Cytaty na temat dotyk

Zbiór cytatów na temat dotyk, czas, nie żyje, kochanie.

Cytaty na temat dotyk

Sokół (raper) Fotografia
Bobby Fischer Fotografia

„Nic tak nie koi bólu jak ludzki dotyk.”

Bobby Fischer (1943–2008) amerykański szachista

ostatnie słowa wypowiedziane przed śmiercią.

Andrzej Stasiuk Fotografia
Arundhati Roy Fotografia
Sufjan Stevens Fotografia
Katarzyna Grochola Fotografia

„Każdy dotyk rani tak bardzo, że umierasz godzinami.”

Katarzyna Grochola (1957) pisarka polska

Przegryźć dżdżownicę

Henryk Jaskuła Fotografia

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

Henryk Jaskuła (1923) żeglarz polski

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

Janusz Leon Wiśniewski Fotografia
Zbigniew Jerzyna Fotografia

„W dotyku skóry czuć zasłonę gwiazd.”

Zbigniew Jerzyna (1938–2010) polski poeta, dramaturg, eseista i edytor

Źródło: „Poezja”, Wydania 7–12, Wydawn. Współczesne RSW Prasa, 1980, s. 59.

Edyta Bartosiewicz Fotografia
Régis Roinsard Fotografia

„(…) zgadzam się z tym, że młodsze pokolenia (siłą rzeczy przyzwyczajone do życia i obcowania z wirtualnym światem) zaczynają tęsknić za fizycznym wymiarem rzeczy i tęsknić za prawdziwym dotykiem.”

Źródło: Anna Bielak, Régis Roinsard: Z tęsknoty za dotykiem, wp.pl, 15 marca 2013 http://film.wp.pl/id,134220,title,Rgis-Roinsard-Z-tesknoty-za-dotykiem,wiadomosc.html

„Pomyśl czasem, gdy zamykasz oczy, dasz wszystkim marzeniom dotyk.”

Nowator (1985)

Źródło: utwór Czemu tak jest

Mesajah Fotografia
Marcin Rozynek Fotografia
Czarny Jastrząb Fotografia
Cher Fotografia

„Mężczyźni powinni być jak chusteczki higieniczne: delikatni w dotyku, wytrzymali i jednorazowego użytku.”

Cher (1946) piosenkarka i aktorka amerykańska

Źródło: „Forum”, 16 października 2006

Zeus Fotografia
Jimmy Page Fotografia

„Nie trać czasu długą mową:
Dotyk więcej wart niż słowo.”

Roman Gorzelski (1934–2010)

Srebrnikowe myśli, czyli bajki, fraszki, przysłowia i wierszyki, Srebrnikowe myśli
Źródło: Nie trać czasu, s. 40

Bernhard Schlink Fotografia
Christopher Moore Fotografia
Thomas Vinterberg Fotografia
Arkadij Awierczenko Fotografia

„Trudno zrozumieć Chińczyków i kobiety. Znałem Chińczyków, którzy dwa-trzy lata cierpliwie przesiadywali nad kawałeczkiem słoniowej kości wielkości orzecha. Z tego niekształtnego kawałka Chińczyk za pomocą całej armii malutkich nożyków i pilniczków wycinał statek – cud sprytu i cierpliwości: statek miał wszystkie sprzęty, żagle, niósł na sobie odpowiednią ilość załogi, przy czym każdy z marynarzy był wielkości ziarnka maku, a liny były takie cienkie, że nawet nie rzucały cienia, – i to wszystko było do niczego… Sam statek był tak kruchy, że lekkie dotknięcie unicestwiłoby szatańską pracę głupiego Chińczyka. Kobiece kłamstwo często przypomina mi chiński statek wielkości orzecha – mnóstwo cierpliwości, sprytu – wszystko zupełnie bezcelowe, wszystko znika przy zwykłym dotyku.”

Трудно понять китайцев и женщин. Я знал китайцев, которые два-три года терпеливо просиживали над кусочком слоновой кости величиной с орех. Из этого бесформенного куска китаец с помощью целой армии крохотных ножичков и пилочек вырезывал корабль – чудо хитроумия и терпения: корабль имел все снасти, паруса, нес на себе соответствующее количество команды, причем каждый из матросов был величиной с маковое зерно, а канаты были так тонки, что даже не отбрасывали тени, – и все это было ни к чему… Cам корабль был настолько хрупок и непрочен, что одно легкое нажатие ладони уничтожало сатанинский труд глупого китайца. Женская ложь часто напоминает мне китайский корабль величиной с орех – масса терпения, хитрости – и все это совершенно бесцельно, безрезультатно, все гибнет от простого прикосновения. (ros.)
Źródło: Ложь

Daniel Odija Fotografia
Lisa Unger Fotografia
Bruno Jasieński Fotografia

„W najgłębszym ciał dotyku płeć jest jak rekwizyt.”

Bruno Jasieński (1901–1938) polski poeta futurystyczny

Źródło: Pocałunki

Guillaume Musso Fotografia
Zbigniew Herbert Fotografia
Leonardo da Vinci Fotografia
Vladimir Nabokov Fotografia
Andrzej Stasiuk Fotografia

„Ej Maryśka! Noc się kończy! - i porwał kobietę do tańca. Zderzyli się ciężko, bezwdzięcznie i cieleśnie, by z brzękiem wywalcowac zza stołu pod drzwi, a potem wzdłuż sciany i na powrót, jak ciężarny, dziecinny bąk. Spadła szklanka, brzękneła, ale chrzęst deptanego szkła przepadł w śmiechu Maryśki. Zamiotła czerwonymi włosami powietrze i ogień smagnął nagie ramiona Gacka. Upał jak czarny miód wlewał się oknem i ciała tancerzy wirowały wolno, splecione, związane tą pewnością która zjawia się od pierwszego dotyku i wszystko, co ma się stać, własciwie już się stało. Ciężki od krwi wir wciągał wszystko wokół. Ściany w rzucik, półnagą Sandy z gazety, żółtą kulę żyrandola, stół i satelity popielniczek i naczyń, wersalkę i ciemną Czestochowską za szkłem, podłogę, dreszcz przenikał dom aż po miekką skórę nieba, w którym gwiazdozbiory ocierały się o siebie nazwajem, sunąc ku ciemniejszej niż noc rozpadlinie zachodu i tylko Gacek pozostawał nieruchomy.
Muzyka urwała się raptem, lecz oni kołysali się dalej, jakby dzwięki nie były im potrzebne. Krzesło upadło na podłogę. Edek posłał je kopniakiem w kąt i próbował coś zrobić z kasetą, chociaż nie chciał ani na chwilę wypuścić tancerki z rąk.
- Pić! - zawołała Maryśka, ale butelka była już pusta.
- Co Gacek? Po wódkę też strach? - zaśmiał się Edek.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

Tales of Galicia

Bartłomiej Sienkiewicz Fotografia
Ten cytat czeka na recenzję.