Cytaty na temat kielich (38 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Napełniajcie nawzajem swe kielichy, lecz nie pijcie z jednego kielicha.”

Khalil Gibran (1883–1931) libański pisarz, poeta i malarz

O piciu

„Nie kuś mnie jabłkiem żeberko ty moje –
Nie zakazano nam przecież kielicha,
Który otwiera ukryte podwoje
Raju, gdzie zaraz szybciej się oddycha.”

Jacek Kaczmarski (1957–2004) polski bard, poeta i prozaik

Źródło: Pragnienie Adama, 1989

„Proszę się nie obrazić, ale wydaje mi się, że w Polsce mamy do czynienia z całkowicie nietrafionym duszpasterstwem dzieci i młodzieży. Wina tkwi w mojej opinii w pomyłkach osób duchownych. Obserwujemy dwie skrajności. Pierwsza jest taka, że księża całkowicie zaniedbują apostolstwo wśród młodych, wychodząc z założenia, że prędzej czy później do Kościoła i tak trafią. Kiedyś faktycznie tak było. Człowiek młody często odwracał się od Pana Boga, zaniedbywał wiarę, czasem nawet żył niemoralnie. Ale później nawracał się. Bo mu się życie nie ułożyło, bo się zestarzał i zaczął myśleć o śmierci, wreszcie zwyczajnie zmądrzał. Tymczasem teraz młodzi ludzie są tak silnie zindoktrynowani przez antykatolicką ideologię, że na starość trudno im będzie wrócić do Kościoła. (…) Druga postawa jest całkowitym przeciwieństwem tej pierwszej. Są księża, którym się wydaje – niestety na tym zazwyczaj poprzestają – że są „młodzieżowi”. Sztucznie używają slangu ulicznego, paradują z młodzieżą bez sutanny, czasem nawet każą sobie mówić po imieniu. Organizują Mszę św. „młodzieżową”, w czasie której młodzi ludzie grają na gitarach elektrycznych i perkusji, wszyscy stoją wokół ołtarza i podnoszą ręce w trakcie Modlitwy Pańskiej, czasem nawet przyjmują Komunię Świętą „na rękę.””

Kajetan Rajski (1994) pisarz

Prawie dosłownie zaglądają kapłanowi do kielicha. Zbyt się spoufalają. Widziałem mnóstwo takich przypadków. Później ci ludzie nie traktowali poważnie ani księdza, ani Kościoła, który ów kapłan reprezentuje.
Źródło: ks. Andrzej Antoni Klimek, Prawdziwy mężczyzna... czyli kto? http://www.opiekun.kalisz.pl/index.php?dzial=artykuly&id=3537, opiekun.kalisz.pl, 7 sierpnia 2015

O życiu , O śmierci , O Bogu , O dzieciach

„Nigdy nie wolno zapomnieć, że zapis, na podstawie którego sądziliśmy tych oskarżonych, jest zapisem na podstawie którego historia może nas jutro osądzić. Podając tym oskarżonym kielich z trucizną, równocześnie podajemy go do własnych ust.”

Robert Houghwout Jackson (1892–1954) prawnik amerykański

oświadczenie wygłoszone w czasie procesu norymberskiego.
Źródło: Vivien Spitz, Doktorzy z piekła rodem. Przerażające świadectwo nazistowskich eksperymentów na ludziach, Wydawnictwo Replika, 2009, s. 61.

O historii , O piekle , O czasie

„Przy alei prowadzącej od furtki do dużej bramy rozkwitły petunie, długowieczne i odporne, o kielichach powleczonych słodko-gorzkawym klejem. Uszły uwagi mamy, która każdej wiosny niszczyła wszystko, co naturalne i co rosło samo i sadziła najróżniejsze rośliny – bez zapachu, o płatkach w ostrych kolorach i woskowym wyglądzie kwiatów z plastyku. Przez całe lato pielęgnowała te wymizdrzone kwiaty, których wzdęte bulwy wyglądały jak dotknięte przepukliną jądra.”

Felicia Mihali (1967)

Z kraju sera

O wiośnie , O Kwiatach , O lecie

„Adams otworzył drzwi i wszedł, nadal nie wierząc własnym oczom. Znalazł się w ogrodzie, ale niezwyczajnym. Ciekły w nim liczne strumienie. Jednak nie tworzyły błota, klucząc pośród równej, choć niestrzyżonej murawy, lecz ich dno zaścielał biały piasek lub drobne kamyki przypominające perły. Rosły tu przeróżne kwiaty, ale jakby zakomponowane: te wyżej, te pośrodku, te na samym dole. Roślinność formowała zielony dach nad głową, choć niewyraźnie zarysowany, bo wszystko ginęło w przyjemnej mgle. Było ciepło, lecz nie duszno jak w szklarniach. Adams podziwiał kompozycję kolorów kwiecia. To nie mogło być przypadkowe.
Nagle kwiaty zaczęły śpiewać. Wysokimi trelami, niemal umykającymi możliwościom ucha. Adams uważnie przyjrzał się kielichowi jednego z nich. Łatwo zrozumieć, dlaczego kwiat potrafił śpiewać: zmienione płatki formowały kanał dźwiękowy i zgrabną komorę rezonansową. Z pewnością ogrzane powietrze, unosząc się tędy, wydawało takie dźwięki.”

Marek S. Huberath książka Miasta pod Skałą

Źródło: Miasta pod Skałą

O śpiewie , O Kwiatach

„Luter, jak wiadomo, powiada: kto nie kocha wina, kobiet i śpiewu, ten pozostaje durniem przez całe swoje życie. Nie można jednak zapomnieć o dodaniu do tego: fakt, że ktoś jest przyjacielem kobiet, kielicha i śpiewu, nie stanowi jeszcze wystarczającego dowodu jego mądrości.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

O życiu , O kobietach , Kochać się

„Wy, ludzie złą cywilizacją zepsuci, przywykliście w każdym kwiecie wprzód niż zapachu i barwy szukać robaczka, co go toczy; z pyłków kielicha często tworzycie sobie potwory.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

Jaryna

O ludziach

„Chrystus przedwieczny zawsze potężny, a nigdy słaby, nigdy nikogo się nie lękał, (…) nigdy niczego nie cierpiał.(…) Chrystus przedwieczny, jako że był panem, któremu nie przystoi żadne ubóstwo, przeto miał zawsze w służbie swojej znakomitych panów, papieży, kardynałów, biskupów, kanoników, cesarzy, królów i innych wielkich ludzi tego świata, którzy wybudowali mu wiele wspaniałych świątyń, obsypali go ponad miarę złotem, srebrem i wszelakimi skarbami, wystawili mu ogromną ilość posągów, obrazów, ołtarzy i kielichów. Ponadto otoczyli go niezliczoną rzeszą kapłanów i mnichów, którzy mieli stale modły ku niemu zanosić.”

Jerzy Blandrata (1515–1588)

Przeciwstawienie fałszywego Chrystusa i owego prawdziwego, zrodzonego z Maryi, Chrystus bogaty, za którym idzie papież antychryst wraz z całym światem

O ludziach , O cierpieniu , Obraz , Chrystus

„Spójrzcie na tych dzisiejszych dostojników: myślą jedynie o sprawach doczesnych, troska o dusze obca jest ich sercu. W pierwszych latach istnienia Kościoła kielichy były z drzewa, a dostojnicy ze złota; dzisiejszy Kościół ma kielichy ze złota i dostojników z drewna…”

Girolamo Savonarola (1452–1498) dominikanin włoski, reformator religijny

Źródło: Pierre Pierrard, Historia Kościoła katolickiego, przeł. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1981, s. 171.

O duszy , O historii , O myślach , O myśleniu

„Jednak także uczniom swoim daje radę, żeby pierwociny ze stworzeń Jego składali Bogu w ofierze nie jako sam tego potrzebował, lecz żeby oni nie byli bezowocni i niewdzięczni. Wziął więc chleb, który jest ze stworzenia i dzięki czynił mówiąc: To jest Ciało moje. Podobnie o kielichu, który pochodzi z tego samego stworzenia, co i my, oświadczył, że to jest Jego Krew, i ustanowił nową ofiarę Nowego Testamentu. Kościół otrzymawszy tę ofiarę od apostołów, składa ją na całym świecie Bogu, który nam daje żywność, jako pierwociny, ze swych darów w Nowym Testamencie. O tym tak przepowiadał Malachiasz: Nie mam chęci do was i daru z waszej ręki nie przyjmę. Bo od wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest imię moje między narody, a na każdym miejscu poświęcają mi i ofiarują ofiarę czystą, bo wielkie jest imię Moje między narody, mówi Pan Bóg zastępów. Znaczy to oczywiście, że najpierw lud przestanie składać ofiary, ale potem na każdym miejscu będzie składana ofiara Bogu, i to czysta, i że imię Jego będzie wysławiane wśród narodów.”

Ireneusz z Lyonu (130–202) pisarz chrześcijański, święty Kościoła katolickiego

Źródło: Przeciwko herezjom, IV, 17, 5.

O Bogu , O ludziach

„Tęsknota jest osadem w kielichu życia.”

Ambrose Bierce (1842–1914) amerykański dziennikarz, satyryk i pisarz

„Czy widzicie, jak oni czekają niecierpliwie – szemrzą między sobą, do wrzasków się gotują – wszyscy nędzni, ze znojem na czole, z rozczuchranymi włosy, w łachmanach, z spiekłymi twarzami, z dłoniami pomarszczonymi od trudu – ci trzymają kosy, owi potrząsają młotami, heblami – patrz – ten wysoki trzyma topór spuszczony – a tamten stemplem żelaznym nad głową powija; dalej w bok pod wierzbą chłopię małe wisznię do ust kładzie, a długie szydło w prawej ręce ściska. – Kobiety przybyły także, ich matki, ich żony, głodne i biedne jak oni, zwiędłe przed czasem, bez śladów piękności – na ich włosach kurzawa bitej drogi – na ich łonach poszarpane odzieże – w ich oczach coś gasnącego, ponurego, gdyby przedrzeźnianie wzroku – ale wnet się ożywią – kubek lata wszędzie, obiega wszędzie.”

Zygmunt Krasiński (1812–1859) polski poeta i dramatopisarz

Niech żyje kielich pijaństwa i pociechy!
Źródło: Maria Janion, Zygmunt Krasiński, Wiedza Powszechna, 1962, s. 211.

O kobietach , O matce , O wiedzę , O czasie

„Kolejka: Najpierw boski czar kielicha, potem trosk i skarg do licha.”

Tadeusz Fangrat (1912–1993) poeta polski, satyryk, tłumacz literatury węgierskiej

„Po kiego licha
To wlazło do kielicha?”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Bajki dla dorosłych
Źródło: O białej myszce, s. 20

„Józef, którego w tej wizji widziałam w wieku około ośmiu lat, charakterem bardzo różnił się od swoich braci. Był bardzo utalentowany, uczył się bardzo dobrze, ale był niezwykle prostoduszny, cichy, pobożny i pozbawiony zarozumiałości. Jego bracia płatali mu różne figle i co rusz go szturchali. Chłopcy mieli wydzielone ogródki, u wejścia których na filarach – jednak nieco zakryte (może w niszach?) – stały figury podobne do lalek w powijakach, które często widziałam na zasłonach oznaczających miejsce modlitwy matki Anny, a także Najświętszej Panny, tyle że u Maryi figura ta trzymała pod ramieniem coś, co przypominało kielich, z którego coś się wyślizgiwało.”

Anna Katarzyna Emmerich (1774–1824)

Źródło: Życie Maryi, bł. Anna Katharina Emmerich, Wydawnictwo M, Kraków 2008, s. 93.

O życiu , O matce , O charakterze , O wieku

„Głodny włóczyłem się ulicami, kradnąc po piekarniach bułki, a na straganach jabłka. Ale sytuację znakomicie sobie poprawiłem po włamaniu się do kościoła św. Tomasza, skąd skradłem złoty kielich. Sprzedałem go pewnemu Żydowi w piątej dzielnicy za złotówkę, a kiedy tę sumę przehulałem w pewnym burdelu na ulicy Trupiej, chodziłem Żyda szantażować, grożąc mu denuncjacją. Doiłem z niego złocisza za złociszem, aż wreszcie sam poszedł na policję, żeby go taniej wyniosło.”

Jaroslav Hašek (1883–1923) czeski pisarz i dziennikarz

Źródło: Moja spowiedź, felieton zamieszczony w zbiorze „Medytacje nad kuflem piwa”

„Ten gorzki kielich chętnie zostawiłbym komuś innemu.”

Silvio Berlusconi (1936) włoski polityk

odpowiedź na pytanie, czy w razie wyborczego zwycięstwa prawicy znów zostałby premierem Włoch.
Źródło: „Forum”, 12 lutego 2007.

„W kielichach, z których pijasz, jad ukrył swe głogi.”

Charles Leconte de Lisle (1818–1894) francuski poeta, filozof, filolog klasyczny i krytyk literacki, przedstawiciel pesymizmu i parnasizmu, tłum…

„Trwożnie i tylko nocą Wiosna otwiera kielichy
Kwiatów dotkniętych niemocą, słyszę jej oddech cichy,
A drzewa drżą.”

Franciszek Mirandola (1871–1930) polski pisarz, poeta i tłumacz okresu Młodej Polski

Źródło: Nokturn z antologii Ziemia polska w pieśni

O wiośnie

„Oto podnoszę ten niezwykły kielich ofiarny ku niebu: na jego obrzeżach błękitne góry, na ich szczytach i w dolinach pomiędzy nimi zdobne diamenty i rubiny sanktuariów maryjnych: Barda, Marii Śnieżnej, Kralików i Wambierzyc; przy drogach niezliczone krzyże i statuetki… W samym środku, jak perła w muszli, mój dom rodzinny w dolinie łąk i olch… Tę czarę wyrywam sobie z serca i drążącymi rękoma podnoszę ku niebu – tę najcięższą ofiarę mojego życia. Składam ją Bogu, chyląc czoła przed jego świętą wolą.”

Joseph Wittig (1879–1949) niemiecki duchowny katolicki, teolog, poeta

Źródło: Joseph Wittig, strona miejska Nowej Rudy http://www.um.nowaruda.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=358:joseph-wittig&catid=59:sawni-noworudzianie&Itemid=82

O Bogu , O domu , Serce

„Korzystaj ze świata, ale nie dozwól, aby cię świat opanował. Wstąpiwszy na niego, idziesz drogą; przybyłeś, aby ją opuścić, a nie pozostawać na niej; idziesz drogą, a to życie jest gospodą. Korzystaj z pieniądza, jak podróżny w gospodzie ze stołu korzysta, używa kielicha, dzbana, pościeli, aby to opuścić.”

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog

Homilie na Ewangelię św. Jana
Źródło: homilia 40

O życiu , O świecie

„(…) każdego dnia dwaj bracia Świt i Poranek przyjeżdżali z otchłani nocy na lekkich, białych koniach i zatrzymywali się przy źródle. Jeden z nich zeskakiwał z konia i przyklękając na jedno kolano napełniał wodą szklany kielich aż po sam brzeg. Podając go bratu, wsiadał na konia i obaj, pnąc się pod górę, jechali na powitanie Słońca.”

Antonina Zachara-Wnękowa (1894–1984)

Baśnie spod Gorców
Źródło: Baśń o źródle

O górach , O wodzie , Koń

„Hiszpanio, zabieraj stąd swój kielich.”

César Vallejo (1892–1938)

España, aparta de mí este cáliz.

„Tak rozbiłeś kielich w Soissons.”

Chlodwig I (466–511)

zabijając uderzeniem topora w głowę zuchwałego wojownika, gdyż rok wcześniej nie posłuchał się króla i zniszczył toporem kościelny kielich, który władca zabronił mu brać go jako łup.
Źródło: Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 109.

„Ileż toastów spełnia się pełnym kielichem goryczy.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

Źródło: Księga toastów i humoru biesiadnego, wybór i oprac. Leszek Bubel, wyd. „Zamek”, Warszawa 1995, s. 151.

„Twierdzą Yankesi
(Ja w to nie wierzę!)
Że latające
Widzą talerze.(…)
Talerz nad Polską?
Po jakie licho?!
U nas by latał
Kielich z zagrychą!”

Bogdan Brzeziński (1911–1980)

Źródło: Spór o talerze, „Życie Literackie” nr 7, 16 lutego 1958, s. 14. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14901

O życiu

„Podczas podniesienia kazał mi Pan Jezus Przenajświętszą Hostię ofiarować Ojcu Niebieskiemu, jako ofiarę błagalną za grzechy całego świata. W czasie Mszy Świętej kazał mi Pan, podczas podniesienia Kielicha ofiarować Krew Przenajdroższą na odnowienie Kościoła i na odnowienie oblicza ziemi.”

Feliksa Kozłowska (1862–1921) założycielka i duchowa opiekunka mariawityzmu

O czasie

„Na taki widok coraz wyraźniej uświadamiam sobie, jak ogromnym cudem jest obecność zwierząt; należą one do nas jak płatki różane do kielicha róży – są materią naszego życia, naszą pierwotną siłą, która przegląda się tutaj w szlifowanym lustrze.”

Ernst Jünger (1895–1998) pisarz niemiecki

Promieniowania
Źródło: s. 323

O sile , O zwierzętach

„Jedna wiosna jeszcze – jedna kropla, która kołysać się będzie przez chwilę w mym gorzkim kielichu, i która wypłynie zeń jak łza! O, młodości moja, uciechy twoje zamroził pocałunek czasów, lecz boleści przetrwały czas, który zdusiły na swym łonie.”

Aloysius Bertrand (1807–1841) francuski poeta, dramaturg i dziennikarz, przedstawiciel romantyzmu; pierwszy pisał poematy prozą

Źródło: Jedna jeszcze wiosna, tłum. Stefan Napierski

O wiośnie , O pocałunku , O czasie , Łza

„Uliczki dniem i nocą rozbrzmiewały muzyką, śpiewem, brzękiem kielichów i stukiem kufli, wiadomo bowiem, że nic nie wzmaga pragnienia tak, jak proces przyswajania wiedzy. Pomimo iż zarządzenie rektora zabraniało studentom i bakałarzom picia i hulania przed zapadnięciem zmroku, w Oxenfurcie pito i hulano całą dobę, na okrągło, wiadomo bowiem, że jeśli coś może wzmóc pragnienie jeszcze silniej niż proces przyswajania wiedzy, to tym czymś jest pełna lub częściowa prohibicja.”

Andrzej Sapkowski Wiedźmin

Saga o wiedźminie, Krew elfów

O piciu , O wiedzę

„Wypił do dna kielich pychy.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

„Ukochane istoty są nieraz piołunowymi kielichami, które trzeba pić z zamkniętymi oczyma.”

Charles Baudelaire (1821–1867) francuski poeta

O piciu

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Pan nasz dał nam przykład, aby nie szukać nic innego, jak upokorzenia i krzyża. Musimy Go wiernie naśladować. W chwalebnym Jego Zmartwychwstaniu mamy siłę i promień, który nas oświeca wówczas nawet, gdy gorycz kielicha wydaje nam się ponad siły. To ukochane nasze Zmartwychwstanie, jakże prawdziwe jest oparciem i naszego życia i naszych nadziei!”

Jadwiga Borzęcka (1863–1906) polska zakonnica, zmartwychwstanka

Fragment czytań zakonnych Jadwigi Borzęckiej do sióstr zmartwychwstanek.
Źródło: Kłosy z Bożej Roli. Jadwiga Borzęcka Rocznik VI. Tomik 74. Maj nr 5. Warszawa. 1939. Wydawnictwo Salezjańskie, s. 40 (PDF) http://www.zmartwychwstanki.org.pl/files/Jadwiga_Klosy-z-Bozej-Roli.pdf

O sile , O czytaniu

„A miłość? Miłość przybrała formę romantycznej opery. Miałem główną rolę. Za każdym razem stawałem u stóp auszwickiej szubienicy, a zamiast ostatniego słowa skazańca, „słałem ostatnie spojrzenie” hen, hen tam, gdzie na balkonie białej willi stoi panna młoda z kielichem szampana. Pije, a raczej wargi umoczy i takie musujące podaje pewnemu panu po trzydziestce…I udaje, że nie widzi, jak tuż za górą fioletową wstępuję na schody, jak mi kat w mundurze pętle zakłada…znowu upije szampana i perlistym śmiechem swego męża obsypie. Ja się nie liczę. Odpisany na straty. I tu za każdym razem urywam scenę.”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O miłości , O piciu , O śmiechu , O stracie

„Gdybym był wtedy młodym chirurgiem i miał komuś operować serce, to byłby powód do takiego strachu, jaki wówczas przeżywałem. Ale to, że mogę się pomylić w czasie monologu „Być albo nie być”, albo zapomnieć komuś podać kielich z zatrutym winem, naprawdę niewiele zmienia w naszej rzeczywistości.”

Wojciech Malajkat (1963) aktor polski

o tym, jak debiutował w roli Hamleta.
Źródło: Małgorzata Piwowar, „Rzeczpospolita”, 9 lipca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/lubiesie.htm

O strachu , O rzeczywostości , O czasie , Serce

„Myślę, że cały region i naród gruziński pamięta i jest wdzięczny polskiemu narodowi i polskiemu prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu, który został narodowym bohaterem Gruzji. Obecnie w wielu gruzińskich rodzinach podnosi się kielich ku pamięci pana prezydenta Kaczyńskiego, który fizycznie uratował naszą państwowość. Wróg był kilkadziesiąt kilometrów od Tbilisi.”

Micheil Saakaszwili (1967) gruziński polityk, prezydent Gruzji

o Lechu Kaczyńskim
Źródło: „Putin to profesjonalny zabójca. A na liście jego wrogów Lech Kaczyński był pierwszy” https://www.tvp.info/33498126/putin-to-profesjonalny-zabojca-a-na-liscie-jego-wrogow-lech-kaczynski-byl-pierwszy, tvp.info, 5 sierpnia 2017.

O myślach , O myśleniu