Cytaty na temat zwiedzać (21 cytatów)

„Moją pracą jest granie muzyki i jest to cudowna praca. Dzięki niej mogę wskoczyć do furgonetki i ruszyć w trzytygodniową trasę, zwiedzać różne miasta, poznawać nowych ludzi.”

Keith Morris (1938–2005)

Źródło: Maciek Stankiewicz, Musiałem coś rozwalić, t-mobile-music.pl, 5 września 2012 http://www.t-mobile-music.pl/opinie/wywiady/wywiad-musialem-cos-rozwalic,9597.html

O ludziach

„Kronika miejscowa i zagraniczna.
Kraków 19 marca.
(…)
Muzeum narodowe. W rozwoju tej instytucyi rok zeszły przyniósł urządzenie zbiorów Mickiewiczowskich w osobnej na to przeznaczonej sali i pomieszczenie na stałe zakupionych od p. Ciążyńskiego gemm, w ozdobnej szafie z witrynami. Rozszerzeniu w ten sposób zadania Muzeum towarzyszyło sporządzenie katalogu dla pamiątek i monograﬁi wielkiego narodowego poety, co ułatwiło zwiedzanie zbioru i zainteresowało publiczność, jak spisanie szczegółowe wszystkich gemm, kamei i intagli i zaciągnienie w inwentarz, na dwie ręce spisany, umeżebniło kontrolę nad temi cennemi zabytkami.
(…)
Zbiór gemm w liczbie 2517 sztuk, zwiększył dar p. Matiasa Bersohna, z Warszawy, pieczęci herbownych polskich, rzniętych na kamieniach kosztownych, w liczbie przeszło 100 sztuk.”

Konstanty Schmidt-Ciążyński (1818–1889) polski kolekcjoner dzieł sztuki

O Konstantym Schmidcie-Ciążyńskim
Źródło: „Czas” nr 65, 20 marca 1887, s. 2, Małopolska Biblioteka Cyfrowa http://mbc.malopolska.pl/publication/20747

O czasie

„Uwielbiam podróżować, zwiedzać nowe miejsca, odkrywać je i być zaskoczona. Praca modelki daje mi taką możliwość. Dzięki swojej pracy zwiedzam świat, poznaje ciekawych ludzi i różne kultury świata. Podróże to wielka przygoda, która fascynuje i zostaje w pamięci.”

Anna Jagodzińska (1987)

Źródło: Wywiad, 2010 http://www.sophisti.pl/artykuly/artykuly/wywiad-z-anna-jagodzinska-twarza-programu-super-mo.html

O ludziach , O świecie , O podróżowaniu

„Z pomysłem zrobienia filmu o Katyniu wystąpił osiem lat temu Lew Rywin. (…) Bardzo szybko zdaliśmy sobie sprawę z tego, że największym problemem przy realizacji tej produkcji będzie nie kwestia pieniędzy czy obsady aktorskiej, ale właśnie scenariusza. Taka opowieść musiała się składać z ogromnej ilości szczegółów, a scenarzysta zajmujący się tym tematem powinien posiadać ogromną wiedzę o tragedii, która rozegrała się wiosną 1940 roku. Niestety, na horyzoncie nie pojawił się nikt, kto potrafiłby napisać taki scenariusz. Rywin rozpisał nawet taki wewnętrzny konkurs, to znaczy zaproponował kilku wybranym scenarzystom przedstawienie pomysłu na taki film. Konkurs ten nie przyniósł jakiś rewelacyjnych efektów, a najciekawszym z nich był pomysł zaprezentowany przez Jerzego Janickiego i Andrzeja Mularczyka. Pomysł ten jednak został odrzucony, ponieważ jego wizja miała za bardzo reportażowo-telewizyjny charakter. Wtedy zaproponowałem, żeby scenariusz napisał Cezary Harasimowicz. Czarek zaproponował opowieść bazującą po części na losach swojego dziadka, który był polskim oficerem i tylko cudem nie trafił do obozu. Jego scenariusz przedstawia tragizm kampanii wrześniowej oraz odmalowuje portret głównego bohatera zanim dostał się do Katynia. Najistotniejsza część scenariusza rozgrywa się w obozie w Kozielsku, gdzie przesłuchujący więźniów enkawudzista prowadzi brutalną grę o duszę polskiego oficera, próbując go zwerbować do sowieckiego wywiadu. Stawką tej rozgrywki jest życie Polaka. (…) Scenariusz Czarka został poddany kilku przeróbkom i wreszcie w 1998 Rywin zdecydował, że robimy ten film. Natychmiast rozpoczęliśmy przygotowania. Byliśmy w Rosji, zwiedzaliśmy monastyr w Kozielsku, byliśmy również w Katyniu, żeby zobaczyć, jak wygląda dzisiaj ów złowieszczy las. Spotykaliśmy się również z ludźmi, którzy pamiętają tamte czasy. W czasie tej dokumentacji był z nami również scenograf Jacek Osadowski, który przygotował wstępne projekty dekoracji.(…) Zaczęliśmy angażować aktorów, była już w większości skompletowana ekipa realizacyjna, był harmonogram zdjęć. Według niego zdjęcia miały rozpocząć się we wrześniu 1999 roku. Prowadziliśmy również rozmowy z kaskaderami. Nagle któregoś dnia, to było na wiosnę ubiegłego roku, Rywin zaprosił mnie i Frykowskiego do swojego gabinetu i oświadczył, że nie będziemy robić tego filmu, ponieważ Andrzej Wajda zamierza robić film o Katyniu. Co więcej, Wajda uważa, iż tylko on powinien zrobić taki film, a jeśli tak jest w rzeczywistości, to nie będziemy w stanie zdobyć pieniędzy na tę produkcję, ponieważ sprzeciw Wajdy podparty jego wielkim autorytetem sprawi, że stanie się to bardzo trudne.”

Robert Gliński (1952) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1069

O życiu , O losie , O duszy , O wiośnie

„Ciągle jeszcze piszę z Niemiec, oczekując na upragniony wyjazd, który wciąż odwleka się i odkłada. Podnosi nas na duchu poczucie spełnienia obowiązku względem Ojczyzny, której krew, rany i zgliszcza zostały stokrotnie pomszczone. Za spalone i zburzone mury Warszawy widziałem gruzy setek wsi i miast niemieckich na czele z Berlinem. Stolica Niemiec leży w gruzach i trzeba długich lat mozolnej pracy, żeby doprowadzić to miasto do przedwojennego stanu. Zwiedzałem Reichstag, muzeum niemieckie, kancelarię Rzeszy, wchodziłem na kolumnę zwycięstwa nad Francją i ujrzałem jak straszliwie spustoszone jest miasto, skąd przez tyle lat kierowana była olbrzymia machina wojenna, która zdruzgotała nasz kraj i wiele innych.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

z listu, który Wojciech Jaruzelski wysłał do rodziny jako dowódca plutonu zwiadu Ludowego Wojska Polskiego, 6 czerwca 1945.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 13 grudnia 2008.

O ojczyźnie

„O, nogi moje!
Choćby was rzeźbą przybrano bogatą,
choćbyście mędrców zwiedzali pokoje,
choćbyście dłuższe, wyższe były o połowę, —
zawszeście nogi, nogi!… drewniane, stołowe!”

Józef Jankowski (poeta) (1865–1935) polski pisarz, poeta i dziennikarz

Źródło: Stołowe nogi, ze zbioru Antologia bajki polskiej

O pokoju

„Wkrótce potem, gdy w pierwszej mojej podroży na „Lwowie” staliśmy w jednym z portów zagranicznych, przyjechała z wizytą miejscowa Polonia z ambasadorem polskim na czele. Goście w towarzystwie kapitana zwiedzali statek od dziobu do rufy. Gdy znaleźli się w międzypokładzie, kapitan kazał mnie zawołać. Ubrany w wyjściowy mundur, zameldowałem się przepisowo.
Pokazując mnie towarzystwu złożonemu z wykwintnych pań i dystyngowanych panów, kapitan oświadczył:
– Znaczy, on u nas najwięcej je, najwięcej waży i, znaczy, najsilniejszy!”

Karol Olgierd Borchardt książka Znaczy Kapitan

Znaczy Kapitan

„Byłem kiedyś z wizytą w Holandii, gdzie przyglądałem się kampanii wyborczej. Oprócz oficjalnych spotkań zwiedzaliśmy też Amsterdam. Jedną z atrakcji były oczywiście coffee shopy. Nasz gospodarz kupił tam coś, pokazał, zapalił i nawet dał spróbować. Ale co ja z tego miałem? Nawet nie umiem zaciągnąć się R1, najlżejszym papierosem, a co dopiero skrętem.”

Grzegorz Napieralski (1974) polityk polski

odpowiedź na pytanie, czy palił marihuanę.
Źródło: wprostlight.pl http://www.wprostlight.pl/rozmowa-niepolityczna/id,164057/Z-dziewczyna-trzeba-postepowac-jak-z-galareta.html, 16 czerwca 2009

„Gdy byłam na studiach, zajmowałam się głównie językoznawstwem i skierowano mnie do osoby, która opiekowała się dziewczynkami, bliźniętami z zespołem Downa z elementami autyzmu. One posługiwały się swoim własnym językiem, który miał regularną gramatykę i indywidualne reguły. Dziewczynki świetnie się ze sobą porozumiewały, natomiast nikt z zewnątrz tego nie rozumiał. Dla mnie to było niesamowite, wręcz kosmiczne przeżycie, tak jak zwiedzanie innej planety. Udało mi się ten język rozszyfrować, ale nie zrobiłam z tego pracy, którą mi zlecono, bo uznałam, że byłoby to zbyt silną ingerencją w cudzą intymność.”

Katarzyna Ryrych (1959)

Źródło: Agnieszka Sikorska-Celejewska, Pisanie prozy zawdzięczam kotu – wywiad z Katarzyną Ryrych http://qlturka.pl/2015/12/11/pisanie-prozy-zawdzieczam-kotu-wywiad-z-katarzyna-ryrych/, qlturka.pl, 19 kwietnia 2011

O kotach , O literaturze

„Wypadło mi się zatrzymać w Katowicach, gdyż na dworcu w Krakowie źle mnie poinformowano, i trzy godziny mam czasu. Zwiedzam więc Katowice. Jest to wielkie miasto malutkie. Zupełnie brzydkie i głupie, ale praktyczne, eleganckie i mądre, dziewczęta ładne, głupiuteńkie, sądząc z wyrazu twarzy.”

Stanisław Wyspiański (1869–1907) polski dramatopisarz, poeta, malarz, grafik, architekt

Cytaty z korespondencji
Źródło: kartka wysłana do Rydla 12 lipca 1898 z Katowic

O czasie

„Na wszelkie problemy zaleca [ksiądz] modlitwę, pokutę lub mszę. Na problemy nadzwyczajne – pielgrzymkę lokalną względnie – Watykan. W wielu parafiach są prawdziwe biura turystyczne, co świadczy o tym, że religijność księży nie zabija ich zmysłu przedsiębiorczości. Pielgrzymowanie stało się też normalnym szkolnym rytuałem, dawniej młodzież zwiedzała Polskę historyczną, dziś zna Polskę religijną i zabobonną.”

Magdalena Środa (1957) polska filozof, etyk, działaczka państwowa

Źródło: To jest największy problem polskiego katolicyzmu, wp.pl, 26 kwietnia 2011 http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,To-jest-najwiekszy-problem-polskiego-katolicyzmu,wid,13350019,komentarz.html

O młodzieży , O problemach

„Mężczyźni mają takie głupie życie, ciągle bronią swej bezcennej nietykalności, śmiesznego terytorium. Najczęściej obawiają się, że ktoś mógłby odkryć pustkę panującą w środku. Żyją jak gdyby w dekoracjach filmowych, które zwiedzać można w studiach filmowych wytwórni Universal, budują piękne fasady, za którymi rozpościera się pustka, istnieje jedynie front dla turystów.”

William Wharton (1925–2008) pisarz amerykański

O życiu , O mężczyznach

„Spójrz na małpkę, memsahib. Jaka jest urocza! – zachwyca się Sarita, jakbym nadal miała trzy latka i trzymała się spódnicy jej sari. Wydaje się, że do nikogo nie dociera, iż kończę już szesnaście lat i chcę, nie, m u s z ę pojechać do Londynu, gdzie będę zwiedzała muzea, chodziła na przyjęcia i poznawała mężczyzn mających więcej lat niż sześć, a mniej niż sześćdziesiąt.”

Libba Bray (1964)

Magiczny krąg, Mroczny sekret
Źródło: rozdział 1

„Dużo myślałem o mojej przyszłości będąc młodym chłopcem i często te myśli do mnie powracają. Lecz w pewnym momencie mojej kariery, uświadomiłem sobie, że najważniejszy jest mój obecny zawód i na nim staram się maksymalnie koncentrować. Na swojej życiowej drodze spotykam wiele wartościowych osób, zwiedzam interesujące miejsca. Taka wiedza poszerza horyzonty i daje inny punkt widzenia.”

Łukasz Żygadło (1979) siatkarz polski

Źródło: Oficjalna strona Łukasza Żygadły, Sylwetka: Przeszłość http://www.lukaszzygadlo.pl/

O myślach , O wiedzę , O przeszłości , O przyszłości

„Jakże często nasze życie wcale nie polega na robieniu prawdziwych rzeczy. Myślimy i rozmawiamy o ludziach, których nigdy nie widzieliśmy, udajemy, że zwiedzamy miejsca, których w rzeczywistości nigdy nie oglądaliśmy, dyskutujemy o rzeczach istniejących tylko jako nazwy, jakby były tak samo prawdziwe jak kamienie czy zwierzęta. Era informacji? Raczej era wyobraźni. Żyjemy w świecie własnych umysłów. Nie, tak naprawdę to żyjemy w umysłach innych ludzi.”

Tad Williams (1957) amerykański pisarz fantasy

Źródło: Góra z czarnego szkła

O życiu , O ludziach , O górach , O myślach

„Uwielbiam podróżować, uwielbiam docierać do najbardziej odległych, egzotycznych miejsc. Jednym z cudów współczesnego świata jest to, że mamy tak szeroki dostęp do rozmaitych, ciekawych kultur. Możemy uczyć się obcych języków, zwiedzać inne kraje, poznawać ich historię… Cieszę się, mogąc poznawać nowych ludzi i prawdę mówiąc, nigdy nie czułam się przez nich zagrożona. Poza tym nie można przez cały czas tkwić w Hollywood, w świecie filmowej fikcji. Ktoś taki, jak ja, po prostu musi od czasu do czasu zrobić sobie przerwę i zobaczyć, jak wygląda normalne życie. Czuję, że te wyprawy naprawdę mi służą.”

Angelina Jolie (1975) aktorka amerykańska

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41400

O życiu , O ludziach , O podróżowaniu , O historii

„Kto chce zwiedzać obce kraje,
Niechaj zwiedza. Ja – zostaję.”

Jan Brzechwa (1898–1966) polski poeta

„Ostatnio Unia poszerza się o kraje biedne. W grudniu jeden z moich wyborców zaproszony na zwiedzanie Parlamentu Europejskiego do Brukseli poinformował mnie o tym, że w jego wsi zdarzają się przypadki, że dzieci nie mogą chodzić do szkoły, ponieważ nie mają butów, nie mówiąc już o przyborach szkolnych. Minimalny zasiłek socjalny w Polsce wynosi między 10 euro a 100 euro miesięcznie, a minimalna płaca 212 euro. Czy na wzór omawianego funduszu nie można by również stworzyć funduszu dla obywateli Unii, bądź zmusić państwa członkowskie do wypłacania przynajmniej 250 euro miesięcznie osobom potrzebującym?”

Jan Masiel (1963) polityk polski

fragment wystąpienia w Parlamencie Europejskim, 23 lutego 2005.

O dzieciach , O butach

„Nie chcę walczyć z Saletą. Uważam, że po operacji powinien zająć się rodziną, zwiedzaniem świata, niech sobie ogląda swoje walki na DVD.”

Marcin Najman (1979) bokser polski

Źródło: Najman: nie chcę walczyć z Saletą, wp.pl, 4 czerwca 2010 http://sport.wp.pl/kat,60960,title,Najman-nie-chce-walczyc-z-Saleta,wid,12336564,wiadomosc.html

O rodzinie , O sporcie , O walce

„Raz w przedwieczornej mgle w Londynie
Ulicznik jakiś mnie zaskoczył
Podobny był do mej jedynej
Ze wstydu więc spuściłem oczy
W spojrzeniu jego czując drwinę

Zły chłopak szedł i całą parą
Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył
Ja za nim domy nad tą parą
Jak rozstąpione fale morza
On Hebrajczycy ja Faraon

Niech cegły zwalą się lawiną
Jeślim cię miła fałszem karmił
Władcą Egiptu i władczynią
Jestem i ciurą jego armii
Jeśli nie jesteś mą jedyną

W rogu ulicy która płonie
Ogniami wszystkich swoich fasad
Runami mgieł w nieutolonej
Krwawiącej skardze wszystkich fasad
Kobieta szła podobna do niej

Ten wzrok nieludzki i niewierny
Ta blizna tuż pod szyją gołą
Pijana szła przez próg tawerny
W tej samej chwili gdy pojąłem
Każdej kochanej fałsz bezmierny

Kiedy przytułał się z daleka
Ulisses mądry d przystani
Drgnęła staremu psu powieka
I za przędziwem cienkich tkanin
Żona na powrót męża czeka

Do Sakontali syty chwały
Wracał małżonek-król po walce
Oczy miłością jej pałały
Czekała blada a jej palce
Samca gazeli sierść głaskały

Ledwie wspomniałem szczęście króli
Tu nieprawdziwa tam niedobra
W której wciąż kocham się najczulej
Dwa cienie które los mi dobrał
Zderzyły się by zjątrzyć ból mój

Żal się już piekłem na mnie wali
Otwórz się niebo niepamięci
Za pocałunek jej zuchwali
Królowie życie z własnej chęci
Nędzarze cień by swój sprzedali

Zazimowałem w swej przeszłości
O słońce wielkanocne grzej i
Niech ciepło w sercu mym zagości
Bo zmarzło tak jak w Cezarei
czterdziestu męczenników kości

Pamięci o mój piękny statku
Czy nam już nie dość podróżować
Po fali wód o przykrym smaku
Od zórz po zmierzchy od różowych
Aż po te smutki na ostatku

Szalbierko żegnam twój kobiecy
Cień pomylonych dwóch postaci
I tej z którą zwiedzałem Niemcy
Jam ją w ubiegłym roku stracił
I nigdy nie zobaczę więcej

O Drogo Mleczna płyń siostrzyco
Białych strumieni ziem Chanaan
Kochanek białych w mgle zachwyceń
Zgrajo topielców niekochana
Ciągnijmy za nią ku mgławicom

Pamiętam jak innego roku
Kwietniowy świr zwiastował wiosnę
Śpiewałem radość u jej boku
Śpiewałem miłość męskim głosem
Gdy rozkwitała miłość roku”

Guillaume Apollinaire (1880–1918) francuski poeta

O wiośnie , O kochankach , O piekle , Chłopak

„Wyobraźnię podnieca niesłychanie tajemniczość. Kiedyś, kiedy ciągle objeżdżałem Europę, wjeżdżając do jakiegoś miasta, zaraz kupowałem plan tego miasta i już nikogo nie pytając, obchodziłem główne ulice i zwiedzałem interesujące gmachy. Potem zrozumiałem, że w ten sposób pozbawiałem siebie głównego uroku podróży, którym jest nieznaność, niespodziewaność. Zrozumiałem, że podróż jest rozkoszna taka właśnie, jaką pamiętam z dzieciństwa, kiedy rozbudzono mnie w wagonie i rozespanego wsadzono do karety; była to noc czy późny wieczór i przez okna tej karety widziałem tylko wielkie ulice, niespodziewane ich skręty w ciemne zaułki, cienie kościołów czy pomników, policjanta na koniu, który czegoś stał przy oknie naszej karety, gdy stanęła. Zdaje się, że to był Wiedeń. Nie darmo światłocień Caravaggia zachwyca nas w wieku XVII. Najciekawiej jest, jak czegoś nie wiemy.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Stanisław August
Źródło: s. 42

O nocy , O wieku , O dzieciństwie , O pewności siebie