Cytaty na temat pouczenie (27 cytatów)

„Ten co wie, że wie – tego słuchajcie,
ten co wie, że nie wie – tego pouczcie,
ten co nie wie, że wie – tego obudźcie,
ten co nie wie, że nie wie – tego zostawcie samego sobie.”

Awicenna (980–1037) perski lekarz, filozof i uczony

„Żadna logiczna definicja nie pouczy o tym, czym jest prawda.”

Kartezjusz (1596–1650) francuski filozof, matematyk i fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych XVII wieku, uznawany również za oj…

O prawdzie

„Ich niezawiniona (nieprzezwyciężalna) ignorancja nie zbawi ich, jeśli jednak boją się Boga i żyją w zgodzie ze swym sumieniem, Bóg w swym nieskończonym miłosierdziu dostarczy im środków koniecznych do zbawienia, a gdyby to było konieczne, ześle raczej anioła, by pouczył ich o wierze katolickiej, niż miałby pozwolić, by zginęli poprzez niezawinioną ignorancję.”

Tomasz z Akwinu (1225–1274) filozof i teolog katolicki

Źródło: „Zawsze Wierni” nr 6 (175), listopad-grudzień 2014, s. 64.

O Bogu , O wierze , O aniołach

„Czym są dla nas zwierzęta: przykładem, pouczeniem czy wyrzutem sumienia?”

Stefan Kisielewski (1911–1991) polski publicysta, działacz polityczny, kompozytor

O zwierzętach

„Nawet największa miłość nie pozwoli wam uciec od problemów.
– Chciałbyś nas przed czymś przestrzec?
– Nie. Tylko pouczyć. Nie zapomnijcie, że będziecie żyli wśród ludzi.”

Hans Hellmut Kirst (1914–1989) pisarz niemiecki

Źródło: 08/15 dzisiaj

O miłości , O ludziach

„Pan Jezus nie powiedział: „Poślę wam Ducha Pocieszyciela, aby pouczył was o torach Słońca i Księżyca”. Chciał przecież ukształtować chrześcijan, a nie astronomów.”

Aureliusz Augustyn z Hippony (354–430) wczesnochrześcijański biskup i teolog

Źródło: Contra Felicem manichaeum, I, 10.

„Częściej słyszymy pouczenia niż pocieszenia.”

Georg Christoph Lichtenberg (1742–1799) pisarz niemiecki, aforysta

„Sobór pod wieloma względami stanowił przełom. Najogólniej rzecz ujmując, przyznał on znacznie większą rolę świeckim w życiu i posłannictwie Kościoła. Przed Soborem rolę tę określało się w sposób całkowicie bierny. Np. prawo kanoniczne tak ustawiało zakres praw świeckiego: ma on prawo otrzymywać w Kościele sakramenty, pouczenie i jest zobowiązany do posłuszeństwa w wierze i obyczajach, a także do łożenia finansowego na sprawy Kościoła. W dziedzinie liturgii świeccy mieli obowiązek pobożnie wysłuchać Mszy świętej w niedziele i święta. Mszę odprawiał ksiądz, wszyscy inni byli jej biernymi uczestnikami. Sobór naucza natomiast, że Mszę świętą odprawia cała wspólnota, a ksiądz jej przewodniczy.”

Stanisława Grabska (1922–2008) polski teolog, publicystka, artysta plastyk

o Soborze Watykańskim II.
Źródło: Obywatele Kościoła. Ze Stanisławą Grabską rozmawiają Elżbieta Adamiak i Józef Majewski w: Dzieci soboru zadają pytania, op. cit.

O dzieciach , O wierze

„Ojciec Święty Pius XII mówił cudowne rzeczy o Warszawie, pogrążonej w walce powstańczej o honor i wolność. Nazwał ją: „Miastem opromienionym aureolą wytwornej kultury, miastem dziś przemienionym dla swych własnych synów w ognistą kaźń. Ale nie tylko (…). Nazwał ją „tyglem, w którym oczyszcza się i uszlachetnia złoto najwyższej próby” (15 XI 1944) (…). Niedawne to chwile, gdy przez Archikatedrę biegł front walki. Nacierała nienawiść najeźdźcy, broniła świętych ołtarzy miłość i wiara powstańców warszawskich. Tu na posadzce, którą omywamy dziś wodą poświęconą, płynęły potoki krwi najlepszych synów Stolicy. Tu ułożono z ich ciał istny stos ofiarny, który miał zaświadczyć wobec całej ludzkości, że Polacy giną pro aris et focis (za ołtarze i ogniska domowe) w samym „sercu Stolicy”, w Archikatedrze Świętego Jana. Czy to wylanie krwi ofiarnej nie jest najwierniejszym wyrazem przedziwnej jedności spraw ludzkich i Bożych w Ojczyźnie naszej? Gdy posnęli snem śmierci najlepsi synowie Narodu na sercu Oblubienicy miasta, najeźdźcza nienawiść usypała im kopiec grobowy z kolumn, sklepień i ścian i Katedry, wysadzonej w powietrze przez niemieckie Vernichtungskommando w nadziei, że już się nie porwą do broni. Ale trotyl, który zniszczył 90% murów świątyni, nie zdołał zabić ducha synów Narodu. Kopiec grobowy stał się kolebką zmartwychwstania. Miłość ofiarna dźwignęła mury, a wiara budzi nadzieję na nowe, lepsze życie. Ci, którzy tu padli, pouczyli nas, jak trzeba żyć i umierać w obronie największych świętości Narodu. Padając w obronie Katedry pouczyli nas, że nie wystarczy żyć z wiary: trzeba umieć dać życie za wiarę; nie wystarczy składać Bogu ofiarę z Ciała i Krwi Jego Syna: trzeba oddać własne ciało i krew Ojcu śmierci i życia. Oto „tygiel warszawski”, w którym odmieniło się życie nasze tak bardzo, iż Stolica budziła w całym świecie uczucie podziwu, „które każe nisko pochylić czoła przed męstwem bojowników i ofiar”. „Te ofiary - mówił Pius XII - i ci bojownicy wykazali światu, do jakich to wyżyn wznieść się potrafi bohaterstwo zrodzone i podtrzymywane przez owo tak szlachetne poczucie honoru człowieka i przez silne przekonanie wiary chrześcijańskiej”. (15 XI 1944).”

Stefan Wyszyński (1901–1981) polski duchowny katolicki, prymas

fragment listu z okazji konsekracji Archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie, w dniu Zesłania Ducha św. 1960 r.

O miłości , O życiu , O śmierci , O Bogu

„Często cierpienia dają ludziom pouczenie.”

Ezop (-620–-564 p. n. e.) grecki bajkopisarz

O cierpieniu

„Panie marszałku, jakby pan mógł uspokoić patriotów, bardzo bym był panu wdzięczny. Ja bardzo cierpliwie słuchałem różnych pouczeń, których wysłuchiwałem także od pana marszałka, no i właściwie z uporem godnym lepszej sprawy milczałem w tej debacie, ale jest jakaś granica. Ja rozumiem, że pan poseł Brudziński jest chlubą odrodzonego parlamentaryzmu, wzorem taktu i kultury, ale bardzo bym prosił, żeby pan marszałek zarządził krótką przerwę i pouczył posła Brudzińskiego, żeby swoich osobistych sympatii i swojej znanej sympatii do mnie nie prezentował w tej Izbie zbyt często, ponieważ nie zabierałem głosu i nie zasługuję na to, żeby ten wybitny mąż stanu, jakim jest poseł Brudziński, zajmował się moją osobą. Dziękuję bardzo.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

wystąpienie na posiedzeniu Sejmu w dniu 22 grudnia 2015 r.
Źródło: sejm.gov.pl http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=6&dzien=2&wyp=185&type=A&symbol=WYPOWIEDZ_POSLA&id=273 (dostęp 2 marca 2016 r.)

„Gdyby zaś samowola ustawodawców i rządzących nakazywała lub wprowadzała coś, co sprzeciwiałoby się prawu Bożemu lub naturalnemu to godność i obowiązek chrześcijańskiego imienia, a także pouczenia apostolskie zalecają, aby bardziej słuchać Boga niż ludzi”

Leon XIII (1810–1903) papież

Dz 5, 29
Encyklika Quod apostolici muneris o błędach socjalistów, komunistów i nihilistów

O Bogu , O ludziach

„Dosyć już mamy pouczeń udzielanych przez rządy państw, które nie wprowadzają w życie – ani też nie mają takiego zamiaru – idei nam zawdzięczanych i w imię których się nas potępia.”

Raymond Aron (1905–1983) francuski filozof, socjolog, teoretyk polityki i publicysta polityczny

w 1955 w reakcji na krytykę Francji na forum ONZ przez państwa Trzeciego Świata.
Źródło: Tony Judt, Brzemię odpowiedzialności…, op. cit., s. 237.

O życiu

„Nauki o Czterech Szlachetnych Prawdach wygłosił Budda po raz pierwszy w Sarnath, 7 tygodni po osiągnięciu Oświecenia. Był to początek pierwszego cyklu Nauk. Budda nauczał prawdy o cierpieniu, prawdy o przyczynie cierpienia, prawdy o ustaniu cierpienia, prawdy o drodze wiodącej do ustania cierpienia.(…) Budda Siakjamuni zaczął przekazywać Nauki tzw. drugiego cyklu 16 lat po osiągnięciu Oświecenia. Cykl ten zawiera pouczenia o „braku cech” – o Pustce wszelkich zjawisk. Nie chodzi tu o negację ich bytu, lecz o wyjaśnienie rzeczywistej Natury zjawisk.( …) wszystkie rzeczy istnieją współzależnie.(…) 27 lat po osiągnięciu Oświecenia, w miejscu zwanym Szrawasti rozpoczął Budda przekaz tzw. trzeciego cyklu Nauk. Treścią tych Nauk jest Natura Buddy przenikająca wszystkie istoty – Przejrzyste Światło Natury Umysłu. Pouczenia te dotyczą owych właściwości, obecnych już teraz w Naturze Buddy, a rozkwitających w chwili osiągnięcia Stanu Buddy.”

III Tenga Rinpocze (1932–2012)

Źródło: Sutry i Tantry Drogi Buddyzmu, Góry, Kraków 1994.

O naturze , O świetle , O cierpieniu , O nauce

„Nigdy nie znosiłem awangardy. W awangardzie istnieje bardzo gwałtowny i kategoryczny element ustanowienia jedynej możliwości. Tam mówi się wyraźnie, co jest sztuką, a co być nią nie może. Tego typu pouczenia są mi obce, wobec tego nie mogę powiedzieć, że prowokacja w sztuce być musi.”

Jacek Sempoliński (1927–2012)

Źródło: Dorota Jarecka, Rozmowa z malarzem Jackiem Sempolińskim http://wyborcza.pl/1,75475,1013055.html, wyborcza.pl, 11 września 2002.

„Dzięki Bogu, nie zaliczam się do tych – dziś licznych – którzy są przekonani, że to właśnie im udzielono mocy odkrywania, na czym polega „prawdziwe” chrześcijaństwo i „prawdziwy” Kościół. Myślą, że dopiero od lat sześćdziesiątych XX wieku, grupa akademickich teologów zaczęła odkrywać, o czym tak naprawdę chce nas pouczyć Ewangelia. Jakby przez tyle wieków Duch Święty trwał w letargu albo wręcz sadystycznie cieszył się inspiracją do błędów i nadużyć tylu pokoleń wierzących.”

Vittorio Messori książka Czarne karty Kościoła

Czarne karty Kościoła
Źródło: s. 286

O Bogu , O myślach , O wieku , O myśleniu

„Zdaję sobie sprawę, że zostanę zaraz pouczony że rozwój ten nie miał żadnego związku z działaniami rządów Marcinkiewicza i Kaczyńskiego, choć ci sami ludzie jednym tchem są gotowi zaświadczyć, że przez obecny kryzys przeszliśmy suchą nogą tylko dzięki światłym rządom Donalda Tuska.”

Zbigniew Kuźmiuk (1956) polski polityk

Źródło: blog Zbigniewa Kuźmiuka, 23 czerwca 2010 http://kuzmiuk.blog.onet.pl/Wszystkie-rece-na-poklad,2,ID408813739,n

O ludziach

„Z jako takim wykształceniem historycznym nikt nie byłby zwolennikiem etatyzmu, centralizacji, biurokracji, bo przypomni sobie Bizancjum. Jak tam biurokratyzm wpłynął na państwowość! Moskiewska zaś historia pouczy, jak pod koniec XV w. trzeba było wstrzymać ekspansję państwa, gdyż zabrakło diaków. Ileż nauk mieszą w sobie „reformy” Piotra W.! Dzieje XX w. narzucają znów wniosek, że parlamentaryzm musi się wykoleić, gdzie państwowość podlega biurokracji.”

Feliks Koneczny (1862–1949) historyk polski, historiozof

O biurokracji

O wykształceniz , O historii , O nauce

„Może powinienem wrócić do szkoły i się pouczyć.”

Arnold Schwarzenegger (1947) aktor amerykański pochodzenia austriackiego, polityk

Źródło: „Polityka”, 14 maja 2005

„Wiele się na Uniwersytecie Jagiellońskim nauczyłem, ale też podarowałem sobie beztroskie, cudowne krakowskie życie. W szkole teatralnej zajęcia trwają od rana do późnego wieczora, a potem jeszcze trzeba wkuwać role i próbować. Na psychologii człowiek pouczył się dwie godziny i do baru.”

Maciej Stuhr (1975) aktor polski

Źródło: „Rzeczpospolita”, 30 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20986

O życiu , O czytaniu

„(…) często ze mną do studia przychodziła moja mała wtedy córeczka – miała 4 czy 5 lat. Była bardzo grzecznym i posłusznym dzieckiem. I na pierwszym nagraniu po próbie, została pouczona przez panią reżyser i mnie, że gdy zapali się czerwone światełko przy ekranie – nagrywamy i wtedy nie wolno się kręcić na krześle, rozmawiać, wzdychać, ma być „cisza jak makiem zasiał, nie oddychać”. No i gramy. Ale nagle, coś mnie tknęło, odwracam się, patrzę, a tu moja Madzia, czerwona na buzi, łzy w oczach, naprawdę nie oddycha, żeby nie przeszkadzać.”

Hanna Kinder-Kiss (1958) polska aktorka głosowa

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/kinderkisshanna/

O dzieciach , O studiach , O ciszy , O łzach

„Nadaremnie traci czas, kto chce pouczyć człowieka rojącego sobie, że już jest mądry.”

Demokryt

O czasie

„Zamiarem Ducha Świętego, inspirującego Biblię, było pouczenie nas, jak się idzie do Nieba, a nie jak się niebo porusza.”

Cezary Baroniusz (1538–1607) włoski historyk, kardynał

Źródło: Vittorio Messori, Czarne karty Kościoła, przeł. ks. Antoni Kajzerek, Księgarnia Świętego Jacka, Katowice 2003, s. 130.

„Nie brak tedy było dusz czułych na tajemnicę miłosierdzia Bożego, gdy Chrystus rozpoczynał swą działalność publiczną. Jak ziemia znękana długą posuchą chłonie deszcz i rosę, tak i one z upragnieniem chłonęły te dowody miłosierdzia, które Zbawiciel zaczął na wszystkie strony rozsiewać, oraz te pouczenia o Nim, jakie z Jego błogosławionych ust wypływały.”

Jacek Woroniecki (1878–1949) teolog polski, dominikanin

Tajemnica miłosierdzia Bożego
Źródło: s. 44

O tajemnicy , O duszy , Chrystus

„Z jakiś moich kompleksów z dzieciństwa, z młodości, dość uważnie słuchałem jak mnie pouczono. Wszyscy mnie chcieli wychowywać. W '56 roku byłem wstrząśnięty jak ci, którzy mnie szturchali, wymyślali mnie od zgniłych inteligentów, od nierozumiejących historii, od przygłupów, nagle powiedzieli: a tyś w to wierzył wszystko? Nagle zrozumiałem jedną rzecz – muszę sobie ufać. Patrzeć właśnie z przekorą, sceptycznie na to, co mi z wybałuszonymi oczami przejęci wmawiają, zmuszają do czegoś.”

Tadeusz Konwicki (1926–2015) polski prozaik, scenarzysta, reżyser

Źródło: Co ja tu robię? Tadeusz Konwicki, reż. Janusz Anderman, 2009

O historii , O dzieciństwie

„Będziemy pogłębiać miłość i nabożeństwo do Niepokalanej. Niech spośród innych nabożeństw stanie na pierwszym miejscu Różaniec. Niech święte ziarna Różańca uspokoją nam nerwy, pocieszą w troskach i smutkach, pouczą, jak żyć dobrze i święcie. Niechaj Różaniec będzie modlitwą katolickich rodzin i wszystkich maryjnych dusz.”

Jerzy Tomziński (1918) polski duchowny rzymskokatolicki, paulin

Refleksje o modlitwie różańcowej.
Źródło: Kazanie o. Jerzego Tomzińskiego z 8 grudnia 1953 r http://niedziela.pl/artykul/72988/nd/Kazanie-o-Jerzego-Tomzinskiego-z-8, Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 2/2004, niedziela.pl.

O smutku , O miłości , O duszy

„Zdawałoby się czasem, że ambitni celebransi prześcigają się, kto znajdzie więcej szparek, w które można by wetknąć dodatkowe kazanie: w osobne długie pouczenie rozwijają każde wezwanie modlitwy wiernych, a poza tym i policzyć trudno, ile kazań potrafią włączyć w jedną liturgię: sześć, osiem? U nas rekord był: trzynaście. Tylko żadne z nich nie jest homilią, nawet to po Ewangelii, choć się homilią nazywa, bo żadne Ewangelii nie wyjaśnia…”

Małgorzata Borkowska (1939) polska benedyktynka i pisarka

Źródło: Oślica Balaama, str. 31, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

O czasie