Cytaty na temat posada (42 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Musisz najpierw być zadowolony z siebie, z tego, jak brzmi zespół, bo to twoja rodzina. Nie będziesz szczęśliwy, jeśli grasz nie to, co lubisz najbardziej. Ja to nazywam sukcesem. Opowiem pewną historię z lat 60. Zaproponowano mi posadę wokalisty w zespole. Nazywał się The New Vaudeville Band. Wyjeżdżał właśnie w wyprzedane tournée po Stanach Zjednoczonych, jego przebój Winchester Cathedral znajdował się na pierwszym miejscu amerykańskiej listy. W najpiękniejszych snach nie można marzyć o lepszej propozycji. Warunki finansowe były równie oszałamiające: sto funtów tygodniowo. Nigdy wcześniej nie widziałem banknotu o takim nominale. Nawet nie wiedziałem, że istnieje. I wtedy kobieta, menedżer, powiedziała: Zgódź się, jeśli wierzysz w powodzenie tego zespołu. Bo będziesz zapamiętany i rozpoznawany po pierwszym sukcesie. Jeśli nie wierzysz i nie zrobisz kariery, ta decyzja będzie twoim największym błędem. Jeśli nie wierząc, odniesiesz sukces, uwięzi cię on na resztę życia. Poświęcając się natomiast gorszemu projektowi z wiarą, być może przegrasz, ale pozostanie przynajmniej satysfakcja. A kiedy sukces wreszcie nadejdzie, nie będzie nic piękniejszego. Dlatego Deep Purple nie ulega modzie. Zachował siły i wierzy w to, co robi.”

Ian Gillan (1945)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – 20 sierpnia 2003.
Źródło: Piotr Kaczkowski, 42 rozmowy, Prószyński i S-ka, Warszawa 2004, ISBN 83-7337-709-3, s. 238.

O decyzjach , O snach , O sile , O kobietach

„Jest faktem, że środowisko moich przyjaciół, z którymi po 1989 roku zmienialiśmy Polskę, chciało być łaskawe dla wszystkich obywateli. Dać im szansę budowy nowej Polski. Ta druga strona, ludzi dawnego aparatu, z początku się nas bała, że będziemy się mścić. Ale kiedy zobaczyli, że nie pałamy chęcią zemsty, nabrali poczucia pełnego bezpieczeństwa i siły. Zaczęli nomenklaturowo dzielić korzyści, zyski i posady. Żałuję, że do tego doszło, uważam to za oczywistą patologię, pewnie mogliśmy to energiczniej zwalczać. Ale jednocześnie jestem historykiem z zawodu i sposobu myślenia. Lubię porównywać. Zatem kiedy spoglądam na Ukrainę, z którą wiąże nas historia, to widzę kraj pod wodzą gigantycznych magnatów, oligarchów. Spójrzmy na Rosję, na jej autorytarne rządy. Kiedy porównuję, to myślę, że nam się jednak udało. A te wszystkie patologie były ceną transformacji. Należy te nieprawidłowości zwalczać, ale nie metodą gilotyny, ograniczania demokracji.”

Bronisław Geremek (1932–2008) polski historyk i polityk

Źródło: wywiad, „Nowa Trybuna Opolska” http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070429/WYWIAD/70430027/-1/RSS

O ludziach , O demokracji , O historii , O myślach

„Rzecz nie stoi. I z posad
nie rusza się. To fakt.
Bo rzecz to przestrzeń, poza
którą tej rzeczy brak.”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: Martwa natura, tłum. Stanisław Barańczak

O naturze

„Mechaniczne takie wprowadzanie żywiołów rosyjskich do Polski nie ogranicza się do tego jednego środka. Nie przypominając już znanych od dawna praw nabywania ziemi na Litwie i Rusi, nie mówiąc o wprowadzeniu Rosjan na wszelkie rządowe lub zależne od rządu posady, dość zwrócić uwagę na owo niepomyślne osiedlanie kacapów w miejscowościach pod – fortecznych, na sprowadzanie robotników z całej Rosji do robót rządowych w Polsce, wreszcie na owo wydalanie Żydów z Moskwy z pozostawieniem im możności osiedlania się u nas, wskutek czego do Warszawy napłynęła olbrzymia masa zruszczonego żydostwa.”

Roman Dmowski (1864–1939) polski polityk

Źródło: Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

O myślach , O myśleniu

„Komuna nie uznaje żadnego państwa i dąży do tego, aby wszystkie potrzeby ludzkie zbiorowe, wymagające organizacji, zaspokajane były przez swobodne stowarzyszenia. Nieuznawanie państwa wyraża się w postępowaniu prywatnym każdego z jej członków.
a) Członek komuny nie podaje skarg do sądu.
b) Nie bierze udziału w sądach przysięgłych.
c) Nie świadczy przed sądem, chyba w celu ocalenia podsądnego.
d) Nie przyjmuje wezwania sądowego w sprawach cywilnych.
e) Nie wykonywa wyroków sądowych, które mu dają moc krzywdzenia kogoś.
f) Nie denuncjuje złodziei ani zbrodniarzy przed policją.
g) Nie pomaga policji w wykryciu lub schwytaniu przestępcy.
h) Nie przyjmuje żadnej posady w służbie policyjnej lub jakiej bądź służbie rządowej.
i) Nie bierze udziału w żadnych instytucjach przez rząd zakładanych lub protegowanych (jak np. kuratoria trzeźwości, czytelnie wiejskie, zakłady dobroczynności itp.).
k) Nie bierze udziału w żadnych objawach legalizmu rządowego ani w żadnych składkach przez rząd inicjowanych (jak np. proponowane gminom wiejskim składki na pomniki, szkoły, czytelnie).
l) Jeżeli nie może odmówić złożenia przysięgi (jak np. w wojsku), to jednak nie przywiązuje do niej żadnej wartości wewnątrz sumienia swego.
m) Jeżeli nie może odmówić służby wojskowej, to jednak w razie wojny zachowuje się tak, by nie szkodzić ludziom, zatem zupełnie biernie.
n) Nie uznaje żadnych praw cywilnych, jakie rząd daje w małżeństwie nad żoną i dziećmi.
o) Nie oddaje dzieci do szkół rządowych.”

Edward Abramowski (1868–1918) polski filozof i działacz polityczny

Źródło: Ustawa stowarzyszenia „Komuna” z: Edward Abramowski, Pisma, tom I http://dir.icm.edu.pl/pl/Pisma/Tom_1/322, Warszawa 1924

O małżeństwie , O wojnie , O dzieciach , O ustawie

„Moje kontakty wystarczyły, żeby zarabiać godziwe pieniądze jak na tamte czasy, a nie tyrać w warsztacie samochodowym za bezcen, być wyzyskiwanym i, co więcej, żeby kraść na państwowym. Jeszcze w szkole miałem praktyki w FSO na Żeraniu. Tam codziennie jeden nowiutki Fiat wyjeżdżał na lewo. Byłem tego świadkiem, dlatego nie chciałem pracować na państwowej posadzie.”

Leszek Danielak (1951)

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O pieniądzach

„Ostatnie dekady były czasem niebywałego rozmnożenia wszelkich form wyższego wykształcenia i nieprzerwanego wzrostu liczebności zastępów studentów. Tytuł uniwersytecki obiecywał wyśmienite posady, dobrobyt i splendor: pula gratyfikacji rosła wprost proporcjonalnie do stale poszerzającej się liczby osób z dyplomami. Dzięki koordynacji między popytem a podażą, rzekomo z góry ustalonej, gwarantowanej i niemal automatycznej, trudno było się oprzeć uwodzicielskiej mocy obietnicy. Teraz jednak tłumy uwiedzionych zmieniają się hurtowo i błyskawicznie w zastępy sfrustrowanych. Pierwszy raz za naszych czasów, cały rocznik absolwentów staje przed dużym prawdopodobieństwem, a wręcz pewnością wykonywania dorywczych, tymczasowych, i niestabilnych prac, nieodpłatnych „szkoleniowych” pseudo-prac, kłamliwie przemianowanych na „praktyki” – wszystko to znacznie poniżej nabytych umiejętności i lata świetlne poniżej poziomu oczekiwań. Albo doświadczają bezrobocia trwającego dłużej, niż zajęłoby kolejnemu rocznikowi absolwentów dodanie swoich nazwisk do i tak niebywale długiej listy oczekujących na pracę.”

Zygmunt Bauman (1925–2017) polski socjolog, filozof, eseista

Źródło: krytykapolityczna. pl, 27 lutego 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/BaumanOpokoleniuwyrzutkow/menuid-1.html

O wykształceniz , O czasie

„We Francji mamy do czynienia z 300 lokalnymi sieciami wymiany, zwanymi Grain de Sel, dosłownie „Ziarna soli”. Te systemy – które pojawiły się na pewnych obszarach w momencie, kiedy stopa bezrobocia sięgnęła około 12% – ułatwiają wymianę wszystkiego poczynając od czynszu, na płodach rolnych kończąc, ale to nie wszystko. Co dwa tygodnie w południowo-zachodniej Francji, w Ariege, odbywa się wielkie przyjęcie. Ludzie zjeżdżają się, aby handlować nie tylko serami, owocami i ciastami, jak w zwykłe dni, ale również godzinami usług hydraulicznych i fryzjerskich, lekcjami żeglarstwa i języka angielskiego. Akceptowane są tylko waluty miejscowe! Pieniądz miejscowy tworzy pracę, a ja odróżniam pojęcie „praca” (work) od pojęcia „posada” (jobs). Dzięki posadzie zarabiasz na życie, natomiast praca to coś co robisz, ponieważ sprawia ci to przyjemność. Posady będą się coraz bardziej dezaktualizować, podczas gdy pozostaje prawie nieskończona ilość fascynującej pracy od wykonania.”

Bernard Lietaer (1942–2019)

Źródło: rozmowa Sary van Gelder, Ponad chciwością i niedostatkiem, „Zielone Brygady. Pismo ekologów” nr 5 (185), lipiec 2003 http://zb.eco.pl/publication/ponad-chciwoscia-i-niedostatkiem-p1630l1

O życiu , O pieniądzach , O ludziach , O przyjemności

„Linia gazety jest aktualnie taka, że stalinowskie obozy były – jak głosi to neogorralenvolk sprzymierzonego z PO Gorzelika – „polskimi obozami”. No bo przecież, pisze funkcjonariusz gazety, strażnikami byli tam w większości Polacy, rząd, który je nadzorował, też składał się z Polaków, nie? Więc bez wdawania się w szczegóły, czas zacząć mówić i o tej „polskiej winie”. Nie będę się wdawał w ustalanie, czy Salomon Morell był bardziej Polakiem czy Żydem. Na pewno żydowskim pochodzeniem legitymowała się w czasach stalinowskich większość wysokich funkcjonariuszy UB. Wśród tych, którzy po roku 1956 zostali w wewnętrznych postępowaniach resortu uznani za „przekraczających uprawnienia” i „karnie usunięci”, to znaczy przeniesieni na lukratywne posady do cywila, zwykle pod nowymi nazwiskami i ze sfabrykowanymi życiorysami, odsetek Żydów jest wręcz astronomiczny.”

Rafał A. Ziemkiewicz (1964) polski pisarz

Źródło: Niezbędnik półinteligenta, „Gazeta Polska”, 14 marca 2012

O czasie

„Mentalność postkolonialna pojawia się w byłych koloniach, a Polska najpierw była kolonią sowiecką, a teraz nadal jest kolonią – niemiecką, unijną, trochę rosyjską. Okrągły Stół nie był aktem wyzwolenia się spod obcego panowania, tylko przejęciem władzy przez trochę inną grupę, która dogadała się z tą poprzednią. Mamy teraz władzę wasali. W każdej kolonii są takie kawałki gospodarki, które trafiają w lokalne ręce, ale większość potencjału gospodarczego służy zawsze zagranicznej metropolii. Odbywa się drenaż zasobów i pieniądza. Suwerenność w sprawach gospodarczych jest ograniczona przez zagranicę (u nas przez Unię). Wielka Brytania, Szwecja, Czechy i Węgry nie zgodziły się oddawać pieniędzy na spłacanie greckich rachunków. Polska za to wykazała się mentalnością kolonialną – metropolia żąda, to Tusk wiernie wykonuje polecenia, okrada NBP z narodowych zasobów, aby je przekazać Grecji, a w praktyce nie Grecji, tylko francuskim i niemieckim bankierom, bo to oni trzymają greckie weksle. Tu nie chodzi o ratowanie Grecji. Tu chodzi o to, by w Paryżu i Berlinie nie zbankrutowały duże banki, które zarządzają funduszami emerytalnymi. A zatem Tusk dopłaca Niemcom i Francuzom do ich dobrobytu, a nie Grekom do biedy. Draństwo kolonialnego urzędasa zazwyczaj kończy się na jakiejś ciepłej posadzie w metropolii. Gdzie wylądował Buzek? Dokąd wybiera się Tusk? Gazety piszą, że szuka czegoś w Brukseli. Z kolei Radek mizdrzy się, by dostać stołek w NATO. Wiedzą, że tu, w zmarnowanej kolonii, nie ma dla nich przyszłości.”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

Źródło: Czas radykałów, naszdziennik.pl, 14 kwietnia 2012 http://naszdziennik.pl/index.php?dat=20120414&typ=my&id=my07.txt

O czasie , O przyszłości

„(…) Murzyni w obecnem czasie w modzie. Do jakiego teatru się pan nie wybierzesz, dwóch, trzech ich przedstawia, a już najmarniej jeden. Podobnież artyści, co ich podgrywają, nie myją się z czarnej farby już po pare miesięcy – nie opłaci się jem, bo wiedzą, że w następnej sztuce znowuż za Murzynów będą. Żony jem w domu raban podnoszą, do pościeli nie chcą puszczać, ale żaden się nie myje. (…)
Rozchodziło się o to, że Turki wojne jemu wypowiedzieli, a że duchowieństwu nie wypada się naparzać, wynajęli księża tego Murzyna, żeby się za nich z Turkamy obleciał.
A nazywał się on (…) Hotello, dlatego, że Murzyni w hotelach najczęściej służą za dzwońców, czyli szwajcarów.
(…) Tak nasz z koleżką zgniewał, żeśmy chcieli się do niego podnieść i na scene wejść, towarzyskiego alibi go nauczyć. (…)
(…) ten ów Murzyn mówi:
„Owszem, proszę duchownych osób, mogie knoty Turkom spuścić, ale pod waronkiem, że katolickie kobiete pod tytułem Desdymona za małżonkie mi dacie”.
„Owszem, proszę bardzo – mówiom księża – załatwione” – i dali jem ślub. Ale nadleciał ojciec tej kobiety i mówi, że mowy o tem być nie może, boby się nie mógł z czarnem zięciem w towarzystwie pokazać. Ale ponieważ że ona się zgadzała, Murzyn zaczął się do teścia stawiać.
„Odskocz, tatuś, od nowożeńców, bo będzie niedobrze. Widziałem mętrykie – Desdymona jest pełnoletnia i pozwoleństwa rodziców nie potrzebuje. Chodź, Mondzia, do domu noc poślubne uskuteczniać!”
I poszli. Pokazało się potem, że stary Desdymony miał rację. Murzyn okazał się skończonem żłobem i niemożebny w pożyciu.
Tak się złożyło, że sąsiadka, cholera, ukradła Murzynowej chustkie do nosa, którą on jej dał w prezencie… Co ten lebiega o te chustkie za grandy toczył (…). Trzy godziny nas wszystkich męczył, a najwięcej żonę.
(…) żona szuka wszędzie, nie może znaleźć, to (…) mówi, na jury, że w praniu.
Jak oparzony wyleciał, za chwilę jest nazad, widocznie na górze był, przejrzał na sznurach całe pranie, i wiesz pan, co zrobił?…
Wtenczas to właśnie chcieliśmy z koleżką iść do niego na te scene. „Kobiete, łobuzie, bijesz o głupie chustkie za sto złotych?!”
Ale na tem nie koniec. Jeden oficer, któren na posadę gienerała lefrektował i chciał Hotella z niej wyślizgać, do pucu mu natrajlował, że jeden podporucznik do Desdymony uderza. Myślał, że Murzyn podporucznika zimnem trupem położy i do mamra go za to zamkną.
Detalicznie wszystko mu streszczał, jak podporucznik się z jego żoną podbawiał. Ten niby tyż to słucha, ale furt powtarza: „gdzie chustka” i „gdzie chustka”?
Wiesz pan, jak się skończyło – przeliczył jeszcze raz bieliznę z magla i u d u s i ł żonę, ponieważ że chustki nie było!
(…) Zanadto nie trzeba się znowuż nad Murzynamy rozczulać, bo i między niemy dranie się trafiają. Jedź pan do Łodzi, to się pan przekonasz!”

Stefan Wiechecki (1896–1979) pisarz i dziennikarz polski, humorysta (pseud. Wiech)

Źródło: Ksiuty z Melpomeną

O kobietach , O wojnie , O domu , O myślach

„Kiedy obywatel odmawia posłuszeństwa, a urzędnik rezygnuje z posady, wówczas dokonuje się rewolucja.”

Henry David Thoreau (1817–1862) amerykański pisarz, poeta i filozof

„Nie zależy mi na funkcjach, posadach, tylko na dobrej robocie dla ludzi, którzy przynoszą dochód narodowy państwu.”

Zenon Tyma (1952) polski polityk

Źródło: Z Samoobrony w szeregi PiS, gazeta.pl, 17 lutego 2011 http://opole.gazeta.pl/opole/1,35086,9120264,Z_Samoobrony_w_szeregi_PiS.html

O ludziach

„Dostałem kategorię „A”, ale ponieważ Polska była na tyle silnym mocarstwem, miała taką potężną armię, tylu wykształconych i dyplomowanych inżynierów-oficerów, moja osoba okazała się zbyteczną. Zresztą, co tu owijać w bawełnę, dano mi „nadliczbówkę” – mnie, mojemu bratu, również inżynierowi, moim wszystkim kolegom Żydom z wykształceniem średnim i wyższym – a to dlatego, że nie chciano mieć oficerów Żydów w Armii Polskiej. (…) Co do mnie, byłem przekonany, że mógłbym zrobić jeszcze dziesięć dyplomów i mimo to nie dostałbym posady rządowej w Polsce.”

Calek Perechodnik (1916–1944)

Spowiedź (1943)

O wykształceniz

„Do tej sytuacji jak ulał pasują słowa z piosenki Wojciecha Młynarskiego „co by tu jeszcze spieprzyć panowie, co by tu…?”, żeby stracić posadę w rządzie Tuska.”

Zbigniew Kuźmiuk (1956) polski polityk

o pozostawieniu ministrów Grada i Rostowskiego na zajmowanych stanowiskach.
Źródło: blog Zbigniewa Kuźmiuka, 29 kwietnia 2011 http://kuzmiuk.blog.onet.pl/Rostowski-i-Grad-zostaja,2,ID426426024,n

„Posada ministra finansów niczym się nie różni od bycia psem Czanga. Nie zamierzam dłużej robić za psa, wolę ponownie stać się człowiekiem.”

Song Ziwen (1891–1971)

rezygnując ze stanowiska finansów (1933).
Źródło: Jonathan Fenby, Chiny. Upadek i narodziny wielkiej potęgi, Kraków 2009, s. 357–358.

O narodzinach

„Po pierwsze, wysokie bezrobocie utrzymuje płace na niskim poziomie. Pracownicy obawiający się utraty posady zgodzą się na tyle, ile się im zaproponuje – więc stawki za godzinę spadają. (…) Niskie płace pozwalają zwiększać zyski korporacji. (…) Po drugie, wysokie bezrobocie napędza hossę na Wall Street. To dlatego, że FED skupuje obligacje długoterminowe tak długo, jak długo bezrobocie pozostaje na wysokim poziomie. To z kolei obniża rentowność obligacji i tym samym ściąga inwestorów na rynek akcji – co sprzyja wzrostowi płac prezesów i prowizjom maklerów.”

Robert Reich (1946)

Źródło: Dlaczego republikanom zależy na wysokim bezrobociu?, krytykapolityczna.pl, 9 sierpnia 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/gospodarka/20130809/dlaczego-republikanom-zalezy-na-wysokim-bezrobociu#comment-66317.

„Tak czy owak wszystko dobrze się skończyło. Zmieniłem kierunek studiów na historię z ukierunkowaniem polityczno-filozoficznym i poznałem kilku nowych przyjaciół. Od tego czasu, życie na uczelni było wszystkim czego pragnąłem począwszy od niewielkiej ilości czasu jaki ode mnie wymagano. Tak naprawdę, nigdy się nie pogodziłem z faktem, że osiągnięcia na uczelni to coś wymagającego wysiłku. Dwa lata później zakończyłem swoją edukację z bardzo średnimi ocenami i dwoma na nowo odkrytymi i raczej naiwnymi ambicjami z lat młodzieńczych. Chciałem podróżować. I chciałem pisać.
Chęć oczywiście, sama w sobie nie gwarantuje sukcesu. Niestety moje raczej cieplarniane wychowanie nie nauczyło mnie tego. Nie nauczyły mnie tego również 3 lata w instytucji edukacyjnej, gdzie kobiety w średnim wieku codziennie sprzątają ci pokój i ścielą łóżko. Prawdę mówiąc byłem zepsuty. Przeniosłem się do Londynu, który wessał mnie niczym doktora Watsona na początku Studium w szkarłacie. W przeciwieństwie do Dr. Watsona nie zamierzałem jednak pozostać na długo – chciałem zaoszczędzić jedynie trochę pieniędzy, coś napisać i wybrać się w podróż dookoła świata płacąc za wszystko z zaliczek od hojnego wydawcy.
Jasne.
Londyn zweryfikował te marzenia. W domu, w Norfolk, a nawet w Cambridge, moje pragnienie zostania pisarzem odróżniały mnie od tłumu. W Londynie, fakt, że chcesz zostać pisarzem (artystą, reżyserem ) było czasem czymś dobijająco przeciętnym. Każdy w Londynie pisze powieść, planuje to zrobić, zna kogoś kto to robi, pracuje w wydawnictwie, albo co najgorsze z wszystkiego – już coś wydał.
Dzięki szczęśliwej sytuacji geopolitycznej będącej następstwem kliku wieków brytyjskiego imperializmu ustępującego pola szybko rozwijającej się strefie wpływów Stanów Zjednoczonych, ludzie na całym świecie chcą się uczyć angielskiego.
Z zupełnie zrozumiałych, choć pedagogicznie niepewnych powodów, ludzie wierzą, że jedyny sposób by nauczyć się angielskiego to lekcje z native speakerami. Dodaj do tego powszechną żyłkę handlową przedsiębiorców, odrobinę sprytnej reklamy i oto wynik – przemysł Nauki Języka Angielskiego (NJA). Niecały rok od momentu, gdy zdecydowałem, że chcę żyć i pracować za granicą znalazłem się w Istambule mając za sobą cztery tygodnie treningu w International House bez wartego uwagi doświadczenia i z większą pensją niż lokalny lekarz. Czyż gospodarka rynkowa nie jest wspaniała?
NJA była dla mnie dość przypadkową karierą (zapewne podobnie jak w przypadku 90% jej pracowników), lecz dziwnym trafem kontynuowałem ją 14 lat. Poczucie winy w stosunku do nieszczęsnych tureckich lekarzy sprawiło, że dobrze wyuczyłem się tego fachy. Czytałem literaturę, dołączyłem do zawodowych stowarzyszeń, zapisałem się na dalsze kursy. Z Istambułu jeździłem do Londynu, Z Londynu do Madrytu, z Madrytu do Glasgow. Z nieopierzonego ucznia stałem się dyrektorem studium, potem doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie NJA i wreszcie trenerem nauczycieli. Moje wynagrodzenie rosło. Niewielkie szkółki otworzyły mi drogę do w miarę poważnych instytucji, które otworzyły mi drogę do profesjonalnych firm, które otworzyły mi drogę do posady na uniwersytecie. Rozdawałem foldery na konferencjach. Ale zaraz…
Czy nie chciałem zostać pisarzem? No tak. Podczas, kiedy utrzymywałem się z uczenia angielskiego, również pisałem w tym języku. czasem wściekle, czasem spokojnie i leniwie – zależnie od nastroju. Pisałem krótkie historie, pisałem artykuły. Pisałem scenariusz i poświęciłem półtora roku mojego cennego czasu próbując sprawić aby jakiś filmowiec potraktował go poważnie. Pisałem powieść. Zupełnie nic nie wydałem i nikt nie zrobił filmu.
Na plus mogę policzyć to, że pisałem to na co miałem ochotę.
W końcu napisałem Modyfikowany węgiel. Golancz go wydał, Hollywood kupiło, a ja zostawiłem swoją stałą pracę.
Osiem miesięcy. Tak po prostu.
Ciągle piszę. Musiałbym być martwy albo sparaliżowany, żeby przestać.”

Richard Morgan (1965)

Źródło: informacja biograficzna z obwoluty Modyfikowanego węgla

O języku słowackim , O życiu , O kobietach , O ludziach

„Gdybym był ogniem, spaliłbym świat cały,
Gdybym był wiatrem, rozniósłbym go jeszcze,
Gdybym był wodą, spuściłbym nań deszcze,
Gdybym był Bogiem, z posad bym go zwalił.”

Cecco Angiolieri (1260–1312)

Źródło: Gdybym był ogniem, spaliłbym świat cały…, tłum. Maciej Froński

O Bogu , O świecie , O wodzie

„Powiedziały mi wtedy, że powodem, dla którego chłopcy tak gorliwie zabiegają o to, by się całować z dziewczynami, jest fakt, że czynności związane z pocałunkiem pobudzają ich kutasy do wzrostu. Im więcej dziewczyn dany chłopak zdoła pocałować, tym większy będzie jego kutas, a chłopcy, którzy wyhodują sobie największego, otrzymają najlepiej płatne i najbardziej prestiżowe posady. Naprawdę, to bardzo proste.”

Chuck Palahniuk (1962)

Potępieni (2011)

O pocałunku , Chłopak

„Nie przyjęłabym posady ministra kultury.”

Doda (1984) polska piosenkarka (Doda; Doda Elektroda)

Źródło: czat, interia.pl, 13 lutego 2006

„Znalazłeś sobie dobrą posadę? Dobrze zarabiasz? Tam mamo bardzo dobrze. W jakiej branży? No wiesz, to taki rodzaj dystrybucji. Dla ważnego importera.”

Hubert Selby (1928–2004) pisarz amerykański

Requiem dla snu (1978)

„Polityka oszczędności nie tworzy dobrobytu. Tworzą go stabilne, dobrze płatne miejsca pracy, rozsądna redystrybucja dochodu narodowego, wysoko finansowane, sprawnie działające usługi publiczne. Jeśli Europa ma się wydobyć z kryzysu, potrzebuje prorozwojowej polityki, której kosztów nie są w stanie ponosić obywatele, dla których choćby praca na stabilnej posadzie z przyzwoitym wynagrodzeniem jest szczytem marzeń.”

Jakub Majmurek (1982)

Źródło: Socjalizm albo barbarzyństwo, krytykapolityczna.pl, 7 maja 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/MajmurekSocjalizmalbobarbarzynstwo/menuid-197.html

„Gdy kobieta dobiega czterdziestki, ma męża, kilkoro dzieci i spokojną posadę etatowego lekarza, przestaje na ogół marzyć o niezwykłych przygodach w dalekich krajach. Ja jednak, w tych właśnie warunkach, nie wyrzekłam się jeszcze młodzieńczych swych snów o podróżach.”

Claudie Fayein (1912–2002)

Źródło: Proceder Podróży..., „Życie Literackie” nr 7, 16 lutego 1958, s. 12. http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14901

O życiu , O kobietach , O dzieciach , O snach

„Możemy się wreszcie zająć pytaniem: co byłoby bez biurokracji? Przestałoby państwu grozić bankructwo. Utrzymanie biurokracji przekracza od dawna siły finansowe wszystkich państw kontynentu europejskiego. Obcina się pensje urzędnikom, a za to przybywa ich całymi hufcami. Z nieuchronnego bankructwa państw wyłania się widmo anarchii na kilka pokoleń. Wspomnijmy tylko o tzw. „klasie średniej”, wieszającej się klamki państwowej. Jednocześnie mniej więcej bankructwo kilku państw europejskich toć bankructwo urzędników, oficerów, nauczycieli wszelkich rodzajów i stopni, sędziów policji, dostawców przemysłowych i handlowych, tudzież upadek mnóstwa drobnych „kapitalistów” i znacznej większości towarzystw akcyjnych. Nie zapobiegnie się temu inaczej, jak obcięciem radykalnym wszystkich budżetów w ogóle i zmniejszeniem podatków. Bez biurokracji żyłoby się w atmosferze wzajemnej życzliwości państwa wobec społeczeństwa. Zniknęłyby powody do starć, gdyby urzędy państwowe ograniczyły się do spraw państwowych, a przestały mieszać się w sprawy społeczne. Zniknęłoby schorzenie organizmu polskiego, pochodzące stąd, że niemal cała inteligencja nasza siedzi na publicznych urzędach. Wszyscy są niewolnikami „pierwszego”, zawiśli materialnie od władzy urzędowej. Jakżeż wobec tego ma ta inteligencja tworzyć „opinie publiczne”, skoro nie może wypowiadać swej myśli? Inaczej byłoby, gdyby się rzucili do handlu i przemysłu. Gdyby młodzież nie mogła liczyć na posady urzędowe, zmieniłaby się struktura społeczna w Polsce na korzyść narodu polskiego. Przestalibyśmy być najuboższym w Europie narodem. A my nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, żeśmy tacy ubodzy! My zatraciliśmy wszelki miernik bytu materialnego i nie wiemy nawet, jak wygląda zamożność. Ubóstwo nasze stanowi ciężką kulę u nogi dla wszystkich kategorii naszego bytu, od polityki do literatury.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O biurokracji
Źródło: Państwo i Prawo, Wydawnictwo WAM, Kraków 1997, s. 92–93.

O młodzieży , O inteligencji , O literaturze , O myślach

„Nie przyjechałem do Gwinei, bo dawała mi jakieś widoki na karierę. Nie zamierzałem też zarobić na moim powrocie do ojczystej ziemi. Wszystko było dokładnie zaplanowane. Owszem miałem możliwości pracy w innych koloniach portugalskich, a nawet w samej Portugalii. Co więcej zostawiłem dobrą pracę w Centrum Rolnictwa, aby otrzymać drugorzędną posadę inżyniera w Gwinei. Jednak ja zamierzałem wykonać mój plan, którego celem była poprawa sytuacji mojego ludu i walka z Portugalczykami.”

Amílcar Cabral (1924–1973)

o swoim powrocie do Gwinei w 1952.
Źródło: Amilcar Cabral (3): Powrót do Afryki, afryka.org, 5 czerwca 2008 http://afryka.org/afryka/amilcar-cabral--3---powrot-do-afryki,news/

O ludziach , O walce

„Są też ministrowie, o których opowiada się, że powinni zostać odwołani, małe posady utrzymają, przynajmniej w najbliższych miesiącach. Tu dwa pierwsze miejsca zajmują Mariusz Łapiński i Krystyna Łybacka. Spekulacje dotyczące Łapińskiego mają mocne podstawy: namnożył może nawet więcej konfliktów niż Andrzej Celiński, niewiele zrobił. Ale ma opinię ulubionego ministra premiera. Leszek Miller lubi bowiem twardych graczy. Jednak niekoniecznie takich, którzy w efekcie przegrywają.”

Janina Paradowska (1942–2016) dziennikarka polska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka”, 20 lipca 2002

„Architektura dokoła, jakkolwiek nie miała bynajmniej cechy posępnej, była jednak wyrazem woli niezłomnej, siły niepokonanej, trwałości wiecznej; jedynie kataklizm kosmiczny mógł był otworzyć wyjście z tych niezdobytych murów poprzez kamienne budowle. Żeby obalić te pylony utworzone z gór skalistych, musiałaby ziemia zachwiać się w posadach…”

Théophile Gautier książka Romans mumii

wyjątkowość architektury staroegipskiej.
Romans mumii (1858)
Źródło: s. 124

O sile

„Pamięta pan nocną konferencję po taśmach Renaty Beger? Te słowa Tuska, Komorowskiego, przepraszam, prezydenta Komorowskiego, bo ja jednak szanuję urząd, to był szok. Mnie się wtedy sufit zawalił na głowę! Ja w tym Sejmie, w tym hotelu jestem od dwudziestu lat i takich rozmów odbywały się tutaj tysiące. Ci sami ludzie, którzy mnie tak krytykowali, prowadzili je wtedy i prowadzą dzisiaj! Czego to ja nie widziałem przy takich targach Bronisława Komorowskiego, Donalda Tuska czy Marka Borowskiego? I oni wyskakują o północy i urządzają konferencję, że zamach stanu, że skandal?! A dzisiaj premier negocjuje tygodniami z Bartoszem Arłukowiczem, który za ministerialną posadę i pierwsze miejsce na liście przechodzi do jego klubu.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

Źródło: Na sołtysa nie miałbym szans, rp.pl, 16 lipca 2011 http://www.rp.pl/artykul/688236.html

O ludziach

„Nasze społeczeństwo, podobnie zresztą jak rosyjskie, nie jest przystosowane do demokracji i wcale nie chce wolności. Ludzie są zepsuci jeszcze przez PRL. Większość życia pracowali na państwowej posadzie, zawsze inni mówili im, co mają robić i myśleć. Teraz czują się zagubieni. Dlatego pragną zamordyzmu. Musimy mieć silne państwo, żeby opanować korupcję i bezrobocie. Zobaczcie, z włoską mafią poradzić sobie umiał tylko Mussolini.”

Lech Woszczerowicz (1940) polski ekonomista i polityk

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 5 czerwca 2006

O ludziach , O demokracji , O myślach , O wolności

„Cały kłopot polega na tym, że z wiekiem człowiek zdobywa wiedzę, coraz wyższe kwalifikacje i coraz więcej wymaga od życia. Byłem rówieśnikiem A. D. – miałem czterdzieści pięć lat; stan wolny; pracownik administracyjny wyższego szczebla bez zakresu obowiązków. Od chwili kiedy przyjąłbym każdą posadę za każde pieniądze – ot tak, żeby tylko pracować – upłynęło ze dwadzieścia lat. Ale teraz przyzwyczaiłem się do czterech dobrych posiłków dziennie i paru innych rzeczy, które wymagają dochodu rocznego wyrażającego się liczbą pięciocyfrową.”

James Murdoch MacGregor (1925–2008)

Zespół

O pieniądzach , O wieku

„Wyklęty powstań, ludu ziemi,
Powstańcie, których dręczy głód.
Myśl nowa blaski promiennymi
Dziś wiedzie nas na bój, na trud.
Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata,
Przed nami niechaj tyran drży!
Ruszymy z posad bryłę świata,
Dziś niczym, jutro wszystkim my!”

Eugène Pottier (1816–1887) poeta francuski, działacz socjalistyczny

Debout! les damnés de la terre!
Debout! les forçats de la faim!
La raison tonne en son cratère:
C’est l’éruption de la fin.
Du passé faisons table rase,
Foule esclave, debout! debout!
Le monde va changer de base:
Nous ne sommes rien, soyons tout! (fr.)
Źródło: Międzynarodówka, 1871, tłum. Maria Markowska

O głodzie , O ludziach , O myślach , O przeszłości

„Jeśli stracisz posadę króla, przyjeżdżaj do mnie, zawsze masz tutaj robotę…”

Benny Goodman (1909–1986) amerykański muzyk jazzowy, klarnecista\

do Ramy IX, kiedy ten grał na saksofonie w jego orkiestrze podczas studiów w Stanach Zjednoczonych
Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, Iskry, Warszawa 2002, ISBN 83-207-1705-1, s. 463.

„Intymność jest wartością drobnomieszczańską. Arystokracja nigdy jej nie ceniła. Przez stulecia najwyższym stanowiskiem na dworze angielskim była posada „groom of the stool” („lokaja od nocnika”), czyli kogoś, kto asystuje przy królewskim wypróżnianiu, a na koniec wyciera królewski odbyt. Za Tudorów pełnienie tej funkcji było zaszczytem, bo dowodziło maksymalnego zaufania króla. Z czasem robiło się to coraz bardziej krępujące, więc zmieniono pisownię tego stanowiska na „groom of the stole” i dorobiono fałszywą etymologię, że chodzi o pomaganie królowi w ubieraniu się. Stanowisko to zlikwidował dopiero Edward VII na początku XX w.”

Julian Fellowes (1949) aktor i scenarzysta brytyjski

Źródło: rozmowa Wojciecha Orlińskiego, Człowiek z krainy lordów, „Gazeta Wyborcza”, 7 października 2016.

O zaufaniu , O czasie

„Co do reformy administracji, to jedyną reformą jest nieustanne mnożenie posad, za które płaci podatnik. Rządy „Solidarności” to przyrost biurokracji w tempie większym niż za komuny, przed czym zresztą ostrzegaliśmy już w 1980 r. Obecnie w ramach reformy administracji i oszczędności rząd proponuje nam wydanie jeszcze kilkunastu bilionów na utworzenie powiatów i starostw z legionem kolejnych urzędników. Odbywa się to pod hasłem: Władza bliżej obywatela. Obywatel docenia, że będzie miał bliżej do urzędu, ale wie też, że wścibski urząd będzie miał bliżej do niego, i niekoniecznie się z tego cieszy.”

Janusz Korwin-Mikke (1942) polski polityk

w Sejmie 1. kadencji, 27 maja 1993.

„(…) chcę pisać, pisać, ręce na gwałt chcą pióra, a tymczasem nie mogę. Trochę mi przeszkadza tymczasowość mej posady, trochę zaś to, co ode mnie nie zależy – to znaczy ferment wewnętrzny.”

Józef Czechowicz (1903–1939) polski poeta

5 czerwca 1923.
Listy
Źródło: list do Wacława Gralewskiego, cyt. za: Waldemar Michalski, Wołyńskie wiersze Józefa Czechowicza, „Akcent” 2003, nr 4.

„Koszmarnie jest być biednym, to żadna tajemnica; koszmarnie jest chorować i być głodnym i bez grosza; koszmarnie jest być głodnym i chorym aż do ostatniego dnia. Nędzne posady, których większość z nas musi zachować; nędzne zajęcia, których większość z nas musi szukać, o które musi błagać; nędzne zajęcia, których nie znosimy całą znużoną duszą i w które wciąż musimy się angażować… mój boże, alkoholicy, poeci, samobójcy, narkomani, szaleńcy, których to wszystko odrzuca! Nie rozumiem, dlaczego musimy żyć w taki potworny, straszny i zupełnie beznadziejny sposób w stuleciu, w którym jedna cywilizacja wynalazła z całą determinacją siłę dostatecznie dużą, by nas wszystkich zabić.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

O Pisaniu

O tajemnicy , O zachowaniu , O Bogu , O sile

„Ponieważ usilnie pragniemy, aby w tych okolicach i miejscowościach, gdzie poddani władają tylko językiem polskim, język niemiecki coraz więcej się rozpowszechniał, wobec czego polskim proboszczom polecono w przeciągu roku w języku niemieckim się wydoskonalić, ponieważ polscy nauczyciele mają być usunięci, a ich posady objąć ludzie, którzy rozumieją po niemiecku i po polsku i młodzież w języku niemieckim uczyć.”

Fryderyk II Wielki (1712–1786)

o germanizacji Polski.
Źródło: J. Michalski, Historia Polski 1764-1795. Wybór tekstów, Warszawa 1954, s. 106–107.

O ludziach , O młodzieży , O języku słowackim , O nauczycielach

„Ten typ debaty był tu już przećwiczony wielokrotnie. Nic nowego. To kolejna odsłona ataku na ich demokratycznie wybrane rządy. Rząd Fideszu utrzymuje ogromne poparcie w ciągu ostatniej dekady. Wy mówicie, że nie jest to atak na społeczeństwo węgierskie ale na rząd Węgier. Cóż, ktoś wybrał ten rząd. To nie była Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków. Jeżeli Wam to nie odpowiada, znieście wybory i ustanówcie kogoś z zewnątrz w roli namiestnika na Węgrzech. Myślę, że pan Timmermans byłby bardziej niż chętny objąć tę posadę. Jak już to zrobicie, zróbcie to samo z Polską. To rozwiąże wszelkie problemy.”

Ryszard Legutko (1949) filozof polski, działacz polityczny

Źródło: Debata na temat sytuacji na Węgrzech – Strasburg, 11 września 2018 http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+CRE+20180911+ITEM-011+DOC+XML+V0//PL&language=PL&query=INTERV&detail=2-350-000

O myślach , O myśleniu

„Za zmniejszenie nierówności dochodów płacono w socjalizmie ogromną cenę: przedsiębiorcze talenty, obecne w każdym społeczeństwie były marnowane, a gospodarka w miarę upływu czasu zmierzała do stagnacji. Ponadto monopol państwowej władzy ogromną nierówność w tej dziedzinie, co mogło prowadzić do dużych nierówności materialnych warunków życia między polityczną elitą a resztą społeczeństwa. Rozdęcie władzy politycznej umożliwiało wreszcie ogromny zakres politycznego i rodzinno-towarzyskiego nepotyzmu, naruszając równość szans. Im więcej państwa w społeczeństwie, tym więcej dobrych posad dla swoich.”

Leszek Balcerowicz (1947) polski polityk i ekonomista

o egalitaryzmie.
Trzeba się bić z PiS o Polskę
Źródło: Wstęp. Odkrywając wolność. Przeciw zniewoleniu umysłów w: Trzeba się bić z PiS o Polskę, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2016, ISBN 9788377002186, s. 37.

O czasie

„Posada dla Andruszkiewicza? Zero zdziwienia jeśli odbierze nagrodę w postaci 7.5 tys. miesięcznie. Już dawno sprzedał ideę narodową w służbie proimigranckiego, prounijnego i proaborcyjnego PiSu. Z tym, że kariera zbudowana na wazelinie to dosyć płynna konstrukcja.”

Robert Winnicki (1985) Polski polityk, działacz społeczny, poseł na Sejm RP VIII i IX kadencji

o stanowisku rządowym dla Adama Andruszkiewicza.
Źródło: rp.pl https://www.rp.pl/Komentarze/181239905-Kolanko-Blaski-i-cienie-nominacji-Andruszkiewicza.html, 31 grudnia 2018

„Weszło w obyczaj, z duchem z zbrojnego powstania niezgodny, urzędowanie. Ledwo nie kto w Boga wierzył, chciał urzędować w Warszawie – urzędować koniecznie i świetnie. To trwało aż do ostatka. Familiami, prowincjami, grupami rzucano się tedy do urzędów, jakby naród dlatego tylko powstał, ażeby pewnym osobom i zbiorom osób w nagrodę dawnych zasług, nabytych reputacyj, przecierpianych pod moskiewskim uciskiem prześladowań do tego niewczesnego popisu otworzyć pole. Ten siedział lat parę w więzieniu – a więc zrobić go ministrem! Ów pod przeszłym rządem otrzymał niezasłużoną dymisję z rządu, z sejmu lub z rady obywatelskiej – a więc zrobić go przynajmniej zastępcą ministra! Innego wielki książę skrzywdził osobiście – a więc zrobić go zastępcą radcy stanu! Bez względu na szczególność fachu, na specjalność zatrudnienia, szlachta wprost od pługa chwytała podczas wojny posady główne (…).”

Maurycy Mochnacki książka Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831

o rządach powstańczej dyktatury generała Józefa Chłopickiego.
Źródło: Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831, Berlin-Poznań 1863, s. 12–13.

O Bogu , O wojnie