Cytaty na temat miód (42 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Wszystek miód, jaki można zebrać z kwiatów tego świata, nie ma w sobie tak wielkiej słodyczy, jak żółć i ocet Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

Ignacy Loyola (1491–1556) założyciel jezuitów, święty Kościoła Katolickiego

Sentencje wybrane św. Ignacego

Chrystus

„Pszczoły były wielkim umiłowaniem stryja Leona, kochał je i lubił miód. Ule były przeważnie typu Dadanta, najłatwiejsze w obsłudze. Były one kwadratowe, z podnoszonym dachem, którędy w okresie zbiorów miodu wsuwało się specjalne nadstawki. Nadstawka taka starczała ledwie na kilka dni, szybko bowiem napełniała się miodem i należało zakładać nową. Sad pełen był olbrzymich, szerokich lip, obsiewano go też specjalnie miododajnymi trawami. W okolicy rosły białe koniczyny, dużo łubinów, w lasach wrzos. Miodobranie zaczynało się w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia sadów i łąk. Im wcześniejszy był miód, tym lepszy. Stryj rozsyłał go i sprzedawał po całej Polsce, dużo zabierali krewni. W domu, w glinianych dzbankach miód stał cały rok. Przede wszystkim jednak specjalnie pakowany w żelazne pudełka był sprzedawany klientom z różnych miast. Miód jesienny na pierniki kupował Toruń, wiosenny i lipcowy brał Wedel. Były miody wczesne, łąkowe, rzadziutkie, złotego koloru – te nigdy się nie scukrowały. Miód z akacji, aby się scukrzyć, musiał stać bardzo długo, i wtedy robił się podobny do drobnej, białej kaszki. Inne, późniejsze, to były miody lipcowe z lip i wrześniowe, z gryki i wrzosu. Lipcowy uchodził za najlepszy, natomiast z gryki i wrześniowy były gorsze. Kiedy miód twardniał, to na przykład gryczany ciemniał, lipcowy bielał. Wszystkie oczywiście różniły się smakiem. W okresie miodobrania, kiedy pracy było wiele, stryj wynajmował chłopców do pomocy. W specjalnym domku, zimą zastępującym stebnik, miód się wirowało. Tam przenosiło się ramki, odcinało się ciepłym nożem zasklepioną woszczynę i stawiało do centryfugi (wirówki), gdzie po wpływem kręcenia korbą miód wypryskiwał na ściany beczki i ściekał. Z dołu, kurkiem, zlewało się go do podstawionych garnków, na które nakładało się sita, aby nie wpadły odłamki woszczyny. W garnku mieściło się około szesnastu litrów miodu. Przez kilka dni garnek stał odkryty, aby miód odparował, dopiero potem zakładało się woskowy papier i zawiązywało wokół. Stryj miał biblioteczkę z książkami o pszczołach. Lubił pszczoły, a one jego. Kiedy któraś wleciała do domu, brał ją delikatnie w ręce i wynosił, nigdy go nie użądliła. Pracował gołymi rękoma, nie w rękawiczkach, mówił, że pszczoły nie lubią tego. Czasami wieczorem kładł się w sadzie i słuchał jak pracują, czy są zadowolone ze zbiorów. Mówił na przykład, że pszczoła umarła, nie zdechła; jeżeli ktoś opowiadał, że pszczoła ugryzła, odpowiadał zaczepnie: – Czy widział ktoś, aby pszczoła miała zęby do gryzienia?”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce, [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 208–209

O książkach , O domu , O trawie , O pszczołach

„Piwo a miód pijali, o wino nie dbali.”

Marcin Bielski (1495–1575) pisarz polski

o dawnej tężyźnie i prostocie Polaków.
Źródło: Kazimierz Władysław Wójcicki, Obrazy starodawne, G. Sennewald Księgarz, 1843, s. 33.

O piwie , O winie

„Co sobie o nas pomyśli odbiorca, jeśli dojdziemy do wniosku, że dla ludzkości miód ma znaczenie pierwszorzędne, natomiast pszczoła nie, wobec czego jest tylko dodatkiem do swego produktu?”

Lajos Egri (1888–1967)

miód wyobraża fabułę, a pszczoła – postać.
The Art of Dramatic Writing
Źródło: Robin U. Russin, William Missouri Downis, Jak napisać scenariusz filmowy, Wydawnictwo Wojciech Marzec, Warszawa 2008, tłum. Ewa Spirydowicz, s. 57, 58.

O pszczołach

„Bo miłość to taki standard,
taki cud i miód, evergreen.
Ile jest ten serca stan wart, wiem,
bo co rano się budzę z nim.”

Wojciech Młynarski (1941–2017) polski kompozytor i wykonawca piosenki autorskiej

Źródło: Taki cud i miód

O miłości , Serce

„Mnie ten Gorzów zjadł. Benzyna dusi, powietrze złe. Dobre ludzi dali mieszkanie, ale wziąć słowika w klatkę zamknąć, to on wszystko traci. Choć pięknie śpiewa, to jemu jest smutno. I te ściany takie ciężkie nade mną. A ja cygańska córka, las mi zdrowie daje. Jechałam taborem, to czułam się jak królowa Bona. Do mnie należeli perły rannej rosy. Moje były gwiazdy złote. Dziś co we włosy wplotę? W majowym słońcu jagody zbirałam, czarne jak łzy cygańskie. Na gałązkach się huśtałam. Żyłam wodnym szumem i jego srebrzystym dźwiękiem. Śpiewać nauczył mnie wiatr, ruczaje płakać. A jak lipy kwitły, to aż mnie zatykało, tak miód było czuć. W górach też cudnie. Jechalimy potokiem, pienił się, skakł, chodził po kamieniach, w deszczu groźniał, rozlewał się, wszystkich nas potopić chciał. Cyganka zejszła z wozu na drogę i tańczyła. Czemu? Bo jej radość była. Kawałek chleba suchego ugryzła, wody się napiła i była szczęśliwa. Z gołymi ręcami jechał człowiek po świecie. Czasem tylko coś pomieniał, parę groszy wziął. Wywróżył. I szedł dalej za tym chlebem żebraczym. Po pięćdziesiąt wozów jeździło u nas. Polskę znam od końca do końca. To wszystko nie można wydrężyć ze serca. Ale kto to zrozumi? Może tylko ci, co lubią przyrodę, świat, stare dawne życie przepamiętują w sobie.”

Papusza (1908–1987)

Źródło: Angelika Kuźniak, Papusza, op. cit., s. 21, 24.

O życiu , O ludziach , O zdrowiu , O świecie

„Żaden mistyk nie próbował „udowodnić” istnienia Boga; byłoby to dlań tyle, co dowodzić, że miód jest słodki, albo woda mokra.”

Leszek Kołakowski (1927–2009) polski filozof

Jeśli Boga nie ma (1987)

O Bogu , O wodzie

„Sam kończyłem szkołę na pograniczu skandalu. Widząc, że komisja egzaminacyjna, wysłuchując kolejnych tasiemcowych wierszy prawie zasypia, zaproponowałem, że powiem „Rzepę” Brzechwy. Czterowiersz: „Chwaliła się rzepa przed całym ogrodem, że jest bardzo smaczna. Z miodem. Na to miód się odezwie i tak jej przygani: A ja jestem smaczny i bez pani” – powiedziałem i zszedłem. Konsternację przerwała prof. Maria Wiercińska od wiersza. Uznała to za kpiny. Wybronił mnie Leon Schiller: „Proszę wziąć pod uwagę odwagę młodego człowieka. I ryzyko, jakie podjął, starając się w tych czterech wierszach zamknąć wszystkie umiejętności. Łącznie z tymi, których został nauczony”. Zdałem.”

Tadeusz Pluciński (1926–2019) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 4 marca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/gralemn.htm

„Uwielbiam Pod słońcem Toskanii, Pretty woman… Jest dużo filmów, które mają w sobie ciepło – niekoniecznie gagi, które bawią nas do łez, ale po prostu momenty, które… leją na serce miód. Takie sceny, które kocham – i które zawsze poprawiają mi humor – ma nawet „Nóż w wodzie” Polańskiego. Zresztą komedia romantyczna, wbrew pozorom, to bardzo trudny gatunek. Tym bardziej, że w Polsce długo nikt takich filmów nie kręcił.”

Anna Cieślak (1980) polska aktorka

opinia na temat komedii romantycznych.
Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Anna Cieślak - wywiad z gwiazdą filmu „Dlaczego nie!” http://www.we-dwoje.pl/anna;cieslak;-;wywiad;z;gwiazda;filmu;dlaczego;nie,artykul,1580.html

O gwiazdach , Serce , Kochać się

„Czuję w sobie tyle miłości różnych
miłych, słodkich jak migdał i miód,
a czasem zagubionych w drodze
jak smutny podróżny, co chciał
a może nie chciał do mnie przyjść.”

Katarzyna Bogucka-Krenz (1953) polska poetka, pisarka i tłumaczka

Muzyka godzin i pożegnań
Źródło: Miłość i gniew

O miłości , O czasie , O gniewie

„Kobiety mają miód w słowach, a truciznę w sercu.”

Ryūnosuke Akutagawa (1892–1927) japoński pisarz

Aforyzmy

O kobietach , Serce

„Jezusa słodkie wspomnienie daje sercu pocieszenie, lecz nad miód i wszystko słodsza Jego obecność najdroższa.”

Róża Kolumba Białecka (1838–1887) założycielka zakonu Dominikanek w Polsce

Hymn adoracji Róży Kolumby Białeckiej.
Źródło: o. Joachim Roman Bar OFMConv., s. Maria Serafina Steinig OP - Polscy święci. Służebnica Boża Kolumba Róża Białecka. t. 5. ATK. Warszawa. 1985, s. 91-92.

O wspomnieniach , Serce

„Zmiany były dzisiaj miód-malina.”

Marek Magiera (1978)

„Żyć mi się zawsze chciało, nie umierać. Żyć i żyć, aby dalej, aby więcej. Choćby i nie było po co. Zresztą czy to takie ważne, jest czy nie ma po co? Może to nawet wszystko jedno, a tylko człowiek lubi się na próżno dręczyć. Bo kto wie, czy żyć nie jest jedenastym przykazaniem, którego Bóg zapomniał obwieścić. Albo może ma w gwiazdach czy w innej księdze zapisane, że ma żyć i żyć. I powinno wystarczyć. Nie wszystko się musi wiedzieć. Koń nie wie i żyje. A pszczoła, na ten przykład, gdyby tak wiedziała, że to dla człowieka zbiera miód, to by nie zbierała. A cóż lepszego od konia, pszczoły człowiek?”

Wiesław Myśliwski książka Kamień na kamieniu

Kamień na kamieniu (1984)

O Bogu , O pszczołach , Koń

„Miód, chociaż słodki, nadmiarem słodyczy tłumi apetyt i sprowadza mdłości. Kochaj z umiarem.”

William Shakespeare (1564–1616) angielski poeta i dramatopisarz

Kochać się

„Gdzie te barany, co twierdzą, że mówię o tym samym?
Chuje, miód macie w uszach jak te w dupie banany.
(…) Mówią, że jestem brzydki, a żonie się podobam.
(…)
Ej 50 Cent, jesteś gangster? Daj ognia
póki cię nie zawoła z okna siostra na obiad.
(…) Nigdy nie powiem ci, że jestem najlepszy,
wolę to udowadniać z każdym wersem na pętli.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

Album O.c.b.
Źródło: Zobacz co mówią

O siostrze

„Lekarze egipscy używali miodu (80% cukru) do leczenia ran zakażonych. Amerykańscy lekarze od niedawna stosują również miód i roztwory cukru do tego samego celu. Wszystkie bakterie, które zetkną się z gęstym roztworem cukru lub miodu giną bardzo szybko. Rana staje się jałowa po dwóch dniach.”

Jan Kwaśniewski (1937–2019) polski lekarz i propagator diet

Dieta optymalna, Tłuste życie
Źródło: s. 148

„Dla chorego i miód jest gorzki.”

Seneka Młodszy (-4–65 p. n. e.)

Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.

O myślach , O myśleniu

„Mieli także popi prócz akcydensu kościelnego pewny stały prowent z miodu, niepamiętnym zwyczajem utwierdzony; każdy gospodarz mający pszczoły (a trudno na Rusi o takiego, aby ich nie miał) daje popom pewną kwotę miodu podług proporcji pszczół; z tego miodu pop syci miód do picia. Podczas prażniku, to jest podczas dedykacji cerkwi, na całą parochią swoją rozdaje na osobę każdą, przyjmującą sakramenta, po garcu jednym, za który bierze zapłatę raz na zawsze ustanowioną; niedostatek miodu ani obfitość jego nie podnosi ani nie zmniejsza ceny, tylko odmienia gatunek miodu, bo kiedy pop mało dostał miodu albo nie chciał wszystkiej kolekty na prażnik ekspensować, to rozbrechtał wodą małą kwotę urobioną trunku do tylu garców, ile mu ich na całą parochią potrzeba było.”

Jędrzej Kitowicz książka Opis obyczajów za panowania Augusta III

Opis obyczajów za panowania Augusta III

O piciu , O wodzie

„Dziwny jest niedźwiedzi ród,
Że tak bardzo lubi miód.”

Alan Alexander Milne książka Kubuś Puchatek

Isn't it funny
How a bear likes honey? (ang.)
Kubuś Puchatek (1926)

„Swoją drogą, szynkarzu, powiedzcie mi, jak to jest? Mówicie, że zło tam drzemie, a nie przeszkadza wam to handlować ich miodem, ba, zachwalać jako najlepszy? (…)
– Wszystko to są dary od Pana – odparł Giovanni spiesznie – a jako takich, jak wiadomo, zły skalać nie może. Czyż to nie Lukrecjasza z Uroku, świątobliwego mnicha, Pan natchnął, że ten po raz pierwszy miód wysycił? Zaiste ku chwale bożej to uczynił i za boskim życzeniem!”

Marcin Pągowski (1978)

Hedaard w rozmowie z karczmarzem z Lutnej.
Zima mej duszy, Cena ułudy

O złu

„Powiedz, powiedz mi, co czujesz! – woła. Nie mogę. Oczy przesłania mi krwawa mgła, czuję pulsowanie w czaszce. Mam ochotę krzyczeć dziko, bez słów, bez sensu, wydobywać nieartykułowane dźwięki z najpierwotniejszego rdzenia mojego jestestwa, tryskające z mojej macicy niczym miód. Wyciskająca łzy z oczu rozkosz, potem leżę cicho, pokonana, uspokojona.”

Anaïs Nin (1903–1977) pisarka francuska

o związku z pisarzem Henrym Millerem.
Związek z Henrym Millerem

O łzach , Sens

„Dziesięć małych Murzyniątek
Jadło obiad w Murzyniewie,
Wtem się jedno zakrztusiło –
I zostało tylko dziewięć.

Dziewięć małych Murzyniątek
Poszło spać o nocnej rosie,
Ale jedno z nich zaspało –
I zostało tylko osiem.

Rzekło osiem Murzyniątek:
Ach, ten Devon – to jest Eden,
Jedno z nich się osiedliło –
I zostało tylko siedem.

Siedem małych Murzyniątek
Chciało drwa do kuchni znieść;
Jedno się rąbnęło w głowę –
I zostało tylko sześć.

Sześć malutkich Murzyniątek
Na miód słodki miało chęć,
Jedno z nich ukłuła pszczółka –
I zostało tylko pięć.

Pięć malutkich Murzyniątek
Adwokackiej chce kariery.
Jedno się odziało w togę –
I zostały tylko cztery.

Cztery małe Murzyniątka
Brzegiem morza sobie szły,
Jedno połknął śledź czerwony –
I zostały tylko trzy.

Trzy malutkie Murzyniątka
Poszły w las pewnego dnia;
Jedno poturbował niedźwiedź –
I zostały tylko dwa.

Dwu malutkim Murzyniątkom
W słońcu minki coraz rzedną…
Jedno zmarło z porażenia –
I zostało tylko jedno.

Jedno małe Murzyniątko.
Poszło teraz w cichy kątek,
Gdzie się z żalu powiesiło –

Ot, i koniec Murzyniątek.”

Agatha Christie książka Dziesięciu Murzynków

dziecięca rymowanka
I nie było już nikogo (1939)

„Kościół Rzymski taką teraz gorączkową chciwością zapałał i tak jawna pożądliwość go ogarnęła, że nie wystarczają mu dobra kościelne, nie waha się obdzierać cesarzy, królów i książąt świeckich z ich dziedzictwa, każąc im płacić podatki. Król Anglii jest dla siebie przykładem w tym względzie, bo Kościół tak długo trzymał pod klątwą jego ojca, króla Jana bez Ziemi, aż zmusił go oraz ludność jego kraju do płacenia podatków (…) Pomijam symonię, te najróżniejsze i od zarania dziejów niesłychane szantaże, których nieustannie dokonują kuria i papież wobec osób duchownych, jawną i ukrytą spekulację, czym (…) zatruwają cały świat. Ale na ustach mają ci nienasyceni krwiopijcy słowa słodsze niż miód i gładsze niż oliwa, mówiąc że kuria rzymska jest naszą matką i karmicielką, gdy tymczasem jest raczej źródłem i podporą wszelkiego zła.”

Fryderyk II Hohenstauf (1194–1250) cesarz niemiecki

fragment listu wysłanego 5 grudnia 1227 r. do Henryka III, króla Anglii.
Źródło: Ernst W. Wies, Fryderyk II, tłum. Jacek Antkowiak, PIW, Warszawa 2002.

O świecie , O matce

„(…) hen daleko
wirują
głodne gwiazdy
o otwartych ustach
samopożerające się w przestrzeni
na w pół stworzonej
i tylko u nas
mleko i miód płynie
byśmy je mogli
spĳać
do woli
na zielonych zboczach”

Joanna Jurewicz (1962)

Źródło: ***, „Kwartalnik Artystyczny” nr 3, 2011, s. 151.

„A kto odwiąże łódź, gdy łódź odpływa? A kto usłyszy cień obuty w futra? Kto w półśnie żywy przemógł kiedyś strach? Nam co zostało? Tylko pocałunki, A tak włochate niby pszczoły małe, Co umierają, gdy wylecą z ula. A szemrzą wciąż w przejrzystym gąszczu nocy, A lecą pośród drzew Tajgetu sennych, A żywią się lucerną, czasem, miętą. A teraz weź, dziki jest mój podarek, Suchy naszyjnik z małych martwych pszczół, A one w słońce przemieniły miód.”

Osip Mandelsztam (1891–1938) poeta rosyjski

Źródło: Listopad 1920, tłum. Jarosław Marek Rymkiewicz

O strachu , O czasie , O słońcu

„I ja tam byłem, miód, piwo piłem, bo każda stara baśń tak się przecie kończyć powinna.”

Józef Ignacy Kraszewski książka Stara baśń

Źródło: Stara baśń

O piciu , O piwie

„Jestem zakochany w starym brzmieniu. Stara gitara, stare wzmacniacze i lampy z lat 40. to miód na moje serce. To takie prawdziwe brzmienie, które z nikim nie walczy. Jest w tym brzmieniu dużo melodyjności i czytelności. Właściwie to o prawdę nam chodzi. Jesteśmy poszukiwaczami prawdy.”

Robert Friedrich (1968) polski gitarzysta, pseud. Litza (Acid Drinkers, Arka Noego)

Źródło: Luxtorpeda: jesteśmy poszukiwaczami prawdy, onet.pl, 20 lutego 2013 http://muzyka.onet.pl/publikacje/luxtorpeda-jestesmy-poszukiwaczami-prawdy,2,5425794,wiadomosc.html

O muzyce , Serce

„Miłość jest jak miód, ze smakiem można jej kosztować, ale niepodobna kąpać się w niej.”

Bolesław Prus (1847–1912) polski pisarz i publicysta

O miłości

„Od grzechu zaczął się jej świat,
A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał,
Jest więc odtąd na wieki i grzeszna, i święta,
Zdradliwa i wierna, i dobra i zła,
I rozkosz i rozpacz, i uśmiech i łza,
I gołąb i żmija, i piołun i miód,
I anioł i demon, i upiór i cud,
I szczyt nad chmurami, i przepaść bez dna,
Początek i koniec – kobieta, acha!”

Julian Tuwim (1894–1953) polski poeta

Wiersze i aforyzmy, Jarmark rymów
Źródło: Ewa, s. 513

O kobietach , O Bogu , O świecie , O uśmiechu

„Polując na niedźwiedzi, kazałem dyszle od wozów miodem wysmarować. Niedźwiedzie, miód zlizując, dyszel połykać zaczęły, aż się całkowicie na dyszle ponadziewały.”

Karol Stanisław Radziwiłł Panie Kochanku (1734–1790)

Źródło: zespół pod kierunkiem Grzegorza Małachowskiego, Kronika Polski 1764–1775. Pod rosyjską protekcją, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 20.

„Kto stworzył ten labirynt niepewności, tę świątynię dufności, naczynie grzechu, pole usiane tysiącem zasadzek, przedsionek piekła, kosz po brzegi napełniony chytrością, truciznę słodką jak miód, łańcuch, który wiąże śmiertelnych z doczesnością – kobietę?”

Nikos Kazandzakis książka Grek Zorba

Grek Zorba

O kobietach , O piekle

„Dla tych, co mają już w bród,
Dla tych, co wiernie czekają,
Ten uśmiech słodki jak miód,
Słowa, co siły dodają.

Niby daleka, a czuła jak matka,
Raz jak podlotek, raz jak prababka.
Jak żyć, w co wierzyć, co jeść,
Dzięki pani już wiem.”

Jacek Skubikowski (1954–2007) polski piosenkarz, gitarzysta, kompozytor

Źródło: Droga pani z TV, utwór z repertuaru zespołu Lombard

O uśmiechu , O matce , O sile , O czekaniu

„Ireneusz Mazur: Czy indyki pokażą korale?
Jerzy Mielewski: Kontynuując tę twoją nomenklaturę, czy indyki zbiją ten bełchatowski miód? Bartosz Bednorz to motor napędowy Indykpolu. Taki główny indyk.”

Jerzy Mielewski (1980) polski dziennikarz sportowy i komentator

Źródło: mecz Skry Bełchatów z Indykpolem AZS Olsztyn, 13 stycznia 2016, ipla.tv http://www.ipla.tv/Pge-skra-belchatow-indykpol-azs-olsztyn/vod-6452889

„Miałam na początku takie szczęście lub nieszczęście, że w większości filmów byłam obsadzana w rolach księżniczek. No i jak to księżniczki – są to zazwyczaj cukierkowe postacie, których zadaniem jest oczarować widza swoją urodą i delikatnością. Zatem rola o niewielkim zakresie warsztatu aktorskiego. Ale po 2–3 latach grania w dubbingu zaczęto mi dawać postacie charakterystyczne. Jedna z takich moich ulubionych postaci to Helga z serialu Hej, Arnold! emitowanym przez Canal Plus. Grałam tam kilkunastoletnią dziewczynkę o bardzo chrapliwym głosie, bardzo krzykliwą, taką małą złośnicę. Przyznam się, że jest to jedna z takich postaci, która dała mi pole do aktorskiego popisu. Helga to bardzo barwna postać o różnych odcieniach: raz wścieka się i piekli, a innym razem jest słodka jak miód, raz nienawidzi i robi przykrość każdej napotkanej osobie a raz jest aniołem zakochanym w swym koledze z klasy. Taka rola to naprawdę sama przyjemność i satysfakcja.”

Olga Bończyk (1968) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/bonczykolga/

O nieszczęściu , O szczęściu , O przyjemności , O aniołach

„Mowa słodsza niż miód.”

Homer epik grecki

„To gorące powitanie przez kibiców jest jak miód na nasze serca. Dziękuję im, że są z nami na dobre i na złe.”

Mariusz Jurkiewicz (1982) polski piłkarz ręczny

wypowiedź po spotkaniu z kibicami po ME, 1 lutego 2010.
Źródło: Mariusz Jurkiewicz o kibicach http://www.sportowefakty.pl/pilka-reczna/2010/02/01/mariusz-jurkiewicz-o-kibicach-miod-na-nasze-serca/

Serce

„Czy teraz jej łatwiej żyć,
Czy nie tnie w twarz poranny chłód,
Pomiędzy nami, odkąd nie ma jej,
Zwykłego ciepła mniej i mniej,
I gorzki bywa nawet miód.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

piosenka poświęcona Annie Jantar.
Źródło: piosenka Anna już tu nie mieszka z repertuaru Haliny Frąckowiak

„Ireneusz Mazur: Czy indyki pokażą korale?
Jerzy Mielewski: Kontynuując tę twoją nomenklaturę, czy indyki zbiją ten bełchatowski miód? Bartosz Bednorz to motor napędowy Indykpolu. Taki główny indyk.”

Ireneusz Mazur (1957) polski trener siatkówki

Źródło: mecz Skry Bełchatów z Indykpolem AZS Olsztyn, 13 stycznia 2016, ipla.tv http://www.ipla.tv/Pge-skra-belchatow-indykpol-azs-olsztyn/vod-6452889

„Miód był niemiły Panu – napisano Biblii. Nie wolno było go Panu ofiarować. Żadna ofiara składana bogom przez ludzi nie obejmowała miodu.”

Jan Kwaśniewski (1937–2019) polski lekarz i propagator diet

Dieta optymalna, Tłuste życie
Źródło: s. 75

O Bogu , O ludziach

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

O nocy , O piciu , O śmiechu , O kobietach

„I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem, A com widział i słyszał w księgi mieściłem.”

Adam Mickiewicz Pan Tadeusz

Pan Tadeusz (1834)
Źródło: księga XII, wers 862, Warszawa 1985, s. 361.

O winie , O piciu