Cytaty na temat czekolada (30 cytatów)

„Mój dom jest pełen śmieci. Mam wielki fotel z filmu Charlie i fabryka czekolady, w którym wszyscy chcą siadać, bo czują się wtedy jak małe dzieci.”

Tim Burton (1958) amerykański reżyser filmowy

Źródło: onet.pl http://film.onet.pl/O,3780,2018350,plotki.html

O dzieciach , O domu

„Jak to dobrze, że mam doświadczonych pomocników. Bez nich nie wiedziałbym nawet, ile potrzeba czekolady, bez nich nie wiedziałbym, kto ma ją zrobić.”

Janusz Korczak książka Król Maciuś Pierwszy

Źródło: Król Maciuś Pierwszy, Beskidzka Oficyna Wydawnicza, s. 70.

„Gdybym był dyrektorem szkoły, pozbyłbym się nauczyciela historii i zastąpiłbym go nauczycielem czekolady; moi uczniowie uczyliby się choć jednego przedmiotu, który ich wszystkich dotyczy.”

Roald Dahl (1916–1990) pisarz brytyjski pochodzenia norweskiego

O historii , O nauczycielach

„Po rzece pływała łódka z Żydami. Łódka wywróciła się, Żydzi zaczęli tonąć. Zdjąłem marynarkę, skoczyłem do wody, koledzy pukali się w czoło (…) Ach, jak mi potem dziękowali. A koledzy się śmiali, że będę miał cukierki i czekoladę za darmo we wszystkich żydowskich sklepach.”

Stanisław Skalski (1915–2004) lotnik polski, generał

Źródło: Bohaterowie są zmęczeni, „Gazeta Wyborcza”, 29 października 1993 http://niniwa2.cba.pl/skalski_bohaterowie_sa_zmeczeni.htm

O zdjęciach

„Pytasz, co tu słychać. Aby rzecz ująć jak najkrócej, nadzieja na to, że otaczające nas ze wszystkich stron brązowe morze składa się z czekolady, topnieje nawet u najzagorzalszych optymistów. Przy czym, jak dowcipnie zauważa reklama, topnieje nie w rękach, ale w ustach.”

Wiktor Pielewin książka Święta księga wilkołaka

Święta księga wilkołaka

O nadziei , O morzu

„Goldi rok temu poszedł do Siostry Warszawskiej, poprosił o czekoladę, a ona mu ją dała.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Andreasie Goldbergerze.
Skoki narciarskie, Zakopane 2002

O siostrze

„Jeden z polskich podróżników i pisarzy napisał, że dzieci Eskimosów mają zupełnie inne upodobania smakowe niż dzieci w Polsce. Mały Eskimos otrzymaną czekoladę powąchał, polizał i… wyrzucił. Ale otrzymane mydło zjadł ze smakiem.”

Jan Kwaśniewski (1937–2019) polski lekarz i propagator diet

mydło bazuje na tłuszczu, który stanowi jeden z głównych elementów diety Inuitów (Eskimosów).
Dieta optymalna, Tłuste życie
Źródło: s. 130

O dzieciach

„Jakże dawno minęły te czasy wiaderka i łopatki, jakże daleko zostawił za sobą te piegi, tę czekoladę mleczną Cadbury Flakes i musującą lemoniadę.(…) Dzisiaj jest dorosły, ma za sobą całe lata plugawych i niebezpiecznych wspomnień – on, agent i szpieg.”

Ian Fleming książka W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości

Źródło: W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1963; ang. On Her Majesty's secret service; tłum. Robert Stiller)

„W moim sklepie można było również nabyć piwo i małe buteleczki wysokoprocentowych alkoholi. No i oczywiście całą masę potwornie słodkich batonów, różniących się od siebie jedynie nazwą i ceną. Kupowali je zarówno dorośli mężczyźni, jak i dzieci, młode dziewczyny oraz stare kobiety. Często, zaraz po włożeniu do kieszeni czy portmonetki wydanej im reszty, drżąc z podniecenia, zrywali kolorowe opakowanie i szybkim ruchem wtykali do ust mieszaninę czekolady, cukru i środków konserwujących. Miałem wrażenie, że bez natychmiastowego zażycia swojej dawki już by nie wytrzymali. Nie próbowali bowiem iść do domu, bądź innego miejsca, w którym spokojnie mogliby zjeść baton. Nie. Przede mną obnażali swoje zaspokojenie. W ogóle nie zależało im na intymności. Stojąc na środku sklepu, ekstatycznie rozchylali wargi, ukazując rozlewający się po zębach i dziąsłach brąz. Zaklejając się lepką masą, spływającą brunatnymi potokami w zwoje jelit, pomlaskiwali z zadowoleniem. Czasem mruczeli, jak wygrzewające się koty. Odginali do tyłu karki i wysysali z języka resztki zniewalającego ich smaku.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 111

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O alkoholu

„Szczęście. Proste jak szklanka, jak czekolada albo kręte jak ścieżki serca. Gorzkie. Słodkie. Żywe.”

Joanne Harris książka Czekolada

Czekolada (1999)

O szczęściu , Serce

„Nie mogę pić kawy ani jeść czekolady, ponieważ robię się wtedy bardzo głośna.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

O piciu

„Pamiętam, jak miałam 6 czy 7 lat, mieszkałam na przedmieściach Sydney i oglądałam Oscary w piżamie, popijając gorącą czekoladę. Wszystko to wydawało mi się odległą baśniową krainą, jak Oz. Dlatego zdobycie nagrody Akademii ma w sobie teraz tyle magii.”

Nicole Kidman (1967) amerykańska i australijska aktorka i piosenkarka

Źródło: „InStyle” nr 4/2011

Odległy

„Promienne jak uśmiech słońce
na błękitnym zwieńczeniu świata.
Ten grymas potrzyma nas w napięciu
od rana do wieczora.
W godzinie wzejścia wzbije się w niebo
paskudny księżyc,
bo zdeformowany częściowym zaćmieniem
i będzie olbrzymia droga z gwiazd:
mleczna jak tabliczka czekolady.”

Adam Siwołowski (1975)

Źródło: Promienne...

O uśmiechu , O słońcu

„Według badań otyli faceci rzadziej zdradzają swoje żony niż chudzi. Prawdopodobnie grubsi kiedy mówią, że mają kogoś na boku, to chodzi o czekoladę.”

Conan O'Brien (1963) komik amerykański

Źródło: Conan O’Brien – gadki wybrane II http://www.joemonster.org/art/4648/Conan_O_Brien_gadki_wybrane_II

„Jak kiedyś brzmiało moje vibrato? Jak opadająca, lekka struga miodu. Jaki smak miała dawniej moja wiolonczela? Niższe nuty były jak gorąca czekolada, najwyższe gryzły usta jak cierpka cytryna. A wynikające z nich emocje? Jak rozkoszne drżenie, bolesne napięcie i nagły rozbłysk. Nigdy jak planowane, mechaniczne kopiowanie. Nigdy jak tykający tryb maszyny.”

Andromeda Romano-Lax (1970)

Hiszpański smyczek (2007)

„Nowe wałbrzyskie osiedle wyrosło na wzgórzu porośniętym brzozami pogiętymi od wiatrów. Zimą na jego szczycie zwalały się ściany śniegu, które zalegały do maja, pokryte czarną skorupą jak spaloną skórą. W pozostałych porach roku przywiewało tu wszystkie śmieci z okolicy; przy wiosennych wichurach przylatywały nawet gazety z Wrocławia i Legnicy. Targane wichurą latały papiery, strzępy szmat, zardzewiałe rury, martwe ptaki i psie kupy. Nieraz dolecą nawet opakowania od niemieckich czekolad zza zachodniej granicy, z napisami Milka, rysunkami uśmiechniętej krowy i wciąż wyczuwalnym zapachem kakao. Dzieci z Piaskowej Góry będą je zbierać, wygładzać paznokciami sreberka i wąchać tak długo, aż słodki zapach zniknie.”

Joanna Bator książka Piaskowa Góra

Piaskowa Góra (2009)
Źródło: s. 30.

O dzieciach , O ptakach , O zimie

„W 1968 roku radary NATO nie wykryły inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację – to jest fakt. Natomiast niepotwierdzona plotka głosi, że stało się to dlatego, że Sowieci zrzucili z samolotów miliony takich pasków sreberek z czekolady, co rozregulowało cały system radiolokacyjny paktu północnoatlantyckiego. Być może bardzo wysoko przetworzona technika jest bezradna wobec gumek recepturek czy sreberek.”

Jerzy Eisler (1952) historyk polski

Źródło: Robert Mazurek, Świat miał wranglery, my – dżinsy (wywiad z Jerzym Eislerem), „Rzeczpospolita” nr 189, 14–16 sierpnia 2015, cyt. za: „Angora” nr 35 (1315), 30 sierpnia 2015, s. 22.

O świecie

„Ziemia jest gorzka i rozpływa się w ustach jak czekolada
z obrazkiem najświętszej panienki, mocno pachnącej kakao.”

Zofia Bałdyga (1987)

Źródło: *, Bałdyga Zofia: ulica Improwizacji 7, neurokultura.pl, 27 Maja 2010 http://www.neurokultura.pl/poezja/749-baldyga-zofia-ulica-improwizacji-7.html

„Świat bez narkotyków, do których zaliczam też alkohol, nikotynę, kawę, a nawet czekoladę byłby koszmarem. Być może istnieje w Korei Północnej, tam ideologia zastąpiła niektórym narkotyk. W wolnym społeczeństwie, a nawet w pół – czy ćwierć wolnym, nie jest możliwa likwidacja narkotyków. To, co nazywamy narkotykami, czyli środki zmieniające świadomość, towarzyszy człowiekowi od zarania. A kto wie, czy nie było tak, że ów człekokształtny zażył jakiś silny środek rośliny, jakiegoś grzyba i dzięki temu w ogóle… (…)
Powstał człowiek. I powstała religia.”

Kamil Sipowicz (1953) polski historyk filozofii, dziennikarz, poeta, rzeźbiarz i malarz

Źródło: krytykapolityczna.pl, 12 października 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/SipowiczSwiadomosczgrzyba/menuid-1.html

O alkoholu , O świecie , O religii , O kawie

„(…) nigdy nawet przez myśl mi nie przeszło, by tam [w Londynie] zostać. Jestem patriotką i w Polsce jest moje miejsce. Poza tym – nawet w tych ponurych czasach – nie lubiłam, gdy ktoś źle mówił o moim kraju. Poznałam wielu wspaniałych Polaków, którzy w Wielkiej Brytanii mieszkają, lecz i wielu takich, którzy o Polsce wyrażali się nie najlepiej. Potwornie mnie to denerwowało, bolało i było mi za nich wstyd. Kiedyś młoda dziewczyna na jakimś przyjęciu powiedziała z takim mocnym angielskim akcentem:, ja nie wracać do Polska, bo w Polska nie ma rajstopa i czekolada.”

Barbara Zielińska (1959) polska aktorka

Zapytałam, jak długo już tu jest. -Pól roku – odpowiedziała...
Źródło: Przez Londyn na piechotę, „Praca i Nauka za granicą”, nr 100, 19 października 2007 http://www.plebania.pl/wywiady/zielinska.html

O myślach , O nauce , O myśleniu

„Żeby tylko ta czekolada Ani w głowie nie przewróciła.”

Władysław Kargul

Wypowiedzi postaci, Kochaj albo rzuć

„Pamiętam jak ja chodziłem do szkoły, to wtedy rzeczywiście jeśli ktoś miał bułkę, kawałek czekolady, to było daj gryza. Myśmy grali w piłkę, bo była przerwa, to wyjedliśmy cały szczaw z nasypu i wszystkie śliwki ulęgałki, mirabelki jedliśmy. Dzisiaj te wszystkie gruszki, śliwki leżą i nikt tego nie zbiera. Chłopaki grają w piłkę na tych samych boiskach, szczawiu nikt nie zjada. Ja nie mogę słuchać o przynajmniej 800 tys. głodnych dzieciach.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

komentarz w programie stacji TVN Kropka nad i, do raportu jednej z fundacji zajmującej się pomocą dzieciom, która oszacowała ilość niedożywionych dzieci w Polsce na 800 tys.
Źródło: TVN24 http://www.tvn24.pl/jak-chodzilem-do-szkoly-mysmy-wyjedli-caly-szczaw-z-nasypu,310126,s.html, 5 marca 2013

O dzieciach , O pomocy , Chłopak

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Zachód stoi wobec inwazji islamu praktycznie bezbronny, bo się rozbroił duchowo. Rozbroiła go głównie owa pomyleńcza ideologia multi-kulti, otwierająca wrota temu, co nam obce lub wręcz wrogie. (…) Zachód rozbraja się duchowo także przez coś innego: przez samobójcze poniewieranie tym, co jego własne i rdzenne – z wiarą chrześcijańską na czele. Potulnie pozwala na degradowanie i profanowanie swoich świętych symboli, jak z tym orłem białym z czekolady. Muzułmanin by na to nie pozwolił; w tym ich siła i nad nami przewaga.”

Bogusław Wolniewicz (1927–2017) filozof polski

Źródło: Islam i my, „Najwyższy Czas!”, 12 października 2013, nr 42 (1221)

O wierze , O sile , O czasie

„Poinformowano mnie (…), że kobiety, które mają niemowlęta (…) znajdują się w strasznej sytuacji spowodowanej brakiem pokarmu, a przede wszystkim mleka. Śmiertelność wśród niemowląt była zastraszająca. Od naszych towarzyszy-szewców z terenu Starego Miasta (…) dowiedzieliśmy się, że w PWPW (Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych) jest mleko w proszku. Udaliśmy się wówczas z tow. Dzięgielewskim do płk. „Wachnowskiego” i przedstawiliśmy mu sytuację. „Wachnowski” rozkazał zaatakować PWPW; rozkaz taki wydał powodowany względami nie tyle wojskowymi, ile chęcią zdobycia mleka dla głodnych dzieci. Było to szesnastego dnia Powstania – w akcji ponieśliśmy duże straty, jednakże zakończyła się ona całkowitym sukcesem. Zdobyliśmy mleko, a jednocześnie duże ilości czekolady, która bardzo nam się przydała.”

Stanisław Sobolewski (1680–1772)

Źródło: Socjaliści w powstaniu warszawskim 1944 r., wybór tekstów Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Oficyna Graficzno-Wydawnicza Typografika, Warszawa 2004 http://www.lewicowo.pl/varia/viewpub/tid/2/pid/511.

O kobietach , O dzieciach , O stracie , O sukcesie

„(…) Kiedy Max ze mną zerwał, na początku myślałam, że umrę z bólu. Że wysiądą mi wszystkie narządy. Bo w tych różnych powiedzeniach jest trochę prawdy: miłość leży na wątrobie, paraliżuje, łamie serce, hm… odbija się czkawką… Ale po pierwsze: mija, po drugie: sprawa nie jest taka beznadziejna, jak ci się wydaje, a po trzecie: twoje serce nie jest ze szkła.
– Z kamienia, nie ze szkła. (…) Moje serce jest kamieniem szlachetnym, który Gideon rozbił na tysiące kawałków, zupełnie tak jak w wizji cioci Maddy.
– Brzmi wprawdzie całkiem spoko, ale nie! W rzeczywistości serca są zrobione z całkiem innego materiału. Naprawdę, możesz mi wierzyć. (…) Chodzi o materiał znacznie bardziej plastyczny i nietłukący, który zawsze odzyskuje swój pierwotny kształt. Wykonany wedle tajnej receptury. (…) Marcepan!
– Marcepan? (…)
– Tak, marcepan. (…) Taki dobry, z dużą ilością migdałów.
(…) – Jeśli tak jest (…) to Gideon odgryzł mi kawałek serca. I oskubał je z całej czekolady.”

Kerstin Gier Trylogia czasu

rozmowa Gwendolyn z Leslie.
Trylogia czasu, Zieleń szmaragdu

O miłości , O myślach , O rzeczywostości , O zerwaniu

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„Miłość to nie wisienka w czekoladzie, którą się nadgryza i odkłada do pudełka.”

Janet Fitch (1955)

Pomaluj to na czarno

O miłości , Pudełko

„Do czego służą naboje w bitwie? Ja, na ich miejsce, zabieram zawsze tabliczkę czekolady.”

George Bernard Shaw (1856–1950) dramaturg i prozaik irlandzki, noblista

„Powiedzmy tylko, że gdyby ci naukowcy wykorzystali swój geniusz w sprawie dobra, a nie zła, samochody jeździłyby na parę i zostawiały świeży kompost, nikt by nie chorował, nie byłoby głodu, wszystkie budynki stałyby się odporne na trzęsienia ziemi, bomby i powodzie, a cała światowa gospodarka przeszłaby radykalną zmianę i środkiem płatniczym byłaby czekolada.”

James Patterson (1947)

Maximum Ride. Ratowanie świata i inne sporty ekstremalne (2007)

O głodzie