Cytaty na temat centymetr (38 cytatów)

„Mówiło się o naszej drużynie, że tych centymetrów ponad 2 metry było bardzo dużo.”

Jacek Laskowski (1967)

Wpadki komentatorskie
Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html

O sporcie

„Rekordowy tłum. Nawet podczas „Gay Pride” nie było takiego tłoku na głównej ulicy. Wtedy też cały dzień zamknięta dla ruchu samochodowego była Laugavegur. Też chodziło się slalomem. Gdyby wyciąć wszystkich, sprawić, żeby stali się niewidzialni wszyscy oprócz jednego, losowo wybranego człowieka, i patrzeć na jego ruchy – byłoby to jak spacer pijaka. Wszyscy byli kompletnie nawaleni, ja chyba nigdy wcześniej tak nawalony nie byłem, chociaż zupełnie trzeźwy byłem. Ale to, co działo się na Laugavegur podczas „Culture Night” było prawie zabójcze. Sprasowani ludzie, zero przestrzeni. Powietrze duszne i ciepłe od oddechów. Żeby tylko znaleźć kolejnych trzydzieści centymetrów na asfalcie, postawić tam nogę, przeczekać chwilę, wypuścić drugą nogę do przodu, choćby w bok, gdziekolwiek, i na następnych, cudem znalezionych trzydziestu centymetrach ją postawić. Ubrania zdarte od ocierania się o przechodniów. Chcę krzyczeć, chcę wyć, umieram, a oni się cieszą, a oni dobrze się bawią.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki
Źródło: Islandzkie zabawki, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2010

O ludziach

„Tam sięga – woła za poetą –
kędy nie sięga oko!
Po czym przykłada centymetr,
czy to aby nie za wysoko…”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

Źródło: Ostrożny, Fraszki, „Życie Literackie” nr 32, 5 sierpnia 1956, s. 12 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14822

O życiu

„Za wysoko! Dlaczego tak wysoko! Dlaczego powyżej dwóch metrów i czterdziestu czterech centymetrów strzelałeś, chłopie, a nie nieco niżej: pomiędzy dwa białe słupki!”

Tomasz Zimoch (1957)

podczas meczu Polska – Czechy na mistrzostwach Europy w piłce nożnej w 2012.
Wpadki komentatorskie
Źródło: styl.pl http://www.styl.pl/raport-euro/euro-spoko/news-zimoch-zlotousty,nId,615000 (dostęp 26 czerwca 2012)

„To jasne, że nie mówiłem, co naprawdę myślę,
Ponieważ na szacunek zasługują śmiertelni,
I nie wolno wyjawiać, w mowie ani na piśmie
Sekretów naszej wspólnej cielesnej mizerii.
Chwiejnym, słabym, niepewnym wyznaczona praca:
Wznieść się dwa centymetry nad swoją głową
I móc powiedzieć komuś, kto rozpacza:
„Ja też tak samo płakałem nad sobą.””

Czesław Miłosz (1911–2004) polski poeta, prozaik, eseista, tłumacz i krytyk literacki, noblista

Źródło: To jasne

O myślach , O płaczu , O myśleniu

„Już wtedy mieliśmy jednak pierwsze przebłyski tego rozczarowania, które należałoby odnotować w każdym rzetelnym elaboracie na temat zemsty. Wszystko, co zrobiliśmy Chipperowi, okazało się w sumie mniej straszne niż krzywda, którą on wyrządził Franny – bo gdyby szale się zrównały, dla nas samych byłoby tego za wiele. Przez resztę życia czułem się tak, jakbym wciąż trzymał Chippera Dove pod pachami, kilkanaście centymetrów nad jezdnią Siódmej Alei. Właściwie nic się z nim nie dawało zrobić – można go było najwyżej odstawić na ziemię. I tak już miało zostać. Każdy ma swojego Chippera, którego wiecznie tylko podnosi i odstawia z powrotem.”

John Irving książka Hotel New Hampshire

Hotel New Hampshire (1981)

O rozczarowaniu , O zemście , O krzywdzie

„Mam od lat długie włosy i na razie nie mam ochoty tego zmieniać. Nigdy też nie kusiło mnie żeby je farbować – kolor, który mam jest fajny i unikatowy. Na wiosnę podcięłam je całe pięć centymetrów i dla mnie to piorunująca zmiana. Do tego są lekko pocieniowane! Prawdziwa rewolucja.”

Katarzyna Dąbrowska (1984) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Wredna pani doktor. Wywiad z Katarzyną Dąbrowską, serialową Wiktorią http://www.nadobre.pl/20540/wredna-pani-doktor.html

O kolorach , O wiośnie , O zmianach

„Ja myślę, że nic się nie zmieniliśmy. Ja się tylko postarzałem, choć bardziej chyba posiwieć nie można. Jakiś czas temu skróciłem się też o dobre 10 centymetrów… Za to na planie widzę, że wnuki urosły. Zaobserwowałem, że trochę trudniej jest mi wchodzić na schody, nie mogę też za długo stać, no ale to już taka przypadłość starszych ludzi.”

Witold Pyrkosz (1926–2017) polski aktor teatralny i filmowy

o tym, co się zmieniło przez 10 pracy w serialu M jak miłość.
Źródło: Szachista z dolnej półki, 16 listopada 2010 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6534/Szachista-z-dolnej-polki-rozmowa-z-Witoldem-Pyrkoszem.html

O miłości , O ludziach , O myślach , O czasie

„Bo ciało lubię. Ale przez fizyczność rozumiem to, co widać na pierwszy rzut oka. A tak to pojmując, nie zawsze bywam zadowolona. Nie zawsze mi się podoba, że na przykład jestem blondynką albo że mam sto sześćdziesiąt parę centymetrów wzrostu. Natomiast generalnie moje ciało akceptuję. Bo wszystko mam na swoim miejscu, jestem zdrowa i nie brakuje mi żadnej kończyny.”

Magdalena Cielecka (1972) polska aktorka

„Wymazywanie Lecha Wałęsy z historii jest niegodziwe. Bracia Kaczyńscy choćby skoczyli 4 metry dwadzieścia centymetrów to i tak nie przeskoczą Wałęsy.”

Jerzy Wenderlich (1954) polski polityk lewicowy

na temat konferencji w Sejmie 7 września 2008 o Wolnych Związkach Zawodowych.
Źródło: politbiuro.pl http://politbiuro.pl/politbiuro/1,85402,5669336,Wenderlich__Kaczynscy_chocby_skakali_i_tak_nie_przeskocza.html, 8 września 2008

O historii

„A w sercach wiary tyle, że może rozwalić budynek,
a w bani mamy siłę, której nie oskali centymetr.”

Buka (1988)

Pokój 003
Źródło: utwór Limit

O wierze , O sile , Serce

„Zrobiłem test na stu kobietach z wyższym wykształceniem i zadałem dwa pytania: ile waży centymetr sześcienny wody? Na sto kobiet wie pan, ile mi odpowiedziało? Trzy, jedna była docentem farmacji, więc musiała wiedzieć. Drugie pytanie było o świadomość europejską: kiedy żył Karol Wielki? Wie pan, jak go umieszczały: XI, XII wiek, a tylko cztery czy pięć odpowiedziało, że VIII na IX wiek. Te same dwa pytania zadane mężczyznom ze średnim wykształceniem–28 wiedziało z wodą, ale Karola Wielkiego znali prawie wszyscy, i mechanik samochodowy, i robotnicy.”

Franciszek Starowieyski (1930–2009) polski malarz, grafik i scenograf

O kobietach , O wykształceniz , O wodzie , O wieku

„A tą poprzednią piłkę nasz gość Pan Hobor musi wziąć na swoje sędziowskie sumienie, bo to była kwestia dosłownie kilku centymetrów.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„A oto i sam Hakan, któremu zabrakło kilkunastu centymetrów.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=4&startsz=x

O sporcie

„Uważam za głupie zarzuty, że u mnie pobrzmiewa Gombrowicz albo Masłowska. Zastaję literaturę na pewnym etapie. Jeśli Masłowska zrobiła rewolucję w języku, pokazała, że można zupełnie nielogicznymi zdaniami wyrazić więcej emocji, niżby się to powiedziało w stu zdaniach logicznych, to powrót do prozy pt. „wyszedł z domu i skręcił w lewo” będzie brzmieć anachroniczne. Trzeba sobie powiedzieć: tu jest linia demarkacyjna, stąd startujemy i staramy się przesunąć granicę o kilka centymetrów do przodu.”

Michał Witkowski (1975) pisarz polski

Źródło: Katarzyna Janowska, Rozmowa z Michałem Witkowskim, polityka.pl, 4 lutego 2008 http://www.polityka.pl/kultura/rozmowy/244394,1,rozmowa-z-michalem-witkowskim.read?backTo=http://www.polityka.pl/kultura/ksiazki/recenzjeksiazek/1520850,1,recenzja-ksiazki-michal-witkowski-drwal.read

O domu , O literaturze

„Nie o to chodzi, żeby mieć medale, ale aby wygrywać. Po to jest sport. Czuję się przegrany. Przegrany sam ze sobą. Wiem, k…., wiem. W szóstej próbie, na którą bardzo liczyłem, też się nie udało. Nie spodziewałem się, że ten konkurs się tak rozstrzygnie i że zabraknie jednego centymetra do złota.”

Tomasz Majewski (1981) polski lekkoatleta

po zdobyciu srebrnego medalu w mistrzostwach Europy 2010.
Źródło: sport.pl, 31 lipca 2010 http://www.sport.pl/sport/1,65025,8200655,Lekkoatletyczne_MS__Tomasz_Majewski__Czuje_sie_przegrany.html

O sporcie

„30 centymetrów ponad chodnikami.”

Fisz (1978)

Album Na wylot
Źródło: 30 centymetrów

„(…) wielkości człowieka nie mierzy się w centymetrach, lecz siłą miłości i rozumem.”

Czesław Sieńko (1956)

Źródło: „Dziennik Polski”, 9 marca 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/silam.htm

O sile

„Mam gdzieś autorytety, które oburzają się „buczeniem” na Powązkach, ale nigdy nie oburzały się na zbydlęcenie „młodych wykształconych” pod warszawskim Krzyżem Pamięci. Ba, nie dość, że się nie oburzały, ale piały z zachwytem, że zobaczyły tam nowoczesną, europejską młodzież, „Polskę jasną”. Mam głęboko intelektualistów, którzy po najbardziej chamskich zagraniach Palikota bredzili o „ożywczej roli błazna w życiu publicznym”. Mam centralnie z tyłu „starą inteligencję”, która potrafi miesiącami tokować z oburzeniem, jaki to cham z tego Kaczyńskiego, że całując kobietę w rękę, ośmiela się podnieść jej dłoń o centymetr za wysoko albo wykazuje się zupełnie niewybaczalnym brakiem dobrych manier, rozmawiając w drodze na sejmową trybunę przez telefon komórkowy – a która „won stąd” Niesiołowskiego do Ewy Stankiewicz komentuje pobłażliwym „cóż, Stefan jest nerwowy”, w Palikocie zaś widzi zabawnego enfant terrible.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: Walce się, „Gazeta Polska”, 15 sierpnia 2012

O kobietach , O młodzieży , O inteligencji , O walce

„Linia Komorowskiego zaczyna przynosić także sukcesy na kierunku ukraińskim (…) Jarosław i Lech Kaczyński traktowali Ukrainę jak dziecko specjalnej troski, od którego nie należy niczego wymagać, tylko już, natychmiast włączyć do UE i NATO, nawet jeśli sami Ukraińcy sobie tego nie życzą (jak w przypadku NATO). Jarosław i Lech Kaczyńscy wiedzieli lepiej, czego potrzeba swojemu podopiecznemu znad Dniestru i Dniepru. Jak wiemy, bohaterowie pomarańczowej rewolucji ani o centymetr nie przybliżyli Ukrainy do Europy. Zbyt byli zajęci walką pomiędzy sobą i polityką historyczną. Skąd my to znamy…?”

Roman Kuźniar (1953) polski politolog

Źródło: Bitewny nastrój Prezesa, „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2011.

O dzieciach , O nastroju , O sukcesie , O walce

„Ciąża to stan mistyczny! Przez te 9 miesięcy czułam, że unoszę się 5 centymetrów nad ziemią. Czułam się tak kobieco, jak nigdy wcześniej. To było fantastyczne. Pierwsze pięć miesięcy nagrywałam płytę, jeździłam na koncerty. Efekt jest taki, że teraz, gdy Filip słyszy muzykę, przestaje płakać. Singlową wersją piosenki „Jeszcze raz” uspokajam go lepiej niż czymkolwiek innym. Filip często okropnie płakał przy kąpieli. Nie zapomnę, jak mój tata wszedł z gitarą do łazienki i zaśpiewał „Paint It Black” Stonesów i mały zamilkł. Tata bardzo się tym wzruszył. A ja tłumaczyłam synkowi, żeby okazał dziadkowi szacunek, bo normalnie dużo mu płacą za takie granie, a on ma to za darmo.”

Patrycja Markowska (1979) piosenkarka polska

Źródło: „Gala”, 17–18/2008

O płaczu

„Człowiek koreański ma średnio 180 metrów. To znaczy centymetrów, pomyliło mi się z wysokością stadionu.”

Jacek Gmoch (1939) polski trener piłkarski

w czasie meczu Korea Południowa – Grecja.
Źródło: zczuba.pl http://www.zczuba.pl/zczuba/1,101142,8007150,Zlotousci_na_mundialu___dzien_pierwszy_i_drugi.html, 13 czerwca 2010

O czasie

„Kiedyś pewna pani upiekła dla niego szarlotkę, w ogromnej brytfance, która miała jakieś 10 centymetrów wysokości i przyniosła ją do biura. Jarosław był zachwycony. Przed południem zjadł kawałek i potem musiał wyjść, ale ta szarlotka była taka dobra że inni ją zjedli. Kiedy Jarosław wrócił, żartował „To jest haniebne żeby zjeść moją szarlotkę.””

Elżbieta Jakubiak (1966) polska polityk

Wszystko było z oczywiście z uśmiechem, w żartach.
o słabościach Jarosława Kaczyńskiego.
Źródło: fakt.pl http://www.fakt.pl/Jakubiak-zdradza-sekrety-o-kobietach-Kaczynskiego-Bez-nich-chodzilby-glodny,artykuly,81175,1.html z 2 września 2010 r.

O kobietach , O uśmiechu

„Kluivert strzela! Milimetry! Aj, może przesadziłem – centymetry!”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Euro 2000

„Proszę państwa, oto niewidzialny kot.
Kłopotliwą ciszę przerwał dopiero kongresmen Slovik:
– Imponujące. A tak przy okazji, to gdzie on właściwie jest?
– Kto? – major Serwal wydawał się być zaskoczony.
– Kot. Ja go naprawdę nie widzę.
– Ha, ha, ha, no po prostu znakomity żart – rozpromieniony major Serwal teatralnie plasnął w dłonie. – Behemot, ślicznotko nasza niewidzialna, podnieś się.
Czarny futrzany beret poruszył się, zamruczał i podźwignął na wysokość mniej więcej pięciu centymetrów. Było to coś na kształt flądry na cienkich nóżkach, tyle że dziwaczny, kanciasty grzbiet pokrywało krótkie, kręcone futerko.”

Włodzimierz Kalicki (1955)

Kot typu Stealth

O kotach

„Z silikonem pracuję od lat. Jeszcze podczas studiów malowałem na niecodziennych materiałach, np. na miękkiej pilśni. Lubię tworzywo, które się łatwo poddaje; można je okiełznać i „wyjść” na trzeci wymiar, a przy okazji uświęcić coś, co uważane jest za pospolite. Swego czasu malowałem na gąbkach grubości ponad dwudziestu centymetrów, które tworzą świetną iluzję piaskowców.”

Tomasz Vetulani (1965) artysta, plastyk, malarz, rysownik i rzeźbiarz

Źródło: Tomasz Vetulani o Holandii, niskim kraju, nto.pl, 5 czerwca 2011 http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20110605/REPORTAZ01/762330357

O czasie

„Przez korony drzew przedostał się promień słońca, a wtedy zobaczyła na trawie swój cień; przypominał ogromnego motyla z przezroczystymi skrzydłami. Podobnie jak cienie rzucane przez baloniki, i ten miał w sobie odcień błękitu. Laurel próbowała poruszać skrzydłami, ale chociaż ja czuła – każdy centymetr płatków, teraz skąpanych w słońcu – nie miała nad nimi żadnej władzy. To niemożliwe, żeby coś, co zniszczyło jej życie, mogło być tak piękne.”

Aprilynne Pike (1981)

Skrzydła Laurel (2009)
Źródło: rozdział 5

O życiu , O trawie

„Mówią, że w rzeczywistości jestem chudszy i wyższy. Mam 187 centymetrów, w dowodzie osobistym wpisane wysoki, ale ponieważ na boisku stoję wśród dwumetrowców, ludzie myślą, że jestem mikrusem. Telewizja potrafi robić cuda także w drugą stronę. Tom Cruise wydaje się nam wysoki, a gdzie mu do mnie z jego 170 centymetrami.”

Krzysztof Ignaczak (1978) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=79:krzysztof-ignaczak-dla-aves&catid=3:newsflash&Itemid=75

O ludziach , O myślach , O rzeczywostości , O myśleniu

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Egzorcysta odwrócił się, słysząc charakterystyczny brzęk trzydziestu butelek jednocześnie przekształcanych w tulipany. Trzydziestu tubylców patrzyło na niego ponuro, trzymając w dłoniach wyszczerbione flaszki.
(…)
– To ma być tulipan? – Jakub spojrzał na narzędzie mordu w dłoni tamtego.
A potem parsknął homeryckim śmiechem. Sięgnął na ladę po pustą flaszkę i jednym zręcznym ruchem przerobił ją na broń.
– O kurde – sapnął menel.
Wyrób Jakuba już na pierwszy rzut oka był o kilka klas doskonalszy. Światło żarówki połyskiwało na szklanych drzazgach. Wszystkie były idealnie kształtne i, co najważniejsze, znakomicie wyprofilowane.
– To co, sprawdzimy, kto z nas lepszy? – zapytał egzorcysta zaczepnie. – Urządzimy zawody?
Przeciwnik skinął głową. Siegnął po flaszkę z tanim winem i zębami odgryzł szyjkę razem z korkiem. Spojrzał wyzywająco. Jakub nie wyśmiał go tylko z grzeczności. Sięgnął po dwie. Kucnął i z wysokości trzydziestu centymetrów upuścił je na podłogę.
Pyk, pyk – odpadły denka. Złapał butelki za szyjki i zręcznie odwrócił w powietrzu. Trzymał w dłoniach dwa jakby wielkie kielichy pełne aromatycznej pryty, a nie rozlał przy tym ani kropli.
Szczęki opadły z trzaskiem. Tłum zafalował w podziwie.
– Mistrzu – wykrztusił wódz.”

Andrzej Pilipiuk książka Zagadka Kuby Rozpruwacza

Wybacz naszą nieuprzejmość. Nie wiedzieliśmy, kto zawitał w nasze progi.
Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Zagadka Kuby Rozpruwacza
Źródło: Łowy na Młotkowca

O śmiechu , O świetle

„Strzał minął o centymetry bramkę GKS-u, w której stoi Janusz Jojko jak zaczarowany.”

Dariusz Szpakowski (1951) polski dziennikarz sportowy

Źródło: TVP, cyt. za: Creme de la creme czyli najlepsze cytaty komentatorów sportowych, sport.pl, 9 czerwca 2006 http://www.sport.pl/Mundial2006/1,73035,3407476.html?as=5&startsz=x

O sporcie

„Byli kochankami, on robił skoki w bok, więc ona przewierciła jego zdradliwe serce długim na sześćdziesiąt centymetrów stalowym wiertłem.
– Dobrze, to go nauczy. (…)
– Zaatakowała serce. Ja, ja bym mu przewierciła jaja. Samo sedno, nie sądzisz?”

Nora Roberts (1950)

Aż po grób

O kochankach , Serce

„Średniowiecze wytworzyło takŜe charakterystyczny typ somatyczny człowieka. Na podstawie szczątków kostnych można szacować, iż średni wzrost ówczesnych mężczyzn wynosił 165 centymetrów, a kobiet 150 centymetrów. Na obniżenie wzrostu, oprócz uwarunkowań genetycznych, wpłynęła przede wszystkim mnogość klęsk głodowych, które wyniszczały głównie osobniki najwyższe, u pozostałych zaś hamowały procesy wzrostowe. Utrwalał się zatem genetyczny model człowieka niskiego, charakterystyczny dla średniowiecza aż po wiek XV.”

Jerzy Jankowski (1887–1941)

Monarsze sekrety

O kobietach , O wieku

„Najlepszych rzutów nie czujemy. Ten na medal nie był zresztą wcale idealny. Ja mam braki techniczne, jestem w kole niespokojna, za szybka i jak tylko na przykład zostawię rękę pięć centymetrów wyżej niż trzeba, to jest znacznie gorzej.”

Joanna Wiśniewska (1972) polska lekkoatletka, dyskobolka

Źródło: „Rzeczpospolita”, 29 lipca 2010 http://www.rp.pl/artykul/12,515007.html

„Nie sądzisz, że to tragedia, jeśli dwoje ludzi, którzy mogliby być ze sobą naprawdę szczęśliwi, mija się na ulicy, o centymetry od siebie i nigdy się o tym nie dowie?”

Graham Masterton (1946) brytyjski pisarz

O ludziach

„Jeśli jest się narodem, ma się słuszne prawa do ziemi. I mają je moi ludzie: Oni są narodem! I w myśl prawa międzynarodowego mamy prawo do własnego kraju. Nie chcemy przecież wcale całej Południowej Afryki. Chcemy tylko mieć z powrotem nasz kraj! Burskie republiki: Transwal, Wolne Państwo, północną część Natalu (…) Chcę jedynie moich burskich republik – ani centymetra kwadratowego więcej…”

Eugène Terre'Blanche (1941–2010)

Źródło: Grzegorz Bębnik, Ostatnia walka Afrykanerów, Biała Podlaska 2004, str. 216

O ludziach , O myślach , O walce , O myśleniu

„Białym latawcem dzień wypłynął,
Białe wino w jeziorach szklance.
Przyjechało ruchome kino,
Świat się kręci w szalonym tańcu.
Popłyniemy białym latawcem –
On przyrzeka, ona mu wierzy,
– Będę twoim nadwornym krawcem,
Centymetrem miłość wymierzę.”

Ewa Lipska (1945) poetka polska

Źródło: Biały latawiec (piosenka z repertuaru zespołu Wawele)

O miłości , O świecie , O winie , O tańcu

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach