Cytaty na temat zimowy (31 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Rady starców są jak zimowe słońca: oświecają, nie grzejąc.”

Luc de Clapiers de Vauvenargues (1715–1747)

Źródło: „Literatura na świecie”, wydania 1–3, Współczesne RSW „Prasa”, 1975, s. 325.

O literaturze

„Pewna gromada jeżozwierzy skupiła się w zimowy dzień możliwie blisko siebie, aby wzajemnym ciepłem uchronić się przed zamarznięciem. Wkrótce jednak odczuły nawzajem swe igły, co je znowu od siebie oddaliło. Kiedy potrzeba ogrzania się zbliżyła je znowu, powtórzyło się to drugie zło, tak że szarpało je między sobą jedno i drugie cierpienie, póki nie znalazły umiarkowanej odległości, w której najlepiej mogły znieść jedno i drugie. W ten sposób potrzeba towarzystwa, wyrastająca z pustki i monotonii własnego wnętrza, spędza ludzi razem, ale ich liczne odstręczające właściwości i nieznośne wady znowu ich od siebie odpychają.”

Arthur Schopenhauer (1788–1860) filozof niemiecki

Źródło: Parerga i paralipomena

O ludziach , O cierpieniu , O złu , O odległości

„Chcę zrobić dla naszego miasta Białegostoku następujące rzeczy. Zlikwidować całkowicie dla młodzieży alkohol, papierosy i narkotyki. Usprawnić w naszym Białymstoku komunikację miejską; miejską i dalekobieżną. Tak! Bo nasza komunikacja jest bardzo, bardzo słaba, bardzo zła. Otworzyć zakłady i miejsca pracy dla młodzieży i dla ludzi. Tak! I chcę bardzo, bardzo to zrobić. Usprawnić w naszym mieście, w całym, na całym Podlasiu, żeby nie było bandyctwa, żeby nie było złodziejstwa, żeby nie było niczego. Żeby starsi ludzie mogli przejść, bo nawet teraz dochodzi do mnie – skargi, postulaty, apelują starsze ludzie, w podeszłym wieku, że młodzież zaczepia. A ja się nie dziwię się, że młodzież starszych ludzi zaczepia, napada, napadają i tak dalej. Bo młodzież nie ma pracy, nie ma pracy! Zakłady nasze w Białymstoku są rozwalane, zanim zbudowane. Zamiast usprawnić Białystok, żeby miejsca pracy, tak jak Fasty są rozwalone, tak jak mleczarnie tu w Białymstoku, tak jak Spomasz w Starosielcach. Tak jak…. i inne zakłady są rozwalane. I chcę też wyprowadzić policje na ulice. Chcę wyprowadzić policje, żeby policja pilnowała całego naszego porządku, bo od tego jest policja i straż miejska. Od tego oni są! Od tego są oni! Od tego są. A w urzędzie u mie miejskim będzie ład i porządek. Ni będzie biurokractwa, ni będzie łachmactwa, tylko naprawdę ludzie będą. Zimową porą będą szykować architekci plany budowy dróg, plany budowy dróg. Podkreślam jeszcze raz: plany budowy dróg. A na wiosnę wyjdziemy z budową ulic i… ulic, bo jakie mamy drogi? Jakie mamy? Co się stao się pod Jeżewem? Co się stao się? A kierowcy też będą przez policję surowo karani, za alkohol, za papierosy, za wszystko. I jeszcze też usprawnię granice w Kuźnicy i Bobrownikach, że granica między Białorusią a nami będzie naprawdę, naprawdę będzie granica, że ni będzie przemytu, ani papierosów, ani narkotyków, ani alkoholu.”

Krzysztof Kononowicz (1963) kandydat na prezydenta Białegostoku w wyborach z 12 listopada 2006

z materiałów wyborczych w TV Jard.

O ludziach , O alkoholu , O młodzieży , O wiośnie

„Ranki zimowe zrobione są ze stali, mają metaliczny smak i ostre krawędzie. W środę o siódmej rano, w styczniu, widać, że świat nie został stworzony dla Człowieka, a na pewno nie ku jego wygodzie i przyjemności.”

Olga Tokarczuk książka Prowadź swój pług przez kości umarłych

Prowadź swój pług przez kości umarłych

O przyjemności , O świecie

„Pewnego zimowego poranka maszerowaliśmy w mundurach na studenckie ćwiczenia wojskowe. Nagle zza rogu tuż obok Opery wyjechał peugeot, z którego wysiadła obsypana płatkami śniegu piękna jak sen czarowny Olga Sawicka. Na jej widok dowodzący nami major wydał komendę: kompania – padnij! W jednym momencie bractwo runęło przed artystką w zaspy śniegowego puchu, a zaskoczona gwiazda oniemiała z dumy i zachwytu.”

Sławomir Pietras (1943)

Wejście dla artystów (rubryka felietonowa w tygodniku „Angora”)
Źródło: Już Cię więcej nie zobaczę…, „Angora” nr 16 (1296), 19 kwietnia 2015, s. 9.

O ćwiczeniach , O gwiazdach , O snach

„Była to tym razem kobieta, którą ujrzałem w mieście,
Mówiłem z nią, ona ze mną. Leżałem w łóżku, w ciemnościach. Powiedziano mi w pewnej chwili, że jest ona u mnie. I ujrzałem ją obok mnie, oddała mi się. Zaległa ciemność. Ogarnął mnie wielki niepokój,
Mnie okrywały łachmany, ona należała do wielkiego świata. Należało nakazać jej odejść, co za strapienie!
Posiadłem ją, pozwoliłem jej, prawie nagiej, upaść z łóżka. I, w mojej niewypowiedzianej słabości, spadłem na nią. I wciąż w ciemnościach tarzałem się wraz z nią wśród dywanów. Ogromna lampa w sąsiednim pokoju rozczerwieniła inną. Wtedy kobieta znikła.
Łez wylałem więcej niż Bóg mógłby żądać ich ode mnie. Wyszedłem do miasta, które nie miało granic. O utrudzenie! Czułem się zatopiony w głuchej nocy po ucieczce szczęścia. Była to jak gdyby noc zimowa ze śniegiem, pragnącym zdusić świat na zawsze.”

Arthur Rimbaud (1854–1891) francuski poeta

Wiersze wolne
Źródło: Pustynia miłości, tłum. Jadwiga Dackiewicz

O kobietach , O Bogu , O świecie , O pokoju

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie? – pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O tajemnicy , O historii , O czekaniu , O czytaniu

„Walczyłem zaciekle, lecz wasze karabiny były dobrze wycelowane. Kule leciały w powietrzu jak ptaki i świstały przy naszych uszach jak zimowy wiatr w drzewach. Moi wojownicy padali wokół mnie. (…) Rankiem słońce wzeszło zamglone, a wieczorem zatonęło w ciemnym obłoku i wyglądało jak kula ognia. Po raz ostatni słońce świeciło nad Czarnym Jastrzębiem. (…) Jest on teraz więźniem białych ludzi. (…) Nie zrobiłem nic, czego mógłby się wstydzić Indianin. Walczyłem w obronie swoich rodaków, kobiet i dzieci przeciwko białym, którzy przybywali rok po roku, aby ich oszukiwać i odbierać ich ziemie. Sami wiecie, dlaczego toczymy tę wojnę. Wiedzą to wszyscy biali. To oni powinni się wstydzić. Indianie nie są podstępni. Biali ludzie mówią źle o Indianach i patrzą na nich z pogardą. Lecz Indianie nie kłamią. Indianie nie kradną.”

Czarny Jastrząb (1767–1838)

mowa kapitulacyjna wygłoszona w 1832, kiedy został pokonany i schwytany.
Źródło: Howard Zinn, Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś, tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 184.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O historii

„Fagas się trzęsie
Rab rechoce
Kat na kamieniu
Topór toczy
Tyran zatapia nóż w kapłonie
W górze zimowy księżyc płonie
Oto ojczyzna na obrazku
Z idiotką żołnierz siedzi w lasku
Baba się drapie taki odruch”

Josif Brodski (1940–1996) rosyjski poeta i eseista

Źródło: Oto ojczyzna oleodruk

O ojczyźnie

„Inspiruje mnie kino poetyckie, nostalgiczne, filmy Tarkowskiego, Michałkowa, Leszczyńskiego, filmy, które nie wyczerpują swego znaczenia po jednym obejrzeniu. Ale przede wszystkim inspiruje mnie życie. Można by wymieniać w nieskończoność i cokolwiek by powiedzieć, będzie banalnie: spotkanie z drugim człowiekiem, ciekawa historia czyjegoś życia, konflikt, jesienne ogniska, zimne zimowe powietrze… i moje dzieciństwo, którego skrawki w tym wszystkim odnajduję. Sztuka to chęć bezinteresownego podzielenia się. Bezinteresownego w pierwszym momencie, bo potem oczywiście czeka się, czy film zostanie dobrze przyjęty. Ale najpierw jest impuls: podzielić się tym zachwytem, który cię wypełnia.”

Marek Lechki (1975) polski reżyser filmowy

Źródło: „Kino”, nr 11/2002

O życiu , O sztuce , O historii , O czekaniu

„Dziecko urodziło się pewnego zimowego wieczoru szybko i prawie bezboleśnie. Wyglądało całkiem normalnie, ale nie było zdrowe. Martynka jak każda młoda matka zachwycała się nim i trochę się go bała. Dzięki pracy z chorymi dziećmi wiedziała więcej niż kobieta, którą niespodziewanie spotkało nieszczęście – urodziła upośledzone dziecko. Od pierwszej chwili przyjęła swojego synka, nie oczekując od niego niczego. Może dzięki temu otrzymała więcej niż inne matki.”

Anna Bolecka (1951)

Nawet anioły bywają głodne

O kobietach , O nieszczęściu , O dzieciach , O matce

„Ona, ta Październikowa Rewolucja, nazywała się październikowa, bo ona wybuchła w listopadzie. Za tamtą granicą tak jest z wszystkim. Oni musieli mieć jesienną nazwę, bo oni szturmowali na pałac zimowy. To jest tak, jakby ktoś w lutym poszedł na nabożeństwo majowe z okazji Święta Zmarłych.”

Krzysztof Jaroszyński (1953)

Monolog z 1990

O zmarłych

„Trzy lata tylko czysta, a były czasy, że w moim nosie mogłeś urządzić zimowe igrzyska”

Ten Typ Mes (1982)

Źródło: Złe nawyki, z repertuaru 2cztery7

„Addio pomidory! Addio ulubione!
Słoneczka zachodzące za mój zimowy stół!”

Jeremi Przybora (1915–2004) polski aktor, satyryk, poeta, piosenkarz

Źródło: Addio pomidory, wyk. Wiesław Michnikowski

„Wiosna warszawska jest wiosną pokrzywdzoną. Morze atramentu wylano dla uświadomienia ludzkości uroków wiosny paryskiej czy wiedeńskiej. Powstała cała literatura muzyczna narzucająca światu nastroje tych wiosen. Ludzie na najróżniejszych równoleżnikach i południkach nauczyli się zachwycać paryską i wiedeńską wiosną, marzyć o nich, tęsknić do nich. Jest to ogromna mistyfikacja, oparta o reklamową potęgę sztuki: poeci, malarze i muzycy Wiednia i Paryża potrafili po prostu tak reklamować i spopularyzować swe wiosny, że uczynili z nich ideał dla reszty świata. Czas najwyższy zdemaskować tę grę! Warszawska wiosna na pewno w niczym nie ustępuje paryskiej czy wiedeńskiej. Gdzież jest bowiem na świecie miasto, w którym pierwsze promienie słońca tak przekornie poczynają sobie z topniejącym śniegiem, takie w nim zapalają tęczowe blaski i tak rycersko zmuszają go do ustąpienia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pierwsze wiosenne ciepło tak leniwie i radośnie przykleja zimową odzież do pleców i tak powołująco zmusza do jej zrzucenia? Gdzież jest na świecie miasto, w którym pachnący świeży wiatr od rzeki tyle w sobie niesie dziwnej melancholii, uciskającej duszę w pełne złota poranki, widoczne w prostokątach wiosennych, błękitnych okien? Gdzież jest na świecie miasto, w którym rozedrgane zmierzchy uliczne przepojone są tak trudną i nigdy nie wyjaśnioną tęsknotą za niewiadomym, za nigdy nie zniszczonym, za czymś, o czym nic nie wiemy, czego bardzo pragniemy i czego nigdy nie dostaniemy ani nie osiągniemy w naszym pojedynczym, własnym życiu. Chyba nie ma na świecie takiego miasta, tak właśnie jak niepowtarzalne nigdzie indziej są warszawskie wiosenne zapachy, nastroje, uczucia i myśli. I dlatego nie mówcie nam o wiosnach paryskich czy wiedeńskich! Nam, którzy wiemy, czym jest, czym być potrafi warszawska wiosna.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O ludziach , O świecie , O emocjach , O duszy

„Barańczak oddał własnym słowem to, co podpowiedziała mu muzyczna wyobraźnia Schuberta. Nawiązał do tego, czego współczesny człowiek może doświadczyć i co może rozwarstwić. Właśnie w przypadku tego arcydzieła okazało się, że można oddzielić słowo Müllera od tego, co niesie muzyka Schuberta. Bo kompozytor wyrasta tu ponad poetę. Barańczak to odkrył i udowodnił. Odniósł Podróż zimową do realiów naszego życia. Cykl wyzwolony z romantycznego słowa, osadzony w kontekście naszej rzeczywistości, staje się dla dzisiejszego odbiorcy bardziej dramatyczny. Często szokuje. Gdy śpiewam te pieśni, nierzadko, oprócz zachwytu, czuję zakłopotanie słuchaczy.”

Jerzy Artysz (1930) polski śpiewak operowy

o tłumaczeniach pieśni Schuberta.
Źródło: „Studio” 1999, nr 2

O muzyce , O rzeczywostości , O śpiewie

„Ot, i jesień gospodarna,
Już się zbliża uroczyście;
Poskładała złote ziarna,
Pozłociła drzewom liście.
(…)
Kto pracował całe lato,
Ten z zimowej szydzi grudy:
Oh! bo jesień mu bogato,
Umie spłacić wszystkie trudy.
(…)
Tylko próżniak i ladaco,
Niech nie żąda jej litości;
Bo kto z młodu gardzi pracą,
Ten na starość słusznie pości.”

Władysław Bełza (1847–1913) polski poeta

Źródło: wiersz Jesień

O starości , O lecie , Jesień

„Wszystko jest czarne. Świat naprawdę traci kolory, gaśnie światło. Jakby ktoś poruszył pokrętłem od telewizora. Wieczna, zimowa noc. Wszystko robi się ciężkie, nieruchome… Nawet twoje ciało. Masz ochotę tylko leżeć, wszystko jest ci obojętne, chcesz tylko umrzeć. Czas w ogóle nie płynie. Nie ma przyszłości. Każda chwila jest taka sama. Jesteś zanurzony w oceanie zimnego bólu, bez światła i bez dźwięku – cały czas mówi płaskim, bezbarwnym głosem. – Twoje myśli to ciągły chaos. Nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz już, kim jesteś. Wiesz tylko, że jesteś szlamem, najniższą formą życia, winną każdej zbrodni. Boisz się decyzji. Wszystkich. Nie umiesz ich podjąć. Jak można coś robić, kiedy nic nie ma sensu, kiedy nie ma przyszłości, a pewne są tylko cierpienie i śmierć? Nie masz też sił, by próbować coś zmienić. Jesteś pustą, wystygłą skorupą. Wyładowaną baterią. Twoje ciało zmienia się w ciemną trumnę. Czujesz, jak się rozkłada, jak wysycha w nim energia życiowa. Rozsypuje się, starzeje. Z każdym oddechem jest coraz ciemniej i masz coraz mniej sił. Toniesz w ciemnej, zimnej wodzie.”

Maciej Rajk (1984)

Miłość i inne pajęczyny (2009)

O śmierci , O świecie , O myślach , O decyzjach

„Zimowe słońce czas prześwietla
podnosi drzewa rozczochrane
… od dziś je czeka warta wieczna,
gdy tu w mogile pozostaniesz!”

Lusia Ogińska (1974)

Heda-Szary

O czasie , O czekaniu , O słońcu

„Wiosenne kwiaty, jesienny księżyc,
letni wiatr i zimowy śnieg.
Kiedy twego umysłu nie przesłonią chmury,
każdy dzień jest twoim najlepszym dniem.”

Wumen Huikai (1183–1260)

Źródło: Beata Szymańska, Chiński buddyzm – chan, Kraków 2009, str. 119

O Kwiatach

„Kniaź Krobak, ludołowca, który tamtego zimowego poranka jednym uśmiechem ukradł mi całe moje życie.”

Anna Brzezińska (1971) polska pisarka

Żmijowa Harfa
Źródło: rozdział 1

O życiu , O uśmiechu

„późną zimową nocą nad Manhattanem przelatuje odrzutowiec
rycząc nieznacznie z wysokości dwunastu tysięcy stóp
kiedy rozsmarowujemy z ojcem majonez”

Mark Halliday (1949)

Źródło: Skala, tłum. Krzysztof Lisowski

„Osika pokryta makiem bazi
Jak zimowy modrzew pod niebem
w koronach kawki szukają miejsca
Na czas”

Marek Wawrzyński (1965)

Źródło: Kształt (1996)

O czasie

„Dziś w nocy czas letni zamienimy na czas zimowy, a to oznacza, że już nie będzie ciepło, tylko zimno. Mimo wszystko jutro zapraszam na Teleexpress o zwykłej porze, czyli o 17:00, choć będzie to oczywiście 16:00, przepraszam 18:00 czasu letniego, także proszę uważać żeby nie włączyć telewizora o godzinę za wcześnie, za późno. Natomiast Panorama dziś jeszcze oczywiście według czasu zimowego, letniego przepraszam, czyli o 18:30, a my jutro o… 17:00”

Maciej Orłoś (1960) dziennikarz polski, aktor

Źródło: Teleexpress, 30 października 1999.

O czasie , Pora roku

„Tęsknota za włóczęgą po nocy, po dniu
Jak pies się na łańcuchu przyzwyczajeń miota,
I oto znów się budzi z zimowego snu
Zew zwierzęcy i dziki, co wabi za wrota.”

Jack London Biały Kieł

Źródło: Biały Kieł, tłum. Ewa Chruściel

„Marzenia nie umierają. Już myślisz, że są martwe, a one tylko zapadły w sen zimowy jak wielki stary niedźwiedź. A gdy takie marzenie drzemie dłuższy czas, niedźwiedź budzi się głodny i zły.”

Harlan Coben (1962) amerykański pisarz

Cykl z Myronem Bolitarem, Bez śladu (1996)
Źródło: rozdział 2

O marzeniach , O myślach , O snach , O czasie

„Jeśli zimową nocą podróżny, poza osadą Malbork, wychylając się nad brzegiem urwiska, nie lękając się wichury ani zawrotu głowy, patrząc w dół, gdzie zagęszczają się cienie, w sieci zbiegających się linii, w sieci przecinających się linii, na dywan z liści w poświacie księżyca, wokół pustego grobu… – jakaż historia tam w tle czekana zakończenie?”

Italo Calvino książka Jeśli zimową nocą podróżny

pyta ciekawy dalszego ciągu opowieści. (…) – Tak, powieść która tak się zaczyna (…) mógłbym przysiąc, że już ją czytałem…Pan ma tylko początek i chciałby pan znaleźć dalszy ciąg, nieprawda? Kłopot w tym, że kiedyś wszystkie opowieści zaczynały się tak samo. Ktoś przechodził pustą drogą i dostrzegł coś, co przykuwało jego uwagę, co zdawało się skrywać jakąś tajemnicę lub zawierać przestrogę. Wówczas on pytał o wyjaśnienie i opowiadano mu długą historię…
Jeśli zimową nocą podróżny (1979)

O czekaniu , O historii

„Na pewno dużą rolę odgrywało to, że jego mama pochodziła z Finlandii. Była to zawsze milcząca kobieta z ciemiężonego narodu wyniszczonego zarówno wojną domową, Wojną Zimową i dalszym ciągiem walk, podczas gdy tłusty zachodni sąsiad - Szwecja - wzbogacił się, sprzedając Niemcom rudę żelaza.”

Mikael Niemi książka Popular Music from Vittula

Popular Music from Vittula

O wojnie , O kobietach

„Ponieważ święto Zmartwychwstania obchodzono w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca, również Boże Narodzenie umiejscowiono astronomicznie, wyznaczając je na 25 grudnia, czyli przesilenie zimowe. Po raz pierwszy słyszymy o nim w pewnym kalendarzu rzymskim w 354 roku. Ale trzeba też zauważyć, że chrześcijanie schrystianizowali po prostu rzymskie święto narodzin Słońca Niezwyciężonego, inaczej Heliosa, czy irańskiego Mitry, którego dzień narodzin przypadał na 25 grudnia i podobnie jak Chrystus urodził się w skalnej grocie. Bóg ten miał wielu wyznawców w cesarstwie rzymskim.”

Maria Dzielska (1942–2018) polska uczona, profesor nauk humanistycznych

Źródło: Maria Dzielska: Nie wyobrażam sobie świata bez chrześcijaństwa https://www.rp.pl/Wywiady-i-rozmowy/312219943-Maria-Dzielska-Nie-wyobrazam-sobie-swiata-bez-chrzescijanstwa.html, rp.pl, 31 lipca 2018.

Chrystus , O narodzinach , O Bogu

„Przeżyję też i to, że nie podobają się pani moje maniery. Są okropne. Sam nad nimi ubolewam w długie zimowe wieczory.”

Raymond Chandler książka Głęboki sen

Źródło: Głęboki sen, rozdz. 3

„Wszystko jest czarne. Świat naprawdę traci kolory, gaśnie światło. Jakby ktoś poruszył pokrętłem od telewizora. Wieczna, zimowa noc. Wszystko robi się ciężkie, nieruchome… Nawet twoje ciało. Masz ochotę tylko leżeć, wszystko jest ci obojętne, chcesz tylko umrzeć. Czas w ogóle nie płynie. Nie ma przyszłości. Każda chwila jest taka sama. Jesteś zanurzony w oceanie zimnego bólu, bez światła i bez dźwięku – cały czas mówi płaskim, bezbarwnym głosem.”

Maciej Rajk (1984)

Twoje myśli to ciągły chaos. Nie wiesz, co się dzieje, nie wiesz już, kim jesteś. Wiesz tylko, że jesteś szlamem, najniższą formą życia, winną każdej zbrodni. Boisz się decyzji. Wszystkich. Nie umiesz ich podjąć. Jak można coś robić, kiedy nic nie ma sensu, kiedy nie ma przyszłości, a pewne są tylko cierpienie i śmierć? Nie masz też sił, by próbować coś zmienić. Jesteś pustą, wystygłą skorupą. Wyładowaną baterią. Twoje ciało zmienia się w ciemną trumnę. Czujesz, jak się rozkłada, jak wysycha w nim energia życiowa. Rozsypuje się, starzeje. Z każdym oddechem jest coraz ciemniej i masz coraz mniej sił. Toniesz w ciemnej, zimnej wodzie.
Miłość i inne pajęczyny (2009)

O nocy , O świetle , O czasie , O świecie