Jacek Kaczmarski cytaty

„Bo uprawiać smokobicie łatwiej niźli walczyć z życiem.”

„Pamiętaj – że dana ci pamięć:
Nie kłam sobie – a nikt ci nie skłamie.”

„Są ludy co dojrzały do śmierci
Z rąk ludów niedojrzałych do życia…”

„Nie leje łez
Na mroku próg –
Potężny jest

Mój Bóg.”

„Woda Życia nie istnieje,
Ale zawsze warto po nią iść.”

„Nosisz w sobie jedno życie,
Nosisz w sobie wszystkie śmierci.”

„Wiele jest śmierci. Śmierć z wyroku losu,
Śmierć niewybredna od gromu, pomoru
Zdaje się gorsza od męczeńskich stosów,
Bowiem człowieka – pozbawia wyboru.”

„Śmierci nie znamy osobiście –
Jak dotąd – umierali inni…
Jeśli to piekło jest, lub czyściec –
Niebu nic nie jesteśmy winni.”

„Żyjemy – śniąc śmierć!”

„I Ta, co ciemność ma kłaść na powiekach,
Przy której milknie gwar szczęścia i waśni,
Kruszą się twierdze zamiarów człowieka –
Też trwa bez ruchu, cicha i daleka,
Bo i śmierć czeka
Na dalszy ciąg baśni.”

„Gorszego ognia Bóg nie wznieci,
niż ten spod palców jego dzieci”

„Nie dla wiwatów człowiekowi dłonie
Nie dla nagrody przykazania boże”

„Jeśli na drodze do wolności stoisz
Prawa odrzucę precz a Boga zmienię!”

„Nie zachwycą już nas tedy szczodre dary boże
Bośmy kochać to przywykli z czego czerpać możem.”

„W niewoli – za wolnością płacze
Nie wierząc, by ją kiedyś zyskał,
Toteż gdy wolność swą zobaczy
Święconą wodą na nią pryska.
Bezpiecznie tylko chciał gardłować
I romantycznie o niej marzyć,
A tu się ciałem stały słowa
I Bóg wie co się może zdarzyć!”

„W nas jest raj, piekło i do obu szlaki.”

„Nie nauczono mnie paciorka
Nigdy nie byłem u spowiedzi,
Więc od czupryny do rozporka
Niejeden diabeł we mnie siedzi.”

„Choć krwią zachłysnął się nasz czas
Choć myśli toną w paranojach
Jak zawsze chronić będzie nas
Zbroja”

„Grzech wyniszcza! Cnota tuczy!
Chrystus się polskiego uczy!
Nieomylne rzeźbią pieśni,
Ziemię płaską jak naleśnik!

Wokół Ziemi krąży Słońce,
Szatan ponoć ma dwa końce,
Więcej wiedzieć niebezpiecznie
Jeśli żyć chcesz wiecznie!”

„Strzeżcie się tryumfu jest pułapką losu”

„Bo światłem to tylko – co nam prosto w oczy!
Człowiekiem – co człowiek krwi swojej utoczy –
Plus Leonardo i Bach.”

„Jeszcze Polska wtedy żyła, gdy za nią ginęli”

„Bo ja chciałem być kimś, bo ja byłem Żyd,
A jak Żyd nie był kimś, to ten Żyd był nikt.
Może stąd dla świata tyle z nas pożytku,
Że bankierom i skrzypkom nie mówią – ty żydku!”

„Jestem egzemplarz człowieka,
A to znaczy – diabli, czyśćcowy i boski.”

„Mniej ważne – ile czasu trawisz,
Niż – z jakim trawisz go wynikiem.”

„Europa i Azja! Miazmatów małmazja!
Karuzela i rzeźnia! Paysage idéal!
Hipokryzja finezji! Na amnezję – fantazja!
Dzień za dniem zmartwychwstanie – msza, pokuta – i bal!”

„O ile wiem, poszło o miłość. Było tak. Dziadek chciał czy mógł załatwić mamie studia w Paryżu, ale mama pojechała za tatą najpierw do Leningradu, potem do Kijowa. A ponieważ był to koniec stalinizmu, rok 1955, 1956, zobaczyli na własne oczy, jak wygląda ten wymarzony ustrój, jak funkcjonuje. I – jak to się mówi – łuski spadły im z oczu. Tam też zostałem spłodzony, a dokładnie, podczas burzy na Morzu Czarnym, podczas wycieczki rodziców statkiem „Rossija””

„Staram się być wierny jednej zasadzie: komponując muzykę, opieram się na wzorcach klasycznych. Nie stosuję standardów jazzowych, bluesowych, rockowych czy popowych. Chyba że ma to czemuś służyć. Ale to zdarza się rzadko.”

„Słowa palą, więc pali się słowa:
Nikt o treści popiołów nie pyta.”

„W przedszkolu naszym nie jest źle!
(Szczególnie, gdy się śpi!)”

„Człowiek zagładę nosi w duszy
Wystarczy go przerazić.”

„Już nie chcę, nie mogę, niech strzela, niech strzela,
Już dalej nie dotrę, no, zabij, psia mać!
Gdy umrę, przestanę nareszcie umierać
Przestanę się ruszać, przestanę się bać!”

„Piosenka pożegnania –
Piosenką jest utraty;
Żegnałem ludzi i zdania –
Traciłem całe światy.
I nic nie pozostało
Prócz tego, co nucicie!
To wcale nie jest mało
Tak – żegnać – całe życie.”

„Ulepiliśmy bałwana w czarnych okularach,
Obsikaliśmy go z rana i stanęli w parach.
Baczność! Spocznij! Mówi do nas dziś Generał Straszak!
Wrona orła nie pokona, wiosna będzie nasza.”

„Wasza Wysokość ma ostatnią mapę kraju!
Woła Naczelnik i królowi – bęc do stóp!
– Napiera wróg, a na nią w sztabie tam czekają!
Bez niej – masakra i dla wszystkich wspólny grób!

– Ostatniej mapy nie dam kłuć chorągiewkami,
Co oznaczają wojska, których nie mam już!
Rzekł król i Polskę zwinął w rulon, a pergamin
Jak muszla schował w sobie szum Jej obu mórz.”

„Komu w głowie błędny rycerz i naiwny wasal,
Nawet dzieci baśń obśmieją; przetrwać – pierwsza rzecz!
Jeśli złapie ktoś zarazę niedzisiejszych zasad –
Krwi utoczą mu lekarze: lecz się z marzeń, lecz!”

„Skąd-by-kolwiek wracali, bijmy Rosjanom czołem,
Póki ten odwrót – powrotu – nie znaczy.”

„Pamiętamy, co było
Więc wiemy – co będzie.”

„Każdy na jakimś instrumencie gra,
Choć nie każdego oklaskuje się rzęsiście.”

„Ta Terra Felix, Sarmatia warta
Wiecznych podróży, pióra i lutni
Istnieje przecież – wsparta na barkach
Bóstwa o rysach okrutnych.”

„Jeśli kochasz swoją budę,
To pokochaj łańcuch swój!
Śmierdzi gnojem twój ogródek?
– Przecież to twój własny gnój!”

„Im mniej cię co dzień, miodzie –
Tym mi smakujesz słodziej”

„Więc cóż jest piękno? Wód słoneczne bryzgi?
Diament w popiołach? Pamięć? Doskonałość?
Gdyby to tylko – byłoby za mało! –
Dusza, rozpięta raz na Krzyżu Myśli
– Wyrazi – Całość!”

„Tak zbrojni w moce na które nie ma lekarstwa
Stawiamy nadal i obalamy mocarstwa”

„Stać mnie na wszystko! – byle tylko bez dżokeja!
I raz na zawsze – z siodłem, uzdą, pejczem – precz!”

„Ale ty patrząc w dal
Płynąć będziesz wśród fal
Aż sam wreszcie staniesz się falą”

„Dwór ma swoje zalety:
Po komnatach – kobiety,
W radach szlachta zasiada –
Jeno nie ma z kim gadać.”

„Kto się rozczarowuje wolnością, ten ją zdradza i sam sobie wystawia świadectwo skretynienia.”

„Nie mam blizn po kajdankach, napletek posiadam,
Na świat przyszedłem w czepku, nie pod ułańskim czakiem;
Po dekadzie wygnania – polskim jeszcze władam,
Proszę więc o dokument, że jestem Polakiem.”

„Komu zależy na pokoju, ten zawsze cofnie się przed gwałtem
Wygra kto się nie boi wojen i tak rozumieć trzeba Jałtę”

„Zatem nic mu po mnie. Mam ja własne mroki
I własną samotność nie cierpiącą zwłoki.”

„Słuchajcie, bracia! Wyje do was wilk kaleka,
Trzeba odrzucić to, co w nas zniewala nas!”

„I aż nas zmierzch ostudzi
Siedzimy tak we dwóch –
Bo on nie lubi ludzi,
A ja – nie lubię psów…”

„Gram w kiepskiej sztuce – życiem zwanej,
Lecz chciałabym w niej zagrać – pięknie…”

„Chciałem tu przekazać wrażenie gonitwy, chaosu i stąd taki rytm. Jeśli chodzi o poziom trudności tej techniki, to bez wątpienia przy jej opanowaniu pomogła mi gra na pianinie, gdzie podstawą jest luźny nadgarstek. Tego rytmu nie da się grać zbyt długo przy usztywnionej dłoni.”

„Nie po kartach się poznaje przeciwnika.”

„O, bracia wilcy! Brońcie się, nim wszyscy wyginiecie!”

„Wykaże test, żem HIV-nik, to w żyłę – i odjadę.
Błogosławieni sztywni i ci, co żyją z czadem.”

„Tłumacz no się teraz, poeto, że nie miałeś na myśli tego, tylko coś innego.”

„Kto jeno w niebo patrzy, tego i zamoczy.”

„A nas wiedzie siedem demonów, co nami się karmią”

„Kto w twierdzy wyrósł po co mu ogrody
Kto krew ma w oczach nie zniesie błękitu
Sytość zabije nawykłych do głodu
Myśl upodlona nie dźwignie zaszczytów”

„Pamiętajcie wy o mnie co sił! Co sił!
Choć przemknąłem przed wami jak cień!
Palcie w łaźni, aż kamień się zmieni w pył –
Przecież wrócę, gdy zacznie się dzień!”

„Przegra ten, kto bezmyślnie mówi „nie.””

„Umysł mam twardy jak łokcie
Więc mnie za to nie kopcie
Że rewolucja dla mnie to czerwone paznokcie”

„Kto sam, ten nasz najgorszy wróg!
A śpiewak także był sam.”