Cytaty na temat pokaz (66 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Żadna klasa społeczna, nawet znajdująca się na dnie nędzy, nie zaniedbuje całkowicie konsumpcji na pokaz. Ostatnie jej przejawy są porzucane dopiero pod naciskiem ostatecznej konieczności. Trzeba wielkiej nędzy i potwornych warunków, by ludzie odrzucili ostatnią błyskotkę i ostatni pozór «przyzwoitej» pozycji materialnej. Nie ma takiej klasy ani takiego kraju, który do tego stopnia ugiąłby się pod naporem potrzeb biologicznych, aby wyrzec się wszelkiego zaspokojenia tej wyższej czy, jak kto woli, duchowej potrzeby.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach

„(…) suknię ślubną miałam na sobie po raz pierwszy. Nie brałam ślubu kościelnego. Nigdy również nie grałam panny młodej. Byłam mile zaskoczona, kiedy ujrzałam siebie w tej niecodziennej kreacji, fryzurze i specjalnym na tę okoliczność makijażu. Nie wspominając już o tremie. Zaskoczyło mnie, że pokaz sukni ślubnych, w dzisiejszych czasach, gdzie dominują wolne związki, wywołał tak duże zainteresowanie publiczności.”

Sylwia Wysocka (1962) polska aktorka teatralna i filmowa

o udziale w pokazie sukni ślubnych.
Źródło: Nie jestem typową blondynką, „Tele Tydzień”, nr 5, 31 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/wysocka.html

O ślubie

„Aby osoba, grupa lub społeczeństwo mogły zasłużyć na miano „nowoczesnych”, nie muszą nic wielkiego czynić. Żadnych strategicznych przegrupowań, żadnych nowych twarzy, obejdzie się też bez mitycznych „inwestycji”. Dla stworzenia nowoczesnego państwa wystarczy, że jego elity amputują sobie jedną niedużą wajchę, jeden malutki, ale kluczowy dla funkcjonowania społeczeństwa dynks. Ta zbędna wajcha służyła dawniej do przełączania zachowania z trybu „publiczny” do trybu „prywatny” i nazywała się WSTYD. Poczucie wstydu było tak silnym bodźcem formującym, że w sferze publicznej ludzie pragnęli wyglądać lepiej, przyzwoiciej i mądrzej niż we własnej chałupie. To się skończyło gdzieś pod koniec dwudziestego stulecia, wraz z konkluzją, że skoro wstyd jest uczuciem przykrym i ograniczającym, to trzeba go odgórnie znieść. Zadanie zlikwidowania tych nienowoczesnych umysłowych ograniczeń powierzono psychologii. Psychologia to najmniej wstydliwa ze wszystkich gałęzi filozofii. Rozpustna i pozbawiona zahamowań nauka nieścisła. Pod hasłem „precz z hipokryzją” przystąpiono do walki z zakłamaną, udawaną przyzwoitością na pokaz. Z pruderią umysłową. Człowiek pozbawiony hamulców stał się pozytywnym bohaterem i wzorem do naśladowania.”

Anna M. Nowakowska (1960)

Źródło: Wyciekło http://annanowakowska.blog.pl/2015/06/18/wycieklo/, „Tygodnik Ciechanowski”, 16 czerwca 2015

O ludziach , O zachowaniu , O emocjach , O nauce

„Cały świat poszatkowany opłotkami i ograniczeniami szybkości, podzielony na strefy, obłożony podatkami i regulacjami prawnymi, a wszyscy zarejestrowani, pod kontrolą, znani z adresu i nagrań. I gdzie tu miejsce na przygodę, no chyba że taką, którą da się kupić? Na kolejce górskiej. W kinie. Przecież wiadomo, że dinozaury nie pożrą dzieci. Publiczność na pokazach próbnych wykluczyła możliwość wszelkich poważnych katastrof. A skoro szansa na realną katastrofę, realne ryzyko, nie istnieje, nie mamy też szansy na realne zbawianie. Realne porywy. Realne podniecenie. Na frajdę. Odkrycie. Innowację.
Prawo, dzięki któremu jesteśmy bezpieczni, to samo prawo skazuje nas na nudę.
Nie mając dostępu do prawdziwego chaosu, nigdy nie osiągniemy prawdziwego pokoju.
Oby nie było gorzej, bo lepiej nie będzie.”

Chuck Palahniuk książka Choke

Choke

O dzieciach , O szansie , O świecie , O pokoju

„Przez cały okres ewolucji wydatkowania na pokaz – dóbr, usług lub ludzkiego życia – obowiązuje niezłomna zasada: jeśli ma ono rzeczywiście przynieść dobrą sławę, wydatkować należy to, co ma się w nadmiarze. Musi być ono marnotrawstwem, by przynosić zaszczyt. Konsumpcja niezbędnych środków utrzymania nie jest tytułem do chwały, chyba że w porównaniu z nędzarzami, którym nie wystarcza nawet na minimum egzystencji; wyjściowy poziom konsumpcji dla takiego porównania okazałby się jednak bardzo nędzny, a „poziom przyzwoitości” – bardzo prozaiczny i nieatrakcyjny. Pewien standard można wyznaczać również w odniesieniu do innych wartości niż bogactwo, np. w odniesieniu do poziomu moralnego lub intelektualnego, urody bądź siły fizycznej, które mogą stać się przedmiotem rywalizacji. Rywalizacja tego rodzaju jest w dzisiejszych czasach na porządku dziennym. Jednakże jest ona zwykle tak mocno powiązana z rywalizacją majątkową, że trudno odróżnić jedną od drugiej. Dotyczy to zwłaszcza estetyki i poziomu intelektualnego, bardzo często bowiem różnice intelektualne bądź estetyczne są w gruncie rzeczy tylko różnicami majątkowymi.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O sile , O bogactwie

„Diabeł zawsze kłamie, a teraz w Polsce jest pokaz tego krętactwa przez media. Jak tak patrzę, czy to nie jest bolesne, jak widzę, jednego biskupa ukamienowali, drugiego, trzeciego coś już?! Takie autorytety wyjdą tylko i mówią, jacy oni piękni. Nie występuję przeciwko człowiekowi, tylko przeciwko takiemu mówieniu.”

Tadeusz Rydzyk (1945) polski duchowny katolicki, publicysta

podczas obchodów 15-lecia Radia Maryja.

„W tej chwili w USA łyżwiarstwo figurowe nie jest popularne, pokazy są odwoływane. W Rosji ten sport wciąż jest popularny. Ale jeśli masz olimpijskiego mistrza, to możesz mieć także sponsorów i rozwój dyscypliny. W Soczi będzie inaczej. To my będziemy na swoim kontynencie.”

Jewgienij Pluszczenko (1982) rosyjski łyżwiarz figurowy

po zdobyciu srebrnego medalu podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver 2010.
Źródło: sport.pl, 19 lutego 2010 http://www.sport.pl/vancouver2010/1,103363,7579504,Vancouver_2010__Przegrany_Pluszczenko__To_juz_nie.html

O sporcie

„Zakopane i cel wieczoru urocze i w lecie na pokaz.”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

palindrom
Pegaz dęba, czyli panopticum poetyckie
Źródło: s. 99

„Z wymaganiem, aby szlachetnie urodzony konsumował bez ograniczeń i tylko dobra w najwyższym gatunku, ściśle związane jest wymaganie, by wiedział, jak je konsumować w sposób odpowiedni. Jego życie wypełnione próżnowaniem, musi być nim wypełnione zgodnie z zasadami dobrych form. Stąd właśnie biorą początek dobre maniery, których powstawanie opisaliśmy w rozdziale poprzednim. Szlachetne maniery i pański sposób życia są wynikiem podporządkowania się zasadom próżnowania i konsumpcji na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu

„Gdy rozwój produkcji pozwala na zmniejszenie wysiłku – ludzie zużywają nadwyżkę na zaspokojenie potrzeby konsumpcji na pokaz, która jest nieskończenie elastyczna i niezaspokojona, zgodnie z tym, co teoria ekonomiczna mówi na temat wszystkich potrzeb wyższych czy duchowych. Ten głównie czynnik oddziałujący na standard życia skłonił J. St. Milla do powiedzenia, że „… jak dotąd, jest wątpliwe czy któryś z dotychczasowych wynalazków technicznych zmniejszył dzienny trud jakiejś jednostki ludzkiej””

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O wysiłku

„Przeniknąłem (pół żartem, pół serio) wszystkie święte imiona (których jest wiele
i ciągle się mnożą):
losowo wymieniam tu, dla ciebie, St. Peter Memoriał, który wyrósł (to oczywiste, zbyt oczywiste, bardzo prawdziwe), koło Kafarnaum (czy jak tam się to pisze i wymawia), wśród wykopalisk świeckich i uświęconych (VIA MARIS, MILESTONE, jak grzmi słup graniczny, naszpikowany napisami bez miary i bez normy), over the house of St. Peter:
błąkałem się wraz z bezładną
wycieczkową bandą (nie wyłączając maleńkiej pani z Argentyny), wśród tysięcznych ladies and gentelmen, dostarczanych gratis przez pilnego pilota: (dodaj, w wersji palestyńskiej, Piotrosza, poddanego dogłębnej degustacji, z pewnym docentem z Pisy i innymi ludźmi, na plaży w Tyberiadzie, przed wycieczką statkiem, kiedy ogłuszające tango eksplodowało ekspresyjnie niewyczerpanym potpourrie):
potem, wobec kaprysu pewnego Caprice (to znaczy gallery, która jest jewellery i diament factory, z salą kinową do pokazów), burdel z nieprawdopodobnym zwrotem VAT-u (czy TVA), wkurwiając mnie; pozbawił cię dwóch pereł: to twoje kamienie zodiakalne, znaczą „health, wealth and long life” (horoskop się nie zmienia), ze zniżką 15%:
co do przenikania, jednakże, to w świątyni Afrodyty Hadriana (niesłusznie dziś uznanej za grobowiec świętego), pochylony tanatofil, płaszcząc się, zanurzyłem chciwie moją dłoń, drążącą i nagą, pod niezwykłym ołtarzem, w małą mroźną otchłań warg sromowych prawdy (…).”

Edoardo Sanguineti (1930–2010)

Źródło: Konkluzja, tłum. Monika Woźniak

„Odmiana artystyczna [bilarda] podobna jest do trików bilardowych. Różnica pomiędzy nimi jest taka, jak między elementami obowiązkowymi a jazdą dowolną w łyżwiarstwie figurowym. Triki to show, zawodnik ma określony jedynie limit czasu na wykonanie swojego pokazu, reszta jest dowolna. Podczas programu może opowiadać dowcipy, żonglować bilami, to wszystko jest kwestią jego inwencji twórczej. Na koniec widzowie brawami oceniają każdego z uczestników zawodów.”

Łukasz Szywała (1981)

Źródło: Agnieszka Bialik, Bilardowy artysta – wywiad z Łukaszem Szywałą, skb.olawa.pl http://www.skb.olawa.pl/index.php?tu=57

O czasie

„Chyba najbardziej cieszyłam się na konkursie w Gijon w Hiszpanii, gdzie w jury byli zdobywcy Oskarów. Pamiętam, że na pokazie mojego filmu [Zakład], tuż za mną siedział montażysta słynnego Kabaretu. Po projekcji bił brawo na stojąco, a później podszedł do mnie i pogratulował… Dostałam wtedy nagrodę specjalną jury i nagrodę za reżyserię. To dla mnie szczególnie ważne – właśnie dlatego, że w jury zasiadały same sławy.”

Teresa Kotlarczyk (1955)

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Teresa Kotlarczyk – Chcę poczuć że idę, oddycham, a wokół śpiewają ptaki http://www.nadobre.pl/18893/teresa-kotlarczyk-chce-poczuc-ze-ide-oddycham-a-wokol-spiewaja-ptaki.html

O ptakach , O śpiewie

„Jeśli sytuacja majątkowa pana pozwala na to, rosnące potrzeby w zakresie usług osobistych wymagają powołania specjalnej kategorii służby osobistej. Osoba pana, jako wcielenie godności, honoru i szlachetności, staje się czymś niezwykle ważnym, co pociąga za sobą rozliczne konsekwencje. Zarówno ze względu na zajmowaną pozycję, jak na szacunek do samego siebie, wielki pan musi mieć do dyspozycji wyspecjalizowaną służbę, której żadne uboczne zajęcia nie odrywałyby od zaszczytnej dbałości o jego cenną osobę. Taka wyspecjalizowana służba potrzebna jest bardziej na pokaz niż do wykonywania rzeczywistych usług. Poza funkcją reprezentacyjną, zaspokaja ona jeszcze dodatkowo żądzę władzy pana. Oczywiście, prowadzenie coraz większego domu mogło wymagać dodatkowych rąk do pracy, jednakże nie to było główną przyczyną zwiększenia ilości służby, ponieważ zwiększenie to było na ogół dyktowane nie dążeniem do większej wygody, lecz chęcią podniesienia własnego prestiżu w oczach sąsiadów.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O domu

„Konsumpcja na pokaz dóbr najlepszej jakości jest sposobem zdobywania prestiżu przez przedstawiciela klasy próżniaczej. Im staje się bogatszy, tym trudniej mu samodzielnie podołać zadaniu i dać odpowiednie świadectwo swego dobrobytu. Zaczyna więc korzystać z pomocy przyjaciół i współzawodników, którym rozdaje wartościowe podarunki i dla których urządza kosztowne przyjęcia i zabawy. Zwyczaj rozdawania podarunków i urządzania uroczystości miał zapewne inną genezę, jednakże niezwykle wcześnie zaczął służyć owej naiwnej ostentacji i charakter ten zachował do dzisiaj. Jest ona racją istnienia tego obyczaju o bardzo długiej tradycji. Niezwykle kosztowne zabawy, takie jak potlacz lub wielkie przyjęcie, szczególnie dobrze pełnią tę funkcję: rywal staje się jednocześnie środkiem do osiągnięcia nad nim zwycięstwa; gość konsumuje w zastępstwie swego gospodarza, będąc jednocześnie świadkiem konsumowania nadmiaru dóbr, z którym sam gospodarz nie dał sobie rady, a jednocześnie ma okazję stwierdzić znakomite opanowanie przez gospodarza przepisów etykiety.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O zachowaniu , O charakterze , O pomocy

„Rzeczy naznaczone używaniem są znacznie piękniejsze od wystawionych na pokaz.”

Camilla Läckberg książka Księżniczka z lodu

Postać: Erika Falck
Księżniczka z lodu

„A kiedy dosyć masz życia na pokaz, powiedz:
Nie będą mi radzić – jak, nie umrze nikt za mnie, więc
Żyć mogę, żyć trzeba, mam to w dupie!
Nie będą mi radzić, bo ich nie posłucham!”

Doda (1984) polska piosenkarka (Doda; Doda Elektroda)

Cytaty z piosenek Dody, Solowe, Diamond Bitch
Źródło: Cheerleaderka

„(…) występowałam w telewizyjnych Marzeniach Marcina Dańca jeszcze w szkole średniej, ale jako ozdobnik. A wzięło się to stąd, że wcześniej brałam udział w pokazach mody w krakowskiej telewizji i ktoś mnie polecił Marcinowi Dańcowi. Moja rola polegała na odgrywaniu na scenie różnych wcieleń, byłam rzucana na głęboką wodę, i radź sobie, dziewczyno! Nie wiem, na ile zaważył brak świadomości tego, czego się podejmuję, na ile odwaga. Ale teraz wspominam to doświadczenie z rozrzewnieniem. Miało ogromny wpływ na decyzję o zdawaniu do szkoły teatralnej.”

Urszula Grabowska (1976) polska aktorka

Źródło: Rośnie we mnie spokój, „Zwierciadło” nr 3, 11 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112790.html

O decyzjach , O wodzie , O odwadze

„A ty się, bracie, nie denerwuj, tam Lubański gra,
Nerwy swoje zwiąż na supeł, obok Deynę ma.
A ty się, bracie, nie denerwuj, damy pokaz gry,
Tylko dłonie ściśnij mocno, sprawdzą nam się sny.
A ty się, bracie, nie denerwuj, nie żałuj gardła dziś,
Wielki finał, złotą Nike wygra lepszy z nich.”

Krzysztof Logan Tomaszewski (1945) tekściarz, pisarz polski

Źródło: piosenka „A ty się, bracie, nie denerwuj” z repertuaru Andrzeja Dąbrowskiego

O grach

„Dzisiaj się w światowej dziewięćdziesięciodziewiątce mieszczę. Już nieźle, już się lepiej dzieje, ale mimo wszystko za tłoczno. Proszę mi wierzyć, że jak będzie w 2100 roku pokaz historii sztuki lat naszych, powiedzmy XX wieku, to będzie dziesięciu, nie więcej. I w tej dziesiątce ja będę. Przepraszam bardzo za skromność.”

Roman Opałka (1931–2011) malarz i grafik polski

Źródło: Joanna i Paweł Sosnowscy, Ręka mi drżała http://www.dwutygodnik.com/artykul/4525/, Dwutygodnik.com nr 108/2013.

O historii , O wieku

„Pewnego dnia 1919 roku znalazłszy się w czasie deszczowej pory w pewnym mieście nad brzegiem Renu, spostrzegłem, jak obsesyjne wywarł na mnie wrażenie pewien ilustrowany katalog, w którym figurowały przedmioty przeznaczone do pokazów antropologicznych, mikroskopowych, psychologicznych, mineralogicznych i paleontologicznych (…). Były to elementy przedstawień tak zaskakujące swoją odrębnością, że sama absurdalność ich zestawień spowodowała we mnie nagłą intensyfikację zdolności wizjonerskich oraz halucynacyjne następstwo sprzecznych obrazów nakładających się na siebie z szybkością i natarczywością właściwą jedynie wspomnieniom miłosnym. Obrazy te same niejako domagały się dla swych spotkań nowego nieznanego terenu.”

Max Ernst (1891–1976) niemiecki malarz, rzeźbiarz, grafik i pisarz

Źródło: Comment on force l’inspiration, „Le Surréalisme au Service de la Révolution” nr 5–6, 1933.

O wrażeniach , O czasie , Obraz

„Ludzie wykształceni mają nie tylko bliskie związki z grupą kapłanów, ale także, że ich działalność w dużej mierze można zaliczyć do próżnowania na pokaz, uznanego za przejaw dobrych manier i dobrego wychowania, że właśnie ludzie nauki są szczególnie przywiązani do form, zasad pierwszeństwa, hierarchii rang i urzędów, do rytuału, uroczystych szat itp. rekwizytów.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O nauce

„Konsumpcja stanowi o wiele istotniejszy element poziomu życia w mieście niż na wsi. Wśród ludności wiejskiej częściowo zastępują ją oszczędności, a częściowo udogodnienia w gospodarstwie domowym, o których, dzięki sąsiedzkiej plotce, wszyscy wiedzą akurat tyle, by mogły one pełnić rolę świadectwa przyzwoitej pozycji materialnej. Te udogodnienia domowe i umożliwione przez nie próżnowanie – jeśli można mówić tu o próżnowaniu – da się, oczywiście, zaliczyć do konsumpcji na pokaz. To samo zresztą w dużym stopniu dotyczy oszczędności. Fakt, że miejska warstwa rzemieślnicza oszczędza mniej niż farmerzy i inni mieszkańcy wsi spowodowany jest na pewno przede wszystkim mniejszą skutecznością oszczędzania jako środka reklamy w mieście niż na wsi. Na wsi wszyscy wiedzą wszystko o wszystkich, a już szczególnie o sytuacji majątkowej każdego. Dodatkowe pokusy, na jakie wystawieni są rzemieślnicy i klasy pracujące w mieście, mogą same przez się nie skłaniać do większej rozrzutności, jednakże w połączeniu z podwyższonym standardem przyzwoitego poziomu konsumpcji znaczą bardzo wiele.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Co to jest zimny odczyt? Zbiór technik i manipulacji używanych najczęściej przez iluzjonistów, wróżbitów, mentalistów i oczywiście niektórych supertrenerów-bajarzy. Wróżbita w czasie publicznego pokazu mówi na przykład: Mam wizje, bardzo silny przekaz, który dotyczy pewnej kobiety na tej sali i jej relacji z ważnym dla niej mężczyzną. Po tego rodzaju zapowiedzi obserwuje uważnie reakcje kobiet na sali i kiedy dostrzega panią, która szczególnie silnie zareagowała, już wie, że jego ofiara chwyciła przynętę.”

Maciej Bennewicz (1961)

Bogactwo i szczęście (2014)

O kobietach , O relacjach , O czasie

„Dziwaczny przewrót w Libii wyniósł do władzy młodego oficera-półanalfabetę Muammara Kadafiego. Jego saudyjscy wrogowie zawsze twierdzili, że za zamachem stał brytyjski wywiad, jak to było w przypadku Idiego Amina w Ugandzie. Deklarowane przez Kadafiego nacjonalizm, radykalizm i modernizacja kraju były tylko na pokaz, jak jego opowiadania science-fiction pisane przez autorów-widma.”

Tariq Ali (1943)

Źródło: Kto następny?, „The Guardian”, tłum. „Forum”, 28 lutego 2011.

„Środki komunikacji i ruchliwość ludności wystawiają teraz jednostkę na obstrzał spojrzeń wielkiej liczby osób, dla których jedyną podstawą do oceny jej pozycji są konsumowane przez nią publicznie dobra i może jeszcze dobre maniery. Podobnie, choć w inny sposób, działa nowoczesna organizacja przemysłu. Wytwarza ona wielkie skupiska ludzi mieszkających w sąsiednich domach, których nie łączy żadna więź poza tym, że obok siebie mieszkają; sąsiedzi najczęściej nie są sąsiadami ani nawet znajomymi w sensie społecznym. Mimo to ich dobra opinia jest czymś niezwykle ważnym i użytecznym. Jedynym dostępnym sposobem udokumentowania tym obojętnym obserwatorom swojej pozycji majątkowej jest nieustanne demonstrowanie swoich możliwości płacenia. Nowoczesne społeczeństwo dostarcza również wielu okazji pokazania się publicznie wśród ludzi nieznajomych, np. w kościele, teatrze, na dancingu, w hotelu, parku, sklepie itp. Po to, by zrobić wrażenie na przygodnych obserwatorach i czuć się dobrze będąc przez nich obserwowanym, trzeba, aby symbole „pozycji materialnej” były widoczne dla wszystkich na pierwszy rzut oka. Oczywiste jest więc, że obecny kierunek rozwoju społeczno-ekonomicznego działa na rzecz konsumpcji na pokaz kosztem próżnowania na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O domu , O komunikacji , O wrażeniach

„Corrida: barbarzyństwo na pokaz.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Dzięki dziedzictwu patriarchalnej przeszłości, nasz system społeczny wymaga głównie od kobiety dawania widocznego świadectwa możliwości finansowych całego domu. Zgodnie z formułą obowiązującą we współczesnym cywilizowanym społeczeństwie dobre imię domu powinno być przedmiotem szczególnej troski kobiety i dlatego właśnie do niej przede wszystkim należy cała sfera reprezentacyjnych wydatków i konsumpcji na pokaz, na których owo dobre imię się opiera. W swej idealnej formie, którą chcą realizować klasy bogatsze, dbałość o ostentacyjne marnowanie majątku i wysiłku powinna być jedyną gospodarczą funkcją kobiety.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O kobietach , O domu , O wysiłku , O przeszłości

„Istnienie klasy próżniaczej stanowi przeszkodę w rozwoju kulturalnym społeczeństwa i działa bezpośrednio; 1) przez właściwą sobie inercję; 2) poprzez zarażanie przykładem marnotrawstwa na pokaz i konserwatyzmu; oraz pośrednio 3) poprzez nierówny podział bogactwa i środków utrzymania, na których opiera się samo istnienie tej klasy.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O bogactwie

„Życie domowe większości klas społecznych jest stosunkowo skromne w porównaniu z wielkim splendorem publicznej części życia, która odbywa się na oczach obserwatorów. Wtórną konsekwencją tego zjawiska jest zwyczaj ukrywania życia prywatnego przed oczami widzów. Ludzie utrzymują w tajemnicy przed sąsiadami tę część swej prywatnej konsumpcji, która może się odbywać w odosobnieniu, nie przynosząc ujmy. Stąd troska, aby postronni nie mogli obserwować życia domowego, rozpowszechniona w większości społeczeństw gospodarczo rozwiniętych i stąd, jako cecha wtórna, zwyczaj przestrzegania prywatności i rezerwa w stosunkach z ludźmi, charakteryzujące kodeks postępowania wyższych klas w każdym społeczeństwie. Niska stopa urodzeń wśród klas społecznych, na które nakaz prestiżowego wydawania pieniędzy wywiera największy nacisk, da się również wyprowadzić z nakazów marnotrawstwa na pokaz wyznaczającego poziom życiowy. Pociągająca za sobą znaczny wzrost kosztów konsumpcja na pokaz, która wymaga przyzwoitego utrzymania, działa w tym przypadku jako poważna przeszkoda. Jest to prawdopodobnie najbardziej efektywny z motywów prowadzących do kontroli urodzeń zalecanej przez Malthusa.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu , O ludziach

„A najwspanialszym aspektem mojej profesji jest to, że za każdym razem, kiedy siedzę na widowni i słyszę widzów śmiejących się i oklaskujących moje dzieło (choć nie zawsze tak bywa), czuję się tak samo wspaniale lekko, jak podczas tego pierwszego pokazu Twojej twarzy.”

Bill Plympton (1946)

Źródło: Przedmowa niezależnego twórcy filmów animowanych (rok 2004) w: Sztuka animacji. Od ołówka do piksela historia filmu animowanego pod red. Jerry’ego Becka, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2006, ISBN 832134433X, s. 9

O sztuce , O historii

„(…) człowiek obawia się wszystkiego, czego do końca nie zna. Trudno jednak nie przyznać, że pokusa budowania teatru, dosłownie od momentu powstania, jest kusząca. A plany wyglądają interesująco: nowe dramaty, znakomici aktorzy, liczne pozateatralne formy działania – spotkania autorskie, premiery filmowe, pokazy Teatru Telewizji, wystawy. Roboczo nazwaliśmy naszą scenę „teatrem środka”, bo chcielibyśmy pokazywać zarówno sztuki, dotyczące palących problemów współczesności, jaki dzieła klasyków, np. Becketta. Wracając zaś do motywów mojej decyzji, to nie ukrywam, że zafascynowała mnie też odwaga i determinacja Krystyny Jandy, która zaryzykowała karierę, święty spokój i 1,5 mln złotych, by wykupić budynek nieczynnego kina i zrobić w nim teatr. Nie spotkałem w życiu osoby tak przebojowej i tak konsekwentnej w realizowaniu marzeń.”

Roman Osadnik (1972)

o objęciu stanowiska dyrektora teatru.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 28 września 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zrozrywki.htm

O decyzjach , O odwadze

„Niejednemu, który się przyzwyczai produkować na pokaz swoje męstwo, może go łatwo zabraknąć w najważniejszej chwili, gdy zabraknie mu widzów, którzy by oklaskiem podtrzymywali jego odwagę.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

W szkole wychowania
Źródło: Cnota kardynalna męstwa, s. 211

„Po prostu prowadzę w internecie dziennik i chodzę na pokazy, bo lubię. Skoro dostaję zaproszenia, nie widzę powodu, by odmawiać. Jutro mogą o mnie zapomnieć, więc chcę się cieszyć chwilą.”

Bryanboy (1981)

Źródło: Zuzanna O'Brien, Koniec dyktatury, „Twój Styl” nr 12 (257), grudzień 2011, s. 150.

„Bogactwo zawsze nastawione jest na pokaz, ale życie człowieka biednego – to rzecz poufna.”

Simone de Beauvoir (1908–1986) francuska pisarka

O życiu , O bogactwie

„Ostatecznym pokazem siły ze strony rządzącej ideologii jest zezwolenie na ostrą krytykę. W dzisiejszych czasach nie brakuje nam antykapitalizmu. Zalewają nas negatywne doniesienia o potwornościach kapitalizmu: (…) korporacje, które bezlitośnie zatruwają nasze środowisko naturalne, skorumpowanych bankierów otrzymujących niebotyczne uposażenia, chociaż ich upadające banki ratowane są z publicznych pieniędzy, warsztaty produkcyjne, w których dzieci pracują, jak niewolnicy. A jednak jest w tym haczyk: w tych wypowiedziach nie kwestionuje się demokratyczno-liberalnych ram określających pole walki z tymi nadużyciami. Celem (wyraźnie określonym lub wskazanym tylko aluzyjnie) jest zdemokratyzowanie kapitalizmu, rozciągnięcie demokratycznej kontroli poprzez nacisk mediów, interpelacje parlamentarne, ostrzejsze prawo, uczciwe śledztwo policyjne itd. Krytyka nigdy nie dotyczy instytucjonalnych zrębów (burżuazyjnego) demokratycznego państwa. Ład ten pozostaje święty nawet dla najbardziej radykalnych form „etycznego antykapitalizmu.””

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

Źródło: Spisek kontrolowany, „London Review of Books”, tłum. „Forum”, 24 stycznia 2011.

O dzieciach , O sile , O walce

„Pewne artykuły użytkowe przedkłada się nad inne dlatego, że noszą cechy marnotrawstwa na pokaz, traktuje się je w pewnym sensie jako dobra użyteczne, proporcjonalnie do tych cech, mimo że są źle przystosowane do pełnienia właściwej funkcji użytkowej.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

Sens

„Zawsze najbardziej lubię pierwszy zestaw na wybiegu. Uważam, że wyraża klimat całego pokazu.”

Domenico Dolce (1958) włoski projektant mody

Źródło: „InStyle” nr 9/2009

„Nie podejrzewałem, że mogę mieć jeszcze lepszą opinię o jakimkolwiek piłkarzu, niż miałem o Irlandczyku, ale urósł jeszcze bardziej w moich oczach na Stadio Delle Alpi. Z chwilą kiedy dostał żółtą kartkę i stało się jasne, że nie zagra w finale, podwoił swoje wysiłki, by drużyna jednak tam dotarła. Był to najbardziej empatyczny pokaz altruizmu, jaki kiedykolwiek widziałem na boisku. Walczył o każde źdźbło trawy, rywalizował, jakby raczej wolał umrzeć z wycieńczenia, niż przegrać – zainspirował wszystkich wokół siebie. Poczułem, że to zaszczyt być kojarzonym z takim graczem.”

Alex Ferguson (1941) szkocki trener piłkarski

o Royu Keanie po półfinale Pucharu Europy 1999.

O wysiłku , O trawie

„Najczęstszą przyczyną zatrudniania służby domowej w średniozamożnym domu jest oficjalnie niemożność podołania pracy, której wymaga od członków rodziny prowadzenie dużego nowoczesnego domu. Natomiast przyczyny tej niemożności są dwie: 1) wszyscy członkowie rodziny mają zbyt dużo „obowiązków towarzyskich” oraz 2) praca domowa jest zbyt ciężka i jest jej zbyt wiele. Można je zatem przeformułować w sposób następujący: 1) tyrańska zasada przyzwoitości nakłada na tych ludzi obowiązek poświęcania swego czasu i wysiłku praktykowaniu próżnowania na pokaz w postaci spotkań towarzyskich, przejażdżek, przynależności do klubu, uprawiania sportu czy działalności charytatywnej i temu podobnych zajęć towarzyskich. Ludzie poświęcający tym zajęciom swój czas i siły wyznają prywatnie, że wszystkie te czynności – jak również związane z nimi dbałość o strój i inne przejawy próżnowania na pokaz – są niezwykle uciążliwe, ale, niestety, nieuniknione. 2) Na skutek obowiązku konsumpcji dóbr na pokaz mechanizm życia domowego stał się tak skomplikowany i uciążliwy w prowadzeniu, że chcąc utrzymać na odpowiednim poziomie mieszkanie, umeblowanie, liczne antyki, bibeloty, dbać o stroje i zachować ceremoniał posiłków, konsumenci wszystkich tych dóbr nie mogą samodzielnie dać sobie rady z tą wielką machiną. Osobisty kontakt z ludźmi wynajętymi do pomocy w codziennych zabiegach koniecznych do utrzymania się „na poziomie” jest na ogół nieprzyjemny, lecz cierpi się ich obecność, a nawet się im płaci, by złożyć na ich barki część tej niezbędnej a uciążliwej konsumpcji. Znoszenie obecności służby domowej i specjalnej służby osobistej jest w dużym stopniu zrzeczeniem się wygód osobistych na rzecz wewnętrznej potrzeby utrzymania się na poziomie.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O zachowaniu , O domu , O wysiłku

„Przyjechał po mnie pewien poseł PiS i zabrał do swojego sierocińca. Wsiedliśmy do samochodu, poseł odmówił dwie modlitwy i ruszyliśmy w drogę. Po zatrzymaniu się znów się modlił, i w swoim sierocińcu też się modlił. Nie mówię tego z ironią, lecz z podziwem. Okazał się rzadkim przypadkiem autentycznego katolika. Z wiarą, pasją, uznaniem dla pewnych wartości. Bez hipokryzji i działań na pokaz.”

Magdalena Środa (1957) polska filozof, etyk, działaczka państwowa

Źródło: Aleksandra Pawlicka, Ta straszna Środa?, op. cit., s. 38.

O wierze

„Lepper był politykiem wrażliwym społecznie. Jego troska o ludzi biednych i wykluczonych nie była na pokaz, lecz autentyczna. On prawdziwie i szczerze dążył do tego, żeby poprawić los najbiedniejszych Polaków. On chciał, próbował, myślał o tym, podczas gdy wielu innym nawet myśleć o tym się nie chciało. Lepper nawet jeśli sam nie miał dobrych pomysłów na walkę z biedą i wykluczeniem, to innych zmuszał do szukania (…) Lepper wstrząsnął polityczną elita i salonem i był to wstrząs pozytywny. Jeszcze wtedy, gdy z grzywka opadająca na oczy stawiał pierwsze blokady, albo gdy skuty kajdanami w koszuli z orłem na piersiach szedł do aresztu – pokazywał elitom, że coś jest nie tak, że ludzie mają problemy, że gdzieś tam trochę dalej od rogatek Warszawy, Krakowa czy Gdańska jest prawdziwa bieda, a nawet rozpacz i desperacja. I to było potrzebne, bo elity i salony dostawały już z zawrotu głowy od własnej propagandy sukcesu (…) Lepper był naprawdę dobrym ministrem rolnictwa. Większość spraw rolniczych załatwia się dziś w Brukseli, a Lepper działał tam bez kompleksów, był twardy i uparty, tak jak powinien być minister rolnictwa dużego i najbardziej rolniczego kraju Unii. Dzięki jego twardości i uporowi udało się na przykład wspólnie załatwić (wspólnie, bo i Europarlament brał w tym udział) sprawę dopłat dla producentów owoców miękkich w Polsce. Lepperowi niewątpliwie pomagał w Unii mit i wizerunek niesfornego, kontrowersyjnego polityka, z którym nie ma co się kłócić, bo i tak nie ustąpi. Inna sprawa, że Lepper miał wtedy oparcie w twardej europejskiej polityce całego rządu Jarosława Kaczyńskiego”

Janusz Wojciechowski (1954) polityk polski

Źródło: Trzy zasługi Leppera dla Polski, blog Janusza Wojciechowskiego, 6 sierpnia 2011 http://januszwojciechowski.salon24.pl/330882,trzy-zaslugi-leppera-dla-polski

O losie , O ludziach , O myślach , O sukcesie

„Dziennik w stanie wojennym polegał głównie na dubbingu. W początkowym okresie nie miałem kamery, nie mogłem robić dokrętek. Mogłem tylko – mając dwa magnetowidy – montować materiały nagrane z telewizji i kasując dźwięk oryginalny, podkładać własny. Oba magnetowidy pracowały 24 godziny na dobę, powielając potem gotowe programy. Kopie rozchodziły się po całym kraju. Opowiadano mi wielokrotnie, że zrobiono komuś żart – o godzinie 19.30 zamiast prawdziwego Dziennika ktoś dyskretnie włączał ten mój. Najpierw było zdumienie, konsternacja, a dopiero potem dziki śmiech. Do dziś pamiętam te ryki, czasem wręcz spazmy ze śmiechu, jakie miałem okazję słyszeć na – nielegalnych oczywiście – pokazach tych filmów w różnych salach i salkach, najczęściej kościelnych. Te reakcje widowni śmiało mogę zaliczyć do najprzyjemniejszych momentów w życiu.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

o Dzienniku telewizyjnym, który najpierw realizowany był nieoficjalnie.
Źródło: Jacek Szczerba, Artysta pierwszego dubla, „Gazeta Wyborcza”, 18 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/apdu.htm

O śmiechu , O czasie

„Argentyńscy piłkarze zachowują się skandalicznie, nie potrafią przegrywać, a ich kibice na trybunach dają pokaz chamstwa.”

Bastian Schweinsteiger (1984) piłkarz niemiecki

Źródło: sports.pl http://www.sports.pl/Pilka-nozna/MS-w-RPA-W-1/4-finalu-Argentyna-zagra-z-Niemcami,artykul,80312,1,505.html

„Kto by starannie uszczknął zbiór osielstw ludzkiej mądrości, mógłby o tym cuda powiedzieć. Ja zbieram je chętnie, jakoby na pokaz, sądząc, iż mogą być w pewnym celu nie mniej użyteczne niż zdrowe i umiarkowane mniemania. Osądźmy z tego, co możemy rozumieć o człowieku, o jego rozsądku i rozumie, gdy u owych wielkich osobistości, które tak wysoko wyniosły ludzką wiedzę, znajdują się tak jawne i grube chyby.”

Michel de Montaigne (1533–1592) filozof francuski

„Jak wiadomo, przy wyborze artykułów użytkowych kupujący kierują się bardziej wykończeniem i wykonaniem towaru niż jakimiś oznakami jego praktycznej użyteczności. Towary, by można je było sprzedać, muszą „zawierać w sobie” pokaźną ilość pracy włożonej w nadanie im oznak przyzwoitej kosztowności, która uzupełnia ich zgodną z przeznaczeniem wartość użytkową. Ten zwyczaj uznawania widocznej kosztowności za kryterium użytecz-ności dobra wpływa na podniesienie kosztów produkcji artykułów konsumpcyjnych. Uczula on nas na taniość i uzbraja przeciw niej utożsamiając jakość z kosztem. Konsument w sposób naturalny dąży do nabywania potrzebnych mu artykułów po jak najniższej cenie, jednakże zwyczajowo rozpowszechniony wymóg widocznej kosztowności, jako legitymacji i części składowej użyteczności towaru, skłania go do odrzucania jako marnych gatunkowo artykułów nie charakteryzujących się dość wysokim stopniem marnotrawstwa na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Pierwszy pokaz odbył się wyłącznie w kręgu członków orkiestry i do samego końca nie byłem pewien, jak film zostanie przyjęty. Obawiałem się, że jego bohaterowie, widząc siebie samych na ekranie, znienawidzą się za to, co zrobili. Jednak wydarzyło się coś zupełnie przeciwnego. Wielu muzyków podchodziło do mnie po seansie i dziękowało ze słowami, że jest to ich prawdziwy obraz.”

Thomas Grube (1971)

o filmie W poszukiwaniu harmonii. Podróż do Azji.
Źródło: wywiad, 2008 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=47451

O poszukiwaniu , Obraz

„Na tym etapie rozwoju gospodarczego, w którym dobra opinia opiera się na próżnowaniu na pokaz, idealna kobieta powinna mieć maleńkie i delikatne dłonie i stopy oraz smukłą figurę. Te cechy, oraz wady budowy, które się z tym łączą, wskazują, że osoba ta nie jest zdolna do żadnego użytecznego wysiłku i musi być utrzymywana, w bezczynności, przez swego właściciela. Kobieta taka jest niepotrzebna i kosztowna – i dlatego cenna, bo świadczy dobrze o możliwościach finansowych. W wyniku tego na omawianym etapie rozwoju kultury, kobiety starają się dostosować do ideału dokładając wysiłków w celu zmienienia swego wyglądu tak, by odpowiadał tym wyrafinowanym gustom epoki. Mężczyźni pod wpływem kryteriów elegancji opartych na pieniądzu uznali owe sztucznie wytworzone, patologiczne cechy fizyczne za pociągające.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O kobietach , O mężczyznach , O wysiłku , O wyglądzie

„Porównywanie obecnych relacji polsko-amerykańskich do niewolniczego stosunku władz PRL do Związku Sowieckiego jest ulubionym zabiegiem propagandowym postkomunistów, którzy wykorzystują je do przedstawiania własnego wysługiwania się Rosji jako normalnej polityki. Trudno było jednak uciec od przykrych skojarzeń z tą przeszłością, gdy obserwowało się pokaz upokarzającego serwilizmu zaprezentowanego przez prezydenta Komorowskiego i premiera Tuska wobec tego prezydenta Ameryki, który nie zrobił dla Polski nic dobrego, a wręcz przeciwnie.”

Krzysztof Wyszkowski (1947) polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL

Źródło: Adres do cara Obamy, „Gazeta Polska”, 1 czerwca 2011

O relacjach , O przeszłości

„W społeczeństwie przemysłowym skłonność do rywalizacji wyraża się w rywalizacji majątkowej, co w odniesieniu do współczesnych cywilizowanych społeczeństw zachodnich jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że wyraża się ona w takiej czy innej postaci ostentacyjnego marnotrawstwa. Dlatego też skłonność do marnotrawstwa na pokaz jest w stanie nadążyć za każdym wzrostem wydajności przemysłu i wchłonąć wszelkie nadwyżki dóbr pozostałe po zaspokojeniu elementarnych potrzeb biologicznych.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Oto mamy pokaz, jak Platforma Obywatelska traktuje poważne problemy, dotyczące naszego kraju, problemy, które decydują o biologicznym przetrwaniu. Zadufana w sobie, pouczająca całe społeczeństwo, jak powinno się zachowywać przystępuje teraz do kolejnych działań, a mianowicie destrukcji w stosunku do rządu. I taki jest, i taki będzie odbiór rolników. Ten wniosek jest niczym innym, jak kontynuacją depresji, w jaką liderzy PO wpadli po przegranych wyborach, i niezdolności do tworzenia koalicji. Składanie wniosku o wotum nieufności w stosunku do członków Rady Ministrów jest prawem opozycji i odpowiedzialna opozycja w europejskich krajach demokratycznych to robi, ale opozycja z tego przysługującego jej prawa powinna korzystać roztropnie i w uzasadnionych przypadkach.”

Tadeusz Dębicki (1945) polski rolnik i polityk

w trakcie debaty nad wnioskiem PO o votum nieufności dla ministra rolnictwa Krzysztof Jurgiela.
Źródło: wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 26 kwietnia 2006 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/73ca5d589f1bb719c1257465003a20eb?OpenDocument

„Czasami jestem brzydulą, po prostu. Bawi mnie, gdy po pokazie filmu ktoś do mnie podchodzi i mówi, nie chcąc mnie urazić, że mam taką „niebanalną urodę”. Jestem świadoma swoich atutów i dysatutów i świetnie się z tym czuję.”

Helena Sujecka (1984)

Źródło: Śmierć w małym mieście, „Polska Gazeta Wrocławska”, 11 lutego 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/27040

O śmierci , O czytaniu

„Wysokie obcasy, długa spódnica, fantastyczny, niepraktyczny kapelusz, gorset i przejawiające się w całym stroju kobiety cywilizowanej lekceważenie wygody – świadczą, że we współczesnym świecie cywilizowanym kobieta jest wciąż, przynajmniej teoretycznie, ekonomicznie zależna od mężczyzny, że, w pewnym uzasadnionym uproszczeniu, jest wciąż jego własnością. Próżnowanie na pokaz i zbytkowny wygląd kobiet ma proste uzasadnienie – kobieta jest sługą, której obowiązki, wynikające z podziału funkcji, wyrażają się w świadczeniu o możliwościach finansowych swego pana.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O kobietach , O wyglądzie

„Krytyk może powiedzieć, że jemu się coś nie podoba, ale powinien też zachęcić ludzi do tego, żeby poszli na wystawę, posłuchali płyty, zobaczyli film czy obejrzeli pokaz mody i sami wyrobili sobie opinię. Nie chodzi o to, żeby generalizować i pisać, że coś jest po prostu złe i nie warto temu poświęcić czasu.”

Christopher Lambert (1957) amerykański aktor i producent filmowy

Źródło: Mistrz i Małgorzata http://kobieta.interia.pl/tylko-u-nas/wywiady/news/mistrz-i-malgorzata,1178387,1682

O kobietach , O ludziach , O czasie

„Każda forma użytkowania dóbr wybrana przez konsumenta oraz każdy cel, który pragnie w ten sposób osiągnąć, jest dla niego pożyteczny, skoro go właśnie preferuje. Na gruncie teorii ekonomicznej problem marnotrawstwa, rozpatrywany z punktu widzenia indywidualnego konsumenta, nie istnieje w ogóle w związku z cym termin „marnotrawstwo” użyty w sensie technicznym nie zawiera negatywnej oceny motywów celów konsumenta działającego w myśl zasady marnotrawstwa na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O myślach , O problemach , O myśleniu , Sens

„Eksperymentowaliśmy z obrazem, budowaliśmy przestrzenne ekrany i wyświetlaliśmy z wielu rzutników slajdowych lub projektorów filmowych przygotowany przez nas program. I co ważne: podczas pokazów zawsze improwizowaliśmy, tak jak i muzycy występujący z nami na żywo.”

Mariusz Wilczyński (1960)

Źródło: wywiad dla filmweb.pl, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-film-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/mariusz-wilczynski

Obraz

„Dawniej ludzie uczyli się dla samych siebie, dziś robią to na pokaz.”

Konfucjusz (-551–-479 p. n. e.) chiński myśliciel, filozof, nauczyciel i polityk, twórca konfucjanizmu; jego nauki głęboko wpłynęł…

O ludziach

„Wymagane we wszystkich religiach ceremonialne rekwizyty kultu takie, jak: świątynie, kościoły, stroje i szaty liturgiczne, ofiary, sakramenty itp. nie służą żadnemu bezpośredniemu celowi materialnemu. Można uznać całą tę materialną oprawę bez jej deprecjonowania, jako dobra służące marnotrawstwu na pokaz. To samo można powiedzieć o „konsumpcji” usług religijnych takich, jak kształcenie kapłanów, posługi duchowne, pielgrzymki, posty, święta, obrządki w domu wiernego itp. Praktyki religijne, których wykonywanie prowadzi do powyższego typu konsumpcji, jednocześnie szerzą i umacniają sposób myślenia stanowiący podstawę religii antropomorficznych, czyli tym samym propagują sposób myślenia odpowiadający zróżnicowaniu społecznemu.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O religii , O domu , O myślach , O myśleniu

„Większą skłonność do hulaszczego życia, którą da się zaobserwować wśród drukarzy niż u przeciętnych robotników, należy więc przypisać, przynajmniej w pewnej mierze, częstszym zmianom miejsca pobytu i co za tym idzie, bardziej przypadkowym i przemijającym kontaktom z ludźmi. Jednakże istotną przyczyną tych skłonności do hulanki jest, ostatecznie, to samo pragnienie zamanifestowania swojej wyższości i dobrobytu, która skłania francuskiego chłopa do oszczędności i pracowitości, a amerykańskiego milionera do fundowania szkół, szpitali i muzeów. Gdyby nakaz konsumpcji na pokaz nie był poważnie ograniczony przez inne, przeciwstawne cechy ludzkiej natury, ludzie żyjący w takich warunkach, w jakich żyją współczesne miejskie klasy pracujące i rzemieślnicy, w ogóle nie byliby w stanie oszczędzać, bez względu na wysokość swoich zarobków.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O naturze

„Największą nagrodą była dla mnie owacja po pokazie w Gdyni. Główną przyczyną tej owacji była Danuta, ale to jest największa nagroda.”

Dorota Kędzierzawska (1957) polska reżyserka filmowa

o Danucie Szaflarskiej.
Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41041

„Laskę nosi się po to, by pokazać, że ma się ręce zajęte czym innym niż pożyteczną pracą, a więc jest ona po prostu oznaką próżnowania na pokaz. Jednocześnie jest rodzajem broni i jako taka zaspokaja pewną istotną potrzebę człowieka o mentalności barbarzyńcy. Posiadanie tak konkretnego i prymitywnego narzędzia gwałtu bardzo podnosi na duchu człowieka odznaczającego się nawet niewielką dozą okrucieństwa.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Oczywiste twierdzenie, że zasada nienaruszalności własności prywatnej jest sprzeczna z zasadą czy obyczajem dążenia do bogactwa i zdobywania uznania – poprzez konsumpcję na pokaz, nie wymaga chyba specjalnego uzasadnienia. Większość przestępstw związanych z naruszeniem własności – zwłaszcza wielkich przestępstw – ma źródło w tej sprzeczności. Jest również rzeczą powszechnie znaną, przysłowiową nawet, że w przypadku przestępstw przynoszących wielką fortunę przestępcy kara nie jest tak wysoka ani potępienie tak znaczne, jakich należałoby oczekiwać w świetle naiwnie pojmowanego kodeksu moralnego. Złodziej lub oszust, któremu przestępstwo umożliwiło zyskanie wielkiego bogactwa, łatwiej niż drobny złodziej uniknie rygorystycznego wymiaru sprawiedliwości, a na dodatek dzięki zdobytemu bogactwu i ostentacyjnemu wydawaniu swych nieregularnych dochodów zyska pewne quantum dobrej reputacji”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O sprawiedliwości , O karze , O bogactwie

„Proces przystosowania formy do celów marnotrawstwa na pokaz i zastępowania piękności prawdziwej „pięknością wynikającą z wartości pieniężnej” zaznaczył się najsilniej w rozwoju architektury. Byłoby niezwykle trudno znaleźć w świecie cywilizowanym nowoczesną prywatną rezydencję lub gmach publiczny, który by mógł aspirować do czegoś więcej niż „nieszkodliwości” estetycznej w oczach każdego, kto oddziela elementy prawdziwej wartości estetycznej od oznak szacownego marnotrawstwa. Wielka różnorodność frontowych elewacji „lepszych” kamienic czynszowych w naszych miastach jest zarazem przejawem różnych form upadku architektury i kosztownej niewygody. Z estetycznego punktu widzenia nagie ściany z boku i z tyłu tych budynków, nie tknięte ręką artysty, są zwykle najładniejszymi ich częściami.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„Żyjemy w ekshibicjonistycznym społeczeństwie, które publicznemu wystawianiu się na pokaz nadaje rangę podstawowego i najłatwiej dostępnego, a zarazem być możne najbardziej skutecznego i jedynego naprawdę niezawodnego dowodu społecznego istnienia. Miliony użytkowników konkurują ze sobą na ujawnianie i wystawianie na widok publiczny najbardziej intymnych, inaczej niedostępnych aspektów swej tożsamości, społecznych powiązań, myśli, uczuć i działań. Portale społecznościowe stanowią pola dobrowolnej – „zrób to sam” – inwigilacji, bijąc na głowę (zarówno pod względem skali działania, jak i kosztów) fachowe agencje wypełnione specjalistami od szpiegowania i wykrywania.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: Czy Twitter i Facebook pomagają propagować demokrację?, krytykapolityczna. pl, 18 maja 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/BaumanCzyTwitteriFacebookpomagajapropagowacdemokracje/menuid-1.html

O emocjach , O demokracji , O myślach , O myśleniu

„Bo też gdyby owa konsumpcja przywilejów, owo wielkie żarcie odbywało się jakoś po cichu, dyskretnie -wziął, schował i nic nie widać, poucztował, przedtem zasłaniając firankami okna, pobudował się, lecz głęboko w lesie, żeby innych nie drażnić. Ale gdzie tam! Tutaj zwyczaj nakazuje, żeby olśnić i oszołomić, żeby wyłożyć wszystko jak na wystawie, zapalić wszystkie światła, oślepić, rzucić na kolana, przytłoczyć, zmiażdżyć! Po cóż w ogóle mieć? Żeby tylko milczkiem, na boku, gdzieś tam, coś tam, podobno mówią, ktoś mówił, ktoś słyszał, ale gdzie, co? Nie! Tak mieć, to nie mieć wcale! Naprawdę mieć, to trąbić, że się ma, zwoływać, żeby oglądali, niech patrzą i podziwiają, niech im oczy wychodzą na wierzch! I rzeczywiście, na oczach milczącego i coraz bardziej wrogiego tłumu nowa klasa daje pokaz irańskiego dolce vita, które nie zna umiaru w swoim rozpasaniu, zachłanności i cynizmie. Sprowokuje ona pożar, w którego płomieniach zginie wraz ze swoim stworzycielem i protektorem.”

Ryszard Kapuściński książka Szachinszach

Shah of Shahs

„Lubię się śmiać, ale tylko wtedy, gdy jest mi wesoło. Nawet bez powodu! Uwielbiam taniec i zabawę, ale nie mogłam przybrać na określony z góry czas maski kobiety zupełnie mi obcej pod każdym względem, tylko na pokaz, na sprzedaż, dla reklamy.”

Anna German (1936–1982) piosenkarka polska

Cytaty z książki "Wróć do Sorrento?..."

O tańcu , O czasie , O kobietach