Cytaty na temat policzek (37 cytatów)

„Nadstawiając drugi policzek możesz stracić twarz. Odpowiadając agresją możesz stracić głowę.”

Andrzej Majewski (1966) pisarz i fotografik polski

„Loki stanął na palce i pocałował Gabriela.
– Aniołku, nie rób scen. Jak możesz być tak małostkowy?
– Jeszcze raz mnie pocałujesz – Gabriel ze wstrętem wytarł policzek – a zobaczysz, dlaczego zwą mnie posłańcem śmierci.”

Jakub Ćwiek książka Kłamca

Kłamca
Źródło: Galeria

O śmierci

„Traktowany arogancko przez mającego się za Bóg wie kogo, a faktycznie będącego niedouczonym błaznem dziennikarza, nie daję się zahukać ani zdominować, nie spuszczam nisko głowy i nie przyjmuję z pokorą bezczelności i arogancji, o nie, wprost przeciwnie, rewanżuję się, daję takiemu poznać, jak arogancja smakuje. Jak się rzekło: moja wina. Należy wszak nadstawiać drugi policzek, udawać, gdy plują, że to deszcz pada. Nie umiem. Sorry. Mea culpa, mea maxima culpa.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

Wywiady i spotkania
Źródło: Małgorzata Sucharska, Tymi ręcami http://sapkowski.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=602, sapkowski.pl, styczeń 2003

O Bogu

„Przybiegł wiatr
do sasanki
z naręczem życzeń,
ucałował ją
w kosmaty policzek
i kłaniając się nisko
poprosił grzecznie:
– Zatańcz ze mną, sasanko,
na polanie leśnej.
– A dlaczego?
– Bo w wiosenny poranek
są urodziny
wszystkich sasanek.”

Danuta Gellnerowa (1920–2003)

Źródło: Sasanka

O urodzinach

„A kiedy wezwie dobry Bóg
rząd ten przed swoje oblicze,
spyta: „Czemu wy także oko za ząb?
W instrukcji jest: Nadstaw policzek.””

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Teksty satyryczne

O Bogu

„Nie dość, że wbrew zaleceniom Polacy zaczęli się narodowo bałamucić, to jeszcze ten pochówek pary prezydenckiej na Wawelu. To był kolejny policzek dla postępowego salonu i zagrożenie, że prawicowo-romantyczna hydra, demony, jak je nazwał Kazimierz Kutz, urosną w siłę. Bezideowe palikmioty nie mogły na coś takiego pozwolić. Redaktor Adam chwycił zdenerwowany za telefon i zadzwonił do Andrzeja do Krakowa. „A… a… Aaandrzej naa… na… napisz list. Zde… zde… zdewaweluj Kaczora. Ty ma… ma… masz sukces z ty… tym «Katyniem», to… tobie wolno. A my w… w… w «Gazecie» cię po… po… poprzemy”. Trudno odmówić racjonalności działaniu redaktora, który pokochał jak nikt inny organizacyjną funkcję prasy. Niestety, poparcie było niewielkie, bo Polacy nie dorośli do poziomu wajdalizmu historii.”

Marek Król (1953) dziennikarz polski, działacz polityczny

Źródło: Nie polezie orzeł w GWna, wprost. pl, 19 kwietnia 2010 http://www.wprost.pl/blogi/marek_krol/?B=1200

O historii , O sile , O sukcesie

„Pogarda to policzek wymierzony na odległość.”

Wiktor Hugo (1802–1885) francuski pisarz i polityk

O odległości

„Kreowanie Gomułki na bohatera jest przejawem zjawiska, o którym często tu piszę: walki na symbole. Dla społeczeństwa postacią symboliczną, bohaterem, jest Wałęsa, partia musi więc przeciwstawić mu kogoś innego. Znienawidzony, skompromitowany i zhańbiony Gomułka przeciw Wałęsie? Brzmi to absurdalnie, ale w istocie o to chodzi. O ile się orientuję, ten propagandowy koncept, jak wszystkie poczynania partii w tej materii, spotkał się nie tylko z niechęcią, nie tylko wzbudził niesmak, lecz został przyjęty jako policzek dla społeczeństwa. Bohaterem staje się morderca!”

Michał Głowiński (1934) polski historyk literatury

Źródło: histmag.org http://histmag.org/Posmiertne-zycie-towarzysza-Wieslawa-7339

O walce

„Jeśli ktoś zostanie uderzony w prawy policzek, doskonałość ewangeliczna zaleca nadstawić i lewy. Jeśli jednak ktoś sprzeciwia się prawdzie, ta sama doskonałość ewangeliczna zobowiązuje do jej obrony, ponieważ tam, gdzie znieważa się prawdę, zamyka się wszystkie drogi prowadzące do ludzkiego zbawienia.”

Giacomo Biffi (1928–2015) włoski duchowny katolicki, kardynał

Źródło: Przedmowa, [w:] Vittorio Messori, Czarne karty Kościoła, przeł. ks. Antoni Kajzerek, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2003, s. 9.

„Przy wąskim okienku w końcu korytarza siedziała młoda, rozczochrana kobieta o zniszczonej twarzy i karmiła piersią dziecko.
– Szszsz, gryzie mały skurwiel – mruknęła, widząc mnie, i uderzyła dziecko palcami w policzek. Niemowlak się rozwrzeszczał.”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Miecz aniołów
Źródło: s. 385, wyd. I

O kobietach , O dzieciach

„Bóg cmoknął ją w policzek i tak już zostało.”

Billy Wilder (1906–2002) reżyser amerykański

o Audrey Hepburn
Źródło: Sean Hepburn Ferrer, Audrey Hepburn. Uosobienie elegancji.

O Bogu

„Dziennikarz ZDF: Co jest esencją historii miłosnej w bollywoodzkim filmie?
Shah Rukh Khan (uśmiechając się i wypychając językiem policzek): Jeżeli już pytasz: Tylko ja. Nie potrzebujesz nikogo innego.”

Shah Rukh Khan (1965) indyjski aktor i producent filmowy

Źródło: „ZDF Berlinale”, luty 2008

O historii

„Taniec jest boski. Jest tak piękny jak muzyka. Wyzwala we mnie tyle pozytywnej energii, że zmęczenie, które się przy tym odczuwa jest zupełnie nieważne. Już po tygodniu prób poczułam w swoim ciele zupełnie nową energię. Zaczęłam się inaczej poruszać na scenie, grając swoje własne koncerty. Powiedziałam Stefano, że bardzo go szanuję i podziwiam jako tancerza i nauczyciela, i obiecuję, że będę pilnym uczniem, ale mam do niego jedną prośbę, żeby nie witał się ze mną pocałunkiem w policzek, jak to jest w naszym polskim i włoskim też zwyczaju i najlepiej chodził metr ode mnie. Uśmialiśmy się oboje, ale uszanował moją prośbę i przyjął z pełnym zrozumieniem. Tak więc mam nadzieję, że wszystko w tej materii będzie dobrze, a nasi ukochani paparazzi będą na tyle mili, że dadzą nam w spokoju potańczyć dopóki będzie to możliwe.”

Justyna Steczkowska (1972) polska piosenkarka

Wypowiedzi w wywiadach

O muzyce , O zrozumieniu , O pocałunku , O nauczycielach

„Niech się ostoją przynajmniej tak oczywiste nakazy Chrystusa, że nie wolno się mścić, że trzeba nadstawiać drugi policzek, na skutek bezprawia płaszcz oddać, miłować nieprzyjaciół, zniewalać ich dobrodziejstwem, nie zemstą, i wiele innych; a przestaniemy się spierać. Jeśli bowiem te przykazania zniesiemy, wypaczymy, przeinaczymy lub w jaki bądź sposób złagodzimy, (…) musimy przyznać, że zaprowadzamy nie religię chrześcijańską ani żydowską (…), ale mahometańską albo pogańską.”

Grzegorz Paweł z Brzezin (1525–1591)

Przeciwko zdaniu o wojnie Jakuba Paleologa (1572)
Źródło: s. 141.

O religii , O zemście , Chrystus

„A gdybym był Marcinkiewiczem,
Uciekałaby mi na bok warga i policzek”

Kazimierz Marcinkiewicz (1959) polityk polski, premier RP

Źródło: Grupa Operacyjna, piosenka Bądź sobą

„Prawdopodobnie to odwet za tablicę smoleńską, ale przede wszystkim wyraz lekceważenia i kolejny policzek wymierzony rządowi Tuska przez Rosjan. Rosja zawsze liczy się z tymi, którzy się szanują, są silni, potrafią zabiegać o swoje interesy. Jeśli państwo jest słabe, tak jak Polska w XVIII wieku, to Rosjanie to wykorzystują i bezwzględnie je likwidują lub traktują jako partnera trzeciej kategorii, jakim dla nich teraz jesteśmy.”

Zbigniew Girzyński (1973) doktor nauk humanistycznych, polityk

o zawieszeniu przez nieznanych sprawców tablicy na obelisku upamiętniającym 90. rocznicę odzyskania niepodległości na terenie byłego obozu jenieckiego pod Strzałkowem.
Źródło: wp.pl http://wiadomosci.wp.pl/kat,1329,title,Ta-afera-zakonczy-sie-konfliktem-Polska-Rosja,wid,13412087,komentarz.html, 16 maja 2011

O wieku

„Ze złem trzeba walczyć, bo zło nie tylko uderzy w prawy i lewy policzek, ale może i głowę razem z policzkami oderwać.”

Jan Twardowski (1915–2006) poeta polski, duchowny katolicki

O złu

„Czy utrata miłości musi boleć? Drgnąłem. Liść otarł się o policzek i pomyślałem, że jest znakiem, jaki żywi dają umarłym. Chwile potem zastygłem, kiedy powietrze wdarło mi się do gardła, mokre, niosące zapach pleśni. Na cokolwiek spojrzałem, życie wydawało się nieskończoną kroplą wody, w której nie potrafiłem pływać.”

Marzena Broda (1965) polska pisarka, poetka i dramaturg

Luka

O życiu

„Obecnie w Iranie obowiązuje tyle zakazów, że naprawdę trudno któregoś nie naruszyć. W książce opisałam historię kobiety, która trafiła do aresztu za to, że pocałowała na ulicy w policzek swojego męża. On zresztą również został zatrzymany, choć zapewniał członków policji obyczajowej, że oboje od dawna są legalnym małżeństwem. Wypuszczono ich dopiero, gdy rodzina dostarczyła dokumenty zaświadczające o tym, że naprawdę są małżeństwem. Dla obojga był to koszmar, bo w Iranie już sam fakt, że ktoś trafia do więzienia z podejrzeniem o niemoralność, stygmatyzuje. Co jest o tyle absurdalne, że naprawdę trudno znaleźć tam kogoś, kto nie naruszałby obowiązujących reguł. Ale ludzi przyłapanych na złamaniu jakiegoś zakazu potępiają nawet ci, którzy mają na sumieniu dokładnie te same grzechy.”

Ramita Navai (1971)

Źródło: Anna Jasińska, Grzesznice czy buntowniczki? (wywiad z Ramitą Navai), „Twój Styl” nr 2 (295), luty 2015, s. 106.

O kobietach , O małżeństwie , O ludziach , O rodzinie

„Nie jestem w stanie się rozpoznać w dawnych filmach. O tutaj, widzi pani? (wskazując palcem na policzek) Tu wszędzie była jedna wielka miazga.”

Mickey Rourke (1952) aktor amerykański

Źródło: „Forum”, 2 marca 2009.

„Zastanawiałeś się kiedyś nad tym, jak często sądzimy siebie po swoich intencjach, zaś innych oceniamy na podstawie czynów? A przecież sam zamiar, niezrealizowana chęć to nic innego jak policzek wymierzony osobom, które spodziewają się, że staniemy na wysokości zadania. „Miałem zamiar kupić ci kwiaty, ale nie kupiłem”. „Zamierzałem skończyć pracę na czas.””

Andy Andrews (1959)

„Chciałem przyjść na twoje urodziny...”
Mistrz

O urodzinach , O czasie , O Kwiatach

„Nie chodź za mną dłużej, Judy – powiedział. Położył jej rękę na twarzy i czuł, jak puchaty policzek przyciska się do jej dłoni. – Nie będę nigdy z tobą i nic nie mogę na to poradzić. Będziesz się tylko upijać i złościć, ile razy mnie zobaczysz. Chciałbym to powiedzieć inaczej, ale po prostu nie umiem.
– Ale dlaczego? – powiedziała. – Dlaczego tak musi być?
– Nie wiem tego. Może po prostu dla tego, że wszyscy się mylą. Życie ludzkie jest pytaniem, a nie odpowiedzią. I do tego czasu, jeśli się tego nie zrozumie, nie można nic zrobić.
– A co trzeba zrobić, jeśli się to już zrozumie?
– Zastrzelić się.”

Marek Hłasko książka Palcie ryż każdego dnia

Palcie ryż każdego dnia

O życiu , O czasie , Pytanie

„Aż do dziś literatura sławiła nieruchome zamyślenie, ekstazę i marzenie senne. My chcemy sławić agresywny ruch, gorączkową bezsenność, krok biegacza, salto mortale, policzek i pięść.”

Filippo Tommaso Marinetti (1876–1944) pisarz włoski

O literaturze

„Myślę, że moi rodzice nie mieli ze mną łatwego życia. Byłam raczej aktywnym dzieckiem. Mama mówi, że jak uczyłam się chodzić, nic nie mogło stać na mojej drodze, a jak stało, to było ciężkie spotkanie, np. raz próbowałam przesunąć głową piec. Zawsze byłam uparciuchem. Nie byłam typowym łobuzem, ale potrafiłam zadzierać w szkole i czasem przynosiłam w dzienniczku uwagę. Miałam kolegę, któremu chyba się podobałam i dlatego szczególnie mi dokuczał, a ja nie pozostawałam mu dłużna. W trzeciej klasie podstawówki graliśmy razem w szkolnym przedstawieniu. To była bajka-samograjka Jana Brzechwy pt. „Czerwony Kapturek”. Grałam tytułową rolę, a on był Gajowym. Na zakończenie, Czerwony Kapturek miał Gajowego pocałować w policzek w podzięce za uratowanie życia. Powiedziałam, że się nie zgadzam i że niech go Babcia całuje. W rezultacie, jak tylko się nadarzyła okazja, zamiast całusa Gajowy od Kapturka dostawał kuksańca!”

Bożena Stachura (1974) polska aktorka

Źródło: Podróż sentymentalna - wywiad z Bożeną Stachurą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1853/Podroz-sentymentalna-wywiad-z-Bozena-Stachura.html

O dzieciach , O myślach , O piekle , O bajkach

„Ani jeden sowiecki żołnierz nie zginął w Warszawie. Po co są te pomniki? To jest policzek, upodlenie Narodu i państwa polskiego, wszystko jedno jakie ono jest (…) Nie było żadnego wyzwolenia Warszawy. Ja wchodziłem przed armią radziecką i polską do Warszawy z chłopakami z podwórka. Szliśmy po lodzie. Elektrownia nie działała i Wisła była skuta lodem. Rosjanie dopiero wtedy budowali most pontonowy. W Warszawie było 400 Niemców, którzy wysadzali budynki. Rosjanie weszli. Nie było wyzwolenia. Nikt do nich nie strzelał.”

Przemysław Górny (1932) polski działacz opozycji antykomunistycznej

Źródło: Przemysław Górny o komunistycznych pomnikach, podobieństwach pomiędzy PRL a III RP i Prezydencie Lechu Kaczyńskim, blogpress.pl, 14 sierpnia 2012 http://www.blogpress.pl/node/13936

Chłopak

„Teraz dotykasz niewidzialnego, choć teraz to tylko twój policzek, którego dotykasz opuszkami palców, jakby swędziała cię skóra, albo w geście zamyślenia.”

Piotr Siwecki (1971)

Naiwność

„Choć nurzam się w przeróżnych ideologiach, takich jak marksizm, anarchopunk i hippisowski pacyfizm, zawsze przychodzi moment, kiedy dostaję siarczysty policzek, który każe mi jeszcze raz przemyśleć poglądy i dokonać przewartościowań.”

Kenneth Tin-Kin Hung (1976)

Źródło: Lidia Pańków, Internet nie jest chaosem Rozmowa z Kennethem Tin-King Hungiem, dwutygodnik.com http://www.dwutygodnik.com/artykul/1742-internet-nie-jest-chaosem.html

„Nie myśl.. – szepnęła. – Nie myśl nic. Czuł na twarzy jej piersi, jej ręce. Nie było właściwie światła, tylko mętne pełganie dogasającej latarki, która wtoczywszy się miedzy kłosy, rzucała spośród nich rozczesany smugami cienia blask. Słyszał powolny, spokojny rytm jej serca, jakby ktoś do niego przemawiał w starym, najlepiej zrozumiałym języku. Wciąż jeszcze zwidywały mu się tamte twarze, gdy słabo, jakby bez tchu, pocałowała go w usta. Potem zacisnęła ich ciemność. Był szorstki chrzest słomy pod włochatym kocem i kobieta, która dawała mu rozkosz, ale nie tak, jak się to czyni zawsze. W każdej chwili panowała nad sobą i nad nim. Dlatego później, znużony, trzymając jej piękne ciało bez cienia namiętności, ale całą siłą rozpaczy, rozpłakał się na jej piersiach. Potem uspokoił się i spojrzał na nią. Leżała na wznak, trochę wyżej, a w ostatnim świetle jej twarz byłą taka spokojna. Nie śmiał spytać, czy go kocha. Tak ofiarować się, jakby się dawała obcemu ostatni kęs – to było więcej niż miłość. A wiec i jej nie znał. Nagle przemknęło mu przez głową, że nie wie o niej nic, że nie pamięta nawet jej imienia. Cichutko szepnął: – Słuchaj… Ale zamknęła mu usta dłonią miękką, choć pełną stanowczości. Potem uniesionym rąbkiem koca zaczęła wycierać jego łzy i pocałowała go lekko w policzek. Wtedy opadła odeń nawet ciekawość, tak że w ramionach tej obcej kobiety stał się jedno mgnienie biały i niezapisany, jak w chwili narodzin.”

Stanisław Lem książka Szpital Przemienienia

Stefan i Nosilewska.
Utwory, Szpital Przemienienia

O miłości , O kobietach , O myślach , O narodzinach

„Za nią stała druga ona przyglądając jej się zza pleców. Miała przebity policzek drewnianym nożem do nakładania masła, przypominającym bardziej skrzydło. Dziura była na tyle stara, że bez trudu wkładała weń palec. Za którymś razem wetknęła go do ust tej z przodu. Zwymiotowała. Obie położyły się bezszelestnie na swoich łóżkach w bezimiennym miejscu czekając na nic.
Ludzie wariują od wiatru.
Autonomia zmian.
Przypadek.”

Ewa Klajman-Gomolińska (1966)

Iluzja
Źródło: Nasze ostatnie lato

O ludziach , O lecie

„A przecież noc niesie ukojenie i dodaje nam sił. W obliczu jej ogromu nasze codzienne zmartwienia pierzchają jakby zawstydzone swą małością. Dzień pełen był niepokoju i troski, serca wezbrały goryczą i gniewem, świat ukazał nam swe okrutne i niesprawiedliwe oblicze. Nadchodzi Noc i niczym najtkliwsza matka kładzie nam na głowie swa delikatną rękę, odwraca do siebie naszą zapłakaną twarzyczkę, uśmiecha się i chociaż nic nie mówi, wiemy, co chciałaby powiedzieć, tulimy rozpalony policzek do jej łona – i ból przechodzi.
Czasem cierpimy tak dotkliwie, że stoimy przed nią w milczeniu, bo mowa ludzka nie jest zdolna wyrazić naszego bólu i tylko jęk wyrywa nam się z piersi. Serce Nocy pełne jest litości. Nie mogąc ulżyć mękom, które nas dręczą, Noc bierze naszą dłoń w swe ręce, świat maleje pod nami i niknie w oddali, na czarnych skrzydłach Nocy wznosimy się na chwilę tak wysoko, że obcujemy z potężniejszą od niej Istotą. W cudownym blasku światła wiekuistego całe życie ludzkie leży przed nami jak otwarta książka. Wiemy już, że Ból i Męka są tylko aniołami Boga.”

Jerome K. Jerome (1859–1927) pisarz angielski

Trzech panów w łódce nie licząc psa

O życiu , O Bogu , O bólu , O książkach

„(…) jestem pisarzem lewicowym, który łączy wrażliwość społeczną z wrażliwością metafizyczną. Trudno, nadstawiam też drugi policzek dla tych, którzy twierdzą, że literatura nie ma poglądów, że powstaje w inkubatorze czystej sztuki, że ma powstawać jakby na Marsie. Wolę być pisarzem lewicowym niż pisarzem, który wspiął się na szczyt Parnasu, tyle że ten Parnas wbiłby mi się głęboko w…”

Mariusz Sieniewicz (1972) polski prozaik i felietonista

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 listopada 2011 http://wyborcza.pl/1,75475,10701678,Sieniewicz__Literatura_to_jajko_na_twardo.html

O literaturze

„Największa parlamentarna partia, która przyznaje się do tradycji solidarnościowej, wystawiła na czele listy w stolicy czerwoną komisarz. Danuta Hübner to typowa brukselska biurokratka. Przez pięć lat zarobiła ponad 1 mln 400 tys. euro, które pobierała za zatruwanie życia i odbieranie wolności Europejczykom. Była członkiem komunistycznej partii w latach 1970–1987. Zapisała się do partii komunistycznej w roku, w którym zabijano robotników na Wybrzeżu, a była członkinią tej partii, gdy zabijano górników kopalni Wujek oraz mordowano ks. Popiełuszkę. Jej życiowe wybory nie dziwią, gdy pamiętamy, że jest córką i wnuczką funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Dziadek, Józef Młynarski, był kierownikiem sekcji śledczej UB w Nisku, zaś ojciec, Ryszard Młynarski, pełnił obowiązki szefa tegoż urzędu w powiecie niskim. Taka jest Danuta Hübner, dlatego mówię wprost: kandydowanie czerwonej komisarz tu, w stolicy Polski to policzek dla miasta powstania warszawskiego.”

Artur Zawisza (1969) polski działacz polityczny, filozof

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2009

O wolności

„Wyobraził sobie ślady swoich palców na jej pyzatym, tłustym, lśniącym policzku. Ale z jakiej racji jeden policzek miałby być uprzywilejowany. Należałoby bić obiema rękami naraz. Jeśli nie utrafi, czerwone pręgi będą z jednej strony wyżej, z drugiej niżej. To byłoby brzydkie. Studium chińskiej sztuki wyrobiło w nim namiętne zamiłowanie do symetrii.”

Elias Canetti książka Auto da fé (utwór)

Auto-da-Fé

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„Te słowa to policzek wymierzony w twarz wszystkich pomordowanych w czasie II wojny światowej. Załoga obozu w Auschwitz liczyła w sumie 8.5 tysięcy strażników i funkcyjnych. Nie było wśród nich nikogo o polskim nazwisku.”

Mateusz Morawiecki (1968) polski menedżer, historyk, bankowiec i polityk, Szesnasty Premier Rzeczypospolitej Polskiej od 2017 roku

Źródło: se.pl http://www.se.pl/wiadomosci/opinie/premier-mateusz-morawiecki-polskie-obozy-to-policzek-w-twarz-pomordowanych_1038694.html, 2 lutego 2018

O wojnie , O czasie

„Naubliżałem niektórym, ale nie tak, jak Oni mnie opluwali i ubliżali mi, bom ksiądz. Nadstawiałem im drugi policzek, gdy bili mnie po mordzie. Więc powiedziałem, Panie Jezu, nie wytrzymam! Brakło mi cierpliwości, muszę oddać prawym sierpowym. I trochę mi lżej.”

Józef Zawitkowski (1938) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: Kacper Sulowski Biskup Józef Zawitkowski apeluje o nawrócenie stolicy: "Wiosenne LGBT! Wy nawet grzeszyć normalnie nie potraficie, pachniecie tylko bezwstydem! http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,24740962,biskup-zawitkowski-apeluje-o-nawrocenie-stolicy-spodlilas.html#S.srodkowaNajwieksza-K.C-P.-B.6-L.1.maly, wyborcza.pl, 1 maja 2019.

O cierpliwości

„Gdy pierwsza czwórka dochodziła do miejsca, gdzie leżały trupy, strzelali Niemcy i Ukraińcy w kark od tyłu. Zabici padali, podchodziła następna czwórka, by tak samo zginąć. (…) Podeszłam więc w ostatniej czwórce razem z trojgiem dzieci do miejsca egzekucji, trzymając prawą ręką dwie rączki młodszych dzieci, lewą – rączkę starszego synka. Dzieci szły, płacząc i modląc się. Starszy, widząc zabitych, wołał, że i nas zabiją. W pewnym momencie Ukrainiec stojący za nami strzelił najstarszemu synkowi w tył głowy, następne strzały ugodziły młodsze dzieci i mnie. Przewróciłam się na prawy bok. Strzał oddany do mnie nie był śmiertelny. Kula trafiła w kark z lewej strony i przeszła przez dolną część czaszki, wychodząc przez prawy policzek. Dostałam krwotoku ciążowego. Wraz z kulą wyplułam kilka zębów. Czułam odrętwienie lewej części głowy i ciała. Byłam jednak przytomna i leżąc wśród trupów, widziałam prawie wszystko, co się działo dokoła. Obserwowałam dalsze egzekucje. Wprowadzono nową partię mężczyzn, których trupy padały i na mnie. (…) Wprowadzono dalszą partię kobiet i dzieci – i tak grupa za grupą rozstrzeliwano aż do późnego wieczoru.”

Wanda Lurie (1911–1989)

gdy ocalała z rzezi Woli w Warszawie, 20 sierpnia 1944 już w obozie przejściowym w Pruszkowie urodziła syna Mścisława.
Źródło: Krzysztof Jóźwiak, Rzeź Woli. Rozstrzelane miasto http://www.rp.pl/Rzecz-o-historii/304209878-Rzez-Woli-Rozstrzelane-miasto.html, 23 kwietnia 2017.

O kobietach , O dzieciach