William Butler Yeats cytaty

strona 5

„Problem z niektórymi ludźmi polega na tym, że kiedy nie są pijani, są trzeźwi.”

„Korzeń jest jeden, choć liści tysiące. Przez cały zakłamany młodości dzień kąpałem swoje kwiaty, swoje liście w słońcu, teraz się mogę w prawdy usunąć cień.”

„Bowiem kiedy nienawiść do szczętu się wygna,
Dusza znów cała staje się niewinna
I wie, że sama sobie jest źródłem radości,
Sama sobie umiarem, sama przezornością
I że jej słodka wola w niebie się zrodziła.”

„Nie prawo i nie honor walczyć mi kazały,
Nie mężowie stanu i nie dźwięczne tłumy,
Jeno zachwytu był to impuls mały,
Od którego drżą nam teraz chmury.”

„Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.”

„I
To nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewa
Młodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni,
Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa,
Skoki łososi, w morzach ławice makreli,
Całe lato wysławiać będą chóry ziemi
Wszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera.
Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objęty
O intelekt i trwałe jego monumenty.

II
Nędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcej
Niż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba,
Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce,
A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa.
Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie,
W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa.
Dlatego ja morzami żeglując przybyłem
Do świętego miasta Bizancjum.

III
O mędrcy gorejący w świętym boskim ogniu
Jak na mozaice u ścian pełnych złota,
Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł,
Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa.
Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda,
I kiedy zwierzę z nim spętane kona,
Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wami
W wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami.

IV
A kiedy za natury krainą już będę,
Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę.
Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędę
Wplatających w emalię liść i złotą korę,
Ażeby senny cesarz budził się ze dworem,
Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie,
Żeby śpiewała panom i damom Bizancjum
O tym, co już minęło, czy mija, czy minie.”

„Gdy klęska stanie przed tobą,
Wysłuchaj prawdy w milczeniu,
Bo jakze równać ze sobą
Człowieka, w którego sumieniu
Pojawić się nie może
Najmniejsze wstydu znamię,
Gdy ty, wychowany w honorze,
Potrafisz dowieść, że kłamie?
W trudniejszym ćwiczony męstwie,
Na Triumf spojrzyj ze wzgardą,
I bądź jak struna, w szaleństwie
Zmuszana do śmiechu przez barda
Wewnątrz budowli z kamienia,
Bowiem najtrudniej na świecie
Zwyciężać pośród milczenia
I cieszyć się z tego w sekrecie.”

„Wstanę teraz, by pójść ku wyspie Innisfree,
Chatka z gliny i łóz na środku wyspy stanie:
W dziewięciu rzędach groch i ul, i pszczoły, i
Mieszkanie będę miał na pełnej pszczół polanie.

I znajdę spokój tam, gdzie świerszczy śpiewny gwar,
Spokój z poranka mgieł powoli spłynie w końcu;
Północ tam zawsze lśni, błyszczy południa żar,
A purpurowy zmierzch pełen jest skrzydeł dzwońców.

Wstanę teraz, by pójść, bo słyszę fali głos,
Choć plusk. gdy liże brzeg, ledwie się wsącza w ciszę;
Jezdni pod stopą bruk, chodnik czy asfalt szos,
Słyszę go dzień i noc, na sercu dnia go słyszę.”

„Kołując coraz to szerszą spiralą,
sokół przestaje słyszeć sokolnika;
Wszystko w rozpadzie, w odśrodkowym wirze;
czysta anarchia szaleje nad światem.
Wzdyma się fala mętna od krwi, wszędzie wokół
zatapiając obrzędy dawnej niewinności.”

„Gdybym miał niebios haftowane szaty,
Złotym i srebrnym przetykane światłem,
Błękitne, ciemne, przydymione szaty
Nocy i światła, i półświatła,
Rozpostarłbym je pod twoje stopy.
Lecz jestem biedny, mam tylko sny,
Moje sny ścielę pod twoje stopy,
Stąpaj więc lekko, bo stąpasz po snach.”

„Ponieważ miękka leśna trawa
Cóż może, jeśli nie powtarzać
Kształty zająca, który w niej spoczywał.”

“And softness came from the starlight and filled me full to the bone.”

“It is so many years before one can believe enough in what one feels even to know what the feeling is”

“Be not inhospitable to strangers, lest they be angels in disguise.”

“Out of Ireland have we come.
Great hatred, little room,
Maimed us at the start.
I carry from my mother's womb
A fanatic heart.”

“Sometimes my feet are tired and my hands are quiet, but there is no quiet in my heart.”

“O body swayed to music, O brightening glance,
How can we know the dancer from the dance?”

“For everything that's lovely is
but a brief, dreamy, kind of delight.”

“The darkness drops again but now I know
That twenty centuries of stony sleep
Were vexed to nightmare by a rocking cradle,
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?”

“An intellectual hatred is the worst,
So let her think opinions are accursed.”

“I kiss you and kiss you, With arms around my own, Ah, how shall I miss you, When, dear, you have grown.”

“The mystical life is at the centre of all that I do and all that I think and all that I write.”

“God guard me from those thoughts men think
In the mind alone.”

“Things fall apart;
the center cannot hold…”

“Now that my ladder’s gone,
I must lie down where all the ladders start
In the foul rag-and-bone shop of the heart.”

“For he comes, the human child!
To the waters and the wild
With a faery, hand in hand,
From a world more full of weeping
than he can understand.”

“Where there is nothing, there is God.”

“What do we know but that we face one another in this place?”

“Too long a sacrifice
Can make a stone of the heart.
Oh, when may it suffice?”

“Books are but waste paper unless we spend in action the wisdom we get from thought - asleep. When we are weary of the living, we may repair to the dead, who have nothing of peevishness, pride, or design in their conversation.”

“Ecstasy is from the contemplation of things vaster than the individual and imperfectly seen perhaps, by all those that still live.”

“When one gets quiet, then something wakes up inside one, something happy and quiet like the stars.”

“I am still of [the] opinion that only two topics can be of the least interest to a serious and studious mood--sex and the dead.”

“The creations of a great writer are little more than the moods and passions of his own heart, given surnames and Christian names, and sent to walk the earth.”

“There midnight's all a glimmer, and noon a purple glow,
And evening full of the linnet's wings.”

“I heard the old, old men say,
'Everything alters,
And one by one we drop away.”

“And I will find some peace there, for peace comes dropping slow,/ Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings…”

“For the winds that awakened the stars are blowing through my blood.”

“I think all happiness depends on the energy to assume the mask of some other life, on a re-birth as something not one's self.”

“A lonely impulse of delight”