Cytaty na temat wyjąć (49 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Polacy zostali oskarżeni o to, że usiłowali zachować niepodległość własnego państwa, jednocześnie przeciwstawiając się narzuconemu ich krajowi marionetkowemu rządowi, jak również o to, że pozostali wierni rządowi w Londynie, który był w tym czasie uznawany przez cały świat, wyjąwszy ZSRR.”

George Orwell (1903–1950) pisarz i publicysta angielski

odpowiedź na zamieszczony lewicowym Tribune komentarz czytelnika, który popierał porwanie przywódców polskiego Państwa Podziemnego przez ZSRR i organizację pokazowego procesu szesnastu.
I ślepy by dostrzegł (1944)

O świecie , O zachowaniu , O czasie

„Pieniądze… Czy wy wiecie, jakie spustoszenie w lodówce potrafi zrobić nastoletni chłopak? Wróci taki z treningu, zakrada się do lodówki i zaczyna. Chleb ciach, ciach i już jest cały stół kromek. Potem kiełbasa: ciach, ciach, ciach i pół kilo w plasterkach poszło. W końcu pytam żonę: Baśka, gdzie są pieniądze!? Zapisujemy teraz każdy wydatek. Kino, tramwaj i tak dalej. I co się okazało? Na sam jogurt 300 złotych miesięcznie wydajemy! Jak czasami nas, posłów, zaczepiają i chcą, żebyśmy coś zasponsorowali, to mi ciężko 50 złotych wyjąć. A niektórzy posłowie to i tysiąc dają. Skąd mają – nie wiem, bo czasami dzieci niewiele u nich mniej. I to mnie dziwi.”

Tadeusz Cymański (1955) polski ekonomista i polityk

Źródło: wywiad dla „Gazety Wyborczej”

O pieniądzach , O dzieciach , Chłopak , Trening

„Gdy jesteś na kogoś wściekły – napisz do niego list. Wyraź w nim swoje uczucia, opisz gniew i rozczarowanie. Nie hamuj się. Potem schowaj list do szuflady. Po dwóch dniach wyjmij go i przeczytaj. Czy wciąż chcesz go wysłać?”

Jackson Browne (1948) amerykański muzyk rockowy

O rozczarowaniu , O emocjach , O gniewie

„Dzisiejsze tańce, wyjąwszy może niektóre, jak tango, mają w sobie coś z lubieżnego ocierania się prymitywnych mieszkańców Czarnego Lądu, ale estetyki ruchu trudno się w nich dopatrzeć.”

Artur Górski (polityk) (1970–2016) polski politolog, polityk

o tańcach nowoczesnych.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85401,6316854,Kto_to_powiedzial_.html, 25 lutego 2009

O tańcu

„W pierwszym odruchu Jakub postanowił go zastrzelić, ale przypomniał sobie, że stoi ciągle przed teatrem. Kultura musi być… Dlatego zamiast rewolweru wyjął z kieszeni granat.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Jakub w operze

„Emisja obligacji na sfinansowanie naszych wpłat do OFE kosztuje. Gdyby nie OFE, nasz narodowy dług byłby o jedną trzecią niższy. A im mniejszy dług, tym niższe oprocentowanie. W różnych latach ta różnica wynosiłaby między 0,17 a 0,29 proc. W 2010 r. było to ok. 1,7 mld, a w tym będzie więcej, jeśli plany rządu upadną. Są też koszty związane z przygotowaniem emisji i jej przeprowadzeniem. Łącznie jakieś 2 mld rocznie, czyli ok. 100 zł na pracującego Polaka. 100 zł każdy z nas musiał w ubiegłym roku dołożyć, żeby OFE mogły swoje zarobić. Jest to kwota zbliżona do średniej sumy pobranych przez nie prowizji i opłat. Można więc cynicznie powiedzieć, że prościej było wprost wyjąć z kieszeni po stówce i dać te pieniądze OFE, a emerytury zostawić ZUS-owi.”

Jacek Żakowski (1957) dziennikarz polski

Źródło: wyborcza.pl, 24 stycznia 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,8992489,Bron_naszych_pieniedzy_.html#ixzz1Ce24GjKh

O pieniądzach

„Radziecka sztuka, jeszcze w Łodzi, w trudnym okresie. Wszyscy niechętnie grali, na całe szczęście publiczność też niechętnie chodziła. Radziecka sztuka „Zamieć”, jakiegoś Leonowa czy innego. Grałam kołchoźnicę, w której sentymenta uderzał inny kołchoźnik, którego grał Benoit. I tam była taka scena – jakiś Piotr Piotrowicz wracał z niewoli, ale nie wiem jakiej, jakaś wojna ojczyźniana. Mówiłam, że idzie ten Piotr Piotrowicz, że „oko jedno ma zaklejone, a odzież na nim nie nasza…”. A ja wpadłam na scenę i powiedziałam: „całą odzież ma zaklejoną a jedno oko nie nasze”. Koledzy szeptali w garderobie i pytali: Co to znaczy – oko nie nasze. Głupi jesteście – mówię – był gdzieś w niewoli u białych, wyjęli mu jedno radzieckie oko i wsadzili drugie, inne.”

Krystyna Feldman (1916–2007) aktorka polska

Źródło: „Arte” 03/05, 23 listopada 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/whaleciec.htm

O wojnie , O szczęściu , O sztuce , O odzieży

„Czuć było, że jesteśmy pod opieką Prawa. Regulamin wiszący w celach mówił nie tylko o obowiązkach więźnia, ale i o prawach, i tych praw nam nie zaprzeczano. Dopiero w obozie staliśmy się wyrzutkami wyjętymi spod prawa.”

Stanisław Urbańczyk (1909–2001) językoznawca polski

o więzieniu we Wrocławiu w ramach akcji Sonderaktion Krakau.
Źródło: Więźniowie Sonderaktion Krakau we Wrocławiu, „Alma Mater” nr specjalny 118, 2009, s. 22.

„Wszelka zmiana, w czymkolwiek by zachodziła, jest zawsze, wyjąwszy przypadki, gdy mamy do czynienia z czymś złym, rzeczą ogromnie niebezpieczną.”

Platon Prawa

Źródło: Prawa, przeł. i opr. Maria Maykowska, PWN, Warszawa 1960, s. 289.

O zmianach

„Te, generał jaki jest szyfr?
Generał wyjął z kieszeni ołówek i nie otwierając oczu zapisał na ścianie rząd cyfr. Jakub wykręcił je na tarczy, ale nic się nie stało.
– No co ty? Nie otworzyły się.
Generał otworzył jedno oko. Popatrzył mętnie.
– A do tych drzwi – powiedział – Myślałem że chodzi ci o kod do głowic…”

Andrzej Pilipiuk (1974) polski pisarz

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Weźmisz czarno kure…

O myślach , O myśleniu

„W klasie pani kazała nam wyjąć zeszyty i przepisywać z tablicy zadania do rozwiązania w domu. Bardzo mnie to zmartwiło, szczególnie jak pomyślałem o tacie, bo kiedy wraca z biura, jest zmęczony i nie ma ochoty na robienie zadań z arytmetyki.”

René Goscinny książka Mikołajek i inne chłopaki

Mikołajek i inne chłopaki

O domu

„Ja i Chmielewski wyjęliśmy księdza z bagażnika, a Piotrowski odszedł. Myśleliśmy, co by zrobić, żeby się dalej nie ruszał. Wtedy Piotrowski powiedział: „Kamułki do nóg.””

Leszek Pękala (1952) oficer Służby Bezpieczeństwa PRL, jeden z zabójców ks. Popiełuszki

na swoim procesie w Toruniu w 1985.
Źródło: Waldemar Chrostowski, Świadectwo. Dokumenty, Kraków 1991.

O myślach , O odejściu , O myśleniu

„'Herbatniki'
Wydarzyło się to faktycznej osobie, a jestem nią ja. Chciałem złapać pociąg. Było to w kwietniu 1976 roku, w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Zostało jeszcze trochę czasu do odjazdu pociągu. Poszedłem po gazetę, by porozwiązywać krzyżówkę, po kawę i paczkę herbatników. Usiadłem przy stoliku. Opiszę wam scenerię – jest niezwykle ważne, abyście bardzo wyraźnie ją ujrzeli. A więc tu mamy stolik, tu gazetę, filiżankę z kawą, herbatniki. Naprzeciwko mnie siedzi mężczyzna, całkiem przeciętny gość w biznesowym garniturze, z teczką. Nic nie wskazywało na to, aby miał zrobić cokolwiek dziwnego. A jednak zrobił: nagle pochylił się do przodu, wziął do ręki herbatniki, rozerwał opakowanie, wyjął jednego i zjadł.
Muszę powiedzieć, że z takiego typu rzeczami my Brytyjczycy bardzo źle sobie radzimy. W naszej historii, naszym wychowaniu, naszej edukacji nie ma nic, co uczyłoby nas, jak zachować się w stosunku do kogoś, kto w biały dzień kradnie nam herbatniki. Wiadomo, co by się stało, gdyby rzecz miała miejsce na dworcu South Central w Los Angeles. Natychmiast rozpoczęłaby się strzelanina, zjawiłyby się helikoptery, CNN, rozumiecie… w końcu zrobiłem to, co zrobiłby każdy czerwonokrwisty Brytyjczyk: zignorowałem wydarzenie. Gapiłem się w gazetę, wziąłem łyk kawy, próbowałem zrozumieć artykuł, w tekst którego się wpatrywałem, nie byłem jednak w stanie nic pojąć, z wyjątkiem powtarzania w myśli: „Co mam robić?”.
W końcu uznałem: „Trudno, muszę coś zrobić”. Próbując z całych sił nie zauważać, że w tajemniczy sposób paczka została otwarta, wyjąłem herbatnik. Pomyślałem sobie: „To go uspokoi”. Nie uspokoiło, bowiem po chwili powtórzył to, co przedtem. Wziął następny herbatnik. Ponieważ za pierwszym razem nic nie powiedziałem, za drugim jakby trudniej było podnieść temat: „Przepraszam bardzo, trudno tego nie zauważyć, ale…”. Nic by to nie dało.
Zjedliśmy całą paczkę. Było w niej co prawda tylko osiem herbatników, ale sprawa zdawała się trwać wieczność. On brał herbatnik, ja brałem herbatnik, on brał herbatnik. Kiedy skończył, wstał i odszedł. Wymieniliśmy pełne znaczenia spojrzenia, po czym poszedł sobie, ja zaś głęboko odetchnąłem i opadłem ciężko na oparcie krzesła.
Wkrótce podstawiono pociąg, dopiłem kawę, wstałem i podniosłem gazetę, pod którą leżały moje herbatniki. Tym, co szczególnie lubię w tej opowieści, jest wrażenie, że gdzieś po Anglii przez ostatnie ćwierć wieku krąży całkowicie przeciętny facet, który ma do opowiedzenia identyczną historię – tyle tylko, że brakuje jej puenty.”

Douglas Adams (1952–2001) brytyjski pisarz

z przemowy do pracowników Embedded Systems, 2001

O losie , O prawdzie , O facetach , O zachowaniu

„Sama wiesz, czym jest szczęście. To nie jest coś, co można schować i wyjąć, kiedy ci znowu będzie potrzebne.”

Margit Sandemo Saga o Ludziach Lodu

Saga o Ludziach Lodu

O szczęściu

„Zasługuje więc na Hienę Roku 2012 – podaję projekt uzasadnienia: „za usłużne manipulowanie w celu propagandowym informacjami wyjętymi z kontekstu, co zmienia ich sens, z ogromną szkodą dla interesu publicznego.””

Krzysztof Kłopotowski (1946) polski dziennikarz i krytyk filmowy

Dajcie mu tę Hienę. Sam o to się naprasza.
Źródło: Dajcie mu tę Hienę, sdp.pl (22 sierpnia 2012) http://www.sdp.pl/felieton-krzysztof-klopotowski-22-sierpnia-2012/

Sens

„Bóg wyjął Adamowi żebro i dał mu je do zabawy.”

Anna Janko (1957) polska poetka, pisarka, felietonistka, krytyk literacki

Dziewczyna z zapałkami

O Bogu

„Tych zapowiedzi było już od groma i jeszcze trochę, więc trudno mi tym razem w nie uwierzyć. Wystarczy przypomnieć sobie ogłoszony z wielką pompą plan konsolidacji finansów, firmowany przez Boniego i Rostowskiego. Potem musieliśmy czekać kolejne miesiące na sformowanie się wizji pod postacią ustaw. Wydawało się, że już za chwilę projekt ujrzy światło dzienne, a tymczasem wyjęto z niego zaledwie jeden element, pod postacią podwyżki VAT.”

Eugeniusz Kłopotek (1953) polityk polski

o planach ustawowych rządu.
Źródło: money.pl http://www.money.pl/archiwum/mikrofon/artykul/klopotek;ustawowej;ofensywy;nie;bedzie,222,0,657886.html, 20 sierpnia 2010

O świetle , O czekaniu

„Zostałem pobity. Mam rozbity nos i chyba pęknięte żebra…
– Nie zajmujemy się patologią społeczną.
– To był wypadek przy pracy! Mam stosowne zaświadczenie!
– Proszę pokazać!
Saturnin wyjął z kieszeni kolejny świstek.
– Taak. Wygląda, że jest w porządku. Czy twoja choroba jest zakaźna?
– Słucham? – wykrztusił oszołomiony anioł.
– Czy jesteś zakaźnie chory?
– Przecież powiedziałem, że zostałem pobity! Pobicie jest zakaźne tylko na meczach piłkarskich!”

Maja Lidia Kossakowska (1972) polska pisarka

Obrońcy Królestwa
Źródło: opowiadanie Wieża zapałek

O chorobach , O aniołach

„Jeno wyjmij mi z tych oczu
szkło bolesne – obraz dni,
które czaszki białe toczy
przez płonące łąki krwi”

Krzysztof Kamil Baczyński (1921–1944) polski poeta

Obraz

„Zyskujący w opinii publicznej Jerzy Szmajdziński jest niewątpliwie bardzo dobrze przygotowany do funkcji ministra obrony narodowej. Nikt nie odmawia mu kompetencji. To jest minister, który wie dokładnie, co należy zrobić, na razie nie popełnił żadnych błędów (wyjąwszy wpadkę z oświadczeniem i pożyczką od kolegi), ale na razie niewiele robi – można usłyszeć. Być może dlatego, że unika konfliktów, w tym z wojskowym elektoratem SLD.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 10, lipiec 2002

„Poziom bystrości Tomasza Lisa spadł, jakby mu ktoś wyjął pendrive.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: Telewizja Republika 1 czerwca 2015 http://telewizjarepublika.pl/ziemkiewicz-dramatyczny-spadek-bystrosci-lisa-prezydentura-dudy-jest-dla-niego-tajemnica,20379.html,

O tajemnicy

„To był mój dyrektor i mój mistrz. Spotkanie z tym wielkim artystą opierało się na pokorze z mojej strony i wzajemnym zaufaniu. Jerzy Grzegorzewski wyjął mnie z szuflady z napisem: „aktorka komediowa” i poszerzył moje emploi o role dramatyczne. Obsadził mnie w roli Jewdochy w Sędziach Wyspiańskiego i zrewidował moje dotychczasowe myślenie o zawodzie.”

Ewa Konstancja Bułhak (1971) polska aktorka i wokalistka

o Jerzym Grzegorzewskim.
Źródło: Dotknięci http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/17735.html

O zaufaniu , O myślach , O myśleniu

„Napieralski w pewnym momencie wyjął aparat telefoniczny i robił zdjęcia. No ja myślałem… Ja jestem prosty człowiek i robotnik, ale to dramat, no po prostu burak.”

Władysław Frasyniuk (1954) polski polityk

o spotkaniu z prezydentem USA Barackiem Obamą.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,9695893,Po_spotkaniu_z_Obama___Napieralski_to_burak__wyjal.html, 30 maja 2011

O myślach , O myśleniu

„Taki Ampere na przykład jechał kiedyś na ważną konferencję naukową w Paryżu. Nagle w dorożce olśniła go jakaś myśl (z dziedziny elektryczności, jak sądzę), wyjął błyskawicznie ołówek i na ścianie powozu napisał równanie. Z grubsza brzmiało ono tak: dH=ipdl/r2, gdzie p jest odległością P od elementu dl; albo dH=i sin e d1/rz. Równanie to znane jest także jako prawo Laplace'a, chociaż Laplace nie był obecny na tej konferencji.
Dorożka podjechała pod Akademię, Ampere wyskoczył, zapłacił woźnicy i pospieszył na konferencję obwieścić wszystkim o swoim odkryciu. Po czym stwierdził, że nie ma kartki z równaniem. Nagle przypomniał sobie, gdzie je zapisał, i puścił się za nim w pogoń po ulicach Paryża. Czasem sobie myślę, że w podobny sposób Fermat musiał zgubić dowód swego Wielkiego Twierdzenia, jakkolwiek i Fermata nie było na tej konferencji; zmarł mniej więcej dwieście lat wcześniej.”

Alfred Bester (1913–1987) amerykański pisarz

Ludzie, którzy zamordowali Mahometa

O myślach , O czasie , O odległości , O myśleniu

„Dzieje się ze mną coś niedobrego
śni mi się mięso
śni mi się krew
chciałabym wyjąć serce spod żeber
i połknąć z nim cały mój lęk”

Maria Peszek (1973) aktorka i piosenkarka polska

Źródło: Pibloktoq, album Jezus Maria Peszek, 2012

Serce

„Włodzimierz Majakowski: Wesoły i kordialny, chciał trochę swoich polskich kolegów epatować wzgardliwym dla burżuazyjnych form zachowaniem, więc gdy siadł za stołem, wyjął ręką z salaterki pełnej kopru kiszony ogórek i zagryzł ostentacyjnie. W odpowiedzi wziąłem z półmiska pełną dłonią sałatkę majonezową. Majakowski chwilę popatrzał na mnie, wreszcie uśmiechnął się, ogórek położył na talerzu.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 133

O zachowaniu

„Słowiańszczyzna przed wysiedleniem Niemców po drugiej wojnie światowej była wyparta aż do granic Śląska i tylko na Górnym Śląsku pozostawała we względnym skupieniu (…), a mianowicie na tym terenie Górnego Śląska, który 1921 stanowił obszar plebiscytowy, wyjąwszy większą część powiatu głubczyckiego, pokrytej dialektami niemieckimi (…), Jeśli mówimy o względnie zwartym obszarze dialektów polskich, to określenie to domaga się odpowiedniej precyzji. Gdy rozpatrywać będziemy te stosunki językowe do czasów plebiscytu, to znaczy w latach przed podziałem Górnego Śląska, to w pewnym uogólnieniu dają się one sprowadzić do formuły, że polskimi dialektami mówiono głównie w środowiskach wiejskich i robotniczych zagłębia przemysłowego. Duże miasta były w przeważającej części niemieckojęzyczne, mniejsze miasta prowincjonalne niemiecko – i polskojęzyczne, przy czym używanie jednego, czy też drugiego języka z reguły uzależnione było od statusu społecznego użytkownika.”

Reinhold Olesch (1910–1990)

O wojnie , O uzależnieniu

„Śmierć jest końcem wszystkich spraw życia ludzkiego, wyjąwszy przesądy i zabobony.”

Plutarch (46–127) pisarz antyczny

Źródło: Mikołaj Kozakiewicz, O miłości prawie wszystko, LSW, Warszawa 1982, s. 110.

O śmierci

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„ZA ŻADNE GÓRY SREBRA
NIE DAM SE WYJĄĆ ŻEBRA.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950), Teatrzyk Zielona Gęś
Źródło: Gdyby Adam był Polakiem

„Myślę, że faceci zgubili swoje miejsce, zostali bardzo mocno zablokowani przez rzeczywistość, która wyjęła im oręż z dłoni i przestali być wojownikami. Już od ponad pięćdziesięciu lat w większości cywilizowanego świata, mężczyźni nie są wojownikami. Z drugiej strony kobiety stały się wojowniczkami dnia codziennego dużo bardziej niż faceci. Nie wiem czy to dobrze, czy źle. Najważniejsze jest to, co będzie. Może to prowadzić do jakiegoś totalnego otwarcia na te sfery, które były do tej pory obce mężczyznom. Nie wiem.”

Łukasz Barczyk (1974) polski reżyser, scenarzysta, producent, pedagog, aktor, montażysta

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1087

O kobietach , O mężczyznach , O myślach , O rzeczywostości

„Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Źródło: Nagrobek

O losie

„Całkiem niedawno wyjęto kulę z serca komuś, kto nigdy nie był na wojnie.”

Henri Michaux (1899–1984)

O wojnie , Serce

„Wyjąłem batonik Milky Way (czym innym może żywić się astronom?).”

Clifford Stoll (1950) astronom amerykański

„Wyjąwszy okres psychozy rewolucyjnej, przeciętny obywatel zawsze pragnie spokoju i szuka go tam, gdzie sądzi, że jest najbliżej.”

Adam Próchnik (1892–1942) działacz socjalistyczny i oświatowy, historyk

tłumacząc brak skutecznego sprzeciwu społecznego wobec rządów sanacji.
Źródło: Pierwsze piętnastolecie Polski niepodległej. Zarys dziejów politycznych, Warszawa 1983, PWN, s. 314.

„Cóż was sprowadza towarzyszu sekretarzu do meliny ciemnogrodu i reakcji?
– Mam do was poufną sprawę.
Wyjął z kieszeni kopertę i usiłował niezdarnie wcisnąć ją Wędrowyczowi.
Ten ostatni wziął ją w końcu i ciekawie zajrzał do środka. Wewnątrz tkwiły dwa tysiące złotych.
– To chyba rzeczywiście bardzo poufna sprawa.”

Andrzej Pilipiuk książka Czarownik Iwanow

stwierdził.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Czarownik Iwanow

„Nabierałem szybkości, odbijałem się o półki, tłukłem w skałę kaskiem i plecakiem, czekając na ostatnie uderzenie. Po prawdopodobnie 30 sekundach wylądowałem w głębokim śniegu u podstawy ściany. Zacząłem ruszać nogami i rękami i zrozumiałem, że niczego nie złamałem. W szoku wyjąłem przeciwsłoneczną szminkę i zacząłem smarować nią usta.”

Jan Mostowski (1928–2012)

o upadku z północnej ściany Eigeru (ok. 500 m).
Źródło: Jan Mostowski, drytooling.com.pl, 10 maja 2012 http://drytooling.com.pl/baza/ludzie/2031-jan-mostowski

O ludziach

„Nawet lew wiedział, co robi, kiedy pokochał świętego Hieronima za to, że święty Hieronim wyjął mu z łapy cierń.”

Sławomir Mrożek (1930–2013) polski dramatopisarz, prozaik i rysownik

Małe listy
Źródło: s. 167

„Wychował się pod stałą obserwacją czterech kobiecych figurek z perłowej masy ceramicznej, rodem ze Staffordshire. Przedstawiały cztery pory roku, ubrane w białe, wydekoltowane suknie. Patrzyły spoza szybek stojącego w jadalni kredensu z chińską porcelaną i były pamiątką ojca z wojennej służby w Anglii. Kiedyś Oliver uszkodził Wiosnę, gdy potajemnie wyjął ją z kredensu, aby w przypływie napięć okresu dorastania dotknąć jej małych piersi. Figurka wypadła mu z ręki i uderzając o podłogę została pozbawiona głowy. Oliver – „złota rączka””

Warren Adler (1927–2019)

skleił postać tak doskonale, że matka nigdy nie dowiedziała się o tym wypadku.
Wojna państwa Rose

O wiośnie , O matce

„A potem – tylko jak wyrzeźbić to, co stało się potem? – nadszedł esesman Mitte, zwany „Aniołem Śmierci”. Zbliżył się do dziewczynki. Na jego bladej twarzy z jasnym wąsem błąkał się uśmiech. Popychał ją lekko w kierunku placu sortowni, gdzie przeglądano rzeczy pozostawione przez więźniów. Z jednej z walizek wyjęła kolorową chustkę, zaczęła ją podrzucać. Potem kolejne, jakby była na jarmarku. Wyjęła też dziecięce okulary. Czy wiedziała, co ją czeka? Mitte poprowadził ją do wejścia w żywopłocie, na którym wisiała flaga Czerwonego Krzyża (za nią miał być lazaret). Rozległ się strzał.”

Samuel Willenberg (1923–2016)

O miłości , O śmierci , O uśmiechu , O aniołach

„Słyszałem stwierdzenia, że Jarocin był enklawą narkomanów, a tak naprawdę był zupełnie normalnym miejscem. Byłem tam wielokrotnie, począwszy od 1985 roku. Patologie się zdarzały, ale zdarzają się wszędzie. Gdyby ten festiwal wyjąć wtedy z Polski i przenieść do jakiegokolwiek kraju zachodniego, byłby kolejnym fajnym i kolorowym miejscem, do którego przyjeżdżają ludzie, by posłuchać muzyki.”

Leszek Gnoiński (1966) polski dziennikarz muzyczny

Źródło: Paweł Piotrowicz, Leszek Gnoiński: po co ta wolność, ksiazki.onet.pl, 2 grudnia 2016 http://ksiazki.onet.pl/leszek-gnoinski-po-co-ta-wolnosc-wywiad/0pkc1s

O ludziach , O wolności

„Powiedziałam, że nie [będę uprawiać z nim seksu]
- O tak, dziwko, będziesz - powiedział. - Zrobisz wszystko, co ci każę. A jeśli nie, to cię zabiję i potem będę się z tobą kochał, tak jak z innymi dziwkami. Mnie tam wszystko jedno, bo i tak będziesz jeszcze ciepła.
Przywiązał mi ręce do kierownicy i odbył ze mną stosunek analny. Potem wyjął z bagażnika butelkę denaturatu. Powiedział, że to niespodzianka dla mnie. Wlał mi to wszystko do odbytu. To okropnie bolało, bo nieźle mnie porozrywał. Ubrał się, włączył radio, usiadł na masce i siedział tak chyba z godzinę. Byłam strasznie wkurzona. Darłam się na niego i szarpałam się, żeby uwolnić ręce. W końcu rozwiązał mnie, okręcił mi szyję drutem i próbował mnie znowu zgwałcić. Szamotaliśmy się. Sięgnęłam po pistolet. Strzeliłam. Później ściemniałam, bo wiedziałam, że policja i tak mi nie uwierzy, że to było w obronie własnej.”

Aileen Wuornos (1956–2002) amerykańska seryjna morderczyni

o okolicznościach zabójstwa Richarda Mallory'ego

O seksie , O historii , Kochać się

„Bardzo łatwo się zabija. Wyjąłem broń i zrobiłem mu w ciele pięć otworów. Kiedy upadł, szóstą kulą przestrzeliłem mu dla pewności łeb.”

Waldemar Łysiak książka Statek

Statek

„Poszedłem sobie na Rynek, usiadłem na ławce i wyjąłem jednego z paczki. Był niewyraźny i wykruszony. Smakiem przypominał te wszystkie stare papierosy, które palili dorośli mężczyźni. Wawele, dukaty i giewonty w kiepskich bibułkach, w opakowaniach przypominających nieudolne sny o dalekim świecie. Podkradaliśmy je albo podnosiliśmy niedopałki. Na brzegach były trochę brązowe i pociemniałe od śliny. Dorosłość smakowała bardzo dosłownie. Nasza ślina łączyła się ze śliną mężczyzn. Bardzo możliwe, że działało to jak szczepionka, jak rodzaj egzystencjalnej homeopatii, strzegącej nas potem przed zbyt gwałtownym upadkiem w dojrzałość.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Dukla

O dorosłości , O mężczyznach

„Był sobie pewien człowiek, który codziennie siedział i patrzył przez wąską pionową szparę w płocie, z którego wyjęto jedną deskę. Codziennie za płotem przebiegał dziki pustynny osioł. W wąskiej szparze pojawiał się najpierw jego nos potem głowa, przednie nogi, długi brązowy grzbiet, tylne nogi, a na końcu ogon. Pewnego dnia człowiek ten zerwał się na nogi z błyskiem w oku i krzyknął głośno, tak żeby wszyscy go mogli usłyszeć: "To jasne! Nos jest przyczyną ogona!".”

Frank Herbert książka Heretycy Diuny

Heretics of Dune

O zerwaniu

„Demonstracje poparcia dla władzy (wyjąwszy, kiedy demokracja jest zagrożona, a władza jest demokratyczna) to najbardziej ponury sposób uprawiania populistycznej polityki przez satrapów. Takie demonstracje to szyderstwo z polityki.”

Marcin Król (1944) polski filozof i historyk idei

Źródło: Jaka demokracja?, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2017, s. 130.

O demokracji

„Na świecie wiara w siebie i umiejętność sprzedania się należą do najgłówniejszych tajemnic tego, co się szczęściem nazywa. Kto sam siebie nie ceni i nie chwali, tego ludzie z pewnością, wyjąwszy chyba malutką garstkę, ani oszacują, ani podniosą. Mundus vult decipi.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

Ładny chłopiec

O szczęściu , O ludziach , O tajemnicy , O pewności siebie

„Wyjąłem kartę. Wytłumaczę przez analogię. Pani premier Beata Szydło ma syna księdza i gdy było głosowanie projektu za życiem, to wyciągnęła kartę do głosowania. Tak samo zrobiłem jak premier Szydło. Ja jestem za głęboką reformą sądownictwa. Na tym zakończę, że zrobiłem tak jak premier Szydło.”

Łukasz Rzepecki (1992) polski polityk

wyjaśnienie powodów nie wzięcia udziału w głosowaniu nad ustawą PiS na nowo określającą status prawny Sądu Najwyższego
Źródło: Młody poseł PiS-u Łukasz Rzepecki buntuje się Kaczyńskiemu: Opozycja to nie kanalie i zdradzieckie mordy http://www.newsweek.pl/polska/polityka/ustawa-o-sadzie-najwyzszym-kim-jest-lukasz-rzepecki-,artykuly,413507,1.html?src=HP_Section_2, newsweek.pl, 21 lipca 2017

„Bowiem nie należy skupiać się jedynie na gromadzeniu pieniędzy, ale trzeba uważać na kierowanie rodziną i mieć posiadłości i domy, ponieważ nie zna się odmian losu, które mogą się przydarzyć. (…) I dlatego kupca, który posiada jedynie pieniądze, nazywam igraszką losu, bowiem wydawszy do końca owe pieniądze, co często widzimy, musi chwycić za łopatę. Dlatego kupiec, który ustawicznie zarabia, musi pewną część swego dochodu wyjąć i ulokować w nieruchomościach, ponieważ każdy rozumny człowiek robi wszystko z pewnym celem. Natomiast jeśli twoim celem jest jedynie ciągłe zbieranie grosza do grosza i gdybyś nawet żył tysiąc lat, nie zaprzestaniesz zbierać w nieskończoność, bez innego celu, to uznam Cię za zwierzę i bezrozumnego głupca, a nie człowieka.”

Benedykt Cotruglio książka Księga o sztuce handlu

Księga o sztuce handlu
Źródło: Księga IV, Wstęp, s.141-142

O pieniądzach , O losie , O rodzinie , O zwierzętach