Cytaty na temat dźwięk (229 cytatów, strona 3)

„(…) jakiekolwiek polowanie na „absolut” poprzez zestawienia barw czy dźwięków jest brakiem odwagi w domyśleniu rzeczy do końca”

Czesław Miłosz książka Zniewolony umysł

Zniewolony umysł

„Punk to nie tylko dźwięk muzyki, to też styl życia.”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

„Kiedy nagrywaliśmy „Reise, Reise” nie spieszyliśmy się i mogliśmy doświadczać otwarcia się na wiele możliwości jeśli chodzi o dźwięk i rytm, których nie odkryliśmy wcześniej. Kiedyś zamykaliśmy się sami, pracowaliśmy według schematu pod presją sukcesu, nie chcieliśmy utracić kontroli. Od czwartego albumu nie mamy nic przeciwko temu. Chcieliśmy grać tylko trochę i bardzo nam się to spodobało, była lepsza atmosfera w trakcie pisania i nagrywania piosenek.”

Till Lindemann (1963) niemiecki muzyk rockowy, wokalista zespołu Rammstein

Wywiady
Źródło: feuerrader.pl, październik 2005 http://www.feuerrader.pl/band/press/show/46

O sukcesie

„Któż kiedykolwiek chociażby jeden cały dzień spędził przyjemnie… by nie zraniło go przy tym spojrzenie, dźwięk albo jakiś cios?”

Innocenty III (1160–1216) papież

De contemptu mundi

„Ich nie trzeba prowokować. To są pożyteczni idioci Moskwy od dawna przecież, tylko oni tego nie rozumieją. Oni są takimi idiotami pożytecznymi a rebours, poprzez to właśnie, że bardzo odgrywają taką role, jaką Rosja oczekuje. Bo Rosja nie oczekuje w Polsce na kogoś, kto będzie wobec Rosji takim kimś w rodzaju wasala czy czegoś takiego. Rosja oczekuje, że Polska będzie się jej bać – to jest dzisiaj jej oczekiwanie. Rosjanie mają świadomość, że oni w Polsce nie znajdą kolaborantów. Natomiast chcą – bo to jest dla Rosji marzenie, że świat się ich boi, sąsiedzi się ich boją. I Kaczyńscy, ten obóz się Rosji boi, wręcz histeryzuje na dźwięk, na widok Rosji. I w tym sensie odgrywa taką pożyteczną z rosyjskiego punktu widzenia rolę pożytecznego idioty.”

Roman Kuźniar (1953) polski politolog

odpowiedź na pytanie czy Rosja prowokuje PiS.
Źródło: rmf24.pl http://www.rmf24.pl/tylko-w-rmf24/wywiady/kontrwywiad/news-roman-kuzniar-pis-to-pozyteczni-idioci-moskwy,nId,598457, 18 kwietnia 2012

O świecie , O idiotach , Sens

„Ci, którzy oglądali serial „Fragglesy”, na pewno pamiętają psa Sprocketta. To było bardzo ciekawe doświadczenie, a dla mnie niezła zabawa, ponieważ przed mikrofonem jedynie ziałem, warczałem, szczekałem oraz wydawałem z siebie wszystkie dźwięki, które wydaje pies. Doszło do tego, że byłem tak przygotowany i wyczulony na ruchy mojej postaci, iż nawet nie musiałem jej oglądać – po prostu brałem słuchawkę i reagowałem w odpowiednim momencie. W tychże „Fragglesach” grałem również Gorga – tego, który krzyczał: „Mamo! Złapałem Fragglesa.””

Piotr Adamczyk (1972) polski aktor

To był wielki, sepleniący, ale o gołębim sercu, potwór.
Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/adamczykpiotr/

Serce

„W świecie, gdzie symbol cały czas pokrywa się z rzeczą i nigdy nie może być zastąpiony kilkoma małymi śmiesznymi dźwiękami albo dziwaczną serią drobnych znaków na papierze, znaków, które ściśle rzecz biorąc nie mają nic wspólnego z jakimiś innymi rzeczami, inaczej jak tylko w naszych kruchych i przypadkowych społecznych konwencjach, zbiegają się naturalnie prawda i sens, kłamstwo i nonsens.
Jedyna namiastka kłamstwa, która istnieje w takim świecie, polega naturalnie na mówieniu tak niewyraźnie, tak nonsensownie, by nie można było zostać zrozumianym.
Normalne rozmowy, paplanina polegają na tej planecie na tym, że mieszkańcy jej z przyniesionych z sobą skórzanych woreczków wyjmują różne bardzo małe przedmioty, szklane kulki, małe, różnokolorowe kamienie, pięknie polerowane małe patyczki i żwawo wymieniają je między sobą.”

Lars Gustafsson (1936–2016)

Śmierć pszczelarza
Źródło: s. 104–105.

O prawdzie , O kłamstwie , O czasie , Sens

„Miłość to za skromne słowo, nie uważa pan? Mam przyjaciółkę w Fern Tree, która uczy gry na fortepianie. Ona jest bardzo muzykalna, a mnie słoń na ucho nadepnął. Ale pewnego dnia ta przyjaciółka powiedziała mi, że każdy pokój ma swoją nutę. Trzeba ją tylko znaleźć. Zaczęła przebierać palcami po klawiszach, tam i z powrotem, i nagle jedna nuta powróciła do nas, po prostu obiła się od ścian, uniosła nad podłogą i wypełniła cały pokój takim jakimś doskonałym pomrukiem. Pięknym dźwiękiem. Było to tak, jak gdyby rzucił pan śliwkę, a ona wróciła by do pana całym sadem. Nie uwierzyłby pan w to, panie Evans. To takie dwie kompletnie różne rzeczy, nuta i pokój, a jakoś się znalazły. Ten dźwięk brzmiał… dobrze. Nie mówię jak idiotka? Czy sądzi pan, że właśnie to mamy na myśli, mówiąc o miłości? Taką nutę, która do nas powraca? Która znajduje pana nawet wtedy, kiedy nie chce pan zostać odnaleziony? Że pewnego dnia znajduje pan kogoś, a potem wszystko czym ten człowiek jest, powraca do pana jakimś dziwnym pomrukiem? Który pasuje. Jest piękny. Nie potrafię dobrze wytłumaczyć, o co mi chodzi, prawda? Nie jestem zbyt elokwentna. Ale tacy właśnie byliśmy, Jack i ja. Właściwie się nie znaliśmy. Nie wiem, czy wszystko w nim mi się podobało. Pewnie miał w sobie coś, co mnie irytowało. Ale ja byłam tym pokojem, a on tą nutą, i teraz Jacka nie ma. I wszędzie panuje cisza.”

Richard Flanagan (1961) pisarz i reżyser australijski

O ciszy , O prawdzie , O myślach , O myśleniu

„Tu nie ma wody tu jest tylko skała
Skała bez wody i piaszczysta droga
Droga wijąca się wśród gór nad nami
Między skałami głazami bez wody
Gdyby tu była woda stanąłbym i pił
Lecz pośród skał nie można myśleć ani stać
Suchy jest pot a stopy grzęzną w piachu
Gdyby tu woda spływała ze skał
Martwa jest paszcza gór spróchniałe zęby pluć nie mogą
Tutaj nie można usiąść leżeć ani stać
I ciszy nawet nie ma w górach
Tylko bezpłodny suchy grzmot bez deszczu
I samotności nawet nie ma w górach
Tylko posępne czerwone twarze - drwią i szydzą
W drzwiach lepianek z popękanej gliny
Gdyby tu była woda
A nie skała
Gdyby tu była skała
Ale i woda
I woda
Źródło
Sadzawka wśród skał
Gdyby tu był chociażby wody dźwięk
A nie cykada
I śpiew suchych traw
Ale na skale wody dźwięk
Gdzie drozd-pustelnik śpiewa pośród sosen
Krop kap krop kap kap kap kap
Ale tu nie ma wody

Kim jest ten trzeci, który zawsze idzie obok ciebie?
Gdy liczę nas, jesteśmy tylko ty i ja
Lecz gdy spoglądam przed siebie w biel drogi
Zawsze ktoś jeszcze idzie obok ciebie,
Stąpa spowity płaszczem brunatnym, w kapturze
Nie wiem czy jest to kobieta czy mąż
- Kim jest ten, który idzie po twej drugiej stronie?

Co to za dźwięki wysoko w powietrzu
Pomruk matczynych lamentów
Co to za hordy w kapturach, jak roje
Na bezkresnych równinach, utykają na spękanej ziemi
Otoczonej jedynie płaskim horyzontem
Co to za miasto nad łańcuchem gór
Pęka i zrasta się i rozpryskuje - w fioletowym wietrze
Walące się wieże
Jeruzalem Ateny Aleksandria
Wiedeń Londyn
Nierzeczywiste”

Thomas Stearns Eliot (1888–1965) poeta, dramaturg i eseista angielski

The Wasteland, Prufrock and Other Poems

O myślach , O myśleniu , O samotności , O kobietach

„Szaleństwo ma w sobie pewien urok. Wyjść z domu po chleb i wyjechać do innego miasta, poznać rano dziewczynę i wieczorem wziąć z nią ślub, zdecydowanym ruchem otworzyć drzwi do ciemnego pokoju, z którego dobiegają podejrzane dźwięki, wejść do klatki hipopotama i poklepać go po tłustym zadzie, pojechać do Tajlandii i uprawiać seks bez prezerwatywy, przyjąć propozycję tajemniczego nieznajomego i podpisać się krwią na czystej kartce papieru. Jednym słowem, rzucenie się na złamanie karku ku przygodzie to bardzo kusząca wizja.”

Siergiej Łukjanienko (1968) rosyjski pisarz

O szaleństwie , O seksie , O ślubie , O domu

„Wymarzone, ukochane głosy
tych, co umarli, albo tych, co dla nas
tak są straceni, jak umarli.

Czasem do nas przemawiają w snach
czasem je w zadumaniu słyszy umysł.

A z ich brzmieniem powraca na chwilę
dźwięki najpierwszej naszego życia poezji,
jak muzyka, która nocą, gdzieś w dali, dogasa.”

Constantinos P. Cavafis (1863–1933) poeta grecki

O muzyce , O czasie , O snach

„Jeśli założyć, że piękno jest taką dystrybucją światła, która najbardziej odpowiada naszej siatkówce, łza jest formą przyznania się do niemożności zatrzymania przez siatkówkę – a także przez sama łzę – tego piękna na stałe. Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku”

Josif Brodski książka Watermark

Watermark

Cytaty o pięknie , O miłości , O prędkości , Łza

„Spróbuj sobie wyobrazić, jakie to uczucie usłyszeć Raya Charlesa po raz pierwszy w życiu, to niezwykłe doświadczenie. Obawiam się, że ludziom dziś nie dane jest już takie przeżycie. Nie ma takiego kontaktu ze sztuką, nie siadasz sobie wygodnie, by się nacieszyć muzyką. Dźwięki biją cię po uszach, aż masz ich dość.”

Gary Brooker (1945) brytyjski muzyk rockowy, pianista (Procol Harum)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Sopot, 1 czerwca 2001.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 280.

O emocjach

„Muzyka rockowa wchodzi lub wejdzie w zupełnie nową fazę. Postawiłbym na muzykę wyszukaną, ostatnie dziesięć lat zdominowała muzyka typu post-Seattle, post-Nirvana, powołując w efekcie zupełnie nowy rodzaj muzyki metalowej. Ale nastąpiło zmęczenie, ludzie zaczynają szukać dźwięków bardziej wyszukanych, bardziej intelektualnych, znowu zaczyna się słuchać mózgiem. I najwyższy czas, ostatnie koło muzyka zataczała bardzo długo.”

Steven Wilson (1967) brytyjski muzyk rockowy (Porcupine Tree)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 12 grudnia 2002.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 185–186.

O ludziach , O muzyce , O czasie

„Miejsce muzyki techno i w ogóle techniki jest pod maską samochodu. Nie ma ona nic wspólnego z prawdziwą muzyką. Najbardziej rytmicznym i najbardziej techno dźwiękiem, jaki znam, jest odgłos silnika Harleya Davidsona – rzeczywiście ma rytm.”

Eric Burdon (1941) wokalista angielski (The Animals)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 7 maja 1998.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 315–316.

„Najważniejsze to mieć własny sprzęt. Jeśli możesz przeznaczyć pięć tysięcy dolarów na nieduży komputer, który pozwoli ci nagrywać 24-bitowy dźwięk bardzo dobrej jakości, wtedy możesz nauczyć się programować i masz własne studio. Do tworzenia dochodzi niejednokrotnie właśnie w trakcie nagrywania, a także podczas gry. Drugą ważną sprawą jest wytrwałość i sposób wyrażania. Tego też trzeba się nauczyć. Często zdarza się, że spośród ludzi, którzy przychodzą do mnie, żeby zaprezentować swoje nagrania, najsilniejsze motywacje wykazują ci, którzy mieli najtrudniejsze dzieciństwo. A zatem moja końcowa rada brzmi: miej trudne dzieciństwo.”

Peter Gabriel (1950) brytyjski muzyk rockowy, wokalista i flecista

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Londyn, 9 maja 2000.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 20.

O motywacji , O ludziach , O dzieciństwie

„Próbuję dociec, dlaczego w taki, a nie inny sposób ludzie reagują na dźwięki. Już z biologicznego punktu widzenia zrozumienie zależności i różnic między zwykłą sekwencją hałasów a powstającą z nich melodią jest niezwykle interesujące. Nasze uszy wyłapują dźwięki, ich wysokość, natężenie, a mózg analizuje strojenie, tonację i całość szereguje. Myślę, że skoro zostaliśmy wyposażeni w tak bardzo wyrafinowany system odbiorczy, to na pewno czemuś ważnemu musi on służyć. Muzyka to przedziwny feromon.”

Stewart Copeland (1952) amerykański muzyk rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – listopad 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 100.

O myślach , O myśleniu , O zrozumieniu , O ludziach

„Widzę, najpierw muszę zobaczyć obraz. Jak chociażby te twoje zdjęcia: chmury, aż po horyzont, koloryt przedświtu, oczekiwanie na słońce, które za chwilę wynurzy się z Pacyfiku. I potem staram się do obrazu dopasować dźwięk. Czasami to się udaje, czasami nie.”

Kitarō (1953)

odpowiedź na pytanie „Twoja muzyka przypomina obrazy. Gdy ją malujesz, gdy stajesz przed czystym płótnem, to widzisz ją czy słyszysz?” z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 17 czerwca 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 83.

Obraz , O słońcu

„West Side Story to potomek Romea i Julii – nie dlatego, że ciąg śladów atramentu czy dźwięków, które tworzą sztukę Szekspira, został fizycznie powtórzony, ale dlatego że powielone są ciągi okoliczności i relacje, co jest replikacją czysto semantyczną.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Od bakterii do Bacha
Źródło: s. 301.

O relacjach

„Neron zajmował się bzdurami, kiedy płonął Rzym. A cały świat nadal o tym mówi… Pewnego dnia, drogi generale, świat będzie rozprawiał o panu i o mnie. I za tysiąc lat nadal będą nas wspominać. Przewyższymy Cezara i Attylę! A jeśli wbrew moim przewidywaniom, przegramy bitwę – to przynajmniej przegramy ją w blasku sławy. Świat zatrzęsie się w podstawach na sam dźwięk naszych nazwisk! Himmler i Choltitz! Dzieci będą płakać, a kobiety wrzeszczeć, a nawet najsilniejsi mężczyźni nie będą w stanie zapanować nad bladością, którą te nazwiska wywołują na ich twarzach.”

Heinrich Himmler (1900–1945) niemiecki przywódca, nazista

w rozmowie z Dietrichem von Choltitzem o planach zniszczenia Paryża
Źródło: Sven Hassel, Zlikwidować Paryż: edycja polska, MHABooks, 1967 https://books.google.pl/books?id=7FdGCgAAQBAJ&pg=PT107&hl=pl&sa=X&ved=0ahUKEwi-qdK496rhAhXvpIsKHYTOD-sQ6AEILzAB#v=onepage&q&f=false

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O świecie

„Jeśli dziś dwie literki AK stały się znakiem wysiłku całego narodu polskiego w walce o niepodległość, jeśli słowo Kraj ma dla ucha polskiego dźwięk mocny i zawsze jednakowy – to w dużej mierze jest to zasługą obecnego Wodza Naczelnego. Dzięki jego osobistym walorom i autorytetowi, płynącemu z głębokiej, jednającej pełne zaufanie prawości – współpraca wszystkich czynników Polskiego Państwa Podziemnego: cywilnego, politycznego i wojskowego, stała się źródłem jedności całego społeczeństwa.”

Andrzej Pomian (1911–2008) polski historyk, pisarz emigracyjny, korespondent RWE

o Tadeuszu Komorowskim
Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, op. cit., s. 399.

O współpracy , O wysiłku , O walce , O zaufaniu

„Jazz polega na improwizacji. Żeby improwizować, trzeba mieć bogatą wiedzę i opanowaną technikę w bardzo szerokim zakresie. A w rocku wystarczy zagrać trzy dźwięki na basie.”

Waldemar Tkaczyk (1954) polski basista (Kombi, Skywalker)

Źródło: Grzegorz Skawiński, Waldemar Tkaczyk, Królowie życia. Kombi, Skawalker, O.N.A. i... Kombii, czyli 40 lat wzlotów i upadków na scenie, rozmowę przeprowadził Kuba Frołow, Warszawa 2017, s. 135-136.

„Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt, żywot ludzki słynie.”

Daniel Naborowski (1573–1640) poeta polski

Krótkość żywota, za: Mała księga cytatów, Halina Lipiec (red.), Oficyna Wydawnicza STON I, Radom 1994, ISBN 8390113228, s. 197.

„Muzyk może być odkrywcą, może świadomie szukać nowych obszarów, nowych możliwości tkwiących w dźwiękach. Wtedy im ma więcej warsztatu, tym jest lepszy. Ale może być i tak, że bez całej tej teoretycznej wiedzy ktoś jest muzykiem genialnym, bo potrafi intuicyjnie przekładać emocje na dźwięki. Same techniczne umiejętności sprawy nie załatwią.”

Wojciech Waglewski (1953) gitarzysta i wokalista polski (Voo Voo)

Źródło: Wagiel. Jeszcze wszystko będzie możliwe, Wojciech Waglewski w rozmowie z Wojciechem Bonowiczem, Kraków 2017, s. 9.

O wiedzę

„Już przy pierwszych słowach pieśni serca kobiet i mężczyzn zaczęły pękać, jakby nagle ktoś siekierą rozbijał pokrywające je czarne, grube skorupy. Z oczu wszystkich popłynęły łzy. Przez cały czas łzy te skrywały się gdzieś głęboko, nawet nie wiedziano o ich istnieniu, ale przybycie wędrowca oraz dźwięki jego pieśni poruszyły każdego.”

Ojzer Warszawski (1898–1944) żydowski prozaik, malarz i krytyk sztuki, piszący w języku jidysz

Szmuglerzy
Źródło: s. 270.

O czasie , O łzach , O kobietach , Serce

„Czynności duchowe są wszechdobre, a materialne są złe. Złem jest tak zwana moralność i dobro tego świata, podczas gdy w świecie duchowym nawet tak zwana niemoralność jest czymś pozytywnym. Musimy to zrozumieć. Tańczenie z cudzymi żonami w środku nocy to rzecz niemoralna, przynajmniej według norm kultury wedyjskiej. Zresztą do dziś w Indiach młoda kobieta nie otrzyma pozwolenia na to, by w środku nocy tańczyć z młodym mężczyzną. W Śrīmad-Bhāgavatam zaś czytamy, że pasterki z Vṛndāvany poszły tańczyć z Kṛṣṇą, kiedy tylko usłyszały dźwięk Jego fletu. Z materialnego punktu widzenia takie postępowanie jest naganne, lecz z duchowego jest przejawem najwyższej moralności.”

Bhaktiwedanta Swami Prabhupada (1896–1977) duchowny hinduski

Nauki Królowej Kuntī
Źródło: Ibidem., s. 68–69.

O morzu , O kobietach , O czytaniu

„W bożnicy było rojno jak w ulu. Ciężka woń gorejących świec, ludzki pot, zapach czarnej tabaki. Na stopniach przy wejściu siedzieli żebracy – starcy o czerwonych powiekach, ślepcy z bielmami, kulawi ze szczudłami lub bez szczudeł. Tuż koło drzwi, przy długim stole, szykowali się do modlitwy rzemieślnicy, krawcy i szewcy, tragarze nieuczeni, niepiśmienni – siedzieli barczyści lub chuderlawi, czysto wymyci, wspierając się ciężko na dębowych deskach stołu i zaglądając do modlitewnych książek, których nie potrafili czytać. Na podwyższeniu i przed ołtarzem, wzdłuż wschodniej ściany, siedzieli prominenci – ludzie bogaci lub mądrzy i uczeni, poważani i znani. Ojciec usadowił się w jednej ze środkowych ławek, nie zanadto na przedzie i nie zanadto w tyle. Trzymałem się poły jego kapoty i patrzyłem w sufit, na gwiazdy ze złoconego drzewa migające na firmamencie, który niegdyś był lakierowany i błękitny, a teraz okopcony i szary jak niebo przed słotą. Lwy skrzydlate nad ołtarzem poruszały potężnymi łbami i otwierały paszcze, ale nie słyszałem ich ryku. Gwar zagłuszał poszczególne dźwięki, słychać było tylko ten gwar, tonęły w nim pienia sześcioskrzydłych serafinów, wycie wichru pustynnego, modły starców i szlochanie kobiet, ukrytych za firankami na małej galeryjce. Zapach tabaki zatykał oddech, ludzie kichali i wycierali nosy, a za oknami zapadał zmierzch, szkiełka witraży mieniły się w świetle świec i w blasku dużego elektrycznego żyrandola.”

Kalman Segal (1917–1980) pisarz i poeta polski narodowości żydowskiej

Źródło: Raz w roku przebaczać, w: Przygoda w miasteczku, Iskry, Warszawa 1965, s. 23–24.

O kobietach , O ludziach , O książkach , O czytaniu

„Wszystko jest czarne. Świat naprawdę traci kolory, gaśnie światło. Jakby ktoś poruszył pokrętłem od telewizora. Wieczna, zimowa noc. Wszystko robi się ciężkie, nieruchome… Nawet twoje ciało. Masz ochotę tylko leżeć, wszystko jest ci obojętne, chcesz tylko umrzeć. Czas w ogóle nie płynie. Nie ma przyszłości. Każda chwila jest taka sama. Jesteś zanurzony w oceanie zimnego bólu, bez światła i bez dźwięku – cały czas mówi płaskim, bezbarwnym głosem.”

Maciej Rajk (1984)

Twoje myśli to ciągły chaos. Nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz już, kim jesteś. Wiesz tylko, że jesteś szlamem, najniższą formą życia, winną każdej zbrodni. Boisz się decyzji. Wszystkich. Nie umiesz ich podjąć. Jak można coś robić, kiedy nic nie ma sensu, kiedy nie ma przyszłości, a pewne są tylko cierpienie i śmierć? Nie masz też sił, by próbować coś zmienić. Jesteś pustą, wystygłą skorupą. Wyładowaną baterią. Twoje ciało zmienia się w ciemną trumnę. Czujesz, jak się rozkłada, jak wysycha w nim energia życiowa. Rozsypuje się, starzeje. Z każdym oddechem jest coraz ciemniej i masz coraz mniej sił. Toniesz w ciemnej, zimnej wodzie.
Miłość i inne pajęczyny (2009)

O nocy , O świetle , O czasie , O świecie

„Rano zdarza mi się płakać, gdy oglądam króliczka Bugsa, naprawdę. Jak na dźwięk oboju w Sztuce fugi.”

Răzvan Petrescu (1956)

A słychać go niemal zawsze, zwłaszcza w wolnych częściach, snuje się spiralnie nasuwając wyobrażenie jakichś kwietnych łąk pełnych delikatnych, białych margarytek, z których Cyganie splatają wianki, aby nazajutrz z wrednym uśmieszkiem sprzedawać je na placach.
W roli Jezusa

O płaczu

Cytaty na temat dźwięk strona 3

Cytaty na temat dźwięk
strona 3