Cytaty na temat osobnik

Zbiór cytatów na temat osobnik, inny, nie żyje, ludzie.

Cytaty na temat osobnik

Marek Żukow-Karczewski Fotografia

„Generał Felicjan Sławoj Składkowski, premier i wielokrotny minister w międzywojennej Polsce, był z wykształcenia lekarzem, a więc jego starania o podniesienie poziomu higieny w kraju było czymś naturalnym. Będąc ministrem spraw wewnętrznych wydał on m. in. rozporządzenie polecające stawianie gustownych wychodków na wsiach, aby przerwać tradycję chodzenia „za stodołę”. (…) Niewdzięczny lud szybko obdarzył te publiczne przybytki mikcji i defekacji mianem „sławojek”, co splendoru imieniu generała raczej nie dodawało, a później, w okresie PRL-u, było stałym elementem w propagandzie ośmieszającej przedwojenne władze. (…) Oto kilkadziesiąt lat wcześniej, prezydent Krakowa Juliusz Franciszek Leo, ekonomista i prawnik, profesor UJ, twórca Wielkiego Krakowa, zainicjował w swoim mieście budowę szaletów publicznych, aby strzec niewinne pacholęta, dziewice, matrony i szlachetnych obywateli przed gorszącym widokiem osobników nieprzystojnie „puszczających wodę” po kątach. (…) Oczywiście dowcipna krakowska ulica nadała tym stylowym małym budyneczkom nazwę „leówek” (…).”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Higiena sanitarna w Polsce. Jak załatwiano potrzeby fizjologiczne?, Ekologia. pl, 2011. http://ekologia.pl/srodowisko/specjalne/obieg-zamkniety-czyli-przyczynek-do-dziejow-higieny-sanitarnej-w-dawnej-polsce,15189.html

Borys Pasternak Fotografia
Paul Lafargue Fotografia
Truman Capote Fotografia
Louis-Sébastien Mercier Fotografia
Frank Zappa Fotografia

„Oto dwie popularne legendy na mój temat.
Ponieważ w 1969 roku nagrałem na płycie Hot Rats piosenkę „Son of Mr. Green Genes”, ludzie przez lata wierzyli, że osobnik o tym nazwisku (grany przez Lumpy'ego Brannuma) z telewizyjnego show pt. Capitan Kangaroo, był moim prawdziwym ojcem. Otóz nie był.
Druga bajeczka głosi, że podczas koncertu wysrałem się kiedyś na scenie. Istnieje wiele wersji na ten temat, między innymi poniższe:
[1] Zjadłem gówno na scenie.
[2] Ja i Capitan Beefheart zrobiliśmy sobie na scenie „konkurs-obrzydlistwo” (co to, kurwa, jest konkurs-obrzydlistwo) i obaj zjedliśmy gówno.
[3] Ja i Alice Cooper zrobiliśmy sobie konkurs-obrzydlistwo na scenie i on rozdeptywał kurczaczki, a ja wtedy zjadłem gówno.
W lutym 1967 lub 1968 roku byłem w Londynie w klubie Speak Easy. Podszedł do mnie członek grupy Flock, nagrywającej wówczas dla Columbii, i powiedział: „Jesteś fantastyczny. Kiedy usłyszałem, że zjadłeś to gówno na scenie, pomyślałem, no ten facet to naprawdę odjazd”. Odpowiedziałem: „Nigdy nie zjadłem gówna na scenie”. Gość wyglądał na załamanego, jakby pękło mu serce
Zanotujcie to sobie, ludzie: nigdy nie zjadłem gówna na scenie, zaś w ogóle najbliższy zjedzenia gówna byłem w 1973 roku – spożywając posiłek w bufecie Holiday Inn w Fayetteville w Północnej Karolinie.”

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Źródło: Takiego mnie nie znacie

Karol Darwin Fotografia
Leszek Kołakowski Fotografia
Henri Landru Fotografia
Tadeusz Miciński Fotografia
Roderyk Lange Fotografia

„Udowodnione zostało, że ludzie szczęśliwi, w porównaniu z ludźmi nieszczęśliwymi lub będącymi w stanie depresji, są upośledzeni, jeśli chodzi o długoterminową pamięć negatywnych zdarzeń. U szczęśliwych ludzi wykryte także zostały liczne wypaczenia trafności sądów, które uniemożliwiają im uzyskanie realistycznej wiedzy na temat ich fizycznego i społecznego środowiska. Istnieją bezsprzeczne dowody na to, że ludzie szczęśliwi przeceniają stopień posiadanej przez siebie kontroli nad zachodzącymi w ich otoczeniu zdarzeniami […], demonstrują nierealistycznie pozytywne oceny swych własnych osiągnięć, wierzą, że ich opinie o samych sobie podzielane są przez innych, a także wykazują ogólną stronniczość, kiedy porównują siebie z innymi. Jakkolwiek brak tych objawów wśród ludzi w stanach depresji sprawił, że wielu badaczy zainteresowało się zjawiskiem znanym jako realizm depresyjny, to jednak brak realizmu u ludzi szczęśliwych jest fenomenem bardziej interesującym, który z pewnością stanowi sam w sobie wystarczającą przesłankę dla traktowania takich osobników jako psychicznie zaburzonych.”

W artykule Bentall żartobliwe wykazywał, jak trudno jest ustalić niedwuznaczne kryteria odróżniające zdrowie umysłowe od choroby psychicznej.
Źródło: artykułu z czasopisma Journal of Medical Ethics, z czerwca 1992 roku, pt. A proposal to classify happiness as psychiatrie disorder (Propozycja klasyfikacji szczęścia jako zaburzenia psychiatrycznego).

Edward Osborne Wilson Fotografia
Marcin Świetlicki Fotografia
Kurt Vonnegut Fotografia
Anna M. Nowakowska Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
Brian Molko Fotografia
Sławomir Mrożek Fotografia
Hugh Laurie Fotografia
Edward Abramowski Fotografia
Jeanne Calment Fotografia

„Brudny, źle ubrany i nieprzyjemny osobnik.”

Jeanne Calment (1875–1934) Francuzka, rekordzistka długości życia ludzkiego

o Vincencie van Goghu.
Źródło: Jan Payne, Najlepsza książka na świecie, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2009, s. 15, tłum. Piotr Rosikoń.

Charles Bukowski Fotografia
Gilbert Keith Chesterton Fotografia
Terry Pratchett Fotografia
Mirosław Orzechowski Fotografia
Artur Balazs Fotografia

„Przyszłość Andrzeja Leppera zależy od tego, czy będzie w stanie przekonać Polaków, że te wszystkie pojawiające się historie nie mają z nim nic wspólnego. To trudne zadanie i Lepper może teraz zapłacić cenę za budowanie akceptacji otoczenia z szemranych osobników.”

Artur Balazs (1952) polski polityk

Źródło: Czy zdołamy posprzątać po liderze Samoobrony?, dziennik.pl http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/217773,czy-zdolamy-posprzatac-po-liderze-samoobrony.html

Herman Melville Fotografia
Julian Barnes Fotografia
Sławomir Mrożek Fotografia
Aleksander Nalaskowski Fotografia
Hans Frank Fotografia
Julian Barnes Fotografia
Hugh Laurie Fotografia

„Pamiętam, że kiedy przyjmowałem tę rolę, bardzo nie podobał mi się tytuł. Wydawało mi się nawet, że House będzie postacią drugoplanową; nie sądziłem, że cały serial może być osnuty wokół tak antypatycznego osobnika. Sugerowałem, że można zamiast nazwiska bohatera dać nazwę szpitala, w którym rozgrywa się akcja czy coś podobnego. Ale trafiła mi do przekonania interpretacja, że House to w istocie serial nie tyle medyczny, co raczej kryminalny, jak Columbo czy Kojak.”

Hugh Laurie (1959) aktor brytyjski

Bohater występuje jako detektyw, który usiłuje odnaleźć sprawcę zbrodni, opierając się na rozmaitych wskazówkach i przesłankach. Tyle, że oczywiście tutaj przestępcą jest wirus, który ukrywa się w organizmie pacjenta. Wydaje mi się, że ten motyw lekarskiego śledztwa znacznie wpłynął na popularność serialu.
Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=61631