Cytaty na temat obserwator (46 cytatów)

„Odnoszę takie wrażenie, że (w Polsce) jak najwcześniej powinny się odbyć wolne wybory. Uważam, że byłoby w interesie wszystkich obywateli Polski, gdyby na te wybory zostali zaproszeni międzynarodowi obserwatorzy.”

Václav Havel (1936–2011) pisarz i prezydent Republiki Czeskiej

podczas konferencji na Wawelu w Krakowie, 3 września 2007.

O wrażeniach

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Jako obywatele musimy przeciwstawiać się czynieniu zła, ponieważ stawką jest świat, w którym wszyscy żyjemy -
złoczyńca, jego ofiara i postronny obserwator.”

Hannah Arendt (1906–1975) amerykańska teoretyk polityki, filozof i publicystka

O świecie

„To dzieci są prawdziwymi obserwatorami tego świata.”

Mian Mian (1970)

Cukiereczki

O dzieciach

„Zawsze rozumie się tylko z zewnątrz. Między obserwatorem a tym, co jest obserwowane, konieczny jest pewien dystans i nigdy nie będziemy mogli być etnografami naszego własnego plemienia.”

Jean-Marie Domenach (1922–1997)

„Rewolucja narodu bogatego duchowo, którą śledzimy w naszych czasach, także może się powieść lub nie; może jej towarzyszyć taki ogrom nędzy i potwornych zbrodni, że zdrowo myślący człowiek, chociażby nawet miał nadzieję, iż następnym razem uda się ją przeprowadzić szczęśliwie, nigdy za cenę tak wysokich kosztów nie odważy się na ten eksperyment. Ta rewolucja, powiadam, w uczuciach wszystkich obserwatorów (którzy sami nie są w nią uwikłani) wzbudza uczucie współuczestnictwa graniczące nieomal z entuzjazmem, choć objawienie tego ostatniego samo w sobie wiąże się z niebezpieczeństwem, to zaś nie może wynikać z innej przyczyny aniżeli z moralnej predyspozycji ludzkiego rodzaju.”

Immanuel Kant (1724–1804) niemiecki filozof

Źródło: Spór fakultetów, tłum. Mirosław Żelazny, Wydawnictwo Rolewski, Toruń 2003, s. 136–137.

O emocjach , Myślący

„Kolejna rzecz związana z byciem kompozytorem to szukanie amunicji. Zaczynasz być obserwatorem, dystansujesz się. Pozostajesz czujny. Ta umiejętność doskonali się z biegiem lat – obserwowanie ludzi i tego, jak na siebie reagują. Co w pewien sposób sprawia że stajesz się dziwnie chłodny.”

Keith Richards (1943) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta (The Rolling Stones)

Życie

O ludziach

„Jedynie obserwator, nigdy zaś aktor, nie może rozumieć i wiedzieć, co dokonuje się w widowisku.(…) Podstawowe jest tu przekonanie, że wyłącznie obserwator posiada miejsce, które umożliwia oglądanie całości sztuki.”

Hannah Arendt (1906–1975) amerykańska teoretyk polityki, filozof i publicystka

Źródło: O myśleniu, Warszawa 1989, tłum. Hanna Buczyńska-Garewicz, s. 26.

O myślach , O myśleniu

„Stała Einsteina to nie stała, to nie środek. To samo pojęcie zmienności – to w końcu pojęcie gry. Innymi słowy, to nie jest pojęcie czegoś – środka, z którego obserwator może opanować pole – lecz samo pojęcie gry.”

Jacques Derrida (1930–2004) filozof francuski

Źródło: Structure, sign and play in the discourse of the human science w: Alan Sokal, Jean Bricmont, Modne bzdury. O nadużywaniu pojęć z zakresu nauk ścisłych przez postmodernistycznych intelektualistów, tłum. Piotr Amsterdamski.

O nauce

„Panowie wróciłem z Paryża, jaki ładny! Idę sobie nucąc szlagier, Charlesa Aznavoura i podziwiam wieżę Eiffela, a pod nią kłębowisko ludzi przed dziwnym urządzeniem, wyglądającym jak tory wąskotorówki, wznoszące się łagodnie ku niebu, gdzieś na 20 metrów. Co chwila ktoś potężnie zbudowany jednym ruchem ręki wypycha po torach mały wagonik. Z amerykańskimi muskularnymi marynarzami rywalizuje kilku angielskich „byczków”, pchają w granicach 17 metrów. Każdy z nich ma nadzieje, że jego wózek wtoczy się do końca torów, co wcześniej jeszcze nie zdarzyło się – i zdobędzie nagrodę 1000 franków oraz uznanie gapiów. Pomyślałem, że chyba właściciel torowiska założył pod nie magnesy, aby do tego jeszcze nie doszło. Chcąc się o tym przekonać, płacę 3 franki, zawijam rękawy i przystępuję do walki. Mocno zapieram się nogami, robię kilka głębokich oddechów i posyłam wózek w chmury. Tak panowie, wózek po torach pędzi z ogromną szybkością, uderza w zaporę, której szczątki spadają, na głowę zdumionych obserwatorów, wyje syrena, a wózek leci dalej! Właściciel łapie się za głowę. Prawie błaga mnie, abym nie podchodził już do jego urządzenia, daje mi nagrodę oraz dodatkowo 500 franków. Gratulacjom i poklepywaniu po plecach nie ma końca. (…).”

Marian Glinka (1943–2008) polski aktor

Źródło: Jan Włodarek, Marian Glinka – silny i sprawny http://www.jwip.pl/readarticle.php?article_id=1119

O ludziach , O walce

„Każdą podróż staram się maksymalnie wykorzystywać. Raczej rzadko myślę o ludziach, którzy tworzyli rozkład czy projektowali pojazdy. Wolę poznawać ludzi i obserwować, co dzieje się po drodze. Zwracam uwagę na każdy dźwięk czy zapach. Staram się być bacznym obserwatorem.”

Igor Przybylski (1974)

Źródło: Ewa Łączyńska-Widz, Kolej to dla mnie środowisko naturalne http://www.obieg.pl/felieton/25276, obieg.pl, 6 czerwca 2012.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„Śmierć 96 osób w katastrofie prezydenckiego samolotu pod Smoleńskiem poruszyła do głębi cały polski Naród. Wielu obserwatorów było przede wszystkim całkowicie zaskoczonych reakcją społeczną na tę tragedię. Wszak prezydent Lech Kaczyński i towarzyszące mu osoby w polskich, a także zagranicznych mediach przedstawiane były często w sposób bardzo nieuczciwy.”

Mieczysław Ryba (1969) polski historyk

Źródło: O ludzką politykę, naszdziennik.pl, 16 maja 2010 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20080516&typ=mi&id=mi22.txt

O śmierci

„Po miesiącu grania rewii ambasador niemiecki zaprotestował w naszym MSZ przeciwko ośmieszaniu postaci Hitlera. Po obejrzeniu numeru [Ten wąsik] przez specjalną komisję (…) dyrekcja otrzymała nakaz skreślenia Hitlera. Zapanowała konsternacja, gdyż jedną z największych atrakcji programu była właśnie ta postać. Próbowałem ratować sytuację i zgoliłem Hitlerowi wąsiki, nic nie pomogło. Obserwatorzy z ambasady niemieckiej pilnowali na widowni respektowania nakazu. Musiałem się przecharakteryzować na Goebbelsa. Tego puścili.”

Ludwik Sempoliński (1899–1981) polski aktor

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/es_ludwik_sempolinski

„Czym głębiej obserwator bada zachowanie się, tym bardziej ulega ono zmianie pod wpływem czynności badawczych i tym bardziej samo jego znaczenie staje się zależne od stosowanych sposobów pomiaru. Następuje połączenie woli i przeznaczenia obserwatora z wolą i przeznaczeniem osoby obserwowanej.”

Edward Osborne Wilson (1929) amerykański biolog

na podstawie zasady nieoznaczoności Wernera Heisenberga.
Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 177.

O zachowaniu

„Analiza własnego warsztatu kompozytorskiego jest zadaniem trudnym. Wiele jego elementów pozostaje poza sferą możliwą do zwerbalizowania. Inne są łatwiej zauważalne dla postronnego obserwatora niż dla samego zainteresowanego. Niektóre sprawy, bardzo ważne na pewnym etapie twórczości, później schodzą na dalszy plan albo znikają całkowicie. Zdecydowałem się zatem skoncentrować na tych zagadnieniach, które w znaczący sposób utrwaliły się w mojej dotychczasowej pracy kompozytorskiej lub łatwo poddają się intelektualnej analizie i systematyce.”

Artur Cieślak (1968) polski kompozytor, krytyk muzyczny i pedagog

Źródło: Małgorzata Kosińska, Artur Cieślak, culture.pl, październik 2008 http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/artur-cieslak

O muzyce

„Sądzę, że każdy z nich bardziej troszczy się o brata niż o siebie. Interesy brata uważają za ważniejsze niż własne. Bardziej też przeżywają krzywdy, których doznaje brat. I własne są w stanie wybaczyć, a brata – nie. To jest politycznie szkodliwe, bo traci się profesjonalny chłód. (…) To jest wewnętrzny mechanizm, który nie może być podany jako racjonalny powód. Jedna z najistotniejszych przesłanek, których używają przy podejmowaniu decyzji – czyli właśnie dobro brata – nie może być podana publicznie jako wyjaśnienie. Ani współpracownikom, ani przeciwnikom, ani obserwatorom.”

Ludwik Dorn (1954) polityk polski

o braciach Kaczyńskich.
Źródło: Agnieszka Kublik, Cel, pal kaczka dwugłowa, „Gazeta Wyborcza”, 23 marca 2010.

O decyzjach

„Rozmawiałem z człowiekiem, który posiada dokumenty z lokalu wyborczego, gdzie był obserwatorem. Dokument mówi, że Jedna Rosja otrzymała 250 głosów a Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej 285 głosów. Oficjalny dokument z pieczątką i podpisami z komisji terytorialnej podaje, że w tym właśnie lokalu wyborczym KPRF zebrała 295 głosów, co oznacza dodatkowe 10 głosów, a Jedna Rosja otrzymała dodatkowe 400 głosów. Spośród tych dodatkowych 400 głosów 200 zostało przesuniętych z puli innych partii, ale pozostałe 200 pojawiło się zupełnie znikąd. Znane są również przypadki, gdzie komisja opuściła lokal wyborczy nawet bez liczenia głosów! Po prostu wsypali wszystkie karty do głosowania do wielkich worków i opuścili lokal.”

Boris Kagarlicki (1958)

Źródło: rozmowa Magdaleny i Łukasza Kuźmy, Rosja się rusza, krytykapolityczna.pl, 11 grudnia 2011 http://www.krytykapolityczna.pl/Serwisrosyjski/KagarlickiRosjasierusza/menuid-1.html

„Środki komunikacji i ruchliwość ludności wystawiają teraz jednostkę na obstrzał spojrzeń wielkiej liczby osób, dla których jedyną podstawą do oceny jej pozycji są konsumowane przez nią publicznie dobra i może jeszcze dobre maniery. Podobnie, choć w inny sposób, działa nowoczesna organizacja przemysłu. Wytwarza ona wielkie skupiska ludzi mieszkających w sąsiednich domach, których nie łączy żadna więź poza tym, że obok siebie mieszkają; sąsiedzi najczęściej nie są sąsiadami ani nawet znajomymi w sensie społecznym. Mimo to ich dobra opinia jest czymś niezwykle ważnym i użytecznym. Jedynym dostępnym sposobem udokumentowania tym obojętnym obserwatorom swojej pozycji majątkowej jest nieustanne demonstrowanie swoich możliwości płacenia. Nowoczesne społeczeństwo dostarcza również wielu okazji pokazania się publicznie wśród ludzi nieznajomych, np. w kościele, teatrze, na dancingu, w hotelu, parku, sklepie itp. Po to, by zrobić wrażenie na przygodnych obserwatorach i czuć się dobrze będąc przez nich obserwowanym, trzeba, aby symbole „pozycji materialnej” były widoczne dla wszystkich na pierwszy rzut oka. Oczywiste jest więc, że obecny kierunek rozwoju społeczno-ekonomicznego działa na rzecz konsumpcji na pokaz kosztem próżnowania na pokaz.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O ludziach , O domu , O komunikacji , O wrażeniach

„Dialog i to wszystko, co on za sobą pociąga, przypomina nam, że nikt nie może ograniczać się do bycia widzem czy tylko obserwatorem. Wszyscy, od najmniejszych do największych, mają aktywny udział w budowie społeczeństwa zintegrowanego i pojednanego. Ta kultura jest możliwa, jeśli wszyscy będziemy uczestniczyli w jej wypracowywaniu i budowie. Obecna sytuacja nie pozwala na to, by być zwykłymi obserwatorami cudzych zmagań. Wręcz przeciwnie, jest ona mocnym wezwaniem do odpowiedzialności osobistej i społecznej.”

Franciszek (papież) (1936) papież

fragment przemówienia wygłoszonego podczas odbierania nagrody Karola Wielkiego.
Źródło: CONFERIMENTO DEL PREMIO CARLO MAGNO. DISCORSO DEL SANTO PADRE FRANCESCO, vatican.va, 6 maja 2016 http://w2.vatican.va/content/francesco/pl/speeches/2016/may/documents/papa-francesco_20160506_premio-carlo-magno.html

„Obserwator nigdy nie doświadcza tej samej kultury, co obserwowany.”

Andrzej Pilipiuk książka Norweski dziennik

Cykl Kroniki Jakuba Wędrowycza, Norweski dziennik

„Życie domowe większości klas społecznych jest stosunkowo skromne w porównaniu z wielkim splendorem publicznej części życia, która odbywa się na oczach obserwatorów. Wtórną konsekwencją tego zjawiska jest zwyczaj ukrywania życia prywatnego przed oczami widzów. Ludzie utrzymują w tajemnicy przed sąsiadami tę część swej prywatnej konsumpcji, która może się odbywać w odosobnieniu, nie przynosząc ujmy. Stąd troska, aby postronni nie mogli obserwować życia domowego, rozpowszechniona w większości społeczeństw gospodarczo rozwiniętych i stąd, jako cecha wtórna, zwyczaj przestrzegania prywatności i rezerwa w stosunkach z ludźmi, charakteryzujące kodeks postępowania wyższych klas w każdym społeczeństwie. Niska stopa urodzeń wśród klas społecznych, na które nakaz prestiżowego wydawania pieniędzy wywiera największy nacisk, da się również wyprowadzić z nakazów marnotrawstwa na pokaz wyznaczającego poziom życiowy. Pociągająca za sobą znaczny wzrost kosztów konsumpcja na pokaz, która wymaga przyzwoitego utrzymania, działa w tym przypadku jako poważna przeszkoda. Jest to prawdopodobnie najbardziej efektywny z motywów prowadzących do kontroli urodzeń zalecanej przez Malthusa.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O życiu , O ludziach

„Nikomu by nie odpowiadało, gdyby całe przedsięwzięcie konsekwentnie zmierzało do najbardziej ekonomicznego i efektywnego użycia posiadanych środków dla osiągnięcia założonego, konkretnego, praktycznego celu. Wszyscy obojętne czy zainteresowani bezpośrednio, osobiście, czy tylko pośrednio, jako obserwatorzy, zgadzają się, że pewna dość znaczna część funduszu powinna być użyta na zaspokoi jenie wyższych, duchowych potrzeb, wywodzących się z nawyków indywidualnej rywalizacji, w sławetnych czynach i marnotrawieniu pieniędzy. Oznacza to po prostu, że zasady konkurencyjnego pieniężnego prestiżu tak dalece przeniknęły sposób myślenia społeczeństwa, że uniemożliwiają jakiekolwiek odejście od nich, nawet w przypadku działalności która pozornie opiera się całkowicie na motywach nieegoistycznych i nierywalizacyjnych.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

O myślach , O odejściu , O myśleniu

„Jeśli tylko posiądziemy dostateczną wiedzę, sami będziemy kierować procesem ewolucji.(…) Nie będziemy już biernymi obserwatorami ograniczanymi prawami darwinizmu i dostaniemy szansę na rzeczywisty udział w ewolucji. W porównaniu z tym nasze przygody z rozszczepianiem atomu będą wyglądały jak dziecinna igraszka.”

Rodney Brooks (1954)

Źródło: Karol Jałochowski, W cieniu zakwitających teorii, „Polityka” wydanie specjalne, 6/2010.

„Uważam siebie za dość chłonnego obserwatora – ciśnienie osobistych fascynacji rodziło konieczność spowiedzi, podzielenia się spostrzeżeniami.”

Władysław Ślesicki (1927–2008) polski reżyser filmowy

Źródło: Chełmska 21

„Przygotowuję się do zmiany swojego wizerunku i przemiany z uczestnika wydarzeń na ich obserwatora. Nie wiem, kiedy to nastąpi, ale powolutku się na to przestawiam. To w końcu nieuchronne, prawda?”

Jerzy Stuhr (1947) polski aktor i reżyser

Źródło: Michał Hernes, Stuhr: wolę odejść niż żeby mnie upokorzono, stopklatka.pl, 28 grudnia 2012 http://stopklatka.pl/-/35489766,jerzy-stuhr-wole-odejsc-niz-zeby-mnie-upokorzonoJerzy

O prawdzie , O odejściu

„Ułożenie stopy w takim bucie jest nienaturalne, długotrwałe ich noszenie powoduje deformację stóp, a to, że kobiety wciąż są do tego zmuszane, jest po prostu skandalem. Często bywa tak, że wysokie obcasy sprawiają większą przyjemność postronnemu obserwatorowi (czytaj: mężczyźnie), niż osobie (czyt. kobiecie), która je nosi. Zwyczaj noszenia wysokich obcasów jest formą przemocy wobec kobiecego ciała porównywalną do zniekształcania kobiecych stóp w kulturze chińskiej. Patriarchat ubiera kobiety w szpilki, żeby wydawało im się, że są wywyższone, ale jednocześnie, żeby nie podskakiwały”

Kinga Dunin (1954) polska publicystka, socjolog kultury, krytyk literacki

co w wysokich obcasach jest zadaniem niezwykle trudnym
Źródło: „Wysokie Obcasy”

O kobietach , O przyjemności , O butach , O czytaniu

„O generale Stanisławie Skalskim mogę wyrażać się jedynie z najgłębszym szacunkiem. Ten, jak Pan słusznie go określa, bohater z czasów drugiej wojny, miał niezwykle ciężkie życie. Po powrocie z Anglii do kraju siedział bardzo długo w więzieniu i to z wyrokiem śmierci. Kto, jak kto, ale właśnie on powinien z najwyższym uznaniem powitać zmiany, jakie u nas nastąpiły po upadku komunizmu. Jako gorący patriota i wnikliwy, realistyczny obserwator spraw krajowych, generał Skalski szybko się jednak zorientował, że kolejne rządy, poczynając od Rakowskiego, przez Mazowieckiego po Suchocką, narzuciły nam nowy system zniewolenia, zastąpiły jedną zależność inną zależnością. Co z tego, że, być może, prawa jednostki są u nas dziś szersze, niż były za komuny, skoro drastycznie narusza się i ogranicza prawa i wolność narodu, jako całości! Skutki tego wszystkiego są wprost zastraszające i widoczne dla każdego. Generał Skalski to rozumie i jako doświadczony, zahartowany w bojach o Polskę żołnierz stanął w pierwszym szeregu samoobrony, będąc członkiem ogólnokrajowego komitetu noszącego nazwę, o czym już zresztą mówiłem, Komitetu Samoobrony Narodu.”

Andrzej Lepper (1954–2011) polski polityk

Źródło: Samoobrona. Dlaczego? Przed czym?, Warszawa 1993

O życiu , O śmierci , O wojnie , O wolności

„Depresję reaktywną może wywołać nagła utrata przedmiotu miłości. Ocena siły urazu musi być zawsze robiona ze stanowiska chorego, a nie obserwatora, chodzi tu bowiem o uczucia chorego, a nie lekarza. A siła powiązań uczuciowych nie ma obiektywnej miary.”

Antoni Kępiński (1918–1972) polski psychiatra i pisarz

O emocjach , O sile

„Zdecydowanie pozostanę po drugiej stronie kamery. Ewentualnie pojawię się na ekranie tak, jak to robił Alfred Hitchcock – dyskretnie i na chwilę. Poza tym jako reżyser będę miał tyle pracy, że jednoczesne granie w filmie byłoby dużym błędem. Nie chcę także oglądać samego siebie. Jeśli mam być szczery, nigdy tego nie lubiłem… Jestem obserwatorem, dlatego wolę pozostać reżyserem, bo to malarz, który modeluje krajobrazy i tworzy sytuacje. A trudno malować obraz i jednocześnie się na nim znajdować.”

Casper van Dien (1968) amerykański aktor

Źródło: Anna Bielak, Casper Van Dien w Stopklatce o swojej najnowszej produkcji, stopklatka.pl, 28 maja 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=66063

O błędach , Obraz

„Być mrocznym samotnym nerwowo-wzrocznym obserwatorem
Wirującego diamentu świata.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

Źródło: Wino ciemnych zaułków

O winie

„Z kraju zacofanego i rolniczego, który co prawda szybko się rozwijał przed I wojną światową, ale wciąż pozostawał zacofany i rolniczy, zrobiono potęgę gospodarczą, która była w stanie pokonać Niemcy hitlerowskie będące najbardziej zaawansowaną gospodarką i uprzemysłowionym krajem Europy. Rosjanie byli w stanie produkować więcej czołgów i samolotów w krytycznym momencie. Można powiedzieć, że był to sprawdzian krańcowy. Niezrozumienie tego sukcesu wynika z faktu, że nasze postrzeganie ZSRR pochodzi z perspektywy lat 80., kiedy gospodarka centralnie sterowana była w stanie rozkładu i upadku. Natomiast obserwatorzy z lat 40. czy 50. nie mieli wątpliwości, że co prawda ZSRR nie zapewnia swym obywatelom godnego poziomu życia, ale jest ogromną potęgą gospodarczą.”

Adam Leszczyński (1975) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: rozmowa Marcina Jaworka, Leszczyński: PRL przyniósł awans cywilizacyjny, krytykapolityczna.pl, 10 października 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/gospodarka/20131010/leszczynski-prl-przyniosl-awans-cywilizacyjny

O wojnie , O prawdzie , O sukcesie

„Najlepszym świadectwem rzeczywistych uczuć czy przekonań człowieka są nie jego słowa, lecz czyny. Obserwatorzy usiłujący wywnioskować, jakie są czyjeś przekonania, bardziej się skupiają na jego działaniach, niż słowach. Psychologowie wykryli, że podobna prawidłowość obowiązuje i przy wnioskowaniu przez człowieka o jego własnych przekonaniach. Podstawowym źródłem informacji o własnych przekonaniach, postawach czy wartościach jest nasze własne zachowanie.”

Robert Cialdini (1945) amerykański psycholog

Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka

O zachowaniu , O emocjach

„Wróciłem z zesłania (łagru w Komi) pod sam koniec 1985 roku, na Boże Narodzenie.(…) Już od jesieni 1986 roku zaczynam aktywnie działać w różnych środowiskach. Dlatego chyba nie mogę występować jako zdystansowany obserwator. Tabuizacja „polityki” przeszkadzała w debatowaniu o tym, czym faktycznie się zajmowaliśmy. Przeszkadzała też oszacować szanse i ryzyko polityki Gorbaczowa. Odczułem to bardzo mocno, kiedy do Moskwy przyjechał Adam Michnik. Był to rok 1989, czas polskiego Okrągłego Stołu. Michnik przyjechał, żeby zapobiec radzieckiej interwencji. Pamiętam, że pomyślałem wtedy: dla naszych dysydentów takie polityczne ujmowanie problemów jest czymś niemożliwym.”

Gleb Pawłowski (1951)

Źródło: rozmowa Tatiany Żurżenko i Iwana Krastewa, Anatomia bezalternatywności, przeł. Róża Maj, „Krytyka Polityczna”, Nr 27–28/2011.

O Bogu , O czasie , Jesień

„W tym kontekście pojawienie się szlachetnego rycerza wzywającego do krucjaty mogłoby stać się doprawdy opatrznościowe. Fidel Castro widzi siebie w tej roli. Jednak wymarzona rola została już wcześniej obsadzona przez innego „apostoła”, który wcześniej pojawił się na scenie. Jest senatorem, nazywa się Eddy Chibás, jest bogaty, a więc nieprzekupny, mieszka sam i porywa tłumy w każdy niedzielny wieczór, podczas emisji swego słynnego w całym kraju programu radiowego. Senator Chibás ma piskliwy, przenikliwy głos, skrzeczący jak u papugi, rozpoznawalny wśród tysiąca innych. Jest egzaltowanym kabotynem. Populista, fanatyk, ale zarazem człowiek dogłębnie uczciwy, ma dużą odwagę cywilną i nie waha się wyzywać na pojedynek przeciwników politycznych, którzy szukają z nim zwady. Ten trybun ludowy o manierach ludojada właśnie opuścił z hukiem Kubańską Partię Rewolucyjną (Autentyczną), którą uznał za skorumpowaną, aby założyć nowy ruch, Partię Ludu Kubańskiego (Ortodoksyjną), bardziej radykalną w swym nacjonalizmie. W ciągu kilku miesięcy nowy ruch zajmuje centralne miejsce na politycznej szachownicy kraju. Wszyscy obserwatorzy przewidują zwycięstwo Eddy’ego Chibása w wyborach prezydenckich w 1948 roku. Ten rycerz na białym koniu, polityczny odnowiciel, wziął na celownik uniwersyteckie „gangi.””

Eduardo Chibás (1907–1951)

Kubańczycy są już zupełnie wyczerpani wojną gangów, przypominającą pełzającą wojnę domową.
Źródło: Serge Raffy, Fidel Castro, tłum. Maria Mróz, wyd. Świat Książki, Warszawa 2006, s. 42.

O wojnie , O ludziach , O książkach , O świecie

„Jako dramaturg jestem trochę takim obserwatorem analitycznym, proponuję pewne rozwiązania lub kierunki, ale czasem (…) nie mogę wyrzucić jakiegoś tekstu, bądź czegoś dodać, bo mamy gotową partyturę i to jest nie do ruszenia. (…) Natomiast w teatrze dramaturg może powiedzieć, że brakuje jakiejś sceny i ją wymyślić lub wrzucić Balzaca, dysponuje innymi narzędziami. To specyficzny zawód.
Przyjmując ofertę pracy w roli dramaturga, nigdy nie myślę, że to zajęcie wyżej cenione bądź bardziej potrzebne teatrowi współczesnemu. To absurdalne myślenie. Po prostu, podchodzę do tego jak do kolejnego zadania teatralnego. Opowiadamy jakąś historię, przez teatr lub operę, i muszę uruchomić wszystko, co wiem i potrafię, swoje doświadczenia z pisania dramatów również. Bo kiedy jestem dramatopisarzem i czytam Gogola, to czytam go inaczej niż krytyk literacki. Być może jako pisarz zauważam inne rzeczy, włączam intuicję. Istotne natomiast, że zawsze patrzę na tekst jak kolega po piórze. Dlatego wartościowanie tych dwóch profesji, dramatopisarza i dramaturga, nigdy nie przyszłoby mi do głowy. Pytanie, czy urobek danego roku wszystkich dramatopisarzy jest oceniany przez krytyków jako rok urodzaju czy jako rok klęski.”

Małgorzata Sikorska-Miszczuk (1964)

Źródło: Agata Dąbek, Wszystko, co wiem i potrafię http://www.dwutygodnik.com/artykul/4675-wszystko-co-wiem-i-potrafie.html, Dwutygodnik.com nr 113/2013.

O historii , O myślach , O czasie , O czytaniu

„Na planie Altmana jest więcej luzu. Masz poczucie, że jest to świetna impreza. Jest niesamowitym obserwatorem. Nigdy nie mówi: Cięcie, kręci długie mile filmu. Każdego wieczoru chodzi się przeglądać zrobiony materiał. Jest popcorn, wino, marihuana, wszyscy oglądają i jest ciągłe święto. Tak przynajmniej było przy moich filmach. Wydobywa najlepsze z aktora. Jest wspaniała atmosfera. Aktorzy kochają się wzajemnie. U Almodovara jest znacznie większe poczucie pracy. Ciężkiej pracy. Co wcale nie sprawia mniej przyjemności.”

Geraldine Chaplin (1944) aktorka amerykańska

Źródło: Łukasz Figielski, Chaplin: Nie chciałam kawy, tylko rolę!, stopklatka.pl, 23 stycznia 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12682

O przyjemności , O winie , O marihuanie , Kochać się

„Raz też byłam, jako obserwatorka, na zebraniu londyńskiego PPS-u i to akurat bardzo dobrze wspominam, bo wówczas żyła jeszcze Lidia Ciołkoszowa. Oni się wówczas spotykali w Domu Polskiego Lotnika w Kensigton (…) W domu o sympatiach PPS-owskich to było coś, zawsze mi mówiono, że ten prawdziwy PPS jest w Londynie. Miałam możliwość zobaczenia tych ostatnich.(…) A to posiedzenie PPS-u było historyczne, dlatego że dotyczyło decyzji Ikonowicza, który chciał w tamtym czasie związać PPS z SdRP, poprzedniczką SLD. Lidia Ciołkoszowa była bardzo przeciw. Zobaczyłam na własne oczy tę kombinację, na której mi przez całe życie zależało – pryncypialnego antykomunizmu i socjalizmu. Wyszłam zbudowana.”

Lidia Ciołkosz (1902–2002) polska działaczka socjalistyczna, publicystka

Autorka: Agata Bielik-Robson, Żyj i pozwól żyć. Rozmawia Michał Sutowski, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2012, str. 109–110.

O życiu , O domu , O decyzjach , O czasie

„Podmiotowy, ilekroć maluje ludzi wytworniejszych, staje się przedmiotowym i spokojnym obserwatorem, kiedy wstępuje do boru, na bagna, na pola… Jako malarz zwierząt, zajmuje Adolf Dygasiński w naszej beletrystyce współczesnej miejsce naczelne. Nikt mu dotąd w tym kierunku nie dorównał.”

Adolf Dygasiński (1839–1902) polski pisarz, publicysta i pedagog

Źródło: Teodor Jeske-Choiński, Obrazki zwierzęce Dygasińskiego w: A. Dygasiński, Wilk, psy i ludzie. W puszczy, wyd. Druk. Granowskiego i Sikorskiego, Warszawa 1898, s. 9, 10.

O ludziach , O psie , O wilkach , O zwierzętach

„Miasteczko widzi wszystko. Setki par oczu czuwają za szybami mieszkań w najczarniejszą noc. Stanowiska obserwacyjne są wszędzie. Obserwatorzy reprezentują obie płci, wszelakie kategorie wiekowe i społeczne. Są najstarszą i największą armią wolontariuszy.”

Tadeusz Żuczkowski (1955)

Torowisko

O nocy

„Z wielką radością odbieram obecność na tym zgromadzeniu delegatów niekatolickich Kościołów chrześcijańskich, która świadczy o naszym braterstwie, szczerości i wolności. Lecz gdzie są przedstawiciele lub obserwatorzy niechrześcijańscy? (…) Ten brak zaproszenia przywódców niechrześcijańskich Religii potwierdza w pewien sposób stereotyp krążący w świecie azjatyckim i afrykańskim: „Kościół katolicki jest Kościołem białych, a nie kolorowych.””

Pierre Martin Ngô Đình Thục (1897–1984)

na Soborze Watykańskim II.
Źródło: T. Niecikowski, Sedewakantyzm. Zarys historii i doktryny radykalnego skrzydła katolickiego ruchu tradycjonalistycznego, „Nomos” 2000, przyp. 31.

O religii , O historii , O wolności , Radość

„Nie można jeszcze dokładnie zorientować się w liczbie egzekucji dokonanych w Santiago i całym kraju… Oceny obserwatorów można jedynie przeciwstawić śmiechu wartym oficjalnym komunikatom junty Pinocheta.”

Augusto Pinochet (1915–2006) wojskowy dyktator Chile

O Augusto Pinochecie
Źródło: „Le Figaro”, wrzesień 1973, cyt. za: Artur Domosławski, Gorączka latynoamerykańska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, s. 120.

O książkach , O świecie , O śmiechu

„Kiedy jesteśmy młodzi, każdy powyżej trzydziestki wygląda na człowieka w średnim wieku, każdy po pięćdziesiątce na starca. I czas dowodzi, wraz ze swoim upływem, że nie myliliśmy się tak bardzo. Te drobne różnice wieku — tak istotne i olbrzymie, kiedy jesteśmy młodzi — ulegają erozji. Koniec końców wszyscy zaczynamy należeć do tej samej kategorii, kategorii niemłodych. Sam nigdy się tym specjalnie nie przejmowałem.

Są jednak wyjątki od tej reguły. W przypadku niektórych ludzi różnice czasu ustalone w młodości nigdy tak naprawdę nie znikają: starsi pozostają dla nich starszymi, nawet gdy jedni i drudzy są zaślinionymi stetryczałymi osobnikami. W przypadku niektórych ludzi różnica, powiedzmy, pięciu miesięcy oznacza, że będą się uważali za mądrzejszych i obdarzonych większą wiedzą niż ci drudzy, bez względu na dowody świadczące o czymś wprost przeciwnym. A może powinienem powiedzieć „z racji” dowodów świadczących o czymś wprost przeciwnym. „Z racji" tego, że — jak jest absolutnie jasne dla obiektywnego obserwatora — gdy szala przechyla się na korzyść marginalnie młodszej osoby, ta druga tym bardziej rygorystycznie podtrzymuje przekonanie o swojej wyższości. Tym bardziej neurotycznie.”

Julian Barnes książka The Sense of an Ending

The Sense of an Ending

O ludziach , O czasie , O wieku

„W wielowymiarowych światach multiversum jest faktem powszechnie znanym i uznanym, że duża część na prawdę wielkich odkryć zawdzięcza swe istnienie jednej krótkiej chwili natchnienia. Oczywiście, poprzedza ją ciężka praca, ale tym, co domyka teorię jest widok - powiedzmy - spadającego jabłka, parującego garnka czy wody przelewającej się przez brzeg wanny. Coś zaskakuje w głowie obserwatora i wszystko układa się po kolei. (…)
Zjawisko to uważa się za niezwykle cudowne. To nieprawda. Jest tragiczne. Maleńkie cząstki natchnienia wciąż pędzą przez wszechświat, przebijając najgęstszą materię, jak neutrino przebija stóg cukrowej waty. I większość z nich chybia. Co gorsza, że większość z tych, które trafiają w mózgowy cel, trafia w niewłaściwy. (…)
Liczne cywilizacje dostrzegały to wstrząsające marnotrawstwo i rozmaitymi sposobami usiłowały mu zapobiec. Większość tych metod polegała na przyjemnych, choć nielegalnych próbach dostrojenia umysłu do odpowiedniej długości fal, z wykorzystaniem egzotycznych ziół albo produktów fermentacji drożdży. To nigdy nie jest skuteczne.”

Terry Pratchett książka Czarodzicielstwo

Sourcery

O wszechświecie

„Muzykę rockową grają głównie mężczyźni. Ekspresja jest agresywnie męska. Obserwator z zewnątrz powinien zatem szybko zorientować się, że rock nie jet knapsu. Ale temu należy przeciwstawić fakt, że brzdąkane nie jest żadną porządną pracą. Dzień w lesie i gość będzie sikał krwią. Również śpiewanie uważano za niemęskie, przynajmniej w okolicach Pajali i w stanie trzeźwym. A już robić to po angielsku, w języku zdecydowanie za miękkim dla twardych fińskich szczęk, tak zwiotczałym, że tylko dziewczyny mogły mieć z niego piątki, w tym ślimakowatym szwargocie, drżącym i wilgotnym, wynalezionym przez chodzących w błocie mieszkańców wybrzeża, którzy nigdy nie musieli walczyć, którzy nigdy nie głodowali i nie marzli, mowie dla obiboków, trawożerców, leniuchów pierdzących w kanapy, mowie całkowicie pozbawionej rześkości, do tego stopnia, że język flaczeje w ustach jak odcięty napletek.”

Mikael Niemi książka Popular Music from Vittula

Popular Music from Vittula

O mężczyznach , O dziewczynach

„Bezstronny, ale uważny obserwator jarocińskiego festiwalu tej największej imprezy młodzieżowej w Polsce, która ma więcej wrogów niż zwolenników może żywić obawy o jej losy.”

Jerzy Wojciech Wójcik (1937)

Od hippisów do satanistów (1992)
Źródło: s. 18

O losie

„Do dzisiaj wielu obserwatorów i komentatorów Okrągłego Stołu nie uświadamia sobie, jak głęboka prawda była w komentarzu Andrzeja Gwiazdy, gdy powiedział – podczas Okrągłego Stołu władza podzieliła się władzą ze swoimi własnymi agentami.”

Andrzej Zybertowicz (1954) socjolog polski

wypowiedź z 5 lutego 2019
Źródło: Jakub Szymczak, Zybertowicz ofiarą „brutalnego hejtu”? Sam wielokrotnie obrażał i mówił nieprawdę https://oko.press/zybertowicz-ofiara-brutalnego-hejtu-sam-wielokrotnie-obrazal-i-mowil-nieprawde/, oko.press, 9 marca 2019.

O prawdzie

„Podobnie jak wielu obserwatorów liczyliśmy, że w 2 turze będzie Marine Le Pen, było znakiem zapytania czy będzie z nią Emmanuel Macron czy François Fillon. Okazuje się, że Macron, który w polityce pierwszoplanowej jest krótko, bo od roku i dopiero próbuje budować swoje zaplecze. Jako, że to są personalne wybory, to ugrupowania są w tle. Obserwatorzy nie dostrzegają dekompozycji sceny politycznej. Może rozpaść się partia socjalistyczna, może rozpaść się ruch gaullistowski, być może będzie tak, że po wyborach we Francji zostaną trzy ugrupowania – skrajna prawica, skrajna lewica i ruch centrowy, związany z być może przyszłym prezydentem. Ale nie możemy dawać już zwycięstwa Macronowi. Bo nie zapominajmy, że część głosów lewicowych może wesprzeć Le Pen. Pamiętajmy, że Macron jako jedyny nie mówił nic negatywnego o pracownikach spoza Francji, a we Francji pracują tysiące Polaków, do tego pamiętajmy, że Le Pen sympatyzuje, może nie mówmy o Rosji, ale mówmy o Putinie. Oni mają bliskie relacje.”

Piotr Zgorzelski (1963) polski polityk

Źródło: Zgorzelski (PSL): Francuskiej scenie politycznej grozi dekompozycja http://m.telewizjarepublika.pl/zgorzelski-psl-francuskiej-scenie-politycznej-grozi-dekompozycja,47622.HTML, telewizjarepublika.pl

O zapominaniu , O relacjach