Cytaty na temat zamek (39 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kresy Wschodnie, to obszar zaiste ogromny! Choć tereny te były niezmiernie zróżnicowane etnicznie, kulturowo, religijnie i cywilizacyjnie, to jednak wytworzył się tam swoisty kod kulturowy, który nieomylnie pozwalał rozpoznać ludzi „stamtąd”. Na ukształtowanie specyficznego typu wrażliwości mieszkańców Kresów – oprócz burzliwych dziejów – niewątpliwy wpływ miały warunki naturalne, a więc klimat oraz otaczająca ich przyroda i krajobrazy. Pośród dolin i jarów rzek, wzniesień i skał, jezior i bagien, nieprzebytych lasów i nieograniczonych przestrzeni, powstawały przecież ręką ludzką uczynione zamki, dwory, przepiękne parki i ogrody wokół rezydencji, architektonicznie wspaniałe miasta i pełne uroku wsie, kurorty i uzdrowiska, ośrodki wydobywcze i przemysłowe, a także obficie rodzące sady i pola uprawne. A nad tym wszystkim unosiło się tajemnicze, nieodgadnione i niedopowiedziane „coś”.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Zaleszczyki – krajobrazy utracone, Ekologia. pl, 2011. http://ekologia.pl/styl-zycia/podroze/zaleszczyki-krajobrazy-utracone,15940.html

O ludziach

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

felieton, który był de facto listem pożegnalnym Tomasza Beksińskiego,
Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Fin de siecle, „Tylko Rock” nr 1 (101), styczeń 2000.

O miłości , O kobietach , O domu , O śpiewie

„Wydaje mi się, że ludzie lubią oglądać akty destrukcji. Zamki z piasku, domki z kart – od tego się zaczyna. Mają specjalny talent do pomnażania dzieła zniszczenia.”

Markus Zusak książka Złodziejka książek

Złodziejka książek

O ludziach

„Cywilizacja to nie ziemia i miasta, nie zamki i fabryki, nie armie i populacje milionowe nawet – ale przede wszystkim i najsampierw: zdrowy, spójny związek moralności, wiary, prawa i obyczaju – ziarno Idei.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O cywilizacjach

O wierze

„Kiedy są już klucze do przyszłości, chodzi tylko o to, żeby dobrać do nich odpowiednie zamki.”

Jacek Wejroch (1929)

O przyszłości

„Jeden zwykły dzień może zmienić życie,
Jeden zwykły dzień może zmienić świat.
Jeden zwykły dzień może dać Ci siłę,
Jeden zwykły dzień zamienia zamki w piach.”

Diox (1985)

Jeden zwykły dzień

O życiu , O świecie , O sile

„(…) zrozumiałem, że można było znajdować się w pomieszczeniu, za ścianami, zakratowanymi oknami i zamkami w drzwiach, w otoczeniu innych wariatów albo nawet być wciśniętym samotnie do izolatki, ale tak naprawdę przebywało się gdzie indziej. Prawdziwe otoczenie tworzyły wspomnienia, związki, wydarzenia, wszelkiego rodzaju niewidoczne siły. Czasem omamy. Czasem halucynacje. Pragnienia. Sny i nadzieje albo ambicje. Czasem gniew. To bardzo ważne: zawsze rozpoznawać, z czego wzniesione są prawdziwe mury.”

John Katzenbach (1950)

Opowieść szaleńca

O wariatach , O sile , O czasie , O gniewie

„Mój ojciec miał dobrą perspektywę ze sobą, przez którą po kolei patrzyliśmy w tę kotlinę, otoczoną wieńcem gór, a którą dawnemi czasy nazywano Ziemią Sanocką – i dawał nam wyjaśnienia. Zamek Leski widzieliśmy jak na dłoni, obok niego kawałek Sanu, dalej Sanok, a jeszcze dalej jakieś inne gniazdeczko, może Brzozów albo też Dynów.”

Zygmunt Kaczkowski (1825–1896) polski pisarz

o wycieczce na Łopiennik w 1833 roku – panorama ze szczytu

„Myślę, że na tym rzeczywiście polega oddziaływanie wszelkiej sztuki bez względu na to, czy chodzi o literaturę, rzeźbę czy nawet zamki z piasku. Pewne rzeczy po prostu przemawiają do nas. Tak jakby ludzie, którzy je zrobili, mówili do nas w naszych myślach.”

Stephen King książka Rose Madder

Rose Madder

O ludziach , O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Językoznawcom „premierka” się nie podoba, bo końcówka jest właściwa dla zdrobnień, „premiera” też nie, bo oznacza pierwsze przedstawienie. Ale przecież mamy wiele słów wieloznacznych rodzaju męskiego i nikogo to nie razi np. „zamek”, „ pilot”. „Premierka” czy „premiera” się jeszcze nam nie osłuchała, bo kiedy pani Hanna Suchocka na początku lat 90. była szefem rządu nie mieliśmy takiego dylematu. „Premierka” osłucha się, gdy kobieta stanie na czele rządu.”

Eleonora Zielińska (1945)

o używaniu form żeńskich w języku polskim.

O kobietach

„Łysa goro, piękna goro, kopieczku wysoki,
Co się dźwigasz twem grzbietem pod same obłoki.
Insze gory przeciw tobie są iako brodawki,
Albo iako przed dziełami, są bzowe pukawki.
Może widzieć, co się dzieje przy Polskiej Koronie,
Całe Sląsko iak na stole, tak cię widzieć może,
Zamki, lasy, miasta, łąki, stawy, pola, zboża.
Aż iest miło z ciebie patrzić, w czas rozkoszney chwile,
Tak mi się zda, że od nieba są tylko trzy mile.”

Ludwik Heimb

Źródło: Pochwała Łysej Góry http://ksp.republika.pl/sudety_poezja.htm#d1

O czasie

„Wszyscy ludzie przypominają trochę zamki do drzwi. Choćbyś miał najsolidniejszą zasuwę i tak znajdzie się klucz, którym można człowieka otworzyć.”

Jonathan Kellerman (1949)

W obronie własnej

O ludziach

„Roku Pańskiego 1321 odkryta została za Bożym wstawiennictwem niegodziwość zamyślona przez trędowatych przeciwko zdrowym. Oto chorzy na ciele, a obłąkani na umyśle zawiązali spisek i postanowili rozmieścić w źródłach, rzekach i studniach specjalnie przygotowane proszki o sile trującej i zakaźnej. Ludzie zdrowi, używając tych wód, mieli paść ofiarą śmiertelnej trucizny lub zapaść na trąd.(…) Może się to wydawać rzeczą niewiarygodną, ale zamierzali oni uzyskać panowanie nad miastami i zamkami, a nawet dzielili między sobą władzę nad poszczególnymi miejscami, obdarzając się tytułami władców, hrabiów i panów różnych ziem.”

Bernard Gui (1261–1331) inkwizytor francuski, dominikanin

fragment dzieła Flores chronicorum, gdzie Bernard Gui opisał spisek, którego był jednym z autorów. Ta teoria spiskowa pozwoliła Filipowi V Długiemu i inkwizycji spalić wszystkich trędowatych we Francji oraz przejąć majątki ziemskie należące do leprozoriów.
Źródło: Bronisław Geremek, Emisariusze królewscy krążą po kraju i opowiadają w sekrecie o zmowie Żydów i trędowatych z władcami saraceńskimi, 1981 r.

O ludziach , O sile

„Nasze serca zostały stworzone jako sejfy – by przechowywały tajemnice. Ich zamkiem jest rozum, natomiast kluczem siła woli. Nikt nie może włamać się i ukraść ich kosztowności, jeśli zamek i klucz nie zostały uszkodzone.”

Fethullah Gülen (1941)

Hearts are created as safes for keeping secrets. Intelligence is their lock; willpower is their key. No one can break into the safe and steal its valuables if the lock and key are not faulty. (ang.)
Źródło: Perły mądrości

O tajemnicy , O sile , Serce

„Mary wsunęła ręce pod liście i poczęła je rozgarniać na boki. Gęsto wiszący bluszcz tworzył jakby luźną, powiewną zasłonę, chociaż część gałęzi pięła się na drzewo i po żelazie. Serce dziewczynki poczęło bić jak młotem, a ręce drżeć ze szczęścia i podniecenia. A rudzik śpiewał i ćwierkał dalej, tak przechylając główkę, jakby i on czuł się podniecony. Mary poczuła pod ręką kwadratowy, żelazny zamek z otworem na klucz.”

Frances Hodgson Burnett Tajemniczy ogród

Tajemniczy ogród
Źródło: rozdział 8

O drzewach , O śpiewie , Serce

„Obraz naszej historii, który mamy w głowie, jest jak zamek z papieru. Wygląda imponująco, ale palcem można wywiercić w nim dziurę. Potrzeba nam więc historycznej herezji.”

Olga Tokarczuk (1962) polska pisarka

Źródło: rozmowa Tomasza Stawiszyńskiego, Tropem herezji, „Tygodnik Powszechny”, 19 października 2014.

O historii , Obraz

„Ludwik XIV wymagał od swojego otoczenia, by było świadkiem nawet jego posiedzeń na nocniku. Luwr jest zresztą tak zaprojektowany, że nie ma korytarzy. Przechodząc amfiladą z pokoju do pokoju, było się świadkiem rodzenia, gotowania, życia seksualnego. To był naturalny tryb życia w gromadzie. Dopiero świat nowoczesny, mieszczański, który zaczął wyłaniać się w XVII-XVIII wieku, zbudował pojęcie prywatności, podzielił przestrzeń przegrodami, obwarował granicami. Wynaleziono choćby zamki, za pomocą których można było zamykać drzwi od wewnątrz, stworzyć sobie intymny świat.”

Zbigniew Mikołejko (1951) polski filozof religii

Źródło: Targowisko prywatności, „Gazeta Wyborcza”, 10–11 kwietnia 2010.

O świecie , O pokoju , O wieku , O pomocy

„na linii życia wciąż mam pięć lat.
mój zamek z piasku właśnie gwiżdże wiatr.”

Wojciech Brzoska (1978)

Źródło: joan miró rysuje wiersz na plaży w palma de mallorca

„Na placu zabaw bawiły się trzyletnie, więc już dojrzałe nad wiek, dzieci. W piaskownicy chłopcy budowali zamki dla zbuntowanych żołnierzy, którzy co chwilę umierali na wojnie, by odrodzić się znowu, bo czas jest długi do zapełniania zabawą. W krzakach bawiły się dziewczynki, chowały się i zazdrośnie podglądały chłopców, marząc jednocześnie o wspólnej zabawie. „Nienawidzimy naszych matek!!!” ryczeli chłopcy, przelewając krew. „Nienawidzimy naszych ojców…” szeptały dziewczynki, maskując to jednocześnie śpiewem: „la, la, la…”. „Nienawidzimy naszych nieistniejących ojców!” wołali też osieroceni chłopcy, a zbratane dziewczynki mamrotały „matki to złodziejki… Pachną kwiateczki…”. Chłopcy oczywiście doskonale znali od początku grę dziewczynek. Wywołali je więc i zrobili zebranie na środku placu. Naprzeciw siebie stanęły dwie grupy przyszłości. „Mamy wspólny cel! Musimy zabić naszych rodziców!” – mówili chłopcy. Dziewczynki kiwały głowami, że tak, mówiąc jednocześnie „Ach, nie! To brutalne!”. „Zabijemy ich, a potem wydłubiemy mózg i zajrzymy do środka” – powiedzieli chłopcy. „Ach, wy brutale, wybryki natury: czyż nie wiecie, że człowiek rodzi się po to, by rodzić? Musimy ich zabić, ojej, po to, by same urodzić dzieci, a wy musicie zostać kobietami!” – mówiły dziewczynki, w wężu zjadającym własny ogon widząc tylko pierścionek. I ten młody świat nowego porządku, wszechdobra i porozumienia ruszył na ostateczną, a z góry przesądzoną, konfrontację ze światem zła. Gdy wszyscy rodzice już zginęli, drogie dzieci osiwiały ze zmęczenia. Chłopcy ocipieli, dziewczynki zaś wydaliły setki dzieci. I koło szczęścia powoli przechylało się wraz z nimi.”

Piotr Sobolczyk (1980)

Źródło: Opowieści obrzydliwe

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O świecie

„O, targowiska warszawskie! Czyż jest coś bardziej poetyckiego w wielkim mieście niż targowisko? Czyż współczesna, wielkomiejska metropolia zdolna jest zdobyć się na inny objaw plastycznego liryzmu poza kolorową paletą hali targowej? Czy może się cokolwiek równać w sile uczuciowej ekspresji z obraźliwymi rozmowami i zjadliwym targowaniem się przy rytualnym obrzędzie zakupów nabiału i owoców, warzyw i mięsa, ryb i kasz, pieczywa i kartofli? Trzeba być człowiekiem oschłym i zimnym, by nie dać się unieść wzruszeniu na widok gigantycznych połaci surowej wołowiny, by nie zatopić się w smutku wobec czarno-srebrzystych złóż ryb, wobec rozwartych z wysiłku, różowawych pyszczków świeżych karpi, by nie wydać okrzyku zachwytu stanąwszy oko w oko z brunatnymi kopcami włoszczyzny, by nie zatrzymać się w nostalgicznej zadumie przed nieskalaną, śnieżną bielą ciągnących się hen w dal szeregów twarogu! Jedynie człowiek płytki nie ulega tajemniczej poetyczności ciasnych i ciemnych straganów z bielizną, obuwiem i odzieżą, budki z pończochami, czapkami i nićmi, kramów z norymberszczyzną, pasmanterią i konfekcją, stoisk z częściami rowerowymi, zardzewiałym żelastwem, zamkami, kłódkami, rurami do piecyków i odpadkami ślusarskimi. Jedynie człowiek tępy i brutalny nie przystanie w pełnym szacunku podziwie przed grubymi, opatulonymi w zwały odzienia, starymi jak drzewa i głazy przekupkami warszawskimi, przysiadłymi od wieków za kolorowymi szańcami świeżego, smakowitego towaru; i tylko człowiek głupi nie wsłucha się w ich kłótliwy dialog, nabrzmiały surową, zgrzytliwą i prastarą mądrością, wiecznie nową dzięki swej roziskrzonej humorem przyziemności.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O mądrości , O wysiłku , O sile , O wieku

„Kiedy matka dowiedziała się, że Jazepa posadzili do więzienia, to wpadła w rozpacz, bo ani dziadowie, ani praprzodkowie nasi nie znali takiego przypadku, żeby ktokolwiek z mikołajewców siedział w więzieniu. W Mikołajewszczyźnie nikt nie korzystał z zamka, wszelkie dobra były otwarte i nic nie ginęło i nikt nie był karany, a tutaj jej syn Jazep, do tego jeszcze człowiek wykształcony – w więzieniu. W głowie wiejskiej kobiety nie znajdowały miejsca, jak jej się zdawało, rzeczy tak nie do pogodzenia, jak jej syn i więzienie.”

Jazep Losik (1883–1940) białoruski działacz narodowy i społeczny, polityk, prozaik, publicysta, językoznawca i literaturoznawca

O kobietach , O matce , O rozpaczy

„Uniósłszy w górę głowę księcia Henryka na dość długiej włóczki, podchodzą pod zamek legnicki (…). Pokazują głowę księcia Henryka załodze zamku i przez tłumacza rozkazują, by wobec klęski i śmierci ich księcia Henryk otwarli im zamek. Ale kiedy obrońcy zamku dali im należytą odprawę, (…) [Tatarzy] spustoszywszy i spaliwszy wsie naokoło Legnicy, udają się do Otmuchowa (…).”

Jan Długosz (historyk) książka Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego

Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego (1480)
Źródło: t. IV, Warszawa 1974

O śmierci , O górach

„Piszę fikcję. To jest moja pierwsza miłość. Aktualnie pracuję nad zbiorem opowiadań. Również rysuję. Nie jestem bardzo utalentowany, ale lubię szkicować. Chodziłem tutaj w Nowym Jorku na kursy rysunku w Art Students League, ale to było zbyt wiele. Jestem bardzo zaborczy dla mojego czasu. Robię dużo „domowego rzemiosła”. Szyję, robię na drutach, szydełkuję, gotuję. Robię swoje własne czapki, szaliki, a czasami szyję te zabawne koszulki z zamkami błyskawicznymi. Poszedłem do szkoły Waldorf, dlatego tego typu rzeczy mają duże znaczenie dla mnie. Ponadto, fotografia. Wiem, że ta lista rzeczy brzmi jak bzdura. Ale ja naprawdę kocham to. Miałem ciemny pokój w koledżu. Każdy weekend spędzałem tam samotnie w ciemności. To było wspaniałe. Ważne jest, aby mieć hobby. Palenie tytoniu jest doniosłym hobby, ale nie jest to bardzo konstruktywne.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: annarborpaper, 21 kwietnia 2004 http://web.archive.org/web/20040718040910/http://www.annarborpaper.com/content/issue19/sufjan_19.html

O miłości , O pokoju , O czasie , O gotowaniu

„Pejzaż Europy: mury obronne, zamki, twierdze, strażnice, bunkry, drogi wojskowe, szlabany, granice.”

Ryszard Kapuściński (1932–2007) polski reportażysta, dziennikarz, pisarz i publicysta

Polityka i społeczeństwo

„Warszawo! ach, któryż to raz
Od murów twoich biegłem precz –
W oddali nikł Zygmunta miecz,
Zamek królewski, Nowy Zjazd…”

Jerzy Liebert (1904–1931) polski poeta

Źródło: Piosenka do Warszawy w: Pisma zebrane…, op. cit., s. 198.

„Wybudowałem tak piękne zamki, że ich ruiny mi wystarczą.”

Jules Renard (1864–1910)

„Widzę siebie, jak patrzę zakochanym wzrokiem w oczy ślicznej panny z dobrego domu i nagle nadlatują hitlerowskie bombowce, które zaczynają zrzucać tony świszczących bomb. Gdy ludzie wpadają w przeraźliwą panikę, już pali się Zamek Królewski. Z radia włączonego w knajpie słychać przemówienie prezydenta Starzyńskiego, który wzywa do heroicznej obrony mojego ukochanego miasta.
– Karolino, musimy uciekać! – krzyczę do panny, z którą umówiłem się w kawiarni na lody malinowe.
– Ale gdzie…?”

Jarosław Hebel (1974) dziennikarz polski

pyta zdezorientowana dziewczyna.
Oni już nie wierzą…

O ludziach , O domu

„Ci, którzy budują zamki na lodzie, zwykle na lodzie osiadają.”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

„Białoruś, niepodległość Białorusi to pojęcia nienaruszalne, one nie podlegają dyskusji, nie mogą być monetą przetargową. (…) Nie znalazło się miejsce dla naszych ludzi w strukturach politycznych, w partiach, i na dzisiaj nie mamy ani jednej organizacji paramilitarnej, która w przypadku wydarzeń podobnych do ukraińskich, mogłaby nas wesprzeć fizycznie. (…) Na dziś sprawą aktualną jest odnowienie, stworzenie i szkolenie oddziałów bojowych. Ochotnicy do nich byli i myślę, że nie wszyscy wyjechali poza granice Białorusi. Dziś trzeba się organizować i przypominać, jak przestawia się zamek na broni.”

Sławamir Adamowicz (1962) białoruski poeta, publicysta i działacz polityczny

Беларусь, сувэрэнітэт Беларусі — паняткі неадменныя, яны не падлягаюць дыскусіі, ня могуць быць разьменнай манетай. (…) Нашым людзям не знайшлося месца ў палітычных структурах, у партыях, і на сёньня мы ня маем ніводнай парамілітарнай арганізацыі, якая ў выпадку падзеяў, падобных на ўкраінскія, магла б нас падтрымаць фізычна. (…) сёньня актуальным зьяўляецца аднаўленьне, стварэньне і навучаньне баявых адзінак. Добраахвотнікі для іх былі, думаю, ня ўсе яны зьехалі па-за межы Беларусі. Сёньня трэба гуртавацца і ўспамінаць, як ператоргваецца затвор на зброі. (białorus.)
Źródło: Славамір Адамовіч: На ўсходзе ў нас — патэнцыйны агрэсар, 17 marca 2014 http://www.svaboda.org/content/transcript/25299446.html

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„W rękach demokraty wolność nie jest niczym innym, jak tylko łomem służącym do wyłamania ostatniego już zamka.”

Nicolás Gómez Dávila (1913–1994)

Demokracja

O wolności

„Świat jest jak przejażdżka w wesołym miasteczku i kiedy się na nią zdecydujesz, to myślisz, że jedziesz naprawdę, bo tak potężne są nasze umysły. I przejażdżka leci do góry i na dół, i wszędzie dookoła, chwilami jest przerażająco, chwilami spokojnie i jest bardzo kolorowo, i jest bardzo głośno, i jest zabawnie… przez jakiś czas. Niektórzy są na przejażdżce już od dłuższego czasu i zaczynają zadawać pytanie: „ To się dzieje naprawdę czy to tylko przejażdżka?” A inni ludzie, którzy pamiętają, przychodzą do nas i mówią: „Hej, nie przejmuj się, nie bądź wystraszony. Nigdy. Ponieważ… to tylko przejażdżka.”
Ale my… zabijamy tych ludzi.
„ – Uciszyć go! Dużo zainwestowaliśmy w tę przejażdżkę. Uciszyć go! Popatrzcie, jakie mam zmarszczki od zmartwień, popatrzcie na moje grube konto w banku i na moją rodzinę. To musi być prawdziwe.”
– To tylko przejażdżka.
Ale my zawsze zabijamy tych dobrych ludzi, którzy próbują nam to powiedzieć. Zauważyliście to? I pozwalamy demonom rządzić w amoku. Ale to i tak nie ma znaczenia, ponieważ… to tylko przejażdżka. I możemy ją zmienić, kiedy tylko chcemy. To tylko kwestia wyboru. Żadnego wysiłku, żadnej pracy, żadnych oszczędności… Wystarczy wybrać. Teraz. Pomiędzy strachem a miłością. Oczy strachu chcą, abyś założył sobie większy zamek w drzwiach, kupił broń, zamknął się w domu. Oczy miłości zamiast tego postrzegają nas wszystkich jako jedność. Więc oto co możemy teraz zrobić, żeby zmienić świat. Żeby mieć lepszą przejażdżkę. Wziąć całą kasę, którą każdego roku wydajemy na zbrojenia… i przeznaczyć ją na ubranie, wyżywienie i edukowanie biednych tego świata, co zwróciłoby się wielokrotnie. Żadna osoba nie czułaby się wykluczona. A my moglibyśmy podbić wszechświat. Razem. Zarówno ten wewnętrzny, jak i zewnętrzny… na zawsze. W pokoju.”

Bill Hicks (1961–1994) amerykański komik i satyryk

Występ w Queens Theatre w Londynie (1992)

O ludziach , O świecie , O strachu , O rodzinie

„W piaskownicy dziecko buduje zamki z piasku. Wciąż buduje nowe. Z podziwem przygląda się swojemu dziełu zaledwie przez moment, bo budowla zaraz się rozsypuje. Tak samo czas eksperymentuje na Ziemi. Pisze na niej historię świata, szkicuje wydarzenia, ludzi, a potem skreśla. Kipi tu życiem jak w kotle czarownicy. Aż pewnego dnia zostajemy wymodelowani my, z tej samej kruchej materii co nasi przodkowie. Miota nami wiatr historii, unosi nas. Jest z nami. Ale w końcu nas porzuca. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki pojawiamy się i znikamy. Przez cały czas czekają inni, szykując się do zajęcia naszego miejsca. Bo nie mamy pod stopami stałego gruntu. Nie mamy nawet piasku. Sami jesteśmy piaskiem.”

Jostein Gaarder (1952) pisarz norweski

Przepowiednia dżokera

O dzieciach , O ludziach , O historii , O czasie

„Na stole między kluczem a kostką magi.
namalowała cukrem-pudrem
Boga tylko dla siebie
Wszedłem do kuchni Ona cicho
zdmuchnęła Boga ze stołu
na wypastowane linoleum
a palec dała mi do oblizania
Moje oczy zamknęły się natychmiast
jak centralny zamek i w ustach poczułem
Jego ciało i smak”

Krzysztof Siwczyk (1977)

Źródło: „Rysunek palcem”

O Bogu

„Bądź dobry. Kochaj. Starzej się z wdziękiem. Zamki są słabe. Szyby są cienkie.”

Jacek Dehnel (1980) poeta polski

Brzytwa okamgnienia

Kochać się

„Rozejrzała się z zaciekawieniem, patrząc na narzędzia, zamki i porozrzucane wszędzie rupiecie. Willie nie jest schludnym fachowcem, a ja, przyznaję, też jestem bałaganiarzem. Dotknęła kilku zamków, a potem skupiła uwagę na mnie.”

Stephen Coonts (1946)

Kłamcy i złodzieje (2004)

„A jak poszedł król na wojnę,
Grały jemu surmy zbrojne,
Grały jemu surmy złote
Na zwycięstwo, na ochotę…

A jak poszedł Stach na boje,
Zaszumiały jasne zdroje,
Zaszumiało kłosów pole
Na tęsknotę, na niedolę…
…
Szumią orły chorągwiane,
Skrzypi kędyś krzyż wioskowy…
Stach śmiertelną dostał ranę,
Król na zamek wraca zdrowy…

A jak wjeżdżał w jasne wrota,
Wyszła przeciw zorza złota
I zagrały wszystkie dzwony
Na słoneczne świata strony.

A jak chłopu dół kopali,
Zaszumiały drzewa w dali.
Dzwoniły mu przez dąbrowę
Te dzwoneczki, te liliowe…”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: A jak poszedł król…

O zwycięstwie

„Słowa są najważniejsze. Mają własny rozum”. (…) Jest to prawda równie oczywista i łatwo dostrzegalna jak każda idea, jaka kiedykolwiek rzuciła cień na wejście do mrocznej jaskini naszej percepcji. Ale słowa są także zdradzieckimi pułapkami, czyhającymi na każdy, nawet najmniejszy błąd. Słowa kierują nasze myślenie na kręte ścieżki ułudy, a fakt, że większość życia spędzamy w zamkach, które z nich właśnie wybudowaliśmy, dowodzi ponad wszelką wątpliwość, iż brakuje nam obiektywizmu, bez którego nie sposób dostrzec ogromnych zniekształceń rzeczywistości powodowanych przez język.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Hyperion, Hyperion (1989)
Źródło: Pieśni Hyperiona

O prawdzie , O błędach , O myślach , O rzeczywostości

„Najłatwiej było rozbić cele na dole, w kobiecym – jak się okazało – pawilonie. Za chwilę na podwórcu zapanował niesłychany harmider i bieganina. Cały tłumek rozgorączkowanych, nieprzytomnych niewiast, w najróżniejszych, nierzadko nocnych strojach – skupił się dookoła mnie, radując i płacząc na przemian. Niewiele pomagały nasze perswazje, prośby i wreszcie rozkazy, żeby natychmiast się rozpraszały, uciekały w miasto, gdzie która może. Powoli opanowaliśmy sytuację i zabraliśmy się do cel męskich (…) Robota z wysadzaniem cel odbywała się powoli, gdyż trzeba było zachować dużą ostrożność, żeby nie ucierpieli uwalniani (…) Zdarzało się, że znajdującym się w celach naszym kolegom wrzucaliśmy przez okno ładunek, żeby sami od wewnątrz wysadzali zamki w drzwiach.”

Antoni Heda (1916–2008) polski dowódca partyzantki, generał

wspominając rozbicie więzienia UB w Kielcach z 4 na 5 sierpnia 1945 i uwolnienie ponad 350 więźniów.
Źródło: 70 rocznica rozbicia więzienia UB w Kielcach https://www.dzieje.pl/aktualnosci/70-rocznica-rozbicia-wiezienia-ub-w-kielcach, dzieje.pl, 5 sierpnia 2015.

O zachowaniu

„Ponieważ podnoszą bunt, występnie rabują klasztory i zamki, które do nich nie należą, przez co samo już, jak rozbójnicy na drogach i mordercy, zasłużyli w dwójnasób na śmierć ciała i duszy; a ponieważ spod boskiego i cesarskiego prawa wyjęty jest buntownik, któremu można tego dowieść, przeto dobrze i słusznie czyni każdy, który pierwszy by chciał i mógł go udusić. (…) Książę i pan tu pamiętać musi, że spełnia urząd boży i bożego gniewu jest pachołkiem, któremu powierzono miecz przeciw owym szubrawcom (…) Dlatego też należy czuwać. Tu pobłażliwość albo miłosierdzie nie wchodzi w rachubę; teraz jest czas miecza i gniewu, a nie czas łaski. (…) I teraz błagam, niech ucieka, kto może, od chłopa, jak od samego szatana.”

Marcin Luter (1483–1546) teolog i reformator religijny

Źródło: Przeciwko morderczym i zbójeckim bandom chłopskim (maj 1525)

O czasie , O śmierci , O duszy