Cytaty na temat talerz (42 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Czym jest honor, szacunek, duma, prawda ponad prawem?
(…)
Mówiłaś mi o marnotrawstwie,
ażebym patrząc w talerz miał w myślach Somalię zawsze.
Jest ktoś kto pragnie tego bardziej od ciebie,
ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
Ile deszczu musi spaść by brat oczyścić ziemię?
Ile wersów musisz znać by raz spojrzeć na siebie?
Ile grzechów kusi nas by świat spełnił marzenie?
Ile szczęścia może dać jedna chmura na niebie?
(…)
Tu żadna szkoła wyższa nie da tyle dla ciebie,
ile spragnionym szczęścia jedna chmura na niebie.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

Album Ja tu tylko sprzątam
Źródło: Mówiłaś mi

O prawdzie , O świecie , O szkole

„Dlaczego nie smakuje mi czysta poezja? Dlaczego? Czyż nie dla tych samych przyczyn, dla których nie smakuje mi cukier w stanie czystym? Cukier nadaje się do osładzania kawy ale nie do tego aby go jeść łyżką z talerza, jak kaszkę. W poezji czystej, wierszowanej, nadmiar męczy; nadmiar poezji, nadmiar poetycznych słów, nadmiar metafor, nadmiar sublimacji, nadmiar, wreszcie, kondensacji i oczyszczenia ze wszelkiego elementu antypoetyckiego, co upodabnia wiersze do chemicznego produktu.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Przeciw poetom
Źródło: Dziennik 1953–1956, Uzupełnienie, s. 341–342

„Kiedy się ma złamane serce boli wszędzie. Nie mam pojęcia, który kawałek mojego serca jest naruszony. To tak jak z talerzami – wiele maleńkich szczelinek tworzy jedno ogromne pęknięcie.”

Mian Mian (1970)

Źródło: Panda Sex

Serce

„Latające talerze: dorobek matrymonialny.”

Antoni Regulski

„Ciągle jeszcze stoimy. A kiedy chcemy ruszyć, nasze stopy na gwałt szukają ziemi solidnej. Bo my dwaj na śliskim progu, niby tutejsi, spod słonka i skowronka, ale chyba raczej stamtąd, z popiołu, co w snach naszych nie przestaje huczeć pustynią pełną imion.
Teraz już dom. Otworem na wszystkie życzliwości świata dzisiejszego. Żona, córka i syn. Patrzą na mnie, na drugiego uratowańca z Wyspy Płomieni. Patrzą na siwą ilustrację, w sam raz do reportaży o harcie ducha i walce, o cierpieniu i poświęceniu. „Ten tu profesor i mój ojciec tamto przeżywali” – pomyśli córka.
My z Szymkiem widzimy, jak żywi na nas patrzą. Słyszymy, że to przez nich cisza nastała. I wiemy, jak im teraz strasznie głupio, bo nie potrafią nas definitywnie umiejscowić.
Na szczęście dorodna córka pomału się podnosi, pomału, i biodrem oprze o ramię ojcowe. A dłonią delikatnie kark obejmie. Garstka sekund, nie dłużej, tej urody pogody kojącej kobiecości, bo Szymek, jak przebudzony, od stołu się dźwiga, siny, cuchnący trupią fosą, i goły. Rękę nie dopaloną nad stół wyciąga, bo chce nią zgarnąć łososiową różę z białego talerza.
Ja też nie od macochy. Wstaję, golas nieodwszony, ręce na nie obrzezanej kuśce katolickiej skrzyżuję, a tu po wino musujące chciałbym sięgnąć…ale jak tu równocześnie zasłonić dziurkę po kuli w potylicy?
A żywi strasznie udają, że nic nie widzą, że nic się nie stało, że my dalej sobie siedzimy i do żarcia ostro się zabieramy. Niemniej cisza zapadła. To już nie przysłowiowa okazja dla anioła, żeby się popisał swym przelotem nad nami, to… przepaść w ich ziemskim czasie, wywołana naszą golizną, naszym odorem spalenizny, czego nie potrafią odziać żadną metaforą.
Od stołu się zerwą, udając że wierzą, że my chcemy jestku i pitku z ich rzeczywistości; więc dalej talerze pod nos nam podsuwać…ale na odległość, żeby granicy nie przekroczyć, za która aleja wprost na krematoria, nad którymi w szarpiach wisi niebo monoteistyczne.”

Marian Pankowski (1919–2011) polski pisarz, poeta, tłumacz

Z Auszwicu do Belsen

O szczęściu , O aniołach , O domu , O rzeczywostości

„Po krótkim odpoczynku brat mój zajął się mną serdecznie i zaczął przygotowywać mnie do tego pięknego zawodu. (…) chciał prowadzić ze mną zajęcia praktyczne, ale brak narzędzi nie pozwolił na to. (…) Zacząłem wykuwać dłuta, a brat mój (…) doprowadzał [je] do idealnego wyglądu. (…) Po wykonaniu dłut brat mój Józef zaczął projektować przedmioty przemysłu artystycznego. Były to różnego rodzaju talerze, patery, kasetki, papierośnice, kałamarze. Wszystkie (…) były wykonane z dużym smakiem, żeby jako tako żyć.”

Józef Gosławski (1908–1963) polski rzeźbiarz i medalier

wspomnienia Stanisława Gosławskiego, brata Józefa.
Źródło: Anna Rudzka: Józef Gosławski. Rzeźby, monety, medale, wyd. 1, Alegoria, Warszawa 2009, ISBN 9788362248001, s. 24.

O wyglądzie

„Wśród zwierząt spędzałam całe popołudnia. Były moją miłością i pasją! Marzyłam, by zostać przyrodnikiem i badać życie zwierząt. Kiedy widziałam na talerzu mięso, nie czułam się dobrze. (…) Nie twierdzę, że przestałam jeść mięso, bo mi nie smakowało. Zrezygnowałam z niego, bo kocham zwierzęta i nigdy nie mogłam się pogodzić z myślą, że zanim mięso trafi na mój talerz, zwierzę przechodzi męczarnie żyjąc w okropnych warunkach i jest zabijane w bestialski sposób.”

Gabriela Muskała (1969) polska aktorka

Źródło: Gabriela Muskała nie je mięsa, bo kocha zwierzęta, teletydzien.pl, 31 października 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-gabriela-muskala-nie-je-miesa-bo-kocha-zwierzeta,nId,645457

O życiu , O myślach , O zwierzętach , O myśleniu

„Chłopcy nie mają problemu z zabieraniem ci jedzenia z talerza bez pytania.
Mówię ci, o WSZYSTKIM decyduje ich żołądek!”

Kieran Scott (1974) amerykańska pisarka

Megan przewodnik po chłopcach

O jedzeniu , Pytanie

„I już talerz śliwowicy
I kotlet ze śliwowicy”

Jerzy Gizella (1949)

Źródło: Prostopadłościan

„Lud polski to jest niedzielna msza i tygodniowa porcja tabloidów, obrona dziecka poczętego i porno w domowym internecie, pielgrzymka na Jasną Górę i codzienny język brudnych przekleństw, miłość do Ojczyzny i twarde pragnienie, by z Ojczyzny wyjechać na zawsze gdzieś, gdzie będzie lepiej, nienawiść do Niemców i pragnienie, by pracować u Niemca, bo dobrze płaci, chociaż jest potomkiem Hitlera, stawianie talerza dla wędrowca na wigilijnym obrusie i ochota, by walnąć kijem bejsbolowym „ciapatych”, którzy uciekają do Europy przed straszną wojną w Syrii. Lud polski – takie jest moje podejrzenie – nie lubi wolności.”

Stefan Chwin (1949) polski pisarz

Źródło: Samotność mędrka, „Gazeta Wyborcza”, 29–30 października 2016, nr 254, s. 24.

O miłości , O nienawiści , O wojnie , O dzieciach

„Zastanawiałem się nieraz nad tym, za co prezydent Bronisław Komorowski nadał Order Orła Białego łowickiemu biskupowi-seniorowi Alojzemu Orszulikowi, który nigdy nie był wybijającą się postacią w Kościele polskim (…) Odpowiedź na to pytanie nasunęła się w końcu sama, gdy niedawno obejrzałem teledysk pt. „Ballada o marynarzach z Titanica” (…) ilustrowany nakręconym przez esbeków filmem z biesiady, którą w 1989 r. w Magdalence urządził gen. Czesław Kiszczak dla starannie wybranych osób. Osoby te w jego zamierzeniach miały tworzyć tzw. konstruktywną opozycję. Widać na poszczególnych ujęciach filmowych, jak rozbawieni Adam Michnik, Lech Wałęsa i Tadeusz Mazowiecki (wszyscy trzej są obecnie też kawalerami Orderu Orła Białego) trącają się kieliszkami wódki z szefem komunistycznej bezpieki. Padają słowa Michnika „Ja piję, panie generale, za taki rząd, gdzie Lech będzie premierem, a pan ministrem spraw wewnętrznych”. No cóż, niewiele się pomylił. Na filmie widać też bp. Orszulika, jak podaje talerz z mięsiwami i fraternizuje się z przełożonym zabójców ks. Popiełuszki. Następnie przybija swoimi rękami ściskające się prawice Wałęsy i Kiszczaka. W tym momencie kapłan-męczennik z Żoliborza z pewnością przewrócił się w grobie, ale Orszulikowi to się bardzo opłaciło. Błyskawicznie, bo po upływie zaledwie paru miesięcy, został biskupem, a po wygranej Komorowskiego otrzymał wspomniany order, najwyższe odznaczenie państwowe.”

Tadeusz Isakowicz-Zaleski (1956) polski duchowny katolicki obrządku ormiańskiego

Źródło: Marynarze z „Titanica”, „Gazeta Polska”, 12 października 2011

O piciu , Pytanie

„Gdyby na kolanach siedziała ci dziewczyna, która ci się akurat podoba, gdybyś miał w perspektywie talerz zupy, na którą akurat masz ochotę, nie mordowałbyś się z tymi głupstwami. W przyrodzie jest dziesięć tysięcy kolorów, a myśmy się uparli zredukować skalę do dwudziestu. Oto i całe malarstwo. Człowiek nigdy nie jest zadowolony i musi jeszcze dostarczać sprawy krytykom.”

Hermann Hesse (1877–1962) prozaik, poeta i eseista niemiecki, noblista

Źródło: Ostatnie lato Klingsora, s. 288 w: W słońcu dawnych dni

O lecie , O malarstwie

„Aktor może zbyt łatwo nakręcić film. Jest znany, więc podają mu fundusze na talerzu. Owocem tego są często dobrze zrobione obrazy, bo wyprodukowane w komfortowych warunkach, ale niespecjalnie interesujące. Dla mnie kino nigdy nie polegało po prostu na tym, że opowiada się jakąś historię, poprawnie ją filmując. Trzeba jednak czegoś więcej…”

Catherine Deneuve (1943) francuska aktorka filmowa

Źródło: wywiad Jerome’a Garcina, „Le Nouvel Observateur”, tłum. „Forum”, 20 grudnia 2010.

O historii , Obraz

„Fotografuj zoomem: histeryczny saksofon
zaraz potem czuły niczym dziecko pośród
piskląt; talerze perkusji sypiące refleksami
i bas konający jak zwierzę. A on siedział
i czuwał – z czupryną ognia na głowie
w białej koszuli poplamionej mrokiem.”

Mariusz Baryła (1964)

Źródło: Krzysztof Komeda

O dzieciach , O zwierzętach

„Gdy nagrywaliśmy Back in Black początkowo wyglądało to dość żałośnie… Malcolm grał non-stop akordy AC/DC, Brian darł się, jak nieboskie stworzenie zagłuszając Phila na perkusji, który walił w nią tak, że prawie popękały talerze, Cliff krzyczał, że z taką hołotą nie da się pracować. Ja patrzyłem na ten kabaret i zastanawiałem się, czy zadzwonić do Eddiego Van Halena, by nagrał za mnie solówkę, bo mi się nie chcę… Na szczęście wszystko się jakoś ułożyło.”

Angus Young (1955) australijski muzyk rockowy (AC/DC)

Maksimum rock’n’rolla

O szczęściu

„Hela malowała sobie paznokcie i piła herbatę z głębokiego talerza, bo wszystkie kubki zamieniły się w zlewie w hodowlę pleśni. Gdyby tak kiedyś wkroczył tu sanepid, to jestem pewien, że całą moją rodzinę poddano by utylizacji albo zawieziono do oczyszczalni ścieków.”

Joanna Fabicka (1970) polska pisarka i felietonistka

Świńskim truchtem

O rodzinie , O piciu , O herbacie

„Zniechęcająca jest myśl o żeglowaniu sześćdziesiąt, pięćdziesiąt, czterdzieści, dwadzieścia lat po tym morzu życia, przy braku w naszej duszy zagrzewającego ją przekonania, odległej nadziei. To tak, jakby wiosłować niczym najemnik lub galernik dookoła tego samego horyzontu, płaskiego i okrągłego jak talerz, z którego nie sposób uciec. To mdłe istnienie przeraża mnie. To dlatego szukam czegoś, co przypominałoby tego, co zostało zaczęte w moich myślach. Realizacja nie jest trudna, jeśli wspomaga ją wiara.”

Charles Maurras (1868–1952)

Źródło: La dentelle du rempart. Choix de pages civiques en prose et en vers (1886–1936), Paryż 1937, s. 142.

O wierze , O duszy , O myślach , O myśleniu

„Na Tralfamadorii istniało pięć różnych płci i każda z nich miała swoją rolę w procesie tworzenia nowego osobnika. (…) Prawdziwą bombą z punktu widzenia moralności była, nawiasem mówiąc, wiadomość jaką Billy uzyskał od Tralfamadorczyków na temat życia płciowego na Ziemi. Powiedzieli mu, że załogi latających talerzy zidentyfikowały na Ziemi co najmniej siedem płci niezbędnych do podtrzymania gatunku. (…) Powiedzieli mu, że na Ziemi nie byłoby dzieci bez męskich homoseksualistów. Homoseksualistki nie były do tego niezbędne. Nie byłoby dzieci bez kobiet po sześćdziesiątce. Mężczyźni po sześćdziesiątce nie byli natomiast konieczni. Nie byłoby dzieci bez innych dzieci, które zmarły w pierwszej godzinie po urodzeniu. I tak dalej.”

Kurt Vonnegut książka Rzeźnia numer pięć

Rzeźnia numer pięć

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O zmarłych

„Nic się nie martw, wszystko będzie dobrze, cały świat podadzą Ci na talerzu. Już od dzisiaj, już od teraz – kochanie, zawsze będziesz stąpać po różach.”

Erich Segal (1937–2010)

Doktorzy

O świecie , Kochać się

„Wszędzie tam, gdzie brzoza
i muzyka w kołach jadącego na jarmark woza:
„Aj, dierbień, dierbień kaługa” śpiewa wóz i w słońce jedzie…
gdzie wiewiórki są królewny, a królowie – niedźwiedzie;
gdzie kobiety noszą piersi wysoko, a w oczach zmrużonych całą słodycz świata,
gdzie na wędrowca czeka wieczorem herbata
i mały dom, i sen, i brzęk talerza,
i głupie, rzeźbione drzwi, dla biedaków rozwarte na ścieżaj –
wszędzie tam,
choćby to było na końcu świata,
jest Rosja.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Rosja

O kobietach , O muzyce , O domu , O snach

„Włodzimierz Majakowski: Wesoły i kordialny, chciał trochę swoich polskich kolegów epatować wzgardliwym dla burżuazyjnych form zachowaniem, więc gdy siadł za stołem, wyjął ręką z salaterki pełnej kopru kiszony ogórek i zagryzł ostentacyjnie. W odpowiedzi wziąłem z półmiska pełną dłonią sałatkę majonezową. Majakowski chwilę popatrzał na mnie, wreszcie uśmiechnął się, ogórek położył na talerzu.”

Antoni Słonimski (1895–1976) polski poeta, felietonista, dramatopisarz, satyryk, krytyk teatralny i działacz społeczny

Alfabet wspomnień
Źródło: s. 133

O zachowaniu

„Najtrwalsze okazały się
fajansowe talerze z przeceny
kupowane ze śmiechem
na wypadek małżeńskich kłótni
Dom dawno się rozsypał
a one bez szczerby”

Irena Wyczółkowska (1941–2015)

Źródło:

O domu , O śmiechu

„Gdybym miał skierować posłanie do świata, powiedziałbym mu to, co żydowskie matki mówią swoim synom: Nie bij się! Jedz to co masz na talerzu! Nie hałasuj! Nie przeszkadzaj sąsiadom!”

Mel Brooks (1926) amerykański reżyser

O matce

„Tamtego dnia mama ugotowała na pierwsze danie zupę. Tata był tak zdenerwowany, że prawie zemdlał ze strachu. Kiedy brał do ręki łyżkę, drżała mu ręka i zupa wylewała się poza talerz. Nie trafiał nawet łyżką do buzi. Nie mógł powstrzymać śmiechu. To była dziwna sytuacja, ale ja byłem spokojny. Tylko ja.”

Raúl González (1977) hiszpański piłkarz

wspomnienia Raúla, gdy został powołany do pierwszego składu Realu Madryt w 1994.
Źródło: Wszystkiego najlepszego, Kapitanie, realmadrid.pl, 27 czerwca 2011 http://www.realmadrid.pl/index.php?co=aktualnosci&id=34916

O strachu , O śmiechu

„Twierdzą Yankesi
(Ja w to nie wierzę!)
Że latające
Widzą talerze.(…)
Talerz nad Polską?
Po jakie licho?!
U nas by latał
Kielich z zagrychą!”

Bogdan Brzeziński (1911–1980)

Źródło: Spór o talerze, „Życie Literackie” nr 7, 16 lutego 1958, s. 14. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14901

O życiu

„Dziewięćdziesiąt dziewięć i dziewięć dziesiątych procent ludzi na Ziemi myśli, że tu się po prostu obijam – powiedział sam do siebie. – Wydaje im się, że badanie przestrzeni kosmicznej to tylko roboty publiczne dla bezrobotnych, największe od czasu piramid. Albo od czasu budowy kolei żelaznej. Ziemskie mięczaki! Troposferyczne pąkle! – wyszczerzył zęby w uśmiechu. – Słyszeli o kosmosie, ale wciąż nie wierzą, że kosmos istnieje. Nie byli tutaj i nie przekonali się na własne oczy, że Ziemi nie podtrzymuje żaden gigantyczny słoń, a słonia gigantyczny żółw. Kiedy mówię „planeta” i „statek kosmiczny”, kojarzy im się z horoskopem i latającym talerzem.”

Fritz Leiber (1910–1992) amerykański pisarz

monolog astronauty w kosmosie

O ludziach , O uśmiechu , O myślach , O czasie

„Talerz wytarto listem więźnia z Cejlu
i wygładzono kopertą uciekinierów bez znaczka
Naczynia wycierano
chorągwiami z pochodu ponieważ
NIC SIĘ NIE STAŁO”

Zdeněk Rotrekl (1920–2013)

Źródło: Zapis, tłum. Andrzej Babuchowski

„Twórcy materializmu dialektycznego uważali, że socjalizm to kontrola. Mieli rację. W kapitalizmie każdy ma własna miskę, talerz czy menażkę. W socjalizmie jest jeden wspólny kocioł i sprawiedliwy podział. W kapitalizmie nie ma tego, który rozdziela. Dlatego kapitalizm to wolność. Natomiast społeczeństwo sprawiedliwości społecznej musi mieć grupę ludzi kontrolujących wszystkie dobra i sprawiedliwie je dzielących. Ten, kto stoi przy kotle, ten, kto dzieli, uzyskuje tak wielka władzę, o jakiej nie śniło się żadnemu kapitaliście. Socjalizm to władza mniejszości, to władza tych, którzy pilnują wspólnego kotła. Każda sprawiedliwość społeczna rodzi władzę tych, którzy tę sprawiedliwość urzeczywistniają. Sprawiedliwość to kategoria subiektywna. Ci, którzy pilnują kotła arbitralnie ustalają, co to jest sprawiedliwość. Tych przy kotle też trzeba kontrolować. I co jakiś czas segregować seriami z automatu…”

Wiktor Suworow (1947) pisarz rosyjski

Kontrola

O ludziach , O sprawiedliwości , O wolności , O czasie

„Przyglądać się brzoskwini na talerzu – to fizyka; zjeść ją – to chemia. To Nowy Świat. Baudelaire równa się Kolumb. Hugo, Racine są fizykami. A jaki to fizyk Flaubert! Zdanie Gustawa Flauberta to piękny samochód nie na chodzie. Wspaniała karoseria na mocnym zwrotnym podwoziu. Brak tylko silnika. Nazywam silnikiem tę wewnętrzną prężność zdania, dzięki której nagle 12 cylindrów wdziera się do waszego mózgu i tłucze porcelanę.”

Joseph Delteil (1894–1978)

Źródło: półpowieść Cholera, 1923

O świecie , O samochodach

„E, co tam – nie wolno! (…) I jedząc z wielkim mlaskaniem i siorbaniem ów chłodnik, wyrecytowała:
Czego się dzieciom zabrania:
przy piciu siorbania,
przy jedzeniu mlaskania,
min przeróżnych strojenia,
drapania i gryzienia,
z kapiszonów głośnego strzelania,
bójek i wszelkiego kuksania,
talerzy wylizywania,
języka pokazywania
najsurowiej się zabrania!
A komu to odpowiada,
niech spokojnie w kątku siada
jako ciche, grzeczne cielę.
Ale mnie te zakazy z żadnej nie nęcą strony!
Koniec. Kropka. I wiersz już skończony.”

Mira Lobe książka Babcia na jabłoni

Źródło: Babcia na jabłoni (1965), tłum. Maria Kurecka

O dzieciach , O jedzeniu , O piciu , O babci

„Kiedy widelec zjada łyżkę, a nóż dźga twarz odbitą w powierzchni talerza, znaczy to, że obiad jest skończony.”

Marilyn Manson (1969) kontrowersyjny muzyk amerykański

Trudna droga z piekła

„(…) Pozwolił sobie położyć na talerzu jeden taki zawijas, popatrzył na żonę i podjął męską decyzję. W zamiarze odkrojenia kawałka wbił w to widelec, pocisnął nożem i strumień gorącego tłuszczu trafił go prosto w oko.
– Jezus Mario! – krzyknął. – Co to jest?!
– Przypuszczam, że wszelki wypadek – odparła spokojnie pani Krystyna, wycierając sobie tłuszcz z włosów, bo również przystąpiła do jedzenia, tak jak jej mąż.”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Wszelki wypadek

O jedzeniu , O decyzjach

„Zostało naukowo dowiedzione, że twoje ciało nie przyswaja cholesterolu, jeśli pobierasz go z cudzego talerza.”

Dave Barry (1947)

Źródło: Zabójcze puenty, „Forum”, nr 9, 29 kwietnia-14 maja 2015, s. 82.

„Wiosną 1903 roku pojechałam do Kensington w Pensylwanii, gdzie strajkowało siedemdziesiąt pięć tysięcy pracowników przemysłu tekstylnego. Z tej liczby co najmniej dziesięć tysięcy stanowiły małe dzieci. Robotnicy strajkowali, domagając się podwyżki wynagrodzeń i skrócenia czasu pracy. Każdego dnia do siedziby związku przychodziły małe dzieci. Wiele z nich było okaleczonych; niektóre były pozbawione dłoni, inne miały ucięte palce. Wychudłe, pochylone maleństwa o przygarbionych barkach (…).
Zaczęłam wypytywać rodziców, czy powierzyliby mi swoje dzieci na tydzień czy dziesięć dni, obiecując, że odwiozę je całe i zdrowe (…). Kilkoro kobiet i mężczyzn poszło wraz ze mną (…). Dzieci dźwigały plecaki, w których każde miało nóż, widelec, blaszany kubek i talerz (…). Jeden z chłopców miał bębenek, a inny piszczałkę (…). Nieśliśmy transparenty z napisami: (…) „Chcemy mieć czas na zabawę” (…).”

Mary Harris (1837–1930) amerykańska działaczka związkowa i społeczna, znana jako matka Jones

o zorganizowanym przez siebie marszu dzieci na Waszyngton z żądaniem zakazu zatrudniania nieletnich (na początku XX wieku w amerykańskich kopalniach, hutach i fabrykach pracowało dwieście osiemdziesiąt cztery tysiące dzieci w wieku poniżej piętnastu lat).
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 449.

O kobietach , O dzieciach , O historii , O wiośnie

„Są talerze, ale nie ma apetytu.
Są obrączki, ale nie ma wzajemności
od co najmniej trzystu lat.”

Wisława Szymborska (1923–2012) polska poetka, noblistka

Tom Sól (1962)
Źródło: Muzeum

„Nie można bliżej, intymniej; moja łyżeczka w jego filiżance, jego niedopałek w jej talerzu.”

Manuela Gretkowska (1964) pisarka polska

Podręcznik do ludzi (1999)

„Nie jest żadnym nieszczęściem, że talerze mogą stać nie zmyte do wieczora, że można żyć nie ścieląc łóżka, że można mieszkać z mężczyzną rozrzucającym na wszystkie strony swoje rzeczy i wytrząsającym fajkę do filiżaneczki po kawie”

Julio Cortázar (1914–1984) argentyński pisarz

Źródło: 62. model do składania, tłum. Zofia Chądzyńska

O nieszczęściu

„To jest prawdziwa tajemnica cywilizacji. Choć zawsze wykorzystywał ją w swym interesie, nadal nie zbliżył się do jej zrozumienia. Gotowość inteligentnych (powiedzmy, w miarę inteligentnych) osób do oddania przerażająco wielkiej części swego krótkiego życia w służbie komuś innemu. A jaka spotykała je za to nagroda? No cóż, może odrobina bezpieczeństwa. Cement, jakim jest stabilizacja. Dach nad głową, coś na talerzu i umiłowane potomstwo, skazane na powtarzanie tej samej drogi życiowej. Czy to była uczciwa transakcja? On by jej za taką nie uznał.”

Steven Erikson (1959) kanadyjski pisarz

O tajemnicy , O zrozumieniu

„Hrabia de G., typowy bohater Dalego, zwykł mawiać:bale organizuje się dla tych, których się nie zaprasza. (…) Jajko na talerzu bez talerza na balu bez Dalego - to Dali.”

Salvador Dalí (1904–1989) malarz hiszpański

Diary of a Genius

„Kiedyś słyszałem powiedzenie, że ze strzelanymi bramkami jest jak z keczupem. Ciśniesz, nie leci, a później zachlapiesz cały talerz.”

Jakub Arak (1995)

Źródło: Michał Gałęzewski, Jakub Arak: Ze strzelanymi bramkami jest jak z keczupem. Ciśniesz, nie leci, a później zachlapiesz cały talerz https://sportowefakty.wp.pl/pilka-nozna/809748/jakub-arak-ze-strzelanymi-bramkami-jest-jak-z-keczupem-cisniesz-nie-leci-a-pozni, sportowefakty.wp.pl, 12 marca 2019

„wierzy w konkret przyjaźni, rodziny, solidnej pracy, talerza zupy, mocnej łajby, dobrych warunków narciarskich, a świat pojęć ogólnych i pisanych z dużych liter wartości i reguł wrzuca do kabaretu, w domenę zgrywy i drwiny.”

Stanisław Moskal (1935–2019) polski naukowiec i pisarz

Wariant: Wierzy w konkret przyjaźni, rodziny, solidnej pracy, talerza zupy, mocnej łajby, dobrych warunków narciarskich, a świat pojęć ogólnych i pisanych z dużych liter wartości i reguł wrzuca do kabaretu, w domenę zgrywy i drwiny.
Źródło: Piotr Wojciechowski http://kwartalnikwyspa.pl/piotr-wojciechowski-cztery-glosy-meskie/, „Wyspa”, 2013

O przyjaźni , O świecie

„Jestem teraz w wysokim budynku w centrum Londynu. Przez okno widzę anteny satelitarne, sześć ich jest, a patrzę tylko w jedną stronę. Zaraz, siedem, jednej nie zauważyłem, tu jest ósma, dziewiąta i obok widzę jeszcze dwie. Jedenaście satelitarnych talerzy, do których jesteśmy podłączeni i które coś w przestrzeń wysyłają lub z niej odbierają. A mu używamy tej całej techniki do oglądania teledysków Britney Spears. Co za straszne marnotrawstwo.”

Steve Hogarth (1956) brytyjski wokalista rockowy

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 2 kwietnia 2001.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 164.