Cytaty na temat wieszcz (102 cytatów)

„Tu leży wieszcz,
Przechodniu, nie szcz.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wyb. Ludwik Stomma, Polska Oficyna Wyd. „BGW”, 1995, s. 116.

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

„Patrząc na niektóre przedstawienia czy czytając pisemka kobiece, można odnieść wrażenie, że wszystkie związki muszą się rozpaść, nie ma w życiu żadnej nadziei. A to nieprawda! Prowadząc teatr, wyraźnie wyczuwam na widowni potrzebę pozytywnego myślenia.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 21 kwietnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/fpnh.htm

O myślach , O wrażeniach , O czytaniu , O myśleniu

„Lubię Teatr z każdej strony: z widowni i ze sceny, lubię patrzeć jak aktorzy zmagają się z rolą, jak tworzą nowe rzeczywistości i sama lubię kreować nowe postaci. Teatr to dla mnie miejsce w którym można nieść posłannictwo.”

Irena Adamiak (1962)

Źródło: Z Ireną Adamiak o rozterkach artysty, matki, elblążanki..., info.elblag.pl, 16 marca 2009 http://www.info.elblag.pl/12,13876,Z-Irena-Adamiak-o-rozterkach-artysty-matki-elblazanki.html#ixzz27sHn8s1s

O matce , O rzeczywostości

„Chcę możliwie prosto przekazywać swoje prawdy widowni. Przeżywać je powinna już ona sama.”

Kalina Jędrusik (1931–1991) polska aktorka

credo aktorki.
Źródło: artykuł Renaty Wąsowskiej, „Iluzjon” nr 3–4, 1994

„Jaka nastolatka byłam jego fanką. W pokoju miałam jego plakat z koncertu w Zabrzu. I raptem artysta, którego uwielbiam, słucha mnie na widowni. Po spektaklu przyszedł do mnie za kulisy. Gratulował mi. Rozmawialiśmy. Byłam zdziwiona, że pamięta mnie doskonale ze swego konkursu i pamięta nawet jakie arie w poszczególnych etapach śpiewałam. Rezultatem rozmowy z nim był też mój udział w koncercie z okazji urodzin Verdiego w Parmie. Śpiewałam tam fragmenty z Rigoletta.”

Aleksandra Kurzak (1977)

o Plácido Domingo.
Źródło: Marek Zaradniak, Robić jedną rzecz, ale dobrze, „Głos Wielkopolski”, 6 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/rjra.htm

O pokoju , O urodzinach , O śpiewie

„Kiedy po raz pierwszy pojechałem na festiwal animacji do Zagrzebia, zobaczyłem ogromną salę pełną entuzjastycznie reagującej widowni. U nas kontakty ze światową animacją były sporadyczne i zdecydowanie ubogie, i trzeba było wielu lat pracy, aby upowszechnić wiedzę na temat tego typu twórczości. W żadnej dziedzinie filmu nie było u nas takich zaniedbań w znajomości tradycji, dorobku, największych osiągnięć, jak właśnie w animacji.”

Bogusław Zmudziński (1951)

Źródło: Bolesław Racięski, Rozmowa z dyrektorem artystycznym MFF „Etiuda & Anima” dr. Bogusławem Zmudzińskim, „Alma Mater” nr 144, luty 2012, s. 75.

„Ogromną przyjemność sprawia mi konstruowanie postaci, wymyślanie ich – nie tylko podczas spotkania na sali prób, także w knajpie, w pociągu, przed zaśnięciem. To jest męka, ale sprawia mi przyjemność. Tęsknię do tego, żeby nieustannie wymyślać, zmieniać. Żyję tym, a szansę na podobną przygodę daje wyłącznie teatr. Dziesięć lat temu z powodu odpływu widowni mieliśmy poczucie, że teatr tworzą outsiderzy, ludzie wycofani. Teraz jest inaczej. Odnosi wielki sukces, jest gorący, zwariowany, wściekły. Ale nie wszyscy tak myślą. Pewna znana telewizyjna gwiazda powiedziała ostatnio, że teatrem zajmują się dewianci. A prawdziwa Polska jest w jej serialach.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006

O ludziach , O przyjemności , O gwiazdach , O myślach

„Wcześnie zorientowaliśmy się, że jeśli stworzysz coś z charakterem, czy to zwierzę, czy to człowieka, czy cokolwiek, co prawdopodobnie nie sprostałoby rzeczywistemu działaniu, możesz z pewnością liczyć na śmiech… W MGM nauczyliśmy się wykorzystywać rozmaite rodzaje humoru, szybszego humoru, przyspieszyliśmy tak, że nasze kreskówki zgęstniały w dwójnasób, bo jedna sytuacja przechodziła w inną. Facet nie mógł trafić w kowadło jeśli, robiąc krok, nie wpadał do studni. Dla widowni wszystko musi być w ruchu, wciąż się nasilać.”

Tex Avery (1908–1980)

Źródło: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 128

O sztuce , O facetach , O historii , O charakterze

„Człowiek na starość przypomina emerytowanego aktora, który siedzi na widowni i smętnie spogląda jak jego ulubione role gra kto inny.”

Magdalena Samozwaniec książka Szczypta soli, szczypta bliźnich

Szczypta soli, szczypta bliźnich

O starości , O grach

„W teatrze wynika coś z kumulacji architektury przybytku, widowni, kształtu sceny, wnętrza, miejsca teatralnego i obyczaju obowiązującego publiczność, a więc inaczej niż w kinie – pozostajemy do końca świadomi pewnej ujętej w reguły rytuału prezentacji; świadomi obecności widza i aktora naprzeciw siebie.”

Jerzy Skarżyński (1924–2004) polski artysta malarz, scenograf, pedagog

Źródło: „Scena” 1986, nr 6

„Jeżeli oczekujemy od widowni posłuchu, musimy dużo dać od siebie. Młodzież przychodząc grupą, często chce pokazać, że ich ten problem nie obchodzi. Trzeba takiego widza „chwycić za mordę”, mieć siłę, żeby pokazać, że mamy im coś ważnego do powiedzenia. To trudne. Ale jeśli oni nastawiają się na „nie”, my, broń Boże, nie możemy.”

Agata Stawarz (1978)

Źródło: Co dalej?, „Gazeta Wyborcza w Szczecinie”, 13 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/codalej.htm

O Bogu , O młodzieży , O problemach , O sile

„Od wielu lat zajmuję się video artem i w takich przypadkach zawsze pojawia się zagrożenie, że w pewnym momencie można zacząć się powtarzać. Fotografuję i tworzę instalację, więc zmiana materiału, w którym pracuję jest dla mnie czymś naturalnym. Prawdziwym wyzwaniem było raczej stworzenie czegoś dla zupełnie innej widowni niż dotychczas, w której znaleźli się także krytycy filmowi, producenci czy dystrybutorzy. Chciałam, żeby film wszedł do normalnej dystrybucji w kinach na świecie. Czułam, że nadszedł czas, by przekroczyć pewne granice, zaistnieć w jakiś sposób także w obrębie kultury popularnej.”

Shirin Neshat (1957)

Źródło: wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=67028

O zmianach , O czasie

„Nie wolno kombinować, farsę gra się tak samo jak dramat. Jak mężczyzna nakryje żonę z gachem, to aktorzy grają to w farsie zupełnie jak w tragedii w teatrze dramatycznym. Jak mawia Cooney, to na widowni jest różnica, na scenie nie ma żadnej. Tu się śmieją do rozpuku, a w tragedii płaczą. Im bardziej serio gramy, tym jest to zabawniejsze.”

Paweł Okoński (1961) polski aktor

Źródło: Jacek Antczak, Życie z dwoma żonami i dwoma „Maydayami”, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 257, 4 listopada 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126585.html

O życiu , O grach , O płaczu

„Po miesiącu grania rewii ambasador niemiecki zaprotestował w naszym MSZ przeciwko ośmieszaniu postaci Hitlera. Po obejrzeniu numeru [Ten wąsik] przez specjalną komisję (…) dyrekcja otrzymała nakaz skreślenia Hitlera. Zapanowała konsternacja, gdyż jedną z największych atrakcji programu była właśnie ta postać. Próbowałem ratować sytuację i zgoliłem Hitlerowi wąsiki, nic nie pomogło. Obserwatorzy z ambasady niemieckiej pilnowali na widowni respektowania nakazu. Musiałem się przecharakteryzować na Goebbelsa. Tego puścili.”

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/es_ludwik_sempolinski

„Wciąż przychodzę do teatru, żeby odpocząć, porozmawiać, spotkać się, napełnić puste serce. I o tym myślę, kiedy wychodzę na scenę. I tak samo, kiedy siedzę na widowni.”

Teresa Budzisz-Krzyżanowska (1942) aktorka polska

Źródło: „Dziennik”, 28 stycznia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jjzcb.htm

O myślach , O myśleniu , Serce

„Kiedy kręcę film, nie robię go tylko dla siebie albo dla niszowej widowni, która rozumie ten rodzaj kina, oparty na zagadnieniu. Ja muszę dotrzeć do osiemdziesięcioletniej babci w domu, muszę dotrzeć do ludzi, którzy są całkowicie niepiśmienni, niestety, ciągle jeszcze w moim kraju, i muszę dotrzeć do najbogatszych ludzi świata pochodzenia indyjskiego… Tak więc wszystko to ma być w tym dziewięćdziesięciominutowym filmie… Lecz poprzez ten jeden film jestem w stanie dotrzeć do każdego, tak by dla każdego była to wartość warta pieniędzy.”

Shah Rukh Khan (1965) indyjski aktor i producent filmowy

When I make a movie, I don’t make it just for me, or I don’t make it just for a niche audience who understands or wants a certain kind of cinema, which is issue based. I have to cater to a 80-year old grand mom at home, I have to cater to some people who are completely illiterate, unfortunately in my country still, and I have to cater to the richest man in the world from India… So it all has to be in that one, supposedly 90-minute film… But in that one film I’m able to reach to everyone, so everyone has some value for money. (ang.)
Źródło: Berlinale Press Conference, luty 2008

O ludziach , O domu

„Zdobyliśmy Srebrny Medal Karajana. Maestro przyszedł na naszą próbę. Zaczęliśmy już grać, kiedy wszedł z całą świtą i usiadł na widowni. I nie wiem, czy zrobiłam wtedy dobrze, czy źle – po prostu graliśmy dalej. Nie przerwałam próby, tylko prowadziłam ją do samego końca. Jego pochwała była dla nas i dla mnie największym zaszczytem.”

Agnieszka Duczmal (1946) polska dyrygentka

Źródło: Batuta rodzaju żeńskiego, „Polityka” nr 45 (2679), 8 listopada 2008 http://www.polskamuza.eu/siedemodslon.php?id=333

„Kiedy byłem dzieckiem, sam sobie konstruowałem teatr. Mama przynosiła mi pudełka po butach, a ja tworzyłem w nich teatralne przedstawienia. Wycinałem z boków otwory na drzwi, montowałem kotarę na sznurku, rozstawiałem plastikowych lub ołowianych „aktorów”, na widowni siedział jakiś miś lub małpka i… spektakl mógł się zaczynać. Jednak do Szekspira było mi wtedy bardzo daleko…”

Mariusz Zalejski (1959) aktor polski

Źródło: Home-made, czyli teatr życia... – rozmowa z Mariuszem Zalejskim http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1163/Homemade-czyli-teatr-zycia-rozmowa-z-Mariuszem-Zalejskim.html

O dzieciach , O butach , Pudełko

„Teatr powinien być głęboko zespolony z tradycją narodową, ale także z czasem, w którym żyjemy; prezentować najnowsze kierunki artystyczne, ale nie zapominać o klasyce: kształtować gust społeczeństwa upowszechnianiem rzeczy wartościowych, ale zdawać sobie sprawę z tego, że pewna część widowni oczekuje od teatru po prostu rozrywki.”

Andrzej Rozhin (1940)

Źródło: wywiad Haliny Ańskiej, „Nadodrze”, 15 grudnia 1974

O czasie , O zapominaniu

„Grałam w szkolnym kółku teatralnym, jeździłam na warsztaty, chodziłam na spektakle, robiłam wywiady z aktorami. Wtedy chciałam zostać dziennikarką i pisać o teatrze, ale szybko zorientowałam się, że bardziej pociągają mnie zakurzone kulisy niż wyczyszczone krzesła na widowni… Co prawda najpierw zdałam na polonistykę, ale już wiedziałam, że to nie to. W szkole teatralnej miałam mnóstwo kolegów. Pytali mnie dlaczego nie studiuję aktorstwa, tylko chcę być „pismakiem”. Nie miałam odwagi od razu po maturze pójść na egzamin. Ale kiedy już się zdecydowałam pojechać do Krakowa, na wymarzony wydział aktorski zdałam za pierwszym razem. Czułam, że to była odpowiednia chwila, że musi się udać.”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Wjazd do polskiego kina - wywiad z Bożeną Stachurą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1726/Wjazd-do-polskiego-kina-wywiad-z-Bozena-Stachura.html

O prawdzie

„W teatrze nawet cisza na widowni jest formą wyrażania opinii. Czuję, kiedy publiczność jest zniecierpliwiona, bo nie wierzy w sceniczną opowieść.”

Janusz Gajos (1939) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niepewnosct.htm

O ciszy

„Potrzebne jest mądre programowanie, wychodzące ze znajomości potrzeb widowni, jej właściwego rozpoznania (…). Rodzaj stymulowania i ukierunkowania zainteresowań twórców pewnymi tematami czy formami. Na takie ograniczenia – zgoda.”

Jan Rybkowski (1912–1987) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 25.

„Bardzo zapaliłem się do zrobienia podwójnego filmu. Początkowo sam chciałem wyreżyserować oba filmy. Pomyślałem że to niezła okazja, żeby wykorzystać moje niedokończone pomysły i zebrać je razem. Pomyślałem, że to będzie ciekawe doświadczenie dla widowni – obejrzeć dwa filmy w cenie jednego. Przez „Sin City” nie miałem na to czasu, potem powiedziałem o tym Quentinowi. On wymyślił fałszywe zwiastuny, film na całą noc i nazwał to „Grind House.””

Robert Rodriguez (1968)

Źródło: film.wp.pl http://film.wp.pl/id,2428,name,Robert-Rodriguez,osoba_wywiady.html?

O czasie , O nocy

„(…) zdaję sobie sprawę, że jest to kino, które bardziej trafi do kobiet. To one szukają romantycznych, magicznych historii. Ja jednak myślę, że kino albo jest dobrze opowiedziane, albo nie. Są oczywiście tematy bliższe raz męskiej, a raz żeńskiej widowni. Ale na przykład Bigelow pokazała, że i kobieta może zrobić twarde, męskie kino. Ja sama zrealizowałam przecież sensacyjny teatr telewizji. A moim marzeniem jest wyreżyserowanie kolejnego odcinka przygód Jamesa Bonda. Chciałabym mieć kiedyś taki budżet i taką zabawę na planie.”

Ewa Pytka (1964)

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69081

O kobietach , O historii , O myślach , O myśleniu

„Czy zauważyli państwo, że w ciągu ostatnich lat kabaret amatorski, oczywiście amatorski nierzadko już jedynie z nazwy, zdominował telewizyjną rozrywkę w gatunku, który dawniej nazywany był estradą? Czyli wszystkie telewizyjne transmisje z sal, w których siedzi publiczność prawdziwa (…). (…) przedtem też większość (…) artystów-rozśmieszaczy do żadnych szkół aktorskich nie chodziła, ale często trafiał się na estradzie także ktoś po szkole (…). Dziś ze świecą by szukać.
Dzieje się tak zapewne dlatego, że aktor od zarania jest ćwiczony w sztuce pokazywania tego, co wypracował na próbach (…). Tak zwany amator będzie to robił tylko w wypadku, gdy występ został radośnie i głośno przyjęty przez publiczność. Jeżeli nie – amator zmienia, poprawia (…), a publiczność to właśnie wybiera, bo kocha improwizację i wyjątkowość każdego występu. Owszem, wymóg głośnej reakcji widowni stwarza pokusę obniżania lotów, ale na szczęście nie wszyscy jej ulegają (…).”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

Źródło: Kabaret na szkle. Felieton Jacka Fedorowicza, „Gazeta Wyborcza”, 23 kwietnia 2008 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/2734

O szczęściu , O czytaniu , Kochać się

„Żeby ją zrobić, trzeba ją polubić! I podejść z przymrużeniem oka, pamiętając, że kiedy Mozart komponował te operę, miał 9 lat. Swoją drogą temat i słownictwo raczej nie pasują do dziewięciolatka… Długo zastanawiałam się, kim ona naprawdę jest. To kwintesencja kobiecości, także w negatywnym znaczeniu. Kiedy ją gram, to jakbym jednocześnie obserwowała Rosinę z widowni. Ja jej nigdy do końca nie wierzę! Ona gra bez przerwy.”

Olga Pasiecznik (1968) śpiewaczka ukraińska działająca w Polsce

o operze Udana naiwność.
Źródło: „Życie”, 27 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opasiecznik.htm

O życiu , O grach , O naiwności

„Chłopcy z tożsamościowej telewizji Fox News należącej do globalnego mecenasa wartości i rynku Ruperta Murdocha, uprzedzając atak „liberałów” na konserwatywne wartości i rynek handlu bronią w USA, już tłumaczą swojej połowie amerykańskiej widowni, że gdyby w kinie wszyscy byli uzbrojeni, to uzbrojony wariat nie mógłby do nich strzelać jak do kaczek, bo oni by go zastrzelili pierwsi. Zatem tragedia w Aurorze nie tylko nie jest dowodem na to, że trzeba ograniczyć swobodę dostępu do broni, ale przeciwnie, staje się promocją sprzedaży broni każdemu obywatelowi, najlepiej po parę sztuk.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Przepis na tożsamość, krytykapolityczna.pl, 23 lipca 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Przepisnatozsamosc/menuid-291.html

O wariatach

„W Łapanowie na rynku wyciągnąłem z widowni mężczyznę. Zadałem mu pytanie: – A jak tam Twoja dziewczyna? Ludzie kładli się ze śmiechu. Nie wiedziałem, co się dzieje, ale byłem zadowolony, że mi tak dobrze idzie. Potem okazało się, że to był miejscowy proboszcz.”

Łukasz Rybarski (1964)

Źródło: Z Donaldem na Euro, „Tele Tydzień”, nr 25, 16 czerwca 2008

O ludziach , O śmiechu , Pytanie

„To jest bardzo rozsądne – połączenie filmu artystycznego z odwołaniem do szerokiej widowni.”

Jerzy Skolimowski (1938) polski reżyser

o kinie Romana Polańskiego.
Źródło: Domagalik i Skolimowski http://www.styl.pl/magazyn/wywiady/mistrz-i-malgorzata/news-domagalik-i-skolimowski,nId,304217,nPack,3, styl.pl

„Zanussi daje olbrzymią swobodę twórczą na planie. Mogę powiedzieć, że jeśli chodzi o kształt plastyczny jego filmów, jestem ich autorem. W jego filmach bardziej chodzi o spór idei niż o psychologię czy anegdotę. Taka decyzja jest równoznaczna z wyborem specyficznego widza. Zanussi przyznaje, że interesuje go „jego” widz, wierzy, że taki widz istnieje. [Istotnie] jest rodzaj widowni, którą dopiero takie filmy są w stanie poruszyć. Gdyby ktoś zapytał, jaki wpływ na moją pracę ma pozorny chłód Zanussiego – odpowiem: żaden. Ja po prostu też wierzę w to kino. Zanussi widzi świat bardzo precyzyjnie, tak jak on jest zbudowany. Wszystkie jego filmy działy się w rzeczywistości bardzo konkretnej, równocześnie w każdym z tych filmów istniały elementy wkraczające w inny wymiar. Moim zadaniem był wybór takiego sposobu obrazowania, aby ten wymiar dodatkowy podkreślić.”

Sławomir Idziak (1945) polski operator filmowy

Z doświadczeń operatora
Źródło: „Kino” 6/1986

O świecie , O rzeczywostości , O decyzjach

„[Najważniejsze dla reżysera jest] zawładnąć uwagą i wyobraźnią widza. Film robi się dla widowni, a nie dla własnej przyjemności. Wierzę też, że film może wywołać jakiś głębszy oddźwięk u widza głównie przez obrazy. I zawsze trzeba być sobą: to daje odpowiednią siłę oddziaływania na odbiorcę.”

Stanisław Lenartowicz (1921–2010) polski reżyser i scenarzysta filmowy

Źródło: „Kino”, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_lenartowicz_stanislaw

O przyjemności , O sile , Obraz

„Urodziłem się i wychowałem w Prokocimiu. Na moim podwórku między blokami towarzystwo było zawsze podzielone: jedni za Wisłą, drudzy za Cracovią. Ja trzymałem się z tymi z Cracovii, właśnie dzięki nim trafiłem na pierwszy trening, później zaś na pierwszy mecz „Pasów”. Na moją prośbę mama zapisała mnie do trampkarzy Cracovii trenowanych przez pana Książka. Pamiętam go jako dziarskiego staruszka, wspaniałego człowieka o gołębim sercu, bezgranicznie oddanego „Pasom”. W klubie spędziłem kilka dobrych lat, zagrałem sporo meczów, wielokrotnie nasza rywalizacja poprzedzała zmagania pierwszej drużyny. Proszę sobie wyobrazić, jak wielkim przeżyciem dla młodego chłopaka są mecze przy kilkutysięcznej widowni!”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: Tęsknota do wielkości, wywiad, 2004 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/4919.html

O książkach , Chłopak , Serce , Trening

„Podczas przedstawień często można zaobserwować trudność zespołowego wyciszenia się widowni, szczególnie tej młodej, nastawionej na to, żeby być zabawianą, a nie żeby podjąć wysiłek wspólnej zabawy. Mam wrażenie, że często widzowie nie chcą, żeby od nich czegokolwiek chcieć. Wierzę jednak, że energia zaklęta w teatralnej formie, tym specjalnym języku „ponad” językiem, którym porozumiewamy się na co dzień, pozwala wyłowić nasz wspólny sens. Niezależnie od tworzywa literackiego, które dało początek spotkaniu. Reżyseruję sporo utworów najnowszych, ale chętnie sięgam po Wyspiańskiego czy Szekspira, bo jeśli jesteśmy zdolni czytać tych poetów, to dowód na to, że jesteśmy ciągle uczestnikami tej samej kultury.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O wrażeniach , O wysiłku , O czytaniu , Sens

„(…) uważam, że dożyliśmy czasów ciekawych, choć niełatwych, bo dziś artysta stał się produktem. Czy to firmy fonograficznej, czy stacji komercyjnej, która ten produkt obrabia, wmawia ludziom wyjątkowość „swojego produktu”, który a to zatańczy, a to zaśpiewa. Zadaje się produktowi setki pytań na zupełnie idiotyczne tematy, byle produkt był interesujący dla tzw. szerokiej widowni.”

Jan Jakub Należyty (1964)

Źródło: Maryla Pawlak-Żalikowska, Jan Jakub Należyty: Trzeba być akwizytorem własnego talentu, „Gazeta Współczesna” nr 62 online, 31 marca 2011 http://www.podlaskie.strefabiznesu.pl/artykul/jan-jakub-nalezyty-trzeba-byc-akwizytorem-wlasnego-talentu-54617.html

Pytanie

„(…) czasami w teatrze – zwłaszcza na prowincji – robi się spektakl za spektaklem. Wszystko, żeby zadowolić, jak mówił Jonasz Kofta, „orangutana na widowni”. Ambicji, rok po roku, robi się coraz mniej… Młodzi ludzie, którzy kończyli szkołę aktorską pełni marzeń, czasem przez to toną. Godzą się na bylejakość. Już nie potrafią się zbuntować, na nowo zapuścić wewnętrznego, artystycznego motoru… Ale ja uważam, że Henryk Talar – i w ogóle każdy – jest winien, samemu sobie, troskę o własne życie. Musi dbać o swój rozwój. Kiedyś przeczytałem piękne zdanie: „Trzeba się codziennie budzić do tego samego snu.””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

I to właśnie mi odpowiada.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O życiu , O ludziach , O czasie

„O Przeglądzie marzyłem od dawna. Po raz pierwszy wziąłem w nim udział mając 21 lat. Odpadłem. Obiecałem sobie wówczas, że jeśli wrócę tu po latach – wygram. Na dzień przed, rozmawiałem z Jackiem Bończykiem. Powiedział: „Bartek, trzymaj się tego, na co się zdecydowałeś i uwierz w to. Jeśli ty wierzysz w swoje zdanie, w to, co chcesz ludziom powiedzieć, to nikt poza tobą nie ma racji”. Przygotowując się (…), zrzuciłem osiem kilogramów, na godzinę przed wejściem na scenę ogoliłem się na łyso. Moja mama siedząca na widowni potrzebowała sporo czasu, by mnie rozpoznać… A kiedy już schodziłem ze sceny wiedziałem, że albo zostanę wyśmiany, albo… wygram.”

Bartosz Porczyk (1980) aktor polski

o Przeglądzie Piosenki Aktorskiej.

O czasie

„Kiedy gram, staram się myśleć o muzyce. Bardzo łatwo jest się rozproszyć i zdekoncentrować. Staram się zbytnio nie rozpraszać przed koncertami, tak samo staram się być skupiony na scenie, ale czasami zdarza się, że ktoś w mało wyrafinowany i elegancki sposób wyciąga telefon i zaczyna kręcić filmy, wtedy zaczynam myśleć o tym, że ktoś to robi i wyprowadza mnie to z równowagi. To dla mnie kluczowa kwestia, więc nie myślę o osobach na widowni oraz o czymkolwiek, co mogłoby mnie zdekoncentrować.”

Gavin Harrison (1963)

Źródło: Przemysław Głowacki, Gavin Harrison podczas Zildjian Day w Katowicach – wywiad, infomusic.pl, 2 lutego 2015 https://www.infomusic.pl/wywiad/42599,gavin-harrison-podczas-zildjian-day-w-katowicach-wywiad

O myślach , O myśleniu

„Reżyser Babicki szalał, bo premierę mieliśmy na karku, a tu ciągle wszystko było nie tak, jak on sobie wymarzył. A to muzyka szła za głośno, albo za szybko, to znów elektryk spóźnił się o sekundę ze światłem. Staszek Michalski za późno oparł głowę na poręczy krzesła, a Nowacki za wcześnie zadął w trąbę. Scenograf Ania Rachel ukradkiem opuściła miejsce na widowni i uciekła za kulisy. Wiadomo, że jeżeli Babicki nie będzie miał już komu przegryźć gardła, zabierze się za scenografa. I rzeczywiście… Kiedy weszła przepiękna Dorota Kolak, w karminowej sukni, z przeźroczystym pojemnikiem, w którym miał być żywy wąż, okazało się, że węża nie ma. Zaskroniec dostał bowiem zapalenia płuc i do dyspozycji był tylko boa dusiciel, który w żadnym wypadku nie zmieściłby się w pojemniku. Reżyser wezwał panią scenograf. Aniu! – krzyczał. – Nic mnie nie obchodzi, czy wąż jest na łożu śmierci, czy nie! Wąż musi być i koniec! Podczas gdy w reżyserze gasło życie, aktorzy urządzali sobie kpiny. Ktoś pytał: „Czy ten wąż należy do ZASP? Bo jeżeli nie, to proszę nie umieszczać mojego nazwiska na afiszu! Nie będę grał z amatorem!””

Lucyna Legut (1926–2011) pisarka i aktorka polska

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 27 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/szefowie.htm

O życiu , O śmierci , O muzyce

„To jest program, który zmusza do gigantycznej mordęgi. Bliżej mu do sportu, akrobatyki, niż przyjemnego tańca. Rzecz dzieje się na żywo, są jurorzy, którzy potrafią zmieszać uczestnika z błotem na oczach ogromnej widowni. To przykre, kiedy człowiek się stara a potem dowiaduje się, że jest beznadziejny, bo stanął na pięcie, a nie na palcach. Drugi raz nie dałbym się na to namówić za żadne pieniądze.”

Artur Barciś (1956) polski aktor

o programie Taniec z gwiazdami.
Źródło: Piotr Kubica, Teraz woli śpiewać niż tańczyć, „Gazeta Pomorska” nr 72, 29 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114231.html

O pieniądzach , O sporcie , O śpiewie , O tańcu

„A teraz na poważnie: to jest najgorszy rząd od 17 lat! [Głośne brawa na widowni]. Żartowałem!”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Gwizdy
opinia na temat IV RP.
Źródło: Kabareton, Sopot Top Trendy 2007

„A najwspanialszym aspektem mojej profesji jest to, że za każdym razem, kiedy siedzę na widowni i słyszę widzów śmiejących się i oklaskujących moje dzieło (choć nie zawsze tak bywa), czuję się tak samo wspaniale lekko, jak podczas tego pierwszego pokazu Twojej twarzy.”

Bill Plympton (1946)

Źródło: Przedmowa niezależnego twórcy filmów animowanych (rok 2004) w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 9

O sztuce , O historii

„Jak Holoubek w 1968 roku mówił Wielką Improwizację i potrząsał kajdanami, to aktorstwo urastało do rangi narodowego misterium. Do dziś ludzie opowiadają, że na widowni w pierwszym rzędzie siedział ruski ambasador i Holoubek mu te kajdany podtykał pod nos. Nieważne, że tak nie było. „Sam przecież widziałem.””

Anna Mucha (1980) aktorka polska

Szanuję to, rozumiem. Tylko że dzisiaj czym tu potrząsać? I przed kim?
Źródło: Grzegorz Sroczyński, Anna Mucha tresowana do odwagi, „Gazeta Wyborcza - Wysokie Obcasy online”, 15 kwietnia 2011 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,9434478,Anna_Mucha_tresowana_do_odwagi.html

O ludziach

„Pamiętam (…), jak kiedyś tuż przed rozpoczęciem, gdy byłem już gotowy do wyjścia na scenę, przyszedł organizator widowni i powiedział: „Dzisiaj nie gramy, nie ma publiczności”. To było straszne! Byłem również z tym przedstawieniem na Festiwalu Teatrów Jednego Aktora w Toruniu. Całe jury było z Warszawy i bardzo się dziwiło, że ktoś z „prowincji” ośmielił się grać to, co w stolicy gra sam Mistrz Łomnicki – nawiasem mówiąc – mój ulubiony aktor. Na toruńskim festiwalu panowała moda na teatr ubogi i nasze przedstawienie w tej konwencji się nie zmieściło.”

Zdzisław Kuźniar (1931) polski aktor

Źródło: Małgorzata Matuszewska, Brakowało mi czasu na sen, „Polska Gazeta Wrocławska” nr 240, 14 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/125452.html?josso_assertion_id=F0CD92D47E085959

O grach , O modzie , O snach , O czasie

„Ja miałem też lecieć, ale jak ja przeczytałem listę pasażerów tego samolotu… powiedziałem – Danka, zapomnij! Ludzie, ja czytam tak, że leci tak: no ten, to wiadomo – z małżonką Jolantą. On tam schodków nie widzi, ale samolot zobaczył. Następnie leci, następnie leci do Rzymu na pielgrzymkę, leci ten… koszałek z Platformy – marszałek Sejmu Płażyński, następnie leci premier Buzek z małżonką. Ta kobita jakaś nieciekawa! Następnie leci ta z Senatu szefowa… wyleciało mi tera… Jak? (Zwracając się o pomoc do widowni) O, właśnie ta laska marszałkowska – święta Genowefa z Torunia. Następnie leci, następnie patrzę, kto leci?! Palcem tak… patrzę następnie leci Marian [Krzaklewski] Ooo… Powiedziałem. Marian – powiedziałem – proszę bardzo! Niech leci w cholerę i nawet nie wraca! Ludzie, i to wszystko, mili… ludzie… w jednym samolocie!!! Ludzie! Wszystko w jednym samolocie! Ja powiedziałem – Danka, przecież to wystarczy… Ja mówię, czy my jesteśmy Zimbabwe, Gibbon czy jakaś inna cholera? Przecież wystarczyłoby, żeby się w tę turbinkę czy tam w tę korbkę szpak wkręcił… (Gwizd spadającego samolotu). I Powązki przez miesiąc zapchane, bo kolejka stoi na ulicy. A w kraju chaos: nie ma dwóch marszałków! Ludzie! Nie ma premiera, prezydenta! No szlag cię trafił! Ja powiedziałem – Danka, rozpakuj się. Niech oni jadą, se lecą do Rzymu w diabły! My jedziemy do Warszawy – jakby im się szpak w korbkę wkręcił, to jeszcze rozkład Pałacu pamiętam. Ale szczęśliwie wylądowali – nie mam żalu do nikogo, nie mam żalu…”

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Parodia Lecha Wałęsy
Źródło: Kabareton, Opole 2001

O ludziach , O czytaniu , O pomocy

„Będąc na tyle nieroztropnym, żeby ją poślubić,
Nigdy nie wiedziałem, kiedy nie gra.
„Kocham cię” – mówiła; słyszałem westchnienia
Z widowni. „Nienawidzę cię”. Nigdy nie mogłem być pewny,
Że tam jeszcze są. Była śliczna. A ja byłem
Lusterkiem, przed którym robiła makijaż.
Umiejętnie zarządzałem falującą łąką
Jej ciała. Co wieczór na tej łące pasły się ich oczy.”

R.S. Thomas (1913–2000)

Źródło: Występ, tłum. Andrzej Szuba

O grach , Kochać się

„(…) moje założenie, żeby zrobić coś, co zarówno widowni, jak i mnie daje radość, a przy tym nie jest głupie.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Życie”, 10 lipca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ekaminski.htm

O życiu , Radość

„Trafiłam do teatru, gdzie była hierarchia i szczebelki w drabinie, po której trzeba się było piąć. Wymagano talentu, oryginalności i techniki. Mówiło się żartem, że Woszczerowicz straszy po korytarzach: jak się ma złą dykcję albo mówi za cicho, to złapie za kostkę. Partnerzy, wspaniali doświadczeni koledzy, byli wymagający. Wchodziłam na scenę z Aleksandrą Śląską, Janem Świderskim, Czesławem Wołłejką. Nie było żartów. Trzeba było im dorównać. Kiedy graliśmy Mewę zdarzyła się zabawna sytuacja: Śląska w roli Arkadiny grała słynną scenę pożegnania, tymczasem Bohdan Ejmont – w epizodycznej roli rządcy – mówił w tej scenie krótkie zdanie, które ktoś na widowni nagrodził brawami. To oznaczało, że reżyser się pomylił. Zwołano w tej sprawie zebranie, a potem zrobiono próbę.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 10 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20429

O czytaniu , O pożegnaniu

„Każda publiczność może być dobrą publicznością. Reakcja widowni nie zależy od niej samej, ale od artysty.”

José Cura (1962)

Źródło: „Życie Warszawy”, 27 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kazdap.htm

O życiu

„Bywają ludzie uparci i zwykle przytem śmieszni, niekiedy nawet zabawni. Bywają też uparci i źli, uparci i leniwi, tacy i owacy, a zawsze upór sprzęga się z jakąś wadą, sam po świecie nie chadza. Powiedział Słowacki narodowi, że jest pawiem i papugą, to niby, że pyszy się, nadyma, a bezmyślny. Nie wiem, czy się kto pogniewał na wieszcza, że tak surowo naród swój osądził; nie pogniewał się, bo wieszcz prawdę powiedział. Pychy w nas wiele, godności niekiedy mało; bezmyślność, skojarzona z lenistwem, wżarła się w dzieje nasze, wdziera w życie, łamie wielkie zdolności narodowe, psuje serca, szerzy ubóstwo. A uparci jesteśmy przytem i mało czynimy wysiłku, aby się pozbyć i bezmyślności i lenistwa.”

Czesław Pieniążek (1844–1917)

Źródło: O lekceważeniu ojczystej mowy, wyd. Księgarnia L. Zwolińskiego, Zakopane 1913, s. 27.

O życiu , O ludziach , O wysiłku , Serce

„Te najwcześniejsze dni Pink Floyd były naprawdę magiczne. Graliśmy dla małych audytoriów, dla pogrążonej w transie publiczności, i było tam takie niesamowite poczucie wspólnoty. Zostaliśmy pokonani przez ciężar sukcesu i wielkich liczb – nie tylko pieniędzy, ale także ludzi na widowni. Stałem się bardzo rozgoryczony. Musiałem podjąć decyzję: albo pozostać w tym kieracie, albo podjąć odważniejszą decyzję i podążyć trudniejszą, samotną ścieżką.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia
Źródło: „USA Today”, 1999

O ludziach , O decyzjach , O sukcesie

„Jako dziesięcioletnia dziewczynka deklamując wiersz, stałam na ogromnej scenie sama, zwrócona do ogromnej widowni, która wydawała mi się całym światem. Czułam wtedy jakąś moc, jakąś magię, która wciąga mnie w ten teatr.”

Violetta Smolińska (1967)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skrzydelkaa.htm

O świecie

„Dawniej mówiłem ze sceny: „Wypowiedzenie daję, jestem wolny, wolny. No i co z tego, zostaję na bruku”, i ludzie się śmiali. Dzisiaj jest przerażająca cisza, bo widocznie trzy czwarte widowni jest w szponach psychozy etatu albo jego braku, pracuje na umowach śmieciowych, nie ma zabezpieczenia.”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: rozmowa Pawła Smoleńskiego, Nie znoszę tej Polski w gorączce, „Gazeta Wyborcza”, 19–20 stycznia 2013.

O ludziach , O ciszy

„Zatem, pobijając swoje własne rekordy odnośnie pakowania się w niebezpieczeństwo i lekkomyślnego zachowania, zerwałam bransoletkę Soni.
– Jestem Rose Hathaway.
Płacz i krzyki z widowni powiedziały mi, że moje przebranie zniknęło.”

Richelle Mead Akademia wampirów

Akademia wampirów (Dialogi)

O zachowaniu , O zerwaniu , O płaczu

„Kiedy śpiewam o miłości i z widowni leci na mnie bielizna, naprawdę mam dość. Cała atmosfera na nic.”

Tom Jones (1940) piosenkarz walijski

Źródło: „Forum”, 29 stycznia 2007

O śpiewie

„Atmosfera na widowni może dyrygentowi pomóc albo go rozproszyć. W gmachu opery bliski kontakt z publicznością jest czymś naturalnym. A w plenerze? Różnie bywa.”

Ewa Michnik (1943)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 7 czerwca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/21893

O czytaniu

„Zamknięcie stadionów nie jest wymierzone w kibiców, lecz w tumiwisizm klubów i PZPN, których obowiązkiem jest utrzymanie porządku na stadionach. Krzyczącym objawem tego tumiwisizmu były ostatnie wypowiedzi działaczy piłkarskich. Mecze bez widowni to cios po kieszeniach tych panów, dotkliwy, więc może będzie trzeźwiący. Szczególnie wtedy gdy premier nie tylko nie cofnie zakazów pod naciskami, ale zamknie jeszcze kilka meczów dla publiczności, jeśli dojdzie do bandytyzmu na stadionach. Rząd trzeba poprzeć, a nie podkładać nogi pomagając tym samym łobuzom i tłustym nygusom piłkarskim.”

Waldemar Kuczyński (1939) polski polityk, ekonomista

Źródło: Kibolom na pomoc http://wyborcza.pl/1,75968,9547687,Kibolom_na_pomoc.html#ixzz1LVRN1wIy, wyborcza.pl, 5 maja 2011.

O pomocy

„Praktycznie w każdej sztuce aktorzy klną i latają po scenie na golasa. Nikomu to nie służy za wyjątkiem widowni, która klaszcze w zachwycie. Szlag mnie trafia, gdy obserwuję pauperyzację sztuki, kiedy widzę, jak twórca usiłuje się za wszelką cenę przypodobać publiczności.”

Jerzy Nowak (aktor) (1923–2013) aktor polski

Źródło: „Tygodnik Powszechny” 24/07, 12 czerwca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nptc.htm

„Serial ogląda kilka milionów ludzi, a na spektakl do Narodowego przychodzi kilkaset osób. Często słyszę pytanie, czy po ośmiu latach bycia Hanką w „M jak miłość” nie powinnam zrezygnować. Pewnie, że miewam takie myśli. Jestem czasami Hanką znużona, żeby nie powiedzieć – umordowana. Ale potem przychodzi mi do głowy, że skoro moja Hanka jest tylu ludziom potrzebna, to znaczy, że ona nie jest już tylko moją własnością. Nie chcę, żeby to zabrzmiało pretensjonalnie. Ale coś w tym jest, że jak się tyle dostaje od widowni, to ma się poczucie pewnej odpowiedzialności.”

Małgorzata Kożuchowska (1971) aktorka polska

Źródło: „Polska Gazeta Wrocławska”, 24 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uzagw.htm

O miłości , O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Pytają mnie często za granicą, po co jest ten teatr [Żydowski w Warszawie] i czy Polacy nie chcą nim przykryć swego antysemityzmu. Reaguję wówczas bardzo ostro. Ten teatr jest częścią składową polskiej kultury. W tej chwili mamy renesans języka żydowskiego na świecie – głównie w Stanach Zjednoczonych i Izraelu, gdzie od 1946 roku nie miał prawa bytu, bo przeszkadzał w „realizacji jedności” diaspory. Kultura jidysz jest uniwersalna i żyje mimo odrębności języka. U mnie na widowni najwięcej jest młodzieży, intuicyjnie szukającej świata swych dziadków, w którym żyło się wspólnie. Rzeczpospolita dba o ten teatr, który jest jej teatrem.”

Szymon Szurmiej (1923–2014) polski aktor i reżyser żydowskiego pochodzenia, dyrektor teatralny

Źródło: wywiad dla „Rzeczpospolitej”, cyt. za: Janusz R. Kowalczyk, Teatr Żydowski im. Estery Racheli i Idy Kamińskich, culture.pl, grudzień 2010 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-zydowski-im-estery-racheli-i-idy-kaminskich

O młodzieży

„Ja się czuję dzieckiem, zagubionym w wielkim świecie, patrzącym na słońce. Nie wybieram sam takich ról, to reżyserzy zabierają mnie na wycieczki, żebym rozbijał samochody i był agresywnym facetem. Po prostu wykonuję aktorskie zadania, a mam do tego predyspozycje. Nie byłem liderem w szkole, nie dostaję nagród. Nie podlizuję się krytykom ani widowni, tylko gram. Jestem narzędziem reżysera, jeśli to skutkuje, to jest w porządku.”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 12 października 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jestemn2.htm

O dzieciach , O facetach , O słońcu

„Japońskie dzieciaki są zupełnie inne niż te w Ameryce… W Osace, czy w Nagoyi na widowni było tak cicho, że w pewnym momencie podczas koncertu James podszedł do mikrofonu i powiedział: „Ups, usłyszałem spadającą szpilkę!” Podczas jednego z koncertów wykonaliśmy „Am I Evil?” z Larsem w roli wokalisty, podczas gdy James grał na bębnach, ja na basie a Jason na gitarze prowadzącej. Japońce w ogóle nie łapały o co chodzi.”

Kirk Hammett (1962) gitarzysta zespołu heavymetalowego Metallica

Wypowiedzi członków zespołu, Kirk Hammett

„John'ie Cena, kiedy leżysz tam, mam nadzieję najbardziej niewygodnie jak to możliwe, chcę żebyś wysłuchał mnie. Chcę abyś to sobie uporządkował, ponieważ zanim za trzy tygodnie odejdę z twoim pasem WWE Championship, mam wiele rzeczy, które chcę wyrzucić z siebie. Nie darzę cię nienawiścią John, nie czuję nawet anypatii. Lubię cię, lubię ciebie o wiele bardziej niż lubię większość ludzi na zapleczu. Nienawidzę tego pomysłu, że jesteś najlepszy. Ponieważ nie jesteś. Ja jestem najlepszy. Jestem najlepszy na świecie. Jest jedna rzecz w której jesteś lepszy niż ja, i jest to całowanie tyłka Vince'a McMahona. Jesteś w tym tak dobry jak kiedyś Hulk Hogan. Nie wiem czy jesteś w tym tak dobry jak Dwayne- on jest bardzo dobrym lizodupem. Zawsze taki był i nadal jest. [Zwraca się do kamery i macha do niej] Ups, zniszczyłem czwartą ścianę.
Jestem najlepszym wrestlerem na świecie. Byłem najlepszy od pierwszego dnia, kiedy przybyłem do tej firmy, i byłem oczerniany i nienawidzony od dnia, kiedy Paul Heyman dostrzegł we mnie to, czego nikt inny nie chciał zauważyć. Tak jest, jestem chłopakiem od Paula Heymana. Wiecie kto jeszcze jest chłopakiem od Paula Heymana? Brock Lesnar, który odszedł tak jak ja teraz odchodzę, ale największą różnicą między mną a Brockiem jest to, że ja odejdę z mistrzostwem WWE.
Tyle razy wznosiłem się na wyżyny, zanim zrozumiałem, że wymagania Vince'a McMahona są niemożliwe do spełnienia. Jedyną prawdziwą rzeczą jestem ja i fakt, że dzień po dniu przez sześć lat udowodniłem wszystkim na świecie, że jestem najlepszy za mikrofonem, w ringu, nawet jako komentator. Nikt nie może mi nic zarzucić. I nie ważne ile razy to udowodnię, i tak nie jestem na waszych pięknych kolekcjonerskich kubkach, nie jestem na mnie na okładkach magazynu, jestem marginalnie promowany, nie mam szans na występy w filmach, oczywiście nie ma mnie w żadnym gównianym show na USA Network, nie ma mnie na plakacie WrestleManii, nie ma mnie nawet w czołówce rozpoczynającej program. Nie goszczę u Conana O'Briena, nie ma mnie u Jimmy'ego Falcona, ale faktem jest, że powinienem tam być; a to, że Dwayne jest w walce wieczoru przyszłorocznej WrestleManii, a ja nie wywołuje u mnie złość.
[Zwraca się do widowni] O, hej, pozwólcie mi coś wyjaśnić. Ci którzy mnie wspierają teraz, jesteście równie dużą przyczyną mojego odejścia jak wszystko inne, bo teraz popijacie z tych kolekcjonerskich kubków, kupujecie te magazyny na których okładkach nie ma mnie i potem o 5 rano na lotnisku próbujecie rzucić to w moją twarz chcąc dostać autograf, który potem staracie się sprzedać na eBay'u, ponieważ jesteście zbyt leniwi, aby pójść do prawdziwej pracy.
Odchodzę z mistrzostwem WWE 17 lipca i kto wie? Może będę go bronić w New Japan Pro Wrestling. Może wrócę do Ring of Honor. [Macha do kamery] Hej, Colt Cobana, jak się masz? Powodem mego odejścia jesteście wy, ponieważ po moim odejściu dalej będziecie pompować pieniądze w tą firmę. Jestem tylko szprychą w tym kole, które i tak będzie się kręcić i ja to rozumiem. Vince McMahon i tak będzie zarabiał pieniądze pomimo samego siebie. Jest milionerem, który powinien być miliarderem. Wiecie dlaczego nie jest miliarderem? Ponieważ otacza siebie dwulicowym, niedorzecznym, kretyńskim towarzystwem, które mu przytakuje jak John Laurinaitis, który mówi mu wszystko co chce on usłyszeć. I chciałbym myśleć, że może ta firma będzie lepsza po śmierci Vince'a McMahona, ale faktem jest, że zostanie ona przejęta przez jego idiotyczną córkę, bezmyślnego zięcia i resztę tej głupiej rodziny. Pozwólcie mi powiedzieć osobistą historię o Vince'ie McMahonie. OK. Kiedy robiliśmy tę całą kampanię…”

CM Punk (1978)

Mikrofon zostaje wyłączony
John Cena, while you lay there hopefully as uncomfortable as you possibly can be, I want you to listen to me. I want you to digest this because before I leave in three weeks with your WWE Championship, I have a lot of things I want to get off my chest. I don't hate you, John. I don't even dislike you. I do like you; I like you a hell lot more than I like most people in the back. I hate this idea that you're the best... because you're not. I'm the best. I'm the best in the world. There's one thing that you're better at than I am, and that's kissing Vince McMahon's ass. You're as good at kissing Vince's ass as Hulk Hogan was. I don't know if you're as good as Dwayne though—he's a pretty good ass-kisser, always was and still is. [Turns to camera and waves] Whoops, I'm breaking the fourth wall.
I am the best wrestler in the world. I've been the best ever since day one when I walked into this company, and I've been vilified and hated since that day because Paul Heyman saw something in me that nobody else wanted to admit. That's right, I'm a Paul Heyman guy. You know who else was a Paul Heyman guy? Brock Lesnar, and he split just like I'm splitting, but the biggest difference between me and Brock is I'm going to leave with the WWE Championship.
I've grabbed so many of Vincent K. McMahon's imaginary brass rings that it's finally dawned on me that they're just that—they're completely imaginary. The only thing that's real is me, and the fact that day in and day out, for almost six years, I've proved to everybody in the world that I'm the best on this microphone, in that ring, even at commentary! Nobody can touch me! And yet no matter how many times I prove it, I'm not on your lovely little collector cups, I'm not on the cover of the program, I'm barely promoted, I don't get to be in movies, I'm certainly not on any crappy show on the USA Network, I'm not on the poster of WrestleMania, I'm not on the signature that's produced at the start of the show! I'm not on Conan O'Brien, I'm not on Jimmy Fallon, but the fact of the matter is I should be; and trust me, this isn't sour grapes, but the fact that Dwayne is in the main event of WrestleMania next year and I'm not makes me sick!
[Turns to the fans] Oh, hey, let me get something straight. Those of you who are cheering me right now, you are just the biggest part of me leaving as anything else, because you're the ones that are sipping out of those collector cups right now; you're the ones that buy those programs that my face isn't on the cover of, and then at 5:00 in the morning at the airport, you try and shove it in my face so you can get an autograph and try to sell it on eBay because you're too lazy to go get a real job!
I'm leaving with the WWE Championship on July 17, and hell, who knows? Maybe I'll go defend it in New Japan Pro Wrestling. Maybe I'll go back to Ring of Honor. [Waves to camera] Hey, Colt Cabana, how you doing? The reason I'm leaving is you people because after I'm gone, you're still gonna pour money into this company. I'm just a spoke on the wheel, the wheel's gonna keep turning and I understand that. But Vince McMahon's gonna make money despite himself. He's a millionaire who should be a billionaire. You know why he's not a billionaire? It's 'cause he surrounds himself with glad-handing, nonsensical douchebag [censored] yes-men like John Laurinaitis who's gonna tell him everything that he wants to hear. And I'd like to think that maybe this company will be better after Vince McMahon's dead, but the fact is it's gonna get taken over by his idiotic daughter and his doofus son-in-law and the rest of his stupid family! Let me tell you a personal story about Vince McMahon. All right. We're doing this whole bullying campaign...[The mic cuts off] (ang.)
Nieskryptowane promo za które Punk został zawieszony.
Źródło: Raw z 27 czerwca 2011 roku

O śmierci , O pieniądzach , O ludziach , O historii

„Teatr jest dla mnie trudnym medium. Pewnie dlatego tak wiele czasu mu poświęcam. Zawsze bardzo silnie na mnie działał. Odkąd zaczęłam chodzić do teatru to uczucie, które towarzyszyło mi nieodłącznie, było przeważnie jakimś uczuciem lęku. Może to zabawna konstatacja, ale wygląda na to, że zaczęłam robić teatr „ze strachu”. Coś z tego lęku pozostało we mnie do tej pory. Z obawą wchodzę na widownię. Z przyjemnością oglądam przedstawienia, które „zabierają” mnie z sobą, ale nie zdarza się to zbyt często. Myślę, że z przedstawieniami jest tak, jak ze spotkanymi ludźmi – z jednymi idziesz w dalszą drogę, innych mijasz, jeszcze inni męczą cię swoją obecnością. Czasem mam kłopot z wytrzymaniem na widowni siedząc w środku rzędu, wolę usiąść bliżej drzwi, mam możliwość wyjścia.”

Anna Augustynowicz (1959)

Źródło: W łupinie orzecha, „Kurier Szczeciński” nr 23, 3 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110550.html

O przyjemności , O strachu , O emocjach , O myślach

„Wychodzimy z założenia, że postęp w sztuce wymaga nie tylko nieustępliwości ludzi sztuki i wierności swej prawdzie estetycznej, ale – równolegle – wymaga prowadzenia pracy nad przygotowaniem i wykształceniem swojej widowni.”

Jerzy Grotowski (1933–1999) polski reżyser, teoretyk teatru, pedagog

Źródło: Rena Nalepa, Poszukiwania opolskie http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=10332, „Dziennik Polski” nr 7, 8/9 stycznia 1961, s.6.

O ludziach , O wykształceniz , O poszukiwaniu

„ACH!!!! Czy są dzisiaj na widowni jacyś paranoicy? Czy jest ktoś, kto przejmuje się rzeczami? Żałosne… To jest dla wszystkich słabych ludzi na widowni… Czy jest tu ktoś, kto jest słaby?! To jest coś dla niego, nazywa się Run Like Hell (zaczyna się piosenka). Niech wszyscy klaszczą! No dalej, nie słyszę was, połączcie swoje ręce, bawcie się dobrze i cieszcie się życiem!!! To jest lepsze!”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

podczas ostatniego przedstawienia The Wall w Los Angeles, luty 1981.
Filozofia

O losie , O ludziach

„Aktorstwo jest rzemiosłem i to jest jedno, drugie to wewnętrzne bogactwo, osobista charyzma jaką posiada w sobie każdy człowiek. Najpierw tekst roli działa na aktora, potem trzeba oddzielić się od wzruszeń i starać się te wzruszenia, które się przeżyło, przekazać widowni. Z jednej strony jest to więc talent, z drugiej też praca nad tekstem i współpraca z partnerem. Aktorstwo jest trudną pracą, która daje też i owoce – a za nie trzeba dziękować Panu Bogu.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Nasz Dziennik”, 29 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzyciu.htm

O Bogu , O współpracy , O bogactwie

„Realizm nie polega (…) na opisie (choćby najuczciwszym) tego, co w życiu wyjątkowe i sensacyjne. Hollywood znów stosuje pewien specjalny rodzaj realizmu w filmach „okrutnych” [thrillerach], pokazując nam na przykład pobitą, krwawiącą twarz zapaśnika. Tak, to jest prawdziwe, z życia! Ale taka „prawda” nie ma nic innego na celu jak tylko podsycanie sadystycznych i masochistycznych uczuć widowni, jej emocjonalną eksploatację. Bo istnieje eksploatacja emocjonalna, tak samo jak istnieje eksploatacja ekonomiczna; w rzeczywistości często idą one ze sobą w parze i są jednakowo wstrętne.”

Paul Strand (1890–1976)

Źródło: Jak rozumiem realizm, „Sight and Sound” nr 2–6, cyt. za: Stanisław Grzelecki, 3000 m sensacji, Filmowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1957, s. 37.

O prawdzie , O emocjach , O rzeczywostości

„Dziennik w stanie wojennym polegał głównie na dubbingu. W początkowym okresie nie miałem kamery, nie mogłem robić dokrętek. Mogłem tylko – mając dwa magnetowidy – montować materiały nagrane z telewizji i kasując dźwięk oryginalny, podkładać własny. Oba magnetowidy pracowały 24 godziny na dobę, powielając potem gotowe programy. Kopie rozchodziły się po całym kraju. Opowiadano mi wielokrotnie, że zrobiono komuś żart – o godzinie 19.30 zamiast prawdziwego Dziennika ktoś dyskretnie włączał ten mój. Najpierw było zdumienie, konsternacja, a dopiero potem dziki śmiech. Do dziś pamiętam te ryki, czasem wręcz spazmy ze śmiechu, jakie miałem okazję słyszeć na – nielegalnych oczywiście – pokazach tych filmów w różnych salach i salkach, najczęściej kościelnych. Te reakcje widowni śmiało mogę zaliczyć do najprzyjemniejszych momentów w życiu.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o Dzienniku telewizyjnym, który najpierw realizowany był nieoficjalnie.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O śmiechu , O czasie

„Aktorstwo to sztuka reagowania. Wchodząc na scenę, mam do czynienia z żywą materią, inną każdego dnia zarówno w zespole, jak na widowni. Teatr nie jest powtarzalny. Teatr jest żywy.”

Barbara Wysocka (1978)

Źródło: Rytmy wewnętrzne, „Tygodnik Powszechny” nr 51, 19 grudnia 2010 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/108221.html

O sztuce

„Mówi nam się, żebyśmy żyli tak jak dotychczas, bo inaczej pokażemy terrorystom, że wygrali. Rzeczywiście, czy coś może zdenerwować talibów bardziej niż lesbijka w garniturze, przemawiająca do widowni pełnej Żydów?”

Ellen DeGeneres (1958) amerykańska aktorka komediowa, scenarzystka

Źródło: Emmy Awards, 4 listopada 2001

„Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (…) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie.””

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O grach , O rzeczywostości

„Do jakiego stopnia postać Hitlera była sensacją, może posłużyć fakt, że część widowni zapełniali Żydzi w chałatach, niewiele rozumiejący po polsku, dla których magnesem była właśnie postać Hitlera.”

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

o występie, w którym parodiował Adolfa Hitlera.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/es_ludwik_sempolinski

„Współcześni aktorzy grają i prowadzą dialog tak, jakby tylko między sobą i dla siebie. Wydaje mi się, że czasem brakuje tej intencji, żeby wszystko dotarło do widza. Kiedyś – kiedy słowo było bardziej cenione – byli też i znakomici aktorzy, więc inaczej się grało. Dawniej gest był duży, wyrazisty, teraz mówi się jakby z kieszeni do kieszeni. Aktor musi pamiętać, że mówiąc do partnera scenicznego, trzeba liczyć się z widownią. Staram się tak grać, by to, co mówię dochodziło do publiczności, zwłaszcza do widowni dziecięcej. Jest ona szczególnie miła i chłonna, ale też i niecierpliwa, czasem lubią sobie w trakcie spektaklu porozmawiać.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Nasz Dziennik”, 29 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzyciu.htm

O czasie

„Kocham wszystkie kolejne etapy produkcji filmu, począwszy od znalezienia historii, przez wszystkie fazy pisania scenariusza, aż do wyboru obiektywów, a później pracy na planie z aktorami. Ale najbardziej kocham montaż. Staram się osiągnąć perfekcję w każdej z tych faz. Kiedy już dokonamy wyboru, nie wolno nam odpuszczać, musimy iść maksymalnie daleko, mieć pewność, że wycisnęliśmy wszystko, co się dało i z formy, i z treści projektu. Sprawdzianem naszej perfekcji będzie odbiór widowni.”

Bogdan George Apetri (1976)

Źródło: Tadeusz Sobolewski, Rozmowa z reżyserem filmu „Peryferie” http://wyborcza.pl/1,75475,9311413,Rozmowa_z_rezyserem_filmu__Peryferie_.html?utm_source=RSS_aol&utm_medium=RSS&utm_campaign=6481029, „Gazeta Wyborcza”, 23 marca 2011.

O historii , O perfekcji , Kochać się

„Ja bardzo lubię, kiedy poziom na widowni wzrasta powyżej 1,2 promila (…).”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

reakcja na zaczepki mężczyzny z publiczności.
Teksty kabaretowe
Źródło: monolog Rozmowy telefoniczne.

„W aktorstwie nic nie powinno być oczywiste, banalne. To kwestia szacunku dla siebie i dla widowni. Trzeba jej dawać do rozwiązania zagadki. Rzucanie ochłapu nie ma sensu. Oczywiście są i tacy, którzy go przełkną bez zastanowienia, ale jeśli przyzwyczaimy widzów do niższego poziomu – kiedyś zaczną nam dyktować warunki, staniemy się zakładnikami złego artystycznego kompromisu.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

Źródło: Jacek Cieślak, „Rzeczpospolita”, 7 kwietnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorska.htm

Sens

„Każdy autor sztuk komicznych wie, że większość widowni śmieje się, gdy kilku widzów zacznie rechotać… Cały problem sprowadza się zatem do tego, jak tych kilka osób zmusić do śmiechu…”

Marcel Achard (1899–1974) francuski dramatopisarz

Źródło: Myślę, więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje, Czesława i Joachim Glenskowie (oprac.), Antyk, Kęty 1993, s. 17.

O problemach , O śmiechu

„(Ktoś z widowni): Panie WC ja stąd wychodzę, bo Pan jesteś nakręcony, a każdy i tak wie, że za komuny było lepiej.
WC: Niektórym; Proszę Pana było dużo gorzej. Taki towarzysz Oleksy na przykład, kiedy za komuny był sekretarzem partii w Białej Podlaskiej, to był chudy i dopiero teraz upasł się, że ledwo na oczy widzi. Jemu za komuny było gorzej niż dzisiaj.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Utwory, Kołtun się jeży

„Na koncertach, które prowadzę, bardzo często jestem wzruszony zachowaniem widowni, która wstaje z miejsca na moje wejście. Ta życzliwość i sympatia dają mi ogromną siłę.”

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

Źródło: „Rzeczpospolita”, 3 lipca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/22556

O zachowaniu , O sile , O czytaniu

„Myślę, że w czasach, kiedy telewizja na nowo stara się zdefiniować samą siebie, a widzowie są zalewani bezwartościową papką, nasz serial był jednym z niewielu dostarczających sensowną rozrywkę widowni, reprezentującej różne pokolenia.”

Tony Shalhoub (1953) aktor amerykański

o serialu Detektyw Monk.
Źródło: Żegnam Monka w najlepszym momencie, z Tonym Shalhoubem rozmawiał Cliff Ford (IFA), „To i Owo” 2010, nr 31, s.5.

O myślach , O myśleniu

„Tadeusz grał jedną ze swoich najważniejszych scen w tym przedstawieniu: rozmowę obłąkanego Leara z oślepionym Gloucesterem. Pod koniec tej sceny Lear ucieka swoim prześladowcom. Tadeusz wybiegł za kulisy, i jak potem się okazało, usiadł w fotelu, który był przygotowany do następnej sceny z jego udziałem. Tam, w kulisie czekał na swoje wejście nieżyjący już aktor Marek Obertyn i to on zobaczył, jak nagle Tadeusz spada z krzesła i opada na podłogę. Ja i kilku współpracowników, którzy oglądali próbę z widowni, usłyszeliśmy dziwny odgłos i krzyk, prawdopodobnie Marka. Pobiegliśmy za kulisy i zobaczyliśmy leżącego Tadeusza. Wszyscy myśleliśmy, że to jakieś zasłabnięcie, wiedzieliśmy też, że ma wstawiony rozrusznik serca. Szybko przyjechała karetka pogotowia i przewieziono go na OIOM. Razem z jego żoną Marysią Bojarską, która była też obecna na próbie, czekaliśmy w szpitalu na wynik badania. Po kilkudziesięciu minutach dowiedzieliśmy się od lekarza, że Tadeusza już nie ma z nami.”

Eugeniusz Korin (1954)

o okolicznościach śmierci Tadeusza Łomnickiego.
Źródło: Marek Zaradniak, Pędźmy za nim biegiem, biegiem!, „Polska Głos Wielkopolski” nr 44, 22 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133662.html

O śmierci , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Kuba mówił, że mogę się podobać pewnej części męskiej widowni telewizyjnej. Kiedy podszedłem do niego i powiedziałem – no i co Kuba, skoro uważasz, że podobam się gejom, to może dasz mi buzi? – Tak, dobra, dobra – odpowiedział. – No to chodź – odparłem.(…) widząc kamerę, wycofał się szybko. Uciekł.”

Damian Aleksander (1976) polski aktor

o Kubie Wojewódzkim.

„Shawn nie odpuszcza. Gdy dostaje piłkę pod koszem, to tak, jakby chciał powiedzieć: „Pole trzech sekund to moje terytorium”. Zawsze goni za bezpańskimi piłkami, a w drugiej kwarcie meczu przeciwko Spurs nurkował nawet do drugiego rzędu miejsc na widowni, aby nie dopuścić do straty piłki. Rozciągnął się jak długi na parkiecie. Jego koszulka była mokra od piwa, gdyż wpadł na dwóch popijających kibiców. Potem spojrzał przez ramię, aby przekonać się o skutkach swojej akcji.”

Witalij Potapenko (1975)

o Shawnie Kempie.

O stracie

„Każdy bohater ma swoją prawdę. Tych prawd się nie wartościuje. Uświadomienie tego widowni to mój cel. Jedna prawda nigdy nie będzie ważniejsza od drugiej, a druga od trzeciej. To jak z określeniem „obiektywna prawda”. Istnieje w ogóle coś takiego? Przecież każda prawda jest „subiektywna”.”

Asghar Farhadi (1972)

Źródło: Michał Walkiewicz, Rozmowa z Asgharem Farhadim, zwycięzcą Berlinale 2011, filmweb. pl, 20 lutego 2011 http://www.filmweb.pl/article/Rozmowa+z+Asgharem+Farhadim%2C+zwyci%C4%99zc%C4%85+Berlinale+2011-70645

O prawdzie

„Jeszcze raz? Dla widowni? – W jego głosie nie słyszę gniewu. Brzmi głucho, co jest jeszcze gorsze. Chłopiec z chlebem już zaczął się ode mnie oddalać.
Chwytam jego rękę i ściskam ją mocno, przygotowując się na spotkanie z kamerami. Boję się chwili, w której będę musiała ją puścić.”

Suzanne Collins książka Igrzyska śmierci

Trylogia Igrzyska śmierci, Igrzyska śmierci

„Mój pradziadek występował w Gdańsku w 1880 roku, mam w archiwum zdjęcia z tych występów. Mój dziadek też się tu produkował. Także mój ojciec! W 1943 roku, jako więzień, w niemieckim cyrku. Jako młodzieniec został skierowany do niemieckiej fabryki broni. Stamtąd wyciągnął go pewien dobry Niemiec, wielbiciel cyrku, dając mu stosowne papiery. I zamiast produkować bomby, ojciec mój rozśmieszał niemieckie kobiety, bo one stanowiły przeważającą część widowni.(…) Ojciec czuł się głupio. Był często obiektem napaści niemieckich panien i wdów: taki młody, taki prężny, jego miejsce jest na froncie, a nie w cyrku! Przepraszam, mówił wtedy, po pierwsze jestem tu nie z własnej woli, jestem więźniem, cudzoziemcem, a po drugie co: staruszkowie mają fruwać na trapezach? Niemniej, wspominał tamte czasy podle.”

Leo Bassi (1952) włoski komik i aktor

Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 13 lipca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gwiazdyf.htm

O kobietach

„Uważam, że Adam Mickiewicz tworząc Pana Tadeusza, na pewno nie napisał dramatu scenicznego. Gdyby chcieć z niego zrobić sztukę akcji, utwór straci swą poetyckość, uleci piękno słowa… Jeśli już, czasem sobie żartuję, to musiał wieszcz przewidzieć powstanie teatru jednego aktora, bo Pan Tadeusz jest gawędą, takim gotowym materiałem na monodram.”

Irena Jun (1935) polska aktorka i reżyserka

Źródło: Katarzyna Kabacińska, Choćby rapowany, byle był czytany, „Express Bydgoski” nr 46, 25 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/111819.html

Cytaty o pięknie , O stracie , O czasie , O czytaniu

„(…) w Warszawie jest fantastyczna widownia. Sam tego doświadczyłem. Ale gdy do stolicy przyjeżdża turysta, to niekoniecznie robi to tylko i wyłącznie dla spektaklu. Najpierw zaliczy wszystko, co jest do obejrzenia, pobiega po sklepach… A wieczorem, ewentualnie, może jeszcze trochę sobie posiedzieć – czy podrzemać – w teatrze. Każde przedstawienie gra się nie raz, nie dwa, ale kilkadziesiąt lub kilkaset razy. A stałych widzów jest w Warszawie określona liczba. Z badań wynika, że do teatru regularnie chodzi zaledwie 7% mieszkańców. A cała reszta widowni to tzw. „zrzutka”. Zwykle pod hasłem: „Idziemy, bo wieczorem nie ma nic innego do roboty: albo knajpa, albo hotel….””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Teatr jako alternatywa.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O grach

„Jeśli będąc na widowni, żałuję, że to nie ja stoję na scenie, to znaczy, że spektakl jest moim zdaniem bardzo dobry.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

„(…) nie ma żadnego schematu, wedle którego kręci się film akcji (czy jakikolwiek inny). Na planie musisz posługiwać się swoim instynktem, plus masz świadomość tego, co sam chciałbyś zobaczyć w kinie jako widz. Ja zawsze zaczynam od opowiadanej historii. Jeśli widowni się ona nie spodoba, to wszelkie atrakcje staną się niepotrzebne. Moją filozofią wyjściową jest to, że ludzie chodzą do kina, aby obejrzeć ciekawą historię, niekoniecznie, żeby zobaczyć kilka fajnych wybuchów.”

Jonathan Mostow (1961)

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=62811

O ludziach , O historii

„Grać przeciwko widowni można tylko przez bardzo krótki czas: najczęściej do przerwy!”

Erwin Axer (1917–2012) polski reżyser

Źródło: Jacek Cieślak, Europejczyk w teatrze, „Rzeczpospolita”, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144105.html

O czasie

„Proszę tylko, żeby dać szansę polskiemu kinu, bo przecież nie wszystkie filmy, które powstają adresowane są do widza wyrobionego i nastawionego na głębokie przeżycia intelektualne. Dlaczego te adresowane do szerszej widowni mają być z definicji obrzucane błotem? Pamiętam, jak po wejściu do kin filmu Zróbmy sobie wnuka odczułam dyskretny dystans ze strony kolegów po fachu i dziennikarzy. A przecież ja jestem aktorką i moja praca polega na graniu. W naszym kraju nie powstaje rocznie sto filmów, żeby można było wybrzydzać. Kiedy otrzymuję jakąś propozycję, to raczej ją przyjmuję. Na szczęście gram sporo w teatrze i ten rodzaj swojej zawodowej aktywności mogę traktować jako swoistą odskocznię.”

Katarzyna Bujakiewicz (1972) polska aktorka

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Katarzyna Bujakiewicz opowiada o handlu organami, stopklatka.pl, 21 stycznia 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=23862

O szczęściu

„Uleganie presji widowni, schlebianie jej upodobaniom może doprowadzić do zaniżenia poziomu, rezygnacji z ambicji artystycznych. Robienie filmów „pod publiczkę” jest niebezpieczne. Z drugiej jednak strony niedostrzeganie i nieliczenie się z upodobaniami widzów może prowadzić do lekceważenia funkcji filmu i do rozminięcia się z widzami, a przy dużej częstotliwości takich „rozminięć”, do stracenia widowni. W naszej rzeczywistości społecznej sztuka pełni także rolę użytkową, ma przede wszystkim służyć społeczeństwu. Uważam za niemoralne korzystanie z dobrodziejstw naszego systemu tylko po to, by „realizować siebie” i własne ambicje artystyczne. Ten mój stosunek do funkcji użytkowej filmu determinuje każdą moją realizację.”

Jerzy Passendorfer (1923–2003) polski reżyser filmowy

Źródło: Danuta Karcz, Pułapki na widzów, Kino nr 6 (66), 1971, s. 7.

O sztuce , O rzeczywostości

„Wieszcz mówił, że jak lawa, ale w praktyce naród nasz jak baranek. I do strzyżenia i do prowadzenia na rzeź.”

Wojciech Popiela (1971)

Źródło: Prokapitalizm, 18 sierpnia 2010 http://www.prokapitalizm.pl

„Następnie, zupełnie nie wiadomo dlaczego, znalazł się na widowni teatru. Pod wyzłacanym sufitem gorzały kryształowe żyrandole, a na ścianach kinkiety. Wszystko było tak, jak powinno być w niewielkim, ale bogatym teatrze. Była zasłonięta aksamitną kurtyną scena, na ciemnowiśniowym tle kurtyny lśniły niczym gwiazdy powiększone wizerunki dziesięciorublówek, była też budka suflera, a nawet publiczność.”

Michaił Bułhakow (1891–1940) pisarz rosyjski

„Pannica, grasejując, odśpiewała słodko, aczkolwiek z chrypką w głosie, coś niezupełnie zrozumiałego, ale sądząc po twarzach kobiet na widowni, musiało to być coś nader nęcącego:
-Guerlain, Mitsuko, Narcisse Noir, Chanel numer pięć, suknie wieczorowe, suknie koktajlowe…”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kobietach

„Kult długo był grupą, której słuchali przede wszystkim studenci, mimo że wyrośliśmy z estetyki punkrockowej. To nie była jednak ta sama publiczność, która słuchała takich punkowych zespołów jak Dezerter czy TZN Xenna. Zawsze mieliśmy część widowni, która przychodziła posłuchać słów, a nie tylko tańczyć pogo.”

Kazimierz Staszewski (1963) polski muzyk rockowy

Kazik w wywiadach
Źródło: Punk Rock Later, rozmawia Mikołaj Lizut, Sic!, Warszawa 2003, s. 9–10.

„Reżyser Babicki szalał, bo premierę mieliśmy na karku, a tu ciągle wszystko było nie tak, jak on sobie wymarzył. A to muzyka szła za głośno, albo za szybko, to znów elektryk spóźnił się o sekundę ze światłem. Staszek Michalski za późno oparł głowę na poręczy krzesła, a Nowacki za wcześnie zadął w trąbę. Scenograf Ania Rachel ukradkiem opuściła miejsce na widowni i uciekła za kulisy. Wiadomo, że jeżeli Babicki nie będzie miał już komu przegryźć gardła, zabierze się za scenografa. I rzeczywiście… Kiedy weszła przepiękna Dorota Kolak, w karminowej sukni, z przeźroczystym pojemnikiem, w którym miał być żywy wąż, okazało się, że węża nie ma. Zaskroniec dostał bowiem zapalenia płuc i do dyspozycji był tylko boa dusiciel, który w żadnym wypadku nie zmieściłby się w pojemniku. Reżyser wezwał panią scenograf. Aniu! – krzyczał.”

Lucyna Legut (1926–2011) pisarka i aktorka polska

Nic mnie nie obchodzi, czy wąż jest na łożu śmierci, czy nie! Wąż musi być i koniec! Podczas gdy w reżyserze gasło życie, aktorzy urządzali sobie kpiny. Ktoś pytał: „Czy ten wąż należy do ZASP? Bo jeżeli nie, to proszę nie umieszczać mojego nazwiska na afiszu! Nie będę grał z amatorem!”
Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 27 stycznia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/szefowie.htm

O muzyce

„Na koncerty nadal przychodzą ludzie w naszym wieku, ale zabierają ze sobą swoje dzieci. Na nasze koncerty chodzi wielu młodych ludzi. Część podchwyciła naszą muzykę od rodziców, a część pewnie dlatego, że jest teraz na czasie. Świetnie jest widzieć tylu młodych na widowni, ten widok jest bardzo budujący.”

Steve Porcaro (1957–2015)

Źródło: Maciej Koprowicz, Steve Porcaro (Toto): To, co się teraz dzieje z piosenką „Africa” to szaleństwo https://www.antyradio.pl/Muzyka/Wywiady/Steve-Porcaro-Toto-To-co-sie-teraz-dzieje-z-piosenka-Africa-to-szalenstwo-20311, antyradio.pl, 8 lutego 2018.

O dzieciach , O ludziach , O rodzicach , O czasie