Samuel Taylor Coleridge cytaty

strona 6

„Każdy, kto był zakochany, wie, że namiętność jest najsilniejsza, a pożądanie najsłabsze, gdy przedmiot miłości jest nieobecny; i odwrotnie – gdy osoba ukochana jest przy nas.”

„Przyjaźń jest jak dające cień drzewo, pod którym szukam wytchnienia.”

„Nie oko i ręka zawierają małżeństwo, lecz rozum i serce. Choć ważną jest rzeczą żenić się z miłości, ważniejszą jeszcze w małżeństwie miłość utrzymać.”

„Rośliny istnieją w sobie; owady dzięki sobie; ludzie – dla siebie.”

„Każdy mężczyzna chciałby mieć za żonę Desdemonę albo Ofelię: istoty, które chociaż nie zawsze nas rozumieją, jednak wyczuwają, kim jesteśmy, i współodczuwają z nami.”

„Miłość polega na podziwianiu i rozwijaniu miłych cech osoby ukochanej – pod warunkiem, że samemu się korzysta z jej błogosławionych skutków.”

„Miłość koi niedole i budzi w nas dzielność. Jest wezgłowiem smutku i skrzydłem męstwa.”

„Jeśli miłość jest ożywczym słońcem ludzkiej natury, jakże niełaskawie rozdzieliła ona swe promienie między mnie i tę, którą kocham! Ją ozłociła całym światłem swoim i blaskiem, a moją istotę przenika tylko niewidzialnymi promieniami żaru. Ona jaśnieje, jest chłodna jak tropikalny świetlik. Ja, ciemny, nieurodziwy, podobny jestem świerszczowi w gorącym popiele.”

„W młodości nasze szczęście jest nadzieją; w starości – rozpamiętywaniem nadziei młodości.”

„Młodość widzi szczęście migocące w przyszłości. Starość spogląda w przeszłość ku szczęściu młodości; zamiast nadziei – ma radość rozpamiętywania nadziei.”

„Francuzi są jak ziarna prochu, każde z osobna to brud godny wzgardy, lecz gdyby zebrać je razem, stanowią straszliwą siłę!”

„Malarstwo – coś pośredniego między myślą a rzeczą.”

„Wszak rzeka Ren – rzecz niewątpliwa —
Wasz gród, Kolonię, wam obmywa;
Lecz gdzież nadziemski mocarz ten,
Co zdoła obmyć – rzekę Ren?”

„Rzeczywisty ból wystarcza, aby nas wyleczyć z cierpień urojonych.”

„Najszczęśliwszy związek, jaki można sobie wyobrazić, jest pomiędzy głuchą żoną, a ślepym mężem.”

„Bo umiem dziś na Naturę patrzeć nie jak w czasach Młodości, co jest bezmyślną, lecz słysząc spokojną, smutną muzykę ludzkości.”

„Dobrzy ludzie są mniej dobrzy, a źli ludzie są mniej źli, niż to się wydaje.”

„Gdyby człowiek mógł we śnie przejść przez raj i dostałby kwiat na dowód, że jego dusza rzeczywiście tam była, i gdyby, przebudziwszy się, dostrzegł kwiat w swej dłoni – ach, co wtedy?”

„Im bardziej wyszukany i delikatny jest kwiat radości, tym czulsza powinna być ręka, która go zrywa.”

„Mężczyzna może dotąd kochać dwie kobiety, dokąd jedna z nich się nie zorientuje.”

„Geniusz może współistnieć z dzikością, lenistwem, szaleństwem nawet ze zbrodnią; ale wierzcie mi, nie może długo współistnieć z sobkostwem i folgowaniem zawiści.”

„Sumienie jest pulsem rozsądku.”

„Ślimaki intelektu – widzą tylko za pomocą czułek.”

„Bo radość to słoneczny kolor życia.”

„O, sen! kochają miękki sen
Na całej ziemskiej kuli!”

„Niezrównany jest wdzięk dzieci, dopóki nie nauczą się tańczyć!”

„Pragnienie mężczyzny zwraca się ku kobiecie. Pragnienie zaś kobiety rzadko zwraca się ku czemuś innemu niż ku pragnieniu żywionemu przez mężczyznę.”

„Ze wszystkich doznań wzroku, widok nocnego nieba najgłębiej nas porusza.”

„Nikt nie może przeskoczyć swego cienia.”

“Intense study of the Bible will keep any writer from being vulgar, in point of style.”

“Poor little foal of an oppressèd race!
I love the languid patience of thy face.”

“The imagination … that reconciling and mediatory power, which incorporating the reason in images of the sense and organizing (as it were) the flux of the senses by the permanence and self-circling energies of the reason, gives birth to a system of symbols, harmonious in themselves, and consubstantial with the truths of which they are the conductors.”

“Not the poem which we have read, but that to which we return, with the greatest pleasure, possesses the genuine power, and claims the name of essential poetry.”

“Your Sensibilities are tempestuous — you feel Indignation at Weakness — Now Indignation is the handsome Brother of Anger & Hatred — His looks are "lovely in terror" — yet still remember, who are his Relations.”

“In wonder all philosophy began, in wonder it ends. … But the first wonder is the offspring of ignorance, the last is the parent of adoration.”

“The principle of the Gothic architecture is infinity made imaginable. It is no doubt a sublimer effort of genius than the Greek style; but then it depends much more on execution for its effect.”

“The Earth with its scarred face is the symbol of the Past; the Air and Heaven, of Futurity.”

“Shakespeare is the Spinosistic deity — an omnipresent creativeness. Milton is the deity of prescience; he stands ab extra, and drives a fiery chariot and four, making the horses feel the iron curb which holds them in. Shakspeare's poetry is characterless; that is, it does not reflect the individual Shakspeare; but John Milton himself is in every line of the Paradise Lost. Shakspeare's rhymed verses are excessively condensed, — epigrams with the point every where; but in his blank dramatic verse he is diffused, with a linked sweetness long drawn out.”

“The age seems sore from excess of stimulation, just as a day or two after a thorough Debauch and long sustained Drinking-match a man feels all over like a Bruise. Even to admire otherwise than on the whole and where "I admire" is but a synonyme for "I remember, I liked it very much when I was reading it," is too much an effort, would be too disquieting an emotion!”

“Aloof with hermit-eye I scan
The present works of present man —
A wild and dreamlike trade of blood and guile,
Too foolish for a tear, too wicked for a smile!”

“Alas! they had been friends in youth;
But whispering tongues can poison truth,
And constancy lives in realms above;
And life is thorny; and youth is vain;
And to be wroth with one we love
Doth work like madness in the brain.”

“They stood aloof, the scars remaining,—
Like cliffs which had been rent asunder:
A dreary sea now flows between.”

“A charm
For thee, my gentle-hearted Charles, to whom
No sound is dissonant which tells of life.”

“My eyes make pictures when they are shut.”

“It is a flat'ning Thought, that the more we have seen, the less we have to say.”

“But metre itself implies a passion, i. e. a state of excitement, both in the Poet's mind, & is expected in that of the Reader.”

“Each matin bell, the Baron saith,
Knells us back to a world of death.”

“If a man could pass through Paradise in a dream, and have a flower presented to him as a pledge that his soul had really been there, and if he found that flower in his hand when he awake — Aye! and what then?”

“Her face, oh call it fair, not pale!”

“Around thee and above,
Deep is the air and dark, substantial, black,
An ebon mass; methinks thou piercest it,
As with a wedge! But when I look again,
It is thine own calm home, thy crystal shrine,
Thy habitation from eternity!”

“A lady richly clad as she,
Beautiful exceedingly.”

“Experience informs us that the first defence of weak minds is to recriminate.”

“I lay too many Eggs in the hot Sands of this Wilderness, the World! with Ostrich Carelessness & Ostrich Oblivion. The greater part, I trust, are trod underfoot, & smashed; but yet no small number crawl forth into Life, some to furnish Feathers for the Caps of others, & still more to plume the Shafts in the Quivers of my Enemies, of them that lie in wait against my Soul.”

“Yes, while I stood and gazed, my temples bare,
And shot my being through earth, sea, and air,
Possessing all things with intensest love,
O Liberty! my spirit felt thee there.”

“Often do the spirits
Of great events stride on before the events,
And in to-day already walks to-morrow.”

“The book of Job is pure Arab poetry of the highest and most antique cast.”

“Above all things I entreat you to preserve your faith in Christ. It is my wealth in poverty, my joy in sorrow, my peace amid tumult. For all the evil I have committed, my gracious pardon; and for every effort, my exceeding great reward. I have found it to be so. I can smile with pity at the infidel whose vanity makes him dream that I should barter such a blessing for the few subtleties from the school of the cold-blooded sophists.”

“A mother is a mother still,
The holiest thing alive.”