Cytaty na temat struna

Zbiór cytatów na temat struna, czas, człowiek, powiedzieć.

Cytaty na temat struna

William Shakespeare Fotografia
Kazimiera Iłłakowiczówna Fotografia

„Niczym nie jestem, tylko drganiem strun żałosnych…
Któż może być o taką bolesną rzecz zazdrosny?”

Kazimiera Iłłakowiczówna (1892–1983) polska poetka, prozaik, dramaturg, tłumaczka

Źródło:

Alphonse de Lamartine Fotografia

„Ja pierwszy zmusiłem poezję do zejścia z Parnasu i dałem muzie tiarę, w której zamiast siedmiu konwencjonalnych strun wprawiono struny ludzkiego serca, poruszane niezliczonymi drganiami duszy i natury.”

Alphonse de Lamartine (1790–1869) polityk francuski

Je suis le premier qui ai fait descendre la poésie du Parnasse, et qui ai donné à ce qu’on nommait la muse, au lieu d’une lyre à sept cordes de convention, les fibres mêmes du cœur de l’homme, touchées et émues par les innombrables frissons de l’âme et de la nature. (fr.)
z przedmowy do Dumań poety z wydania z 1849.
Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 117.

Ignacy Daszyński Fotografia
Paweł Grabowski Fotografia
Zygmunt Krasiński Fotografia

„Dość już długo – dość już długo
Brzmiał na strunach wieszczów żal!
Czas uderzyć w strunę drugą,
W czynów stal!”

Psalmy przyszłości
Źródło: Psalm nadziei, s. 11 http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=31576&dirids=1

Neal Stephenson Fotografia

„Zabrał się do przypiętego do stołu fana Pöyzen Böyzen. Mimo rozmiarów i przedawkowania amfy facet zachowywał się względnie cicho. Pewnie dlatego, że przytrzymywało go sześć skórzanych pasów. Co nie znaczy, że nie chciał nas zabić.
– Hej zobacz! – Z nabijanej ćwiekami kamizelki pacjenta doktor J. wydobył parę kawałków papieru. – Bilety na prywatną imprezę, facet! Znaczy same kontrolki, chciałem powiedzieć. Aż w Saugus. Są trzy. Hej kończę zmianę za piętnaście minut – pojedziemy zobaczyć?
Pacjent zaprotestował tak jak mógł, raz za razem wyginając grzbiet i waląc zadem w blat stołu zabiegowego.
– Założę się, że jego laska wciąż tam jest. Hej założymy się, że nieźle wygląda?
Koleś wykombinował wreszcie jak użyć strun głosowych – fakt, że na poziomie prewerbalnym, ale doktor J. musiał teraz krzyczeć, żebym go usłyszał.
– Kurde, uwierzysz, że już podałem mu dwadzieścia pięć mililitrów haldolu? Amfetamina to niesamowita rzecz, wiesz?
– Doktorze J. – darła się pielęgniarka. – Mamy innych pacjentów!
– Patrz facet tu jest jego łańcuszek na klucze – powiedział Jerry, skinieniem głowy wskazując wielkie łańcuszysko wystające grubemu z kieszeni.”

Bierz je, rozjebiemy mu harleya.
W pokoju było tak głośno, że uciekliśmy na korytarz.
– Nienawidzę amfiarzy – oznajmił doktor J.
Zodiac (thriller ekologiczny)
Źródło: Zodiac (thriller ekologiczny), str. 304, Poznań 2001.

Grażyna Barszczewska Fotografia
Kazimierz Przerwa-Tetmajer Fotografia

„Są takie chwile, gdy się nie śmie badać
Swej własnej duszy, bo się człowiek lęknie,
Że ani jednej nie znajdzie w niej struny,
Co potrącona, jeszcze czysto dźwięknie.”

Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865–1940) polski poeta, nowelista, powieściopisarz i dramaturg

Źródło: Są takie chwile… w: Poezyje T. 1, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1905, s. 26.

Jakub Pokorski Fotografia
Aleksander Świętochowski Fotografia
Dave Mustaine Fotografia
Carmen Sylva Fotografia

„Człowiek jest jak skrzypce: dopiero kiedy ostatnia struna pęknie, staje się kawałkiem drewna.”

Carmen Sylva (1843–1916) El\xbfbieta Otylia Luiza, kr\xf3lowa rumu\xf1ska; c\xf3rka ksi\xeacia Hermana Wied-Neuwied; \xbfona kr\xf3l…
Marek Miller Fotografia
Sławomir Mrożek Fotografia

„Odpisałeś już? – usłyszałem głos Karola. – Jutro odpiszę – powiedziałem – w niedzielę i tak nie wysyłają poczty.
– To dobrze, Artek.
– Dlaczego dobrze? – spytałem, unosząc się na łokciu i ze zdziwieniem patrząc na Karola.
– Pomyśleliśmy sobie… – Karol urwał, spojrzał na Marcina. – Ty mu powiedz.
Marcin przeleciał palcami po strunach, potem odłożył gitarę, przeciągnął się sennie..
– Pewnie sam już o tym myślałeś – powiedział półgłosem. – Masz wybór.
– Jaki wybór?
Rączka usiadł w kucki obok Marcina. Patrzył na mnie mrużąc oczy. Milczeli. Poczułem niepokój, jakiś nerwowy lęk.
– Są dwa rodzaje nagród – po pauzie odezwał się Marcin. – Indywidualne i zbiorowe.
Wstałem, oparłem się ramieniem o pień sosny. Patrzyłem na nich kolejno, jeszcze łudząc się, że żartują że chcą mi zrobić kawał. Byli poważni i jakby zażenowani.
– Chyba nie zamierzacie…
– Stary, to nasza szansa! – krzyknął nagle Rączka zrywając się z kucek. – Kapujesz? Te instrumenty i wzmacniacz enerdowski, właśnie to, o czym marzymy! Przecież nie powiesz, żeś o tym nie myślał, no stary!
– Perkusja i elektryczna gitara – powiedział cicho Karol – I jeszcze akustyka. Wyobrażam sobie, jak to brzmi.(…)
Marcin podniósł się z trawy, podszedł do mnie, położył rękę na pniu. Staliśmy naprzeciw siebie, nieruchomi, jakby skamienieli. Trwało to minutę, może kilka minut.
– Jesteśmy przyjaciółmi, Artur.
– To co?! – krzyknąłem histerycznie. – Przyjaciele powinni się cieszyć, że dostałem nagrodę! A wy… wy… – zająknąłem się. – Uknuliście za moimi plecami! We trójkę, po cichu, przeciwko mnie…
– Oszalał – mruknął Rączka. – Nie wolisz pojechać do Bułgarii na tournée artystyczne? I do Francji. Albo Włoch, może do samej Brazylii? Człowieku, czy ci szajba odbiła?
Nie odbiła mi. Raptem spłynął na mnie spokój, zdolność chłodnego myślenia, trzeźwej oceny sytuacji. Przyjaciele! Dobrzy, dopóki byliśmy na równych prawach i jeden drugiemu nie miał powodu zazdrościć. Gdy równowaga zachwiała się, skaczą mi do gardła.(…)
– Momencik – uśmiechnąłem się krzywo – wyjaśnijmy rzecz najważniejszą. Prośba czy żądanie?
Spojrzeli po sobie. Wahanie trwało nie dłużej niż kilka sekund:
– Żądanie – powiedział Marcin. – Od przyjaciela ma się prawo żądać.(…)
– A więc żądanie?
– Tak – potwierdził twardo Karol. – Przyjaciół od przyjaciela.
Zrobiłem krok w tył i miałem ich przed sobą – jednakowo skupionych, poważnych, czekających.
– Byłych przyjaciół – powiedziałem.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Przyślę wam z Bułgarii kolorową widokówkę. Cześć.
Ruszyłem brzegiem, pełen złośliwej satysfakcji, rozgoryczenia i gniewu.
Artur

Krzysztof Kamil Baczyński Fotografia
Rainer Maria Rilke Fotografia

„Zetknięcie nasze jest jak pociągnięcie
smyczka, oboje łączy nas ze sobą,
żeby dwie struny jednym brzmiały głosem.”

Rainer Maria Rilke (1875–1926) poeta austriacki

Źródło: Pieśń miłosna, tłumaczenie Adam Pomorski

Roger Waters Fotografia

„Kochała kruche trawy źdźbło,
Wierzyła w dźwięk trącanych strun,
Nic więcej o niej ci nie powiem, bo…
Bo Anna już nie mieszka tu.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

piosenka poświęcona Annie Jantar.
Źródło: piosenka Anna już tu nie mieszka z repertuaru Haliny Frąckowiak

Kazimiera Zawistowska Fotografia

„Strugami deszczu mży mgielna szaruga,
Noc pełna cieni, wystygła i długa,

Przedzgonnych psalmów snuje hymn pokutny,
Łka w strunach deszczu w rytm niezmiernie smutny.”

Kazimiera Zawistowska (1870–1902)

Źródło: O przyjdź Ty do mnie... [w:] Poezye http://zbc.uz.zgora.pl/dlibra/doccontent?id=22446&dirids=1, wyd. H. Altenberg, Lwów, s. 39.

Ignacy Gogolewski Fotografia
Antoni Bohdziewicz Fotografia
Víctor Jara Fotografia
Piotr Łazarkiewicz Fotografia
Artur Boruc Fotografia
Edward Witten Fotografia

„Teoria strun to fizyka XXI wieku, która przypadkowo pojawiła się w dwudziestym stuleciu.”

Edward Witten (1951)

String theory is 21st century physics that fell accidentally into the 20th century.
Źródło: Michio Kaku, Hyperspace: a scientific odyssey through parallel universes, time warps, and the tenth dimension http://books.google.pl/books?id=EMiu3xTidOEC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Oxford University Press, 1995, s. 151.

Marek Walczewski Fotografia
William Butler Yeats Fotografia
Mark Knopfler Fotografia
Lewis Wallace Fotografia

„Najmniejszy ptaszek nie spocznie na najwspanialszem drzewie tak, by nie poruszył najdelikatniejszych strun jego życia, owych niewidzialnych nici stanowiących rdzeń żywotności. Tak i umysł ludzki bywa równie czułym na najlżejsze słowo.”

Lewis Wallace (1827–1905) amerykański pisarz, wojskowy, prawnik i dyplomata, znany głównie jako autor powieści Ben Hur

Komentarz: pisownia oryginalna
Ben Hur
Źródło: rozdz. XVII