Cytaty na temat scena (847 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Występowanie przed tłumem to jak zastrzyk adrenaliny. Żadne uczucie nie jest w stanie temu dorównać. Po odlocie na scenie potrzeba mi wiele godzin, by dojść do siebie i zacząć zachowywać się normalnie.”

Freddie Mercury (1946–1991) brytyjski muzyk rockowy, wokalista (Queen)

O emocjach

„Spójrzmy więc wstecz i wspomnijmy to, dla czego warto było żyć. Kruk Edgara Allana Poe. Zamek Karmazynowego Króla. 17 minuta Ech Pink Floyd. James Bond. Nights In White Satin The Moody Blues. Adagio Albinioniego. Kobieta Wąż (The Reptile) w kwietniu 1970 roku – seans w sanockim kinie San, kiedy po raz pierwszy i ostatni bałem się na horrorze. Atom Heart Mother. Andante z Tria Es-dur Schuberta. Tom and Jerry. Coca-cola i ketchup. Rzygający grubas w Sensie życia wg Monthy Pythona. Czas apokalipsy. Drugi koncert Marillion w Gdańsku, gdy Fish śpiewał Lawendy „tylko” dla mnie i Anki. Clint Eastwood i scena z rondlem w westernie Joe Kidd. O fortuna – pierwsza pieśń z Carmina Burana Carla Orffa. Twin Peaks. Wizyta w Domu Kobiety Węża (Oakley Court pod Londynem). Wzruszenie, gdy przyszło mi zapowiedzieć koncert Petera Hammilla w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy 14 października 1995. Miłość w czasach zarazy Marqueza. Lost Highway. Noc i poranek 31 maja 1998…
Wszystkie te chwile przepadną w czasie, jak łzy w deszczu. Pora umierać.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

felieton, który był de facto listem pożegnalnym Tomasza Beksińskiego,
Opowieści z Krypty
Źródło: felieton Fin de siecle, „Tylko Rock” nr 1 (101), styczeń 2000.

O miłości , O kobietach , O domu , O śpiewie

„Jaka była najdziwniejsza plotka o MCR, którą kiedykolwiek słyszałeś?
GERARD: Że Mikey strzela heroiną przez zęby. I też o tym, że pieprzymy się nawzajem przed wyjściem na scenę.”

Gerard Way (1977)

„Nie ma dla mnie bardziej stresującej pracy niż zawód komika, szczególnie estradowego. Na samą myśl o tym, że miałabym wyjść na scenę i zacząć rozśmieszać ludzi, umarłabym ze strachu. Nie byłabym w stanie opowiedzieć ani jednego dowcipu. Dlatego komedia to jedno z najtrudniejszych wyzwań dla aktora. Nie ma nic gorszego niż próbować rozbawić kogoś na siłę. Z drugiej strony moja rodzina i przyjaciele twierdzą, że w moim towarzystwie bawią się znakomicie, być może więc cały problem tkwi w tym, że przed obcymi ludźmi nie potrafię się otworzyć.”

Edie Falco (1963) aktorka amerykańska

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Ja w ogóle nie jestem zabawna! Yola rozmawia z Edie Falco, stopklatka.pl, 21 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69452

O ludziach , O strachu , O rodzinie , O myślach

„Jestem muzykiem. Dlatego odmówiłem, kiedy proponowano mi prowadzenie programów z okazji wręczenia nagród Grammy i nagród American Music Awards. Nie widzę potrzeby wychodzenia na scenę i opowiadania marnych dowcipów, z których publiczność śmiałaby się tylko dlatego, że nazywam się Michael Jackson, a ja w głębi duszy wiedziałbym, że wcale nie jestem śmieszny.”

Michael Jackson (1958–2009) amerykański muzyk, kompozytor i autor tekstów

Źródło: autobiografia Moonwalk

O duszy

„Życie jest jedynie przelotnym cieniem;
żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy
się i miota na scenie, po czym znika;
opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości,
a nie znaczącą nic.”

William Shakespeare Makbet

Macbeth

O idiotach , O życiu

„Staram się, jak tylko mogę, stać twardo na ziemi, nie chcę więc, żeby robiono za mnie rzeczy, które mogę robić sam. Czasem ludzie uważają, że powinni mi przynieść butelkę wody czy lunch, ale potrafię sam sięgnąć po wodę, więc czemu mieliby to robić? To miłe, jeśli ktoś jest uczynny, i rozumiem, że kiedy jesteśmy bardzo zajęci i nie mamy czasu pójść po kanapki albo robimy próby na scenie i nie mamy jak sięgnąć po butelkę, ktoś może nam je podrzucić. Ale jeśli butelka jest w lodówce metr ode mnie, mogę sam podejść i ją wziąć.”

Harry Styles (1994) brytyjski piosenkarz, autor tekstów i aktor

Źródło: Siła marzeń. Życie w One Direction, tłum. Dariusz Rossowski, Wydawnictwo JK, Łódź 2013, s. 35.

O wodzie , O ludziach , O czasie

„Czasem mam jakieś przebłyski scen z dzieciństwa. Moje najwcześniejsze wspomnienia pochodzą chyba z pobytu w Disney World, kiedy miałem z pięć lat. Wszystko było takie wielkie i ekscytujące. Byłem zachwycony.”

Harry Styles (1994) brytyjski piosenkarz, autor tekstów i aktor

Źródło: Siła marzeń. Życie w One Direction, tłum. Dariusz Rossowski, Wydawnictwo JK, Łódź 2013, ISBN 978-83-7229-322-0, s. 11.

O dzieciństwie , O czasie

„Innym stałym bywalcem naszych koncertów był facet, którego z powodu jego śmiechu zwaliśmy „Lusio Indyk”. Naprawdę nazywał się Louis Cuneo. Wystąpił na Lumpy Gravy jako jeden z ludzi, którzy siedząc w pianinie rozmawiają o rzeczach niepojętych
Zawsze wiedzieliśmy, czy Lusio jest na sali, czy nie. Słychać go było już z daleka. Zapraszałem go na scenę, dawałem mu mikrofon i stołek, żeby sobie usiadł. Przestawaliśmy grać. Przez pięć minut Lusio siedział i śmiał się – z niczego – a cała publiczność śmiała się razem z nim. Potem mu dziękowaliśmy, a on wychodził.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O ludziach , O facetach , O śmiechu

„Weszliśmy na scenę i wszystko poszło nie tak. Cały sprzęt zaczął nawalać. Graliśmy dalej, a publiczność gapiła się na nas, w ogóle nie reagując. Myślę, że graliśmy ze 20 minut i rozpieprzyliśmy scenę. Było to spowodowane frustracją, że wszystko poszło nie tak, jak chcieliśmy. Cały nasz sprzęt, gitary, piece eksplodował, więc scenę szlag trafił, a kiedy zeszliśmy, publiczność dostała szału! Malcolm powiedział, że to było jak jakiś pierdolony Picasso, że to była sztuka!”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O sztuce , O myślach , O piekle , O myśleniu

„Okazuje się, że idiotom w życiu jest łatwo. A wcale nie jest łatwo być idiotą na scenie.”

Kuba Wojewódzki (1963) polski dziennikarz muzyczny

„Na pewno aktor, który będzie chodził w prywatnych butach, nie stanie się postacią, którą gra. Ale wiele zależy od tego, ile pieniędzy przeznaczono na kostiumy. Jeżeli przychodzi mi ubrać epizodystę, który gra jedną scenę, to bardzo często mówię aktorowi, żeby został w swoim stroju. Z reguły to się nie zdarza w filmie, ale przy serialach tak. W naszych współczesnych serialach kostium trafia na plan prosto ze sklepu, żeby zaraz do sklepu wrócić. A ja nie uznaję oddawania do sklepu kostiumów, które zagrały na planie choćby kilka godzin. Dla mnie to nie jest kostiumografia, to jest nieetyczne. Ja kostium kupuję- oddaję tylko ten, który nie został wykorzystany, pozostałe trafiają do garderoby.”

Dorota Roqueplo (1960)

Źródło: Dominika Bierczyńska, Kostium mówi prawdę o człowieku (wywiad z Dorotą Roqueplo), "Kino", nr 9/2014 (567), wrzesień 2014, s. 41.

O butach , O grach

„Wiele scen z Jessicą Tandy kręciliśmy w samochodzie. Nie było to zadanie komfortowe.”

Morgan Freeman (1937) aktor i reżyser amerykański

o filmie Wożąc panią Daisy.

„W trzeciej klasie podstawówki byłem na operze Straszny dwór, która mnie niemal „zabiła”. Dostałem taki cios w głowę, jakbym przebył jakąś kosmiczną wędrówkę. Zobaczyłem wtedy tą gigantyczną scenę, usłyszałem muzykę, całą tą teatralną przestrzeń i to mnie powaliło. Potem były różnego rodzaju kółka teatralne, taneczne. W końcu zdawałem do szkoły teatralnej i nie było takiej możliwości bym się do niej nie dostał. Chciałem i chcę być aktorem.”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.

„Wszyscy cieszymy się piękną polską jesienią. Ciepło i słońce dają tyle radości, której nie są w stanie nawet w minimalnym stopniu zapewnić główni aktorzy polskiej sceny politycznej.”

Piotr Koj (1962)

O słońcu , Jesień

„Pewnego razu weszło do nas na próbę trzech marines w pełnym umundurowaniu i bez słowa usiadło w pierwszym rzędzie.
Spytałem ich, jak się mają i czy nie chcą się przyłączyć. Zapytałem ich, czy znają jakieś piosenki i jeden z nich powiedział, że taaa, znają „House of the Rising Sun” i „Everybody Must Get Stoned”. „To byczo – powiedziałem. – Zaśpiewalibyście z nami dziś wieczorem? Bardzo byśmy chcieli, żeby zaśpiewali z nami marines”. Powiedzieli, że taaa, zaśpiewają.
Kiedy wrócili, wprowadziłem ich na scenę, choć pewnie nie wolno im było na nią wchodzić w mundurach. Zaśpiewali „Everybody Must Get Stoned”. Mieli już nieźle w czubie, więc powiedziałem: „Chłopcy, może pokażecie publiczności, jak zarabiacie na życie?”
Wręczyłem im dużą lalkę i dodałem: „Wyobraźcie sobie, że to jakiś żółty szczeniak”. My zagraliśmy, a tymczasem oni zabrali się do maltretowania lalki. Porozrywali ją na strzępy. To było naprawdę straszne. Kiedy już skończyli, podziękowałem im i przy spokojnym akompaniamencie pokazałem widzom zmaltretowane fragmenty. Nikt się nie śmiał.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

O życiu

„Sasha to moje alter ego. Jestem raczej nieśmiała i przed występami okropnie się stresuję. Wymyśliłam sobie, że w takich momentach będę się zamieniała w kogoś innego i grała na estradzie jego rolę. Tak właśnie powstała Sasha, którą się staję, gdy wychodzę na scenę.”

Beyoncé Knowles (1981) wokalistka amerykańska

Źródło: „To i Owo” nr 38, 15 września 2009, s.5.

„Utrwaliła mi się mocno w pamięci taka scena z umywalni, do której po kolacji poszedłem umyć nogi.
Pod jednym sitkiem jeden Niemiec wykańcza drugiego, który stoi nago pod lodowatą wodą i wrzeszcząc chce uciec; ten drugi, też wrzeszcząc, wpędza go z powrotem tłumacząc mu to odpowiednio grubym kołkiem. Z jednej strony umywalni Hiszpan myje nogi i śpiewa głośno jakąś arię. Z drugiej strony Polak myje się i głośno modli. A pod ścianą, w skrzyni zwanej trumną, leży nagi człowiek, który jeszcze żyje, lecz pewnie już nieprzytomny – tak jak ryba łapie od czasu do czasu powietrze. Na brzuchu umierającego siedzi inny, który spokojnie zjada swój kolacyjny chleb, krojąc go na maleńkie kawałeczki. Myślałem, że może to jaki kolega, który chce być przy jego śmierci, więc pytam:
– To twój kolega?
– Nie, tylko na bloku taki bałagan, że tu przynajmniej spokojnie zjem kolację.”

Stanisław Grzesiuk książka Pięć lat kacetu

Pięć lat kacetu, O życiu w obozie koncentracyjnym

O śmierci , O myślach , O rybach , O wodzie

„Kiedy jestem na scenie, czuję że jest to dla mnie najbezpieczniejsze miejsce na ziemi.”

Michael Jackson (1958–2009) amerykański muzyk, kompozytor i autor tekstów

„[Bon] był zabawnym, ogromnie zabawnym facetem. Miał wyjątkowe poczucie humoru. Zdarzało się, że powiedział coś i tarzałeś się ze śmiechu przez dwa dni. Przed wyjściem na scenę błagaliśmy go, by milczał, bo gdyby zaczął te swoje gadki, nie bylibyśmy w stanie grać.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O facetach , O śmiechu

„Każdy zawód, w którym się pracuje, trzeba wykonywać z pasją, codzienne zajęcia muszą sprawiać ogromną radość i przyjemność. A ja swoją pracę kocham niemal od zawsze. Im dłużej przebywa się na scenie, tym większa jest odpowiedzialność, świadomość, że trzeba wszystko wykonywać niemal doskonale. Artysta na scenie powinien być bezwzględnie szczery.”

Grażyna Brodzińska (1951) polska śpiewaczka operowa

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 20 lutego 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/znalezcs.htm

O przyjemności , Kochać się , Radość

„Nie jestem nacjonalistą i nic nie mam przeciwko różnym mniejszościom narodowym, ale w chwilach ekstremalnych przypomina mi się scena z Chińczykiem (z filmu „Upadek”). Gdy dotknęła nas rodzinna tragedia, akt zgonu sporządzał medyk pochodzenia arabskiego. Nie dość, że był na bakier z polską ortografią (zamiast „aorta zstępująca” napisał „stepująca”), to jeszcze zaczął bezczelnie wciskać nam usługi jakiejś firmy pogrzebowej motywując to tym, że „zaoszczędzimy pieniądze”. Każde dziecko wie, że w grę nie wchodziło nasze dobro, lecz jego prywatny interes. Michael Douglas wziąłby do ręki baseballowy kij i powiedziałby: Żyjesz w moim kraju, więc naucz się łaskawie mojego języka, a z racji swojego zawodu miej przyzwoitość nie zarabiać na czyimś nieszczęściu. Następnie wskazałby mu drzwi i grzecznie zasugerował, że gdy kij wejdzie w bezpośrednie spotkanie III stopnia z nabiałem pana doktora, nie tylko zobaczy on Allaha, ale powie Ach! i sam zacznie stepować.”

Michael Douglas (1944) amerykański aktor i producent filmowy

Źródło: Tomasz Beksiński, felieton The Michael Douglas syndrome, „Tylko Rock” nr 1 (89), styczeń 1999

O pieniądzach , O dzieciach

„To [koncerty] wymazuje wszystko, czego w sobie nie cierpię. Nic nie może mnie zranić. Czuję się całkowicie niepokonany. Czuję, że każdy na scenie jest niepokonany, że jesteśmy w stanie zrobić wszystko. Nic nas nie zatrzymuje.”

Gerard Way (1977)

O cierpieniu

„Pamiętam tremę przed graniem na Openerze,
dziś mnie to cieszy, lecz teraz ci powiem szczerze,
ledwo wszedłem na scenę i widać to otępienie
po buzi, że „tyle ludzi? Przed chwilą grałem podziemie.””

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Żywot

O ludziach

„To, czego mieliśmy przedsmak w nocy z poniedziałku na wtorek, ma charakter próby powrotu do czasów, kiedy wiara miała być tzw. prywatną sprawą człowieka. W gruncie rzeczy styl walki z krzyżem wcale się nie zmienił. Przyglądając się scenom sprzed Pałacu Prezydenckiego, miałam poczucie PRL w czystym wydaniu.”

Barbara Fedyszak-Radziejowska (1949) polska socjolog

Źródło: Walka z krzyżem to powtórka z PRL, naszdziennik.pl, 11 sierpnia 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20100811&id=my11.txt

O wierze , O charakterze , O walce

„Nie wierzę w szczęście. Nie wierzę również w nieszczęście. Istnieje to tylko na scenie albo na ekranie, albo w książkach, w życiu się nie zdarza. Wierzę tylko w jedno: że życie nagradza zasługi (proporcjonalnie do wrodzonych talentów) i k a r z e (podwójnie!) za niewypełnianie obowiązków.”

Francis Scott Fitzgerald (1896–1940) amerykański pisarz

O życiu , O nieszczęściu , O szczęściu , O książkach

„Jeśli przez minutę myślisz, że jesteś lepszy od tej 16-latki w koszulce Green Day, to bardzo się mylisz. Przypomnij sobie, gdy poszedłeś na koncert i zobaczyłeś swój ulubiony zespół. Miałeś na sobie koszulkę z ich logo i śpiewałeś z nimi każdy wers. Nie wiedziałeś nic o polityce panującej na scenie, fryzurach i wszystkim, co było cool. Wszystko, co wiedziałeś to, to, że ta muzyka sprawia, że różnisz się od wszystkich, z którymi dzielisz szafkę. Ktoś cię w końcu zrozumiał. Po to jest właśnie muzyka.”

Gerard Way (1977)

O muzyce , O myślach , O śpiewie , O myśleniu

„W tłumie czuje się zagrożony, na scenie czuje się bezpiecznie. Gdybym mógł spałbym na scenie. Mówię poważnie.”

Michael Jackson (1958–2009) amerykański muzyk, kompozytor i autor tekstów

„Nie zagrałabym z pająkiem! Mam taką arachnofobię, że jak ktoś by mi zlecił zagrać w Spidermanie, to scena w laboratorium byłaby pełna mojego dzikiego wrzasku. Prędzej bym wsadziła głowę w paszczę lwa albo wskoczyła do basenu z rekinem ludojadem… Ale zagrać z pająkiem.?! O NIE!”

Andżelika Piechowiak (1980) polska aktorka

Źródło: „Zagrać z pająkiem?! O nie!” - rozmowa z Andżeliką Piechowiak, 6 września 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5467/Zagrac-z-pajakiem-O-nie-rozmowa-z-Andzelika-Piechowiak.html

„Ostatnio zauważam moment, w którym jestem wyczerpany. I to całkiem często. W większości nie zwracam na to uwagi, ale czasem chcę odizolować się i mieć trochę prywatności. W jakimś stopniu jestem osobą publiczną, można mnie zobaczyć w telewizji czy gazetach, więc czasem zdarzają się dziwne sytuacje. Na Warped Tour w Chicago przez przypadek uderzyłem się mocno w twarz. Zęby wbiły mi się w wargę, polała się krew, przy twarzy trzymałem lód zawinięty w szmatkę. Zszedłem ze sceny i ktoś zapytał mnie, czy może zrobić zdjęcie. Pomyślałem tylko: „czy ty, cholera, zgłupiałeś?””

Gerard Way (1977)

O czasie , O zdjęciach

„Nie wydaje mi się, by ten fantastycznie cudowny wszechświat, ta ogromna przestrzeń istniejąca przez tyle czasu oraz różne gatunki zwierząt, wszystkie te rozmaite planety i atomy z wszystkimi ich ruchami, i tak dalej, aby ten cały skomplikowany świat był jedynie sceną stworzoną po to, by Bóg mógł obserwować ludzi walczących o dobro i zło – a taki jest właśnie pogląd religijny. Ta scena jest zbyt duża jak na ten dramat.”

Richard Feynman (1918–1988) amerykański fizyk, noblista

O Bogu , O ludziach , O świecie , O wszechświecie

„Nie jestem nacjonalistą i nic nie mam przeciwko różnym mniejszościom narodowym, ale w chwilach ekstremalnych przypomina mi się scena z Chińczykiem (z filmu Upadek). Gdy dotknęła nas rodzinna tragedia, akt zgonu sporządzał medyk pochodzenia arabskiego. Nie dość, że był na bakier z polską ortografią (zamiast „aorta zstępująca” napisał „stepująca”), to jeszcze zaczął bezczelnie wciskać nam usługi jakiejś firmy pogrzebowej motywując to tym, że „zaoszczędzimy pieniądze”. Każde dziecko wie, że w grę nie wchodziło nasze dobro, lecz jego prywatny interes. Michael Douglas wziąłby do ręki baseballowy kij i powiedziałby: Żyjesz w moim kraju, więc naucz się łaskawie mojego języka, a z racji swojego zawodu miej przyzwoitość nie zarabiać na czyimś nieszczęściu. Następnie wskazałby mu drzwi i grzecznie zasugerował, że gdy kij wejdzie w bezpośrednie spotkanie III stopnia z nabiałem pana doktora, nie tylko zobaczy on Allaha, ale powie Ach! i sam zacznie stepować.”

Tomasz Beksiński (1958–1999) polski dziennikarz muzyczny, prezenter radiowy, tłumacz

Źródło: felieton The Michael Douglas syndrome, „Tylko Rock” nr 1 (89), styczeń 1999.

O pieniądzach , O dzieciach

„Księżyc częściej niż słońce
rodzi sceny gorące.”

Marian Buchowski (1943)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

O myślach , O słońcu , O myśleniu

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Miłość jest trudna i łatwa, jasna i ciemna, gorąca i zimna, chora i zdrowa, śpiąca i przebudzona - jest wszystkim oprócz tego, czym jest! (Akt 1, scena 1)”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

O miłości

„Bon kazał sobie (…) specjalnie zbudować te małe mikrofoniki, rozmieszczał je na całej kobzie i całkiem fajnie wychodziło. Był z tego bardzo dumny, ale wtedy odłożył ją na bok sceny podczas koncertu i oczywiście te wszystkie dzieciaki ją złapały i rozerwały na strzępy! Potem podpalili zasłony! I to był właściwie koniec imprezy.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

„Loki stanął na palce i pocałował Gabriela.
– Aniołku, nie rób scen. Jak możesz być tak małostkowy?
– Jeszcze raz mnie pocałujesz – Gabriel ze wstrętem wytarł policzek – a zobaczysz, dlaczego zwą mnie posłańcem śmierci.”

Jakub Ćwiek książka Kłamca

Kłamca
Źródło: Galeria

O śmierci

„Chcieliśmy, żeby publiczność oglądając Kane'a miała wrażenie, że ogląda nie jakiś tam film, lecz sceny odbijające rzeczywistość.”

Gregg Toland (1904–1948)

o filmie Obywatel Kane
Źródło: Jan F. Lewandowski, Wielkie kino. 150 filmów, które musisz zobaczyć, wyd. Videograf II, Chorzów 2006, ISBN 83-7183-394-6, s. 43.

O wrażeniach , O rzeczywostości

„Gdy ludzie widzą brutalne sceny w filmie – czują dystans, który narzuca ekran. W teatrze oglądają żywe ludzkie ciało. Teatr oddziałuje silniej. A czy pozytywnie, czy negatywnie – zależy od naszego nastawienia. Są ludzie, którzy odczuwają przyjemność oglądając cudze cierpienie. To ich podnieca. Generalnie jednak sztuka czy filmy pornograficzne nie wyzwalają patologicznych zachowań. Takie są wyniki badań.”

Zbigniew Izdebski (1956) seksuolog polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dramaturgiaw.htm

O ludziach , O przyjemności , O sztuce , O zachowaniu

„Założyli mi kajdanki i wrzucili na tylne siedzenie. Znowu ta sama smutna scena. Jechali wolno, rozmawiając o różnych planowanych absurdalnych rzeczach - o poszerzeniu frontowej werandy, o budowie basenu z tyłu domu albo dodatkowego pokoiku dla babci. Gadali też o sporcie - w końcu byli prawdziwymi mężczyznami. - Dodgersi mieli jeszcze szansę, nawet jeśli dwie albo trzy inne drużyny wyprzedzały ich w tabeli. I znowu o sprawach rodzinnych - jeśli Dodgersi wygrywali, oni też wygrywali. Jeśli człowiek lądował na Księżycu, oni też lądowali na Księżycu. Ale jeśli przymierający głodem żebrak prosił ich o dziesięć centów - brak dokumentów, spierdalaj, obsrańcu. Oczywiście kiedy nie byli w mundurze. Nie znam żebraka, który kiedykolwiek prosił gliniarza o wsparcie. Pod tym względem kartoteka jest czysta.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Historie o zwykłym szaleństwie

O głodzie , O domu , O wsparciu , O sporcie

„Lubię Teatr z każdej strony: z widowni i ze sceny, lubię patrzeć jak aktorzy zmagają się z rolą, jak tworzą nowe rzeczywistości i sama lubię kreować nowe postaci. Teatr to dla mnie miejsce w którym można nieść posłannictwo.”

Irena Adamiak (1962)

Źródło: Z Ireną Adamiak o rozterkach artysty, matki, elblążanki..., info.elblag.pl, 16 marca 2009 http://www.info.elblag.pl/12,13876,Z-Irena-Adamiak-o-rozterkach-artysty-matki-elblazanki.html#ixzz27sHn8s1s

O matce , O rzeczywostości

„Nie ma takiej sceny w filmie, której 50 różnych reżyserów nie mogłoby nakręcić na 50 różnych sposobów.”

Paul Mazursky (1930–2014) amerykański reżyser i producent filmowy

Źródło: David Brodwell, Kristin Thompson; Film Art: Sztuka Filmowa, s. 347

O sztuce

„Psujecie mi wizerunek, robicie ze mnie bandytę.
Dziękuję wam za reklamę i odbieram złotą płytę.
Reprezentuję ulicę, reprezentuję podziemie.
Reprezentujemy hardkor na ulicy i na scenie.”

Popek (1980) polski raper i zawodnik MMA

Źródło: Nie do wiary na płycie Rap Not Dead Borixona

O wierze

„W 1982 roku byłem wokalistą zespołu rockowego w Kielcach. Na jednym z występów zepsuła się aparatura, działał tylko mikrofon – nie mogliśmy grać, wtedy ja, aby zabawić zniecierpliwioną publiczność zacząłem parodiować trenera Górskiego (były brawa), śpiewałem głosem Krawczyka (jeszcze większe brawa). Zorientowałem się, że te moje wygłupy podobają się bardziej niż te nasze rockowe utwory… Wkrótce zacząłem ćwiczyć kolejne postacie do sparodiowania, pokazywać je na scenie, i tak to się zaczęło.”

Stan Tutaj

Źródło: Małgorzata P. Bonikowska, „Gazeta – Dziennik Polonii w Kanadzie”, Oficjalna strona Stana Tutaja http://www.stantutaj.com/O_mnie.html

O śpiewie

„Żeby dobrze zagrać Hamleta, trzeba być przynajmniej 30 lat na scenie. 30 lat na scenie to 50 lat życia, a jak się ma 50 lat, to nie można już grać Hamleta.”

Władysław Grabowski (1883–1961) polski aktor

„Za najwyższą sztukę i najlepszy rodzaj satyr w Krasickim uważać należy to, że prawie nigdy nie wyszydza, nie gromi i nie wstydzi, ale tylko wyprowadza osoby na scenę, zdaje się ukrywać satyrę i jest tylko wiernym prostym malarzem. Przedstawia on różne przywary w jednej osobie, a przecież ten obraz nie jest dla tego hyperbolą.”

Ignacy Krasicki (1735–1801) pisarz polski

Źródło: Kazimierz Brodziński, O satyrze w: Pisma rozmaite Kazimierza Brodzińskiego http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=57413, tom I, wyd. Drukarnia Józefa Węckiego, Warszawa 1830, s. 138.

Obraz

„Żadne tzw. sceny rozbierane w filmie czy teatrze nie są dla aktora łatwą sprawą. To rodzaj ingerencji w jego prywatność, wkroczenie w bardzo intymną sferę życia, ale dla aktora ciało to też narzędzie pracy, z którego trzeba umieć korzystać. Ważne, by miało to sens i znajdowało swoje uzasadnienie. Jeśli więc pokazuje się kulisy kręcenia filmów pornograficznych, to dla wiarygodności przekazu nagość jest czymś oczywistym.”

Marta Nieradkiewicz (1983) polska aktorka

Źródło: Zemstą odrodzona, „Express Bydgoski” nr 52, 4 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112325.html

O zemście , Sens

„Specyfika tej produkcji polega na tym, że na planie ciągle coś się dzieje, a w każdej serii pojawiają się nowi aktorzy, którzy wzbogacają i urozmaicają przygody zwariowanej rodziny Kiepskich. Jak zatem może mi się to znudzić? Tym bardziej że każda ze scen jest dla mnie wyjątkowa.”

Barbara Mularczyk (1984) aktorka polska

o pracy w serialu Świat według Kiepskich.
Źródło: Artur Krasicki, Basia Mularczyk trafiła do „Kiepskich” dzięki tacie, teletydzien.pl, 9 maja 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-basia-mularczyk-trafila-do-kiepskich-dzieki-tacie,nId,604390

O świecie

„Praca w teatrze to wielomiesięczne przygotowania, żmudne analizowanie postaci, ścisła współpraca z reżyserem i scenografem, cyzelowanie detali. Dlatego właśnie scena jest bazą dla każdego aktora, także filmowego. W filmie aktor rzadko może długo pracować z reżyserem nad budowaniem postaci – ze względów finansowych jest to proces mocno przyspieszony. Inny jest też tryb pracy, bo sceny są realizowane przypadkowo, w zależności od pogody, pory dnia, miejsca akcji. Wymaga to skupienia, podzielnej uwagi i umiejętności szybkiego dostosowania się do zmiennych warunków. Pierwsze role filmowe były dla mnie trudnym doświadczeniem, bo za moich czasów w krakowskiej szkole teatralnej w ogóle nie było zajęć z kamerą. Teraz już są – dzięki profesorowi Jerzemu Stuhrowi.”

Katarzyna Gniewkowska (1962) polska aktorka

Źródło: „Żyjmy Dłużej” nr 6, 1 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118275.html

O pogodzie , O współpracy

„Scena, kiedy Tomek zostaje postrzelony. Trudna do przygotowania i fizycznie, i aktorsko. Pogoda wtedy nie była najlepsza, graliśmy pod wieczór. Druga to scena wypadku na motorze. Musiałem leżeć na noszach, wkładali mnie do karetki i jakoś dziwnie się z tym czułem. Nigdy w życiu nie miałem żadnych poważnych wypadków i nie znalazłem się w sytuacji zagrożenia życia. Grając takie sceny zmusza cię to do refleksji…”

Andrzej Młynarczyk (1980) aktor polski

o scenach w serialu M jak miłość, z których jest dumny.
Źródło: Joanna Rutkowska, Od „Czerwonego Kapturka” do „M jak Miłość” – rozmowa z Andrzejem Młynarczykiem, 8 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/76798/od-czerwonego-kapturka-do-m-jak-milosc-rozmowa-z-andrzejem-mlynarczykiem.html

O miłości , O pogodzie

„Liczę na to, że młoda dramaturgia polska i obca zainteresuje widzów z tej samej, co jej autorzy generacji (…). Ale nie oznacza to, że ludzie starsi nie znajdą tu nic dla siebie. Na dużej scenie (…) będziemy się starali przede wszystkim podejmować próby reinterpretacji polskiej klasyki. Chciałbym, aby zawsze się to odbywało z perspektywy tematu. Jeśli jakaś sztuka pojawi się na scenie, to dlatego, że przy jej pomocy chcemy widzom coś ważnego powiedzieć.”

Paweł Wodziński (1967)

Źródło: Nie boję się ryzyka, „Głos Wielkopolski” 2000, nr 250

O ludziach , O sztuce , O pomocy

„Głupcy jesteśmy, za mało jeszcze idziemy do ludu i za konwencjonalno głupie malujemy sceny biedy chłopskiej; kiedy lud, dziś bogatszy od nas, weselszy od nas, swobodniejszy od nas, umie się bawić, kochać, żyć, i to tak, że my nie mamy o tem pojęcia. Powiedz, co za motywy – co?! – co za natura, jakie stimmungi – a my?… W pomalowanych na czekoladowo butach siedzimy i malujemy purpury i aksamity na drewnianych manekinach…”

Sewer (1835–1901) pisarz polski

Źródło: Bajecznie kolorowa, III

O ludziach , O butach , O naturze , Kochać się

„Tak się już jakoś porobiło, że kiedy płaczę przed kamerą, bo tak mi każe scenariusz, to wychodzi z tego taki ni to śmiech, ni to płacz. Wygląda to tak, jakbym w smutnej scenie nagle dostał głupawki i zaczął chichotać. Trochę mi wstyd oglądać siebie potem na ekranie. Natomiast jeśli pytasz, czy zdarza mi się płakać, oglądając filmy, to raczej nie. Jeśli już, to rzadko. Nie pamiętam, kiedy mi się to przydarzyło ostatnim razem.”

James Franco (1978) aktor amerykański

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Oscary to zaszczyt. James Franco w Stopklatce!, stopklatka.pl, 17 lutego 2011 http://stopklatka.pl/-/6661869,oscary-to-zaszczyt-james-franco-w-stopklatce-

O śmiechu , O płaczu

„(…) mam ogromną tremę. Stanę na teatralnej scenie przed mieszkańcami mojego miasta, profesorami ze szkoły, przyjaciółmi, rodziną. To będzie dla mnie bardzo ważne przedstawienie. Nie wiem, co ważniejsze – honorowy patronat nad festiwalem, który zaproponowano mi i mężowi, czy ten spektakl.”

Beata Ścibakówna (1968) polska aktorka

o udziale w spektaklu w rodzinnym Zamościu.
Źródło: Małgorzata Mazur, Debiutantka, „Tygodnik Zamojski” nr 26, 30 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/120253.html

O rodzinie

„W tydzień po premierze [debiucie] zaprosił mnie do swojego gabinetu ówczesny dyrektor naczelny Teatru Wielkiego Sławomir Pietras i zaproponował stały angaż. Pamiętam, że po tej rozmowie weszłam na pustą, ciemną scenę, która wydawała mi się przeogromna, a w głowie cały czas intensywnie pulsowała myśl – czy ta scena obdarzy mnie taką samą miłością, jak ja już ją kochałam…”

Anna Jeremus-Lewandowska (1959)

Źródło: Artystyczny jubileusz, „Tygodnik Płocki” nr 33, 16 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/122306.html

O myślach , O czasie , O myśleniu , Kochać się

„Na klubowej scenie utrzymujemy tempo mniej więcej dwa na dziesięć i „musimy bardziej się starać”. Mieliśmy problemy ze sprzętem: nie mogliśmy skłonić systemu P. A. do współpracy, ponieważ gramy ekstremalnie głośno. Szkoda, ponieważ Syd pisze świetne teksty i nikt ich nigdy nie słyszy.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia, Roger Keith Syd Barrett
Źródło: „Melody Maker”, sierpień 1967

O współpracy

„Miałam szczęście. Od razu wchodziłam na scenę za koleżanki, które były w ciąży. A kiedy teatr podzielono, wyodrębniono dwie placówki. Scenę przejął Józef Szajna i powstało „Studio””

Jolanta Lothe (1942) aktorka polska

ja z mamą zostałam u niego.
o początkach kariery teatralnej.
Źródło: Mam dwa światy, Tygodnik „Angora” 2011, nr 12 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113167.html

O szczęściu

„Jak widać, nie ma dziś w filmach polskich zapotrzebowania na aktorów wyposażonych w przyzwoity warsztat. Dziś w filmie grają wszyscy, łącznie z modelkami, dziennikarzami, piosenkarzami, sportowcami, kurami, motocyklami itd. Widocznie nie ma w filmie zapotrzebowania na takiego gościa jak ja. Ot co. Poza tym jednak w Polsce, poza wyjątkami w osobach Zbyszka Cybulskiego, Daniela Olbrychskiego, czy w ostatnich czasach Bogusława Lindy, nie było typowych aktorów filmowych i nawet tak wybitni aktorzy jak Tadeusz Łomnicki czy Gustaw Holoubek nigdy w filmie nie zaistnieli w takim wymiarze, w jakim zaistnieli na scenie.”

Piotr Fronczewski (1946) aktor polski

Źródło: Krzysztof Lubczyński, Aktor gombrowiczowskiej formy, „Trybuna”, 7 grudnia 2005 http://pisarze.pl/publicystyka/3878-krzysztof-lubczynski-rozmawia-z-piotrem-fronczewskim.html

„Ciekawy jest dla mnie moment przemiany, kiedy farba łudząco przypomina jakąś inną substancję i jak dobry aktor na scenie zamienia się w bohatera tak, że widz zapomina o tym, że jest to tylko aktor, i zaczyna mu wierzyć.”

Piotr Janas (1970)

Źródło: culture.pl https://culture.pl/pl/tworca/piotr-janas

O zapominaniu

„Przy każdym wywiadzie mówię, jak bardzo wyraźny jest sens małej sceny.”

Krzysztof Babicki (1956)

Źródło: „Gazeta Wyborcza Lublin”, 27 września 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/sswsp.htm

Sens

„Moim zdaniem ten zawód nie istnieje bez pracy w teatrze. Szkoła nas uczy warsztatu, który potem można w różnoraki sposób wykorzystywać, ale ja jakoś przez te parę lat wyrobiłem sobie indywidualne uczucie do teatru – nie wyobrażam sobie uprawiania mojego zawodu bez niego i na pewno praca w nim bardzo dużą radość mi przynosi. Praca w filmie tak samo. Natomiast w serialu oczywiście również przynosi pewne emocje i radości, ale niestety jest to zupełnie inny rodzaj pracy – nie ma czasu na wykreowanie czegoś do końca. Do filmu można się przygotowywać, jest okres prób i więcej czasu na samym planie. Można porozmawiać, można sobie zrobić przerwę, coś przemyśleć, przepróbować, a w serialu są ściśle wyznaczone sceny i ramy czasowe.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

o aktorstwie.
Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34067

O szkole , O emocjach , O czasie , Radość

„W czasie, w którym świat tak przytłaczał człowieka – człowieka, którym byliśmy my wszyscy – przedmiotowe filozofie nie mogły stać się naszymi filozofiami. Cóż przedmiotowa filozofia powiedzieć mogła o nadziei? Cóż o godności? Cóż w ogóle o człowieku? Filozofie te, bez względu na to, czy mienią się idealizmami, czy materializmami, człowiek interesuje jedynie w swoich własnościach poznawczych, zwróconych, jako dobre czy liche narzędzie, ku scenie pozaludzkiego świata. Nas interesował człowiek w świecie, i to w takim świecie, jaki stanowił nasze otoczenie, który nad nimi ciążył jak potężny słup ciśnienia mierzącego naszą kruchość lub nasz opór. W naszym oporze nie chodziło o ocalenie nas samych; to zyskiwało się nierównie pewniej przez uległość. Nasz opór był oporem przeciwko światu, który oni chcieli ludziom zgotować.(…) Nasz opór był aktem moralnego podmiotu, nie dało się go ani wywieść, ani uzasadnić wyłącznie przedmiotową wiedzą.”

Jan Strzelecki (1919–1988) socjolog polski, eseista, działacz społeczny

Źródło: Próby świadectwa, w: Ślady tożsamości, Warszawa 1989; cyt. za: kulturologia.uw.edu.pl http://www.kulturologia.uw.edu.pl/page.php?page=tekst&haslo=strzelecki

O świecie , O czasie

„W Stanach Zjednoczonych wystarczy pokazać penis na ekranie, aby narazić się na cenzurę lub niezdrową ekscytację mediów. Tymczasem nikt nie zgłasza sprzeciwu wobec przytłaczającej masy obrazów przemocy, wylewających się nawet z kreskówek dla dzieci. Nie każdy film powinien zawierać sceny seksu albo nagości, zwłaszcza gdy fabuła tego nie wymaga. Ale biorąc pod uwagę, jak wielką rolę odgrywa w naszym życiu seks, ignorowanie go to hipokryzja. Nie ma drugiego takiego doświadczenia jak seks, dlaczego go nie pokazywać?”

Travis Mathews (1975)

Źródło: Łukasz Knap, Każdy aspekt intymności http://www.dwutygodnik.com/artykul/4436/, Dwutygodnik.com nr 105/2013

O dzieciach , O seksie , Obraz

„Wielomilionowe armie wywołały na scenę fronty o długości setek tysięcy kilometrów.”

Michaił Tuchaczewski (1893–1937) radziecki wojskowy, marszałek

opisując I wojnę światową.

„Niestety, wiek ma swoje prawa. Kiedyś nadchodzi moment, że trzeba zejść z desek. Granie w teatrze w tym wieku to dość ryzykowne wyzwanie. Moi rówieśnicy: Bernard Ładysz, Zygmunt Kęstowicz czy Igor Śmiałowski, już od lat nie pokazują się na scenie. Kiedy powiedziałem kolegom, m. in. Staszkowi Mikulskiemu, że znów będę grał w teatrze, wszyscy uznali mnie za wariata. Sam czuję się trochę jak desperat, ale może dobrnę do szczęśliwego końca. Zobaczymy.”

Emil Karewicz (1923) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 12 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zegnams.htm

O wariatach , O wieku

„Podczas debiutu na scenie zagrałem jak w amoku, nie do końca wiedząc co się wokół dzieje. Pierwszy dzień na planie filmowym wiązał się z jeszcze większymi emocjami. (…) Znaleźliśmy się z kolegą w hali przy ul. Łąkowej. Najpierw poproszono jego na plan, a ja czekałem w garderobie, która mieściła się na górze hali. Nie mogąc wytrzymać napięcia wyszedłem na podest i spojrzałem w dół. Widok był przerażający. Stłoczona grupa ludzi w jaskrawym świetle olbrzymich reflektorów z dziwnymi długimi kijami otaczała bezradnego człowieka przy tokarce. Po cichu uciekłem z planu. Jednak reżyserowi spodobała się moja robociarska gęba i w końcu zagrałem, ale inną rolę.”

Bogusław Sochnacki (1930–2004) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 listopada 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niewal.htm

O ludziach , O czekaniu

„Sceny damsko-męskie w filmach polskich od dawna już uprawiają znacznie więcej niż widzi się w sławnej zagranicznej „Emanueli”: vide „Bez końca” Kieślowskiego, w którym to filmie Szapołowska leży goła z nogami do góry, poruszając nimi rytmicznie, z partnerem również nagim włożonym między, i trwa to długo, długo, długo, zaś twarze ich wyrażają taką rozpacz, zaś widok jest to tak żenujący, że ja, który uwielbiam pornografię, kino i Szapołowską, wolę jednak w tym czasie patrzeć w podłogę. W „Emanueli” dalibóg nie ma więcej, a nawet jest mniej drastycznie, za to elegancko, ze smakiem i na wesoło.”

Zygmunt Kałużyński (1918–2004) polski krytyk filmowy

Źródło: Małpa w kapeluszu, „Polityka”, 1985.

O czasie , O rozpaczy

„(…) uśmiech wzbudza moje pierwsze pojawienie się na ekranie. Jako uczeń drugiej klasy liceum statystowałem przy Zmorach. I w pewnym momencie okazało się, że czterech z nas, dorastających chłopców, wybrano do sceny w której musieliśmy udawać, że się masturbujemy. Byłem wtedy potwornie zażenowany i zawstydzony… A ujęcie później nawet nie weszło do filmu.”

Andrzej Zieliński (aktor) (1962) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Andrzej Zieliński – Buntownik z wyboru http://www.nadobre.pl/18911/andrzej-zielinski-buntownik-z-wyboru.html

O uśmiechu

„Naturalnie na scenie narodowej powinna być prezentowana muzyka polska, w maksymalnie atrakcyjnej formie.”

Kazimierz Kord (1930) dyrygent polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 2 lutego 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naz.htm

O życiu , O muzyce

„Jest w tym filmie scena, gdzie w łódce siedzi trzech facetów. Aby ją nakręcić, potrzeba było 41 łodzi i jeszcze kilku barek. Z logistycznego punktu widzenia była to skomplikowana operacja. Z drugiej strony, to była świetna zabawa. Coś się działo. Robiłem rzeczy, których nie próbowałem nigdy przedtem. Byłem ciekaw, jak funkcjonuje oświetlenie pod wodą itd.”

Andy Tennant (1955)

na temat filmu Nie wszystko złoto, co się świeci.
Źródło: Wywiad z reżyserem, film.onet.pl, 18 kwietnia 2008 http://film.onet.pl/wiadomosci/wywiad-z-rezyserem,1,3812902,wiadomosc.html

O wodzie

„Kocham aktorstwo. Film mnie urzekł – ta niepewność lepienia roli z różnych, wyjętych ze środka kawałków scenariusza, dopasowywanie w wyobraźni scen granych niechronologicznie. I rozmowy z reżyserami, i spotykanie nowych aktorów (…) to wszystko jest fascynujące.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: „Film” 2000, nr 03

Kochać się

„To w ogóle jest wyzwanie, nakręcić film, który będzie zabawny od pierwszej do ostatniej sceny. Realizacja komedii to jedno z najcięższych zadań dla reżysera. Ale, co ciekawe, im trudniejszy temat, tym prościej rozbawić widzów. Ponieważ publiczność bardziej nastawia się na emocje. Dlatego uważam, że wyzwania pod wieloma względami ułatwiają pracę.”

Judd Apatow (1967) amerykański scenarzysta i producent filmowy

Źródło: Yola Czaderska-Hayek, Judd Apatow specjalnie dla Stopklatki o „Funny Poeple”, współpracy z Kamińskim i humorze kloacznym, stopklatka.pl, 22 września 2009 https://archiwum.stopklatka.pl/news/judd-apatow-specjalnie-dla-stopklatki-o-funny-poeple-wspolpracy-z-kaminskim-i-humorze-kloacznym-150101,wiecejNewsow,2

O współpracy

„Bardzo dramatyczną sceną z filmu Ala Gore’a o globalnym ociepleniu jest moment, gdy lodowiec topnieje i znajdują więcej kart do głosowania z wyborów.”

David Letterman (1947)

„Zawsze marzyłem o tym, by stworzyć miejsce, w którym będą prezentowane sztuki z całego świata. Często w wielu zakątkach świata oglądam znakomite przedstawienia i dramaty, na temat których nie ma u nas nawet małej notki. Postanowiłem powołać teatr impresaryjny dlatego, że wychodzę z założenia, że najpierw trzeba mieć jakiś repertuar i propozycje dla widzów, a dopiero później należy myśleć o własnej scenie.”

Robert Kudelski (1974) polski aktor

Źródło: Polskie Radio, 13 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/torkud.htm

O myślach , O myśleniu

„Byłem jąkającym się, cichym, wstydliwym, zamkniętym w sobie chłopcem. Czy ktoś taki mógłby występować na scenie i przed kamerą?”

Krzysztof Kiersznowski (1950) aktor polski

Źródło: Krzysztofa Kiersznowskiego przygoda z kinem http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1238:130.html

„Nie tak często można zobaczyć na scenie spektakl pełen formy i dużej dawki inteligentnej rozrywki, zrealizowany według starej dobrej szkoły rosyjskiej i niosący ze sobą przesłanie.”

Sebastian Cybulski (1982) aktor polski

Źródło: Sebastian Cybulski jako wyrzut sumienia!, 19 listopada 2010 http://www.barwyszczescia.pl/15116/sebastian-cybulski-jako-wyrzut-sumienia.html

„Jedyną atrakcję zapowiadały przedłużające się zdjęcia do teatru telewizji, kryminału, przypominającego legendarną „Kobrę”. Aktorzy wyłaniali się z charakteryzatorni w odpowiednich kostiumach, sporo osób było w policyjnych mundurach. Sensację budził aktor z dużą ilością czerwonej farby na głowie, imitującej ranę zadaną ostrym narzędziem. Na razie pił kawę, jakby fakt, że za chwilę wyniosą go na noszach w charakterze zwłok, nie robił na nim wrażenia.
Dopadła go charakteryzatorka, prosząc, by nie czynił szczególnie ekspresyjnych gestów, bo farba, której użyli, nie należy do najlepszych.
– Głupie oszczędności – mruknął poirytowany. – Już i tak parę kropel wleciało mi do filiżanki.
Cała ekipa miotała się po studiu, usiłując przygotować scenę odkrycia morderstwa.
– Co ty tu robisz? – warczał przez zęby reżyser do scenografa. – Po co mu podkładasz pod łeb te papiery? Na gołej podłodze będzie się lepiej kadrowało! I to jeszcze kolorowe gazety? Zwariowałeś?
– Mówiłeś, że ma być interesująco – bronił się wystraszony scenograf. – Patrz, tu są nawet gołe baby.
– Zabierz sobie do domu! Pusta podłoga i to jeszcze brudna!
Z filozoficznym spokojem aktor grający trupa położył się w końcu w wyznaczonym miejscu.
– Błagam, tylko mało dubli – poprosił.”

Marta Węgiel (1960)

Nie będę tak leżał godzinami.
Przypadkowy kadr

O domu , O kawie , O wrażeniach , O charakterze

„Pod względem muzycznym jest tak, jakby ten czas nie minął. Jest naturalnie, a Eric potwierdza, że jest częścią maszyny, jakiej brakowało od lat. Nawet na scenie stoi dokładnie w tym miejscu, co w 1991 roku.”

Dave Navarro (1967) gitarzysta amerykański (Jane's Addiction)

O czasie

„Scena, zwłaszcza operowa, sprzyja przesądom. Jest ich wiele; np. nie wolno być zaszywanym w kostiumie przed wyjściem na scenę. A jeżeli kostium się rozerwie i garderobiana musi coś przyszyć, to trzeba na czas szycia trzymać tę samą nitkę w zębach. Te przesądy na ogół się nie sprawdzają. Niemniej dodają one teatrowi magii, a dla nas, aktorów, stają się dodatkową zabawą. Pomagają nam przetrwać ogromne emocje związane z premierami i z kolejnymi spektaklami.”

Monika Swarowska-Walawska

Źródło: Agnieszka Mlatyńska-Stankiewicz, W recitalu mogę poszaleć, „Dziennik Polski”, 28 lutego 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wrecitalu.htm

O czasie

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Grażyna Szapołowska (1953) polska aktorka

Źródło: Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html

„Wszyscy panowie są wielkim dżentelmenami i zostali już całkowicie przeze mnie okiełznani. Uważam, że dla kobiety występowanie na scenie jest trudniejsze niż dla mężczyzny. Na szczęście panowie z kabaretu zawsze mnie wspierają i zdarzają się momenty, w których bywają poważni.”

Katarzyna Pakosińska (1972) polska artystka kabaretowa

o kolegach z Kabaretu Moralnego Niepokoju.
Źródło: „Dziennik Bałtycki”, 8 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/dzentelmenii.htm

O kobietach , O szczęściu

„Jeśli więc widzę, że nie ma szans, żeby moje było na wierzchu, to po prostu robię, czego ode mnie chcą. I mam święty spokój. Co do Kubricka, to przed rozpoczęciem zdjęć powiedziałem mu: „Stanley, wiem, że do każdej sceny robisz mnóstwo dubli. Chcę, żebyś wiedział jedno: jeśli nawet zarządzisz sześćdziesiąte powtórzenie, to ja i tak będę wiedział, że sześćdziesiąte pierwsze będzie jeszcze lepsze” (śmiech). Trochę tego później żałowałem, bo on odebrał te słowa całkiem poważnie. Kubrick był absolutnym perfekcjonistą, skupionym na tym, by każda scena idealnie odpowiadała jego wyobrażeniom.”

Jack Nicholson (1937) aktor amerykański

o pracy z reżyserem na planie Lśnienia
Źródło: Wywiad http://www.yola.stopklatka.pl/wywiad.php?id=203

O śmiechu

„Pamiętam, że miałem kiedyś taką szeptankę (czytanie). Byłem wtedy na pierwszym roku PWST, a szeptankę miałem o jakiejś angielskiej szkole. Nie pamiętam tytułu ale wiem, że aktorzy udając dzieci, grali jakiś teatrzyk, a ja patrzyłem w ten tekst i czytałem. Potem była pewna scena i ja patrzę na tekst, a potem na obraz (a chcę dodać, iż nie przeczytałem tego tekstu wcześniej) i widziałem dzieci, które w tym czasie się bawiły, więc przeczytałem fonetycznie „to be or not to be”, myśląc, że jak to są dzieci, to im się mówi, że to jest be, a to nie jest be. I w tym momencie słyszę na sali ryk kolegów. „O cholera” – pomyślałem – „przecież powinienem przeczytać to jako «tu bi or not tu bi» (być albo nie być)”, bowiem ów dziecięcy aktor, grał Hamleta i dlatego wyszło tak, jak wyszło. Pamiętam, że był to straszny wstyd.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/kaminskiemilian/

O dzieciach , O myślach , O czasie , O czytaniu

„Spodziewałam się, że Wall Street 2 będzie doświadczeniem nieporównywalnym do pracy w skromnych produkcjach europejskich. Tymczasem wielkich różnic nie ma, proces tworzenia jest wszędzie podobny. Może tylko w Ameryce aktorzy więcej zarabiają i mają lepsze warunki pracy – te wszystkie przyczepy, garderoby, przerwy w zdjęciach. No i w megaprodukcjach na wszystko jest więcej czasu. W Europie kręci się trzy, cztery ujęcia i już: następna scena albo przerzut w inne miejsce. Wszystko w ogromnym tempie, bo czas nagli, a czas to pieniądz.”

Carey Mulligan (1985) brytyjska aktorka

Źródło: Barbara Hollender, Jestem kiepskim materiałem na gwiazdę, rp.pl, 29 września 2011 http://www.rp.pl/artykul/355194,724673-Jestem-kiepskim-materialem-na-gwiazde.html

O pieniądzach , O czasie

„Śpiewałam właśnie barokową arię z ozdobnikami i wypadło mi jedno słowo. Niestety, przez ten fakt wypadła mi też muzyka. W trakcie arii zastanawiałam się: Gdzie ja jestem? Nie miałam zielonego pojęcia, co śpiewam. Na poczekaniu wymyślałam koloratury. Dla mnie trwało to wieczność, choć dyrygent twierdził, że najwyżej dwa takty. Na scenie miałam wrażenie, że aria nie ma końca. W pewnym momencie klawesynista podegrał mi linię melodyczną i wskoczyłam w temat.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem , Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

O muzyce , O wrażeniach , O śpiewie

„Dostawaliśmy mnóstwo wspólnych zaproszeń na zagraniczne festiwale. (…) Goran żadnej z tych propozycji nie przyjął. On musi mieć scenę dla siebie. Nikt nie może błyszczeć bardziej od niego. Myślę, że już gdy pierwszy raz występowaliśmy z „Różą” i „Prawym do lewego” na festiwalu w Sopocie, zrozumiał, że gdy jesteśmy razem na scenie, gwiazdy są dwie.”

Kayah (1967) polska piosenkarka

Źródło: „Wysokie Obcasy”, 12 września 2009

O myślach , O myśleniu

„Nie lubię i wywołuje we mnie sprzeciw wszelka łopatologia, nudne oczywistości, bezsensowne wulgaryzmy. Poza tym, odpycha mnie głupie epatowanie brutalnością i mania „straszenia widza”. Często słyszę ze sceny, że oto tak naprawdę nie ma miłości, a życie i człowiek jest zdegenerowany, ohydny i nic nie wart. Widzowie oczekują od teatru nie tylko negatywnego obrazu współczesności. Zagoniony człowiek, zmęczony rzeczywistością, skołowany codziennymi problemami szuka przecież w teatrze także jakiejś nadziei, chwili spokoju, poezji, odpowiedzi na trudne pytania… a ja często wychodzę z teatru przestraszona, zmęczona i jeszcze bardziej skołowana. I myślę sobie wtedy, że teatr na własne życzenie odsuwa się od ludzi poprzez owo „straszenie”.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtim.htm

O życiu , O ludziach , O myślach , O rzeczywostości

„Dla nas takie rzeczy jak makijaż są tylko dla sceny. Nie siedzę tu teraz ze szminką na ustach, eyelinerem na powiekach albo nawet w staniku.”

Jared Leto (1971) aktor amerykański

For us, things like make-up are just for the stage. I’m not sitting here right now at the interview wearing lipstick or something, or eyeliner, or you know, or a bra for that matter. (ang.)

„Wbiegli artyści na scenę
jeden ryczał że jest pijany szczęściem
pił tylko wódkę
Drugi zabił prostytutkę młotkiem
chciał zabić sumienie
A trzeci umarł z głodu
płakały idiotki bez powodu
idioci pisali wiersze
na pocieszenie
Leżał socjalizm z długą brodą
w kącie jak szczenię!”

Andrzej Bartyński (1934–2018)

Źródło: Artyści

O głodzie , O szczęściu , O płaczu , O idiotach

„Moim mistrzem w szkole był profesor Vavra. On mnie uczył i podkreślał, że nie jest najważniejsze, aby kręcić poszczególne sceny i epizody tak jak jest w książce, tylko trzeba wejść w tekst i zrozumieć co autor chciał powiedzieć i dlaczego w ogóle zasiadł do pisania. Trzeba również odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego to właśnie ja chcę ten film nakręcić.”

Jiří Menzel (1938–2020) czeski reżyser filmowy, scenarzysta i aktor

Źródło: wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=37917

Pytanie

„Kiedy zobaczyłem zdjęcie przedstawiające polskich żołnierzy na tle bramy Isztar w Bagdadzie, a pod nim informację, że jest podejrzenie, że Polacy coś z niej odłupywali nożem na pamiątkę, namalowałem scenę według tej fotografii. Na obrazie napisałem: 'Burning down the Babylon'. 'Zniszczyć Babilon' to było punkowe hasło, teraz realizuje się na opak.”

Paweł Jarodzki (1958)

Źródło: culture. pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/pawel-jarodzki

O zdjęciach , Obraz

„Od dziecka pchałam się na scenę. Jeszcze nie chodziłam do przedszkola, a już terroryzowałam rodzinę moimi popisami wokalnymi.”

Anna Wyszkoni (1980) wokalistka polska zespołu ''Łzy''

Źródło: Beata Biały, Anna Wyszkoni. Krzywda dzieci zawsze mnie porusza, „Tina” nr 19, 24 sierpnia 201, s. 17.

O dzieciach , O rodzinie , O krzywdzie

„Dla każdego aktora, na ekranie czy scenie, gra jest jak wystrzelenie kuli z pistoletu. W momencie, gdy kula opuszcza lufę, nie ma się już nad nią kontroli. Musi dojść do celu.”

Mammootty (1951)

wywiad z 2000.
Źródło: Shobha Warrier, Wywiad z Mammoottym, Bollywood.pl, 12 stycznia 2010 http://bollywood.pl/artykul.php?Id=164

O grach

„(…) przede wszystkim czekam, aż aktor zaskoczy mnie w sposób prawdziwy, bo nie przyjmuję żadnego fałszu na scenie.”

Jerzy Gruza (1932) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Trójmiasto, 18 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gzrs.htm

O czekaniu

„Było tak wspaniale! Miałam wrażenie, że cała scena trzęsie się od braw!”

Shirley Bassey (1937)

rzucając się w ramionach menadżer po zejściu ze sceny po występie w Los Angeles, gdzie owacje na jej cześć trwały dobre pół godziny
Źródło: Tomasz Raczek, Karuzela z Madonnami. 57 bardzo zakręconych kobiet, Instytut Wydawniczy Latarnik, Michałów-Grabina 2003, ISBN 83-917891-3-6, s. 17.

O kobietach , O losie , O wrażeniach

„Mam praktykę IQ, korzenie mi nadal bliskie,
uczyłem się rapować, gdy na scenie składał Dizkret.”

Te-Tris (1981)

Definitywnie
Źródło: ZPRDL

„Lord Finchley sam naprawił prąd: po dwóch minutach
Został z niego zwęglony trup. I dobrze mu tak!
Rolą ludzi zamożnych na społecznej scenie
Jest dawać rzemieślnikom płatne zatrudnienie.”

Hilaire Belloc (1870–1953) pisarz angielski

Źródło: Lord Finchley, tłum. Stanisław Barańczak

O ludziach

„Demokracja parlamentarna nie była wcale i nie jest wcale spełnieniem snów doktryny liberalnej; powiedziałbym: wręcz odwrotnie! Była przykrą niespodzianką dla tej doktryny i dla jej przedstawicieli i w zakresie teorii i w zakresie praktyki; wprowadziła bowiem klasę robotniczą – w roli czynnika decydującego – na scenę historii najnowszej.
Liberalizm czerpał soki żywotne z naiwnego optymizmu. Formuła – skrócona i uproszczona – głosiła po prostu: niech każdy robi, co może; niech utrwali się „wolna gra” sił społeczno-ekonomicznych, talentów, zdolności, interesów; z „wolnej gry” powstanie budowla harmonijna. Rozwój kapitalizmu zaprzeczył radykalnie wszystkim złudzeniom tego optymizmu. Kapitalizm nie otworzył pola dla żadnej „wolnej gry.””

Mieczysław Niedziałkowski (1893–1940) polityk polski

Równość formalna wobec prawa nie okazała się równością faktyczną w życiu politycznym, społecznym i gospodarczym.
Źródło: Socjalizm a liberalizm, w: Demokracja parlamentarna w Polsce, Wyd. Księgarni Robotniczej, Warszawa 1930 http://lewicowo.pl/socjalizm-i-liberalizm/

O demokracji , O historii , O grach , O optymiźmie

„(…) w 1983 roku, po raz pierwszy spotkałam się ze Zbyszkiem (Zapasiewiczem) na scenie. Przyznam się, że miałam ogromną tremę. Praca z nim jest jak gra w ping-ponga. Podanie – odbicie, trzeba być bardzo czujnym, żeby odebrać wszystkie „piłki”. Bo jak mówił mój serdeczny kolega Zdzisio Maklakiewicz: kiedy pierwsza piłka pada w próżnię, to już potem trudno się pozbierać.”

Mirosława Dubrawska (1928–2010) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 7 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mdubrawska.htm

O grach

„Potem nastąpiła scena mojego biczowania. Nie zasłużyłem na nie. O świcie ogoliłem się, później dałem się ubiczować. Nie pamiętam nic oprócz tego, że w pewnym momencie – chyba wtedy, gdy najbardziej wczułem się w rolę – lewy reflektor eksplodował i moje oczy zasnuła gęsta mgła. Ten łobuz statysta, co robił za oprawcę, chociaż zapłaciłem mu słono, żeby nie bił mnie zbyt mocno, tzn. w żadnym razie zgodnie ze scenariuszem, w którym pisało „ze wszystkich sił”, nie tylko okładał mnie, ile wlazło, ale wręcz z nienawiścią, toteż rozszarpał mi plecy trzydzieści trzy razy, czego nie ma nawet w Biblii. Odtąd jednak będzie, jeśli film się ukaże.”

Răzvan Petrescu (1956)

W roli Jezusa

„Być na scenie, być słuchanym to wystarczająco wielki przywilej.”

Teresa Salgueiro (1969)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 maja 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tsalgueiro.htm