiadała dużo temperamentu, rozmachu i inicjatywy. Rychło życie jej skoncentrowało się około świetlicy drużyny, powstały warsztaty i pracownie – uruchomiono szereg imprez, które w rezultacie doprowadziły do tego, że w krótkim czasie drużyna była pięknie wyekwipowana, posiadała dobre wyposażenie pionierskie, własne namioty, sprzęt obozowy a nawet własne „treny” w postaci pięknego dwukołowego wózka, w którym wożono cięższy sprzęt pionierski na dalsze wycieczki. W chwili wybuchu wojny posiadała Drużyna już pełne wyekwipowanie harcerskie.”

Michał Affanasowicz (1887–1949) polski instruktor harcerski, harcmistrz i inżynier

O życiu , O wojnie , O młodzieży , O czasie

„Poszukiwacz prawdy, jak poszukiwacz złota, mieszka w namiocie głodny i obdarty, musi przekopać góry piasku, zanim znajdzie grudkę cennego kruszcu, a często nie znajdzie go wcale.”

Aleksander Świętochowski (1849–1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk

„Musicie przyzwyczaić się do skromnego pożywienia, do niewyszukanych ubrań, do znajdowania schronienia w namiocie, gdzieś poza domem – musicie znać smak radości pochodzącej z takiego sposobu życia (…) nawet jeśli twoje życie będzie krótkie, ale będziesz ciężko pracował, zostaniesz rozpoznany przez Boga (…) podstawową kwestią w tym życiu jest, jak ciężko pracujesz i jak wiele owoców przynosisz. Musisz pracować z narażeniem i kosztem swojego życia.”

Sun Myung Moon (1920–2012)

Źródło: przemówienie z 1973; cyt. za Dariusz Kuncewicz, Kościół Zjednoczenia – charakterystyka i przekrój doktrynalno-socjologiczny organizacji, psychomanipulacja.pl http://www.psychomanipulacja.pl/art/kosciol-zjednoczenia-charakterystyka-i-przekroj.htm

O życiu , O Bogu , O domu

„Urodziłem się 60 lat temu w typowym wtedy palestyńskim namiocie. Rodzice opowiadali mi, że jeszcze wtedy palestyńskie i żydowskie rodziny nawzajem się odwiedzały, zapraszały się na swoje święta, częstując jedzeniem. Żydzi palestyńscy byli naszymi przyjaciółmi. Ja do dzisiaj mam wielu przyjaciół żydowskiego wyznania, choć sam jestem muzułmaninem. Bo nieważne, jakiej jesteśmy nacji i jakiej wiary, najważniejsze jest to, jakimi jesteśmy ludźmi. Jak odnosimy się do innych, czy ich tolerujemy. Radykalni wyznawcy jakiejś wiary potrafią wyrządzić wiele zła. Państwa, w których rządzi religia, nie są dobrym rozwiązaniem. Nikt nigdy nie może czuć się upoważniony do zabijania w imię Allacha czy innego boga.”

Omar Faris (1952)

Źródło: Bartłomiej Kuraś, Palestyńczyk w Krakowie. Celnik wpisał: bezpaństwowiec http://wyborcza.pl/1,126565,12700752,Palestynczyk_w_Krakowie__Celnik_wpisal__bezpanstwowiec.html, wyborcza.pl, 20 października 2012

O Bogu , O wierze , O religii , O jedzeniu

„Rankiem trzeciego dnia Ali Hassan zjawił się w namiocie Zaynab.
– Dziś wieczorem wreszcie będziesz moja! – oznajmił z szerokim uśmiechem.
– Obawiam się, że nie – spokojnie powiedziała Zaynab. – Wczorajszej nocy pękło ogniwo łączące mnie z księżycem i jestem nieczysta.
– Kłamiesz! – ryknął.
– Czy ja kłamię, Ingo? – Zaynab zwróciła się do przyjaciółki.
– Nie, panie, Niewolnica Miłości nie kłamie – rzekła Inga drżącym głosem. Niezależnie od słów Zaynab, nadal śmiertelnie bała się Ali Hassana.”

Bertrice Small (1937–2015)

Źródło: Niewolnica miłości (1995), tłum. Anna Dobrzańska-Gadowska

O uśmiechu

„Kiedy z Protektoratu Beczuanaland przyszła koperta z biletem na statek, wydało mi się to zupełnie naturalne i oczywiste. W miesiąc później siedziałem pod namiotem na środku pustyni Kalahari. Miałem dokonać pomiarów terenów pomiędzy Kalamare, Mahalapye i Shushong. Przyjaciele mówili, że pomagam krajom rozwijającym się. Inni, że chcę być ostatnim kolonistą. A ja wiedziałem, że to sprawa gwiazdy, pod którą się w Warszawie urodziłem.”

Wojciech Albiński (1935–2015) polski pisarz

Źródło: Królestwo potrzebuje kata

„Antonia zgarnia końce swej chustki, wolno schodzi ze schodków i wolno idzie przez trawę w stronę konika, stojącego między trzema drzewami, do których przymocowana jest płachta namiotu, rozpięta jako dach. Czwarty róg, czyli połowa płachty zwisa obciążona kamieniem, tak że chusta się napina i osłania od wiatru. Stoi tam konik obok oswojonej kury Franceski i zwie się Emilio i zamiast rżeć prycha (…) Antonia zaś opiera się o Emilia, który stoi jakby wyciosany z drzewa, na karuzeli dla dzieci.”

Johannes Bobrowski (1917–1965) niemiecki poeta, prozaik i eseista

opis cyrku Scarletto – Antonia.
Młyn Lewina

O dzieciach , O trawie

„Spytała go, co może być pięknego w szarym deszczowym dniu, a on opowiadał o niuansach barw, jakie przybierze niebo, drzewa i dachy, kiedy wybiorą się na spacer po południu, o nieposkromionej potędze wzburzonego oceanu, o parasolu, który zbliży ich do siebie, gdy będą szli pod ramię, o szczęściu, jakie odczują, wracając na gorącą herbatę, o ubraniach suszących się przy kominku, o zmęczeniu, które wtedy z nich spłynie, o tym, jak będą się długo kochać, a potem pod kołdrą opowiadać sobie o swym życiu, niczym dzieci kryjące się w namiocie przed rozszalałą naturą.”

Éric-Emmanuel Schmitt (1960) pisarz francuski

Odette i inne historie miłosne

O dzieciach , O naturze , O herbacie , Kochać się

„Bierz na się twardy kirys, stoi przed namiotem
Bucefał, uleczy cię Mars krwią albo potem.”

Wacław Potocki książka Transakcja wojny chocimskiej

Źródło: Transakcja wojny chocimskiej, w: Dzieła, oprac.L. Kukulski, Warszawa 1987.

O wojnie

„Trawnik został zamieniony w obóz wojskowy, z kuchnią polową, ogniskami i namiotami. Co najmniej pięciuset żołnierzy Armii Ludowo-Wyzwoleńczej zaanektowało na swoje potrzeby dosłownie każdy skrawek zieleni. W nieruchomym powietrzu poranka unosiły się cieniutkie smużki ogniskowego dymu.”

Stephen Coonts (1946)

Hongkong (2000)

„Kobiety mają w pamięci ten jeden orgazm, przy którym podobno natychmiast uświadomiły sobie: jestem w ciąży. To zrozumiałe, ale nieprawdziwe.(…) Moją koleżankę zaskoczyła w górach Kaukazu straszna burza. Uszła z życiem tylko dzięki temu, że napotkała faceta, który miał namiot. Wtedy liczyło się ciepło fizyczne. To jedna z nielicznych historii płodzenia dzieci, które rozumiem, gdy się je opowiada.”

Carl Djerassi (1923–2015) bułgarski, austriacki i amerykański chemik, prozaik, dramatopisarz (1923-2015)

Źródło: rozmowa Kariny Steinberger, Bez bociana, bez Boga, „Süddeutsche Zeitung”, tłum. „Forum”, 1 sierpnia 2011.

O kobietach , O Bogu , O dzieciach , O historii

„Ma szaleństwo dla gości namiot przeogromny,
Co każdego zaprasza, skąd przyszedł, niepomny,
A już zwłaszcza gdy możny, złotem rzucać skłonny.”

Sebastian Brant książka Statek głupców

Źródło: Statek głupców (Das Narrenschiff), tłum. Adam Szymanowski

O szaleństwie

„To on uczynił mnie milionerem. Na początku przeżywaliśmy jednak ciężkie chwile. Jeździliśmy po całych Stanach z własnym dużym namiotem, który służył nam jako sala koncertowa. Byliśmy tak biedni, że po zakończeniu występów zdejmowaliśmy nasze stare plakaty, aby móc użyć ich jeszcze raz. W końcu udało nam się.”

Eddy Arnold (1918–2008)

o Tomie Parkerze.
Źródło: Leszek C. Strzeszewski, Elvis, PWM, Kraków 1986, s. 173.

„W łagrze, aby stać się „dochodiagą” – cieniem człowieka, młody, zdrowy człowiek rozpoczynający swą karierę w wyrobisku na „czystym powietrzu” potrzebuje nie mniej niż dwadzieścia do trzydziestu dni przy szesnastogodzinnej pracy bez wolnych dni, przy stałym głodzie, porwanej odzieży i noclegach w dziurawych brezentowych namiotach na sześćdziesięciostopniowym mrozie; bijący dziesiętnicy, bijący starostowie-kryminaliści, bijący konwojenci – przyspieszają nieco ten proces.”

Warłam Szałamow (1907–1982)

Opowiadania kołymskie
Źródło: s. 101

O odzieży

„Szybko wygasa domowe ognisko i rozwiewa się w ostrym wietrze wonny dym rodzinnego namiotu. Gniazdo człowiecze trwa tak samo długo jak gniazdo pająka.”

Stefan Żeromski książka Ludzie bezdomni

Ludzie bezdomni
Źródło: tom I, rozdz. Zwierzenia

„Trzeba być daleko w polu, kiedy inni śpią w namiotach.”

Krzysztof Ibisz (1965) polski prezenter telewizyjny

Źródło: http://www.fabrykagwiazd.pl/p.blogmainnoteshow:nid=289:uid=752:.html

„Jestem zainteresowana rozwojem duchowym w równym stopniu, co czerpaniem radości z życia. Uwielbiam luksus, ale nie jestem od niego uzależniona. Lubię diamenty, pięciogwiazdkowe hotele i wykwintne posiłki, ale mogłabym się bez tego obejść. W równym stopniu sprawia mi radość wypad pod namiot, co podróż przez Indie…”

Alanis Morissette (1974) kanadyjska piosenkarka

Źródło: miastomuzyki.pl http://www.miastomuzyki.pl/?p=bio&d=wyw&id=9&wid=509

O uzależnieniu , Radość

„Jest to rodzaj tajnego bractwa mającego własne obrzędy obcowania z umarłymi, gdzie płacz i śmiech, patos i ironia współistnieją na równych prawach. Przejęta historią, zawsze aluzyjna, w tym stuleciu tak jak dawniej towarzyszyła ludowi w jego ciężkich przejściach. Linie polskiego wiersza krążyły w podziemiu, były pisane w barakach koncentracyjnych obozów i w żołnierskich namiotach, w Azji, Afryce i Europie. Reprezentować tutaj taką literaturę znaczy czuć się pokornym wobec świadectw miłości i poświęcenia zostawionych przez tych, którzy już nie żyją.”

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

o literaturze polskiej, przyjmując w 1980 Nagrodę Nobla.
Źródło: Adam Michnik, Rozpacz Miłosza, „Gazeta Wyborcza”, 31 grudnia 2010.

O ludziach , O historii , O literaturze , O śmiechu

„Atmosfera: namiot tlenowy ziemi.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Wreszcie z przerażeniem ujrzałam, że do znieważania Jezusa w Najświętszym Sakramencie przyczyniało się także wielu kapłanów rozmaitych stopni hierarchii kościelnej nawet takich, którzy sami mieli się za wierzących i pobożnych. Z wielu tych nieszczęśliwców wspomnę jeden tylko rodzaj. Byli to tacy, którzy wierzyli w obecność żywego Boga w Najświętszym Sakramencie, czcili Go i stosowanie do tego nauczali lud, lecz z tej obecności Boga na ołtarzu niewiele sobie robili, a mianowicie nie starali się i niedbali o pałac, tron, namiot, siedzibę i strój królewski tego Króla Nieba i ziemi, tj. nie starali się utrzymać w porządku i schludności kościoła, ołtarza, tabernakulum, monstrancji żywego Boga; dalej, wszystkich naczyń, sprzętów, ozdób, strojów, wszystkich w ogóle przyborów i rzeczy kościoła, domu Bożego. Wszystko to pozostawiali ci kapłani w opuszczeniu na pastwę pyłu, rdzy, zbutwienia i wieloletniego niechlujstwa, a służbę Bożą, tj. obrzędy religijne odprawiali od niechcenia, opieszale, więc choć jeszcze nie popełniali istotnego świętokradztwa, ale pozbawiali je zewnętrznej godności blasku Bożego.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Żywot i bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi, Wrocław 2012, s. 719n, [cyt. za:] ks. Grzegorz Śniadoch IBP, Msza święta trydencka. Mity i prawda, wydanie II popr. i uzup., Centrum Kultury i Tradycji, Ząbki 2014, s. 159–160.

O Bogu , O ludziach , O prawdzie , O domu

„W czasach mojego dzieciństwa niewiele było zabawek, które by mnie zajmowały. Fortepian był więc dla mnie wszystkim – zabawką, koniem, ale i miejscem na którym można się było położyć. Albo na górze, albo pod spodem – i zrobić z tego namiot. A przy okazji wydawał dźwięki. Później okazało się też, że nie tylko wydaje dźwięki, ale i potrafi okazywać emocje. Pokazać, że coś jest smutne, a coś wesołe. Nie wiedziałem jeszcze wtedy, że to się nazywa: komponowanie.”

Krystian Zimerman (1956) pianista polski

Źródło: Mój przyjaciel fortepian, „Głos Wielkopolski”, 17.09.1999 http://www.jmc.pl/produkcje/pfo/pl-win/gazety/gloswielkopolski170999.htm

O dzieciństwie , Koń

„Noszak (7492) w Hindukuszu, był pierwszym wysokim szczytem, który atakowaliśmy zimą.(…) Pamiętam noc w obozie VI, na 6 000 m. Wcześniejsze minorowe nastroje po przejściu galerii i to wrażenie bliskości szczytu, kiedy od górnego plateau pozostało nam jeszcze dwa kilometry ciężkiego marszu, minorowe nastroje w małym namiociku, szarpanym wichurą. I po trzech nocach spędzonych w tych warunkach nagle gwiazdy nad górami, cudowny widok Hindukuszu spowitego śniegiem. I mróz -45° C. Szybka decyzja o nocnym wyjściu na lekko. W namiocie pozostawiliśmy plecaki a nawet maszynkę do gotowania. Odkopując namiot spod śniegu ujrzałem nagle czarną rękę, wystającą pod nogami. Był to zapewne jeden z dwóch szkieletów z tragicznie zakończonej wyprawy bułgarskich wspinaczy.”

Andrzej Zawada (1928–2000) wspinacz polski

Źródło: Janusz Kasza, Andrzej Zawada - Pozostało jeszcze siedem. Wywiad, wyprawy.onet.pl http://wyprawy.onet.pl/877,509,1024197,ekspedycja.html

O wrażeniach , O decyzjach , O zimie , O gotowaniu

„Nieba błękit będzie jak namiot się słaniał
I drżał w przepychu długich fałdów spadłych
Na łunę dwu czół naszych aż pobladłych
Z emocji, szczęścia i oczekiwania.”

Paul Verlaine (1844–1896) poeta francuski

„Odór dotarł do nas na wiele kilometrów przed celem podróży. Droga wiodła wzdłuż torów kolejowych. Gdy zostało piętnaście czy dwadzieścia minut jazdy do Treblinki, zaczęliśmy natykać się na zwłoki leżące obok torów, najpierw dwie-trzy sztuki, potem więcej, a kiedy w końcu dojechaliśmy do stacji kolejowej, leżały ich chyba setki – leżały tak przez wiele dni, w upale […] Tego dnia w Treblince było istne Piekło Dantego. Kiedy wjechałem do obozu i wysiadłem z samochodu na placu, stałem po kolana w pieniądzach. Brodziłem w banknotach, monetach, kamieniach szlachetnych, biżuterii, odzieży. Leżały rozrzucone po całym placu. Fetor był nie do zniesienia. Wszędzie leżały setki, nie, tysiące rozkładających się ciał […] Pośród namiotów i ognisk zobaczyłem grupy Ukraińców i kobiet – były to, jak się później dowiedziałem, prostytutki z całej okolicy – wszyscy pijani, tańczyli, śpiewali i grali na instrumentach.”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

relacja z pierwszej wizyty w Treblince.
Źródło: Gita Sereny, W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, wyd. Cyklady, Warszawa 2002, s. 135.

O kobietach , O pieniądzach , O piekle , O relacjach

„Dlaczego Occupy Wall Street, ruch bez przemocy prowokuje przemoc – policji, państwa, „systemu”? Dlaczego władze, przez bezsensowną brutalność, same przywróciły znużonym już Okupantom wigor – likwidując miasteczko namiotów w nowojorskim Zucchotti Park w październiku 2011? I po co to powtórzyły, traktując pałkami i zatrzymując dziesiątki demonstrantów w ostatni sobotni wieczór, w tym samym miejscu? Czy faktycznie dlatego, że panują „poprzez kłamstwo i przemoc, a skoro ich kłamstwo zostało ujawnione, pozostała im już tylko przemoc”?”

Michał Sutowski (1985)

Źródło: Nie spać, okupować!, krytykapolityczna. pl, 20 marca 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/SutowskiNiespacokupowac/menuid-1.html

O kłamstwie

„Uciekłem. Kanister z benzyną: chluśnięcie na płótno namiotu, błysk zapałki. Dwie żagwie nie mogą wysupłać się z płomieni. Dziki wrzask bólu…
Granat: wyszarpnięcie zawleczki, celny rzut, eksplozja. Strzępy w powietrzu…
Karabin maszynowy: zgranie szczerbinki z muszlą pośrodku namiotu, naciśnięcie spustu, ta-ta-tata-tatata!…
Potop.
Lawina kamieni, deszcz głazów, skał.
Trzęsienie ziemi.
Erupcja wulkanu dokładnie pod namiotem.
Koniec świata. Tak: koniec świata byłby najlepszy.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Wyspa szatana

„W lesie wyrosłam jak złoty krzak,
w cygańskim namiocie zrodzona,
do borowika podobna.
Jak własne serce kocham ogień.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Pieśń cygańska z Papuszy głowy ułożona, z książki Mistrz Manole i inne przekłady, tłum. Jerzy Ficowski

O książkach , Serce , Kochać się