Cytaty na temat rozmówca (36 cytatów)

„Brzuch jest gorszy od pupy – stwierdziła. – Bardziej go widać. Przynajmniej takie ma się wrażenie. To dlatego, że rozmawiając z kimś stoi się naprzeciw niego, twarzą w twarz. Chodzi mi o to, że rozmówca nie widzi pupy, natomiast dokładnie widzi brzuch. Ja z zasady wciągam brzuch i pozwalam, by pupa sama troszczyła się o siebie.”

Agatha Christie książka Śmiertelna klątwa

Źródło: Śmiertelna klątwa (1979), tłum. Agnieszka Bihl

O wrażeniach

„Groźba uwydatnia uwagę informacji a lekceważenie rozmówcy dodatkowo wzmacnia obie te rzeczy.”

Robert Ludlum (1927–2001) pisarz amerykański

Krucjata Bourne’a

„To genialny aktor i wspaniały człowiek. I świetny rozmówca. Przyprowadził na plan swoją nastoletnią córkę i przedstawił mi ją. Dziewczyna marzy o tym, żeby zostać aktorką, Tommy więc chciał, żebym jej opowiedziała trochę, jak to jest. Byłam zaszczycona, dosłownie mowę mi odebrało. A poza tym gadaliśmy przez cały czas o wszystkim i o niczym. Bardzo naturalnie, jak starzy przyjaciele. Tommy ma niesamowite poczucie humoru, uwielbiam go za to. A do tego potrafi słuchać jak mało kto. Nawet po jakimś czasie pamiętał, o czym rozmawialiśmy danego dnia. To naprawdę miłe.”

Charlize Theron (1975) aktorka amerykańska

o Tommym Lee Jonesie.
Źródło: Wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=45607

O czasie

„Wywiadowca odpowiedział:
– To nie jest sprawa na rozmowę telefoniczną. Przyjdź do wejścia numer dziewięć. Będę czekał na ciebie na zewnątrz, poznasz mnie po czerwonym goździku w klapie i gazecie „Słowo i czyn”.
– Dobra – powiedział czekista, z tonu głosu rozmówcy zrozumiał, że sprawa jest poważna – Ale z tym kwiatkiem to musimy coś zmienić. Cały świat nas wykrywa przez te czerwone goździki. Jakich wspaniałych ludzi przez to straciliśmy!
Po dziesięciu minutach, gdy był już na dole, zobaczył obok wejścia wywiadowcę z pismem „Playboy” i białym goździkiem w butonierce. Zresztą poznałby go i bez tego.”

Kir Bułyczow (1934–2003) rosyjski historyk i pisarz science fiction

Zbiór opowiadań Pierestrojka w Wielkim Guslarze
Źródło: Szpiegowski bumerang

O ludziach , O świecie , O czekaniu

„Podczas jednego z posiedzeń Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum w Oświęcimiu przeprowadziliśmy na terenie byłego obozu Auschwitz-Birkenau wizytację mającą na celu ustalenie sposobów konserwacji zachowanych tam obiektów. Podczas tej czynności dwóch żydowskich działaczy rozejrzało się wokół, jakby czegoś wypatrując. W pewnym momencie powiedzieli, że na wieży jednego z kościołów w Oświęcimiu widzą krzyż. Wkrótce pojawiła się z ich strony sugestia, że najlepszym sprawdzianem dobrej woli chrześcijańskich uczestników dialogu będzie wyeliminowanie wszystkich krzyży z krajobrazu wokół Auschwitz-Birkenau. (…) Oczywiście z wież kościołów w Oświęcimiu też! Na początku nie dowierzałem własnym uszom. W najlepszym przypadku traktowałem to jako ponury żart. Ale żeby upewnić się, czy mój słuch i rozum działają, zaproponowałem obu rozmówcom wejście na wieżyczkę nad bramą wejściową do Birkenau, skąd rozciąga się panorama obozu i okolicy. Wszedłszy na górę, wskazałem dłonią krzyż nad kościołem i zapytałem, czy chodzi im o jego usunięcie. Potwierdzili i zacytowali znaną formułę religii Holocaustu: „Niebo nad Auschwitz musi być puste!”. W ich ustach odżył stary postulat ateistów: cmentarz, jakim jest Auschwitz, musi być wolny od znaków religijnych, a sprzymierzeńcem w dziele usuwania krzyży powinien być Kościół. Nadmienię, że – niestety – nie zabrakło w polskim Kościele osób, duchownych i świeckich, którym ta rola odpowiadała.”

Waldemar Chrostowski (1951)

Kościół, Żydzi, Polska

O religii , O zachowaniu , O górach

„Są to zaniedbania warsztatowe. Szybki przerób, produkcja celebrytów – gwiazd. Sztuka bardzo cierpi. Łamane są wszelkie zasady. Dziś prowadzący rozmowę staje się ważniejszy niż jego rozmówca. Generalnie jest więcej wiadomości, ale nie ma cenzury. Niestety, mamy do czynienia z autocenzurą.”

Andrzej Bilik (1939)

o współczesnym polskim dziennikarstwie.
Źródło: Tomasz Gawiński, Fanatyk dziennikarstwa, „Angora” nr 26, 1 lipca 2012, s. 25.

O sztuce , O cierpieniu

„Jeszcze zupełnie niedawno, gdy ktoś zadawał pytanie o miejsce mojego urodzenia, odczuwałem pewne zażenowanie. Nie dlatego, żebym się wstydził, że pochodzę z Vukovaru, Boże uchowaj; chodziło o to, że wiedziałem, iż odpowiedź postawi mojego rozmówcę w niezręcznej sytuacji; nie będzie miał pojęcia ani gdzie ten rozkoszny Vukovar się znajduje, ani o co w ogóle chodzi i dlatego szybko spróbuje zmienić temat. Albowiem dla wielu ludzi nazwa ta właściwie nic nie oznacza.; mylą sobie Vukovar z Vinkovcami, z Viroviticą, nawet z Bjelovarem, a jeśli już potrafią odnaleźć go na mapie, nie umieją powiedzieć o nim nic bliższego. Więc kiedy natkną się jeszcze na kogoś, kto na domiar złego urodził się w Vukovarze, wydaje im się, że mają do czynienia z osobą, której się w życiu nie poszczęściło. Tak jakby mówili: „Zatem Vukovar, cóż zrobić, nikt w końcu nie jest doskonały.””

Pavao Pavličić (1946)

Źródło: Miejsce na mapie, tłum. Magdalena Dyras

O Bogu , O ludziach , Pytanie

„Intelekt Jarockiego widać było w myśli inżynierskiej, w potężnym geście interpretatora literatury dramatycznej, w tym, że jego teatr w osobie autora spektaklu dostarczał przenikliwego rozmówcy.”

Jerzy Jarocki (1929–2012)

Źródło: Małgorzata Dziewulska, Paradoks Jarockiego http://www.dwutygodnik.com/artykul/4012/, Dwutygodnik.com nr 93/2012.

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Przykrość pewnych rozmów polega na tym, że rozmówca mówi zbyt głośno, aby jego opinie mogły nas uśpić.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

Źródło: „Przekrój”, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 1956, s. 20.

„Osoby te otwierały się przede mną, jak przed studentem, czasami przesadnie, jak Andrzej Celiński. To nie jest tak, że wszyscy moi rozmówcy odnosili się do mnie z sympatią od razu. Pewną powściągliwością w rozmowie ze mną wykazała się Joanna Gwiazda.”

Paweł Zyzak (1984) historyk polski

Źródło: wywiad, 2009 http://www.wywiady.gazeta-info.pl/index.php?id=wywiadyWyswietl&n=11

O gwiazdach

„[Twarda] postawa Kalinowskiego nie powoduje zagrożenia dla negocjacji z UE, mimo, że w rządzie formułuje opinie najbardziej prowiejskie. – Lepszy minister niż można było się spodziewać – tę opinię powtarzało wielu naszych rozmówców, choć jednocześnie zwracano uwagę, że kontynuuje to, co zwykło się nazywać „peeselizacją instytucji”, czyli obsadzanie stanowisk, także w terenie, działaczami PSL często niekompetentnymi.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O innych
Źródło: „Polityka” nr 29, 20 lipca 2002

„Wszyscy ważni ludzie służb, a Kiszczak przeszedł w nich wszystkie szczeble, nie tylko znają wiele ważnych tajemnic, ale często też mają wiele życiorysów, wiele miejsc urodzenia, wielu rodziców, wiele legend. Kim był więc Kiszczak, tego do końca nie wiemy. Z pewnością był człowiekiem inteligentnym, komunikatywnym, który potrafił nawiązywać dobre kontakty z wieloma ludźmi. Często sypał anegdotami, miał pod ręką jakąś anegdotę, bon mot, ale nigdy nie powiedział słowa za dużo. Tak był szkolony i taki miał charakter. Nawet gdy ktoś wiedział, z kim ma do czynienia, potrafił wzbudzić sympatię rozmówcy. (…) Miał wyjątkowo dobre układy w Moskwie, z którą łączyły go więzi partyjne, wojskowe i bezpieczniackie. Nie przypominam sobie, żeby inny polityk w PRL-u tak wiele połączeń z kremlowską centralą.”

Jerzy Eisler (1952) historyk polski

Źródło: Krzysztof Różycki, Generał, który się kadrom nie kłaniał, „Angora” nr 46 (1326), 15 listopada 2015, s. 7.

O ludziach , O tajemnicy , O charakterze , O rodzicach

„Oczy unosi i pyta. – I co pan na to z okazji wiosny powie, łaskawy?
A mi tak jakoś głupio, więc mówię prawdę, bo co mogę innego.
– Nie mam telewizora.
Bomba. Hiroszima i Hoolywood jednocześnie. Dżordż Klunej czyta „Solaris” Stanisława Lema i wie o czym mówi dziennikarzowi „Potyliki”, a może odwrotnie! Dżejms Din wstaje z grobu i kładzie się tam z powrotem, bo właściwie nie ma nic lepszego do roboty. Dżek Nikolson nie radzi sobie z rolą i wylatuje z planu! Tak właśnie wygląda mój rozmówca. Podbródki mu się wygładzają, jakby je ktoś żelazkiem rozwałkował i w ten sposób sięgają aż do cholewek w jego firmowych sandałach.”

Ryszard Chłopek (1979)

Źródło: Idee telewizyjne z refleksją metafizyczną

O wiośnie , O czytaniu

„Pochodzę z Iranu, ale choć mieszkam w Londynie, uważam Teheran za swoje miasto. Mam tam przyjaciół. To oni pomogli mi dotrzeć do ludzi, którym przydarzyły się opisane historie. Czemu ci ludzie otworzyli się właśnie przede mną? Może dlatego, że choć jestem Iranką, jedną z nich, dzięki zachodniemu paszportowi nie jestem skazana na ich świat, a tym samym nie jestem dla nich zagrożeniem. Zadbałam o to, by żaden z moich rozmówców nie miał przez książkę problemów. Zmieniłam ich nazwiska i szczegóły, które pomogłyby ich zidentyfikować. Ale poza tym wszystko, co napisałam, jest prawdą.”

Ramita Navai (1971)

Źródło: Anna Jasińska, Grzesznice czy buntowniczki? (wywiad z Ramitą Navai), „Twój Styl” nr 2 (295), luty 2015, s. 109.

O ludziach , O świecie , O historii

„Bywa, że kiedy obcuję z istotami ludzkimi, bez względu na to, czy są to dobrzy ludzie, czy łobuzy, moje zmysły ulegają przeciążeniu i wyłączają się. Nic nie mogę na to poradzić. Jestem uprzejmy. Potakuję. Udaję, że rozumiem, bo nie chcę robić przykrości rozmówcy. Ta właśnie słabość przysparza mi najwięcej kłopotów. Kiedy usiłuję być miły dla bliźnich, przypłacam to starciem mojej duszy na papkę. Nieważne. Mózg się odłącza. Słucham. Reaguję. A oni są zbyt tępi, żeby zauważyć, że mnie w ogóle nie ma.”

Charles Bukowski książka Hollywood

Hollywood

O ludziach , O duszy

„Warunkiem wiarygodnego dialogu jest bycie sobą, dlatego że nasi rozmówcy wyczuwają, czy reprezentujemy samego siebie, czy stosujemy elementy retoryki i gry, czyli taktykę. Oczywiście taktyka jest ogólnie przyjętą praktyką, nie może jednak dominować nad sprawą i dobrą wolą.”

Władysław Bartoszewski (1922–2015) polski polityk, działacz społeczny, historyk

Źródło: „Zwierciadło” nr 7/1929, lipiec 2007

„Roztaczała wokół siebie intensywną woń papierosów i cynamonowej gumy do żucia, co wystarczało, aby rozmówcę przyprawić o mdłości.”

Kieran Scott (1974) amerykańska pisarka

o Jane.
Klub niewiniątek

„Subtelność to sztuka mówienia tego, co ci się podoba i wycofywania w porę, zanim twój rozmówca zrozumie.”

Anatole France (1844–1924) powieściopisarz i krytyk francuski

O sztuce

„To bardzo, bardzo ciekawe. Tylko dlaczego zastosowali zapalnik Michael Jackson? To chyba dość kosztowne rozwiązanie? – Twarz Katera była nieprzenikniona niczym oblicze sfinksa. Jego rozmówca wybałuszył bezradnie oczy:
– Przecież cały świat słucha Michaela! To drogi zapalnik, ale najpewniejszy. To musi zadziałać.
– Zdaje się, że on od trzech lat niczego nie nagrał? – Kater coraz bardziej przypominał wielkiego sfinksa.
– Ba! Cały czas potajemnie nagrywa w Instytucie Przebojów Strategicznych w Memphis. Już dwa longplaye czekają na premierę, to znaczy na wybuch wojny cywilizacji. A sam Jackson jest już trzygwiazdkowym generałem, ale to naturalnie tajemnica państwowa – dodał przymilnie kongresmen Adler.”

Włodzimierz Kalicki (1955)

Kot typu Stealth

O wojnie , O tajemnicy , O świecie , O czasie

„Łatwo jest przemawiać przeciwko czemuś z bezpiecznej odległości. To nie sztuka rzucać gromy na rytualne okaleczanie kobiet przy sali pełnej samych cudzoziemców. O wiele większej odwagi wymaga narażenie się na dezaprobatę własnej rodziny, podważanie przekonań bezpośredniego rozmówcy!”

Waris Dirie (1965)

Córka nomadów

O kobietach , O sztuce

„Możliwości muzyki są ogromne. Powiem nawet, że genialne. Można, trzeba i warto nadal eksperymentować. Jeśli słyszymy od kogoś, że „wszystko już napisano”, to znaczy, że rozmówca jest durniem, który nie ma pojęcia o potencjale muzyki. To najpiękniejsza ze sztuk.”

Bogusław Schaeffer (1929–2019) polski kompozytor, muzykolog

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kielce, 5 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/potencjalm.htm

„Jerzy Hausner w Sejmie z przekonaniem, dużym wyczuciem politycznym i inteligentnie potrafi bronić swoich racji, nie stroni od ostrych, choć zawsze merytorycznych polemik. Niektórzy nasi rozmówcy zwracali wprawdzie uwagę, że ostatnio Hausner stracił nieco impet, z jakim rozpoczął swoją działalność, ale być może jest hamowany przez premiera, który nie chce mnożenia pól konfliktów, a sfera podległa Hausnerowi wymaga wchodzenia w konflikty z bardzo wpływowymi grupami społecznymi i lobbystycznymi.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka”, 20 lipca 2002

„Był bardzo zasmucony karykaturami, które ukazały się w amerykańskiej prasie po wprowadzeniu stanu wojennego. Poirytowany, jakby nieobecny, niezbyt sympatyczny. Miał ciemne okulary, więc powiedziałam mu, że ważne jest, by widzowie mieli z moim rozmówcą kontakt wzrokowy.”

Barbara Walters (1929) dziennikarka amerykańska

o wywiadzie przeprowadzonym 23 lipca 1983 r. z Wojciechem Jaruzelskim podczas którego generał po raz pierwszy publicznie zdjął okulary.
Źródło: wysokieobcasy.pl, 28 sierpnia 2009 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,6973290,Krolowa_amerykanskiego_wywiadu.html?as=2

O zdjęciach

„Wital Silicki był tym człowiekiem, z jakim było przyjemnie się sprzeczać. Zawsze umiał usłyszeć argumenty rozmówcy i bardzo dokładnie sformułować własne argumenty. To jakości prawie stracone z białoruskiej przestrzeni publicznej. (…) Pokłócić się – jest z kim, a posprzeczać – nie ma…”

Wital Silicki (1972–2011) białoruski politolog

„On jest moim szefem, a ja dla niego pracuję. Nie ma między nami żadnej poufałości. Dla mnie to nie jest po prostu „Steven” czy „Steve”, „Stevie” albo „Wielki S.” To Steven Spielberg. Nie zapominam o tym nigdy. Oczywiście dla aktora praca z nim to jak gra w koszykówkę z Michaelem Jordanem. Lepiej trafić po prostu nie można. Każda chwila spędzona w jego towarzystwie sprawia, że uczę się czegoś nowego, że dzięki niemu się rozwijam. Nie o każdym mógłbym coś takiego powiedzieć. Aha, co ważne, Spielberg zupełnie inaczej zachowuje się jako reżyser, a inaczej jako producent. To dwa różne światy. (…) To człowiek, który zdaje sobie sprawę z tego, jak jego obecność działa na ludzi. Wszyscy go podziwiają, ale za tym kryje się także obawa, co powiedzieć, jak się zachować, by nie wypaść na głupka przed największym reżyserem w Hollywood? Nie wiadomo, czy można z nim normalnie porozmawiać, czy nie. I jak mu zasugerować, że się z czymś nie zgadzamy? „Hm, wiesz, Steven, nie wydaje mi się, że to dobry pomysł” – czy ktokolwiek miałby odwagę odezwać się w ten sposób? Dlatego Spielberg stara się zachowywać zwyczajnie, żeby zmniejszyć dystans między nim a rozmówcą. Zapamiętałem na przykład jego uścisk dłoni. Ma to wyćwiczone do perfekcji: nie ściska ręki ani za mocno, żeby człowiek nie wył z bólu, ani za słabo. Po prostu w sam raz. To taki mały szczegół, ale utkwił mi jakoś w głowie. (…) Spielberg jest jak superbohater: człowiek może go podziwiać, ale wie, że nigdy nie będzie taki, jak on.”

Shia LaBeouf (1986) aktor amerykański

o Stevenie Spielbergu.

O ludziach , O zachowaniu , O grach , O perfekcji

„Najtrudniejsza była dla mnie telewizja. Programy robione na żywo są ogromnie eksploatujące. Wymagają dobrego przygotowania (na wizji zdarzają się niespodzianki, które trzeba przewidzieć, niesforni rozmówcy itp.), a także odporności na stres (często nawala technika, kogoś nie słychać, a znów kogoś innego słychać za głośno). To wszystko rozprasza, denerwuje, a musisz udawać, że jesteś spokojny i panujesz nad wszystkim. Z czasem przychodzi rutyna, ale ja osobiście tremy nie pozbędę się nigdy.”

Jacek Mojkowski (1954–2015)

Źródło: czat.wp.pl, 2002-03-26 http://czat.wp.pl/id_czata,917,zapis.html?T

O czasie

„Spotyka się chorobliwe oznaki oburzenia, krytyki, nagany. Jest i milczenie, ucieczka od pamięci, wyrzekanie się sierpnia i września, jakby tych miesięcy wcale nie było. Rejestratorzy, politolodzy, historycy, oceniacze z punktu widzenia układów i strategii, najróżniejsi. A wszystko to nieprawda. Jedno słowo, urywek melodii, prawie nic, a rozmówcy natychmiast wracają w przestrzeń doznań jedynych dla każdego z osobna, niepowtarzalnych. Każda wersja o powstaniu musi więc być inna, bo poszczególny los był inny, inny zakres przeżyć, bo nie ma takich samych ludzi.”

Teresa Sułowska-Bojarska (1923–2013) polska poetka i prozaik

o powstaniu warszawskim 1944.
Źródło: Codzienność. Sierpień-wrzesień 1944, op. cit., s. 12.

O losie , O ludziach

„W przypadku polityków wdzięczniejszymi rozmówcami są Europejczycy niż Amerykanie. W Europie panuje większa kolegialność, politycy są lepiej poinformowani, a świadomość zmian klimatycznych bardziej rozwinięta. Europa to miejsce na świecie, gdzie wciąż rodzą się nowe idee.”

Jeremy Rifkin (1945) amerykański ekonomista

Źródło: rozmowa Stevena Geyera i Franka Wenzela, Trzecia rewolucja przemysłowa, „Frankfurter Rundschau”, tłum. „Forum”, 24 października 2011.

„… pogląd Pani rozmówcy zdaje się bazować na założeniu, jakoby rozum był źródłem prawdy. Czy tak jest rzeczywiście? Rozum jest raczej władzą poznawczą, szukającą prawdy i rozróżniającą prawdę od fałszu, ale przecież rozum prawdy nie ustanawia. Rozum jedynie odczytuje prawdę zawartą w rzeczywistości, przy czym może się nawet pomylić. Rzecz jasna, rozum nie jest martwym ekranem, odbijającym rzeczywistość biernie i bezdusznie; jest władzą poznawczą żywej osoby ludzkiej, która otwiera się na rzeczywistość w sposób aktywny. Sytuacja ta rodzi wprawdzie skomplikowane problemy filozoficzne, nie zmienia jednak faktu zasadniczego: że źródłem prawdy jest rzeczywistość, nie rozum.”

Jacek Salij (1942) teolog polski, dominikanin

Źródło: Rozum i objawienie w Szukającym drogi

O rzeczywostości

„Istnieje (…) różnica pomiędzy autorem reportażu a autorem wywiadu. Zgodnie z polskim prawem prasowym autor wywiadu oddaje tekst swojemu rozmówcy do autoryzacji. Więc to bohater ma do powiedzenia ostatnie słowo. Może się nie zgodzić. Nie zdarzyło mi się tak jeszcze. Staram się pokazywać bohaterów swoich rozmów tak, jak ich sam zobaczyłem, czyli zinterpretować ich, ale równocześnie tak, żeby oni zobaczyli siebie tak, jak chcieli się pokazać. To nie jest łatwe. I tego się ciągle uczę. Autor reportażu zaprzyjaźnia się z bohaterem, a potem go zdradza. Bohater autoryzuje, jeśli o to prosi, swoje wypowiedzi, ale nie tekst. Autor reportażu pokazuje bohaterów swoich tekstów tak, jak ich zobaczył, usłyszał.”

Remigiusz Grzela (1977)

Źródło: Hanna Rydlewska, Masz pomysł, zapomnij, exklusiv.pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,155

„Kiedy robię wywiad, proszę, by cała ekipa poza operatorami wyszła. Przygotowuję się bardzo rzetelnie, czytam o danej osobie nawet najdrobniejsze wzmianki w gazetach, by potem móc rozmówcę czymś zaskoczyć. Nie rozmawiałam tylko z tymi, z którymi się nie da – z królową angielską, papieżami, bo oni nigdy nie rozmawiają z dziennikarzami.”

Barbara Walters (1929) dziennikarka amerykańska

Źródło: wysokieobcasy.pl, 28 sierpnia 2009 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53662,6973290,Krolowa_amerykanskiego_wywiadu.html?as=2

O czytaniu

„Bikont twierdziła, że mordowanie Żydów nie kompromitowało w oczach AK i zarówno słuchacze, jak i rozmówcy nie mieli powodu jej nie wierzyć. O tym, że Polska była szczególnym krajem pod okupacją, gdzie państwo podziemne karało śmiercią za wydawanie Żydów, Bikont się nie zająknęła. Tak jak i o skali pomocy Żydom i cenie, którą płacili za to również zwykli Polacy. Przypomnijmy, że rozmowa toczyła się we Francji, której oficjalna rządowa emanacja, jaką było państwo Vichy, deportowała swoich Żydów do niemieckich obozów śmierci.”

Bronisław Wildstein (1952) dziennikarz polski

o zachowaniu dziennikarki „Gazety Wyborczej” Anny Bikont podczas dyskusji o historii polskich Żydów we francuskim radio.
Źródło: „Uważam Rze”, 21 marca 2011

O śmierci , O zachowaniu , O historii , O pomocy

„Zauważa się często, że wulgaryzacja języka pociąga za sobą zubożenie myśli, a ta znów odbija się ujemnie na kształcie osobowości, stylu życia i międzyludzkich stosunków. Mniej jednak często, a niesłusznie, dostrzega się i wyciąga na powierzchnię inny jeszcze skutek, w moim mniemaniu bardziej jeszcze naganny i alarmujący, bo potencjalnie patogenny dla standardów moralnych: upadek odpowiedzialności za słowo – a w jego wyniku wątlenie kultury życia publicznego pospołu z szansami toczących się w tym życiu debat na wzajemne zrozumienie, nie mówiąc już o porozumieniu. Legalizacja grubiańskiego, gruboskórnego i obelżywego języka stwarza nieustającą pokusę zastępowania dogadywania się wzajemnym się dobijaniem – czy wręcz zaniechania argumentacji nastawionej na przekonywanie i nawrócenie rozmówcy na własną wiarę.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: wywiad dla gazety „La Repubblica” (czerwiec 2016); tłum. Nieprawda, że ignorancja stała się wartością http://krytykapolityczna.pl/swiat/bauman-goldkorn-wywiad/, krytykapolityczna.pl, 9 stycznia 2017.

O wierze , O myślach , O zrozumieniu , O osobowości

„Nie przychylać:
a) się do opinii rozmówcy. Warto mieć własną.
b) nieba temu, komu nie trzeba.

Nie wychylać:
a) zbyt często. Grozi uszkodzeniem wątroby.
b) się zanadto poza tzw. normę. Przynajmniej pozornie.

Nie pochylać się nad:
a) przepaścią. Wypadają drobne z kieszeni.

Nie uchylać:
a) rąbka tajemnicy. Próbować odkryć nagą prawdę.”

Natalia Bielawska (1982)

American Dream. Niedopowieść

„Jeśli media publiczne służą wyłącznie propagandzie rządu, to na dobrą sprawę każdy, kto wykonuje tę robotę, jest takim samym funkcjonariuszem rządowym jak minister czy policjant. Pół biedy, że dobór informacji jest mocno stronniczy, że drastycznie stronniczy jest dobór rozmówców, ale język jest nie do zaakceptowania. W sferze języka telewizja publiczna, a zwłaszcza Wiadomości, osiągnęły standardy stanu wojennego. To jest Dziennik Telewizyjny w czystej postaci!”

Krzysztof Leski (1959–2020) polski dziennikarz

Źródło: Telewizja Propagandowa https://www.newsweek.pl/plus/polska/telewizja-propagandowa-za-kaczynskiego-krzysztof-leski-wywiad,artykuly,398005,1,z.html, newsweek.pl, 41/2016.

O języku słowackim

„W Polsce w ogóle trudno mówi się językiem wartości. Mam wrażenie, że gdy w tym silnie zindywidualizowanym społeczeństwie rozmawiamy np. o sprawiedliwości społecznej, to zarówno rozmówca, jak i słuchać czują się zażenowani. Podczas moich studiów prawniczych nie używało się zwrotów takich, jak np. godność człowieka, a za słowa sprawiedliwość społeczna podlegało się stygmatyzacji jako komunista. Szczerze mówiąc, dziś jest chyba jeszcze gorzej. Na studiach uczy się przede wszystkim prawa rozumianego jako zespół regulacji. Element wartości pojawiał się na obrzeżach i był z innego świata. Kiedy zmienił się system społeczno-polityczny i większej liczbie prawników niż wcześniej zaczęło żyć się bardzo dostatnio, tym bardziej nie było miejsca na rozmowy o godności czy solidarności. Chodziło o to, żeby skończyć dobre studia i pracować w dobrym zawodzenie. Język wartości społecznych do tego nie pasuje. Ale też dopóki ten język nie zostanie przepracowany, mówienie nim jest niewiarygodne.”

Arkadiusz Sobczyk (1965) polski prawnik, wykładowca

Źródło: Alicja Palęcka, Prawo pracy prawem wspólnoty – rozmowa z prof. dr. hab. Arkadiuszem Sobczykiem https://nowyobywatel.pl/2019/05/12/prawo-pracy-prawem-wspolnoty-rozmowa-z-prof-dr-hab-arkadiuszem-sobczykiem/, „Nowy Obywatel” nr 29 (80), wiosna 2019, s. 9–10.

O języku słowackim , O wrażeniach , O studiach , O sprawiedliwości