Cytaty na temat geniusz

„Z geniuszu w praktycznym życiu tyle jest pożytku, ile z teleskopu w teatrze.”

„Nie mówcie mi o tym człowieku, nie znoszę samej myśli o nim. Ach, ileż zła nam wyrządził! Podobny owemu owadowi, pladze ogrodów, co wybiera do swych ukąszeń tylko korzenie najcenniejszych roślin, Wolter swoim żądłem kłuje bez przerwy dwa korzenie społeczeństwa: kobiety i młodzież. Nasyca ich swoimi truciznami, przekazując je w ten sposób z pokolenia na pokolenie. (…) Wielką zbrodnią Woltera jest nadużycie talentu i świadoma prostytucja geniuszu, stworzonego po to, by sławić Boga i cnotę. (…) nic go nie usprawiedliwia; ten rodzaj zepsucia jest charakterystyczny wyłącznie dla niego: zakorzenia się ono w najgłębszych włóknach serca i obwarowuje się wszystkimi siłami umysłu. Stały sojusznik świętokradztwa, urąga Bogu, gubiąc ludzi. Ze swą bezprzykładną wściekłością ten bezczelny bluźnierca doszedł do tego, że zadeklarował się jako osobisty wróg Zbawiciela ludzi: z głębi swej nicości poważył się nadać mu szydercze przezwisko i to cudowne prawo, jakie Bóg-człowiek przyniósł na ziemię, nazwał ŁAJDACTWEM.”

„Geniusz, gdy tylko zacznie parać się dziennikarstwem, natychmiast staje się przeciętnością.”

„Najdziwniejszym z ludzi jest geniusz: ten tak daleko w przyszłość wybiega, że ginie z oczu ludzi z nim żyjących, a nie wiadomo, które pokolenie pojąć go zdoła.”

„Miernota niczego nie dostrzega poza sobą, ale talent od razu rozpoznaje geniusza.”

„Nie tylko w domach chłopów, ale również w miejskich wieżowcach wiek XX przeplata się z XIII. Setki milionów ludzi używających elektryczności nadal wierzą w magiczną moc symboli i egzorcyzmów (…) Gwiazdy kina korzystają z usług mediów. Lotnicy pilotujący cudowne maszyny stworzone przez ludzki geniusz, noszą na swych piersiach amulety. W ludziach istnieją niewyczerpalne zasoby ciemnoty, niewiedzy i okrucieństwa!”

„Geniusz przypomina raczej w swym działaniu latarnię morską, która posyła jeden promień, po czym na czas jakiś gaśnie, tyle że geniusz objawia się bardziej kapryśnie i może raz po raz zabłysnąć sześcioma czy siedmioma promieniami (…) a potem zapaść w ciemność na cały rok bądź na zawsze. Kierować się zatem jego promieniami jest niemożebne, a kiedy najdzie ich mrok, ludzie obdarzeni geniuszem w niczym się nie różnią od innych.”

„My, którzy czytamy już skomentowane dzieła geniuszów albo korzystamy z ich prac, jesteśmy przekonani, że nic łatwiejszego, jak poznać się na geniuszu. Tymczasem, który był z nich od razu poznany?… Filantropów męczono lub wyśmiewano; wynalazców nazywano wariatami, a reformatorów heretykami. Można głowę postawić o zakład, że z dwu ludzi stających do jakiegoś wyścigu w dziedzinie ducha – mierność od razu zdobędzie podziw i oklaski, a geniusz – przede wszystkim zaniepokoi widzów. I dopiero następujące pokolenia dostrzegają, że jeden prześlicznie chodził po wyszlifowanych gościńcach, a drugi stwarzał nowe światy.”

„Geniusz: slalom gigant intelektu.”

„Talent – to robić z łatwością to, co jest trudne dla innych. Robić to, co niemożliwe dla talentu – oto geniusz.”

„Geniusz wskazuje drogę, którą kroczy talent.”

„Swoje powstanie zawdzięczają arcydzieła geniuszowi, wykończenie – pracowitość.”

„Kiedy na świecie zjawia się prawdziwy geniusz, poznać go po tym, że wszystkie tępaki sprzysięgają się przeciw niemu.”

„Dowodem geniuszu jest 20 lat później dostarczać idei kretynom.”

„Funkcją geniusza jest dostarczenie myśli, które kretyni zrozumieją dwadzieścia lat później.”

„Nie mam wielkiego talentu filmowego. Miał go na przykład Orson Welles (…). Tak się zdarza geniuszom, że od razu znajdują właściwe miejsce dla siebie. Ja do tego miejsca muszę dochodzić całe życie. Wiem o tym, ale idą. (…) Dla mnie są to następne kroki i według mojej prywatnej skali wartości są to malutkie kroczki, które mnie zbliżają do celu. Nigdy go nie osiągnę tak czy owak. Nie mam dość talentu.”

„Tak naprawdę, geniusz oznacza mniej więcej zdolność do postrzegania w niewyuczony sposób.”

„Tylko pracowitość czyni geniusz.”

„Wszędzie, gdzie istnieje obłęd, istnieje też ziarno mądrości i geniuszu.”

„Geniusz to wieczna cierpliwość.”

„Bardziej pouczające są błędy wielkich inteligentów niż przeciętnych geniuszy.”

„Przeorał dzieła trzech pisarzy, jak mawiał – triumwiratu geniuszów: Szekspira, Goethego i Balzaka. Od Spencera, Darwina, Marksa i Nietzschego nauczył się myśleć, od swych literackich ojców: Kiplinga i Stevensona, nauczył się pisać. Uważał, że posiadłszy po pierwsze filozofię życiową naukowego determinizmu, która rzuci snop światła na sylwetki jego postaci, a po wtóre – klarowną literacką formę, jako środek wyrażenia myśli, będzie tworzył dzieła zdrowe, świeże, prawdziwe.”

„HYLAS: (…) Przez jakiś czas potężniejące elektromózgi będą jeszcze wykonywały działania, które ludzie będą mogli zrozumieć, ogarnąć, pojąć choć w przybliżeniu. Potem jednak ten raz zapoczątkowany rozziew będzie się poszerzał. Machiny myślące będą nam przedstawiały wyniki swoich rozważań teoretycznych, które my potrafimy, być może zastosować, ale których nie będziemy już w stanie zrozumieć. Coraz większa będzie dziedzina zjawisk, nad którymi pieczę roztaczać będą automaty. Na koniec ludzie skarleją do wymiaru bezmózgich sług żelaznych geniuszy i, być może, poczną oddawać im cześć boską…
FILONOUS: Wyobraź sobie, przyjacielu, że słowa twojego proroctwa w odniesieniu do rodzaju ludzkiego już się spełniły, i to w dość odległej przeszłości.
HYLAS: Co ty mówisz? Nie rozumiem.
FILONOUS: Powstanie elektromózgów jest to początek ewolucji środków sztucznego myślenia. Mogą się one potencjalnie uniezależnić od człowiek, a tak jak uniezależniły się od niego w minionych wiekach skutki jego działalności społecznej, produkcyjnej. Wynikający z powstania społeczeństwa podział pracy, specyfika narzędzi wytwórczych, sposób produkowania utworzyły machinę, która uniezależniając się od ludzkiej woli jęła coraz bardziej ciążyć nad życiem jednostek, aż w niektórych epokach, ludzie jęli tej maszynie – państwu – oddawać boską niemal cześć…”

„(…) był to człowiek, który obdarzył ludzkość niepowtarzalnym geniuszem swojej muzyki.”

„Pamiętaj, że tylko wtedy gdy geniusz przeszłości wcieli się we współczesną moc, spotkamy pierwszego prawdziwie amerykańskiego poetę. Spotkamy też gdzieś pierwszego prawdziwego czytelnika wychowanego raczej na ulicach niż w atheneum.”

„O tym, jak łatwo jest zaszczuć człowieka z powodu jego odmienności, choćby był największym geniuszem. Jak można doprowadzić do tego, że staje się on agresywny i nakręca spiralę zła.”

„Taki jest przywilej geniuszu; dostrzega i ogarnia związek tam, gdzie w oczach prostaka istnieją jedynie oddzielne fakty.”

„Wszystkie marzenia mają w sobie ziarno prawdy, a geniusz polega na poznawaniu marzeń, z których można wydobyć te ziarna.”

„Tym, co inspiruje pracę geniusza, nie są nowe pomysły, lecz raczej obsesja, że wyjaśnienie nie jest wystarczające.”

„Geniusz to ten, co zmierza do prawdy nie przetartymi szlakami. Niestety często w życiu te nie przetarte szlaki wiodą do zguby.”

„Był geniusz tysiąclecia Roman Dmowski, Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński i współczesny geniusz Lech Kaczyński.”

„Co ci geniusze sobie myśleli, wpuszczając tam kobiety?”

„Człowiek może władać talentem, lecz geniusz włada człowiekiem.”

„Ludzie z autyzmem mają często bardzo ciekawą osobowość. Zdarzają się ludzie sukcesu, u których autyzm towarzyszy rozpoznanemu geniuszowi. W Polsce chyba zbyt mało mówi się o problemach ludzi dorosłych, u których stwierdzono autyzm. To nie jest tylko problem dzieci.”

„O Robercie Dhéry krytycy pisali: Choć może się on uważać co najwyżej za nieprawego syna braci Marx, to jednak przejął jakąś cząstkę po tych geniuszach absurdu.”

„Ta postać [Sydneya Price] jest dla mnie realna, wiem, co zrobiłaby w konkretnej sytuacji, tutaj, teraz. Price jest szlachetnym geniuszem, naiwnym i jednocześnie umiejącym kochać człowiekiem.”

„Talent to kwestia ilości. Talent nie polega na napisaniu stronicy, ale trzystu stronic… Silni nie wahają się. Zasiadają do stołu, nie ustaną w trudzie… W literaturze są tylko woły. Geniusze to najtęższe woły, orzą przez 18 godzin na dobę, niezmordowanie. Sława to ciągły wysiłek.”

„Pozdrawiaj tak, synu, ojczyznę w dnie jej uroczyste:
Włochy, ojczyzno moja, starodawna i droga ziemio, na której urodził się ojciec mój i urodziła się matka moja, a zaś oboje w tobie pogrzebani będą; ziemio, na której ja sam żyć i umrzeć się spodziewam, a dzieci moje też wzrosną i poumierają. Italio piękna, wielka i od wieków sławna, a od niedawna wolna i zjednoczona, ty, któraś tyle promieni światła geniuszów rzuciła na świat cały, za którą tyłu mężnych zginęło na połach bitew, a tylu bohaterów w kaźniach i na szubienicach – matko trzystu grodów i trzydziestomilionowego potomstwa – oto ja, dziecko twoje, które cię nie znam jeszcze w całej piękności twojej i w całej potędze, czczę cię i kocham z całej duszy mojej i dumny jestem, żem się z ciebie narodził i że się synem twoim zowię!”

„Wydaje się nam, że jeżeli ktoś pisał tak delikatną i boską muzykę, to musi być taki sam, jak ta muzyka. Tak nie jest. Mozart był przez całe życie w głębokiej depresji, był alkoholikiem, prawie bez środków do życia, ciągle walczył o każdą markę. Był zaprzeczeniem swojej muzyki: pesymistą, człowiekiem w głębokim smutku. A przecież pisał najweselszą w swojej epoce muzykę. I do dzisiejszego dnia chyba nie ma twórcy, takiego geniusza, który pisałby tak cudowną muzykę. Tak samo Chopin. Trzeba oddzielić człowieka od jego dzieła. Każdy może sobie wyobrazić innego Chopina, bo każdy inaczej odczuwa jego muzykę. I na tym to polega: każdy, tylu ilu jest ludzi na świecie, inaczej wszystko czuje.”

„Adolfie Hitlerze, kocham cię, bo jesteś wielki i szczery. To są dwie cechy prawdziwego geniusza.”

„Jest mi coraz łatwiej wychodzić z nowymi pomysłami dla Metalliki. James Hetfield jest prawdziwym geniuszem jeśli chodzi o pisanie. On mnie naprawdę zadziwia. Potrafi zacząć od czegoś przyciężkiego i topornego, a potem nagle przekształcić to w coś tak ładnego, że przyprawia o dreszcze.”

„Szczególnie przykre jest dla nas zachowanie niektórych Żydów: zaczynają się wewnętrznie przystosowywać i tę nową sytuację, sytuację getta, pojmują atawistycznie – jako stan prawny, który należy zaakceptować. Gerstle, dyrektor przynoszącej duże zyski fabryki kawy figowej, mówi, że Hitler jest geniuszem i że jak tylko skończy się międzynarodowy bojkot Niemiec, będzie można żyć; Blumenfeld sądzi, że nie wolno karmić się marzeniami, i że trzeba stanąć na gruncie faktów; Kaufmann – jego syn jest już w Palestynie – mówi podobne rzeczy, a jego żona, gęś jak zawsze, osłuchana w prasowych i radiowych sloganach, plecie jak najęta o przezwyciężonym Systemie.”

„Geniusz oznacza nieskończoną zdolność pokonywania trudności.”

„Widziałem, jak stawali pod chorągwią śmierci: ten, który był piękny, i ten, który skończywszy życie nie zbrzydł bardziej; mężczyzna, kobieta, żebrak, synowie królewscy; złudzenia młodości, szkielety starców; geniusz; obłęd; lenistwo i jego przeciwieństwo; ten, który był fałszywy, ten, który był szczery; maska człowieka pysznego, skromność pokornego; występek uwieńczony kwiatami i niewinność zdradzona.”

„Człowiek jest geniuszem, kiedy śni.”

„A wtem widzimy powstającego Adama [Mickiewicza]. Cała twarz jego przybrała jakąś anielską postać i dziwna, niepojęta światłość otoczyła jego skronie. Powstali wszyscy jakby na zjawienie się bóstwa przychodzącego odwiedzić śmiertelnych. A on wypuszczał z ust swych rzekę słów, najcudowniejszych myśli i rymów, z taką siłą, gwałtownością i mocą, a razem z takim wdziękiem, że im nic równego nie było. Taki pęd niewstrzymany, że nam oddech tamowało. Staliśmy w osłupieniu, milczenie było grobowe. Całej jego improwizacji było może półtorasta wierszy. Kiedy ją skończył, nastąpiła chwila najuroczystsza dla wieszcza, bo wszyscy zalali się łzami, jeden okrzyk uwielbienia wyrwał się z piersi, wszyscy padli przed nim na kolana. Jakieś uczucie spólnej miłości ogarnęło serce wszystkich. Mało znajomi ściskali się jak dawni przyjaciele, poprzysięgali sobie wzajemną przyjaźń. Byli i tacy, co doznali nerwowego ataku, jakiegoś konwulsyjnego wzruszenia. Chorzy mówili, że są uzdrowieni, a artyści czuli w sobie nową siłę twórczą, która im w tej chwili geniusz użyczał.”

„Ważąc się na tę podróż, wkraczam w rzeczywistość odmienną i niepojętą, w której dotychczasowe kryteria logiczne i etyczne okazują się zupełnie nieprzydatne. Nie obce, sprzeczne czy wrogie, ale właśnie nieprzydatne. Ulatuje poczucie czasu, choć wydaje się, że czas wszędzie upływa jednakowo, znika wiara w żelazną konsekwencję wydarzeń, logiczną syntezę i geniusz istoty ludzkiej, który, jak sama mniema, pozwoli jej okiełznać naturę.”

„Dziś w nocy śmierć zabrała nam wspaniałego człowieka… Straciliśmy geniusza, którego uwielbiałem i ja, i wy. (…) Dziś w nocy zmarł wielki radziecki kompozytor, mój przyjaciel Siergiej Prokofjew. Proszę państwa o uczczenie jego pamięci minutą ciszy.
(Po dłuższej chwili, zwracając się do koncertmistrza): Panie Wochniak, a tak swoją drogą: podobno Stalin też umarł.”

„Mam w planach zrobienie filmu o kobietach Picassa, nie o nim samym, lecz o pewnej sile tworzenia i destrukcji. Nie patrzę na tę postać jak na geniusza, lecz widzę w niej bardzo ludzką istotę z ogromną niszczącą, a zarazem kreatywną energią. Przygotowania do tego filmu okazały się bardzo interesujące i zabrały mnie w daleką podróż w głąb, gdzie jest bardzo mrocznie. Sprowokowały też wiele wątpliwości na temat natury człowieka oraz refleksji o relacjach między kobietami a mężczyznami. (…) prawdopodobnie będzie to film fikcji. W rzeczywistości te kobiety nigdy się nie spotkały, ale ja umieszczam je w jednym miejscu.”

„Nie ma rzeczy okrutniejszej nad potknięcie się geniusza o coś idiotycznego. W takim wypadku wszystko zależy od tego, jak się geniusz odniesie do śmieszności, która go powaliła: czy się z tym potrafi pogodzić, czy nie.”

„Ziściło się odwieczne marzenie Zakonu Krzyżackiego, który dawno temu zdobył Prusy od podludzi, Słowian. Moskwę zdobyto błyskotliwym atakiem 21 maja 1947 roku. (…)
Europa została więc zjednoczona i stała się niemiecka. Za Uralem mieszkały tylko ciemne i dzikie ludy, które oddano w strefę wpływów Japończyków. Armia cesarska została dozbrojona i wyposażona przez okręty budowane w Birkenhead, artylerię z zakładów Putiłowa, odrzutowce z Châteauroux, stal z Zagłębia Ruhry, ryż z Doliny Po, śledzie z Norwegii, drewno ze Szwecji, ropę z Rumunii i robotników z Indii. Tak wzmocniona z łatwością wyparła siły wroga z Kiusiu w czasie zimy 1948 i rozpoczęła krwawy marsz, odbijając wszystko, co uprzednio utraciła na rzecz Amerykanów.
Ameryka jednak nie chciała się poddać. Tkwiła niczym afront dla naszych narodów między niemieckim Atlantykiem a japońskim Pacyfikiem, stanowiąc dla nas ciągłe zagrożenie. Ten afront został wymazany dzięki geniuszowi naszych przywódców w 1955 roku.”

„Moje marzenia zawsze były banalne i nigdy się nie spełniały. Chcąc postępować w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem byłem zmuszony kolejno rezygnować z rozmaitych mrzonek dotyczących nadzwyczaj pomyślnej przyszłości. I tak, w porządku chronologicznym, kończąc szkołę podstawową rozstałem się z marzeniem o Wielkim Sportowcu, w liceum pożegnałem mit o Geniuszu Naukowym i Natchnionym Hippisie żywiącym się powietrzem, w traktacie studiów porzuciłem wiarę we Wspaniałego Kochanka i i jego Piękne Kobiety, a także nadzieję na Wielkie Pieniądze Spadające z Nieba.”

„Nic na świecie nie zastąpi wytrwałości. Nie zastąpi jej talent – nie ma nic powszechniejszego niż ludzie utalentowani, którzy nie odnoszą sukcesów. Nie uczyni niczego sam geniusz – nienagradzany geniusz to już prawie przysłowie. Nie uczyni niczego też samo wykształcenie – świat jest pełen ludzi wykształconych, o których zapomniano. Tylko wytrwałość i determinacja są wszechmocne.”

„Jelinek jest geniuszem języka, czystości, klarowności tego, co pisze. Jej geniusz polega też na tym, że jest totalnie bezkompromisowa, nie liczy się z nikim i niczym. Nie boi się dosadnych sformułowań, obnażania tego, co w człowieku najgorsze i jest politycznie niepoprawna. To, co pisze, to nie są żadne fantasmagorie.(…) Jelinek jest niesamowitym wyzwaniem, niesamowitą nauczycielką teatru. Jej teksty są diabelnie trudne. Uważam, że jest to piekło trudności, ale z drugiej strony jest w nich coś fascynującego. Ona sama nazywa je nie dramatami, ale tekstami dla teatru. Są kartkami zapisanymi od góry do dołu. Są partyturą, której nie można wykastrować z rytmu, ale trzeba też dokonać pewnej selekcji. Uważam, że nie można językowi Jelinek pozwolić się zalać, ponieważ można wtedy się na niego znieczulić, ale z drugiej strony trzeba mu pozwolić w pełni wybrzmieć.”

„Wzniosę piękny toast (…)
Za aniołów, którzy pieśnią próbowali mnie nawrócić
Za kobiety, które z serca trzeba było precz wyrzucić
Za Judaszów co najpodlej zaprzedali własny naród
Za geniuszy najprawdziwszych, których było tylko paru.”

„Geniusz to człowiek rozwiązujący problemy, o których nie wiemy, że je mamy.”

„Władca ten przyniósł na świat całe barbarzyństwo i dzikość, właściwe temu krajowi, zarazem jednak natura obdarzyła go geniuszem. Zanim powziął on zamiar podróżowania, Moskale byli najbardziej nieokrzesanym i ciemnym narodem w Europie: nie posiadali najmniejszych wiadomości z zakresu sztuk i nauk, wojnę prowadzili bez metody i licho, handel zdali na obcych. Car postanowił zmienić zasady wszystkich swoich poprzedników, by dojść do zmiany obyczajów swego ludu. Zmusił poddanych do odbywania podróży i sam przepisał im rzeczy, których winni się uczyć; zarazem przez przywileje i nagrody ściągnął cudzoziemców do swego państwa. Otaczając uwagą armię lądową, nie mniejszą poświęcił car powiększeniu sił morskich. Korzystał z pracowitości poddanych dla zaszczepienia w swym kraju sztuk i rękodzieł. Starania podjęte przez cara odniosły takie powodzenie, że kapelusze, sukno, broń o w ogóle wszystkie rzeczy potrzebne jego armii, które w początkach zmuszony był sprowadzać z zagranicy, obecnie wyrabia się w Moskwie.”

„Była w nieznośnym wieku. Cokolwiek powiedziała, eksplodowało geniuszem, rozbrzmiewając echem wśród całych stuleci ciszy. Czegokolwiek dotknęła, muśnięcie jej palców było pierwszym muśnięciem. W cokolwiek wierzyła, nie opierało się na samej wierze, ale wykute było z pewności. Cokolwiek pomyślała, było pierwszą myślą na świecie.”

„Nie mam nic do zadeklarowania, z wyjątkiem własnego geniuszu.”

„Geniuszowi wybacza się szaleństwo, ale szaleńcowi geniuszu – nigdy.”

„Na tym polega geniusz Szekspira. Potężne, skrajne emocje ściągnęły nań obelgi „klasycznych” Francuzów, którzy widzieli w nim barbarzyńcę i – choć istnieje wybitna i zasłużona francuska szekspirologia – do dzisiaj mają z nim problemy. Jego forma zaś wydała im się rozchełstana i dzika, bo ją mierzyli rygorami francuskiego teatru klasycznego. Przy okazji coś to chyba mówi o naszym stepowym, orlo-sokolim temperamencie, że Szekspir przyjął się u nas od pierwszego przeszczepu, a Corneille i Racine – właściwie nigdy. Boy na przykład Corneille’a nie tknął…”

„Teatr żyje i rozwija się w narodzie i dla narodu. W teatrze przemawia siła języka; piękność żywej mowy, w której przejawia się geniusz rasy. Teatr jest sztuką dla ogółu – scena jednak nie powinna być trybuną parlamentarną, ani katedrą naukową. Ale teatr nie może się oddzielać wałem obojętności od życia społecznego i zagadnień epoki; powinien żyć i krzepić się tym, co duch narodu tworzy w zakresie jego sztuki.”

„Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.”

„Wiemy aż nadto dobrze, że nie ma takiego osiągnięcia umysłu, takiego dzieła ludzkiego geniuszu, które nie dałoby się obrócić przeciwko człowiekowi i nie mogło być użyte w jakiś sposób jako narzędzie diabła. Wynalazczość nasza nigdy nie będzie tak wielka, byśmy mogli przechytrzyć diabła i przeszkodzić mu w zwracaniu przeciwko nam najszlachetniejszych wyników naszej twórczości. Wątpienie jest jednym z naturalnych zasobów, jakich możemy użyć przeciwko niemu, może ono osłabić nasze prometejskie zaufanie do siebie i dać nam środki mediacji między niezgodnymi wymaganiami, jakie nam życie narzuca.”

„Czyż jednak wiadomo, kto jest mądry, a kto szalony w tym życiu, gdzie rozsądek często powinien zwać się głupotą, a szaleństwo geniuszem?”

„Wszystkie dzieci rodzą się geniuszami, a my przez pierwsze sześć lat ich życia pozbawiamy je tego geniuszu.”

„Moja Ofelia zrodziła się we mnie, z miłości do Stanisława Wyspiańskiego, wielkiego ponadczasowego Artysty. Cierpię, że Wyspiański nie jest należycie doceniany i honorowany przez nasze społeczeństwo – a to przecież Geniusz!”

„Swego czasu opery zaczęto wykonywać w językach narodowych, wychodząc z założenia, że w ten sposób będą bardziej zrozumiałe dla publiczności danego kraju. Założenie było błędne nie tylko dlatego, że dla publiczności wyśpiewywane słowa najczęściej i tak są niezbyt zrozumiałe. Chodzi o to, że przecież kompozytorzy, tworząc muzykę do opery, brali pod uwagę brzmienie konkretnych słów. Inaczej się pisze do słów, powiedzmy, niemieckich, a inaczej – włoskich. Pod względem artystycznym brzmienie libretta i muzyka tworzą nierozerwalną całość i nie należy pozbawiać tego słuchaczy. Również śpiewak inaczej wykonuje swoją partię, gdy używa słów „zjednoczonych” z muzyką. Na szczęście nastąpił powszechny powrót do śpiewania oper w języku, w jakim napisane było oryginalne libretto. Jeśli zaś można zaproponować publiczności przedstawienie, które uwzględnia także inne istotne realia – warto z tego skorzystać, uszanować charakter epoki, w imię niezapomnianego przeżycia artystycznego. Naszą ideą jest zatem to, by publiczność festiwalu obcowała z takim dziełem, jakim mógł je słyszeć i widzieć Mozart, w jakie zaangażował cały swój geniusz.”

„będąc zerem – w Warszawie
Można być geniuszem prawie.”

„Gdy brakuje geniuszu, pozostaje zawsze rzemiosło.”

„Kiedy wam każę pieprzyć szkołę,
Łapię duchową więź z matołem,
Matoł się zaraz czuje lepszy,
Gdy artysta też go wypieprzy!
Kretyn kocha Olusię Bajer,
Bo wierzy w wielką kasę za frajer.
A prymitywa ciężko zachwyci
Lekko wytarty żarcik o rzyci.
Całą resztę dogłębnie wzruszę,
Gdy im powiem, że są geniusze!
I ty, matole, też jesteś genialny,
Chociaż nie wyglądasz…
Kocham was, palanty!”

„Geniusz jest inteligencją entuzjazmu.”

„Niemożliwe byłoby samoistne powstanie świadomości z bezdusznej materii, przypadkowego układu atomów. Jeszcze bardziej fascynuje mnie geniusz ludzkiego mózgu, który między datą urodzin a śmiercią może skomponować wspaniałą muzykę i odkrywać tajemnice Wszechświata, może też kazać zabijać. Dlaczego obok siebie rodzi się geniusz Beethovena i Einsteina, a tuż obok mordercy Popiełuszki?”

„Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca,
Na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka.”

„Zaczynaj wszystko, co możesz zrobić lub o czym marzysz. Zuchwałość mieści w sobie geniusz, siłę i czary. Nie zwlekaj!”

„Młode pokolenie o wiele naturalniej zachowuje się przed kamerą. Tak mi się wydaje. Są po prostu oswojeni z filmami. Nie musieli przechodzić długiej drogi z teatru poprzez kino do telewizji. Ich styl gry z założenia odpowiada wielkiemu ekranowi. Myśmy wszystkiego musieli uczyć się od początku. Nie ulega natomiast wątpliwości, że w każdym pokoleniu trafiają się wybitne jednostki, prawdziwi geniusze. I tak naprawdę ich talent nie zależy zupełnie od tego, w którym roku przyszli na świat. Dlatego też nie zamierzam osądzać, kto jest lepszy: młodsza generacja, czy stara. Najważniejsi są właśnie ci samotni indywidualiści. Jest ich niewielu, ale jak już jeden z drugim zabłyśnie, to rzeczywiście robi wrażenie!”

„To, że nie mam swojej strony, na której miałbym się „chwalipięcić swoimi wyrobami” to wcale nie znaczy, że nie mam szacunku dla tej nieprawdopodobnej zdobyczy geniuszu postneandertalczyka. Szczerze mówiąc, ja też korzystam często z informacji tą drogą. Natomiast przyjąłem postawę wyczekującą w nadziei, że Internet jako arena wolnej myśli będzie pozbawiona myśli swawolnej – czego życzę wszystkim ludziom dobrej woli w XXI wieku.”

„To, co stawia opór geniuszowi, denerwuje go i podsyca w nim tę podniecającą gorączkę, która wszystko pokonuje i rodzi arcydzieła.”

„Polacy to wielki naród. Dali światu taką ilość geniuszy, że żadni Czesi, Słowacy i Węgrzy razem wzięci, nie mówiąc już o Ukraińcach, Bułgarach i Rumunach, nie mogą z nimi na tym polu konkurować.”

„Mój mąż to geniusz! On umie robić absolutnie wszystko, z wyjątkiem pieniędzy.”

„Geniusz to tylko sprawa cierpliwości.”

„Dowcip i intelekt są czasami męczące; to powszechnie spotykane, niewiele znaczące popisy geniuszu.”

„Nie mam geniuszu Larsa, ale posiadam więcej wewnętrznej harmonii. On naprawdę jest szalony.”

„Tyle odeszło ze świata wraz z piękną Virginią – dystynkcja, szczególny urok, rzadki rodzaj piękna, geniusz.”

„Tylko marzenie, które rozpala wyobraźnię ma moc stymulowania geniuszu.”

„Podobno Rosjanie, Chińczycy, Niemcy, Kubańczycy i wszyscy inni komuniści źle zrozumieli Marksa.
Być może.
Jeśli jednak miliardy ludzi usiłowały zorganizować życie zgodne ze wskazaniami Marksa i nic im z tego nie wyszło, można by mieć pretensję do Marksa, że nie przewidział skutków ubocznych takiego eksperymentu. Jeśli genialny uczony wynalazł lekarstwo, które nikomu nie pomogło, a po którego zażyciu zmarło sto milionów ludzi, trudno nadal uważać go za geniusza. Można oczywiście tłumaczyć rzecz tym, że głupi pacjenci niewłaściwie odczytali załączoną ulotkę ze sposobem użycia. Ale i to nie najlepiej świadczy o genialności uczonego; w końcu należałoby tak pisać instrukcje, żeby nie budziły wątpliwości.
Są na świecie tysiące profesorów marksizmu, ale żaden z nich nawet nie usiłował zbudować choćby teoretycznego modelu społeczeństwa według recepty Marksa.”

„Każde dziecko otrzymuje od rodziców dyplom geniusza, od szkoły – świadectwo niedojrzałej dojrzałości, od uniwersytetu – patent mistrza, od życia – najczęściej – tytuł zdolnego robigrosza.”

„Za każdym razem, gdy zaczynają się światowe perturbacje, kobiety trafiają na samo dno. Wojna to zabawa chłopczyków, kobietom zależy na zachowaniu ciągłości życia. Gustaw Herling-Grudziński pisał w Dziennikach, że inteligentna Polka jest inteligentniejsza od inteligentnego Polaka. Tyczy się to każdego narodu. Wśród mężczyzn jest większy niż u kobiet rozrzut między geniuszami a idiotami. Przyroda eksperymentuje na mężczyznach, utrwala się zaś na kobietach. To dlatego wojna nie ma kobiecej twarzy, za to w trakcie tej wojny kobiety ponoszą konsekwencje męskiego konfliktu.”

„Na ziemi żyło dwóch wielkich geniuszy – Budda i Lenin.”

„Profesorek: E. U. Geniuszu, trzymaj ster. Entomologio, trzymaj się pokładu. Ja zaś będę trzymał się swoich zasad.”

„Czy pani wie co to jest ludzkość? Ludzkość jest to parada nikczemnych karzełków. Czy pani wie, co jest największym paradoksem we wszechświecie? Człowiek. Czy pani wie, co to jest – Polska? Jest to kraj, w którym zawsze klęka się przed pałką policjanta, lecz nigdy przed geniuszem. (…) Człowiek przyzna się do wszystkiego, lecz nigdy do samego siebie. Czy pani podziela moje zdanie, Spermensito? Czy pani wie, czysta dzieweczko, ze istnieje na świecie taki kraj, w którym każdy z jego mieszkańców uważa się za zmarnowanego człowieka? Czy pani wie – o pieśni słodyczy! – że jest pod niebem taki kraj, w którym każdy kretyn mający ptasi móżdżek i zbyt słabe ręce do pchania taczek… – w którym każdy łajdak, zanim zdążył innym podstawić nogę i sam wpaść pyskiem w błoto – uważa się za człowieka skrzywdzonego przez historię? Czy pani wie, że jest taki kraj, w którym, gdy złodziej staje przed sądem i skazują go, on z braku argumentów krzyczy: „Jestem Polakiem” – Czy pani wie, że jest taki kraj, który powinien mieć w herbie – zamiast orła – rozwścieczonego indyka z tubą wazeliny w szponach, na tle dwu nahajek z bielonego klozetu z serduszkiem? Kraj, w którym słowo „polityka” od wieków równoznaczne jest ze słowem „oszustwo”?”

„Ponieważ tworzy on (geniusz) z całokształtu swojej wszechświat obejmującej jaźni, podczas gdy inni ludzie nie dochodzą nigdy do pełnej świadomości swego prawdziwego jestestwa, przeto rzeczy są dlań pełne znaczenia, wszystkie one coś znaczą dla niego, widzi on w nich zawsze symbole.”

„Janusz Korwin-Mikke – mój przyjaciel. Prezydent liberałów w Warszawie. Troszeczkę fantasta, robi wrażenie pomylonego, ale swoje osiąga i realizuje. Drukuje, wydaje, jakieś robi historyjki. Szalenie pracowity. Poza tym imponuje mi, bo on tę kostkę węgierską w minutę załatwia nie patrząc, a mnie się to jeszcze do dzisiaj nie udało. A więc geniusz, nie?”

„Praca w filmie jest wyczerpująca psychicznie. To jest sprawa nieustającego napięcia. Dotyczy to i reżysera, który pracuje w stanie histerii, i wózkarza, który wozi kamerę. To się bierze stąd, że trzeba zarejestrować geniusz chwili, moment, kiedy praca 50 ludzi osiągnie moment szczytowy.”

„Jeśli istnieje coś takiego jak geniusz narodu, to geniusz narodu rosyjskiego wyraża się m. in. w tym właśnie powiedzeniu: Ot, takie jest życie!”

„Szekspir był geniuszem. Czasami nie dosięgamy go umysłem, ale czujemy, że pisał jednocześnie o rzeczach najtrudniejszych i najprostszych. Jego bohaterowie są postaciami z krwi i kości. Sztuki, które stworzył, są przez swój specyficzny język trudne. Dlatego ludzie współcześni często nie mogą go zrozumieć. Do tego potrzebny jest bardzo dobry teatr.”

„Wśród mężczyzn jest więcej geniuszy niż wśród kobiet, ale także więcej idiotów.”

„Nadmiernie rozwinięty przymiot tak samo narusza równowagę życia, jak wada; geniusz jest niesprawiedliwością natury, jak idyotyzm, piękność – jak brzydota. Jeżeli zaś szczególnej opieki ze strony społeczeństwa doznają upośledzeni, czemuż nie mają do niej prawa obdarowani?.”

„Duvalier to usposobienie energii. Niczym Napoleon Bonaparte, umie elektryzować dusze, pomnażać energię… Duvalier jest jednym z największych przywódców naszych czasów… Ponieważ Budowniczy naszej haitańskiej Ojczyzny łączy w sobie odwagę, męstwo, geniusz, dyplomację, patriotyzm i takt wszystkich tytanów starych i nowych czasów.”