Cytaty na temat liceum (63 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Jeśli nie pójdziesz do liceum, na pewno pójdziesz do więzienia.”

Gerard Way (1977)

If you don’t go to highschool you will definately go to jail.

„Gdy pisałem I’m Not Okay, przypominałem sobie, jak ciężko było mi w liceum, gdy miałem 16 lat. Zawsze chciałem być artystą, więc byłem tym samotnym dzieciakiem, który ciągle chodził pijany. Miałem tylko jedną prawdziwą przyjaciółkę. To była dziewczyna, którą naprawdę darzyłem sympatią. Skończyło się na tym, że zrobiła sobie obleśną sesję zdjęciową ze swoim chłopakiem. To mnie zdruzgotało. Pływałem w dołku rozpaczy, zazdrości i alkoholizmu.”

Gerard Way (1977)

Chłopak

„Świat jest WF-em, a ja nie mam stroju,
świat to liceum, ja mam lewe zwolnienie,
świat jest WF-em, a ja chcę do domu,
grajcie w te gry, a ja lecę do siebie.”

Taco Hemingway (1990) polski raper, znany też jako FV, albo Fifi

Marmur
Źródło: utwór Świat jest WF-em

O świecie , O domu

„Kiedy to pisałem, przypomniałem sobie jak trudno jest być 16–latkiem w liceum. Zawsze chciałem być artystą, więc byłem tym samotnym, pijanym dzieciakiem. Miałem tylko jednego prawdziwego przyjaciela.”

Gerard Way (1977)

When I was writing it, I was remembering how hard it was to be a 16-year-old in high school. I always wanted to be an artist, so I was this loner kid who just got drunk all the time. I only had one real friend. (ang.)

„Jakby wszyscy i tak nie uważali mnie za dziwadło. I to największe dziwadło w całej szkole. No, bo spójrzmy prawdzie w oczy: mam metr siedemdziesiąt pięć wzrostu, jestem płaska jak deska i chodzę do pierwszej klasy liceum. Czy można być jeszcze większym dziwadłem? Jeśli ludzie w szkole coś odkryją, przepadłam. Przepadłam jak nic.”

Meg Cabot (1967)

Cykl Pamiętnik księżniczki

O ludziach

„Mając 15 lat, nie wiedziałem za bardzo, co robić w życiu. Okazało się, że liceum ekonomiczne to był w moim przypadku pomysł całkowicie nietrafiony. Ale zacząłem z kolegami prowadzić kabaret szkolny. Myślę, że to dzięki niemu ukończyłem szkołę.”

Zbigniew Zamachowski (1961) polski aktor filmowy i teatralny

Źródło: Jacek Cieślak, Wolałem kabaret od ekonomii, „Rzeczpospolita”, 26 czerwca 2009 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/12317

O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„(…) uśmiech wzbudza moje pierwsze pojawienie się na ekranie. Jako uczeń drugiej klasy liceum statystowałem przy Zmorach. I w pewnym momencie okazało się, że czterech z nas, dorastających chłopców, wybrano do sceny w której musieliśmy udawać, że się masturbujemy. Byłem wtedy potwornie zażenowany i zawstydzony… A ujęcie później nawet nie weszło do filmu.”

Andrzej Zieliński (aktor) (1962) polski aktor

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Andrzej Zieliński – Buntownik z wyboru http://www.nadobre.pl/18911/andrzej-zielinski-buntownik-z-wyboru.html

O uśmiechu

„Jako niezdecydowana na temat swojej przyszłości nastolatka czasem siadałam przed telewizorem i myślałam: – Ale im fajnie: mogą być aktorem i lekarzem równocześnie, a ja będę musiała coś wybrać. Były to same początki serialu i czas, kiedy naprawdę myślałam o medycynie – byłam laureatką olimpiady z biologii. Na dobre i na złe wydawało się rozwiązaniem idealnym. A tu proszę: skończyłam liceum, studia aktorskie, a serial na mnie poczekał! I do tego ma się świetnie! Spełniło się jedno z moich marzeń.”

Agnieszka Judycka (1983) polska aktorka

Źródło: Joanna Rutkowska, Nina pokaże pazurki, teletydzien.pl, 3 lutego 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-nina-pokaze-pazurki,nId,432535

O myślach , O studiach , O czasie , O przyszłości

„Muszę zaznaczyć, że nie jestem stuprocentowym humanistą, gdyż w szkole podstawowej i w liceum lubiłem najbardziej język polski i matematykę. Ludzie pukali się w czoło, kiedy o tym mówiłem, ale ja nie widziałem sprzeczności w układaniu wierszy o całkach i różniczkach (to oczywiście żart). W liceum chodziłem do klasy o profilu matematyczno-fizycznym i radziłem sobie raczej nieźle, a studia polonistyczne wybrałem głownie z powodu zapewnionego indeksu po olimpiadzie z języka polskiego – czyli z lenistwa i irracjonalnego lęku przed egzaminami wstępnymi.”

Cezary Zbierzchowski (1975) pisarz polski

Źródło: Wywiad, 2010 http://ksiazki.polter.pl/Wywiad-z-Cezarym-Zbierzchowskim-c21697

O ludziach , O studiach , O matematyce

„Zaczęłam o tym [zostaniu aktorką] myśleć, jak byłam mała, jeszcze w podstawówce. W liceum miałam taki moment, że – dzięki dwóm gdańskim lekarzom weterynarii, braciom Piotrowi i Krzysztofowi Czubek – chciałam leczyć zwierzęta. Niestety, lekcje chemii w liceum sprawiły, że szybko z tego pomysłu zrezygnowałam. I wreszcie, gdzieś tak w trzeciej klasie liceum, poczułam, że nie mogę robić niczego innego, że muszę iść w ślady rodziców. Wszyscy w kółko powtarzali „Musisz zostać aktorką!” – dlatego w pewnym momencie powiedziałam, że nie chcę. Jednak ostatecznie okazało się, że to oni mieli rację. Musiałam zostać aktorką, bo nawet jeśli myślałam o innych zawodach, to serce ciągnęło mnie do teatru.”

Katarzyna Z. Michalska (1985) polska aktorka

Źródło: Mirosław Baran, Katarzyna Michalska o Dorocie Kolak: Mama jest moim prywatnym krytykiem, „Gazeta Wyborcza - Trójmiasto”, 11 sierpnia 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/144297.html?josso_assertion_id=7A656E29E42CC398

O myślach , O rodzicach , O zwierzętach , O myśleniu

„To dziwne. W liceum nie byłem takim prawdziwym twardzielem, a teraz gram tych wszystkich psychopatów i przestępców. Nie obchodzi mnie, kim są, o ile są skomplikowani i przeżywają coś, co mogę zrozumieć i przekazać publiczności.”

Steve Buscemi (1957) aktor amerykański

„Jak każde dziecko lubiłem sport. Chciałem być między innymi lekarzem, myślałem o wielu zawodach. Ale potem – co ciekawe – w ostatniej klasie liceum wziąłem udział w przedstawieniu szkolnym. Dostałem niewielką rólkę. I po raz pierwszy w życiu poczułem się dobrze wśród ludzi. Wszyscy w teatrze wydawali mi się znajomi. Mieli podobne uczucia, podobne podejście do życia. Uwielbiałem sport, ale nie lubiłem towarzystwa z szatni. To nie była moja mentalność. A w teatrze miałem Alberta Brooksa i Richarda Dreyfusa, którzy przypominali mi środowisko, w którym wyrosłem. Pomyślałem, że właśnie tu czuję się dobrze, że tu jest mój dom.”

Rob Reiner (1947) amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Źródło: Rob Reiner o filmie „Z ust do ust”, Warner Bros Poland, 18 kwietnia 2008 http://www.kinomaniak.pl/katalog/wywiad/45,2

O dzieciach , O ludziach , O emocjach , O domu

„Moje marzenia zawsze były banalne i nigdy się nie spełniały. Chcąc postępować w zgodzie ze zdrowym rozsądkiem byłem zmuszony kolejno rezygnować z rozmaitych mrzonek dotyczących nadzwyczaj pomyślnej przyszłości. I tak, w porządku chronologicznym, kończąc szkołę podstawową rozstałem się z marzeniem o Wielkim Sportowcu, w liceum pożegnałem mit o Geniuszu Naukowym i Natchnionym Hippisie żywiącym się powietrzem, w traktacie studiów porzuciłem wiarę we Wspaniałego Kochanka i i jego Piękne Kobiety, a także nadzieję na Wielkie Pieniądze Spadające z Nieba.”

Piotr Kofta (1973)

Źródło: Bura małpa

O kobietach , O pieniądzach , O wierze , O marzeniach

„Tede w którymś z wywiadów mówił, że puściłem mu pierwszy polski kawałek rapowy i to najprawdopodobniej był ten numer. Ja teraz mogę powiedzieć, że pierwsze graffiti malowałem właśnie z nim. Wtedy się kolegowaliśmy. To były czasy liceum, pierwszą ekipę grafficiarską miałem z nim i z Jankiem Berszem. TDF w tamtym czasie, w 1994 czy 95, malował lepiej niż my, miał bardziej zaawansowane literki.”

Tede (1976) polski raper

O czasie

„Podczas zdjęć w autokarze z pielgrzymami okazało się, że panie statystki nie pamiętają religijnych pieśni. Znałam je dobrze tylko ja, bo w liceum trzykrotnie byłam na pielgrzymce. Wiec przed ujęciem śpiewałam, przypominałam paniom tekst i melodię, a potem grałam Jolę, która ze zdziwieniem słuchała zupełnie nieznanych jej pieśni!”

Agnieszka Suchora (1968) aktorka polska

o pracy w serialu Plebania.
Źródło: Uwielbiam grać z Hanią, „Tele Tydzień”, nr 24, 9 czerwca 2008 http://www.plebania.pl/roznosci/wywiady/467-agnieszka-suchora

O śpiewie

„(…) gdy skończyłam liceum bałam się, że nie dostanę się do łódzkiej Filmówki. Polonistka powiedziała mi: „Słuchaj Teresa, nie masz szans. Spróbuj na UJ”. I tak zrobiłam. Później, w trakcie pisania pracy magisterskiej, zdałam na reżyserię do Katowic. A na psychologii obroniłam się dopiero, gdy kończyłam szkołę filmową. Bo zagrozili, że bez tego dyplomu nie dadzą mi absolutorium…”

Teresa Kotlarczyk (1955)

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Teresa Kotlarczyk – Chcę poczuć że idę, oddycham, a wokół śpiewają ptaki http://www.nadobre.pl/18893/teresa-kotlarczyk-chce-poczuc-ze-ide-oddycham-a-wokol-spiewaja-ptaki.html

O ptakach , O śpiewie

„Boli mnie też to, że przeciętny młody Polak w szkole podstawowej czy w gimnazjum, a potem w liceum nie jest w stanie ze względów finansowych zobaczyć Krakowa.”

Michał Rożek (1946–2015) historyk sztuki, znawca Krakowa

Źródło: Rita Pagacz-Moczarska, NIE LUBIĘ TRACIĆ CZASU… Rozmowa z historykiem kultury i sztuki prof. Michałem Rożkiem, „Alma Mater”, nr 100, luty 2008, s. 89.

O czasie

„W liceum było w ogóle nie do pomyślenia, żeby uznać siebie za homoseksualistę. Wtedy w ogóle się pogubiłem, nie byłem sobą.”

Krystian Lupa (1943) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 10 czerwca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/kwwlo.htm

„Przez całe liceum marzyłem, aby w szkole rozbić głową szybę. Po prostu nagle wstać i jebnąć głową. Zrobić coś, żeby zobaczyli, że mam w dupie to, o czym mówią, żeby wyrazić bezkresne cierpienie. Wydawało mi się, że jak rozbiję tę szybę, już nigdy nie będę taki jak oni. W końcu po godzinie czajenia się i zbierania na odwagę, rozwaliłem okno w domu, nie z bańki, bo bałem się o oczy, ale pięścią. I myślę, że się udało. Nie uległem mieszczańskiemu schematowi. Nigdy nie pracowałem w żadnej firmie, nie byłem na etacie, nie chodziłem do pracy w garniturze.”

Tymon Tymański (1968) polski kompozytor, instrumentalista, poeta, prozaik

Źródło: „Playboy” nr 11, 2004

O domu , O myślach , O cierpieniu , O myśleniu

„Z Adamem przyjaźnił się od dawna i nie mieli już sobie wiele do powiedzenia, ale przynajmniej mogli sobie mówić wszystko, choć tylko pozornie. Czasem wymieniali narzędzia do samochodów, uwagi o koleżankach z liceum i nigdy nie rozumieli, czego w danej chwili chcą od życia ich kobiety. Kończyło się na żartach o sekcji filmów erotycznych w najbliższej wypożyczalni kaset video i wtedy podnosili się z ciężkimi westchnieniami z foteli, by przejść w mrok samochodu, który był markowy, służbowy, umyty, pachniał nowością, a komfort jazdy mógł przyprawić o mdłości co bardziej skłonnych do choroby lokomocyjnej.”

Kacper Bartczak (1972)

Zdarzenie

O kobietach , O przyjaźni , O chorobach , O czasie

„Po liceum kilka lat spędzamy na studiach, potem przez kolejne 4 lata robimy doktorat. Tak naprawdę przez ten czas nie zajmujemy się studiowaniem jakiejś konkretnej dyscypliny, raczej nabywamy umiejętności „bycia naukowcem”. Uczymy się samodzielnie myśleć, formułować problemy, planować i przeprowadzać eksperymenty. Nauczenie się tego zajmuje wiele czasu, ale gdy w końcu posiądziemy te umiejętności, będziemy mogli je wykorzystywać w dowolnej dyscyplinie – fizyce, chemii czy biologii. Wtedy okazuje się, że rzecz nie polega na przestawaniu byciu biologiem i stawaniu się matematykiem, ale raczej na prowadzeniu jakiegoś doświadczenia w tej, a nie innej dziedzinie wiedzy.”

Walter Gilbert (1932) fizyk i biolog amerykański, noblista

Źródło: Bo w nauce ważna jest elegancja, wyborcza. pl, 21 czerwca 2007 http://wyborcza.pl/1,76506,4242340.html

O myślach , O wiedzę , O nauce , O czasie

„Dziennikarz: Czy klasyka literatury amerykańskiej ma jakiś wpływ na twoje teksty?
Sufjan Stevens: Hmm, tylko tyle, że to lektura obowiązkowa w liceum i na uczelni. Każdy czyta Thoreau i jego Walden, Emersona i transcendentalistów i tak dalej. Ale to wydaje się być archaiczną filozofią. Nie wiem, jak bardzo wpłynęła na mnie, na pewno mam respekt dla świata przyrody, który jest ogromny i myślę, że w mojej muzyce w dużej ilości to zakomunikowałem – niemal strach na cuda natury. Ale jednocześnie jestem bardzo społecznie aktywny i bardzo miejski i wolę żyć we wspólnocie i społeczeństwie. Wiem, że to trochę napięcie z transcendentalistami, jednak Whitman był przyrodnikiem i romantykiem, ale był również bardzo miejski i mieszkał na Brooklynie czując przynależność do miasta. Jest to w Ameryce dość powszechny rodzaj napięcia, miejski przeciw wiejski walka przez cały czas, czy to w polityce czy estetyce lub w sposobie życia i to coraz bardziej staje się wyraźne, ludzie wracają do miast za wszystkimi jego odnowami, a przedmieścia uważane są za te dziwne, problematyczne, czyścowa rzecz, która jest teraz zupełnie nie modna.”

Sufjan Stevens (1975)

Źródło: Bunyip Voodoo, 16 listopada 2009 http://bunyipvoodoo.blogspot.com/2009/11/law-of-abstraction-sufjan-stevens-urban.html

O ludziach , O strachu , O literaturze , O myślach

„Podczas okupacji zajmowałem się przede wszystkim wojskiem. Byłem zapisany do szkoły mechanicznej, ogrodniczej. Wtedy tylko takie działały. Ale nauka to była żadna. Sam więc uczyłem się w domu matematyki, fizyki, chemii, literatury i angielskiego. We wrześniu 1945 roku zdałem do liceum, przerobiłem dwuletni program w ciągu roku i zdałem maturę na samych piątkach. I dopiero potem była politechnika w Łodzi, a później w Warszawie. Naprawdę studiowałem, nie imprezowałem. Nie opuściłem ani jednego wykładu. A że miałem fenomenalną pamięć, do egzaminów wcale nie musiałem się uczyć.”

Jacek Karpiński (1927–2010) polski elektronik i informatyk

Źródło: Martwię się tylko wtedy, jeśli mogę coś zmienić…, wywiad z Jackiem Karpińskim, crn.pl, 15 maja 2010 http://www.crn.pl/artykuly/archiwum/2007/5/martwie-sie-tylko-wtedy-jesli-moge-cos-zmienic?searchterm=jacek

O domu , O literaturze , O nauce , O matematyce

„W liceum trafiłam do klasy humanistycznej – takiej o zapędach artystycznych – razem z Kasią Kwiatkowską, która dziś występuje u Szymona Majewskiego. I to głównie Kaśka pociągnęła mnie w stronę aktorstwa. Razem zdawałyśmy na Akademię Teatralną w Warszawie – i, na szczęście, dostałyśmy się obie.”

Ewa Gorzelak (1974) .

Źródło: Zagrać wrednotę – pierwsza część wywiadu z Ewą Gorzelak http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1146/Zagra-c-wrednote-pierwsza-czesc-wywiadu-z-Ewa-Gorzelak.html

O szczęściu

„Kiedy przyjechałem do Warszawy w 1955 roku na egzamin do szkoły teatralnej z innego świata, z drewnianą walizeczką, teatr wywarł na mnie ogromne wrażenie. Złapał mnie jakiś fotograf przy kościele św. Floriana. Do dzisiaj mam zrobione przez niego zdjęcie. Właściwie nie znałem teatru przed egzaminem. Nie było wtedy telewizji, a teatry do takich małych miasteczek jak Augustów w ogóle nie przyjeżdżały. Moi wspaniali nauczyciele z liceum dostrzegli we mnie tę odrobinę talentu i pomogli mi skończyć szkołę. Bo z przedmiotów ścisłych miałem kiepskie oceny. Ciągle przecież uczyłem się wierszy!”

Janusz Michałowski (1937) aktor polski

Źródło: Nie jestem zachłanny, „Tele Tydzień” nr 9, 9 lutego 2004 http://www.plebania.pl/wywiady/michalowski.html

O wrażeniach , O nauczycielach , O zdjęciach

„Pamiętam gdy ukończyłem liceum myślałem sobie, „Stary, dobrze, że mam to już za sobą!”. Następnie w wieku 19 lat, wygrałem casting do Ryzykownego interesu i zdałem sobie sprawę z innej rzeczy, mówiąc sobie „A więc to jest życie – jest o wiele większe niż mi się wydawało!”.”

Tom Cruise (1962) aktor amerykański

O życiu , O myślach , O wieku , O myśleniu

„Czym byłby Płock, nasze miasto, bez katedry i skarbca, bez biskupstwa istniejącego tu od 1075, bez 650-letniego kościoła i parafii farnej, bez tylu innych kościołów w przeszłości i dniu dzisiejszym, bez opactwa i Muzeum Diecezjalnego, bez Seminarium Duchownego i Biblioteki, Archiwum Diecezjalnego, bez Liceum im. Małachowskiego, najstarszej z polskich szkół, której początki sięgają funkcjonującej już w 1180 szkoły przy kolegiacie św. Michała, bez figur i krzyży przy drogach, na osiedlach, w domach, bez świąt chrześcijańskich i obrzędów, bez tradycji religijnej, bez zgromadzeń zakonnych, bez sanktuarium Miłosierdzia Bożego? Czymże byłby Płock bez Chrystusa?! Bez odniesienia do Chrystusa nie sposób zrozumieć (…) dziejów naszego miasta, parafii farnej, dziejów narodu.”

Roman Marcinkowski (1942) polski duchowny katolicki, biskup

Źródło: homilia podczas obchodów 650-lecia kościoła farnego w Płocku, 23 kwietnia 2006

O domu , O przeszłości , Chrystus

„W liceum byłam zdeklarowaną punkówą. Z perspektywy czasu wydaje mi się to zabawne, ale wtedy było pewnie dość mroczne. Pamiętam, że wstydziłam się swoich długich blond włosów, więc zakrywałam je chustą z trupimi czachami. Potem podarowałam ją koledze, który zdobył w niej Mount Blanc.”

Małgorzata Buczkowska (1976) aktorka polska

Źródło: Stopklatka, 16 września 2010 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=69316

O czasie

„Moje pierwsze doświadczenia sceniczne to spotkanie z teatrem amatorskim w Otwocku, który ostatnio obchodził 85-lecie. Jako kilkuletni chłopak widziałem tam Zemstę – znakomicie się bawiłem. Dlatego nieco później wpadałem do nich na próby, czasami pozwolono mi zaciągnąć kurtynę, a to wbrew pozorom wcale nie takie łatwe. W liceum przynajmniej raz w miesiącu do warszawskiego Teatru Polskiego zabierał nas – grupę 40 rozbisurmanionych chłopaków – polonista, profesor Minakowski. Był maniakiem teatralnym, zaraził nas tą fascynacją i okiełznał nasze temperamenty. Z Teatru Polskiego zapamiętałem przede wszystkim piękną kurtynę z frędzlami, która mieni się do dziś. Wtedy ten świat za tą wspaniałą płachtą zaczął mnie fascynować. Bardzo często też profesor Minakowski i inni nauczyciele prosili mnie o przygotowanie wiersza na akademię, a to Odę do młodości, a to dwie strony z życiorysu Napoleona. Zwrócono wówczas uwagę na moją umiejętność wypowiadania na głos tekstu. Nawet któregoś dnia podszedł do mnie katecheta i zapytał: „Ignasiu, a nie poszedłbyś do seminarium?”.”

Ignacy Gogolewski (1931) aktor i reżyser polski

Źródło: Agnieszka Michalak, Ignacy Gogolewski o „32 omdleniach”, paleniu i wdzięczności do wieszcza, dziennik. pl, 26 kwietnia 2011 http://kultura.dziennik.pl/artykuly/332792,ignacy-gogolewski-o-32-omdleniach-paleniu-i-wdziecznosci-do-wieszcza.html

O świecie , O zemście , O nauczycielach , Chłopak

„Byłam muzykiem i to mnie wiele nauczyło. Od siódmego roku życia grałam na skrzypcach. Chodziłam też do liceum muzycznego. Jeżeli jesteś z czymś przez dwanaście lat związana, to na pewno jest to rodzaj miłości. Ze skrzypcami jest trochę tak, że uzależniają od siebie – jesteś tylko ty i skrzypce. Ja wybrałam większą wolność.”

Marieta Żukowska (1982) aktorka polska

Źródło: Bez ryzyka nie ma zabawy – wywiad z Marietą Żukowską, 12 stycznia 2009 http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/5066/Bez-ryzyka-nie-ma-zabawy-wywiad-z-Marieta-Zukowska.html

O wolności

„Jeszcze zanim poszedłem do liceum, miałem ciemne kółka wokół oczu. Krążyły plotki, że jestem ćpunem. Mam ciemne kółka wokół oczu, zrozumcie to.”

Benicio Del Toro (1967) aktor amerykański

„W liceum chciałam (…) zostać pisarką. I kto wie, może kiedyś jeszcze wrócę do tego pomysłu.”

Karolina Dryzner (1976)

Źródło: Jestem ciekawa świata, „Tele Tydzień”, nr 45, 7 listopada 2005 http://www.plebania.pl/wywiady/dryzner.html

„Ja nawet miałem na przełomie liceum i studiów taki opozycyjny epizod. W Toruniu powstała pewna organizacja – totalna amatorka, Filomaci i Filareci byli przy tym super zorganizowani. Biegaliśmy z ulotkami po Toruniu, robiliśmy napisy na murach, potem się cieszyliśmy, gdy przyjeżdżała ekipa i brała próbki farby. Mało tego, ktoś z naszej grupy wpadł, miał rozmowy na SB…”

Grzegorz Ciechowski (1957–2001) polski muzyk rockowy

O sobie

„Ja miałem wiedzę o nazewnictwie związków chemicznych z czasów moich studiów, czyli lata 1990–1995, a chemmix miał świeżą z liceum. Okazało się, po sprawdzeniu stron terminologicznych IUPAC (międzynarodowej organizacji chemicznej), że to on ma rację. Dla mnie do dzisiaj to jest koronny argument za tym, że nie należy nikomu przyznawać statusu eksperta w Wikipedii. Ja już wtedy byłem dawno po doktoracie, pracowałem w zawodzie – więc pewnie bym mógł robić za eksperta.”

Tomasz Ganicz (1966) polski chemik

o swojej gafie w Wikipedii.
Źródło: wikinews.pl, 4 lutego 2008 http://pl.wikinews.org/wiki/%22Mnie_to_po_prostu_kręci%22:_wywiad_z_Tomaszem_Ganiczem,_prezesem_Stowarzyszenia_Wikimedia_Polska/3

„Rodzina uznała, że po ogólniaku nic nie będę miał. Trzeba było rodzinę utrzymać, bo ojciec zmarł. I pojechałem do Łowicza, do liceum nauczycielskiego. Tam pomyślałem, że skoro mam być nauczycielem, to chyba powinienem zacząć myśleć o teatrze dla dzieci.”

Stanisław Ochmański (1929)

o tym, jak zainteresował się teatrem lalkowym.
Źródło: Łukasz Kaczyński, Artysta teatru z rentą górnika, „Polska Dziennik Łódzki” nr 33, 08 lutego 2013 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/155825.html

O dzieciach , O rodzinie , O myślach , O nauczycielach

„Zawsze było tak, że mój ojciec wybierał jakieś dobre filmy i sadzał mnie przed telewizorem. To były rzeczy typu W samo południe albo filmy Kurosawy. Wszystkie oglądane w telewizji, w dzieciństwie. Z kina pamiętam rzeczy typu Blues Brothers. Można powiedzieć, że na pomysł, aby robić filmy, wpadłem przypadkiem. Bardzo lubiłem je oglądać. Natomiast wydawało mi się to tak dalekie, jakby to święci robili filmy. Właściwie dopiero po liceum dowiedziałem się, że jest coś takiego, jak szkoła filmowa.”

Łukasz Barczyk (1974) polski reżyser, scenarzysta, producent, pedagog, aktor, montażysta

Źródło: Wywiad, 2000 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1087

O szkole , O dzieciństwie

„Gdzieś tak w połowie liceum rozkręciło się na dobre,
uznałem, że to nie ja, ale ten świat ma ze mną problem,
poczułem ulgę, choć powiesz, że to okropne,
gdy obserwowałem pierwszy mojego autorstwa pogrzeb.”

Miuosh (1986)

Pogrzeb
Źródło: utwór Zły

O świecie , O problemach

„(…) po liceum plastycznym kończyłem studia plastyczne, a potem reżyserskie. Myślę, że jednak mówić mogę o czymś w rodzaju „słuchania okiem”, o specyficznej wrażliwości na muzykę. Praca w dramacie przyniosła mi ważne doświadczenia, które mogę konfrontować z operą.””

Waldemar Zawodziński (1959)

Źródło: „Głos Poranny”, 21–22 maja 1994

O myślach , O studiach , O myśleniu

„W liceum miałem deskorolkę. Chciałem jeździć, ale za późno się do tego zabrałem, a poza tym bylem słabo wygimnastykowanym dryblasem. Mój kolega, bardzo dobry skejt Stasiu, miał staruteńką perkusję. Zaproponował, żebyśmy się zamienili, i tak się zaczęło.”

Jacek Frąś (1977)

Źródło: „Zwierciadło”, 6/1964, czerwiec 2010

„Wracamy do ośmioletniej szkoły i czteroletniego liceum. (…) Wielu nauczycieli dostrzega potrzebę powrotu do poprzedniego systemu. Nauczyciele boją się utraty pracy. Chcę powiedzieć, że nie chcemy przeprowadzić żadnej rewolucji. Jeśli zrobimy to płynnie systemowo. Zrobimy to tak, aby nie zaburzyło to procesu nauczania.”

Beata Szydło (1963) polska działaczka samorządowa i polityczna

Źródło: Szydło apeluje do PO: „Jeśli jest problem, to go rozwiązujmy, a nie zajmujmy się tylko i wyłącznie uprawianiem kampanii wyborczej” http://wpolityce.pl/polityka/268267-szydlo-apeluje-do-po-jesli-jest-problem-to-go-rozwiazujmy-a-nie-zajmujmy-sie-tylko-i-wylacznie-uprawianiem-kampanii-wyborczej, wpolityce.pl, 13 października 2015.

O problemach , O nauczycielach

„W momencie, gdy Czerwone Gitary rozwijały skrzydła, kiedy nazwiska muzyków miały być wydrukowane na plakatach – zaczęły się schody. Seweryn i ja byliśmy uczniami Liceum Muzycznego w Gdańsku, co wykluczało granie w tak zwanych zespołach big-beatowych i właśnie dlatego musieliśmy zakamuflować swoje prawdziwe dane. Seweryn nazywał się Robert Marczak, ja się nazywałem Jerzy Geret. To były przypadkowe pseudonimy.”

Jerzy Skrzypczyk (1946)

Źródło: Mateusz Marciniak, Jerzy Skrzypczyk, perkusista Czerwonych Gitar: „Moja perkusyjna próżność została zaspokojona”, Gazetabaltycka.pl, 4 lutego 2013 http://gazetabaltycka.pl/wywiady/jerzy-skrzypczyk-perkusista-czerwonych-gitar-moja-perkusyjna-proznosc-zostala-zaspokojona

„Będąc jeszcze w liceum w Raciborzu, przyjechałam z klasą na spektakl do Starego Teatru. Pomyślałam wtedy, że muszę zamieszkać w tym mieście [Krakowie] i wymarzyłam sobie, że zostanę aktorką.”

Magdalena Grąziowska (1985)

Źródło: Urszula Wolak, Rozważna i romantyczna, „Polska Gazeta Krakowska” nr 286, 9 grudnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128950.html?josso_assertion_id=6ECDF689B14A93D6

O zamieszkaniu

„Stypendium Victorii A. Treemont jest przeznaczone dla ucznia lub uczennicy ostatnich klas liceum w Ardsmore, którzy spełniają następujące warunki: średnia ocen przynajmniej dobra; głębokie zaangażowanie w życie szkoły i społeczności; trzy rekomendacje wydane przez grono nauczycielskie, przedstawicieli społeczności oraz rówieśników; pisemne umotywowanie swojego wniosku o otrzymanie stypendium; czystość duchowa i cielesna.
Eva zamrugała oczami. Ale czystość duchowa i cielesna? Czy to stypendium nie powinno trafić do klasztoru?”

Kieran Scott (1974) amerykańska pisarka

Postacie: Jane i Eva
Klub niewiniątek

O życiu

„Wyrażania emocji, podobnie jak aktorstwa, człowiek uczy się przez całe życie.
Nie wierzę w opowieści pod tytułem: „Od dziecka wiedziałam, że będę aktorką”. W moim przypadku wszystko zaczęło się w liceum, kiedy trafiłam do koła teatralnego, działającego przy Staromiejskim Domu Kultury. Wcześniej dość długo szukałam swojej drogi. Był taniec i pływanie, ale gdy trafiłam na Starówkę właśnie, poczułam, że ta droga mnie interesuje, że jestem jej ciekawa. Tak też minęły mi trzy lata – i muszę przyznać, że był to fantastyczny czas. Po dziś dzień czuję, że Teatr Amatorski Klasyki Rosyjskiej dał mi bardzo silne podstawy; Gogol, Czechow…”

Anna Gzyra (1984) polska aktorka

Źródło: Zakazane rewiry – rozmowa z Anną Gzyrą http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/1176/Zakazane-rewiry-rozmowa-z-Anna-Gzyra.html

O życiu , O dzieciach , O domu , O czasie

„Myśl o aktorstwie zrodziła się stosunkowo wcześnie, ale nawet dla mnie była pewnym zaskoczeniem. W liceum jako typowy introwertyk zawsze stałem z boku, nigdy nie wyrywałem się do odpowiedzi. Kiedy pojawiła się propozycja, by stworzyć kabaret, miałem do niej spory dystans. Potem, ku własnemu zadziwieniu, nabrałem wiatru w żagle, rozkręciłem się na dobre. Szkolna scena otworzyła przede mną nowe możliwości. Nagle poczułem się odważny i dowcipny. Zrozumiałem, że aktorstwo to kierunek, z którym powinienem wiązać przyszłość. Rodzice byli w szoku i traktowali to jako jednorazowy wybryk. Byli szczerze zdziwieni, że wybrałem krakowską PWST i dostałem się za pierwszym razem.”

Piotr Grabowski (1968) polski aktor ur. w 1968

Źródło: Jan Bończa-Szabłowski, Życie jak gorący news, „Rzeczpospolita”, 16 maja 2011 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/28940

O życiu , O myślach , O rodzicach , O czytaniu

„Wiedza cię pod koniec liceum przerasta. Tak naprawdę ta wiedza jest dużo większa niż świadomość wiedzy, jaką posiadasz. Nie ma łącznika pomiędzy teorią, a praktyką. (…) Ta bezradność mi trwała przez ostatnie 10 lat. (…) Odblokowałem w głowie psychologiczną klapkę, która blokowała wiedzę, którą posiadałem. W tym momencie wszystko jest dla mnie jasne jak słońce i stwierdzam jasno, kurde, byłem debilem. W sensie muzycznym.”

O.S.T.R. (1980) raper polski

O wiedzę , O słońcu , Sens

„A dlaczego ja osobiście nie fascynuję się ruinami Warszawy w 3D zaproponowanymi mi przez „muzealników” na kolejną rocznicę masakry? Ponieważ przez wszystkie lata szkoły podstawowej, liceum i studiów oglądałem te ruiny kolejno w gomułkowskiej, gierkowskiej, a wreszcie jaruzelskiej TVP. Oglądałem je naprawdę bez przerwy. Przez każdy sierpień, kiedy Powstanie wybuchło, przez każdy wrzesień, kiedy trwało i przez każdy październik, kiedy upadło. A także przez całą resztę roku, bez żadnej okazji. Jedyna różnica polega na tym, że ruiny przedstawiane w tamtych filmach dokumentalnych, fabułach, programach publicystycznych i informacyjnych nie były trójwymiarowe.”

Cezary Michalski (1963) polski eseista i prozaik

Źródło: Żeby Powstanie nie poszło na marne, krytykapolityczna.pl, 31 lipca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/MichalskiZebyPowstanienieposzlonamarne/menuid-1.html

„Zawsze na pierwszym miejscu stawiam występy z zespołem, ale rola prezentera w programie muzycznemu, gdzie prezentuję moje ulubione hity z lat 80-tych też lubię. To jest spełnienie marzeń z czasów liceum – wtedy chciałem być dj em w radiu.”

Paweł Stasiak (1967) polski piosenkarz

Źródło: Relacja z CZATa, czateria.interia.pl http://czateria.interia.pl/goscie-czaterii,czat,2302,strona,2

O relacjach

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„W liceum przeżywałam okres buntu. Zerwałam z moim chłopakiem, ścięłam włosy, zaczęłam chodzić w ciuchach babci z lat 70., przestałam się uczyć i trenować.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

Źródło: „Joy”, lipiec 2007

O zerwaniu , Chłopak

„Mam wiadomość do wszystkich dzieciaków: Nie skończyłem liceum, a jestem bogaty.”

Tré Cool (1972)

„W liceum studiowanie, jak powinnam wyglądać i jak się zachowywać, pochłaniało całą energię. Prostowałam i tleniłam włosy, uczyłam się mówić łagodnie i przymilnie, temperowałam skłonność do rozstawiania ludzi po kątach i mówienia otwarcie, co myślę.”

Meryl Streep (1949) aktorka amerykańska

Źródło: Joanna Derkaczew, Meryl Streep: Każdy mały i duży chłopiec chce być taki jak ja, „Duży Format”, 9 lutego 2012.

O ludziach , O myślach , O myśleniu

„W liceum uczęszczałam bowiem do klasy o profilu matematyczno-fizycznym i nic nie zapowiadało tego, że pewnego dnia trafię na scenę. Zawsze miałam jednak zacięcie artystyczne i uczestniczyłam w różnego rodzaju konkursach recytatorskich.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Tomasz Bielicki, Z motyką na słońce, „Nowości” nr 63, 17 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113259.html

O słońcu

„No pewnie, jeździłam na desce w liceum i nadal bym jeździła, gdybym nie była ciągle w rozjazdach.”

Avril Lavigne (1984) muzyk rockowy, wokalistka

„Liceum to mroczne miejsce; spędzałem tam czas ze świrami.”

Jared Leto (1971) aktor amerykański

High school is a dark place; I hung out with "freaks". (ang.)

O czasie

„Kiedy byłam dzieckiem Dzieci z Bullerbyn dawały mi radość z czytania, bycia z nimi, odskocznię od klasówek itp. W liceum pod koniec czytałam mistrza Wańkowicza. Ziele na kraterze było moim pomocniczym podręcznikiem – jak się kochać w rodzinie.”

Małgorzata Kalicińska (1956) polska powieściopisarka

Źródło: Pisarka Małgorzata Kalicińska o „Książce z nadzieją”, Wiadomosci24.pl, 12 lutego 2011 http://www.wiadomosci24.pl/artykul/pisarka_malgorzata_kalicinska_o_ksiazce_z_nadzieja_181671.html

O dzieciach , O rodzinie , O czytaniu , Kochać się

„Pamiętam, że będąc w liceum obejrzałem „Egzorcystę” i jeszcze kilka dreszczowców, które zrobiły na mnie spore wrażenie. Nie mogę jednak powiedzieć że moja przygoda z kinem grozy jest rezultatem świadomego wyboru.”

Hideo Nakata (1961) reżyser japoński

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=12804

O wrażeniach

„W liceum jest inaczej.(…) Masz większą wolność, ale to odpowiedzialna wolność. Nikt nie będzie się z tobą cackał. Tylko od ciebie zależy, jak będzie wyglądać reszta twojego życia. Tutaj się to rozstrzygnie. Cała twoja przyszłość.”

Mats Strandberg (1976)

Cykl Engelsfors, Krąg

O wolności , O przyszłości

„Kiedy nie wierzy się niebo, śmierć jest stuprocentowym Końcem. Choć to śliczna myśl, nie wierzę, że Julia je w raju Sole Meunière z Paulem. Wierzę, że jej ciało zostało pogrzebane - pod bardzo fajnym nagrobkiem, nawiasem mówiąc, ciekawe, czy zgadniecie, jakie ma epitafium - a mózg, serce, poczucie humoru i doświadczenie, które sprawiły, że to ciało było Julią, znikły. Wszystko, co zostało, znajduje się w naszych wspomnieniach. Ale to też jakieś życie pozagrobowe, prawda? (…) Kiedy byłam w liceum, miałam wyjątkowo przykrego nauczyciela aktorstwa. (…) Już umarł i żyje w mojej pamięci, ale jako wredny, manipulujący, nieszczęśliwy sukinsyn. To kiepski sposób na spędzenie wieczności. Z Julią jest inaczej. Zamiast snuć się po jakimś niewydarzonym niebie, zastanawiając się skąd skombinować prawdziwą solę z Dover, chodzi po komnatach mojego mózgu, zatrzaskuje z rozmachem porządny, mocny piekarnik, pije wino i bawi się jak jasna cholera. Ma swoje zwyczaje, bywa uparta jak muł, ale już nie klaruje masła, bo uznała, że to zawracanie głowy, więc ciągle się uczy. A ponieważ dałam jej miejsce, w którym może bywać, uznała, że jednak nie jestem taką zarozumiałą suką i nawet fajna ze mnie kobitka. Przynajmniej tak uważa Julia z mojej głowy. Istnieją tysiące tysięcy Julii w umysłach ludzi z całego świata, ale ta Julia jest moja.”

Julie Powell (1973)

Julie and Julia: 365 Days, 524 Recipes, 1 Tiny Apartment Kitchen: How One Girl Risked Her Marriage, Her Job, and Her Sanity to Master the Art of Living

O myślach , O myśleniu , O piciu , O życiu

„Ja sam dopiero kilkanaście lat temu uświadomiłem sobie, że nie wiem prawie nic o wspólnej historii polsko-żydowskiej. W podstawówce, liceum, na studiach historycznych - nigdzie nie uczono mnie o Żydach w Polsce. Wiedziałem o Auschwitz, ale też tłumaczono, że tam ginęli głównie Polacy, nie uwypuklając tego, że w przewadze byli to polscy Żydzi.”

Andrzej Zybertowicz (1954) socjolog polski

Źródło: Prof. Andrzej Zybertowicz: Antypolonizm w Izraelu bierze się z poczucia wstydu za bierność Żydów w czasie Holokaustu. To forma odreagowania http://www.polskatimes.pl/opinie/wywiady/a/prof-andrzej-zybertowicz-antypolonizm-w-izraelu-bierze-sie-z-poczucia-wstydu-za-biernosc-zydow-w-czasie-holokaustu-to-forma,12920030/3/, polskatimes.pl, 9 lutego 2018

O historii

„Dzisiaj młodzi mają więcej problemów, niż mieliśmy my - mówi Jack (…) Nie chodzi tylko o AIDS i całą resztę. Istnieje pewien głód, nie wiem, absolutu, kiedy wszystko jest takie relatywne, a wszystkie siły ekonomiczne narzucają im szybki zarobek i kredyt na karcie (…) Kiedy rzeczywistość nie jest prosta, ludzie chcą powrotu do naiwnej prostoty, czerni i bieli, prawdy i fałszu. (…) Inaczej bycie człowiekiem byłoby zbyt trudne. W przeciwieństwie do innych zwierząt wiemy za dużo. One wiedzą tylko tyle, żeby wypełnić swoje zadanie i umrzeć. Jedzą, śpią, pieprzą się, rodzą młode i umierają. (…) Chcę tylko powiedzieć, że dzieciaki takie jak Ahmad muszą mieć coś, czego nie daje im już społeczeństwo. Społeczeństwo nie pozwala im już zachować niewinności. Ci szaleni Arabowie mają rację - hedonizm, nihilizm, to wszystko, co mamy do zaoferowania.(…) Młodzi muszą podejmować teraz więcej decyzji niż kiedyś, bo dorośli nie potrafią im podpowiedzieć, co mają robić. My sami nie wiemy, co robić, nie mamy gotowych odpowiedzi tak jak kiedyś; po prostu trwonimy czas, starając się za dużo nie myśleć. Nikt nie bierze na siebie odpowiedzialności, więc robią to dzieciaki, przynajmniej niektóre… to pragnienie, żeby zrobić coś dobrego, żeby być dobrym, żeby gdzieś się zapisać… do wojska, orkiestry dętej, gangu, chóru, samorządu szkolnego, nawet do harcerstwa. (…) Na korytarzach serce ci się kraje, jak widzisz te twarze, tak pełne nadziei, oni chcą być d o b r z y, chcą coś znaczyć. Oczekują czegoś od samych siebie. To jest Ameryka, wszyscy czegoś oczekujemy, nawet socjopaci mają całkiem dobrą opinię na swój temat. Wiesz, kim ostatecznie zostają ci, z którymi są najgorsze problemy wychowawcze? Gliniarzami albo nauczycielami w liceum. Chcą zadowolić społeczeństwo, chociaż się do tego nie przyznają. Chcą być czegoś warci, gdybyśmy tylko mogli im wskazać, co jest wartościowe.”

John Updike (1932–2009) amerykański pisarz

s. 121 - 122. Psycholog szkolny, Jack Levy w rozmowie z Terry - matką Ahmada.
Terrorysta

O myślach , O myśleniu , O rzeczywostości , O decyzjach

„Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na bardzo długi proces przygotowywania planów. Przez 14 lat można skończyć podstawówkę i liceum, a nie można przygotować planu. Co więcej, efekty tego długiego główkowania często są zaskakujące dla mieszkańców.”

Justyna Glusman (1974) polska ekonomistka i działaczka społeczna

Źródło: Mateusz Szmelter, „Pomylili planowanie z tetrisem”. Możliwa zabudowa Kolonii Wawelberga https://tvnwarszawa.tvn24.pl/informacje,news,pomylili-planowanie-z-tetrisem-mozliwa-zabudowa-kolonii-wawelberga,263813.html, tvnwarszawa.tvn24.pl, 5 maja 2018

„Z pierwszego liceum, gdańskiej Dziewiątki, wyleciałem wraz z Jackiem Jońcą - za brak zaangażowania i stosunek do nauczycieli. Niektórzy koledzy byli w tym czasie wyrzucani za bibułę, ja miałem inny problem.”

Tymon Tymański (1968) polski kompozytor, instrumentalista, poeta, prozaik

Źródło: AD HD. Autobiografia. Z Tymonem Tymańskim rozmawia Rafał Księżyk, Kraków 2013, s. 54.

O problemach , O czasie , O nauczycielach