Cytaty na temat metro (43 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Wall Street to jedyne miejsce, do którego jedni przyjeżdżają rolls royce’ami, aby zasięgać porad u tych, którzy podróżują metrem.”

Warren Buffett (1930)

O podróżowaniu

„„w Kalifornii nie trzeba mieć domu, bo nigdy nie jest zimno” mówi Slim i śmieje się radośnie. „Rany w życiu nie widziałaś takich ślicznych słonecznych dni, że przez większość roku nawet nie potrzeba płaszcza ani węgla do ogrzewania domu ani zimowych butów ani nic. I nigdy nie umiera się z gorąca w lecie tam na północy we frisco i Oakland i okolicach. Mówię ci, to jest miejsce do życia. I nie da się już pojechać dalej w Ameryce, zostaje tylko woda i Rosja”.
„A co jest złego w Nowym Jorku?” warczy matka Sheili.
„Och, nic!” Slim pokazuje na okno, „Ocean Atlantycki przynosi diabelne wiatry w zimie i jakiś szatański syn przenosi te wiatry na ulice, tak że człowiek może zamarznąć na progu. Bóg zawiesił słonce nad wyspą Manhattan, ale diabeł nie wpuści go w twoje okno, chyba że kupisz sobie mieszkanie w domu wysokim na mile, ale wtedy nawet nie można wyjść odetchnąć powietrzem, bo można spaść tę milę na dół, o ile w ogóle cię stać na takie mieszkanie. Można pracować, ale wtedy w ogóle nie ma się czasu, bo osiem godzin pracy to dwanaście bo trzeba doliczyć te wszystkie metra, autobusy, windy, tunele, promy, schody i znowu windy i jeszcze czekanie, bo to wielkie i beznadziejne miasto. Ale nie, w Nowym Jorku nie ma nic złego.”

Jack Kerouac książka Pic

Pic

O matce , O Bogu , O wodzie , O czasie

„Od kiedy zostałam mamą, uczę się sztuki rezygnacji. Dawniej nawet chora przychodziłam do teatru, dziś, by być więcej z córką w domu, przestałam grać w Metrze i w Romeo i Julii.”

Natasza Urbańska (1977) aktorka, tancerka i piosenkarka polska

Źródło: Agnieszka Sztyler, Wyśpiewałam to sobie, „Twój Styl” nr 12, grudzień 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/128793.html

O domu

„Dworzec autobusowy w Nowym Jorku znajdował się w pobliżu Times Square. Wyszedłem ze swą starą walizką na ulicę. Był wieczór. Z metra wysypywały się roje ludzi. Ludzkie postacie o nierozróżnialnych twarzach, opętane zbiorowym szaleństwem, jak chmary insektów, pędziły obok mnie, wprost na mnie i wokół mnie z niezwykłą wprost intensywnością. Wirowały, potrącały się nawzajem i wydawały z siebie jakieś potworne dźwięki.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O ludziach , O szaleństwie

„I wyprzedza Ammann Neumayera o 0,8 sekundy… yyy… metra… yyy… punktu! Przepraszam to z wrażenia, że zobaczyłem Janne Ahonena.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

po skoku Simona Ammanna.
Skoki narciarskie, Willingen 2005

O wrażeniach

„Jeździ Ksiądz Kardynał często metrem. Czy to Księdza ulubiony środek transportu?
– Jeżdżę nim prawie zawsze, ale ze względu na prędkość. Najbardziej lubię autobus, bo widzę wtedy ulicę.”

Franciszek (papież) (1936) papież

Źródło: Francesco Ambrogetti, Sergio Rubin, Jezuita. Papież Franciszek

O prędkości

„Dobrobyt, rozszalały po przeprowadzce zbrojeń na Księżyc, miał, w połączeniu z automatyzacją przemysłu, dość ponure skutki. Russell zwał je epoką jaskiniowej elektroniki. Szerzył się analfabetyzm, tym bardziej, że nawet czeku nikt już nie musiał umieć podpisać, skoro wystarczał odcisk palca, a resztą zajmowały się komputerowe czytniki. (…) W większości przodujących państw zniesiono przymus szkolnej oświaty. "Dzieckiem być" – głosiła doktryna deskolaryzacji – "to tyle, co być skazanym na codzienne uwięzienie w celi tortur psychicznych przezwanych nauczaniem". Tylko wariatowi potrzebna jest wiedza, ile koszul męskich można uszyć z osiemnastu metrów perkalu, jeśli na jedną koszulę wychodzi 7/8 metra… Tak samo zbędne są wiadomości o królach, wojnach, podbojach, wyprawach krzyżowych i wszelkich innych świństwach prehistorii. Geografii najlepiej uczą podróże. Trzeba tylko orientować się w cenach odpowiednich biletów oraz w rozkładzie lotów. Po co obce języki, skoro dość wetknąć do ucha minitranslatorek? Nauki przyrodnicze deprymują i deprawują młodociane umysły… Zresztą kto jako rodzic ma przemożną chętkę kształcenia dziatwy, załatwia to swoim domowym terminalem. Lecz odkąd Sąd Najwyższy orzekł, iż dzieciom tak staroświecko myślących osób przysługuje prawo apelacji od taty i mamy, rodzinno-domowe nauczanie, również terminalowe, zeszło do podziemi…”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Utwory, Pokój na ziemi
Źródło: s. 240

O dzieciach , O wariatach , O wiedzę , O rodzicach

„Chrześcijaństwo tak samo jak islam uczy dzieci, że wiara bez wątpliwości jest cnotą – jeśli w coś wierzysz, nie musisz tego dowodzić. Kiedy człowiek stwierdza, że coś stanowi element jego przekonań religijnych, pozostali członkowie społeczeństwa na mocy niepisanego prawa zobligowani są do „respektowania” jego przekonań; respektowania przynajmniej do czasu, póki ich manifestacją nie stanie się kolejna potworna masakra na skalę zamachów na WTC, londyńskie metro czy madrycki dworzec. Wtedy słyszymy gromki chór wypierających się rozmaitych duchownych i „przywódców społeczności”, którzy zgodnie tłumaczą nam, że to ekstremizm, błędy i wypaczenia „prawdziwej” wiary. Jak jednak możemy mówić o wypaczeniach – jeżeli nie istnieją obiektywne kryteria (a tak jest w wypadku religii), nie ma też wypaczeń.”

Richard Dawkins (1941) angielski biolog

Cytaty z książek, Bóg urojony (2006)
Źródło: s. 412.

O dzieciach , O wierze , O religii , O czasie

„To życie patrzy w oczy tamtemu
Każde miasto ma w metrze inny przeciąg
W Warszawie to jest bezbarwny huk czasu
Tampon na długą ranę żeby się zgoiła”

Piotr Matywiecki (1943) polski poeta i krytyk literacki

Źródło: Metro

O życiu , O czasie

„[Musical] To forma zawieszona pomiędzy operą, która jest gatunkiem bardziej serio, w której bardziej liczy się operowe wykonawstwo, a muzyką czysto rozrywkową, popową. Dzisiaj ludzie – tak mi się przynajmniej wydaje – spragnieni są lżejszego przekazu, jakim na pewno jest forma musicalu. Jako przykład mogę podać nasz rodzimy musical Metro lub cieszący się popularnością wśród młodzieży High School Musical.”

Aleksander Maliszewski (1952)

Źródło: Jacek Sobczyński, „Człowiek z La Manchy”, czyli jak wymieszać operę z popem, „Polska Głos Wielkopolski” nr 252, 28 października 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/126316.html

O ludziach , O młodzieży

„Po występach w Las Vegas zostałam zaangażowana do Wytwórni Filmowej Metro-Goldwyn-Mayer. Tu wspólnie z Glen Fordem grałam w pełnometrażowym kolorowym westernie Niebo z pistoletem. Część zdjęć do tego filmu kręciliśmy w Colorado, a część w atelier Hollywoodzkim. Film ten wejdzie na ekrany Ameryki w 1969 roku. Gram w nim francuską dziewczynę. Wystąpiłam także w drugim filmie amerykańskim pod tytułem Malowany wagon to western-musichall. Gram w nim amerykańską dziewczyną obok znanego aktora Lee Marvina. Ten kolejny film kręciła wytwórnia Paramount w Colorado i w Oregonie.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

relacja z pobytu w Las Vegas (1968).

O relacjach

„Warszawa ma coś takiego, że nie idziesz, a biegniesz. Pierwszy raz, gdy tu przyjechałem, wielka fala ludzi z metra mnie poniosła. Nagle zatrzymałem się. Pomyślałem: „O nie! Nie dam się tak nieść.””

Paweł Małaszyński (1976) polski aktor

I poszedłem pod prąd.

O ludziach

„Żyję jak inni, chodzę po ulicach, jeżdżę metrem, muszę jeść i spać, bywam zakochany i uprawiam seks, wpadam w złość lub ogarnia mnie zmęczenie. A wśród tego jest jeszcze moje śpiewanie.”

Mariusz Kwiecień (1972)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 1 grudnia 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgoi.htm

O seksie

„Urodziłam się w Metro-Goldwyn-Mayer w wieku dwunastu lat.”

Judy Garland (1922–1969) aktorka amerykańska

I was born at the age of twelve on a Metro-Goldwyn-Mayer lot. (ang.)
Źródło: „The Observer”, 18 lutego 1951

O wieku

„Onaniści w metrze nie przejmują się tym, że wszyscy usiłują od nich uciec, ani tym, że są uciążliwi dla otoczenia. Dbają wyłącznie o zrobienie sobie dobrze. To zupełnie jak część amerykańskich socjalistów: entuzjastów sekciarskich detali, odtwórców dawnych bitew, zbieraczy wyrwanych z kontekstu cytatów.”

Bhaskar Sunkara (1989)

Źródło: Katarzyna Wężyk, Prawie szturm na Pałac Zimowy, „Gazeta Wyborcza”, 21–22 września 2013.

„Nikt z nas chyba nie przypuszczał, że coś takiego się stanie. Polacy od 20 lat wciąż oglądają Metro. Zainteresowanie spektaklem nie słabnie – ostatnio wystawiliśmy musical w Gdańsku, w hali Gdańsk-Sopot, gdzie później występowała Lady Gaga. Wtedy zagraliśmy tam dla dziewięciu tysięcy ludzi. To dowód na to, że Metro jest nadal atrakcyjnym produktem na naszym rynku muzycznym. A to, jak długo będziemy spektakl grać, zależy tylko od publiczności.”

Janusz Józefowicz (1959) polski reżyser i choreograf

Źródło: Bunt jest przywilejem młodości, PAP, 28 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110201.html

O ludziach

„Plany pójścia w Andy nie powiodły się, choć u podnóży Santiago de Chile są już szczyty liczące nawet 5,5 tys. metrów. Są tam wspaniałe stacje narciarskie, ale niedostępne bez własnego samochodu, bo za daleko jest do nich od ostatniej stacji metra i autobusu. Taksówkarz odmówił wyjazdu, powiedział, że to jest za wysoko. Ale biegałem po niższych górkach, jadłem wielkie, dziwne ryby, piłem wina chilijskie, inne, niż te dostępne w Polsce. Jestem maniakiem pływania, niestety Ocean Spokojny okazał się niedostępny dla pływaków, bo zbyt wielka fala ścina z nóg.”

Mariusz Bonaszewski (1964) polski aktor

Źródło: Oczyszczeni przeszli jak tsunami, „Polska Gazeta Wrocławska”, 12 lutego 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110948.html#

O piciu , O rybach

„Skoczył dalej, chyba pół metra od naszego Diabełka.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

o Bachledzie.
Skoki narciarskie, Zakopane 2002

„Ostatnim politykiem, który kładł tory na Dolnym Śląsku i budował tam autostrady, był Adolf Hitler i trudno się dziwić, że od tego w nas powstają kompleksy, które polegają na tym, że jak nie jesteśmy w stanie zbudować tej autostrady, to się zaczaimy w krzakach i będziemy rzucali granatami i strzelali z rozpylacza w tych, którzy będą przejeżdżali po tych autostradach, które wcześniej sobie zbudowali. To jest znacznie łatwiejsze – przyzwyczajanie się do takiego myślenia, że jakby co, to zawsze możemy zrobić powstanie i zostawimy taką fantastyczną pamiątkę naszym wnukom i prawnukom zamiast metra. Kiedy w Europie zaczęto budować metro? W XIX, o ile się nie mylę.”

Jan Klata (1973) polski reżyser i dramaturg

Źródło: Wywiad udzielony Cezaremu Michalskiemu na temat „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza, „Dziennik”, 20 września 2008

O myślach , O myśleniu

„W korytarzach metra ból się nie przemienia,
tylko trwa, boli bez wytchnienia.”

Adam Zagajewski (1945) poeta polski, eseista, prozaik, tłumacz

Źródło: Jechać do Lwowa

O bólu

„W czasach, kiedy zaczynaliśmy Metro, nikt nastoletni nie myślał jeszcze poważnie o życiu. Teraz młodzi bardzo wcześnie zaczynają poważnie myśleć o sobie i o swojej przyszłości i to widać, kiedy przychodzą na castingi. Są przygotowani, mają podkłady i nuty. Po prostu wiedzą, czego chcą.”

Janusz Józefowicz (1959) polski reżyser i choreograf

Źródło: wywiad, 2004 http://www.musical.pl/index.php?d=6&lv=2&min=0&ile=20&item=93

O myślach , O przyszłości , O myśleniu

„Przypuszczam, że do końca życia będę postrachem dla wielu dzieci. Przyjaciółka opowiadała mi kiedyś, że pewnego dnia zastygła z przerażenia patrząc na kobietę jadącą z nią metrem. Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że ta kobieta grała złą czarownicę z Zachodu w Czarnoksiężniku z krainy Oz. Przypuszczam, że ja będę wywoływać podobne reakcje u młodego pokolenia widzów.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

o swojej roli w filmie Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa.

O kobietach , O dzieciach

„Linię metra rysował przed wojną prezydent Starzyński
Zginął marzyciel
Po wojnie to miał być schron przeciwatomowy
Dla ofiar stalinowskiej wyspekulowanej wojny
Tunel był i nie był zaczynany i zasypywany
Jak świat od początku do krwawego pokoju”

Piotr Matywiecki (1943) polski poeta i krytyk literacki

Źródło: Metro

O wojnie , O świecie , O pokoju

„Według jakiej miary litra czy metra jestem tym amantem?”

Jan Englert (1943) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 2 września 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bylya.htm

O życiu

„Byłam jeszcze na studiach, gdy zadzwonił do mnie, bo szykował drugą obsadę w związku z wyjazdem na Brodway. Po przesłuchaniu mnie przez Janusza Stokłosę stwierdzono, że się nadawam (nie wiem nawet, kogo w tej chwili cytuję) i od tego momentu miałam 8 dni na przygotowanie roli. Pierwszy spektakl zagrałam z ogromną tremą, a moim aniołem stróżem okazała się Kasia Groniec, która przy pomocy szelek w moich ogrodniczkach, kierowała mnie szarpiąc lub ciągnąc w odpowiednie miejsce na scenie lub do odpowiedniej kulisy. Tak oto we dwie przeżyłyśmy mój debiut w „Metrze.””

Katarzyna Skrzynecka (1970) polska aktorka, piosenkarka, kompozytorka tekstów, prezenterka TV, była modelka

o roli w musicalu Metro
Źródło: wywiad http://wasik.cytryna.pl/wasik/wywiady/Katarzyna_Skrzynecka/katarzyna_skrzynecka.html

O aniołach , O pomocy

„Zawodnik tej klasy powinien czuć linię trzeciego metra przez pantofle.”

Zdzisław Ambroziak (1944–2004) polski siatkarz i dziennikarz

„Metro jest najbardziej demokratyczną formą komunikowania się.”

Piotr Gadzinowski (1957) polski dziennikarz i polityk lewicowy

„Ćwierć metra przeszedłszy glista,
Mówi o sobie – ja turysta.”

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

„Obóz, jak się zorientowałem. Obejmował teren około półtora kilometra kwadratowego płaskiego terenu. Otoczony był solidnym ogrodzeniem z drutu kolczastego, rozpiętego kilkoma rzędami pomiędzy drewnianymi słupami. Ogrodzenie miało ponad dwa i pół metra wysokości. Po zewnętrznej stronie przechadzały się patrole w odstępach około pięćdziesięciometrowych. Po stronie wewnętrznej strażnicy z bronią stali co jakieś piętnaście metrów. Za drutami stało kilkanaście baraków. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniał gęsty, falujący tłum. Więźniowie tłoczyli się, przekrzykiwali. Z kolei strażnicy starali się utrzymywać ich we względnym porządku…
… Po lewej stronie od bramy, o jakieś sto metrów za ogrodzeniem, był tor kolejowy, a właściwie rodzaj rampy. Prowadził od niej do ogrodzenia chodnik zbity z desek. Na torowisku stał pociąg złożony z około trzydziestu wagonów towarowych. Były brudne i zakurzone…
… Mijaliśmy akurat jakiegoś starca. Siedział na ziemi nagi i rytmicznie kiwał się do przodu i tyłu. Jego oczy błyszczały i nieustannie mrugał powiekami. Nikt nie zwracał na niego uwagi. Obok leżało dziecko w łachmanach. Miało drgawki. Z przerażeniem spoglądało dookoła.
Tłum pulsował jakimś obłędnym rytmem. Wrzeszczeli, machali rękami, kłócili się i przeklinali. Zapewne wiedzieli, że niedługo odjadą w nieznane, a strach, głód i pragnienie potęgowały poczucie niepewności i zwierzęcego zagrożenia. Ludzie ci zostali wcześniej ograbieni z całego skromnego dobytku, jaki im pozwolono zabrać w tę podróż. Było to pięć kilogramów bagażu. Były to zwykle jakieś najpotrzebniejsze w drodze przedmioty. Poduszka, jakieś okrycie, trochę jedzenia, butelka z wodą. Czasem kosztowności czy pieniądze. Docierała tu przeważnie ludność gett, która nie miała już nic…
Pobyt w obozie nie trwał długo. Zazwyczaj nie dłużej niż cztery dni. Potem pakowano ich w wagony na śmierć. Przez czas pobytu w obozie prawie nie otrzymywali jedzenia. Zdani byli na własne zapasy.
Baraki obozowe mogły pomieścić mniej więcej połowę więźniów. Drugie tyle pozostawało na dworze. Powietrze wypełniał odór ludzkich odchodów, potu, brudu i zgnilizny…
… Oficer SS, odpowiadający zapewne za załadunek, stanął przed tłumem Żydów. Nogi rozstawił szeroko.
– Ruhe! Ruhe! Spokój! – wrzasnął. – Wszyscy Żydzi mają wejść do wagonów. Pojedziecie tam, gdzie jest dla was praca. Ma być porządek. Nie wolno się pchać ani opóźniać załadunku. Kto będzie wywoływał panikę albo stawiał opór, zostanie zastrzelony.
Przerwał i wbił wzrok w masę ludzką przed sobą. Spokojnie zaczął otwierać kaburę pistoletu. Wyjął broń. Pierwsze szeregi Żydów zaczęły się cofać. Niemiec zaśmiał się i oddał trzy strzały w tłum. W grobowej ciszy rozległ się przeszywający krzyk. Spokojnie schował pistolet.
– A teraz do wagonów! Raus! – wrzasnął.
Tłum zamarł. Z tyłu rozległy się strzały. Ludzie ławą ruszyli do przodu, krzycząc przeraźliwie. Zbliżali się do drewnianego pomostu. Ludzki strumień był jednak zbyt szeroki, aby się w nim pomieścić. Esesmani otworzyli ogień. Pędzący zaczęli padać. Rozległ się głuchy tupot nóg po deskach rampy. Teraz zaczęli strzelać strażnicy stojący przy wagonach. Tłum przyhamował.
– Ordnung! Ordnung! – wrzeszczał esesman.
Pierwsi Żydzi wpadli do wagonu. Niemcy przy drzwiach odliczali ich. Po liczbie „sto czterdzieści” esesman zawył „Halt!” i dwukrotnie strzelił. Przystanęli. Pociąg powoli szarpnął i nowy wagon wtoczył się na wysokość pomostu. Zaczęli go wypełniać nowi więźniowie.
Wedle wojskowych regulaminów wagon towarowy przeznaczony był na osiem koni lub czterdziestu żołnierzy w transporcie. Upychając ludzi na siłę i bez jakiegokolwiek bagażu, można było pomieścić w wagonie sto osób. Niemcy wydali rozkaz pakowania po stu trzydziestu, ale jeszcze dopychali dodatkową dziesiątkę. Gdy drzwi nie dały się zamknąć, tłukli na oślep kolbami, strzelali do środka wagonu, wrzeszczeli na nieszczęsnych Żydów. Ci, aby zrobić miejsce dla nowych, wspinali się na ramiona i głowy już znajdujących się wewnątrz. Z głębi wagonu dochodził jakiś potępieńczy ryk i wycie.
Gdy upchnięto już sto czterdzieści osób, strażnicy przystąpili do zamykania drzwi. Były ciężkie, wykonane z drewna obitego żelazem. Miażdżyły wystające na zewnątrz kończyny wśród wrzasków bólu. Po zasunięciu drzwi zabezpieczano je żelazną sztabą i ryglowano.
Przed załadunkiem na podłogę wagonów sypano warstwę niegaszonego wapna. Oficjalnie był to zabieg higieniczny. Chodziło o nie rozprzestrzenianie się chorób zakaźnych. W praktyce wapno gwałtownie absorbowało wilgoć z powietrza. Spadała zawartość tlenu i ludzie zaczynali się dusić. Równocześnie wapno w kontakcie z ludzkimi odchodami wydzielało trujące substancje, między innymi chlor. Ten zaś dusił stłoczonych więźniów. Niemcy osiągali podwójny cel. Choroby zakaźne istotnie się nie rozprzestrzeniały, a wagon można było łatwiej po transporcie wymyć. Po drugie, transportu tego nie przeżywało wielu „podróżnych”. A o to przecież chodziło.
Czasami od polskich kolejarzy docierały informacje, że takie wagony z Żydami stały na bocznicach po kilka dni. Po otwarciu znajdowano w nich same trupy…
… Na obozowym placu pozostali zabici i konający. Strażnicy przechadzali się wolnym krokiem i dobijali ich strzałami w głowę. Wkrótce zapanowała cisza…”

Jan Karski (1914–2000) prawnik, dyplomata, wykładowca akademicki, polski kurier czasów II wojny światowej

Karski dostał się w przebraniu strażnika do obozu tranzytowego dla Żydów w Izbicy, który był „ostatnim etapem” przez obozem zagłady w Bełżcu.
Tajne państwo: opowieść o polskim Podziemiu

Koń , O miłości , O śmierci , O pieniądzach

„Nie jestem Polakiem i nie jestem katolikiem, ale też kocham Papieża. Chociaż wśród Ukraińców byli i tacy, którzy na niego pluli, przeklinali, protestowali przeciw jego wizycie. Ale ja nie należę do takich Ukraińców. Kocham go zawsze, kiedy widzę na ekranach telewizorów w czasie rezurekcji, kiedy czytam w Internecie wiadomości o stanie jego zdrowia czy o podróży do ludożerców w Kongo. Kocham go za to, że przejechał koło mnie tego upalnego dnia kijowskim prospektem Zwycięstwa (czyjego?, nad kim?, po co?) w rejonie stacji metra Swiatoszyn.”

Andrij Bondar (1974)

Papież

O czasie , O czytaniu , Kochać się

„Zapytałem profesora nanotechnologii, jakiego urządzenia używają do mierzenia tych niewyobrażalnie małych dystansów w nanoprzestrzeni. Powiedział, że nanometrów. Niewiele mi to pomogło. Nanometr to jedna miliardowa metra. Matematycznie jest to 10–9 metra lub 0,000000001 metra. Zrozumiałem ideę, ale nie mogłem sobie wyobrazić, co to znaczy. Zapytałem – „Ile to będzie tak z grubsza?” – pomyślał przez chwilę i powiedział: „Nanometr to z grubsza tyle, ile męska broda rośnie w sekundę”. Nigdy nie myślałem o tym, co robi męska broda w sekundę, ale coś rzeczywiście musi robić. Urośnięcie o około milimetr zajmuje jej cały dzień. Nie wyskakuje z twarzy o ósmej rano. Brody są czymś powolnym, ospałym, a nasz język to odzwierciedla. Nie mówi się: „szybki jak broda” albo „żwawy jak szczecina”. Możemy sobie teraz mniej więcej wyobrazić, jak powolna jest broda – około nanometr w sekundę.”

Ken Robinson (1950)

Oblicza Umysłu. Ucząc się kreatywności

O myślach , O myśleniu

„Nagle pokój napełnił się światłem. Usłyszałem turkot i huk. Tory przechodziły dokładnie na poziomie mojego okna. Był to nadziemny odcinek metra i pociąg właśnie się zatrzymał. Za oknem zobaczyłem rząd nowojorskich twarzy. Wpatrywałem się w nie, a one wpatrywały się we mnie. Pociąg postał chwilę, po czym odjechał. Wróciła ciemność. Ale po chwili pokój znowu zalała fala światła. I znowu zobaczyłem te twarze. Była to istna wizja piekła, która raz po raz się pojawiała. Każdy kolejny pociąg przywoził ładunek twarzy jeszcze obrzydliwszych, bardziej zdemenciałych i okrutnych niż poprzedni. Piłem wino.”

Charles Bukowski książka Faktotum

Faktotum

O pokoju , O piekle , O piciu , O winie

„Zwariował świat który mnie wychował
(…)
Czy to wszystko dlatego że mi się udało?
Zamiast co u ciebie ile płyt się sprzedało?

Dobra nie ma bum, bęc, tratatata
Ale jest kolumbijski katar
Kokaina, dziwki, złoto, kasyna
Niebezpieczne, jak trzecia szyna w metrze
Trudna gra to jak frisbee na wietrze
Przed każdym rzutem myślę – czy spieprzę?
I rzucam styl przepalonego płuca
Nie wiem co ludzi skłóca nawzajem ale jest blisko
Tak mi się wydaje
Ty wiesz wszystko wiesz, że się sprzedaje
Ja się nie poddaje skurwysynu gram dalej
Mój świat szaleje to to ty też szalej

Wiesz co, śmieszą mnie ludzie co łapią jazdę
I na siłę robią ze mnie rap gwiazdę
To złudzenie, widzisz rap to przeznaczenie
Stać z mikrofonem na scenie
Tak patrzeć w przyszłość
Wtedy marzenie – dziś rzeczywistość
Gloryfikowałem swoją zajebistość
Bądźmy szczerzy – kto mówi coś, w co nie wierzy
Do wiarygodnych nie należy
(…)
Myślałeś że to koniec to się ciągnie jak Izaura
Jak nic Ariadny w jaskini Minotaura
Myślałeś że spoczniemy na laurach
Rozejrzyj się jest deszczowa aura”

Tede (1976) polski raper

O ludziach , O świecie , O grach , O myślach

„Najmniejszy skrawek, który został przebadany, najmniejszy szczątek, który został znaleziony na miejscu katastrofy, kiedy przekopywano z całą starannością ziemię na miejscu tego wypadku, na głębokości ponad jednego metra i przesiewano ją w sposób szczególnie staranny – każdy znaleziony skrawek został przebadany genetycznie.”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

o pracach ekip medycznych na miejscu katastrofy w Smoleńsku (wystąpienie sejmowe z dnia 29 kwietnia 2010).
Źródło: Słowo „gdy” zmieniło sens wypowiedzi Ewy Kopacz w Sejmie, rmf24.pl http://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-slowo-gdy-zmienilo-sens-wypowiedzi-ewy-kopacz-w-sejmie,nId,638022, 26 września 2012

„Tyle złości we mnie, że położyć mnie na lód, to odtaje na półtora metra.”

Andriej Siniawski (1925–1997) rosyjski pisarz

Głos z chóru

„(…) nie jestem raczej osobą o usposobieniu depresyjnym. Tak jak pewnie większość ludzi, wkurza mnie całe to gówno, o którym czytam codziennie w gazetach – wojny i morderstwa, napady, rozboje, skażenie środowiska itp. To samo jest, gdy włączasz telewizor. Czasem jadę metrem i widzę, jakimi ludzie są dla siebie sukinsynami. Wiesz, myślę, że teraz na świecie jest mnóstwo śmiecia.”

Leif Edling (1963)

Źródło: Leif Edling – Krux (gitara basowa), rockmetal.pl, 7 listopada 2003 http://www.rockmetal.pl/wywiady/krux-leif.edling.03.html?4

O wojnie , O ludziach , O myślach , O czasie

„Na ulotce rozdawanej w kinach widnieje logo następujących sponsorów: radiowa Trójka, Religia. tv, „Tygodnik Powszechny”, „Więź”, „Film”, „Gazeta Wyborcza”, „Metro”, AMS i Gazeta. pl. Łatwo rozpoznać zaprzyjaźnione między sobą środowiska i gremia, połączone więziami ideologicznymi, finansowymi i przyjacielskimi oraz koligacjami rodzinnymi. To w dużym stopniu forpoczta „Kościoła otwartego”, który w ostatnim okresie przeżywa coraz głębszy kryzys, a więc i coraz większą frustrację i irytację. Jednak tym razem znów posunięto się zbyt daleko, co można porównać z hucpą wydania przez krakowski Znak oszczerczej i antypolskiej książki Jana T. Grossa. Potwierdza się zasada, że przekraczanie granic bezkarności rodzi pokusę ponawiania i nasilania zasiewu cynizmu.”

Waldemar Chrostowski (1951)

o filmie Habemus Papam. Mamy papieża.
Źródło: Film o Kościele bez Boga, „Nasz Dziennik” nr 100 (4335), 28–29 kwietnia 2012

O Bogu , O książkach , O religii

„Tydzień po zamachach w Londynie Europa zamilkła. W całej Europie dwiema minutami ciszy uczczono pamięć ofiar czwartkowych zamachów. Brytyjska policja zidentyfikowała przywódcę terrorystów, którzy wysadzili bomby w londyńskim metrze. Zatrzymany w Warszawie 40-letni mężczyzna to zdaniem policji autor ostatnich fałszywych alarmów. Powiemy o niezwykłym odkryciu polskiego naukowca, które… Przepraszam bardzo… Przepraszam bardzo państwa, jeszcze raz przeczytam tę informację. Tydzień po zamachach w Londynie Europa zamilkła. Miliony Brytyjczyków oraz mieszkańcy całego kontynentu dwiema… Bardzo państwa przepraszam. Małe nieporozumienie. Policja zatrzymała 40-letniego Jacka K., który we wtorek… Cała Europa minutą ciszy, przepraszam bardzo za zamieszanie, cała Europa minutą ciszy uczciła pamięć ofiar czwartkowych zamachów w Londynie.”

Maciej Orłoś (1960) dziennikarz polski, aktor

Źródło: Teleexpress, 14 lipca 2005

„Najmniejszy skrawek, który został przebadany, najmniejszy szczątek, który został znaleziony na miejscu katastrofy, kiedy przekopywano z całą starannością ziemię na miejscu tego wypadku, na głębokości ponad jednego metra i przesiewano ją w sposób szczególnie staranny – każdy znaleziony skrawek został przebadany genetycznie. [o pracach ekip medycznych na miejscu katastrofy w Smoleńsku (wystąpienie sejmowe z dnia 29 kwietnia 2010). ]”

Ewa Kopacz (1956) polska polityk

Źródło: Słowo „gdy” zmieniło sens wypowiedzi Ewy Kopacz w Sejmie, rmf24.pl http://www.rmf24.pl/fakty/polska/news-slowo-gdy-zmienilo-sens-wypowiedzi-ewy-kopacz-w-sejmie,nId,638022, 26 września 2012

„Nasza ludzka duma powinna być ściśle związana z głęboką skromnością. Ponadto dla nas, których wysiłki badawcze opierały się i nadal opierają się na podstawowych jednostkach – metrze, kilogramie i sekundzie, z których wynikają wszystkie inne, jest rzeczą konieczną zdawanie sobie sprawy, że poza światem naszych zainteresowań jest kilka wielkich i bardzo ważnych światów pozaprzyrodniczych, światy różnych rodzajów sztuki z niesemantyczną muzyką na czele i wielkie światy ludzkiej wiedzy humanistycznej.”

Tadeusz Wacław Korzybski (1906–2002) polski biochemik

Źródło: odczyt w mławskiej Stacji Naukowej.

O wiedzę , O wysiłku , O świecie

„Nikt z nas chyba nie przypuszczał, że coś takiego się stanie. Polacy od 20 lat wciąż oglądają Metro.”

Janusz Józefowicz (1959) polski reżyser i choreograf

Zainteresowanie spektaklem nie słabnie – ostatnio wystawiliśmy musical w Gdańsku, w hali Gdańsk-Sopot, gdzie później występowała Lady Gaga. Wtedy zagraliśmy tam dla dziewięciu tysięcy ludzi. To dowód na to, że Metro jest nadal atrakcyjnym produktem na naszym rynku muzycznym. A to, jak długo będziemy spektakl grać, zależy tylko od publiczności.
Źródło: Bunt jest przywilejem młodości, PAP, 28 stycznia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/110201.html

„Przypuszczam, że do końca życia będę postrachem dla wielu dzieci. Przyjaciółka opowiadała mi kiedyś, że pewnego dnia zastygła z przerażenia patrząc na kobietę jadącą z nią metrem. Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że ta kobieta grała złą czarownicę z Zachodu w Czarnoksiężniku z krainy Oz.”

Tilda Swinton (1960) aktorka brytyjska

Przypuszczam, że ja będę wywoływać podobne reakcje u młodego pokolenia widzów.
o swojej roli w filmie Opowieści z Narnii: lew, czarownica i stara szafa.
Źródło: Wiedźma Tilda Swinton, Onet.pl, 13 sierpnia 2005 http://film.onet.pl/O,437,1162656,plotki.html

O dzieciach , O kobietach

„Po występach w Las Vegas zostałam zaangażowana do Wytwórni Filmowej Metro-Goldwyn-Mayer. Tu wspólnie z Glen Fordem grałam w pełnometrażowym kolorowym westernie Niebo z pistoletem.”

Violetta Villas (1938–2011) polska piosenkarka

Część zdjęć do tego filmu kręciliśmy w Colorado, a część w atelier Hollywoodzkim. Film ten wejdzie na ekrany Ameryki w 1969 roku. Gram w nim francuską dziewczynę. Wystąpiłam także w drugim filmie amerykańskim pod tytułem Malowany wagon to western-musichall. Gram w nim amerykańską dziewczyną obok znanego aktora Lee Marvina. Ten kolejny film kręciła wytwórnia Paramount w Colorado i w Oregonie.
relacja z pobytu w Las Vegas (1968).
Źródło: Witold Filler, Violetta Villas. Tygrysica z Magdalenki