Cytaty na temat sklep (64 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„W ciągu dnia z wychodka korzystali jedynie panowie, natomiast panie zadowalały się produktami firmy „Porcelanowy Bazes”, której sklep mieścił się w Krzysztoforach. Można tam było otrzymać szeroki asortyment towarów, począwszy od wykwintnego taboretu do wychodzenia na dwór w pokoju, a skończywszy na zwykłym naczyniu nocnym porcelanowym. Jeszcze w drugiej połowie XIX wieku te intymne naczynia nazywano „hamersztajnami” ku niesławie nazwiska barona von Hammersteina, komendanta wojskowego Galicji, który był powszechnie znienawidzony z racji swoich represyjnych poczynań w stosunku do Polaków.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Krowy, świnie, dziady, rynsztoki i franca, czyli obrzydliwości krakowskie, „Gazeta Krakowska” nr 29, 5 lutego 1993, s. 6.

O pokoju , O wieku

„Są panie, które uczą w szkole, sprzedają w sklepie, ja jestem panią, która śpiewa i już – nic wielkiego.”

Katarzyna Nosowska (1971) polska piosenkarka rockowa

„Gazeta Wyborcza”, Poznań, 11 czerwca 2007

O śpiewie

„Marzyłam o tym, żeby go kiedyś spotkać. I spotkałam, na poczcie. A potem w kafejce i w sklepie spożywczym. Do trzech razy sztuka. Teraz spotykamy się dość regularnie.”

Tatiana Okupnik (1978) polska piosenkarka i prezenterka telewizyjna

o Jimmym Page’u.
Źródło: Tatiana Okupnik: Już wiem, dokąd zmierzam, teletydzien.pl, 20 kwietnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-tatiana-okupnik-juz-wiem-dokad-zmierzam,nId,598802

O sztuce

„Czym się różnią ustroje? W feudalizmie dziedziczyło się tytuł hrabiowski, dobra, czasem dostojeństwa. Na ogół poddaństwo i pańszczyznę. W socjalizmie dziedziczyło się mieszkanie, nazwisko, znajomość w KC i sklepie mięsnym. Teraz w kapitalizmie dziedziczy się majątek, znajomości, profesurę, zawód adwokata, aktora i lekarza, status celebryty i bytność na telewizyjnym ekranie. Co przyjemne nie trzeba czekać, aż zdechną rodzice.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Ustrój ślubny, blog Jerzego Urbana, 25 września 2012 http://jerzyurban.blog.pl/2012/09/25/ustroj-slubny/

O rodzicach , O czasie , O czekaniu

„Ukończywszy Życie pewnego szaleńca, przypadkowo w sklepie ze starzyzną natrafił na wypchanego łabędzia. I mimo że stał on z dumnie wzniesionym dziobem, nawet jego pożółkłe skrzydła były przeżarte przez mole. Rozmyślając nad własnym życiem, poczuł w oczach wzbierające łzy i na ustach gorzki uśmiech. Na drodze przed nim czyhało tylko szaleństwo lub samobójstwo. Szedł samotnie pośród wieczornego tłumu, zdecydowany czekać na swój los, który powoli przyjdzie go unicestwić.”

Ryūnosuke Akutagawa (1892–1927) japoński pisarz

Życie pewnego szaleńca i inne opowiadania
Źródło: Życie pewnego idioty (jap. 或阿呆の一生 Aru ahō no isshō), tłum. Mikołaj Melanowicz, rozdz. 49: Wypchany łabędź, s. 160.

O życiu , O losie , O uśmiechu , O samobójstwie

„Warunki atmosferyczne i mieszkalne są tam ciężkie. (…) Na dłużej niż trzy tygodnie się tam nie wybiorę. Jest bardzo trudno wytrzymać nawet taki okres. Mieszkałem wprawdzie u mistrza olimpijskiego z Pekinu Wilfreda Bungei, ale i tak luksusem był u niego prąd. (…) Wody z kranu nie można używać. Kupowaliśmy ją w sklepie, choć była bardzo droga. Bieżącej ciągle brakowało, nawet u Bungeia, myliśmy się w misce.”

Marcin Lewandowski (1987) polski lekkoatleta

o przygotowaniach w Kenii przed mistrzostwami Europy w 2010.
Źródło: sport.pl, 1 sierpnia 2010 http://www.sport.pl/lekkoatletyka/1,64989,8200996,Lekkoatletyczne_ME__Lewandowski__po_zloto_na_kenijskiej.html

O sporcie

„Wcześniej tego roku pojechaliśmy na narty. Byłem właśnie w sklepie, gdzie płaciłem rachunek, i stała tam pewna znana mi pobieżnie kobieta. Czekałem na swój rachunek, a ona coś kupowała, sitko do herbaty. Zupełnie nagle zapytała mnie: „Gdzie zginął twój ojciec?” Byłem bardzo zaskoczony, wyrzuciłem z siebie jakieś „Oh, Anzio”. I teraz: to jest kobieta mniej więcej w moim wieku, a więc gdzieś tak w okolicach czterdziestki. Powiedziała: „Mój ojciec także zginął na wojnie”. Najwyraźniej ktoś pożyczył jej egzemplarz The Final Cut, a ona wysłuchała go w całości i uznała za bardzo poruszający. Tak naprawdę to powiedziała, że wzruszył ją do łez. Powiedziała mi to, stojąc w sklepie, z pewnym wysiłkiem jak podejrzewam, i pamiętam, że pomyślałem wtedy: „To naprawdę wystarczy. I nie będzie miało żadnego znaczenia, jeśli Amerykanie tego nie kupią”.”

Roger Waters (1943) muzyk rockowy, basista i wokalista

Filozofia, Muzyka
Źródło: wywiad przeprowadzony przez Karla Dallasa, 1984

O kobietach , O wojnie , O wysiłku , O czekaniu

„Nie odczuwam na razie skutków popularności. W sklepie jeszcze nikt na mnie dziwnie nie patrzy.”

Maria Konarowska (1980)

Źródło: Przywiązuję się do ludzi, „Tele Tydzień”, nr 20, 12 maja 2008 http://www.plebania.pl/wywiady/konarowska.html

O ludziach

„Nie był miłym młodzieńcem. Miał twarz w kolorze papieru, w jaki w sklepie rzeźniczym zawija się mięso, kształt ust zaś odziedziczył w prostej linii po odległym przodku, specjaliście od tortur na dworze któregoś z Ludwików.”

MacKinlay Kantor (1904–1977)

Źródło: Łowy Hemingwaya

Odległy

„Elementem naszego systemu jest likwidacja podatku liniowego dla przedsiębiorców. Niezależnie od tego, do jakiej firmy prezes przeleje swoje wynagrodzenie, będzie musiał w końcu zapłacić podatek dochodowy na zasadach ogólnych. Inaczej nie kupi sobie za nie ani maserati, ani bułek w sklepie. (…) Chcemy, żeby tacy ludzie dorzucali do wspólnego kotła więcej pieniędzy. To nie jest zabieranie, łupienie, ograbianie, tylko budowa dobra wspólnego. W społeczeństwach z progresywnym systemem podatkowym są lepsze usługi publiczne i wszystkim żyje się lepiej, żyje się bezpieczniej.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

Źródło: rozmowa Michała Wilgockiego, Adrian Zandberg z Partii Razem: Wielki biznes i najbogatsi odmawiają współpracy. Trzeba to zmienić http://wyborcza.pl/1,75478,19049738,adrian-zandberg-z-partii-razem-wielki-biznes-i-najbogatsi-odmawiaja.html, wyborcza.pl, 19 października 2015.

O ludziach , O biznesie , O współpracy

„Kołtun pod rękę bierze kołtuna:
– Wódki na kredyt nie chce dać sklep!
– Żydokomuna! Żydokomuna!
Huzia panowie! Kija – i w łeb!”

Jan Brzechwa (1898–1966) polski poeta

Źródło: Żydokomuna (1937)

„Kiedy trzeba być miłym, oczywiście jestem. Dobrze jest w jakimś urzędzie czy sklepie zagrać nieudacznika, wtedy fantastycznie jest wszystko załatwione. Jak trzeba porozmawiać z chamem, to też potrafię to zrobić.”

Paweł Burczyk (1969) polski aktor

Źródło: Jak być klaunem, „Tele Tydzień”, nr 6, 7 lutego 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/burczyk.html

„Polska dzikość ma to do siebie, że gdziekolwiek by się człowiek znalazł, do najbliższego sklepu ma nie więcej niż 20 km. Nie szkodzi sklep jest niepotrzebny.”

Adam Wajrak (1972) dziennikarz polski, specjalista tematyki przyrodniczej

Źródło: Mrówki smakują jak cytryna, „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.

O książkach , O czytaniu

„A w sklepie chemicznym – jak nie ulec pokusie
– tyle łakoci na solidnym spirytusie!”

Jacek Ziobro

Zwierzenia Zdzicha Kidawy

„Wszedłem przed świętami do jednego z empików. Na półce zobaczyłem dwa egzemplarze Krzyku Ludu, arcydzieła komiksowego, pieczołowicie przetłumaczonego, wydanego elegancko w twardych okładkach. Oba zaczytane. Wrócą do mojego magazynu, nikt ich nie kupi. Czyli ktoś zniszczył książki, których wydanie moja firmę niemało kosztowało. To nie w porządku. (…) To, co mnie irytuje, to czytanie w sklepie komiksu od deski do deski, czyli konsumowanie czegoś, za co się nie zapłaciło. (…) Nie widzę specjalnej różnicy pomiędzy czytaniem komiksu w empiku a pirackim ściąganiem piosenki z sieci. Za darmo to można sobie książkę poczytać w bibliotece publicznej.”

Tomasz Kołodziejczak (1967) polski pisarz fantastyki naukowej

Źródło: gazeta.pl, Czytasz komiksy w empiku? To jak piractwo w internecie, 10 stycznia 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,8923402,Czytasz_komiksy_w_empiku__To_jak_piractwo_w_internecie.html

O ludziach , O książkach , O czytaniu

„Jeszcze przed zatrudnieniem w Nokia zostałem tłumaczem prezydenta Kekkonena. Pojechałem nawet do Polski w delegacji rządowej, z premierem. Na początku, kiedy jeszcze pracowałem w sklepie z telewizorami, poszedłem do polskiej ambasady przedłużyć paszport. Konsul, jakiś esbek, powiedział do mnie wtedy: „Spierdalaj stąd”. A jak już byłem tłumaczem rządowym, to ten sam facet mi wręczył paszport konsularny. Teraz polskim konsulem w Finlandii, honorowo, jestem ja.”

Stefan Widomski (1943) polski działacz gospodarczy

Źródło: Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski, Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,11573237,Nokiaman__Tylko_glupi_umiera_bogaty.html?as=1, gazeta. pl, 10 kwietnia 2012 roku

O facetach , O biznesie

„Fioletowy miś – odparł Patch i odebrał okropnego pluszaka ze splątanym fioletowym futerkiem. Podał mi go.
– To dla mnie? – zapytałam, kładąc rękę na piersi.
– Lubisz to, co odrzucone. W sklepie zawsze wybierasz pogniecione puszki. Zauważyłem to.”

Becca Fitzpatrick książka Crescendo

Crescendo (2010)

„Generalnie ustroje wyglądają tak:
– Maoizm: mam trzy krowy; rząd zabiera wszystkie, zabija i mięso dzieli po równo.
– Komunizm: mam trzy krowy; rząd zabiera je do kołchozu, gdzie zdychają.
– Narodowy socjalizm: mam trzy krowy; rząd zabiera dwie i zamienia je na armaty.
– Faszyzm: mam trzy krowy; rząd ustanawia cenę maksymalną na mleko, a krowy każe zakolczykować, bym ich nielegalnie nie zjadł.
– Socjalizm: mam trzy krowy; rząd odbiera mi pod przymusem mleko, które potem mogę kupić w państwowym sklepie na kartki.
– Socjaldemokracja: mam trzy krowy; rząd skupuje ode mnie mleko i rozdaje za darmo w szkołach, gdzie dzieci wylewają je do zlewu.
– Państwo opiekuńcze: mam trzy krowy; muszę sprzedać jedną, by starczyło na badania weterynaryjne i podatki od dwóch pozostałych.
– Eurosocjalizm: mam trzy krowy; rząd każe mi zabić jedną, bo krów jest za dużo – i drugą, bo krowa sąsiada jest chora na pryszczycę.
– Kapitalizm: mam trzy krowy; sprzedaję jedną i kupuję byka!”

Janusz Korwin-Mikke/G

Źródło: „Tygodnik Ciechanowski”, 5 lutego 2002

O dzieciach

„Myślę, że w obecnych czasach nikt nie musi wywieszać w sklepie warzywnym hasła „Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się”, natomiast bardzo wielu może głosić, że polityka musi być taka, jaka jest, i inna być nie może. To jest bardzo niedobre.”

Tadeusz Mazowiecki (1927–2013) polski polityk, premier RP

Źródło: rozmowa Sławomira Sierakowskiego, Mazowiecki: Trzeba ciągnąć swój wóz pod górę, krytykapolityczna.pl, 9 stycznia 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20131028/mazowiecki-trzeba-ciagnac-swoj-woz-pod-gore

O górach , O myślach , O myśleniu

„W moim sklepie można było również nabyć piwo i małe buteleczki wysokoprocentowych alkoholi. No i oczywiście całą masę potwornie słodkich batonów, różniących się od siebie jedynie nazwą i ceną. Kupowali je zarówno dorośli mężczyźni, jak i dzieci, młode dziewczyny oraz stare kobiety. Często, zaraz po włożeniu do kieszeni czy portmonetki wydanej im reszty, drżąc z podniecenia, zrywali kolorowe opakowanie i szybkim ruchem wtykali do ust mieszaninę czekolady, cukru i środków konserwujących. Miałem wrażenie, że bez natychmiastowego zażycia swojej dawki już by nie wytrzymali. Nie próbowali bowiem iść do domu, bądź innego miejsca, w którym spokojnie mogliby zjeść baton. Nie. Przede mną obnażali swoje zaspokojenie. W ogóle nie zależało im na intymności. Stojąc na środku sklepu, ekstatycznie rozchylali wargi, ukazując rozlewający się po zębach i dziąsłach brąz. Zaklejając się lepką masą, spływającą brunatnymi potokami w zwoje jelit, pomlaskiwali z zadowoleniem. Czasem mruczeli, jak wygrzewające się koty. Odginali do tyłu karki i wysysali z języka resztki zniewalającego ich smaku.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 111

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach , O alkoholu

„Moja mama miała sklep z materiałami i jako dziecko spędzałem mnóstwo godzin tylko siedząc i gapiąc się na klientki. Wydaje mi się, że kobiety to najsilniejsze, najpiękniejsze i najbardziej interesujące istoty na ziemi, podczas gdy mężczyźni to w najlepszym razie nie więcej niż ich owłosiona wersja beta.”

Etgar Keret (1967) Izraelski pisarz i scenarzysta

Wywiady
Źródło: Iza Klementowska, Etgar Keret. Nie jestem monogamistą, „Playboy” nr 3, 2011

O kobietach , O mężczyznach , O dzieciach

„Lubiłam się bawić w takie zwykłe zabawy: w dom, sklep, bank. Chciałam być pielęgniarką, nauczycielką, czyli pociągały mnie praktyczne profesje. Chociaż przypominam sobie również całe wakacje zabawy w serial Dempsey i Makepeace na tropie, więc może coś „artystycznego” się we mnie tliło. Poza tym byłam strasznym urwisem, chodziłam poobijana, odnosiłam też cięższe rany, dwa razy konieczne były szwy. Do szóstego roku życia byłam nieznośna, ale wyszumiałam się i od tamtej pory jestem grzeczniejsza.”

Joanna Gleń (1978)

o swoim dzieciństwie.
Źródło: Wołali na mnie „Baronowa” - druga część wywiadu z Joanną Gleń, serialową Malwiną http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:914.html

O domu , O wakacjach , O dzieciństwie

„W Polsce łatwo jest się pokłócić. Każdego dnia – na ulicy, w sklepie, na poczcie, kiedy tylko jestem w złym humorze i mam ochotę na kłótnię, mogę tę kłótnię mieć. Mam wrażenie, że u nas wszyscy ogromnie się nie lubią, strasznie sobie przeszkadzają i tylko czekają, żeby dać temu wyraz. A kiedy już dojdzie do kłótni, jej świadkowie obserwować będą akcję z kamiennymi twarzami albo z wyrazem zajadłej niechęci, lub też podzielą się błyskawicznie i niepotrzebnie na zwolenników jednej lub drugiej strony.”

Roma Ligocka (1938) polska malarka i pisarka

Czułość i obojętność

O wrażeniach , O czekaniu

„Na ulicy czy w sklepie spotykam się z tym, że ktoś nie jest pewny, czy ja to ja. Słyszę, jak mówi szeptem do kolegi: „Ty, to nie Ignaczak. Tamten jest grubszy.””

Krzysztof Ignaczak (1978) siatkarz polski

Źródło: wywiad, 2009 http://aves.lksdwernicki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=79:krzysztof-ignaczak-dla-aves&catid=3:newsflash&Itemid=75

„Ludzie tak swobodnie mówią o przyjaźni, jakby można ją było kupić w sklepie spożywczym jak hot doga.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Kontynuacja Kroniki Ellie, Kroniki Ellie: Wojna się skończyła, walka wciąż trwa

O przyjaźni , O ludziach

„Nie słyszałam, żeby któryś burmistrz zrobił z wodociągów sklep warzywny.”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

o komercjalizacji szpitali.
Źródło: tvn24.pl http://www.tvn24.pl/-1,1567929,0,1,kopacz-diabli-mnie-biora,wiadomosc.html, 9 października 2008

„Któregoś dnia, gdy robiłam zakupy zadzwonił do mnie na komórkę Jan Jakub Kolski i zapytał czy nie znalazłabym trochę czasu, żeby z nim porozmawiać. Zamiast odpowiedzieć mu na pytanie ja zaczęłam się śmiać. Moja reakcja wynikała z tego, że byłam święcie przekonana, że to Bartek Opania robi mi głupi kawał. Bartek był znany w szkole teatralnej z tego, że wydzwaniał do koleżanek i podawał się za składających im propozycje reżyserów. Bartek znakomicie imituje cudze głosy, dlatego większość osób, do których dzwonił dawała się nabrać, tak jak ja tego dnia w sklepie. Pomyślałam, że przecież Bartek pracował już z Kolskim na planie filmu Historia kina w Popielawach i świetnie zna jego głos, to na pewno on. Dlatego powiedziałam do słuchawki, tak, tak, oczywiście i rozłączyłam się. Kiedy wieczorem zadzwoniła do mnie moja agentka i powiedziała, że dzwonił Kolski oblał mnie zimny pot. Oczywiście do spotkania wkrótce doszło i wtedy opowiedziałam Jakubowi o tym, że wzięłam go za żartującego Opanię, bardzo go to rozbawiło.”

Dorota Landowska (1969) polska aktorka

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310

O historii , O czasie , Pytanie

„Prawnik Michaela Jacksona powiedział, że od tej pory piosenkarz nigdy już nie będzie dzielił łóżka z chłopcami. W kilka minut po tej wypowiedzi paparazzi widzieli Michaela w sklepie, jak kupował bardzo duży hamak.”

Conan O'Brien (1963) komik amerykański

Źródło: Conan O’Brien – gadki wybrane V http://www.joemonster.org/art/4836/Conan_O_Brien_gadki_wybrane_V

„Środki komunikacji i ruchliwość ludności wystawiają teraz jednostkę na obstrzał spojrzeń wielkiej liczby osób, dla których jedyną podstawą do oceny jej pozycji są konsumowane przez nią publicznie dobra i może jeszcze dobre maniery. Podobnie, choć w inny sposób, działa nowoczesna organizacja przemysłu. Wytwarza ona wielkie skupiska ludzi mieszkających w sąsiednich domach, których nie łączy żadna więź poza tym, że obok siebie mieszkają; sąsiedzi najczęściej nie są sąsiadami ani nawet znajomymi w sensie społecznym. Mimo to ich dobra opinia jest czymś niezwykle ważnym i użytecznym. Jedynym dostępnym sposobem udokumentowania tym obojętnym obserwatorom swojej pozycji majątkowej jest nieustanne demonstrowanie swoich możliwości płacenia. Nowoczesne społeczeństwo dostarcza również wielu okazji pokazania się publicznie wśród ludzi nieznajomych, np. w kościele, teatrze, na dancingu, w hotelu, parku, sklepie itp. Po to, by zrobić wrażenie na przygodnych obserwatorach i czuć się dobrze będąc przez nich obserwowanym, trzeba, aby symbole „pozycji materialnej” były widoczne dla wszystkich na pierwszy rzut oka. Oczywiste jest więc, że obecny kierunek rozwoju społeczno-ekonomicznego działa na rzecz konsumpcji na pokaz kosztem próżnowania na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O domu , O komunikacji , O wrażeniach

„(…) przyzwyczaiłem się już do bycia jurorem. (…) ale po pewnym czasie człowiek dochodzi do takiego momentu, w którym automatycznie chciałby osądzać wszystkich. I zdarzało się, że oceniałem baristę w kawiarni albo… ekspedientkę w sklepie.”

Robert Kozyra (1968) polski dziennikarz

Źródło: Nareszcie czuję się wolnym człowiekiem, teletydzien.pl, 12 września 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-nareszcie-czuje-sie-wolnym-czlowiekiem,nId,634613

O czasie

„Chowa spekulant worki w sklepie, Kołtun z trwogi pacierze klepie (…)
Wiedźmy po domach straszą dzieci,
– Masła nie ma, wzięli „Sowieci” (…) Pasibrzuch wiejski chłopów judzi
– Na Sybir będą wywozić ludzi
– Żyje, mąci, knowa podziemie,
– Walka trwa nadal, wróg nie drzemie, Kto nie z nami, będzie z nami,
Kto przeciw nam – piła go złamie!
Który tam? Z drogi, Partia kroczy
Twoja partia ludu roboczy (…)”

Jan Brzechwa (1898–1966) polski poeta

Źródło: Czerwony marsz

O dzieciach , O ludziach , O domu , O piciu

„Myśl, że można będzie kupić materiał, który sklep oddaje ze stratą, podniecała ich chciwość. Przyjemność kupna jest stokroć większa, jeśli klientce wydaje się, że oszukuje kupca.”

Émile Zola książka Wszystko dla pań

Wszystko dla pań (1883)
Źródło: s. 95

O przyjemności , O myślach , O oszukiwaniu , O myśleniu

„W serialach zaczynają grywać modelki, piosenkarze, dziennikarze. Sztuka zdemokratyzowała się w sposób niebywały. Ktoś, kto prezentuje wypchaną zebrę w formalinie lub czaszkę ludzką inkrustowaną brylantami, uważa się za artystę. Jestem przekonany, że także w sztuce powinny obowiązywać pewne kryteria. Te, które uwzględniają istotną różnicę między np. kompozycjami Piotra Rubika i Krzysztofa Pendereckiego. Nie każdy, kto występuje na scenie, jest aktorem, i nie każdy, kto gra na instrumencie, jest muzykiem. Sam fakt, że ktoś ma sklep, nie znaczy, że jest handlowcem. Są jeszcze, myślę, jakieś punkty odniesienia. Zresztą nie tylko w Polsce. Idąc do teatru, niejeden widz zastanawia się, czy np. tarzanie się na scenie jest sztuką. Chcemy zobaczyć Szekspira, a to, co powstaje, jest tylko jego recyklingiem. Tego rodzaju sztuka – mówię otwarcie – mnie nie interesuje.”

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20417

O sztuce , O grach , O myślach , O czytaniu

„Kiedyś pracowałem w sklepie muzycznym. Jestem dziwakiem w sprawach płyt.”

Patrick Stump (1984)

„(…) odświeżyłem sobie Raport mniejszości. Byłem zdumiony, jak dobrze Steven Spielberg to zrozumiał już w roku 2006. Za powszechnym nadzorowaniem obywateli przez sektor komercyjny pójdzie w końcu powszechny nadzór sprawowany przez państwo, które zacznie przewidywać, kto może w przyszłości popełnić jakieś przestępstwo – tak jak sektor komercyjny przewiduje, kto w przyszłości kupi sweter i w jakim sklepie.”

Eben Moglen (1959)

Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Wyzwoli nas zmywarka, „Gazeta Wyborcza”, 30 listopada-1 grudnia 2013.

O przyszłości

„Gabinet w ogóle nie przypominał gabinetu; wyglądał raczej na sklep z antykami po trzęsieniu ziemi albo na maleńkie muzeum, pieczołowicie wprowadzone w stan nieładu.”

José Antonio Cotrina (1972)

Między wierszami

„Zegar bije i zaskakuje mnie w pewnych sytuacjach. Ze zdumieniem odkryłam, że kupując wodę w sklepie, muszę prosić o jej odkręcenie, bo sama nie daję rady. Pytam więc nieustannie samą siebie: chciałabym wsiąść na rower, ale czy to jest bezpieczne? Chciałabym pojechać do Japonii, ale jak to zorganizować, żeby nie zrobić sobie krzywdy? Ale marzenia, nawet uniemożliwiane przez biologię, zostają przecież do końca życia.”

Barbara Krafftówna (1928)

Źródło: Agnieszka Rataj, Marzenia zostają do końca, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28938

O marzeniach , O wodzie , O czytaniu

„Za każdym razem, gdy mijał sklep lub inne oświetlone miejsce, wciskał głowę głębiej w kołnierz. Kiedy ujrzał chłopca niosącego chleb, oblizał wargi jak głodny pies. Dokuczał mu katar. Nie miał chusteczki, a jego nos był obolały. Jeśli kiedykolwiek próbowałeś wydmuchać nos w gazetę, wiesz, co to znaczy.”

Peter Cheyney (1896–1951)

Piękna robota

„Tolerancja, szczerość i rodzina – oto wartości wyznawane przez Louise de Funès. Ojciec był też, niestety, skąpcem. Gdy dawał mi pieniądze na kurtkę, musiałem rozliczać się z nim co do franka. Niekiedy zmuszony byłem oddawać w sklepie zakupione obuwie, gdyż… uważał je za zbyt drogie.”

Olivier de Funès (1949) aktor francuski

Mój ojciec, Louis (1997)

O pieniądzach , O rodzinie , O szczerości

„Adam [Hanuszkiewicz] miał zawsze motyle skrzydła, ziemi to on raczej nie dotykał. I został tym pięknym, kolorowym motylem do końca. (…) Ważne było to, co się dzieje w kulturze, albo to, co myślał Słowacki, Norwid czy Mickiewicz. A sprawy domu, samochodu, zakupy? Codziennie? O nie! On się tym nie zajmował. Jeśli już był zmuszony pojechać do sklepu coś kupić, to zwykle kupował nie to, co trzeba. Kiedyś zamiast nawozu pod róże kupił dywan. Bo nawozu w sklepie nie było, a dywan akurat był.”

Magdalena Cwenówna (1954)

Źródło: Iwona Kłopocka, Adam miał zawsze motyle skrzydła, „Nowa Trybuna Opolska” nr 110, 12 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/139105.html

O domu , O myślach , O myśleniu

„Idę sobie przez podwórze,
Mijam sklep i pralnię,
Ogłoszenie widzę duże
„PSL: NORMALNIE”.
I myśl taka prosta
Do głowy mi wali,
Że kto, kurwa, jest normalny,
Ten się tym nie chwali.
Myślę sobie, kombinuję,
Cóż jest ową normą,
i przypuszczam, że te chuje
tworzą blok z Platformą.”

Krzysztof Daukszewicz (1947) satyryk polski

Teksty satyryczne
Źródło: Pamiętnik IV Rzepy

O myślach , O myśleniu

„(…) Kolejny raz w życiu straci wszystko, ale nie będzie nieszczęśliwa. Po prostu pójdzie dalej. Nie zdziw się, jeśli po głośnym sukcesie znajdzie swoje miejsce na przykład w sklepie z pieczywem. Ona spędzi życie tylko na jednym.
– Na czym?
– Na nieustannej próbie zrozumienia siebie. Wszystko, co zrobi, będzie służyło tylko temu. Tak już jest.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Kocham Paula McCartneya

O życiu , O zrozumieniu , O stracie , O sukcesie

„Pod sześćdziesiątym trzecim, Zofia i Jolanta Kackie, siostry. Pierwsza siedziała cztery lata za manko w sklepie, nie pracuje, zarabia, jeżeli znajdzie amatora na swoje stare kości. Druga to jeszcze lepszy numer. Zdemolowała kiedyś pół lokalu, pobiła milicjanta i w pijanym widzie rozniosła nam radiowóz. No, nie dosłowne, ale co zdążyła, to potłukła i podarła. Obie wyglądają jak czarownice.”

Anna Kłodzińska (1915–2008) dziennikarka i autorka kryminałów milicyjnych.

Źródło: Taniec szkieletów

O siostrze , O tańcu

„W Islandii jest tak dużo Polaków, że polski sklep wydaje się tu być oczywistością. Ta oczywistość na imię ma „Stokrotka” i funkcjonuje w dzielnicy Hafnafjordur (tam, gdzie najwięcej Polaków mieszka). Mały sklepik na uboczu, z zewnątrz prawie niezauważalny. Klientami są głównie Polacy. Mogą dostać tam to, co zwykli jeść od dziecka, a czego nie mogą dostać w islandzkich sklepach – artykuły, o których Islandczycy nie mają pojęcia, albo które w wydaniu islandzkim smakują dramatycznie. Kaszanka, pulpety, leczo, gołąbki, kwaszone ogórki i kapusta, marynowane grzyby, mrożone pierogi i pyzy. Jest trochę słodyczy, a wśród nich narodowy przysmak tubylców, czyli wafle Prince Polo. Są też czasopisma i słownik polsko-islandzki, gdyby jakiś Islandczyk koniecznie chciał poznać treść etykietki polskich buraków. Można zjeść na miejscu, bo na zapleczu jest kuchnia, a w sklepie dwa stoliki. Schabowy! Naleśniki! Pierogi! Bigos! I spróbuj się powstrzymać.”

Mirosław Gabryś (1973)

Frazy osobiste
Źródło: „Fraza” 2007, nr 56

O dzieciach

„Społeczeństwo jakby zawarło umowę z dyktatorem. Darmowa szkoła, 10 gatunków sera i kiełbasy w sklepie, to większości ludziom do demokracji wystarcza. Jednostki, które mogły wzniecić bunt, siedzą od grudnia w więzieniach, a ludzie się o nich nie upominają. Opozycja to tylko Mińsk i trzy największe miasta. Na dodatek jesteśmy zrusyfikowani i rozdrobnieni, nie znamy świata ani zachodniego modelu życia, a kapitalizm widzimy przede wszystkim w rosyjskim, oligarchicznym wydaniu.”

Swiatłana Aleksijewicz (1948) białoruska pisarka i publicystka

o białoruskim społeczeństwie, 17 maja 2011 roku.
Źródło: „Gazeta Stołeczna”, 18 maja 2011 http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80269,9616566,Swietlana_Aleksijewicz__Bialorusi_grozi_znikniecie.html

O ludziach , O szkole , O demokracji

„Zatrudniłem się w warsztacie naprawy telewizorów. Miałem o tym niejakie pojęcie, bo w Warszawie skończyłem technikum przy Zakładach Kasprzaka. Ten mój fiński warsztat był 60 kilometrów od Helsinek, dojeżdżałem pociągiem. Właściwie to było takie bardziej… zaplecze sklepu. Pracowaliśmy we dwóch, plus szef, który stał w tym sklepie za ladą. Naprawiałem trzy telewizory dziennie, a zdarzało się, że więcej, chociaż instrukcje obsługi były po fińsku albo po szwedzku. Odbiorniki nieporównywalne z tymi, jakie pamiętałem z Polski. Najczęściej działałem metodą prób i błędów. Nie raz myślałem, że mnie wyrzucą. Ale szef wszystkie moje porażki znosił cierpliwie. Taki kochany wariat. Kiedy później przeczytał w gazecie, że zostałem wiceprezesem Nokia, przysłał życzenia. Napisał, że jest dumny i że znajomym o mnie opowiada.”

Stefan Widomski (1943) polski działacz gospodarczy

Źródło: Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski, Nokiaman. Tylko głupi umiera bogaty http://wyborcza.biz/biznes/1,101716,11573237,Nokiaman__Tylko_glupi_umiera_bogaty.html?as=1, gazeta.pl, 10 kwietnia 2012 roku

O wariatach , O myślach , O biznesie , O myśleniu

„Miałam świadomość, że ludzie utożsamiają aktorów z granymi przez nich postaciami i przypuszczałam, że będą mnie obwiniać [o śmierć Ryszarda Lubicza, bohatera serialu]. Ale do głowy mi nie przyszło, że sprawy przybiorą aż tak dramatyczny obrót, bym się musiała tłumaczyć na każdym kroku, że będę napiętnowana! A mama mnie ostrzegała… – że to wstyd przed sąsiadami, że żadna sprzedawczyni w sklepie już teraz nic mi nie sprzeda! Dostałam też całą masę sms-ów od znajomych, którzy pytali, dlaczego się na to zgodziłam.”

Jolanta Mrotek (1970) aktorka polska

Źródło: Jolanta Majewska, Dyżurny czarny charakter, teletydzien. pl, 17 kwietnia 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-dyzurny-czarny-charakter,nId,598381

O śmierci , O ludziach , O charakterze

„(…) kilka razy, stojąc w kolejce, usłyszałam: „No, nieładnie tak podrywać żonatych mężczyzn!”. I od razu zaczyna się wtedy w sklepie dyskusja. Niektórzy nawet mnie bronią: „Ale przecież to nie ona uwiodła, to ten pan!”. I bardzo się z tego cieszę, bo to oznacza, że moja rola wzbudza emocje. Okazuje się, że ludzie całkowicie utożsamiają mnie z tą postacią. Kiedyś bałam się, że względu na mój wygląd delikatnej blondynki, zostanę zaszufladkowana do ról „słodkich kobieciątek”… Więc teraz jestem szczęśliwa, że gram postać negatywną.”

Dominika Figurska (1978) aktorka polska

Źródło: Dominika Figurska – Dla widzów jestem Ewą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/812/Dominika-Figurska-Dla-widzow-jestem-Ewa.html

O ludziach , O wyglądzie

„Mówię, że moje serce jest jak wielki pusty worek. Worek jest tak mocny, że mógłby pomieścić cały wielki sklep z każdą ilością towaru, a tymczasem nic w nim nie ma.”

Anna Gavalda (1970) francuska pisarka

Źródło: Chciałbym, żeby ktoś gdzieś na mnie czekał (1999), tłum. Aleksandra Komornicka

O czekaniu , Serce

„Czasami bardzo rośli faceci biorą mnie za swego kolesia. Kończy to się propozycją wypicia kieliszeczka. Gdyby pani zobaczyła, jak wyglądają, nie dziwiłaby się, że nie odmawiam. Czasem dostaję propozycję sfotografowania się z kimś. „Sesje” odbywają się w przedziwnych miejscach, np. w kiosku Ruchu czy w sklepie mięsnym.”

Mirosław Zbrojewicz (1957) aktor polski

Źródło: „Super Express” on-line, 2 lipca 2005

O czasie

„Trudno się w końcu dziwić, że z octu na półkach i pustych haków w sklepie chętnie przeniosła się do kraju obfitości, bo akurat jej to wypadło w tamtych pięknych czasach…”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Kocie worki

„Jak komuna wracała do władzy w latach 90., wszyscy mi mówili, że nic nie można zrobić, żeby uniemożliwić im pochody pierwszomajowe, a ja zabrałem dzieci, poszedłem do Zygmunta Wrzodaka, który przysłał obstawę i nikt nam misek nie sklepał, a zrobiliśmy awanturę taką, że Kwaśniewski, Miller i Oleksy nie mogli przemawiać. Bez przemocy. (…) Są różne sztuczki, które można robić jako kontra.”

Marek Jan Chodakiewicz (1962) amerykański historyk polskiego pochodzenia

Źródło: Bo wolnych ludzi nic nie złamie!, blogpress.pl, 3 lipca 2012 http://www.blogpress.pl/node/13488

O dzieciach , O ludziach

„Jeśli kobieta znajduje w sklepie buciki akurat na swoją miarę, powinna je natychmiast nabyć, jeśli kobieta znajduje w sklepie sweter akurat na swoją miarę, powinna natychmiast kupić sweter o numer mniejszy.”

Gina Lollobrigida (1927) włoska aktorka

O kobietach

„Ada Sari była niezwykła, zaczynając od stroju. Przed wyjazdem do filharmonii i Teatru Wielkiego, gdzie jej towarzyszyłem, krawcowa projektowała jej stroje, a szewc z tego samego materiału robił buciki, zwane prunelkami. Miała ich 40 czy 60 par. Proszę pana – do każdej sukni prunelki. Na głowę zarzucała czarną woalkę z czarnymi kropkami, nazywała je muchami. Do tego szal wenecki spięty na dwa lwy, które w oczach miały brylanty. Na szyi na złotym łańcuchu zawieszała aparat do patrzenia, bo nie używała okularów, była to soczewka oprawiona złotem z brylantem w uchwycie. Dobierała garnitur biżuterii, czyli jeden rodzaj kamienia: brylanty, szmaragdy albo perły. Ada Sari żyła jak w akwarium – sama nigdzie się nie poruszała. W Ministerstwie Kultury prowadzony był kalendarz jej wyjazdów i minister wysyłał samochód. Pamiętam, podczas przerwy w Teatrze Wielkim szliśmy przez hol, ja młodziutki, szczupły chłopiec, ona wielka gwiazda, trzymała mnie pod rękę, a po obydwu stronach wszyscy gięli się w ukłonach. Ada Sari kłaniała się uprzejmie, ja pytałem: „Kim jest ten pan?”, a ona uśmiechnięta odpowiadała: „Nie mam pojęcia”, i szliśmy dalej.(…) Ona nigdy nie była w sklepie. Uczennice żartowały: „Maestra, ile kosztuje jajko?”. A ona: „Pięć złotych.””

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

A kosztowało 40 groszy. Jej się myliły waluty, bo ciągle była w innym kraju.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O samochodach , O gwiazdach

„Książki się teraz na świecie wydaje, jak w sklepie resztę z drobnego banknotu. Większość z nich można sobie śmiało darować.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Dziennik. Zeszyty podróżne 2

O książkach

„Do ukazania się książki [Miasto Boga] byłem Murzynem ze slumsów, za którym ludzie oglądali się na ulicy ze strachem, czy nie zamierzam ich napaść, a w sklepie stawał przy mnie strażnik pewien, że zaraz zwinę ryż czy fasolę z półki.
Teraz tu gdzie mieszkam, nie ma problemu. Sąsiedzi mnie znają. Jestem sławny. Często mnie zaczepiają i proszą, czy mogą sobie zrobić ze mną zdjęcie telefonem komórkowym. Ale gdziekolwiek indziej w Rio czarny to od razu złodziej. Rasizm się mocno trzyma. Policja chętnie bije czarnych, w pracy są dyskryminowani. Zaprowadzenie równości jest rzeczą podstawową. I wszystko zaczyna się znowu od edukacji. Ale szybko się nie zmieni.(…) Niechęć jest wzajemna.”

Paulo Lins (1958) pisarz brazylijski

Źródło: Aleksandra Szyłło, Maciej Stasiński, Jeż z Miasta Boga, „Gazeta Wyborcza”, 26 marca 2012.

O Bogu , O ludziach , O książkach , O strachu

„Gdzieś w 1967 roku byłem pewnego dnia w sklepie Manny's Musical Instruments. Strasznie wtedy padało. Nagle do środka wszedł mały, nieco zmokły facecik, który przedstawił mi się jako Paul Simon. Powiedział, że chciałby, abym przyszedł dziś do niego na kolację, i dał mi swój adres. Powiedziałem, że przyjdę.
Kiedy wszedłem do mieszkania do Paula, on akurat tkwił na czworakach przed takim samym zestawem Magnavoxa, jaki miał Pląsacz z Sun Village. Miał ucho przyklejone do głośnika i słuchał płyty Django Reinhardta.
Po chwili Paul oznajmił mi ni stąd, ni zowąd, że jest wytrącony z równowagi, ponieważ musiał zapłacić w tym roku sześćset tysięcy podatku dochodowego. Pomyślałem sobie, żebym ja tylko mógł zarobić sześćset tysięcy dolarów! A w ogóle ile trzeba zarobić, żeby zapłacić taki podatek? I wtedy wszedł Art Garfunkel. Gadaliśmy razem bez końca.
Powiedzieli mi, że już od dawna nie byli na żadnym tournée. Wspominali z rozrzewnieniem stare dobre czasy. Nie wiedziałem, że nazywali się kiedyś Tom & Jerry i że mieli wtedy hit „Hey, Schoolgirl in the Second Row”.
Powiedziałem im: „Cóż, doskonale rozumiem waszą tęsknotę za rozkoszami życia w trasie, więc chcę wam coś zaproponować… Jutro wieczorem gramy w Buffalo. Co powiecie na to, żebyście pojechali z nami i otworzyli nasz koncert jako Tom & Jerry? Nikomu nie powiem, że to wy. Weźcie sprzęt, jedźcie z nami i zagrajcie «Hey, Schoolgirl in the Second Row» i inne stare kawałki, tylko nie przeboje Simona & Garfunkela”. Pomysł im się spodobał i powiedzieli, że pojadą.
Otworzyli nasz koncert jako duo Tom & Jerry. Potem przyszła kolej na nas. Kiedy bisowaliśmy, powiedziałem do publiczności: „Chciałbym, żeby nasi przyjaciele zagrali jeszcze jeden numer”. Wyszli i zaśpiewali „Sound of Silence”. Wtedy dopiero wszyscy zdali sobie sprawę, że to SIMON & GARFUNKEL. Po koncercie podeszła do mnie jakaś wykształcona pani i powiedziała: „Dlaczego pan to zrobił? Dlaczego żartuje pan sobie z Simona i Garfunkela?””

Frank Zappa (1940–1993) amerykański muzyk rockowy, multiinstrumentalista, kompozytor

Jakbym im naprawdę zrobił chamski dowcip! Co ona, kurwa, myślała? Że te dwie supergwiazdy spadły tu z nieba, a myśmy je zmusili do śpiewania: „OOO-boppa-loochy-bah, she's mine!”?
Źródło: Takiego mnie nie znacie

O myślach , O myśleniu

„Cekaemistów pod sklepami nie ma już…(…) Nocą przychodzili w tych płaszczykach pod sklep. Cekaemiści, bo oni wpadali do sklepu rano i – „cukier, kasza, mąka”, „cukier, kasza, mąka”, „cukier, kasza, mąka.””

Krzysztof Jaroszyński (1953)

Pięć minut – nie ma sklepu.
Monolog z 1990

„W sportowym sklepie pod kwadratowymi filarami kupiłem spory czerwony plecak bez stelarza i upchnąłem do niego dwa śpiwory. Cienkie, ale innych nie mieli. W pustym, wykafelkowanym na zielono mięsnym załadowałem trzy kilo boczku, parę konserw i kabanosy na okrasę i dlatego że lekkie. W tym sklepie było jak w basenie, jak w jakiejś łaźni, na srebrnych hakach wisiały biało-czerwone połcie, a kasa i waga też były srebrne. W pierwszym lepszym sklepie z manekinami na wystawie kupiłem kilka par grubych skarpet. Siekierę kupiłem w sklepie z siekierami. I jeszcze papierosy. A w monopolowym dwie butelki naszego spirytusu. Gdy płaciłem, wpadły mi w oko maleńkie flaszeczki z wyborową, takie na dwa łyki. Wypchałem sobie nimi kieszenie.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

White Raven

„Komunizm był szary – truizm, który zatruł umysły. Więc gdy się bohatersko wyzwolilyśmy, pierwszym odruchem była wizyta w sklepie z farbami. I tak teraz wygląda moja ojczyzna: jakby małpa bawiła się pędzlem. Mnie jednak to imponuje. Ta sobiepańskość, to warcholostwo, ta wolność od reguł, od estetycznej poprawności, od napomnień znawców, czasami wręcz od rozumu: bo jak na przykład nazwać świetlne reklamy przy jednej z głównych szos w kraju, które nocą migają to na zielono, to na czerwono niczym znerwicowana sygnalizacja?”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Nie ma ekspresów przy żółtych drogach

O ojczyźnie , O wolności

„Prezydent Aleksandra Dulkiewicz kupowała alkohol w sklepie? A co, jest zakaz robienia takich zakupów? Nie wolno dorosłej osobie kupować alkoholu? Nie wolno Prezydentowi Miasta robić takich zakupów? Nie widzę tu żadnego problemu. To prywatna sprawa, nie urzędowa. Dajcie spokój!”

Andrzej Duda (1972) polski polityk, prezydent, prawnik

o nagraniu ze sklepu na którym Aleksandra Dulkiewicz kupuje alkohol.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114884,24538402,duda-broni-dulkiewicz-nie-wolno-kupowac-alkoholu-to-prywatna.html#a=66&c=154&s=BoxNewsLink, 11 marca 2019

O alkoholu

„Dwa tygodnie temu zalazłem list. Został wysłany do mnie dwa lata temu, ale przysypały go jakieś papiery i otworzyłem dopiero teraz. Była w nim prośba zespołu The Prodigy o taśmę z próbkami mojego fletu, których chcieli użyć na nowej płycie. Bardzo się zezłościłem, czytając ten list. I nie dlatego, że zespół The Prodigy chciał wykorzystać mój flet na swojej płycie, tylko dlatego, że kilka miesięcy wcześniej sam kupiłem w sklepie dwa albumy The Prodigy. Musiałem za nie zapłacić, a tak nie tylko byłbym na ich płycie, ale dostałbym darmowe egzemplarze autorskie.”

Ian Anderson (1947) brytyjski muzyk rockowy, lider zespołu Jethro Tull

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Münster, 22 lutego 1997.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 158.

O czytaniu

„Tadzik Gumiński (późniejszy docent pediatrii), którego też fascynowała astronomia, mieszkał przy ul. Szpitalnej, a ja przy ul. Garncarskiej. Niedaleko od naszych domów, na Podwalu, tam, gdzie teraz mieści się księgarnia naukowa, był sklep optyczny Maruńczak i spółka. I właśnie w tym sklepie zakupiliśmy soczewki i inne części niezbędne do budowy teleskopu. Ten teleskop, oczywiście, był prymitywny. Ale dzięki niemu wiele nocy spędziliśmy na obserwacji nieba, rozszyfrowywaniu układów gwiezdnych. To była naprawdę wielka frajda.”

Włodzimierz Ptak (1928–2019) polski immunolog, mikrobiolog

Źródło: Teresa Bętkowska, Mistrz niszowej dyscypliny, „Alma Mater” nr 126–127, sierpień-wrzesień 2010, s. 43 http://www2.almamater.uj.edu.pl/126/17.pdf.

„Spora część żyjących obecnie pamięta jeszcze okupację i istniejący wtedy terror i ograniczenia, m. in. w zaopatrzeniu w żywność. Inni wiedzą o nich z opowieści, literatury czy nauki. Nie tak było we Francji. Tam wszystko było inaczej. Niemcy nie występowali jako dumni zdobywcy. Do Francuzów odnosili się chyba z pewnym kompleksem niższości. Nie było mowy o wykorzystywaniu w codziennym życiu stanowiska zwycięzców. Gdy Niemiec czegoś potrzebował, stawał grzecznie na końcu kolejki i nie pomstował, gdy zabrakło dla niego, np. miejsca w wagonie sypialnym, biletu do teatru czy na koncert. Gdy Niemiec chciał się o czymś poinformować w sklepie czy na ulicy, kłaniał się grzecznie upatrzonemu Francuzowi i starał się, choćby najbardziej łamaną francuszczyzną, wyjaśnić mu swoje życzenie. Nawet gdy Francuz odpowiedział mu po niemiecku, Niemiec nie porzucał wysiłków mówienia po francusku.”

Kazimierz Leski (1912–2000) inżynier polski, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego

Źródło: Życie niewłaściwie urozmaicone. Wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1989, s. 240–241.

O literaturze , O wysiłku , O nauce