Cytaty na temat pielęgniarka (47 cytatów)

„Uderza mnie laickość tego protestu. Pielęgniarki śpiewają wyłącznie świeckie pieśni. To świadczy o ich czystych moralnie intencjach.”

Kazimierz Kutz (1929–2018) polski reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny; działacz polityczny i senator RP

o protestach pielęgniarek pod kancelarią premiera
Źródło: „Trybuna”, 11 lipca 2007

O śpiewie

„Embrionalny proletariat miejski jest grupą względnie uprzywilejowaną. W państwach kolonialnych klasa robotnicza ma wszystko do stracenia… tramwajarze, taksówkarze, górnicy, stoczniowcy, tłumacze, pielęgniarki… są to elementy, które w związku ze swą uprzywilejowaną pozycją w systemie, stanowią właściwie rodzaj frakcji burżuazyjnej…”

Frantz Fanon (1925–1961) lekarz psychiatra, pisarz i działacz polityczny

Źródło: Adam W. Jelonek, Korzenie intelektualne i ideologiczne ruchu Czerwonych Khmerów http://web.archive.org/20110513221656/trzeciswiat.wordpress.com/2011/04/29/korzenie-intelektualne-i-ideologiczne-ruchu-czerwonych-khmerow/

„Kiedyś, kiedy pielęgniarki stały u wrót różnych instytucji, a przede wszystkim ministerstwa, rzeczywiście powstała ta tzw. ustawa 203, jak mawiano, po to, żeby mieć spokojne święta, po to, żeby pielęgniarki poszły do domów. Wiem, jaką grozę budziło to również w moim sercu jako kobiety, że te panie, które mają dzieci, domy, nie tylko pracę zawodową, z determinacją, w warunkach zimy i tuż przed świętami dążą do swego, chcą to osiągnąć i z determinacją o to walczą. Dlaczego walczyły? Dlatego że te prace są niewynagradzane i dzisiaj, przed chwilą też rozmawialiśmy, debatowaliśmy na temat pomostowego wykształcenia pielęgniarek i położnych. Z tych niskich poborów te kobiety muszą się samorealizować, chcąc utrzymać pracę zawodową i utrzymać się przy życiu. Dzisiaj doprowadzamy do takiej sytuacji. Biada temu, kto zakpi z tych ludzi, biada temu, kto będzie dalej dworował i w taki nędzny i nikczemny sposób spektakularnie tymi ludźmi pomiatał, bo przecież nie można z tego zakpić.”

Alicja Lis (1947) polski polityk

Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 19 kwietnia 2004 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata4.nsf/5c30b337b5bc240ec125746d0030d0fc/042571687f61d5abc12574780042878a?OpenDocument

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O wykształceniz

„Pustynne emiraty szybko się rozwijały. To sprawiło, że na przełomie lat 80. i 90. w Arabii, a dokładniej rzecz biorąc na Półwyspie Arabskim, Polaków nie brakowało. Dobre zarobki, interesująca praca przyciągnęły tu zarówno budowlańców, jak i lekarzy czy pielęgniarki. Wspaniałe morze i plaże też wabiły tysiące turystów znad Wisły. Dlatego wszystkich tych ludzi należało objąć opieką konsularną. Przede wszystkim zaś stworzyć bazę traktatową, umożliwiającą rozwój korzystnej dla Polski współpracy gospodarczej.”

Andrzej Kapiszewski (1948–2007) Polski dyplomata i socjolog

Źródło: Teresa Bętkowska, Przybliżyć Polakom świat – a światu Polskę http://www2.almamater.uj.edu.pl/91/08.pdf, „Alma Mater” nr 91, kwiecień 2007, s. 14.

O ludziach , O świecie , O morzu , O współpracy

„Przez dwa dni pokój oznaczony numerem 32/57 stał pusty, potem wstawiono w nim nowe okno, i nowego pacjenta. Ciężkiego neurotyka-autystę… Miejskiego architekta, którego automatyczne instalacje przeciwpożarowe, kosztowały miasto życie kilkudziesięciu mieszkańców, oraz fortunę w odszkodowaniach i honorariach prawniczych…
Rozczarował pielęgniarza. Ten tylko krzyczał po nocach, w przeciwieństwie do swojego towarzyskiego poprzednika… Niestety nie pamiętał nazwiska, coś z katedrą, albo kaplicą… Szkoda, myślał pielęgniarz, rozdzielając leki przed obchodem… Ci najmilsi odchodzą pierwsi…”

Tomasz Kapel (1983)

Źródło: Judas Church

O życiu , O pokoju , O myślach , O nocy

„Żaden człowiek, nawet lekarz, zapytany, jaką osobą powinna być pielęgniarka, nie określi jej inaczej niż jako „oddaną i posłuszną”. Ta definicja równie dobrze mogłaby pasować do portiera. Można by ją odnieść nawet do konia. Natomiast nie do policjanta.”

Florence Nightingale (1820–1910) pielęgniarka angielska

Źródło: Eugene W. Straus, Alex Straus, 100 największych osiągnięć medycznych, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, ISBN 9788324708901, s. 74.

O książkach , O świecie , Koń

„Nie stać nas na budowę takiej ilości kościołów, kiedy mamy niedożywione dzieci i problem pielęgniarek.”

Jerzy Giedroyc (1906–2000) polski publicysta, działacz emigracyjny, wydawca

Źródło: „Polityka” nr 35, 28 sierpnia 1999.

O dzieciach , O problemach

„Dla reszty nie byłam towarzystwem, które chcieliby przyjmować u siebie. Rozwiedziona, pielęgniarka w hucie, do tego moja siostra Maja była komunistką. No i Piwnica była podejrzana, opowiadano, że działy się tam straszne rzeczy, orgie, czarne msze. Większość tych plotek rozpuszczał sam Piotr Skrzynecki i Wiesiek Dymny.”

Kika Szaszkiewiczowa (1917–2014)

Źródło: Violetta Szostak: Irena „Kika” Szaszkiewiczowa: ja się wszędzie czuję wyśmienicie (wywiad), „Wysokie Obcasy” nr 22 (677), 2 czerwca 2012 http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,96856,11837833,Irena___Kika___Szaszkiewiczowa__ja_sie_wszedzie_czuje.html

O siostrze

„Po raz pierwszy rozpłakałem się tuż po urodzeniu, kiedy lekarz po długotrwałych oględzinach rzekł do pielęgniarki: „No co to jest? A pisz pani – chłopczyk”. I tak już zostało. W przedszkolu biły mnie dziewczynki, a chłopcy podglądali w ubikacji.”

Marian Opania (1943) aktor polski

Jestem nieśmiały

„jednym śni się
prywatna opieka medyczna
drugim
apteka pełna lekarstw
za trzy grosze
trzecim
szczupłe pielęgniarki
w krótkich fartuszkach
przychodnia nierówno chrapie”

Miłosz Kamil Manasterski (1977)

Tom Portfolio, Cykl Martwa natura ze strzykawką
Źródło: Noc w przychodni

O nocy

„Zabrał się do przypiętego do stołu fana Pöyzen Böyzen. Mimo rozmiarów i przedawkowania amfy facet zachowywał się względnie cicho. Pewnie dlatego, że przytrzymywało go sześć skórzanych pasów. Co nie znaczy, że nie chciał nas zabić.
– Hej zobacz! – Z nabijanej ćwiekami kamizelki pacjenta doktor J. wydobył parę kawałków papieru. – Bilety na prywatną imprezę, facet! Znaczy same kontrolki, chciałem powiedzieć. Aż w Saugus. Są trzy. Hej kończę zmianę za piętnaście minut – pojedziemy zobaczyć?
Pacjent zaprotestował tak jak mógł, raz za razem wyginając grzbiet i waląc zadem w blat stołu zabiegowego.
– Założę się, że jego laska wciąż tam jest. Hej założymy się, że nieźle wygląda?
Koleś wykombinował wreszcie jak użyć strun głosowych – fakt, że na poziomie prewerbalnym, ale doktor J. musiał teraz krzyczeć, żebym go usłyszał.
– Kurde, uwierzysz, że już podałem mu dwadzieścia pięć mililitrów haldolu? Amfetamina to niesamowita rzecz, wiesz?
– Doktorze J. – darła się pielęgniarka. – Mamy innych pacjentów!
– Patrz facet tu jest jego łańcuszek na klucze – powiedział Jerry, skinieniem głowy wskazując wielkie łańcuszysko wystające grubemu z kieszeni.”

Neal Stephenson książka Zodiac

Bierz je, rozjebiemy mu harleya.
W pokoju było tak głośno, że uciekliśmy na korytarz.
– Nienawidzę amfiarzy – oznajmił doktor J.
Zodiac (thriller ekologiczny)
Źródło: Zodiac (thriller ekologiczny), str. 304, Poznań 2001.

O pokoju , O facetach

„Dowiedziałam się o tej katastrofie późno, ponieważ gdy do niej doszło, byłam chora – od 18 marca leżałam nieprzytomna w szpitalu i dopiero w maju odzyskałam przytomność. Jarek powiedział mi o wszystkim w końcu maja. Ale ja nie w pełni to wówczas zrozumiałam. Leżałam na erce i dookoła następowały rozmaite zdarzenia – ktoś umiera, ktoś ciężko choruje, ciągle był jakiś szum. Dopiero jak przenieśli mnie do separatki, przyśnił mi się potworny sen: napaść na samolot w powietrzu. Opowiedziałam ten sen dwóm pielęgniarkom, z których jedna bardzo się przestraszyła. Pamiętam, że od tego momentu starałam się, by z nikim już nie rozmawiać o katastrofie, by nie wywoływać tego lęku. Chciałabym, żeby to była zwykła katastrofa. Nie bardzo chce mi się jednak w to wierzyć.”

Jadwiga Kaczyńska (1927–2013) polska filolog

Źródło: Przeraża mnie myśl, że to nie była zwykła katastrofa, gazetapolska.pl, 6 kwietnia 2011 http://www.gazetapolska.pl/2540-przeraza-mnie-mysl-ze-nie-byla-zwykla-katastrofa

O myślach , O snach , O myśleniu

„W większości rodzin narzucanie współmałżonkowi czy współmałżonkom swojej woli jest źle widziane. Jeśli jakaś rodzina funkcjonuje na innych warunkach, to raczej wyjątek od reguły. Partnerstwo jest dla nas czymś naturalnym. Wystarczy się przyjrzeć, w jaki sposób kobieta i mężczyzna dzielą obowiązki przy dzieciach. Jeśli matka ma akurat coś do zrobienia, bhutański ojciec bez protestów ją zastępuje. Ojcowie pomagają też często przy narodzinach. Moja własna historia może być dobrym przykładem. Przyszłam na świat w rodzinnym domu w Nobgang, małej wiosce w okręgu Punakha. Gdy się rodziłam, nie było lekarza ani pielęgniarki. Rolę akuszerki pełnił mój ojciec. Przyjął poród, odciął pępowinę i podał mnie matce. Asystował też przy porodzie moich braci i sióstr.”

Dorji Wangmo (1955)

Źródło: Anna Jasińska, Królowa na krańcach świata http://www.styl.pl/magazyn/w-swiecie-kobiet/news-krolowa-na-krancach-swiata,nId,350777 (wywiad z Dorji Wangmo), „Twój Styl” nr 8 (253), sierpień 2011, s. 109.

O kobietach , O dzieciach , O świecie , O rodzinie

„Zachowujecie się, jakby sytuacja była katastrofalna. Widzę, że nadal wymagacie reedukacji. W społeczeństwach burżuazyjnych lekarze są panami, a pielęgniarki służącymi. Dlatego przewodniczący ostrzega, żeby wierzyć najwyżej w jedną trzecią tego, co mówią doktorzy.”

Jiang Qing (1914–1991) chińska działaczka polityczna, żona Mao Zedonga

do zespołu lekarskiego badającego poważnie chorego Mao w 1976.
Źródło: Claude Quetel, Długa śmierć Mao w: Ostatnie dni dyktatorów, tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, s. 105

O śmierci

„Lubiłam się bawić w takie zwykłe zabawy: w dom, sklep, bank. Chciałam być pielęgniarką, nauczycielką, czyli pociągały mnie praktyczne profesje. Chociaż przypominam sobie również całe wakacje zabawy w serial Dempsey i Makepeace na tropie, więc może coś „artystycznego” się we mnie tliło. Poza tym byłam strasznym urwisem, chodziłam poobijana, odnosiłam też cięższe rany, dwa razy konieczne były szwy. Do szóstego roku życia byłam nieznośna, ale wyszumiałam się i od tamtej pory jestem grzeczniejsza.”

Joanna Gleń (1978)

o swoim dzieciństwie.
Źródło: Wołali na mnie „Baronowa” - druga część wywiadu z Joanną Gleń, serialową Malwiną http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:914.html

O domu , O wakacjach , O dzieciństwie

„Po wielu latach pracy psychiatra czasem nabiera przekonania, z którym się na ogół nie zgadza, że ci, którzy są jego pacjentami, są w jakimś sensie lepsi i głębsi od tych, którzy nie są uważani za innych. Wyraziła tę myśl (…) jedna z pielęgniarek: Do nas trafiają ci, którzy więcej czują i widzą.”

Antoni Kępiński (1918–1972) polski psychiatra i pisarz

O myślach , O czasie , O myśleniu , Sens

„Prawie wszyscy wykonujący wolne zawody – prawnicy, nauczyciele, inżynierowie, programiści komputerowi, analitycy systemowi, lekarze, architekci, księgowi, bibliotekarze, dziennikarze, pracownicy socjalni, pielęgniarki i duchowni – są pracownikami zajmującymi się informacją. (…) Tworzenie, przetwarzanie i rozpowszechnianie informacji jest istotą wykonywanej przez nich pracy.”

John Naisbitt (1929)

Megatrendy (1982)

O nauczycielach

„Żona jest dla młodego mężczyzny kochanką, dla dojrzałego towarzyszką, dla starego pielęgniarką, więc w każdym wieku jest pretekst, żeby się ożenić.”

Francis Bacon (filozof) (1561–1626) angielski filozof

O wieku

„To nie jest wina lekarzy czy pielęgniarek, bo oni mogą sobie tego nie uświadamiać. Ale inni szatani są tam czynni.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

fragment przemówienia podczas konwencji samorządowej PiS w Radomiu, dotyczący strajków pracowników służby zdrowia, 30 sierpnia 2007. Drugie zdanie jest nawiązaniem do utworu :s:Z dymem pożarów Kornela Ujejskiego.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,4278697.html, 30 sierpnia 2007

„Zawsze kochałam teatr, bywałam w teatrze, ale marzyłam o archeologii. Ale kiedy w moim żeńskim gimnazjum zaczęto przygotowywać się do konkursów recytatorskich, załapałam chyba tego bakcyla sceny. W jednym takim spektakliku byłam przebrana za starego profesora matematyki i nikt mnie nie poznał. Więc nie tylko miałam uzdolnienia aktorskie, ale byłam też mistrzynią charakterystyki – teraz uczę tego czasami studentów. Przepowiadali mi wówczas -oj ty chyba skończysz w teatrze, a ja z uporem maniaka powtarzałam, że pójdę na archeologię. Jednak zostałam aktorką i spełniałam się na scenie. Ale miałam taki okres, kiedy całkiem poważnie myślałam o rzuceniu teatru. I to nie dlatego, żebym nie grała, żeby mnie nie zauważano i nie obsadzano. Już nie myślałam o archeologii, ale chciałam skończyć psychologię, pisać, zamknąć się w górach… Myślałam o tym ze trzy lata. Jakbym była nawet pielęgniarką i podawała ludziom baseny, to byłabym bardziej potrzebna niż jako aktorka – tak sobie kombinowałam. Dzisiaj wiem, że się myliłam. Nie mogę żyć bez teatru.”

Bogumiła Murzyńska (1940)

Źródło: „Śląsk” 9/06, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njsr.htm

O myślach , O matematyce , O myśleniu , Kochać się

„Będziesz czuć się coraz lepiej, kochanie. – Po głosie pielęgniarki można było poznać, że się uśmiecha. – Może jutro odczepimy cię od niektórych kroplówek i urządzeń, a jeśli będziesz grzeczna, może dostaniesz po kolacji trochę lodów.
– Nie lubię lodów – odpowiedziała odruchowo.
– No to mrożony jogurt. To lubisz, prawda?
Nie pamiętała. A jednak wiedziała, że nie lubi lodów.”

Elizabeth Adler (1951)

Źródło: Tajemnica willi Mimoza, rozdział 3, tłum. Anna Rajca

O prawdzie , O tajemnicy , O uśmiechu , Kochać się

„Pielęgniarkom rzeczywiście nie brakuje okazji do obserwacji i jeśli tylko są inteligentne, to warto ich słuchać. Z jakże różnymi ludźmi mają do czynienia! Na pewno stykają się nie tylko z próżnością i kaprysami, ale czasem widzą coś naprawdę interesującego czy wzruszającego. Widują zapewne przykłady płomiennego, bezinteresownego, pełnego wyrzeczeń oddania, heroizmu, męstwa, cierpliwości i rezygnacji, a także prób i poświęceń, które nas najbardziej uszlachetniają. W pokoju człowieka chorego można się nauczyć więcej niż z opasłych tomów. […]”

Jane Austen książka Perswazje

tłum. Ewa Partyga (wyd.: Prószyński i S-ka, Warszawa 2010, s. 125).
Perswazje (1817)

O pokoju , O czasie , O cierpliwości

„Wpływy z VAT stanowią główne źródło zasilania budżetu, prawie co druga złotówka, trafiająca do kasy państwa pochodzi właśnie z podatku od towarów i usług. Warto zastanowić się też, ile kosztuje zdobywanie tych złotówek, czyli – jakie są koszty pozyskania VAT. Okazuje się jednak, że nie ma na ten temat żadnych informacji! Raz tylko wiceminister finansów powiedział, że podatek VAT nie może wynosić 7%, ponieważ nie wystarczyłoby to na pokrycie kosztów ściągalności!
Jest to szalenie istotna informacja. Oznacza ona bowiem, że nakładając na towary i usługi 7% podatku – rząd tak naprawdę nie otrzymuje nic – jeszcze dokłada do tego interesu. Całe społeczeństwo, zostawiając w sklepach o 7% więcej pieniędzy, nie przyczynia się wcale do poprawienia ciężkiej doli emerytów, nauczycieli czy pielęgniarek, ponieważ oni z tej powszechnej „zrzutki” nie otrzymają ani grosza! Cały podatek idzie bowiem na utrzymanie tych, którzy zajmują się jego wyliczaniem, ściąganiem, kontrolowaniem, itp. Nareszcie mamy bardzo ogólny szacunek, jak potwornie drogo nas ten aparat kosztuje.”

Krzysztof Habich (1947–2013)

Ostatnich gryzą psy (1996)

O nauczycielach

„Można tak trochę żartobliwie powiedzieć – jeżeli cztery pielęgniarki przez cztery dni pokonają IV RP, to znaczy, że to jest słabe państwo.”

Waldemar Pawlak (1959) polski polityk ludowy, premier RP

o strajku pielęgniarek.
Źródło: Radio Zet, 25 czerwca 2007

„Emerytura? Nigdy w życiu! To nie leży w mojej naturze. Nie zamierzam się wycofywać. A że ostatnio byłem niewidoczny? Cóż, miałem po prostu poważne problemy ze zdrowiem. Przez blisko rok krążyłem od szpitala do szpitala. Leżałem w łóżku i nie mogłem nikogo przyjmować. Poza pielęgniarkami. To był rok przymusowego wyciszenia. Teraz wracam do pracy. Arcybiskup Leszek Sławoj Głódź zwrócił mi honor. Mogę głosić kazania i na nowo kieruję parafią. Do pomocy mam administratora. Nie wiem jednak, czy w ogóle będzie mi potrzebny. No bo czy muzyk może znać się na kierowaniu parafią?”

Henryk Jankowski (1936–2010) polski ksiądz katolicki, biznesmen

Źródło: Alfabet Jankowskiego, se.pl, 17 sierpnia 2008 http://www.se.pl/wydarzenia/kraj/alfabet-jankowskiego-czesc-1_68474.html

O naturze , O pomocy

„(…) zawsze chciałam być lekarką. Jednak fakt, że nie byłam najlepsza z matematyki, fizyki i chemii, zdyskwalifikował to moje marzenie. Później chciałam być pielęgniarką, ale okazało się, że boję się widoku krwi. W szkole mieliśmy swój kabaret, do którego pisaliśmy własne teksty. Jeździliśmy także z naszymi programami po całej Polsce. A co najważniejsze, cały czas żyliśmy tą atmosferą. Występy na scenie dawały mi ogromnie dużo radości i satysfakcji, tak więc postanowiłam spróbować zdawać do szkoły aktorskiej. I tak to się zaczęło.”

Barbara Lubos-Święs (1971) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Teatralny”, 16 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/zczp.htm

O czasie , O matematyce

„Wypadłem przez okno. Z drugiego piętra. Próbowałem dostać się na dach, chwyciłem za rynnę, no i straciłem równowagę. Wylądowałem pomiędzy balustradą a starą pralką, którą ktoś zostawił przed domem. Wiesz, kiedy człowiek jest młody, nie myśli zbyt wiele o śmierci, nie odczuwa strachu. Ten wypadek dał mi nauczkę: pora zwolnić tempo i zacząć doceniać urodę życia. Wyobraź sobie – leżałem w szpitalu i nie mogłem się ruszać. Opiekowały się mną cztery pielęgniarki. Przez cały czas dręczył mnie potworny ból. Złamałem cztery kręgi, trzy żebra i nieomal uszkodziłem rdzeń kręgowy. Lekarze naprawdę myśleli, że z tego nie wyjdę. Cała moja godność gdzieś się ulotniła. Tkwiłem bezwładnie na łóżku, wszystko robili za mnie, było to naprawdę upokarzające. Kiedy zaś już odzyskałem siły, przekonałem się, ile przyjemności daje życie. Dopiero wtedy byłem w stanie docenić, jak wspaniale jest po prostu móc wyjść na spacer. Dzięki temu doświadczeniu zyskałem pewnego rodzaju dojrzałość, którą – jak mi się wydaje – mogłem później obdarzyć Legolasa. Naprawdę miałem szczęście. Miałem dużo, dużo szczęścia.”

Orlando Bloom (1977) angielski aktor

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12826

O życiu , O śmierci , O bólu , O szczęściu

„Oto przykład z Tyrmanda, jak zachować się w komunistycznym żłobku. Matka odbiera niemowlaka, tuląc go, a po chwili wykrzykuje do pielęgniarki: Ależ towarzyszko, to nie moje dziecko! Komunistyczna pielęgniarka uśmiecha się wyrozumiale i mówi z pobłażliwością: I po co ten szum? Co za różnica? I tak przyniesie je pani jutro rano, przed pójściem do roboty. No nie? Potomkowie tej pielęgniarki dzwonią dziś do „Szkła kontaktowego” oburzeni i domagają się: Niech ten Kaczyński nie robi tyle rabanu z katastrofą smoleńską. Mało to ludzi ginie w Polsce w różnych katastrofach i nikt im pomników nie stawia.”

Marek Król (1953) dziennikarz polski, działacz polityczny

Źródło: Marek Król: Pomunizm, którego przywódcą jest Donald Tusk walczy z faszystami, se.pl, 15 listopada 2011 http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/pomunizm_159957.html

O dzieciach , O ludziach , O uśmiechu , O zachowaniu

„Panie opuszczą ten gmach – będziemy rozmawiać. Nie opuszczą, nie będziemy. Nie mogę rozmawiać z pielęgniarkami w warunkach, kiedy jest łamane prawo karne, bo wtedy nie mógłbym wydawać ministrowi sprawiedliwości poleceń walki z przestępczością.”

Jarosław Kaczyński (1949) polski polityk, premier RP

o strajkujących pielęgniarkach 22 czerwca.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” http://www.gazetawyborcza.pl/1,75515,4254412.html za PAP

O sprawiedliwości , O walce

„(…) pochodzę z klasycznej rodziny polskiej. Jeden alkoholik w domu, jeden prawnik, dla równowagi. Jedna pielęgniarka, kierowca TIR-a, babcia sklepowa w mięsnym. Dziadek, pijak i złodziej, bo „każdy pijak to złodziej”. Zanim skradł serce babci, po pijaku zgubił kontrabas. Pewnie jeszcze parę trupów w szafie by się znalazło. Nie miałam co prawda dziadka w Wermachcie, ale jakiegoś ubeka albo esbeka z pewnością dałoby się wygrzebać.”

Anna Mucha (1980) aktorka polska

Źródło: Agata Nowicka, Hanna Rydlewska, Polowanie na muchę!, exklusiv. pl http://www.exklusiv.pl/artykul/id,162

O prawdzie , O domu , O babci , Serce

„pielęgniarka
schowała słońce
do szafki z opatrunkami”

Miłosz Kamil Manasterski (1977)

Tom Portfolio, Cykl Martwa natura ze strzykawką
Źródło: Przed gabinetem

O słońcu

„Leżały tam zwłoki dwóch osób, powoli rozkładające się z powodu upału. Dopiero w trzecim budynku natknęli się na pozostałą jeszcze przy życiu pielęgniarkę, majaczącą w gorączce.”

Robin Cook (1931–1994) pisarz amerykański

Epidemia (1987)

„Ja się najbardziej troskam pielęgniarkami, a nie lekarzami, bo „pokaż, lekarzu, co masz w garażu.””

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

w odpowiedzi na pytanie dziennikarza na temat możliwych opóźnień w pracach nad ustawą o podwyżce dla pracowników ochrony zdrowia.
Źródło: podczas konferencji prasowej, 21 sierpnia 2007

O ustawie

„Każdy sen to chwila, kiedy szaleniec, który w nas mieszka, wydostaje się na wolność. W godzinach jawy szaleńca tego pilnują pielęgniarze: Rozum, Wychowanie, Otoczenie – ale w stanie snu ci pielęgniarze opuszczają szaleńca.”

Sándor Márai (1900–1989) pisarz węgierski

Dziennik

O snach , O wolności

„Jeżeli mówiłem do Huoy [żona Hainga S. Ngora], że – na przykład – rządy, które tak ciemiężą, pchają się w stronę własnej zguby, a ona przyznawała mi rację, nasza wymiana zdań niczego nie zmieniała. Reżim trwał, a my nadal kopaliśmy motykami rowy. Byliśmy nadal zmęczeni i głodni. Oszukiwano nas ze wszystkich stron. We „frontowej” izbie chorych usłyszałem, jak jedna pielęgniarka zapytała drugiej: – Dałaś już jeść tym wojennym niewolnikom? – To przypadkowe pytanie uderzyło mnie bardziej niż brudna strzykawka, niż niechlujstwo i obojętność, które królowały w tej „klinice”. Objaśniało to postawę Czerwonych Khmerów w stosunku do nas. Wszystkie ich przemowy o społeczeństwie bezklasowym, o zbudowaniu nowego narodu, ta ich walka o niezależność – to tylko gadki! Zaś rzeczywistość była następująca: Czerwoni Khmerzy wygrali wojnę, a my byliśmy niewolnikami. Oni brali na nas odwet i kropka.”

Haing S. Ngor (1940–1996)

Kambodżańska odyseja

O rzeczywostości , O walce , O oszukiwaniu , O obojętności

„CBA wprowadziło do szpitala agenta, który uwiódł jedną z pielęgniarek jedynie po to, aby ta wynosiła z oddziału, gdzie ordynatorem był oskarżony, dokumentację pacjentów.”

Igor Tuleya (1970) polski sędzia

w ustnym uzasadnieniu wyroku na Mirosławie Garlickim.
Źródło: Agent Tomek uwiódł pielęgniarkę doktora G., wp.pl, 7 stycznia 2013 http://media.wp.pl/kat,1022943,opage,8,wid,15227962,wiadomosc.html?ticaid=1fd8d#czytajdalej

„Pielęgniarka to też lekarstwo.”

Piotr Szreniawski (1976)

„Debatujemy nad bytem pielęgniarek i położnych, których jest w kraju około 301 tys. według rocznika statystycznego, a według danych z izb pielęgniarskich–220 tys. Proszę wskazać inną grupę zawodową, która jest tak liczna i która jest tak wykorzystywana w służbie drugiemu człowiekowi.”

Regina Wasilewska-Kita (1951) polska lekarka i działaczka polityczna

wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 5 kwietnia 2006.
Źródło: Stenogram z posiedzenia Sejmu http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/bba330b6638fa7e1c12574650039c59e?OpenDocument

„Pracę tę wybrałam dlatego, ponieważ słyszałam, że dozorczynie w obozach koncentracyjnych dużo zarabiają i spodziewałam się, że zarabiać będę więcej, aniżeli mogłabym zarobić jako pielęgniarka. Gdybym bowiem nie dostała była zajęcia w obozie koncentracyjnym, byłabym się uczyła na pielęgniarkę. Przed objęciem służby w obozie w Lichtenburgu nie wiedziałam czym są obozy koncentracyjne i jakie są ich urządzenia.”

Maria Mandl (1912–1948) austriacka zbrodniarka hitlerowska

przedstawiając swoje motywy podjęcia pracy w obozach koncentracyjnych.
Źródło: Maria Mandl, Protokół, 19 maja 1947, Kraków

„Ale to, co naprawdę mnie przyciągnęło. to cecha, która pociąga większość dziewczyn - był emocjonalnie martwy. A ja wierzyłam, że mogę go naprawić. Myślałam, że potrafię się przebić przez twardą fasadę i odnaleźć prawdziwego Jacka, wrażliwego mężczyznę, ukrywającego się pod tymi wszystkimi tatuażami. Właśnie dlatego, że nigdy nie pokazał po sobie krztyny wrażliwości czy emocji, wierzyłam, że jest najbardziej czułym i wrażliwym człowiekiem na ziemi. Wierzyłam, że ja - i tylko ja - jestem w stanie skruszyć jego pancerz i zamienić go w niegrzecznego ukochanego, o jakim zawsze śniłam. Jakże niedorzeczne!
Teraz wiem, że jeżeli umawiasz się z kimś, by go ulepszyć, nie jesteś wcale w związku miłosnym. Jesteś po prostu pielęgniarką. Prosta prawda, a jednocześnie najtrudniejsza lekcja, której doświadcza kobieta - dostajesz to, co widzisz.”

Jenna Jameson (1974) amerykańska aktorka branży pornograficznej

How to Make Love Like a Porn Star: A Cautionary Tale

O prawdzie , O myślach , O myśleniu , O kobietach

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

O kawie , O zapominaniu , O piciu , O rodzicach

„Dla urzędników liczy się pesel, nie człowiek. Dwa lata niepotrzebnego przepychania zajęło mi, żeby ich przekonać. A ile razy muszę tłumaczyć się przed urzędnikami, że zastosowałem taką a nie inną terapię! Jestem człowiekiem skromnym, ale jeśli urzędnik kwestionuje mój medyczny autorytet, a jestem profesorem hematologii z 40-letnim stażem lekarskim i wojewódzkim konsultantem w tej dziedzinie, nie mogę tego zaakceptować. Tak samo nie mogę przeboleć tego, że moje pielęgniarki muszą wklepywać cyfry do komputerów. Pielęgniarki, jak sama nazwa wskazuje, są od pielęgnowania pacjentów. I jest to bardzo ciężka, bardzo wymagająca praca, za którą dostają tak marne pieniądze. Mogłyby zatrudnić się za dwukrotnie wyższą pensję jako sekretarki u jakiegoś dewelopera i podawać mu dwa razy dziennie kawę. Ale wolą być tutaj, przy pacjentach. Więc nie dokładajmy im w klinice papierkowych i urzędniczych obowiązków!”

Aleksander Skotnicki (1948) polski hematolog

Źródło: Piję z pacjentem kubek goryczy https://gazetakrakowska.pl/prof-aleksander-skotnicki-pije-z-pacjentem-kubek-goryczy/ar/3880765, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Maria Mazurek, Gazeta Krakowska, 28 maja 2015.

O kawie , O pieniądzach

„Dla lekarza to ogromna satysfakcja, kiedy uda mu się odwrócić niekorzystny bieg zdarzeń – przedłużyć życie, a nawet je uratować. I jeszcze stworzyć warunki, by to mogło się udać. Klinika powinna oddziaływać z każdej strony: portier ma być przyzwoicie ubrany, pielęgniarki miłe i oddane, a wśród personelu musi być psycholog, dietetyczka i rehabilitant. Mają być drugie śniadania, a wszystko po to, by chory czuł się omalże jak w domu.”

Aleksander Skotnicki (1948) polski hematolog

Źródło: Wizytówka życia https://www.tygodnikpowszechny.pl/wizytowka-zycia-160893, z Aleksandrem Skotnickim rozmawia Katarzyna Kubisiowska, Tygodnik Powszechny, 28 października 2019.

O życiu , O domu

„Zawsze była otwarta, potrafiła przełożyć to, czym pielęgniarka szpitalna, którą wcześniej była, może dzielić się z podopiecznymi. Miała też to ciepło, ten dar traktowania wszystkich ludzi wokół siebie w sposób otwarty, wpierający, pomagający, z dobrym słowem. Taka w mojej pamięci pozostanie – bardzo miła, piękna i dobra Jola.”

Marek Kuchciński (1955) polski polityk

o zmarłej posłance PiS Jolancie Szczypińskiej.
Źródło: Prezes PiS o Jolancie Szczypińskiej: To była wyjątkowo dobra osoba https://www.tvp.info/40337691/, tvp.info, 8 grudnia 2018.

O ludziach , O pewności siebie

„Coś się już działo w dzieciństwie. Jako dziecko, z napiętą uwagą wygrzebywałam listkiem pyłki ziemi z rany na nodze małej towarzyszki zabaw, a potem jako kilkunastoletnia dziewczynka nacięłam sobie kiedyś scyzorykiem kolano, aby je móc opatrywać. Ale w takim razie dlaczego nie poszłam na medycynę? Czemu bawiłam się lalkami w szpital, nie jako doktór, tylko jako pielęgniarka? Otóż doznałam w dzieciństwie urazu, ale urazu w całym tego słowa znaczeniu – dodatniego.”

Hanna Chrzanowska (1902–1973) polska pielęgniarka

Refleksje nad wyborem powołania pielęgniarskiego.
Źródło: Aleksandra Jędrysik: Hanna Chrzanowska – prekursorka pielęgniarstwa rodzinnego., s. 30–31 http://docplayer.pl/7325-Hanna-chrzanowska-prekursorka-pielegniarstwa-rodzinnego.html

O dzieciach , O dzieciństwie

„Pan doktor na pewno nam potwierdzi, że do kobiet, które leżą w szpitalu po zabiegu przerwania ciąży, lekarze i pielęgniarki odnoszą się o wiele gorzej niż do położnic i dają im odczuwać pewną pogardę, nawet jeśli im samym podobny zabieg choćby jeden raz w życiu także będzie potrzebny.”

Milan Kundera (1929–2023) czeski pisarz, eseista

Źródło: Walc Pożegnalny

O kobietach

„Będziesz czuć się coraz lepiej, kochanie. – Po głosie pielęgniarki można było poznać, że się uśmiecha.”

Elizabeth Adler (1951)

Może jutro odczepimy cię od niektórych kroplówek i urządzeń, a jeśli będziesz grzeczna, może dostaniesz po kolacji trochę lodów.
– Nie lubię lodów – odpowiedziała odruchowo.
– No to mrożony jogurt. To lubisz, prawda?
Nie pamiętała. A jednak wiedziała, że nie lubi lodów.
Źródło: Tajemnica willi Mimoza, rozdział 3, tłum. Anna Rajca

O uśmiechu , Kochać się