Cytaty na temat płaszcz

Zbiór cytatów na temat płaszcz, ludzie, włosy, ramię.

Cytaty na temat płaszcz

Edgar Allan Poe Fotografia

„Ludzie zazwyczaj nikczemnieją stopniowo. Co do mojej osoby – wszystka cnota w oka mgnieniu, znienacka opadła ze mnie, jako płaszcz.”

Men usually grow base by degrees. From me, in an instant, all virtue dropped bodily as a mantle. (ang.)
William Wilson
Źródło: Opowieści nadzwyczajne tom II, tłum. Bolesław Leśmian, wyd. Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów, 1913.

John Steinbeck Fotografia
C.K. Williams Fotografia
Joey Lauren Adams Fotografia
Anna Achmatowa Fotografia
Marek Krajewski Fotografia
Thomas Stearns Eliot Fotografia

„Przebłysk własnej wielkości ujrzałem na chwilę
I ujrzałem jak odwieczny sługa z chichotem podaje mi płaszcz
I, krótko mówiąc, mocno się przeraziłem.”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

I have seen the moment of my greatness flicker,
And I have seen the eternal Footman hold my coat, and snicker
And in short, I was afraid. (ang.)
Źródło: Prufrock and Other Observations [w:] Wybór poezji, tłum. W. Dulęba, Wrocław 1990, s. 7.

Harold Wilson Fotografia
Agnieszka Osiecka Fotografia

„Siądź z tamtym mężczyzną twarzą w twarz,
Kiedy mnie już nie będzie.
Spalcie w kominie moje buty i płaszcz,
Zróbcie sobie miejsce…

A mnie oszukuj mile uśmiechem, słowem, gestem,
Dopóki jestem, dopóki jestem.”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

piosenka wykonywana przez Seweryna Krajewskiego
Cytaty z tekstów literackich, Cytaty z wierszy i piosenek
Źródło: Kiedy mnie już nie będzie

Szalom Asz Fotografia
Marek Kondrat Fotografia
Stendhal Fotografia

„Nad starymi świerkami drżała promienna gwiazda i oświetlała siedzącego na pniu mężczyznę. Można było osądzić, że jest siwy, ale nie był siwy. I starym się wydawał, ale nie był stary. Sfałdowana szata spływała mu z ramion po same stopy. Na kolanach miał olbrzymią otwartą księgę i pisał w niej białym, gęsim piórem. Maczał je w trzech szklanych kałamarzach, które trzymały w łapkach siedzące na pobliskich gałązkach świerczka wiewiórki. W jednym kałamarzu był atrament złoty, w drugim czerwony, a w trzecim czarny. Obok mężczyzny stał silny młodzieniec i pochylał się z lekka nad księgą. Złote włosy w miękkich puklach opadały mu na ramiona. Błękitny płaszcz, spod którego wybłyskiwała biała koszulka, fałdował przy każdym ruchu. Trochę dalej, przywiązany do dębu, niecierpliwił się biały koń.”

siedzący na pniu mężczyzna to Czas, młodzieniec to jego posłaniec – Nowy Rok. Złotym atramentem Czas zapisywał głoski, kiedy Nowy Rok przybywał do ludzi, czarnym wpisał do swojej księgi ostatnie słowa dyktowane przez ustępujący Rok, który uskarżał się, że nikt nie chce naśladować czynów najszlachetniejszych ludzi, a „we wzajemnej walce podarto proporzec z ich świetlistymi imionami” – co Czas zapisał czerwonym atramentem.
Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o Nowym Roku

José Antonio Cotrina Fotografia
Stanisław Wyspiański Fotografia
Borys Szyc Fotografia

„Na co dzień chodzę w koszulkach i dżinsach. Ale do tego przynajmniej zakładam elegancki płaszcz.”

Borys Szyc (1978) aktor polski

Źródło: „InStyle” nr 2 (11), luty 2009

David Friedman Fotografia

„Socjalizm lepiej sobie radzi z idealnymi ludźmi, niż anarchokapitalizm z niedoskonałymi. Lepiej jest też nosić bikini, kiedy świeci słońce, niż płaszcz przeciwdeszczowy, gdy pada. To żaden argument przeciwko noszeniu parasola.”

Socialism does better with perfect people than anarcho-capitalism with imperfect. And it is better to wear a bikini with the sun shining than a raincoat when it is raining. That is no argument against carrying an umbrella. (ang.)
The Machinery of Freedom

Charles Bukowski Fotografia

„Na lotnisku czekał na mnie z żoną. Ponieważ miałem ze sobą bagaż, poszliśmy od razu do samochodu.
– Mój Boże, nigdy nie widziałem nikogo, kto by tak wyglądał, wychodząc z samolotu – zauważył Keesing.
Miałem na sobie płaszcz mojego nieżyjącego ojca, o wiele za duży. Spodnie były za długie, mankiety całkiem zakrywały buty, co zresztą bardzo mi odpowiadało, ponieważ skarpetki nie pasowały do spodni, a buty miały zupełnie ścięte obcasy. Nie przepadałem za fryzjerami, więc sam obcinałem sobie włosy, jeśli akurat nie miałem pod ręką kobiety, która zrobiłaby to za mnie. Nie lubiłem się golić, toteż co kilka tygodni przystrzygałem brodę nożyczkami. Mimo kiepskiego wzroku nie lubiłem nosić okularów i zakładałem je tylko do czytania. Miałem własne zęby, ale nie było ich zbyt wiele. Moja twarz była przekrwiona od picia, zwłaszcza wielki czerwony nochal. Światło raziło mnie w oczy i mrużyłem je, spoglądając niepewnie spomiędzy zapuchniętych powiek. Pasowałbym do każdej dzielnicy mętów na świecie.
Ruszyliśmy.
– Spodziewaliśmy się kogoś zupełnie innego – powiedziała Cecylia.
– Tak?
– Chodzi mi o to, że mówisz tak cicho i wyglądasz na łagodnego człowieka. Bill spodziewał się, że wysiądziesz z samolotu zalany w trupa, z przekleństwami na ustach i będziesz się dobierał do każdej napotkanej kobiety.
– Nigdy nie silę się na wulgarność. Czekam, aż przyjdzie sama.
– Twój występ zaplanowano na jutrzejszy wieczór – poinformował mnie Bill.
– Świetnie, w takim razie dziś możemy się zabawić i zapomnieć o wszystkim.
Pojechaliśmy dalej.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz
Antoni Słonimski Fotografia

„Ojczyzna moja wolna, wolna…
więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada…”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Źródło: Czarna wiosna, II (1919)

Jarosław Modzelewski Fotografia
Andrzej Dziuk Fotografia

„Wierzę w taki wymiar sztuki, który zakłada odpowiedzialność traktowaną jako odpowiedzialność za spotkanie z drugim człowiekiem. Z szacunkiem traktujemy widza. Czekamy na niego, nawet jeśli się spóźnia czy przychodzi rozdrażniony. Jeśli widzę, że ktoś biegnie, zdejmuje płaszcz w pośpiechu, mówię, żeby się uspokoił, wypił herbatę. Po to, by przed spektaklem miał chwilę ciszy i kontemplacji.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, „Kaleidoscope” 2003, nr 4, cyt. za: Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, culture.pl, wrzesień 2003 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-im-stanislawa-ignacego-witkiewicza-w-zakopanem

Peter May Fotografia

„Któregoś dnia dopadł mnie nauczyciel i powiedział: "May, zabieraj te swoje długie włosy i swój futrzany płaszcz i więcej nie wracaj!"”

Peter May (1951) Producent, scenarzysta filmowy.

W ten sposób zakończyłem edukację.
Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 4, 20 lutego-5 marca 2015, s. 82.