Cytaty na temat spektakl (274 cytatów, strona 3)

„Jako dziewięciolatek grałem w Teatrze Roma tytułową rolę w spektaklu Piotruś Pan, ale to było coś innego. Wtedy traktowałem teatr jak zabawę, przygodę. Teraz podszedłem do tego bardzo poważnie. Zależało mi, żeby ludzie nie pomyśleli, że wyszedł na scenę jakiś leszcz, który dorobił się troszeczkę popularności na serialach i pcha się do teatru. Chciałem, żeby widzieli, że się przygotowałem i że mimo braków warsztatowych daję z siebie wszystko. Mam nadzieję, że się udało.”

Marek Molak (1990)

o roli w spektaklu Przebudzenie wiosny.
Źródło: Joanna Rutkowska, Gwiazda rocka na wagarach!, 10 października 2011 http://www.barwyszczescia.pl/91920/wstrzelilem-sie-w-te-role.html

O ludziach , O gwiazdach , O wiośnie

„Lubię intymną atmosferę małej sceny, bo wymaga innego rodzaju skupienia nad tekstem i spektaklem. Nie lubię dużych widowisk. Niebieski, Niebieski, Niebieski był wyjątkiem w mojej pracy.”

Iwona Kempa (1967)

Źródło: „Gazeta Wyborcza – Toruń”, 9 września 2006

„Rutyna zabija w spektaklu to, co najważniejsze, i trzeba uważać, żeby w nią nie popaść. Ale w teatrze, mimo powtarzalności kwestii, żaden spektakl nie jest taki sam. Jedynie tremę odczuwam taką samą wchodząc na scenę po raz piąty czy pięćdziesiąty piąty. Za każdym razem staram się do tego podchodzić właśnie w ten sposób.”

Magdalena Walach (1976) polska aktorka

Źródło: By pasji nie zabiła codzienność – rozmowa z Magdaleną Walach, 6 stycznia 2011 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/6699/By-pasji-nie-zabila-codziennosc-rozmowa-z-Magdalena-Walach.html

„Czuję się zażenowany, kiedy słucham artystów znających odpowiedź na każde pytanie. Wydaje mi się, że stan, w którym człowiek wie wszystko, to wewnętrzna martwota. Przecież urok życia polega również na tym, że ciągle coś się zmienia. Stale pojawiają się nowe pytania. Szukam odpowiedzi w literaturze, teatrze, kinie. Nie noszę ich gotowych w sobie, dlatego nie lubię wywiadów. Całą swoją pracę traktuję jako formę dialogu. Teatr jest rozmową z widzem, podczas której największym twardzielom zdarza się płakać, chociaż nikomu się do tego nie przyznają. Jeżeli nie nawiążę kontaktu z drugim człowiekiem podczas spektaklu, to nie ma sensu potem tłumaczyć przyczyn tego niepowodzenia. Aktorstwo nie jest zawodem, który można uprawiać teoretycznie.”

Mariusz Benoit (1950) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 2 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wsnm.htm

O literaturze , O płaczu , Niepowodzenie , Sens

„Nie jestem rozpoznawalnym aktorem, ale mam dobrą pracę i wynagrodzenie. Gram kilka spektakli w miesiącu, a każdy jest wydarzeniem artystycznym. Niedawno zagraliśmy w spektaklu całą rodziną, a to marzenie każdego aktora. Była to Klątwa Wyspiańskiego. W sztuce Drzewo według Wiesława Myśliwskiego gramy z jednym synkiem, ale będzie się zmieniał z drugim.”

Zbigniew Dziduch (1972)

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Gramy razem, „Magazyn Familia”, 21 kwietnia 2010 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Gramy_razem,2955,91.html

O rodzinie , O drzewach

„Zaczynaliśmy od recitalu na Studenckim Festiwalu Piosenki, potem rzeczywiście uprawialiśmy kabaret, ale od czasu Pop-show, Trzech zdań o umieraniu czy Wszyscyśmy z jednego szynela coraz bardziej skłanialiśmy się ku teatrowi. Ostatnie nasze przedsięwzięcie Ca-sting to już pełnowymiarowy spektakl.”

Dariusz Starczewski (1965)

o Grupie Rafała Kmity.
Źródło: Wypieszczone numery, „Życie Warszawy”, 6 sierpnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wypieszczonen.htm

O życiu , O czasie

„(…) po inscenizacji Jarzyny pewnie już nikt nie powinien robić tego spektaklu…”

Jan Englert (1943) aktor polski

o spektaklu Śluby panieńskie.
Źródło: „Gazeta Wyborcza” Olsztyn, 22 marca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/uncd.htm

O ślubie

„Kiedy na festiwalu piosenki aktorskiej we Wrocławiu przeciskałem się przez tłum szturmujący spektakl, w którym grałem, usłyszałem: „Te, Margaret Astor, nie pchaj się!” Chcę wymazać się z pamięci widzów jako chłopak z reklamy. Muszę zaistnieć w teatrze i w kinie. Później się zobaczy.”

Paweł Deląg (1970) aktor polski

Źródło: „Filipinka”, 1995

Chłopak

„Na pomysł nakręcenia remake'u Krzyżaków wpadłem 2 lata temu podczas realizacji dla teatru TV spektaklu „Farrago”. W sztuce zostało użytych kilka scen ukazujących bitwę pod Grunwaldem a pochodzących z filmu Aleksandra Forda. Kiedy zacząłem je uważnie oglądać doszedłem do wniosku, że należałoby je nakręcić na nowo – przy użyciu współczesnej technologii – tak aby stworzyć wielkie i niezapomniane widowisko.”

Jarosław Żamojda (1960) polski reżyser filmowy, operator i scenarzysta

Źródło: Marcin Kamiński, Specjalnie dla FilmWebu - wywiad z Jarosławem Żamojdą, filmweb. pl, 16 września 2000 http://www.filmweb.pl/news/Specjalnie+dla+FilmWebu+-+wywiad+z+Jaros%C5%82awem+%C5%BBamojd%C4%85-15403

„Ludzie chodzą najchętniej na farsy i komedie, wolą ulegać iluzjom, uciekać w bajkę. Z drugiej strony istnieją teatry, które odniosły sukces w dziedzinie sztuki społecznej. Teatr Wybrzeże, na przykład, od roku czy półtora, pokazuje wiele sztuk bardzo silnie osadzonych we współczesnych realiach i nie może narzekać na brak zainteresowania. Obawiam się jednak, że masowa publiczność nie oczekuje tego typu spektakli czy filmów.”

Feliks Falk (1941) reżyser polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza” Trójmiasto, 25 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrnie.htm

O ludziach , O sukcesie

„A z tego spektaklu to nic nie pamiętam poza tym, że biegaliśmy dookoła klombu. Następnego dnia po emisji telewizyjnej statystowałem akurat w filmie Marysia i Napoleon. Gustaw Holoubek wyłowił mnie z tłumu i spytał: „A to pan wczoraj grał w tym strasznym przedstawieniu? Okropnie pan grał, ale był pan tam jedynym aktorem.””

Jan Englert (1943) aktor polski

Przyjąłem to jako komplement.
o spektaklu Śluby panieńskie z 1966 w reżyserii Ireneusza Kanickiego.
Źródło: Dorota Wyżyńska, Jan Englert robi Fredrę, „Gazeta Wyborcza – Stołeczna” nr 94, 21 kwietnia 2007 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/38106,druk.html

O ślubie

„Muzyki w spektaklu nie słyszałem więc. Nie było to zresztą możliwe, bo teatr nie ma własnego sprzętu odtwarzającego i wynajmuje go bardzo oszczędnie – w miarę potrzeb. Ale myślę, że moja muzyka wtopi się w spektakl. Jestem z niej zadowolony – jest dokładnie taka, jaką chciałem zrobić.”

Antoni Gralak (1955)

Źródło: Tadeusz Piersiak, Pokombinowałem, poprzestawiałem..., „Gazeta w Częstochowie”, 4 października 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/agaralak.htm

O muzyce , O myślach , O myśleniu

„Już minęły te czasy, kiedy po znakomitym spektaklu rzucało się aktorom na scenę biżuterię, a po klapie leciały śledzie albo pomidory.”

Wojciech Dąbrowski (1959) aktor polski

Źródło: Żona ma rację, „Tele Tydzień”, nr 5, 31 stycznia 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dabrowski.html

„Jeśli ktoś traktuje aktorstwo poważnie, do końca życia pozostanie ono dla niego tajemnicą. Kto nie ma już nic do odkrycia, odchodzi z zawodu. Podczas każdego spektaklu staram się podchodzić do roli tak, jakbym grał ją po raz pierwszy. Myślę, że na tym polega aktorstwo. Inaczej popada się w sztampę.”

Bogusław Sochnacki (1930–2004) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 27 listopada 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niewal.htm

O tajemnicy , O myślach , O myśleniu

„Konrad Swinarski (…) nauczył mnie, że chcąc uprawiać zawód aktora, należy przede wszystkim kochać teatr. Miłość, pasja i wiara w to, że to, co się robi jest ważne i wspaniałe, czyli absolutne oddanie – są niezbędne do tworzenia spektaklu. Nie wyobrażam sobie, żeby mogło być inaczej.”

Anna Dymna (1951) polska aktorka

Źródło: „Ad Spectatores”, 7 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wtim.htm

O miłości , O wierze , O pasji , Kochać się

„W ramach zaliczenia przedmiotu zazwyczaj przygotowuje się spektakl albo jego fragmenty, ale pokazuje się go tylko w środowisku akademickim. Rzadko kiedy uda się to zrobić poza murami uczelni. A dopiero konfrontacja z publicznością w sali opery jest dla studentów prawdziwym egzaminem.”

Marek Moździerz (1953)

Źródło: Joanna Lach, Scena czeka na młodych, „Gazeta Wyborcza” - Bydgoszcz nr 85, 11 kwietnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/137259.html

O czekaniu

„Teatr Narodowy ma zasadę, że pełna gotowość zespołu jest wyznaczona na 30 minut przed rozpoczęciem przedstawienia. Tej gotowości nie było, bo poprzedniego dnia, z braku wyboru, wystąpiłam o urlop na żądanie. Inni koledzy nie przebrali się w kostiumy, ale dyrektor Englert przygotował się tak, jakby za chwilę miał występować i w teatralnym stroju odegrał scenę odwoływania spektaklu przed publicznością. Jak to nazwać? Wykonano na mnie publiczny wyrok na oczach widzów. On chciał linczu, co potwierdził zwalniając mnie dyscyplinarnie cztery dni później.”

Jan Englert (1943) aktor polski

Autorka: Grażyna Szapołowska, Szapołowska o kulisach zwolnienia: Wykonano na mnie publiczny wyrok, 16 kwietnia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,9446283,Szapolowska_o_kulisach_zwolnienia__Wykonano_na_mnie.html
O Janie Englercie

„Zdecydowanie wydaje mi się, że każdy może być odbiorcą tej sztuki. Każdy z nas, bez względu na wiek, posiada większą lub mniejszą wrażliwość na ludzkie nieszczęście. Najbardziej chciałbym, aby ten dramat oglądali ludzie młodzi, ale myślę, że dla ludzi w wieku średnim wieku i starszych też będzie to spektakl interesujący. Szklana Menażeria to sztuka o ludziach wrażliwych i skierowana jest do niemniej wrażliwego odbiorcy.”

Andrzej Chichłowski (1957) polski aktor i reżyser

Źródło: Monika Borzdyńska, To teatr iluzji i wspomnień, „Elbląski Dziennik Internetowy”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24118

O nieszczęściu , O ludziach , O sztuce , O myślach

„Współcześni aktorzy grają i prowadzą dialog tak, jakby tylko między sobą i dla siebie. Wydaje mi się, że czasem brakuje tej intencji, żeby wszystko dotarło do widza. Kiedyś – kiedy słowo było bardziej cenione – byli też i znakomici aktorzy, więc inaczej się grało. Dawniej gest był duży, wyrazisty, teraz mówi się jakby z kieszeni do kieszeni. Aktor musi pamiętać, że mówiąc do partnera scenicznego, trzeba liczyć się z widownią. Staram się tak grać, by to, co mówię dochodziło do publiczności, zwłaszcza do widowni dziecięcej. Jest ona szczególnie miła i chłonna, ale też i niecierpliwa, czasem lubią sobie w trakcie spektaklu porozmawiać.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Nasz Dziennik”, 29 stycznia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wzyciu.htm

O czasie

„Gdy próba ma miejsce publicznie, staje się spektaklem, sposobem komunikowania swoich poszukiwań, a to osłabia moje doświadczenie. Gubię pytanie i zaczynam przekazywać. Moje najmocniejsze przeżycia są poza sztuką, poza kreowaniem, to zupełnie spontaniczne doświadczenia.”

Paweł Althamer (1967) polski artysta

Źródło: wywiad udzielony Arturowi Żmijewskiemu, 1993, cyt. za: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/pawel-althamer

O poszukiwaniu , Pytanie

„Z krytykami nie zamierzam polemizować – ich opinia o niektórych spektaklach jest zdecydowanie krzywdząca, na szczęście – prócz recenzentów – w teatrze jest publiczność, ona wyraża opinię, kupując bilety.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

Źródło: „Dziennik Polski”, 17 września 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrwb.htm

O szczęściu

„Są różne szkoły. Z pewnością piękne, bogate kostiumy i scenografia stanowią wartość przedstawienia. Oszczędny spektakl działa natomiast na wyobraźnię, rozwija ją, wymusza aktywny odbiór. Uczy też dzieci, jak samemu bawić się w teatr.”

Michał Kula (1955)

Źródło: „Gazeta w Częstochowie”, 20 września 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wszystkodl.htm

O dzieciach

„Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.”

Temida Stankiewicz-Podhorecka (1946)

Źródło: Wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.

O relacjach

„Kiedy przychodziło do obsadzenia roli ojca w jakimś spektaklu, to była to wielotygodniowa gehenna polegająca na szukaniu aktora, który się zgodzi zagrać i ma na to czas.”

Tadeusz Słobodzianek (1955) polski dramaturg, reżyser, krytyk teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 24 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ncda.htm

O czasie

„Monodram to spektakl szyty na miarę na konkretnego aktora, trudno oderwać temat od osoby.”

Kamil Maćkowiak (1979)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 6 maja 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ene.htm

„W spektaklach teatru tańca słowo bywa budulcem, ale w mojej praktyce opieram się głównie na ruchu i towarzyszeniu mu innych sztuk, jak malarstwo czy właśnie muzyka. A ruch zawsze podporządkowany musi być treści, nie odwrotnie. Technika nie może być celem samym w sobie.”

Paulina Wycichowska (1976)

Źródło: Łukasz Kaczyński, Paulina Wycichowska o premierze Teatru Logos, „Polska Dziennik Łódzki”, 7 września 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/123058.html?josso_assertion_id=31AA6A63AFCF514B

O muzyce , O tańcu , O malarstwie

„Dziś powinno się robić w teatrach tylko monodramy, bo trudno zebrać na próbę trzech aktorów – ten ma reklamę, ten serial lub sesję zdjęciową. A aktor dojrzewa do roli na próbach, bez tego nie ma spektaklu. Tylko w teatrze można obronić i uratować aktorstwo.”

Emilian Kamiński (1952)

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”, 18 września 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/24114

O czytaniu

„Moim domem było i jest moje dzieło.
Obraz, spektakl, teatr, scena.”

Tadeusz Kantor (1915–1990) polski reżyser, malarz, scenograf, grafik

O domu , Obraz

„(…) monodram (…) oznacza, że ponoszę pełną odpowiedzialność za każde wypowiedziane w spektaklu słowo.”

Tadeusz Kwinta (1938) aktor

Źródło: „Polska Gazeta Krakowska”, 18 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/awzmm.htm

„(…) spektakl rodzi się wówczas, kiedy moje oczekiwania są zbieżne z planami repertuarowymi teatru.”

Marek Fiedor (1962)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Opole, 5 czerwca 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/otworzylems.htm

„(…) nigdy nie oddzielałem pracy nad spektaklami dla dzieci i dla dorosłych – jak sądzę – nie ma w niej różnicy.”

Gabriel Gietzky (1969)

Źródło: „Dziennik Teatralny”, Toruń, 13 grudnia 2007 http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/o-najnowszym-spektaklu-filozofii-w-teatrze-i-walce-z-samym-soba.html

O dzieciach , O walce

„Dla mnie każdy spektakl jest jak premiera.”

Bartosz Porczyk (1980) aktor polski

Źródło: Nikt wielki – wielki nikt. Wywiad z Bartoszem Porczykiem, 5 lipca 2008 http://moj-barwyszczescia.bloog.pl/id,3511534,title,NIKT-WIELKI-WIELKI-NIKT-WYWIAD-Z-BARTOSZEM-PORCZYKIEM,index.html?ticaid=6af98

„Opowiadam o swoim świecie językiem, który sama stworzyłam. Realizuję spektakle teatralne za pomocą tańca, a więc muszę być wierna sobie, swojemu przesłaniu. To ono powinno być latarnią morską każdego artysty.”

Izadora Weiss

Źródło: Przemysław Gulda, Opowiadam o swoim świecie językiem, który sama stworzyłam, Gazeta Wyborcza Trójmiasto online, 23 października 2014 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/191172,druk.html

O pomocy , O tańcu

„Zajmując się teatrem mogę powiedzieć, że obecnie teatr białoruski znajduje się w ideowym kryzysie, co prawda są wybitne dzieła narodowe, natomiast reżyserzy poddawani są nieustannej cenzurze, jakakolwiek próba indywidualizmu i niezależności kończy się szykanami. Brakuje swobody działania. Znam przypadki zdejmowania spektakli klasyków w mińskim Teatrze Narodowym, „Tutejsi” („Tutejszyja”), na których wcześniej ludzie przychodzili z flagami i które przez to upodobniały się w polityczne manifestacje.”

Juryj Humianiuk (1969–2013) białoruski poeta, prozaik i dziennikarz

o sytuacji teatru na Białorusi, 25 listopada 2008.
Źródło: Maciej Jung, Rozmowa z Jurym Humianiukiem i Vitalem Voranauem http://zeszytypoetyckie.pl/krytyka/223-z-jurym-humianiukiem-i-vitalem-voranauem-rozmawia-maciej-jung, „Zeszyty Poetyckie”

O ludziach , O prawdzie

„Teatr był zawsze na pierwszym miejscu, nie wyobrażam sobie życie bez niego. Czego nie mogę powiedzieć o filmie. Nie pociąga mnie również telewizja, wyeliminowano z niej spektakle teatralne. Nie interesują mnie trywialne amerykańskie seriale, ani też kolejne polskie seriale. Oglądam tylko sport, co nie znaczy, że tak się zestarzałem. Ja naprawdę bronię mojego punktu widzenia i mojego sposobu na życie.”

Damian Damięcki (1941) aktor polski

Źródło: Danuta Parol, Damian Damięcki: urodziłem się w koszu na bieliznę w Podszkodziu pod Ostrowcem, echodnia.eu, 29 lipca 2010 http://www.echodnia.eu/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100729/NAJEZYKACH0103/363875386

O życiu , O sporcie

„Do dziś utrzymuję kontakt z sędziwą Gisellą May, każdorazowo wyrażając jej wdzięczność za wspaniały gest wobec Barbary Kostrzewskiej. W dniu naszego przyjazdu do Berlina dla obejrzenia Dolly, Giselle spotkało wielkie nieszczęście. Kilka godzin przed spektaklem zmarła jej ukochana matka. Z oczywistych powodów postanowiono spektakl odwołać. Jednak gdy niemiecka gwiazda dowiedziała się o wizycie polskiej koleżanki, zdecydowała się mimo wszystko zagrać. Zagrała wspaniale, a po spektaklu przyjęła nas w garderobie. Obie z Barbarą najpierw płakały, a potem rozmawiały długo i serdecznie.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: O czym myślałem podczas Hello Dolly, „Angora” nr 17 (1297), 26 kwietnia 2015, s. 9.

O nieszczęściu , O gwiazdach , O matce , O myślach

„Wystawiam ten tekst w poczuciu ogromnej ciekawości, jak zabrzmi dzisiaj. Chcę postawić pytanie, w jaki sposób jesteśmy wolni w wolnym kraju, jaka jest kondycja poety i artysty. W przeszłości tekst był realizowany w sposób aluzyjny. Postanowiłam wyrzucić cały wątek narodowowyzwoleńczy, ponieważ stracił aktualność. Konrad mówi, że minęły jego trzy godziny, nasz spektakl będzie trwał dwie.”

Anna Augustynowicz (1959)

o realizacji dramatu S. Wyspiańskiego Wyzwolenie
Źródło: „Rzeczpospolita”, 11 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bycczy.htm

O przeszłości , Pytanie

„Kolejnym wydarzeniem festiwalu był występ Alchemy Trio w Synagodze Tempel. To znakomita krakowska wiolonczelistka Dorota Imiełowska z czarodziejem akordeonu Konradem Ligasem i równie rewelacyjnym kontrabasistą Romanem Ślazykiem. Z muzykami wystąpił 16-letni Łukasz Pawlikowski, o którym śmiało można powiedzieć, że już dołączył do grona najlepszych polskich wiolonczelistów. Muzyka żydowska, którą grali (również we własnej aranżacji) zachwycała, wzruszała i bawiła, bo to muzyka nie tylko niezwykle emocjonalna, ale i pełna humoru. To był nie tylko koncert – artyści zaprezentowali spektakl muzyczno-teatralny. Rewelacja!”

Łukasz Pawlikowski (1997) polski wiolonczelista

Wariant: ...Kolejnym wydarzeniem festiwalu był występ Alchemy Trio w Synagodze Tempel. To znakomita krakowska wiolonczelistka Dorota Imiełowska z czarodziejem akordeonu Konradem Ligasem i równie rewelacyjnym kontrabasistą Romanem Ślazykiem. Z muzykami wystapił 16-letni Łukasz Pawlikowski, o którym śmiało można powiedzieć, że już dołączył do grona najlepszych polskich wiolonczelistów. Muzyka żydowska, którą grali / również we własnej aranżacji/ zachwycała, wzruszała i bawiła, bo to muzyka nie tylko niezwykle emocjonalna, ale i pełna humoru. To był nie tylko koncert - artyści zaprezentowali spektakl muzyczno-teatralny. Rewelacja!
Źródło: Beata Penderecka, Wiolonczele na Muzyce w Starym Krakowie http://www.radiokrakow.pl/www/index.nsf/ID/BPEA-9AZLHZ, Radio Kraków, 28 sierpnia 2013

O muzyce

„Gustaw Holoubek uczył nas, że tylko dwa spektakle na sto się cudownie udają. Generalnie przeżywam wieczne niespełnienie i niepewność.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Wieczne niespełnienie i niepewność, „Rzeczpospolita” nr 122, 26 maja 2006

„Tak naprawdę Klancyk wyłonił się na przełomie 20 stycznia 200607 roku, kiedy pojechaliśmy na festiwal PAKA – po to, żeby coś skonkretyzować. Doszliśmy do finału i starliśmy się z jurorami, którzy twierdzili, że kabaret musi mieć formę, konferansjera, piosenkę i tekst, że nie wolno pytać o inspirację, że to jest świetne, ale pokazujemy ćwiczenia. Że tego nie można puścić w telewizji na żywo. Ale po powrocie z Krakowa zaczęliśmy grać znowu. Zrobiliśmy wtedy spektakl „Kto widział małpę trzymającą scenariusz” Polega on na tym, że wrzucamy około pięciuset ćwiczeń do słoja i losujemy. Czasami gramy sceny, których jeszcze nie widzieliśmy ani nigdy nie graliśmy. Losuje publiczność, nic nie jest zaplanowane.”

Michał Sufin (1983)

Źródło: Katarzyna Gawkowska, Jam teatralny, „Teatr” nr 7-8, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144746.html

O ćwiczeniach

„Mówi się o mnie, że jestem aktorką niewykorzystaną. Teatr Współczesny potwierdził to, bo nie zagrałam w nim zbyt wielu ważnych ról. Grałam na szóstym planie i swoje pięć minut miałam dopiero w spektaklach Teatru TVP.”

Anna Korcz (1968) polska aktorka

Źródło: „Angora” 34/2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krolowaz.htm

„Gdy kończyłem Szkołę Teatralną w Krakowie, była moda, że wszyscy aktorzy śpiewali. Ale wtedy nie chciałem robić nikomu konkurencji. Teraz przyszedł czas, żeby w ramach poszerzania swojego emploi sięgnąć po śpiew. Ale spektakl teatralny to przecież nie występ w Sopocie. Piosenki mają coś znaczyć i opowiadać pewną historię. Nawet śpiewając, jestem aktorem i tak chciałbym być odbierany.”

Piotr Cyrwus (1961) aktor polski

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Szczecin, 10 sierpnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nsja.htm

O historii , O modzie , O śpiewie , O czasie

„Loitzl, jako showman, niecodzienny nam tutaj spektakl zafundował.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o upadku austriackiego skoczka.
Skoki narciarskie, Zakopane 2004

„Władza ma pomóc, żeby taka obywatelska kultura się rozwijała. To nie władza ma decydować o zawartości wystaw czy spektakli. Władza ma tworzyć warunki finansowe i prawne, żeby obywatele wspólnie tworzyli kulturę. Władza nie musi robić nam dobrze. Musi tworzyć warunki, w których będziemy mogli robić to, co uważamy za istotne. Władza ma być pomocnicza, a nie nadrzędna.”

Jerzy Hausner (1949) polski polityk i ekonomista

Źródło: rozmowa Joanny Warszy i Artura Żmijewskiego, Egzekwowanie demokracji, „Krytyka Polityczna”, Nr 30/2012.

O demokracji

„Teatr polityczny robiłem w Antygonie, przyznając rację i Kreonowi, i tytułowej bohaterce (…). Było to wbrew nurtowi ówczesnego teatru ze spektaklami, w których Kreon był Jaruzelskim, Antygona „Solidarnością”, a chór dzielił się na oportunistów i „stoczniowców.””

Adam Hanuszkiewicz (1924–2011) polski aktor i reżyser

Źródło: Janusz R. Kowalczyk, Zbierał zachwyty i cięgi, „Rzeczpospolita” nr 282, 5 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128574.html

„Bardziej niż powrót IV RP zagraża Polsce błędne koło – konflikt wolnorynkowego spektaklu a’la Palikot z wawelsko-smoleńską polityką śmierci. Nie ma tu miejsca na realną debatę o naszym miejscu w Europie, o stosunkach z Rosją, o państwie opiekuńczym, prawach kobiet, o innej, niż konserwatywna, modernizacji. Jeśli Platformę jawnie wesprą dziś środowiska, które uważają się za „zaangażowane” – dawni dysydenci, intelektualiści, autorytety – z kołowrotu PO-PiS nie wyjdziemy przez lata a widmo kaczyzmu nie przestanie krążyć. Starsi bracia w inteligenckiej wierze, apeluję, nie idźcie tą drogą!”

Michał Sutowski (1985)

Źródło: Kaczyński jak czarna Wołga, krytykapolityczna. pl, 29 kwietnia 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Michal-Sutowski/Kaczynski-jak-czarna-Wolga/menu-id-295.html

O śmierci , O kobietach , O wierze

„Są bardzo dobrzy artyści flamenco, są też zwyczajni i po prostu źli. Dużo zależy od impresario, od tego, z kim podpisze kontrakt. Im więcej ogląda się spektakli, tym większego nabiera się rozeznania co do ich jakości. Nie trzeba tak naprawdę rozumieć flamenco i niewielu może powiedzieć o sobie, że je rozumie. Tak jak nie wszyscy rozumieją malarstwo czy muzykę. W spektaklu ważne są emocje i to, czy widzowie je docenią. Ale trzeba też uważać na efekciarstwo. To nie kwestia tego, że ktoś coś zatańczy do gitary i już. Są tancerze, którzy wykonają kilka razy jakiś step i piruet, żeby ludzie zaklaskali, co z jednej strony jest normalne, bo tańczy się po to, by zdobyć aplauz. Ważna jest jednak troska o stworzenie spektaklu dopracowanego w tańcu, muzyce, śpiewie. Jeżeli ludzie będą coś takiego oglądać, to z czasem to docenią.”

Cristina Hoyos (1946)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

O ludziach , O czasie , O tańcu , O malarstwie

„Istnieje bardzo sprawiedliwa i obiektywna ocena teatru komediowego, sprawiedliwsza od recenzentów. To sala. Widownia, która bawi się lub właśnie kompletnie nic jej nie śmieszy. Przygotowując sztuki „śmieszne”, mam zawsze duże obawy, z końcem prób żaden z ogranych po tysiąckroć dowcipów już nie śmieszy, nic się nie układa, napięta do granic wytrzymałości nerwów „maszyneria” teatralna w przedpremierowej gorączce zgrzyta i trzeszczy. I dopiero podczas pierwszego spektaklu ta poczwarka przeradza się, no, ma szansę przerodzić się w motyla. Współpracuję często z fachowcem od komedii Wojciechem Pokorą i on na ostatnich próbach zwykł dopominać się publiczności. Bo potrzebuje już publiczności – partnera oddziałującego z drugiej strony.”

Marcin Sławiński (1951)

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 7 listopada 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/muszas.htm

„Jestem za tym, by nie marnować tego, w co teatr zainwestował publiczne pieniądze. Na Zachodzie pracuje się nad spektaklem, dopóki nie osiągnie standardu zadowalającego zarówno twórców, jak i widzów. W Polsce, jak nie wychodzi, to się wyrzuca – a jeśli nie wychodzi, to po co się za to brać…”

Andrzej Maria Marczewski (1947) polski reżyser, dramaturg i scenarzysta

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 9 listopada 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wont.htm

O pieniądzach

„(…) w Warszawie jest fantastyczna widownia. Sam tego doświadczyłem. Ale gdy do stolicy przyjeżdża turysta, to niekoniecznie robi to tylko i wyłącznie dla spektaklu. Najpierw zaliczy wszystko, co jest do obejrzenia, pobiega po sklepach… A wieczorem, ewentualnie, może jeszcze trochę sobie posiedzieć – czy podrzemać – w teatrze. Każde przedstawienie gra się nie raz, nie dwa, ale kilkadziesiąt lub kilkaset razy. A stałych widzów jest w Warszawie określona liczba. Z badań wynika, że do teatru regularnie chodzi zaledwie 7% mieszkańców. A cała reszta widowni to tzw. „zrzutka”. Zwykle pod hasłem: „Idziemy, bo wieczorem nie ma nic innego do roboty: albo knajpa, albo hotel….””

Henryk Talar (1945) Polski aktor

Teatr jako alternatywa.
Źródło: Henryk Talar, wywiad http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/816/Henryk-Talar.html

O grach

„Wierzę w taki wymiar sztuki, który zakłada odpowiedzialność traktowaną jako odpowiedzialność za spotkanie z drugim człowiekiem. Z szacunkiem traktujemy widza. Czekamy na niego, nawet jeśli się spóźnia czy przychodzi rozdrażniony. Jeśli widzę, że ktoś biegnie, zdejmuje płaszcz w pośpiechu, mówię, żeby się uspokoił, wypił herbatę. Po to, by przed spektaklem miał chwilę ciszy i kontemplacji.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, „Kaleidoscope” 2003, nr 4, cyt. za: Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, culture.pl, wrzesień 2003 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-im-stanislawa-ignacego-witkiewicza-w-zakopanem

O czekaniu , O herbacie

„Jak każdy aktor miewam poczucie, że jestem najlepszy na świecie. A równie często, że tkwię w pomyłce zawodowej i jest ostatni moment, żeby się rozszaleć w czymś innym. Aktorstwa nie można sprowadzić do tego, że się coś wie. Gdyby nie wczorajsza rozpacz z nieumiejętności, dziś bym tak nie zaszalał. Gdybym wczoraj się tak nie przestraszył, dzisiaj nie byłbym uwolniony. Ale na szczęście czuję, że przyjemność grania rośnie. Nawet w spektaklach, które uważam za nietrafione, chcę się eksploatować. Niestety, coraz częściej spotykam w pracy młodych ludzi, którzy nie cierpią grania. Oszukują. Czerpią inny rodzaj satysfakcji, umiejscowiony w zdjęciach, telewizji, w medialnym istnieniu. Sztucznie podgrzewają atmosferę podczas prób, udają intelektualizowanie, a potem schodzą do garderoby i drętwieją.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Marzenia nie muszą się spełniać, „Rzeczpospolita” nr 52, „TV Magazyn”, 4 marca 2011

O szczęściu , O ludziach , O przyjemności , O marzeniach

„Nie odpowiada mi pokazywanie się nago w filmie. Według mnie, gdy gram w ubraniu, jest to spektakl, gdy gram bez ubrania, to dokumentacja.”

Julia Roberts (1967) aktorka amerykańska

„Jeśli będąc na widowni, żałuję, że to nie ja stoję na scenie, to znaczy, że spektakl jest moim zdaniem bardzo dobry.”

Anna Ilczuk (1981) polska aktorka

Źródło: „Gazeta Wyborcza Stołeczna”, 10 września 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/csgo.htm

„Nie lubię czystych gatunków, dlatego moje spektakle są tragikomediami. Są tak pomieszane jak ludzkie życie: raz jest śmiesznie, raz tragicznie. Gdy reżyserowałem „Hamleta”, ludzie byli zdziwieni, bo poszli na tragedię Szekspira, a do połowy się śmiali.”

Nikołaj Kolada (1957)

Źródło: Igor Rakowski-Kłos, Nikołaj Kolada: Nie chcę być wstrętnym staruszkiem http://wyborcza.pl/1,75475,13645379,Nikolaj_Kolada__Nie_chce_byc_wstretnym_staruszkiem.html, Wyborcza.pl, 28 marca 2013

O życiu , O ludziach

„Kabaret działa, żeby było śmiesznie albo żeby eksperymentować. My pytamy nie o to, czy było śmiesznie, tylko czy była między nami energia, czy był między nami kontakt. Czy historia była ciekawa, czy udało nam się coś skojarzyć, czy spektakl był dobry? To jest trudne, by improwizacja była teatralna i myślę, że teraz jesteśmy bliżej teatru – kiedyś rzeczywiście bliżej kabaretu. Ale chyba chciałbym już myśleć poza tymi dwiema kategoriami, raczej kategorią dobrej improwizacji. Pytać: czy to było ciekawe jako improwizacja? I oddzielać się od stand-up, od opowiadania historii na scenie, nawet od teatru. Znaleźć własną formę.”

Michał Sufin (1983)

Źródło: Katarzyna Gawkowska, Jam teatralny, „Teatr” nr 7-8, 7 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144746.html

O historii , O myślach , O myśleniu

„Bardzo współczesny. Do tego stopnia, że w spektaklu użyliśmy sondy. Na ekranie pojawiają się nakręcone wśród ludzi odpowiedzi na pytania, kim jest Kordian. Odpowiedzi udzielają różni ludzie, ale pytania zostały postawione również osobom publicznym, które pojawiają się w naszym życiu społecznym, a kojarzą się z romantyzmem, albo z walką, również polityczną, którą aktualnie toczą, czy takim, którzy są ikonami współczesnych bohaterów i pseudobohaterów. Na przykład Michał Wiśniewski pojawiający się w sondzie, który dla wielu młodych ludzi jest jednym z idoli, a który mówi, że czuł się kiedyś Kordianem, ale rzeczywistość sprowadziła go do poziomu.”

Maciej Sobociński (1975)

o przygotowanym spektaklu Mit: Kordian na podstawie dramatu Juliusza Słowackiego.
Źródło: „Dziennik Teatralny”, 29 stycznia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/starams.htm

O ludziach , O rzeczywostości , O walce , Pytanie

„Mnie teatru nikt nie dał, sama go stworzyłam. Nie rozumiem tej buty, tego roszczenia, które ma środowisko teatralne, że należą im się miliony, a oni roztoczą jakąś wizję. Wiem, że awangarda kosztuje i ona musi mieć pieniądze, bo sztuki wizjonerskie potrzebują nakładów. Jednak dobre spektakle można robić też za małe pieniądze. A koszty utrzymania teatru państwowego, utrzymania całej instytucji, są niewiarygodne. Przysięgam, gdybym miała takie pieniądze, zbudowałabym z tego teatr.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Metro”, 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19703

O pieniądzach , O butach , O czytaniu

„Aktor już na samym początku określa całkowicie swoją postać. Tak jak się zagra pierwszego dnia, tak należy grać już do końca, inaczej nie da się utrzymać spójności postaci. To zawsze jest dla mnie szczególnie stresujące. W teatrze pod tym względem jest zupełnie inaczej. W każdym spektaklu można odrobinę odejść od pierwotnie wyznaczonego schematu.”

Andrzej Grabowski (1952) aktor polski

Źródło: wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=16597

O odejściu

„Szalenie ważna w „Biesach” była dla nas nie tylko kwestia rewolucji, ale też teza, że terroryzm, terror, nie pojawia się z powodu siły tych, którzy go wprowadzają, ale z powodu słabości demokratów i niezależnie myślących ludzi. To był spektakl o mechanizmach, które znaliśmy z naszej ówczesnej rzeczywistości i które są wiecznie żywe. O tym, że jeśli nie będziemy uczciwie rozmawiać o przeszłości, upominać się o niezafałszowaną pamięć, jeśli stracimy czujność – historia może się powtórzyć, a ci, przeciw którym od początku występowaliśmy – powrócą. No i powracają, to właśnie przypadek tzw. demokracji w Serbii.”

Borka Pavićević (1947–2019)

Źródło: Joanna Wichowska, Magiczna ściereczka http://www.dwutygodnik.com/artykul/3867/, Dwutygodnik.com nr 89/2012.

O ludziach , O demokracji , O historii , O rzeczywostości

„Takie postępowanie ma na celu zamknięcie mi ust. Zresztą przez lata pukam do różnych drzwi. Od drzwi byłych kolegów i koleżanek parlamentarzystów do drzwi rozmaitych redakcji. Myślę, że czeka mnie kolejny żenujący spektakl. Bo przecież kajdanki na przegubach byłego członka komisji ds. Rywingate w TVN będą wyglądały ciekawie. Bo jak wiadomo, ani Rywingate ani afery hazardowej z „Mirem” niby nie było. PRL-owskie elity działają w spokoju, eksSB-cy zostają szanowanymi dziennikarzami z emeryturami z MSW… a niezależni śledczy trafiają do więzienia. Cóż z mojej obecnej renty pokrycie kary jest niemożliwe. Ale skoro sprawiedliwości trzeba szukać w trybunałach międzynarodowych to trudno. Poczekam i przetrzymam.”

Piotr Smolana (1958) polski polityk

Źródło: Śledczy z Sejmowej Komisji Rywingate trafi do więzienia?, rebelya.pl, 24 maja 2012 http://rebelya.pl/post/1946/sledczy-z-sejmowej-komisji-rywingate-trafi-do-w

O sprawiedliwości , O karze , O myślach , O czekaniu

„Moją wystawą jest spektakl teatralny.”

Urszula Kenar (1947)

Źródło: „Tygodnik Podhalański”, 10 października 2002

„Może dlatego tak bardzo podobał mi się spektakl Niech żyje wojna!!! Demirskiego i Strzępki, bo nikt z mojej rodziny nie walczył i nie zginął w powstaniu warszawskim. Ten mit mnie nie dotyczy.”

Weronika Szczawińska (1981)

Źródło: Łukasz Drewniak, Śmierć Fredrom i Mrożkom, „Przekrój” nr 10, 5 marca 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/134865.html

O śmierci , O wojnie

„Z nami aktorami jest tak, że bardzo rzadko chodzimy do teatru. Jakoś tak obecna kondycja naszego teatru mnie zniechęca do chodzenia na spektakle, bo ja nie wiem, czy to będzie zła rzecz, czy nie. Boję się wyjść z teatru i stwierdzić, że popełniłem błąd, idąc na tę sztukę. Natomiast jeżeli mam okazję i mam ochotę na coś pójść, to tak robię, ale nie zdarza mi się to często.”

Łukasz Simlat (1977) polski aktor

Źródło: wywiad, 2006 http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=34067

O błędach

„Kiedyś do opery chodzili ludzie bogaci. Współcześnie na progresywne spektakle do teatru raczej nie chodzą bogacze, powiedziałbym, że niższe klasy średnie i biedota.”

Jacek Żakowski (1957) dziennikarz polski

Źródło: Agnieszka Wolny-Hamkało, Żakowski: Nowe kultury miejskie, newsweek.pl, 15 lipca 2012 http://kultura.newsweek.pl/zakowski--nowe-kultury-miejskie,94067,1,1.html

O ludziach

„(…) muzyka w teatrze to tylko pewien rodzaj kontrapunktu. I rzeczywiście pod tym względem soundtracki do filmów, czy muzyka teatralna, nie są samodzielnymi utworami. Są niepełne, ubogie. Nie widzę sensu, aby ktoś przychodził na koncert i słuchał na nim mojej muzyki teatralnej. Niech przyjdzie na spektakl, wtedy dostanie pełny obraz.”

Paweł Mykietyn (1971) polski kompozytor i klarnecista

Źródło: „Teatr” 9/08, 23 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kmtnk.htm

O muzyce , Obraz , Sens

„Osiem lat temu śpiewałam we Wrocławiu Gildę w „Rigoletcie”. Po premierze wylądowałam w szpitalu na dziesięć dni z zapaleniem płuc. To był największy koszmar, jaki przeżyłam – mimo choroby spróbować dośpiewać do końca. Ostatnio w Londynie wydarzyła się podobna sytuacja. Był to podczas spektaklu „Napoju miłosnego” Donizettiego, w którym brałam udział. W przerwie baryton zapowiedział, że jest chory i nie panuje nad tym, co robi. Organizatorzy zadzwonili po jego dublera, ale miał wyłączoną komórkę i nie mogli go znaleźć. Przerwa przedłużyła się prawie do godziny. Wtedy ściągnęli innego śpiewaka, który od dwóch dni był w Londynie na próbach innego spektaklu. Kiedy do niego zadzwonili bronił się, że ostatni raz wykonywał tę partię piętnaście lat temu, poza tym jest zmęczony. Ubłagali go jednak i przyszedł z pulpitem prosto na scenę, tak jak stał.”

Aleksandra Kurzak (1977)

Źródło: Magdalena Talik, Iść za głosem, Kulturaonline, 22 grudnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/izgl.htm

O chorobach , O śpiewie

„W historii politycznej Polski nigdy nie grałem jakiejkolwiek roli, nigdy nie byłem na scenie, ale często siedziałem w pierwszym rzędzie, obserwowałem spektakl dokładnie, a czasami udawało mi się na chwilę zabrnąć za kulisy, zerknąć na to lub owo, dojrzeć szminkowanie i kostiumowanie.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Historia Polski od 11 listopada 1918 do 17 września 1939

O historii

„Chcę śpiewać, grać spektakle, spotykać się z ludźmi. To jest dla mnie najważniejsze, bo nie lubię nagrań, rejestracji telewizyjnych. Nie uznaję sztuki dla sztuki, gdyż śpiewam dla ludzi, z którymi chcę mieć dobry kontakt i myślę, że daję im sporo. Zresztą, oni też mi wiele dają. Na spektaklu następuje między nami sprzężenie zwrotne. Wspaniałe uczucie. to jest właśnie to, dlaczego warto uprawiać ten zawód. Tylko to ma sens, i dla tego warto żyć. Urodziłam się po to, by śpiewać.”

Ewa Demarczyk (1941) polska piosenkarka i aktorka

Źródło: rozmowa Bohdana Gadomskiego, Raczej słucham niż mówię http://b-gadomski.blogspot.com/p/wywiady.html, 1998.

O myślach , O myśleniu , Sens , O ludziach

„Nie chciałem przyjąć, tego co wiedziałem. I być może cały ten czas pisałem książkę, której nigdy nie napiszę. Chcę powiedzieć: żyłem, jakbym był książką. A książka nie przekazuje nam jakiegoś znaczenia: książka jest. Nie tworzy się książki, abyśmy się w niej rozpoznali. po prostu jest to książka, całkowicie dla nas obojętna. Ale jeśli, poza wszystkim, moje życie jest w pewnym stopniu spektaklem, wówczas niektóre spojrzenia będą umiały odkryć absolutne podobieństwo – może pomieszanie – tego, co widzą, z tym co czytają.”

Carlos Fuentes (1928–2012) pisarz meksykański

Rozdział: Srebrna taśma
Święta strefa

O życiu , O książkach , O czasie , O czytaniu

„Był bardzo ważny dla amerykańskiego teatru, kiedy kształtowały się jego eksperymentalne nurty. To na pewno fascynująca postać, chociaż nie wpłynął ani na mnie, ani na moje dokonania. Zainspirował natomiast osoby, które odcisnęły jakoś swoje piętno na mojej osobie, na przykład Josepha Chaikina i Judith Malinę. A jeśli miałbym wskazać ważnego dla mnie przedstawiciela polskiego teatru, mój wybór padłby na Tadeusza Kantora. Gdy zobaczyłem jeden czy dwa spektakle Grotowskiego, kompletnie nie wiedziałem, o co chodzi. Byłem na to o jakieś dziesięć lat za młody. Z kolei moje spotkanie z dziełami Kantora nastąpiło już podczas studiów. Robiły na mnie piorunujące wrażenie.”

Tony Kushner (1956) amerykański dramatopisarz, scenarzysta

o Jerzym Grotowskim.
Źródło: Michał Hernes, Kushner: polityczna dusza Amerykanów została okaleczona, krytykapolityczna.pl, 17 maja 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwiskulturalny/KushnerPolitycznaduszaAmerykanowzostalaokaleczona/menuid-305.html

O wrażeniach

„Istnieją dwa typy reżyserów. Jedni wymyślając, a potem tworząc film, mają na uwadze publiczność, drudzy w ogóle o nią nie dbają. Dla pierwszych kino to sztuka spektaklu, dla drugich osobista przygoda. Ani jedno, ani drugie podejście nie jest samo z siebie lepsze, czy bardziej wartościowe. Po prostu to dwie różne artystyczne postawy.”

François Truffaut (1932–1984) francuski reżyser filmowy, scenarzysta, aktor i producent

Źródło: David Bordwell, Kristin Thompson, Film Art. Sztuka filmowa. Wprowadzenie, tłum. Bogna Rosińska, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2010, s. 3.

O sztuce , O pewności siebie

„Pracuję z trudną młodzieżą. Przygotowujemy spektakl My, dzieci z dworca ZOO.”

Łukasz Płoszajski (1978) aktor polski

Zaczęło się od spotkania, na które przyszło kilkudziesięciu chłopaków. Byli ciekawi, jak wygląda praca na planie serialu, dlatego zaproponowałem, że możemy zrobić razem spektakl. Oni się uczą czegoś ode mnie, ja od nich. Wiele w życiu przeszli. Mieli do czynienia z narkotykami, alkoholem i różnymi przestępstwami. Poprzez ten spektakl staram się prostować ich spojrzenie na świat i drugiego człowieka. Jeśli choć jeden z nich zmieni podejście do życia, będzie to mój wielki sukces!
Źródło: Maria Ostrowska, Łukasz Płoszajski wśród „młodych gniewnych”, teletydzien.pl, 1 lutego 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-lukasz-ploszajski-wsrod-mlodych-gniewnych,nId,432122

O dzieciach , O młodzieży

„Razem z przyjaciółką, Elą, grałyśmy dzieci – chłopca i dziewczynkę. Ja byłam dziewczynką… Nasze zadanie aktorskie polegało na zaśpiewaniu piosenki, co dla nas, uczennic szkoły muzycznej, nie było niczym szczególnym. W tym spektaklu występował również Bogusław Linda. Okropnie się w nim podkochiwałyśmy! – dodaje ze śmiechem gwiazda.”

Anna Radwan (1966) polska aktorka

Ponieważ lansowano wtedy w radio włoski hit „Linda, Linda – Mamma Linda”, wyłyśmy to bez opamiętania pod garderobą Bogusława Lindy… Cierpliwie czekając, aż zdenerwuje się do tego stopnia, że – na żarty – zacznie nas gonić po teatrze. I muszę przyznać, że często miałyśmy tę satysfakcję!...
o debiucie teatralnym, aktorka miała wówczas 9 lat.
Źródło: Podkochiwałam się w Bogusławie Lindzie... http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:964:240.html

O gwiazdach , O dzieciach , O śmiechu

Cytaty na temat spektakl strona 3

Cytaty na temat spektakl
strona 3