Cytaty na temat odgłos (36 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Stoję o zmroku pośrodku ogromnej przestrzeni. W oddali migocą światła wielkiego miasta i słychać przytłumiony szum dobywany z tysięcy samochodowych silników. Nade mną gwieździste niebo. Jakże to niebo i gwiazdy bliskie! O ile bliższe niż te nieliczne, widziane z oświetlonego wąskiego tunelu ulicy lub ze studni ciemnego podwórza. Piękny to zaiste widok i wprost nie chce się wierzyć, iż stoję przecież niemal w centrum miasta, którego odgłosy do mnie docierają. Tych niepowtarzalnych doznań doświadczyć można jedynie w tym cudownym miejscu w Krakowie - na Błoniach.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Krakowskie Błonia - piękno utracone, piękno ocalone, „Aura” nr 2, luty 1989, s. 24-25. http://yadda.icm.edu.pl/yadda/element/bwmeta1.element.agro-5e969051-0ef5-4aa9-8a48-9db03c75a6f5?q=47921cb1-9d98-4fe2-b1b7-6ea1bfa86a56$14&qt=IN_PAGE

Cytaty o pięknie

„Około w pół do dwunastej w korytarzach rozległ się głuchy odgłos, jakby olbrzymi, ciągnięty przez wiele koni wóz zbliżał się do drzwi sypialni. Z każdą minutą dźwięk ten stawał się coraz bardziej posępny, jak grzmot. Cała sypialnia się trzęsła. Przerażeni klerycy wyskoczyli ze swych łóżek i stłoczyli się w jednym kącie. I wtedy właśnie, wśród posępnego łoskotu gromu, rozległ się jasny głos Alojzego Comollo, który po trzykroć powiedział: Bosko, jestem zbawiony!”

Jan Bosko (1815–1888) włoski duchowny katolicki, święty

o swoim zmarłym przyjacielu Alojzym Comollo, którego umierającego prosił o odpowiedź czy został zbawiony.
Źródło: Po Bogu najbardziej kochał młodzież, miewał prorocze sny i dar bilokacji https://www.gosc.pl/doc/4481902.Po-Bogu-najbardziej-kochal-mlodziez-miewal-prorocze-sny-i-dar, gosc.pl, 31 stycznia 2018.

O zmarłych , O miłości , Koń

„Myśli biegną
Lodowatym pustkowiem
Odgłosy życia
nawiewa wiatr
Krzywdy urazów
krzyczą najgłośniej
Powstań z kolan
odnajdź siebie
stromymi schodami
wspinaj się wzwyż”

Wanda Gizicka (1925) poetka polska

Źródło: W objęciach nocy z tomiku W splocie spojrzeń

O myślach , O myśleniu

„Kiedy wiele lat później pojechałem w Brazylii na wycieczkę, pociąg zatrzymał się obok rzeźni. Na odgłos jadących wagonów trzymane w zagrodach bydło podbiegało do płotu i wpatrywało się w pociąg. Stało blisko mojego okna, przepychając się i patrząc na mnie przez ten płot. Wówczas sobie pomyślałem: „Tak właśnie wyglądali ci ludzie w Polsce, tacy ufni, na chwilę przed znalezieniem się w puszkach”. Nie mogłem potem jeść mięsa z puszek. Te wielkie oczy… które na mnie patrzyły… nie wiedząc, że za chwilę wszystkie zgasną.”

Franz Stangl (1908–1971) Austriak, komendant obozów koncentracyjnych

Źródło: Gita Sereny, W stronę ciemności. Rozmowy z komendantem Treblinki, wyd. Cyklady, Warszawa 2002, s. 174.

O ludziach

„Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie w cieniu Pawiaka, trzeba było słyszeć codziennie odgłosy salw, tak, że przestawało się je słyszeć, trzeba było asystować na rogu ulicy przy egzekucji dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu przyjaciół, braci lub nieznajomych z ustami zaklejonymi gipsem i oczami wyrażającymi rozpacz lub dumę. Trzeba było to wszystko przeżyć, aby zrozumieć, że Warszawa nie mogła się nie bić.”

Kazimierz Iranek-Osmecki (1897–1984) wojskowy polski

wypowiedź na temat powstania warszawskiego

O rozpaczy

„W swojej audycji radiowej emitował niedawno „odgłosy” z rzekomego bicia Kaczyńskich przez ojca. Cisza, z jaką spotkał się ten żenujący incydent, jest najlepszym dowodem, że Kubę Wojewódzkiego dopadł syndrom Dody. Odcinając ostatnie kupony, próbuje bulwersować. Resztką sił, bo jego czas minął.”

Krzysztof Feusette (1971) dziennikarz i publicysta

Źródło: „Uważam Rze”, 7 lutego 2011, cyt. za: Sławomir Kmiecik, Przemysł pogardy. Niszczenie wizerunku prezydenta Lecha Kaczyńskiego w latach 2005–2010 oraz po jego śmierci, op. cit., s. 176–177.

O śmierci , O ciszy , O czasie

„Muzyka startu rozpoczyna się od klucza basowego. Głuchy warkot przypomina daleki odgłos gromu. Rakieta drgnęła. Warkot narasta, pojawiają się coraz wyższe, wibrujące tony. Nieoczekiwanie dla mnie samej mówię na głos: Odleciałam.”

Walentina Tierieszkowa (1937) radziecka kosmonautka

O muzyce

„Śmiech przypisuje się tylko człowiekowi, ale te nieartykułowane odgłosy przypominające kwik, rżenie, parskanie, prychanie, charchot, rzężenie, syczenie, sapanie, beczenie, ryk, skowyty są ze świata zwierząt. Śmiech musiał istnieć zanim powstał taniec, pieśń, język, religia, społeczeństwo. Jest bratem wycia, chrząkania, jęczenia, mlaskania. Śmiech pozostanie po upadku każdej cywilizacji. Narażanie się na śmiech innych to, tak jak tysiące lat temu, paraliżująca perspektywa.”

Tadeusz Żuczkowski (1955)

Torowisko

O religii , O śmiechu , O zwierzętach , O tańcu

„Ludność Warszawy nazywa niemieckie miotacze min ruchomymi „szafami”, ponieważ wydają odgłos podobny do tego, jaki słychać przy przesuwaniu ciężkich mebli, po którym w ciągu kilku sekund następuje seria straszliwych wybuchów. W wieżowiec Prudentialu przy placu Napoleona, najwyższy budynek Warszawy, trzykrotnie uderzyły miny i raz trafiła w niego bomba. Jest całkowicie spalony. Chodniki warszawskich ulic zmieniły się w cmentarze. W wielu miejscach nie można nimi przejść, nie natykając się na świeże mogiły.”

John Ward (1921–1995) Oficer brytyjskich sił powietrznych RAF, w czasie II wojny światowej działający w polskim podziemiu

depesza sierżanta RAF Johna Warda do rządu brytyjskiego, Warszawa, 19 sierpnia 1944.
Źródło: Norman Davies Powstanie ’44, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 410.

„Poruszałem się szybko; moje stopy wiedziały, gdzie stanąć i jak mocno nacisnąć. Ptaki milczały. Ogarnęło mnie uczucie niemające nic wspólnego z uniesieniem – głęboka przyjemność, jaką daje opanowanie kunsztów Plemienia. Wtem zza pleców dobiegł mnie szmer oddechu.
Odwróciłem się i ujrzałem pana Shigeru.
– Usłyszałeś mnie – powiedziałem rozczarowany.
– Nie, już nie spałem. Możesz to zrobić jeszcze raz?
Przyczajony, znieruchomiałem na chwilę, zapadając się w siebie modłę Plemienia, pozwalając, by spłynęły ze mnie wszystkie doznania z wyjątkiem świadomości nocnych odgłosów. Po czym znów przebiegłem po słowiczej podłodze. Ptaki wciąż spały.”

Gillian Rubinstein (1942)

Źródło: Po słowiczej podłodze

O przyjemności , O emocjach , O ptakach

„Uważam, że jest zupełnie na odwrót niż mówił Godard. Kino to nie prawda 24 razy na sekundę, to kłamstwo 24 razy na sekundę. Aktorzy udają, że są kimś, kim nie są, w sytuacjach i miejscach, które są nieprawdziwe. Dzień udaje noc, suche udaje mokre, Vancouver udaje Nowy Jork, utarte ziemniaki udają śnieg. Budynek to plan z cienkimi ścianami, słońce to lampa, a odgłosy ulicy zapewniają spece od dźwięku. To wszystko iluzja, ale wygrywają ci, którzy sprawią, że fantazja jest najbardziej realna, emocjonująca i najbardziej angażująca.”

James Cameron (reżyser) (1954) reżyser kanadyjski

Źródło: Variety http://www.variety.com/article/VR1117983864.html?categoryid=1043&cs=1

O prawdzie , O kłamstwie , O fantazji , O słońcu

„(…) spostrzegła, że rytm automatycznej pralki jest jak bicie wielkiego serca, a szum przelewającej się w niej wody jak odgłos, który słyszy nienarodzone jeszcze dziecko: przypomina miejsce, w którym po raz ostatni doznaliśmy spokoju.”

Thomas Harris Milczenie owiec

Milczenie owiec

O dzieciach , Serce

„Chrzęst kostek lodu przypominał odgłos potrząsanych w kubku kości do gry. Wszystko jest hazardem, a zwłaszcza miłość. Ostatnim razem przegrałam, pomyślała.”

Tess Gerritsen (1953)

Grzesznik (2003)

O miłości

„Moje serce nie puka. Odgłosu, jak wydaje ta stara pompa należałoby szukać raczej w świecie hydrauliki.”

Samuel Beckett książka Molloy

For it does not beat, not my heart, I’d have to refer you to hydraulics for the squelch that old pump makes. (ang.)
Źródło: Molloy http://books.google.pl/books?id=sglVtT7_nH4C&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Grove Press, 1994, s. 121.

Serce

„Wychowałem się na farmie… Wtedy w Anglii nie było wilków, ale żyły lisy i borsuki. Wymykałem się nocą do lasu, by oglądać ich harce. Wracałem do łóżka, otwierałem okno i słuchałem odgłosów lasu.”

Shaun Ellis (1977)

Źródło: rozmowa Piotra Zawadzkiego, „Gazeta Telewizyjna”, 23 kwietnia 2010

O wilkach

„Im trudniejsze dla nas nadchodzą czasy, tym więcej hartu, zwartości i poświęcenia mamy z siebie wydobyć. Nagrodą naszą nie będą zaszczyty, lecz wewnętrzne poczucie spełnionego obowiązku względem Narodu i Ojczyzny. Przed tymi, którzy spełniając swój żołnierski obowiązek złożyli życie w ofierze, często nieznanymi bohaterami i bohaterkami, chylimy nasze czoła. Obecnie, gdy odgłosy walki w Europie ucichły, myśli nasze zwracają się ku Polsce takiej, jaką ukochaliśmy, ku Polsce, za którą przelewaliśmy krew, ku Polsce wolnej, niepodległej i demokratycznej. Do takiej Polski prowadzi nasza droga. Droga ta może być przed nami jeszcze daleka, ale wierzę głęboko, że sprawiedliwości dziejowej stanie się zadość i że utrudzony żołnierz polski nie tylko powróci na łono swej wolnej nieumniejszonej Ojczyzny, lecz tworząc zbrojne ramię Narodu, stać będzie na wieki na straży jej niepodległości i granic. W naszych modłach codziennych Boga Wszechmogącego gorąco o to błagamy. Żołnierze! Wykonujcie swe obowiązki wierni ideałom, przyświecającym naszej walce, posłuszni rozkazom Prezydenta Rzeczypospolitej, Najwyższego Zwierzchnika Sił Zbrojnych, oraz prawom Rzeczypospolitej, pomni na nasze sztandary, na których widnieje dewiza: BÓG, HONOR i OJCZYZNA.”

Tadeusz Komorowski (1895–1966) polski generał, dowódca AK, polityk emigracyjny

Źródło: Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, opracował Andrzej Kunert, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2000, s. 425–426.

O życiu , O Bogu , O sprawiedliwości , O myślach

„3. kwietnia, 9. rano. Kompletnie zaspana, odbieram telefon: „Dzień dobry, mówi Grażyna Szymańska z produkcji M jak miłość…” Dopiero wtedy przypomniałam sobie, że w ogóle na jakimś castingu byłam – półtora miesiąca wcześniej. Więc słucham dalej: „Mam nadzieję, że za chwilę usłyszę w pani głosie radość… Chciałabym zaproponować Pani rolę…” Nawet nie odpowiedziałam. Wydałam z siebie dziki wrzask! Na taki „odgłos” szczęścia p. Grażyna nie była chyba przygotowana… Przez chwilę czułam się jak w ukrytej kamerze. Zwłaszcza, gdy p. Grażynka powiedziała: „Witamy w rodzinie Miłości"… Aż musiałam się upewnić: «Ale prima aprilis to był przedwczoraj, prawda?»”

Karolina Nowakowska (1982) aktorka polska

Źródło: Miłosny debiut – wywiad z Karoliną Nowakowską, serialową Olgą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1348/Milosny-debiut-wywiad-z-Karolina-Nowakowska-serialowa-Olga.html

O miłości , O prawdzie , O rodzinie , Radość

„Lecz nie zagłuszyć, nie zadusić nigdy niczym
odgłosu kroków, który rośnie, potężnieje:
świt co dzień wstawał na przedmieściach robotniczych
i budził kroki. Walka trwała, i trwał gniew.
Jak naszych bito, jak w defach katowano!
Ale milczeli i oczu nie spuszczali,
o rewolucji chroniąc myśl swą twardą
i w sercu hasło, niby pancerz – Stalin.”

Wiktor Woroszylski (1927–1996) polski pisarz

Źródło: Ballada o Stalinie w Krakowie i krokach rewolucji

O myślach , O gniewie , O walce , O myśleniu

„Wtedy ja usiadłam do fortepianu. Chwila namysłu, a potem mocnym dźwiękiem popłynęła melodia najpierw Jeszcze Polska nie zginęła, a potem – Oto dziś dzień krwi i chwały. Wszyscy stają na baczność, coś drży w całym ciele. Z wielkim wzruszeniem pełną piersią śpiewamy Warszawiankę – zakazane od pięciu lat słowa, nucone wiele razy przy szczelnie zamkniętych drzwiach i oknach: „Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera, wolnym już”. Trudno powstrzymać płacz. Łzy spadają mi na klawisze. Oto pierwszy oddech wolności, pierwsze spotkanie z tym, o czym człowiek marzył, o co się modlił i o co walczył. Wolność Woli. Wolność śpiewa w duszy, wolność drży w klawiszach fortepianu, w odgłosach salw karabinowych, w naszej młodości, która zespolona w oczekiwaniu na nieprzyjacielski czołg, chce zgnieść zło, podłość i fałsz. Dom pełen chłopców, żołnierzy AK, którzy przed chwilą butelkami benzyny pokonali czołg. Wychodzimy na ulicę – pełni entuzjazmu i szczęścia wołamy – Warszawa wolna! I nagle zrywa się pieśń inna, potężny, poważny hymn – modlitwa: „Przed Twe ołtarze zanosim błaganie, Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie!” Stoimy wyprostowani, na baczność, a śpiew nasz biegnie na ulicę, oczekującą w ciszy na nowy szturm. Wiele jeszcze razy w ciągu powstania śpiewało się tę pieśń, ale nigdy już z takim entuzjazmem, mocą, szczęściem i łzami, jak wówczas w trzecim dniu powstania, w trzecim dniu walki na Woli, między zdobywaniem jednego czołgu po drugim.”

Maria Okońska (1920–2013)

Źródło: Maria Okońska, Wspomnienie z powstania warszawskiego, op. cit., s. 26–27.

O szczęściu , O domu , O duszy , O wolności

„Widzę cię tak, jak nigdy byś się nie zachowała.
W pasku elektrycznego światła pod drzwiami
do łazienki, kiedy nie wchodzę, żeby jeszcze
kilka sekund to czuć. I słysząc odgłos
pociągu, w którym właściwie już siedzę. Ściszony
monitor oświetla mi twarz. Śląsk w powtórce łoi
Legię. Serce robi się ciepłe.”

Jacek Bierut (1964) polski poeta, prozaik i krytyk literacki

Źródło: Oby trwała podróż kończyła się częściej

O zachowaniu , Serce

„No i zmieniłam się w żywy autoeksperyment z higieny cipki. Ogromną frajdę sprawia mi nie tylko siadanie na każdym zaświnionym sedesie, jaki znajdę, kiedy jestem narąbana. Zanim usiądę, wycieram go też cipką do czysta jednym artystycznie rozkołysanym ruchem bioder. Gdy sadowię cipkę na desce, słychać cudny, mlaszczący odgłos, a wszystkie obce włosy łonowe, krople, plamy i kałuże we wszystkich kolorach i konsystencjach zostają przez nią wessane. Robię to już od czterech lat na każdym sedesie.”

Charlotte Roche (1978) niemiecka prezenterka telewizyjna

Wilgotne miejsca

„To zabije te dzieci, bo jakimś trafem je zraniły. Ale najpierw będą jeszcze długo cierpieć, bo przez jedną krótką chwilę zdołały sprawić, że To się ich przestraszyło. A zatem chodźcie do mnie, pomyślało, nasłuchując odgłosów towarzyszących ich zbliżaniu się, chodźcie do mnie, dzieci, i zobaczcie, jak ładnie tu wszyscy pływamy. Jak wszyscy tu pływamy.”

Stephen King (1947) pisarz amerykański

To!

O dzieciach , O cierpieniu

„Jeżeli zranione serce wydaje jakikolwiek odgłos, pozostaje zamknięty w jego wnętrzu”

Cecelia Ahern książka Gdybyś mnie teraz zobaczył

Gdybyś mnie teraz zobaczył (2005)
Źródło: rozdział 32

Serce

„To dlatego, że nie patrzysz uważnie. Nie ma dwóch identycznych chwil, świat nieustannie płynie, przemienia się, zmienia kształt, ale ty jesteś za bardzo rozkojarzona, żeby zdać sobie z tego sprawę. Odgłos wiatru jest jak śpiew, to powolny, to znów gwałtowny. Daleki grzmot. Metaliczne kroki owadów na ziemi. Odłamki czarnego kryształu toczące się w oddali. Naucz się słuchać.”

Licia Troisi (1980)

Wojny świata wynurzonego, Sekta zabójców
Źródło: rozdział 19, Podróż szkoleniowa

O świecie

„Miał wrażenie, że przenieśli się w ubiegłe stulecie. Tutaj nie było samochodów ani nawet skuterów, słychać było tylko cuchy świst opon rowerów i ich dzwonki, odgłosy bawiących się dzieci i melodyjne nawoływanie handlarzy zachwalający swój towar.”

Lisa See (1955)

Sieć rozkwitającego kwiatu

O dzieciach , O wrażeniach

„na odgłos kroków zbliżającego się policjanta rabusie uciekają
policjant wzywa do poddania się, bandyci strzelając
wskakują do auta i jadą
za miasto w towarzystwie czekającej na nich kokoty
dotąd policji nie udało się odkryć ich śladów”

Jan Brzękowski (1903–1983)

Źródło: walka policji z bandytami

O walce

„Jakże nudne i monotonne byłyby odgłosy lasu, gdyby prawo do śpiewania miało tylko dziesięć najzdolniejszych ptaków.”

Arnold Bennett (1867–1931) brytyjski pisarz

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

O myślach , O ptakach , O myśleniu

„odgłos rzuconego noża wbijającego się w futrynę”

Janusz Christa Kajko i Kokosz

Szsztumbrrr!
Kajko i Kokosz

„Tadeusz grał jedną ze swoich najważniejszych scen w tym przedstawieniu: rozmowę obłąkanego Leara z oślepionym Gloucesterem. Pod koniec tej sceny Lear ucieka swoim prześladowcom. Tadeusz wybiegł za kulisy, i jak potem się okazało, usiadł w fotelu, który był przygotowany do następnej sceny z jego udziałem. Tam, w kulisie czekał na swoje wejście nieżyjący już aktor Marek Obertyn i to on zobaczył, jak nagle Tadeusz spada z krzesła i opada na podłogę. Ja i kilku współpracowników, którzy oglądali próbę z widowni, usłyszeliśmy dziwny odgłos i krzyk, prawdopodobnie Marka. Pobiegliśmy za kulisy i zobaczyliśmy leżącego Tadeusza. Wszyscy myśleliśmy, że to jakieś zasłabnięcie, wiedzieliśmy też, że ma wstawiony rozrusznik serca. Szybko przyjechała karetka pogotowia i przewieziono go na OIOM. Razem z jego żoną Marysią Bojarską, która była też obecna na próbie, czekaliśmy w szpitalu na wynik badania. Po kilkudziesięciu minutach dowiedzieliśmy się od lekarza, że Tadeusza już nie ma z nami.”

Eugeniusz Korin (1954)

o okolicznościach śmierci Tadeusza Łomnickiego.
Źródło: Marek Zaradniak, Pędźmy za nim biegiem, biegiem!, „Polska Głos Wielkopolski” nr 44, 22 lutego 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/133662.html

O śmierci , O myślach , O czekaniu , O myśleniu

„Każdy bezrefleksyjnie upolityczniony i zideologizowany obieg pozwala swoim satyrykom rozbawiać się według jednego kryterium, którego prostota jest skrajna: żadnych ograniczeń wobec świętości i świętych przeciwnika, ściśle badane i weryfikowane każdego ranka ograniczenia wobec świętości i świętych własnych. Wrogów dekomunizujemy, denazyfikujemy i lustrujemy, biografie swoich osłaniamy i udialektyczniamy. Zarówno moralizowanie, jak i dialektyka sprowadzone do plemiennego znaku rozpoznawczego tracą przez to jakikolwiek swój sens, wszelka satyra też zaczyna nieco przypominać odgłos młota regularnie uderzającego w kowadło, ale co tam, polityczności przynajmniej od tego przybywa, i to w formie czystego nieomal destylatu dla każdego, kto umie i lubi to pić.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: PRZEDTEM i TERAZ, krytykapolityczna.pl, 4 lipca 2012 http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/PRZEDTEMiTERAZ/menuid-291.html

O piciu , Sens

„Ciemność. Syk klimatyzatora. Miękkość bawełnianej pościeli. Telefon pod poduszką. Odgłosy ulicznego ruchu stłumione przez wypełnione gazem okna. Opuszcza go całe napięcie i strach…”

William Gibson (1948) pisarz amerykański

Źródło: Światło wirtualne, tłum. Piotr W. Cholewa

O strachu , O świetle

„(Odgłos uderzenia). Zręcznym ruchem zadałam pacjentowi narkozę.”

Ewa Szumańska (1921–2011)

Z pamiętnika młodej lekarki
Źródło: Uszy

„Odgłosy uderzeń
Płyną przez dolinę,
Tłuką w łebki gwoździ,
Mocując dziecinę.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

chór antyczny
Święta księga cholernego Proutto, Dzidziuś Pana Laurenta, Gdańsk 1999

„- Wiesz, Tsukuru – głos Eri wydobywał się spomiędzy jej palców. - Mam do ciebie prośbę.
- Jaką?
- Czy mógłbyś mnie przytulić?
Tsukuru pomógł jej wstać i objął ją. Dwie duże piersi przylgnęły do niego jak jakiś dowód. Na plecach czuł ciepło jej dłoni. Miękki, mokry policzek dotknął jej szyi.
- Myślę, że już nigdy nie będę mogła wrócić do Japonii – wyszeptała. Jej ciepły, wilgotny oddech musnął jego ucho. - Bo wszystko by mi przypominało Yuzu. I nasze…
Tsukuru nic nie powiedział, tylko mocniej ją objął.
Stali tak objęci, prawdopodobnie widoczni przez otwarte okno. Ktoś mógł tamtędy przechodzić. Edvard z dziećmi mógł w każdej chwili wrócić. Ale takie rzeczy nie miały znaczenia. Niech ludzie sobie myślą, co chcą. Musieli się tu teraz obejmować ze wszystkich sił. Musieli się zbliżyć i razem odegnać długi cień złego ducha. Prawdopodobnie Tsukuru po to tu przyjechał.
Bardzo długo – ile to mogło trwać? - stali tak blisko siebie. Biała firanka nadal nieregularnie kołysała się na wietrze, policzki Eri nadal były mokre, a Alfred Brendel nadal grał utwory z "Roku drugiego. Włochy: Sonet Petrarki nr 47" i "Sonet Petrarki nr 104". Tsukuru dokładnie je wszystkie pamiętał. Mógłby je zanucić z pamięci. Po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jak głęboko wsłuchiwał się w nie sercem.
Nic więcej nie mówili. Słowa nie miały mocy. Jak tancerze, którzy przestali się poruszać, stali tylko cicho objęci, poddając się nurtowi czasu. Był to czas, w którym mieszały się przeszłość, teraźniejszość i prawdopodobnie także trochę przyszłości. Między ich ciałami nie było luk, jej ciepły oddech w regularnych odstępach owiewał jej szyję. Tsukuru zamknął oczy i poddając się brzmieniu muzyki, wsłuchiwał się w odgłos bicia serca Eri, który nakładał się na stukot małej łódki uderzającej o pomost.”

Haruki Murakami (1949) pisarz japoński

色彩を持たない多崎つくると、彼の巡礼の年

O myślach , O myśleniu , Serce , O dzieciach

„Miejsce muzyki techno i w ogóle techniki jest pod maską samochodu. Nie ma ona nic wspólnego z prawdziwą muzyką. Najbardziej rytmicznym i najbardziej techno dźwiękiem, jaki znam, jest odgłos silnika Harleya Davidsona – rzeczywiście ma rytm.”

Eric Burdon (1941) wokalista angielski (The Animals)

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Warszawa, 7 maja 1998.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 315–316.

„Uczę się odgłosów morza, które brzmi jak szaleniec w manii. Orkiestra, która nigdy nie zagra, ale cały czas się stroi.”

Robert Rient (1980) polski dziennikarz, reportażysta, pisarz

Przebłysk. Dookoła świata, dookoła siebie

O czasie