Cytaty na temat kamienica (37 cytatów)

„Pierwszy raz śmierć zobaczyłem, kiedy miałem sześć, siedem lat. W kamienicy u sąsiadów wystawiono zwłoki, odbył się rodzaj rytuału. Mój strach mieszał się z mistycyzmem tego zdarzenia, był jakiś inny wymiar.”

Krzysztof Warlikowski (1962) polski reżyser teatralny

Źródło: Piotr Najsztub, Krzysztof Warlikowski, „Viva!” nr 7, 31 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/114665.html

O śmierci , O strachu

„Miasto oglądane z poziomu pierwszego, drugiego, trzeciego lub czwartego piętra przez okna klatek schodowych odkrywa nam swoje wnętrzności, zasłaniane wstydliwie przez fasady kamienic. Jednak intencją tego cyklu nie jest bynajmniej 'odsłanianie' czegokolwiek. Bliższe przyjrzenie się kształtowi śląskiej zabudowy z innej, niż zazwyczaj, perspektywy, pozwala też – mam nadzieję – przemówić bardzo 'konkretnej poezji' przemysłowych miast.”

Wojciech Wilczyk (1961)

o cyklu zdjęciowym Z wysokości, części projektu Czarno-biały Śląsk (2001).
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_wilczyk_wojciech

„Klatka piersiowa starej kamienicy rytmicznie rzęziła, chybocząc skrzelami okiennic. Matowe światło spływało z nabrzmiałego pęcherza żarówki na oślizgłe żebra poręczy i spierzchnięte ściany. W cuchnącym oddechu szeleściły płatki łuszczącej się farby. Drżały mięśnie schodów. Raz za razem mlaskał lepki nabłonek krwistej podłogi. Zza pękniętych drzwi dochodził skwar i śmiechy. Stargane grzmiały bebechy. W ich wnętrzu pisarze się bawili. Gadali, palili i wódkę pili.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Second life
Źródło: s. 37

O piciu , O śmiechu , O świetle

„Ściśnięte, dwupiętrowe kamienice pochylały się nad wejściem do sklepu, zamykając nad nim niebo swoją bladą elewacją. Bez względu na porę roku, przepuszczały jedynie lekko sine, wilgotne światło zdominowane tutejszym deszczowym charakterem. Bo „tu” deszcz wydaje się być dodatkową porą roku. O tyle specyficzną, że w odróżnieniu od pozostałych powtarzającą się, między styczniem i grudniem, kilkakrotnie. O tyle dziwną, iż nigdy nie wiadomo jak długą. Raz trwającą kilka miesięcy – jak w Macondo – innym zaś razem tylko kilkunastodniową.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Poszukiwanie całości
Źródło: s. 106

O charakterze , O świetle

„Na szczęście dla głowy Mocka stróż kamienicy nie spał i zdążył na czas otworzyć drzwi, Mock uściskał go wylewnie i nie spiesząc się, rozpoczął mozolną wędrówkę po schodach, wpadając na Scyllę poręczy i Charybdę ściany, straszony przez Cerbera, który z wyciem i szczekaniem rzucał się w przedsionkach Hadesu za jakimiś zamkniętymi drzwiami. Mock, niepowstrzymany nawet syrenim śpiewem służącej, która usiłowała zdjąć z niego płaszcz i kapelusz, ani dziką radością psa Argosa, dotarł do Itaki swej sypialni, gdzie czekała na niego wierna Penelopa w muślinowym szlafroczku i pantoflach na obcasach.”

Marek Krajewski (1966) pisarz polski

Źródło: Wrocław, niedziela 27 listopada 1927, północ, Koniec świata w Breslau, wydanie IV wydawnictwo WAB

O szczęściu , O czasie , O czekaniu , O zdjęciach

„Jestem przeciwko wyrównywaniu niesprawiedliwości historycznych nowymi niesprawiedliwościami. Dlaczego nie zapłacimy odszkodowań rodzinom i potomkom wszystkich zagazowanych? W końcu życie stracili ich najbliżsi? Jak oni poszli do gazu i spalono ich w piecu, to poszkodowana została jakaś wartość, ale ona jest dziś niżej ceniona, niż gdyby im zabrano kamienicę. Kamienica jest ważniejsza niż człowiek? I nikt w tej retoryce nie dostrzega obłudy.”

Karol Modzelewski (1937–2019) polski historyk i polityk

Źródło: rozmowa Michała Sutowskiego, Modzelewski: Kamienica ważniejsza niż człowiek? http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/kraj/20161004/czy-kamienica-jest-wazniejsza-niz-czlowiek, krytykapolityczna.pl, 5 października 2016.

O życiu , O piekle

„Jestem zaskoczona. To szokujący wyrok. Nie określono w nim terminu, kiedy rodziny Moskalików i Głowackich mają opuścić swój dom, nie ma terminu, do kiedy mają dostać lokale zastępcze. To oznacza, że w każdej chwili można zwrócić się do komornika o wykonanie wyroku i tych ludzi wyrzucić. Chcę zwrócić uwagę, że w tego typu sprawach my jako podatnicy w praktyce wypłacamy odszkodowania Niemcom, poprzez kupowanie czy też zapewnienie z naszych podatków lokalu dla tych osób. Takich gospodarstw i kamienic jest znacznie więcej. I co wtedy robią władze samorządowe? W Sopocie, dla świętego spokoju odkupiono taki dom.”

Dorota Arciszewska-Mielewczyk (1968) polska polityk

o wyroku sądowym nakazującym eksmisję Polaków z domu, do którego roszczenia zgłosiła Niemka wysiedlona po II wojnie światowej.
Źródło: Niemcy się z nas śmieją, naszdziennik.pl, 20 listopada 2009 http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20091120&typ=po&id=po03.txt

O wojnie , O ludziach , O domu

„Bo na sumieniu mam teraz tylko ten napis. Olbrzymi. Na całej ścianie kamienicy, z przodu. Imponujący, szczery, prawdziwy. I teraz nie mam już żadnych wątpliwości. Nie mam wyrzutów sumienia ani żadnych mrocznych sekretów, jestem bez grzechu, nie mam już przeszłości. Mam jedynie nieprzeparte pragnienie, by zacząć raz jeszcze. I by być szczęśliwym. Z Tobą. Jestem tego pewien. Tak, dokładnie tak. Widzisz, nawet Ci to napisałem. Tylko Ciebie chcę.”

Federico Moccia (1963)

Tylko ciebie chcę

O przeszłości

„W naszym projekcie reprywatyzacji ani obszarnicy nie dostaną ziemi, ani kamienicznicy – kamienic (…). Nie należy płacić za to, by wąska grupa byłych właścicieli stała się ludźmi bogatymi kosztem polskiego państwa i interesu większości.”

Piotr Ikonowicz (1956) polski polityk

w Sejmie.

„Tak więc powiewał dumnie polski sztandar nad żarówiasto-różowym napisem CUKIERNIA SOLARIUM na pomarańczowym tle. W sumie dobrze, że powiewał, bo gdzie miał powiewać, to przecież polski small business napędza PKB, napędza gospodarkę tego państwa, to jemu Rzeczpospolita zawdzięcza swoją współczesną kondycję, to małe i średnie przedsiębiorstwa są tym, co tworzy Polskę, to właśnie one, stworzone przez tak pogardzanych drobnych cwaniaczków i dorobkiewiczów z najntisów, sprawiają, że Polska jako tako działa, myślałeś, to właśnie oni, ci kolesie handlujący przy użyciu łóżek polowych skarpetkami, papierosami i niemiecką chemią, są prawdziwymi ojcami założycielami tego kraju, a nie Mieszko I czy Bolesław Chrobry.

To ich nazwiska, a nie królów, Kościuszków i generałów, o których nikt i tak nic nie wie, powinniśmy przytwierdzać do obrzępolonych ścian naszych ulic. Zresztą – lepiej by tam pasowały. Bo ja wygląda tabliczka z napisem „ul. Bolesława Chrobrego” na otynkowanej pastelowym barankiem ścianie domku-bliźniaka otoczonego powyginanym w pseudobarok betonowym płotem seryjnej produkcji, do tego tabliczka z wizerunkiem wilczura i napisem „Pies zły, teściowa jeszcze gorsza”? Albo tabliczka z napisem „ul. Jagiellońska” na rozpieprzonej do szczętu kamienicy, w której mieszkańcy nadal szczają i srają do jednego sracza na całe piętro i grzeją węglem z piwnicy, modląc się do Jezusa Chrystusa, żeby dach nie zawalił się już tej zimy. Kamienicy, przed którą rozciąga się blade klepisko z jakimiś dwiema nieokreślonymi budami z blachy, w której gnieżdżą się dwa samochody zajumane z Niemiec, czekające na przebicie numerów. A golf trójeczka i czwóreczka? A? Albo wielki napis „OSIEDLE TYSIĄCLECIA CHRZTU POLSKI” wymalowany wielkimi, kolorowymi kobyłami na czteropiętrowym bloku, świeżo otynkowanego na seledyn ze wstawkami ciepłych brązów, pod którego ścianami w wytartej trawie robią się błotniste kałuże przemieszane w koktajl z popękanymi płytami chodnikowymi i jakąś żuł-ławką, na której dobywa się picie ciepłego piwa w puszkach ze sklepu Żabka zlokalizowanego w ceglanej i nieotynkowanej dobudówce przyłączonej do bloku w szalonych latach dziewięćdziesiątych? Przecież to wszystko wygląda jak żarty, jak robienie sobie jaj.

Do tego wszystkiego pasują ulice z zupełnie innymi nazwami, na przykład „Handlarzy spod dworca Zoo w Berlinie” albo „Obrońców blaszanych szczęk pod Pałacem Kultury w Warszawie”. Albo „ul. Badylarzy”, „ul. Pionierów Prywaciarstwa Polskiego”. Ewentualnie „pl. Właścicieli Kantorów” czy „al. Wypożyczalni Wideo Hollywood.””

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

To są prawdziwi Ojcowie Ojczyzny. I nad tym wszystkim powinny wisieć flagi narodowe. Czemu nie, tak powinno być.
Siódemka (2014)
Źródło: s. 24–25.

O myślach , O piciu , O trawie , O zimie

„Tak, Kraków to był nadal trup stolicy, tak samo jak w XIX wieku, gdy przerażał podróżników, którzy do niego przyjeżdżali. Ale wtedy wyglądał jak prawdziwy, porządny upiór zbieranina ruin pięknych niegdyś pałaców i kamienic, pomiędzy którymi snuły się poobdzierane zombie mieszkańców. (…)

A teraz to nadal jest trup, zmumifikowany trup stolicy, tylko że wyszminkowany, ubrany w karnawałowy kostium i elektrowstrząsami zmuszony do pląsania. W środku tego wszystkiego stał Wawel, wawelska katedra, która wyglądała w tym wszystkim jak zaginiona świątynia z Indiany Jonesa, gdzie – jak w winzipowym pliku – leżała zgromadzona cała polska historia. Można tam sobie spacerować między kryptami Kazimierza Wielkiego, Łokietka i Jagiełły i patrzeć z niedowierzaniem, jak te mityczne postaci nabierają realnego wymiaru, jakie musiały być małe, zwykłe, kruche i niedoskonałe. I to wszystko, truchła królewskie, artefakty, całe te narodowe czary-mary, Wawelu wzniosły mur, orły, sztandary, krzyże, kości mamuta wiszące nad bramą katedry, zebrane w jednym miejscu składniki Polski, zutaten, ingredients, które zmieszane razem powinny dać jakiś, jakikolwiek, kurwa, efekt, leżą sobie bezsilnie w pliku wawelskim, wawel. rar, polska. zip, i służą jedynie do kurzenia się i zaczepiania na chwilę znudzonych spojrzeń wycieczek szkolnych i ukrywających ziewanie panów Hubertów i pań Halin, którzy z nudów wybrali się do królewskiego miasta Krakowa w wolny weekend, bo ileż można patrzeć w telewizor, ileż można grilla zjeść, a dookoła nich wszystkich trwa jedna wielka impreza byłego polskiego chłopstwa, które – po wykonanym zgrabnie i niepostrzeżenie wyrzuceniu z kraju szlachty, twórców tego nieszczęsnego narodu, bo na dobrą sprawę nie do końca wiadomo, co się z tą szlachtą stało, cała impreza jakoś się, po prostu, rozpełzła, tysiąc lat historii, ot tak, rozeszło się po domach – samo przebrało się w polskie piórka, samo wskoczyło w pańsko-polskie kontusze i wycinało po trupie swojej dawnej stolicy takie hołubce, o jakich nikomu wcześniej się nie śniło, zredukowawszy ją do roli oberży.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 21.

O domu , O historii , O wieku

„[…] jest taki dowcip z okresu okupacji niemieckiej. Kiedy były różne deficyty, brakowało różnych rzeczy, więc zarabiano na robieniu różnych kursów, w których uczono ludzi jak sobie radzić bez czegoś, z różnymi zamiennikami. Wtedy jedna z takich osób idzie na kurs, weszła do kamienicy, ale pomyliła drzwi i zapukała. Właściciel otwiera, ta osoba patrzy, a tam w salonie grupa osób dziwnie kuca. Pyta:
– Przepraszam, czy to kurs prania bez mydła?
– Nie, proszę Pana, to jest kurs srania bez jedzenia.
Otóż pomysł pana Rostowskiego to jest kurs srania bez jedzenia i to jest pomysł rządów Platformy. Jesteśmy na kursie srania bez jedzenia.”

Andrzej Szlęzak (1962)

krytyczna opinia dotycząca reformy samorządowej.

O ludziach , O jedzeniu

„W Warszawie, w kamienicy przy Grójeckiej 104, odnalazł ojca.
Perec Willenberg, artysta – przed wojną uczył rysunku w częstochowskim gimnazjum, prowadził renowacje zabytkowych synagog – udawał niemowę. Z obawy, aby jego pochodzenia nie zdradził zły akcent, Jako Baltazar Pękosławski prowadził pracownię, malował święte obrazy na zamówienie, to było źródłem utrzymania.
Jego Jezus Miłosierny z twarzą pozującego mu Samuela do dziś wisi w kościele św. Stanisława w Siedlcach. Zachował się również Jezus Miłosierny, namalowany węglem na sklepieniu piwnicy kamienicy przy Marszałkowskiej 60 w pierwszych tygodniach Powstania.
W przeciwieństwie do ojca Samuel mówił po polsku bez akcentu i miał tzw. dobry wygląd, który pozwalał poruszać się ulicami pod fałszywym nazwiskiem. Jego aryjskie personalia brzmiały: Ignacy Popow (Popow to było panieńskie nazwisko matki).
W filmie Nekandy – Trepki Willenberg mówi: „Bałem się. Wiedziałem, że ze strony Niemców nic mi nie grozi, bo oni nie są w stanie rozpoznać, że jestem Żydem. Kimś, kto mógł rozpoznać we mnie Żyda, mógł być tylko Polak.””

Samuel Willenberg (1923–2016)

O wojnie , O zachowaniu , O matce , O wyglądzie

„Kiedy miałam jakieś osiem lat, dostałam sandały. Były bardzo niewygodne, więc postanowiłam je przerobić, bo mama była zbyt biedna, żeby mi kupić następną parę. Coś tam wycięłam, doszyłam klamerkę i dopiero zaczęłam w nich chodzić. I to kompletnie przemeblowało mi głowę. Nie traktuję rzeczywistości jak niezmiennego stanu rzeczy, który muszę z bólem zaakceptować. To, jak sobie urządzimy świat i nasze w nim współżycie, zależy od nas – mieszkańców kamienicy, miasta, kraju, świata… Tak więc od czasu tych sandałów jestem człowiekiem lewicy.”

Joanna Rajkowska (1968) polska artystka współczesna działająca w przestrzeni publicznej

Źródło: rozmowa Artura Żmijewskiego, Sztuka publicznej możliwości, rajkowska.com.pl http://www.rajkowska.com/pl/teksty/42

O świecie , O sztuce , O rzeczywostości , O czasie

„Kaczyński to jest rachunek między innymi za to, że Jolanta Brzeska, społeczniczka z Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów, nie żyje, jej zabójcy są bezkarni, a czyściciele kamienic nadal robią złote interesy. Rachunek za „reprywatyzację” zbudowanych po wojnie kamienic, za sprzedawanie lokatorów jak wkładki mięsnej. Za całą sumę małych upokorzeń i dużych tragedii, których elity przez lata nie dostrzegały.”

Adrian Zandberg (1979) polski historyk i polityk lewicowy

o przyczynach zwycięstwa obozu politycznego Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich i parlamentarnych w 2015.
Źródło: Maciej Stasiński, Polska. Macocha, nie matka, „Gazeta Wyborcza” nr 284 (8617), 5 grudnia 2015, s. 22–23.

O wojnie , O matce

„Różne role człowiek w życiu pełni. Nie zamierzam się zmieniać. Dalej będę utrzymywała kontakt ze zwykłymi ludźmi, z którymi mam teraz do czynienia. Bo uważam, że tu jest prawdziwa mądrość i stąd się czerpie informacje o rzeczywistych problemach. To, co mnie najbardziej boli, to sprawy mieszkaniowe, lokatorskie i nieszczęsna ustawa o ochronie lokatorów. Nie mogłam się doprosić żadnego posła, żeby zainteresował się tą ustawą, która krzywdzi ludzi, mieszkających w kamienicach należących do prywatnych właścicieli.”

Zofia Popiołek (1952) polski polityk

o swojej przyszłej pracy w parlamencie.
Źródło: gazeta.pl, 10 października 2011 http://wybory.gazeta.pl/wyboryparlamentarne/1,118281,10443322,Sasiadka_Palikota_w_Sejmie__Na_kampanie_wydala_niecale.html

O mądrości , O ludziach , O ustawie

„Kościół milczał nie dlatego, że nie wiedział, co zrobić, tylko dlatego, że tak mu było wygodnie. Jest przecież elektorat Rydzyka – po co go drażnić? I jest partia-hegemon, która ma jeszcze trochę szkół, kamienic i hektarów do rozdania. I wreszcie jest silna instytucja polityczna i gospodarcza, zwolniona z podatków i obficie finansowana – pośrednio i bezpośrednio – ze środków publicznych, która musi jakoś lawirować między ludem a władzą. Więc lawiruje, tzn. stoi z boku – niech się dzieci bawią w piaskownicy a Komorowski martwi, czy jest bardziej konserwatystą czy liberałem.”

Michał Sutowski (1985)

o milczeniu Kościoła w sprawie krzyża przed Pałacem Prezydenckim.
Źródło: krytykapolityczna.pl, 21 lipca 2010 http://www.krytykapolityczna.pl/MichalSutowski/CyrkpodkrzyzemczyliPOPiSkosciola/menuid-295.html

O dzieciach , O ludziach

„W Szczecinie jeszcze w latach 80. minionego stulecia wyczuwało się atmosferę życia na walizkach. Powszechne były przecież opowieści lokatorów przedwojennych kamienic o odwiedzających ich Niemcach, którzy doglądali swoich dawnych własności i zostawiali pieniądze na remonty i inwestycje. Mimo przywiązania do Polski, szczecinianie byli więc właściwie zdziwieni, że ich miasto wciąż jeszcze w Polsce pozostaje. Tym bardziej że władza centralna raz za razem kompromitowała się, podejmując decyzje dotyczące stolicy Pomorza Zachodniego.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Źródło: W centrum czy na peryferiach kontynentu? Miasto w poszukiwaniu własnej tożsamości – „Szczecin. Odrodzenie miasta” (Deutsches Kulturforum östliches Europa, 2017)

O pieniądzach , O poszukiwaniu , O decyzjach

„Chcę, żeby moja ulica była szalona, żeby jezdnie, sklepy i kamienice zawirowały w szalonym tańcu, dlatego deformuję kontury i fałszuję kolory.”

Jean Dubuffet (1901–1985) francuski malarz i rzeźbiarz

Dubuffet o cyklu Paris Circus (1961–1962).
związane z cyklami obrazów

O tańcu

„Moja miłość do kiczu jest nieskończona. Mam dużo gorszą skłonność – lubię rzeczy w złym guście. Dlatego, że są bezbronne i często zdradzają naturę swoich właścicieli. W przeciwieństwie do rzeczy cool, które zazwyczaj są zgrabnym parawanem ludzkich ułomności, rzeczy w złym guście nie potrafią niczego ukryć. Palmy, spluwaczki, rydwany, bambusy, nietoperze, złoto, srebro, ostrygi, stawy i wulkany, całe to imaginarium pochodzi z mieszczańskiej kamienicy. Są to projekcje marzeń o lepszym życiu, o podróży do ciepłych krajów, zaklęcia rzeczywistości, wykładniki wątpliwego statusu.”

Joanna Rajkowska (1968) polska artystka współczesna działająca w przestrzeni publicznej

Źródło: rozmowa Artura Żmijewskiego, Sztuka publicznej możliwości, rajkowska.com.pl http://www.rajkowska.com/pl/teksty/42

O miłości , O sztuce , O naturze , O rzeczywostości

„szereg odremontowanych kamienic które cierpią na graffiti
bujne platany gęsto auta i knajpki synagoga z policjantem
podejrzliwym jak „Gazeta Wyborcza” Co by robiła teraz Kollwitz
zaangażowana artystka czy byłaby jak Becher w NRD
ideologiem i VIP-em czy to ona siedzi jak ruska baba
pośrodku placu bawiących się dzieci w piasku i turystów”

Kazimierz Brakoniecki (1952) polski poeta, eseista i krytyk literacki

Źródło: Szkice (wschodnio)berlińskie (2001)

O dzieciach , O cierpieniu

„W owym okresie pracowałem jednocześnie w wywiadzie wojskowym. Przemytnicy o tym nie wiedzieli. Wywiad zaś nie wiedział, że pracuję z przemytnikami (…) Oddział II płacił bardzo mało, ja zaś utrzymywałem za granicą wiele placówek wywiadowczych. Chciałem, by moi ludzie byli dobrze opłacani. Przemycałem do Rosji kokainę, a stamtąd futra.(…) Nie zabezpieczyłem siebie, nie kupiłem nawet kamienicy, choć mogłem kupić ulicę. A później głodowałem w więzieniu.”

Sergiusz Piasecki książka Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy

Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy

O ludziach

„Nasze kamienice, wasze ulice.”

Leszek Bubel (1957) polski polityk, wydawca i dziennikarz

powtarzane do Żydów przy okazji kampanii politycznych.

„Człowiek nie może być sam w chwili próby. Potrzebuje innych ludzi, a kiedy nie ma ich w pobliżu, odnajduje nagle obecność Boga. Jest to zwykle obecność przelotna, ledwo uchwytna, jakby Bóg przeszedł obok spiesznym krokiem i zniknął za rogiem najbliższej kamienicy.”

Andrzej Szczypiorski książka Początek

Początek

O Bogu , O ludziach

„Gdybyś pokazywał Warszawę za pomocą śmierdzącej, zasikanej, obrzydliwej kamienicy pełnej alkoholików, a przecież są takie w mieście, ładowałbyś ten obrazek non stop, czy ktokolwiek chciałby spędzić tutaj weekend? (…)
Obrazki typu dziecko z muchą na czole, spuchnięty brzuch mają wywoływać wrażenie: ach, ci Afrykanie, ciemni, nie radzą sobie z rzeczywistością, Europejczyk czy Amerykanin musi pokazać im, jak żyć. A przy okazji wydobyć za darmo cenne afrykańskie surowce i zarobić miliardy.”

Omenaa Mensah (1979)

Źródło: rozmowa Marka Górlikowskiego, Omenaa Mensah: Czysta biała Polska? Czarno to widzę http://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,21302008,omenaa-mensah-czysta-biala-polska-czarno-to-widze.html, wyborcza.pl, 28 styczna 2017.

O dzieciach , O wrażeniach , O rzeczywostości , O pomocy

„Bo skurwysyństwo to nie blok czy kamienica, to twoja głowa, w której czai się słoma, tak tak to pan tik tak, to czas tak tyka, zając po śniegu pomyka, niby jesz gówno, ale za to z tęczowego talerzyka, gówno, ale takie fajne z parasoleczką, lukier po wierzchu, deseń z orzeszków, niby gówno, ale za to w promocji z łyżeczką, panowie co za okazja, co za wieczór.”

Dorota Masłowska książka Paw królowej

Paw królowej

O czasie

„Proces przystosowania formy do celów marnotrawstwa na pokaz i zastępowania piękności prawdziwej „pięknością wynikającą z wartości pieniężnej” zaznaczył się najsilniej w rozwoju architektury. Byłoby niezwykle trudno znaleźć w świecie cywilizowanym nowoczesną prywatną rezydencję lub gmach publiczny, który by mógł aspirować do czegoś więcej niż „nieszkodliwości” estetycznej w oczach każdego, kto oddziela elementy prawdziwej wartości estetycznej od oznak szacownego marnotrawstwa. Wielka różnorodność frontowych elewacji „lepszych” kamienic czynszowych w naszych miastach jest zarazem przejawem różnych form upadku architektury i kosztownej niewygody. Z estetycznego punktu widzenia nagie ściany z boku i z tyłu tych budynków, nie tknięte ręką artysty, są zwykle najładniejszymi ich częściami.”

Thorstein Veblen (1857–1929) ekonomista i socjolog amerykański

Teoria klasy próżniaczej (1899)

„W tej chwili spora część Bytomia znajduje się już pod ziemią. Połowy miasta nie ma, bo się zapadło przez te wszystkie lata. Tak jak kamienice wokół małego bytomskiego rynku.”

Marek Kalita (1958) polski aktor

Źródło: „Zwierciadło”, nr 6/1928, czerwiec 2007

„Pamiętam moment, kiedy nas, mieszkańców kamienicy, ustawili pod murem, aby rozstrzelać. Naprzeciw siedzieli okrakiem, na talerzowych karabinach maszynowych, żołnierze w rozchełstanych mundurach. Nie zdawałem sobie sprawy, co się dzieje. W ostatniej chwili rozkaz został odwołany – zdaje się, że Niemcy zaczęli się obawiać szybko rozkładających się ciał w upałach. Egzekucje mieszkańców Ochoty zostały wstrzymane.”

Kazimierz Orłoś (1935) polski pisarz, scenarzysta filmowy i telewizyjny

o wydarzeniach podczas powstania warszawskiego.
Źródło: Arkadiusz Gruszczyński, Kazimierz Orłoś warszawskim twórcą. "Literatura nie udziela odpowiedzi" https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,24945817,kazimierz-orlos-warszawskim-tworca-literatura-nie-udziela.html, wyborcza.pl, 30 czerwca 2019.

„Bardzo palącym problemem w Warszawie – tu szczególnie – jest reprywatyzacja. I to nie tylko z powodu oczywistych przekrętów i tego, że wyrzuca się ludzi z domów. Ale strach władz miasta przed roszczeniami uderza również w osoby niepokrzywdzone bezpośrednio przez przekręty. Na Pradze, i nie tylko, są kamienice, które należą do miasta i w które miasto nie inwestuje w obawie przed tym, że znajdą się ludzie, którzy będą sobie rościć do nich prawo, i w związku z tym ich mieszkańcy kolejne lata żyją w fatalnych warunkach.”

Magdalena Biejat (1982) polska polityk, tłumaczka i Posłanka na Sejm RP IX kadencji

Źródło: rozmowa Jana Smoleńskiego, Nowa lewica w Sejmie. Poznajcie Magdalenę Biejat https://krytykapolityczna.pl/kraj/magdalena-biejat-wywiad-jan-smolenski/, krytykapolityczna.pl, 25 października 2019.

O ludziach , O strachu

„Ten hejt trwa już od dwóch miesięcy. To dziwne, że w dzisiejszych czasach musimy tłumaczyć się i bronić rodziny, bronić naszych dzieci i przez to jest się napiętnowanym. Widać to po mnie. Wyraziłam swoje poglądy – nie zgodziłam się z edukacją seksualną dzieci w szkołach, nie zgodziłam się na wybudowanie hostelu w Warszawie. Hostelu, który miał powstać dla homoseksualistów w trudnych sytuacjach. Dlaczego takich hosteli nie wybudować dla samotnych matek czy osób wyrzuconych z kamienic?”

Zofia Noceti-Klepacka (1986) polska windsurferka i działaczka katolicka

o fali ataków na jej osobę, po jej sprzeciwie wobec podpisanej przez prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego karcie LGBT.
Źródło: Zofia Klepacka: Lewactwo zrobiło ze mnie homofoba. Jak ktoś się z nimi nie zgadza jest szczuty i hejtowany! https://www.fronda.pl/a/zofia-klepacka-lewactwo-zrobilo-ze-mnie-homofoba-jak-ktos-sie-z-nimi-nie-zgadza-jest-szczuty-i-hejtowany,127826.html, fronda.pl, 2019.

O dzieciach , O matce

„Ta komisja jest typowo polityczna. Moim zdaniem nie ma absolutnie żadnego umocowania prawnego. Grupa polityków wydaje na potrzeby mediów bezprawne decyzje. Przecież oni nie mają takich uprawnień, żeby przekazywać kamienice. To nie jest tak, że powołuje się komisję, która mówi: odbieram panu majątek i daję komuś innemu. To jest totalny bałagan.”

Jacek Majchrowski (1947) prawnik polski, samorządowiec

o Komisji do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich
Źródło: Jacek Majchrowski: Kościół katolicki jest poza prawem https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/jacek-majchrowski-kosciol-katolicki-jest-poza-prawem-wywiad/qr8jhvt, onet.pl, 27 listopada 2017.

O decyzjach

„Zwrot nieruchomości z lokatorem w ramach reprywatyzacji też powinien być zabroniony, bo to zawsze prowadzi do konfliktu interesów. To polityka miasta, która polega na odsuwaniu od siebie odpowiedzialności. Często bywało tak, że miasto nawet słowem się nie odezwało, że kamienica jest reprywatyzowana, że lokatorom trzeba pomóc wcześniej, zanim przyjdzie nowy właściciel. Konflikt między nowym właścicielem a lokatorami jest nieunikniony i nie zawsze musi wynikać ze złej woli tego pierwszego.”

Beata Siemieniako (1991) polska prawniczka, aktywista, publicystka

Źródło: Paulina Reiter, Beata Siemieniako z Komitetu Obrony Praw Lokatorów: Program "Mieszkanie plus" zrodzi wiele krzywd ludzkich i doprowadzi do wielu tragedii http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,127763,22239247,beata-siemieniako-z-komitetu-obrony-praw-lokatorow-program.html, wysokieobcasy.pl, 19 kwietnia 2017

O pewności siebie

„Oczywiście nie chodzi o to, by bronić działań Hanny Gronkiewicz-Waltz, która bez wątpienia powinna ponieść odpowiedzialność za skalę krzywd lokatorskich i roztrwoniony na skutek nieprawidłowych decyzji reprywatyzacyjnych majątek publiczny. Nie można jednak wprowadzać zamętu i straszyć lokatorów, że od jutra los ich kamienic staje pod znakiem zapytania.”

Beata Siemieniako (1991) polska prawniczka, aktywista, publicystka

Źródło: Komisja Weryfikacyjna. Na dezinformacji najwięcej tracą lokatorzy http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,23863036,komisja-weryfikacyjna-na-dezinformacji-najwiecej-traca-lokatorzy.html, 5 września 2018

O losie , O decyzjach

„To wyglądało tak, że wygarniali z domów mieszkańców – dziesiątkami, setkami, czasem tysiącami, bo niektóre kamienice były duże i były gęsto zamieszkane (…). Ludzie na początku niczego się nie spodziewali, sądzili, że zostaną wywiezieni. Bo w większości wypadków były to kobiety, dzieci, starsze osoby, mężczyzn w tzw. wieku poborowym było niewielu. I kiedy tych ludzi zgromadzono pod jakimś murem, płotem, by ich po prostu stłoczyć – np. często w podwórzach, gdzie byli otoczeni ścianami – to wtedy ich rozstrzeliwano karabinami maszynowymi. Trwało to godzinami. W miejscach, gdzie byli zabici, gdzie były stosy trupów, dopędzano kolejne ofiary i je też w ten sam sposób zabijano.”

Piotr Gursztyn (1970) polski dziennikarz prasowy i telewizyjny

o Rzezi Woli w 1944.
Źródło: 73 lata temu Niemcy prowadzili masowe egzekucje w Warszawie. Gursztyn: „Rzeź Woli była przemysłowym ludobójstwem” https://wpolityce.pl/historia/352002-73-lata-temu-niemcy-prowadzili-masowe-egzekucje-w-warszawie-gursztyn-rzez-woli-byla-przemyslowym-ludobojstwem, wpolityce.pl, 6 sierpnia 2017.

O kobietach , O dzieciach , O ludziach , O czasie

„Każda mosiężna kulka na ganku, figurka bez głowy, politurowane forniry, domy z wieżyczkami, koguciki na dachu, drewniane werandy, dworcowe filary jak falbanki, doryckie tympanony nad wejściem do kamienicy pani Kociniakowej, kaflowy piec u dziadka Antoniego, chiński domek przy Jaśkowej Dolinie, wielka ceglana szkoła Pestalozziego to w latach osiemdziesiątych jest niczyje, a więc nasze, dziecięce.”

Magdalena Parys (1971) polska poetka, pisarka i tłumaczka mieszkająca w Berlinie

Biała Rika

O piekle , O szkole

„Kiedy kupiłam mieszkanie przy alei Szucha, okazało się, że dokładnie w tej kamienicy, piętro wyżej mieszkał tu i popełnił samobójstwo. Zmarł co prawda w szpitalu, następnego dnia po tym akcie, ale niewątpliwie to miejsce, w tej kamienicy, były naznaczone jego energią i tragizmem – okaleczonego człowieka, rozczarowanego państwem, o które wiele lat walczył, a potem z takim trudem je budował. Owszem popełniał błędy, ale cały czas w coś wierzył – że Polska stanie się silnym i niezależnym państwem, z którym świat zacznie się liczyć. A gdyby przeżył kolejne pięć miesięcy, na własne oczy zobaczyłby śmierć tego państwa. Więc może dobrze, że los mu tego oszczędził.”

Walery Sławek (1879–1939) premier Polski

Autorka: Monika Jaruzelska, Rodzina, wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2004, ISBN 9788377001462, s. 122.
O Walerym Sławku

O samobójstwie , O śmierci , O losie , O prawdzie