Cytaty na temat babka (46 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Wiesz, ja byłem otoczony muzyką od dziecka. Mój dziadek był śpiewakiem, mój wujek pianistą jazzowym, moja babka baletnicą – do dziś pamiętam ją tańczącą w domu „Jezioro łabędzie”. Ja sam śpiewałem w kościelnym chórze, byłem sopranem. Miałem już więc pewne doświadczenie w momencie kiedy pojawili się Elvis, Little Richard czy Chuck Berry, ci wszyscy. I moje zainteresowania oczywiście podążyły w tym kierunku, bo to było doświadczenie całej mojej generacji. Tak więc muzyka zawsze była dla mnie na tyle istotnym elementem, że gdy ją porzuciłem zawodowo na kilka lat, nie zniknęła z mojego życia. Nadal śpiewałem pod prysznicem, słuchałem radia i odtwarzałem płyty. Zmieniła się jedynie moja profesja. A co bym teraz robił nie będąc muzykiem? Nie mam pojęcia. Muzyka jest skorelowana z całą resztą mojego życia, nie jest czymś wyizolowanym. Jest częścią mnie.”

Ian Gillan (1945)

Źródło: Maciej Madejsk, Ian Gillan: „Gdy jestem wśród Polaków, dostrzegam ten szczególny dar pozytywnego myślenia”, fabrykazespolow. pl, 11 października 2016 http://www.fabrykazespolow.pl/wywiad/item/109335-ian-gillan-gdy-jestem-wsrod-polakow-dostrzegam-ten-szczegolny-dar-pozytywnego-myslenia

O dzieciach , O muzyce , O domu , O myślach

„Każda babka mnie zachwyca, nawet gdy to czarownica.”

Jan Sztaudynger (1904–1970) poeta polski, satyryk

Źródło: Babka w: Jan Sztaudynger, Anna Sztaudynger-Kaliszewicz, Chwalipięta, czyli rozmowy z Tatą, Wydawnictwo Łódzkie, 1973, s. 66.

„Nigdy jeszcze nie słyszałem, żeby jakaś babka potrafiła wytresować psa.
– Ożeń się, to zobaczysz, że tresują nie tylko psy.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Baba-Jaga gubi trop

O psie

„Jesień bardziej kojarzy się z końcem niż początkiem. Ale zacznę od jesieni. Mglista wilgoć wżera się w ciało. Próchnieją kości nóg i rąk. W stawach rechoczą żaby reumatyzmu. Najbliższy staje się kaloryfer. Do niego można się przytulić, jak kiedyś do pieca, który zmarł – „tam””

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

razem z babką i dzieciństwem.
Poszukiwanie całości
Źródło: s. 58

O piekle , O dzieciństwie , Jesień

„Urodziłem się w kraju, w którym, jak w prawie całej Ameryce, praktykowano magię, a czarownicy porozumiewali się z niewidzialnymi mocami. Tajemnice tubylców nie zniknęły wraz z przybyciem konkwistadorów. Co więcej, katolicyzm rozpowszechnił w koloniach praktyki przywoływania tajemnych sił, demonizm czy rzucanie uroku. W mieście, w którym przeżyłem moje pierwsze lata, mówiło się, dobrze to pamiętam, o diabolicznych zjawach, upiorach i duchach, jak o czymś zupełnie normalnym. W pewnej ubogiej rodzinie, która sąsiadowała z nami, zdarzyło się na przykład, że pewnemu młodemu człowiekowi objawił się duch jakiegoś hiszpańskiego pułkownika i wyjawił mu, gdzie na podwórku zakopany jest skarb. Wprawdzie młodzieniec umarł z przerażenia, jednak jego rodzina nagle się wzbogaciła i pozostaje zamożna aż do dziś. Jednemu biskupowi ukazał się inny biskup, aby wskazać mu miejsce, gdzie znajduje się pewien dokument zagubiony w archiwum katedry. Kiedyś diabeł porwał kobietę przez okno domu, który dobrze znam. Moja babka zapewniała mnie, że nocą krąży po okolicy straszliwy mnich bez głowy oraz włochata i ogromna łapa, która błąka się samotna jak jakiś pająk z piekła rodem.”

Rubén Darío (1867–1916)

Źródło: opowiadanie Larwa, cyt. za: Tomasz Pindel, Leksykon… http://katedra.nast.pl/artykul/5133/Leksykon-hispanofantastyczny-1/, op. cit.

O kobietach , O tajemnicy , O rodzinie , O domu

„Przez całe życie [babka] buntowała się przeciwko władzy męża, z którym została zaręczona jako dwunastoletnia dziewczynka z zamożnej rodziny. Prosta kobieta, której ambicje intelektualne nie wychodziły poza podstawowe modlitwy i napisanie listu w łamanym jidysz, kpiła sobie z uczoności męża i jego surowej, męskiej natury. Najbardziej nie mogła mu wybaczyć jego małomówności. Przez całe lata ledwo co zamieniał parę słów z kobietą, z którą miał pół tuzina dzieci. Od samego dnia ślubu, który nastąpił gdy ona miała czternaście, a on piętnaście lat, ich życie toczyło się własnymi drogami.”

Israel Joszua Singer (1893–1944) pisarz, dramaturg i dziennikarz żydowski tworzący w języku jidysz

O świecie, którego już nie ma

O życiu , O kobietach , O dzieciach , O naturze

„Babka Ludka miała dobre sny
Wchodziły w nią bez pukania jak dziadek,
Co powracał z wojny
O każdej porze dnia i nocy.”

Konrad Wojtyła (1979)

może boże
Źródło: Powrót

O wojnie , Pora roku

„Najbardziej niezwykła kobieta italskiego średniowiecza. Kochanka papieża Sergiusza III, matka i babka dwu papieży. Na długi czas opanowała Rzym i Państwo Kościelne.”

Marozja

O Marozji
Źródło: Wieka encyklopedia Meyersa, cyt. za: Andrzej Donimirski, Niezwykłe kobiety w dziejach, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1988, ISBN 8320206782, s. 73.

O kobietach , O matce , O kochankach , O czasie

„Przejście między dzisiejszym starcem a dzieckiem wciąż pozostaje otwarte, otwarte na oścież. Chodzę po domu mojej babki i dokładnie pamiętam, gdzie wisiały obrazy, gdzie stały meble, jak to wszystko wyglądało. Słyszę głosy domowników, czuję zapachy. Mogę dziś w nocy, leżąc w łóżku, w ciągu mniej niż sekundy przenieść się w świat mojego dzieciństwa. I jest on tak samo rzeczywisty jak świat dzisiejszy.”

Ingmar Bergman (1918–2007) szwedzki reżyser

Źródło: Bergman: Pokonałem wszystkie swoje demony, Dziennik.pl, 13 października 2007, tłum. Zbigniew Mach http://film.dziennik.pl/artykuly/219458,bergman-pokonalem-wszystkie-swoje-demony.html

O dzieciach , O świecie , O domu , O dzieciństwie

„Z siostrą wychowywaliśmy się w ogromnej dyscyplinie i skromności. Nasza babka, wielka dama, protestowała, gdy opalaliśmy się w ogrodzie: „Opalenizna przystoi dziewczynie z czworaków”. Wychodziła do ogrodu z parasolką, w ażurowych rękawiczkach i zajęczą łapką pudrowała twarz pudrem ryżowym. Kawałki ryżu odpadały jej od nosa. Wyglądała jak zjawa. Boże, jak my wstydziliśmy się kolegów. Wychowano nas, żeby zakrywać ciało. Wyjście z łazienki w majtkach było niemożliwością. Wszystko było zamknięte w pancerzu. To powoduje w człowieku skurcz na całe życie. Do tej pory mam kompleksy, że nawet u lekarza krępuję się rozebrać. Mało miałem swobody. Od najmłodszych lat wszystko musieliśmy robić bez dyskusji.”

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O życiu , O Bogu , O siostrze

„Lepiej pisać o fajnej babce z cyckami, niż o głupim polityku.”

Janusz Panasewicz (1956) wokalista polski (Lady Pank)

komentarz do albumu Maraton wydanego 13 czerwca 2011 roku.
Źródło: Lady Pank i dziewczyny, empik.com http://www.empik.com/lady-pank-i-dziewczyny-wywiady-empikultura,77824,a

O dziewczynach

„Co to znaczy? – spytała Anda. I jednocześnie spostrzegła ze zgrozą, że zamiast swoich pięknych, popielatych spodni, ma na sobie również długie, bo sięgające po łydki, białe perkalowe majtki z falbankami.
– Co to ma znaczyć? – powtórzyła głośniej, bardzo już zdenerwowana. – Gdzie ja jestem? Gdzie moje spodnie?
– Drogie dziecko – cioteczna babka uśmiechała się nadal – mówiłam ci już, że przecież sama, własnoręcznie cofnęłaś wskazówki starego, holenderskiego zegara, że przecież sama, własnoręcznie cofnęłaś czas.”

Maria Krüger książka Godzina pąsowej róży

Godzina pąsowej róży

O dzieciach , O czasie

„Wmówiłem kiedyś znajomej, że jestem księdzem, spędzając urlop z trzema babkami. Mieszkaliśmy w przesympatycznej chatce pod Poznaniem. Tak się złożyło, że nie byliśmy tam jedyni. W przeciwległym obozie odpoczywała paczka znajomych. Jedna z dziewcząt zapytała mnie kim jestem z zawodu. Odpowiedziałem, że księdzem. Żartujesz sobie – powiedziała – pokaż dowód. Odparłem, że w dowodzie tego nie znajdzie. Zaczęła więc wypytywać o dziewczyny, które były tam ze mną. Poinformowałem więc, że to dziewczęta, które należą do parafialnego kółka różańcowego. Ale to nie koniec: graliśmy wtedy sztukę w kościołach i tak się szczęśliwie złożyło, że miałem przy sobie pisma zatwierdzające z kurii, w których podpisany był m. in. arcybiskup. Do końca wakacji mówiła do mnie proszę księdza.”

Mirosław Neinert (1959) polski aktor i reżyser teatralny

Źródło: „Dziennik Zachodni”, 1 kwietnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niezary.htm

O dziewczynach , O wakacjach

„Po babce Rosjance mam przepastną duszę i pewnie dlatego w moich spektaklach najważniejsze są nadzieja, wiara i miłość.”

Stanisława Celińska (1947) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Piwowar, Radość życia przyszła z wiekiem, „Rzeczpospolita” nr 140 - „Tv Magazyn”, 17 czerwca 2011 http://www.rp.pl/artykul/9131,674949_Radosc_zycia_przyszla_z_wiekiem.html

O miłości , O wierze , O nadziei , O duszy

„Nie jesteś winna temu, że jesteś dla twojego kochanka tym, czym były dla niego te chwile, kiedy, przed śmiercią babki, rozmawiał z nią tak, jak patrzy się na jabłka wiszące zimą na jabłonce?”

Piotr Siwecki (1971)

Naiwność

O śmierci , O kochankach , O zimie

„Wizja mieszkającej na przedmieściu pani domu była marzeniem każdej Amerykanki, a mówiono, że także obiektem zawiści kobiet na całym świecie. Amerykańska pani domu, wyzwolona – dzięki osiągnięci nauki i sprzętom domowym – od mozolnej pracy, chorób i niebezpieczeństw związanych z porodem towarzyszących jej babce, zdrowa, piękna, wykształcona, zajęta wyłącznie mężem, dziećmi i domem, odnalazła prawdziwe, kobiece spełnienie. Jako pani domu i matka stawała się szanowaną równoprawną partnerką w męskim świecie. Miała wolność wyboru samochodu, ubrań, sprzętu domowego, supermarketu; miała wszystko, o czym zawsze marzyły kobiety. W ciągu piętnastu lat po zakończeniu drugiej wojny światowej ta mistyka kobiecego spełnienia stała się cennym i żywym, odnawiającym się źródłem współczesnej kultury amerykańskiej.”

Betty Friedan książka Mistyka kobiecości

Mistyka kobiecości (The Femine Mystique, 1960)
Źródło: tłum. A. Wysokińska, „Res Publica” nr 210, 2008

O kobietach , O wojnie , O dzieciach , O domu

„O, Biały Diable, nie chcesz sobie przywłaszczyć tego fioletowego owocu, bo mam nad tobą przewagę czterech tysięcy lat cywilizacji. Moi dziadkowie budowali kolej i wydobywali srebro w kopalniach, a rodzice przeżyli trzęsienie ziemi, pożar i społeczeństwo, które zakazywało nawet być Chińczykiem. Jestem matką tuzina, babką setki i prababką legionu. Jestem historią, cierpieniem i mądrością. Jestem Buddą i smokiem. Więc łapy precz od mojego pieprzonego bakłażana, zanim je stracisz.”

Christopher Moore (1957)

Brudna robota

O mądrości , O historii , O matce , O rodzicach

„A do jasnej chropowanej cholery! Kurtyzana twoja matuchna w decybele kopana! Jolka spróchniała twojej babki, żeby ją parchy pokryły! Kij ci na monogram złotem haftowany! Ty gumo do żucia! Ja ci pokażę ty KROWO NIEBIAŃSKA! Dosyć tego!”

Joanna Chmielewska (1932–2013) polska pisarka powieści sensacyjnych

Krowa niebiańska

„Babka uczyła go, że zbiegi okoliczności nie istnieją. „Na świecie są miliony ludzi, i duchy dopilnują, żebyś większości z nich nigdy nie musiał spotykać. Ale z kilkoma osobami jesteś związany i duchy będą krzyżować wasze drogi, tak je plącząc, aż wreszcie połączą.””

Jodi Picoult (1966)

Tak mówiła.
Jak z obrazka (1995)

O ludziach

„Małżeństwo podobne jest do gry w ślepą babkę: nie wiesz, kogo złapiesz.”

Kazimierz Bujnicki (1788–1878)

O małżeństwie

„Tę interpretację, jak i tę babki o Marlborough, bierze dosłownie; to, co dzieje się w świadomości ludzi, przedstawia jako rzeczy realne.”

Dagmar Ploetz (1946)

Gabriel Garcia Marquez

O ludziach

„[…] u Polaków dobę dzielono tylko na wschód słońca, południe, zachód, na pianie kura, na zmiany stróży do świtu, we dnie miarkowano się głównie po cieniu, w nocy po gwiazdach, jak: kośnikach, babkach, gwieździe zwierzęcej najpierw się pokazującej, gdy zwierzęta dzikie na żer wychodzą. Podział więc doby na 24 godzin do późniejszych czasów należy tak u nas jak i Litwinów, którzy liczyli czas metami, to jest porami, każda zaś pora liczyła u nich godzin czyli iwaułund 16 to jest: szarzenie, zorza, świtanie, wschód słońca, światło, dzień, przed-pół-dzień, południe, popołudnie, przedwieczór, wieczór, pierwonoc, północ, kogutów pianie i przebudzenie.”

Józef Grajnert (1831–1910)

Źródło: Studya nad podaniami ludu naszego (dokończenie) [w]: „Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi”, 1859, Tom trzeci, nowej serii tom VII, s. 73

O ludziach , O świetle , O nauce , O czasie

„Babka nie odezwała się słowem, dopóki nie wróciliśmy do Pensjonatu Grillparzer, gdzie zauważyliśmy, że pod drzwiami WC jest szpara stopę czy może nawet więcej i że przypominają dolną połowę drzwi amerykańskiego pisuaru saloonu z westernów. – Całe szczęście, że skorzystałam z toalety w restauracji – odezwała się babka. – Coś odrażającego! Będę musiała wytrzymać całą noc, żeby się nie wystawiać na widok publiczny, gdzie każdy przechodzący mógłby sobie oglądać moje kostki.”

John Irving książka Świat według Garpa

Świat według Garpa (1978)

O szczęściu , O nocy

„Kiedyś moją idolką, ale nurkowania w sprzęcie, była Ela Matuszewska. Teraz nie mam idoli. Spotykam wiele osób, które cenię i podziwiam za oddanie i poświęcenie nurkowaniu, osiągających ekstremalne wyniki. Ale to jest fascynacja sportem i zaangażowaniem, a nie wielbienie osoby. Teraz w trakcie pobytu w Egipcie poznałam Natalię Molchanovą. I okazała się bardzo fajną babką!”

Agata Bogusz (1985)

Źródło: Wywiad z Agatą Bogusz – rekordzistką w Dynamice, freediving-warszawa.pl, 7 czerwca 2010 http://freediving-warszawa.pl/wywiad-z-agata-bogusz-rekordzistka-w-dyn/

O sporcie

„Z opowiadań rodziców wiem, że moja cioteczna babka urodziła dziecko w pociągu, który wiózł ją na zsyłkę. Noworodek wkrótce zmarł i trzeba go było wyrzucić przez okno, bo pociąg się nie zatrzymał. Tego typu opowieści wywołują bolesne wspomnienia u niejednej polskiej rodziny.”

Grażyna Barszczewska (1947) polska aktorka

Źródło: wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/amantkaz.htm

O dzieciach , O rodzicach

„Moja bardzo już stara wówczas babka, rdzenna Tatarka, świadoma tych spraw – bo ja wiem? z wojny japońskiej? – potrafiła przygotować się na przejście frontu przez nasz majątek na Kresach w 1940 roku. Sporządziła sobie ohydną papkę z mąki, surowych jaj, krwi, zgniłych jarzyn i kurzego łajna, wysmarowała sobie tym twarz. Kiedy podeschło, wyglądało jak okaz trądu. Ruski żołdak, który ją rzucił na ziemię, spojrzał z bliska i uciekł z okrzykiem zgrozy.”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

Lemie! po co umarłeś?

O wojnie

„Najpierw życie komplikowała mi moja bezbożność, a potem, już w wieku dojrzałym, zarzucano mi, że jestem katolikiem. Pierwsze kłopoty z powodu wyznania zaczęły się w niemieckiej szkole powszechnej, do której tato i babka zaciągnęli mnie dnia pierwszego września roku jeden tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego. Darłem się całą drogę, ale na nic mi się to zdało.”

Ota Filip (1930–2018)

Źródło: Wniebowstąpienie Lojzka Lapaczka ze Śląskiej Ostrawy, rozdz. III

O życiu , O wieku

„W styczniu 1942 roku w Wannsee odbyła się konferencja, podczas której ustalono, jak powinno przebiegać „Ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej”. Inicjatorem i przewodniczącym tej konferencji był Reinhard Heydrich. To jemu podlegały wszystkie instytucje nazistowskiej represji – od gestapo począwszy. Ten Heydrich znany był ze swojej zoologicznej nienawiści do Żydów. Kiedy popił, strzelał z pistoletu do swojego odbicia w lustrze, krzycząc: „Paskudny Żyd!”. A wszystko to z powodu drugiego męża swojej babki. Nie był on właściwie dziadkiem Heydricha, ale odgrywał tę rolę w rodzinie. No i był Żydem. Dlatego w dzieciństwie Heydrich nie raz został za żydostwo pobity przez swoich kolegów na podwórku. I nawet w szczytowym okresie swojej kariery uchodził za „spokrewnionego z żydowską rasą” – jak ujmowała to nazistowska nomenklatura. Nie mógł więc swojej babce wybaczyć tego drugiego małżeństwa. Nie mógł pewnie również wybaczyć sobie. Tego, że kiedyś przytulał się do swojego dziadka nie-dziadka. On – szef RSHA, który chciał wymordować wszystkich Żydów i chciał żeby wszyscy widzieli w nim super-nordyka i nadczłowieka.”

Krzysztof Niewrzęda (1964) polski prozaik, poeta i eseista

Czas przeprowadzki
Źródło: s. 10

O małżeństwie , O rodzinie , O dzieciństwie

„(…) tak mnie ukształtowali rodzice i babka. Że trzeba mieć maniery. Że człowiek cywilizowany nosi garnitur, koszulę, krawat. Że myje zęby, ma czyste paznokcie. W PRL-u wypisywali o mnie rzeczy nawet dzisiaj wstydliwe. Dla tych, którzy pisali, nie dla mnie.”

Bogusław Kaczyński (1942–2016) polski dziennikarz i krytyk muzyczny

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jmcal.htm

O rodzicach

„Rozchwierutany neoplan służy za twój drugi dom pod jednym warunkiem. Tym warunkiem jest pojedyncze, samotnie czekające na ciebie w ukryciu miejsce siedzące. Musisz mieć miejsce siedzące. Kiedy moje ciężkie ciało rozlewa się rozkosznie na autobusowym krześle, wiem, że nawet cała horda spragnionych odpoczynku babek po dziewięćdziesiątce, z których każda dzierży w dłoni legitymację znacznego stopnia niepełnosprawności, nie jest w stanie wymusić na mnie powstania.”

Jakub Małecki (1982)

Błędy (2008)

O domu

„Wydałem dużo pieniędzy na wódę, babki i szybkie samochody – resztę po prostu roztrwoniłem.”

George Best (1946–2005) północnoirlandzki piłkarz

I spent a lot of money on booze, birds and fast cars. The rest I just squandered. (ang.)

„Beger babka żartowna, z chłopami pożartować lubiła, chyba przez ten owies. Hojarska spokojna, poważna, a Łyżwińska zanadto prześmiewna, ale też w porządku.”

Maria Wiśniowiecka (1945–2017) polski polityk

Źródło: Życie po byciu posłanki Marii Wiśniowieckiej, naszemiasto.pl, 22 czerwca 2006 http://krynica.naszemiasto.pl/archiwum/1222696,zycie-po-byciu-poslanki-marii-wisniowieckiej,id,t.html?akcja=przejdz_nastepny

O życiu

„Ojciec zmarł na apopleksję. Teraz będzie tak, jak było za babki.”

Aleksander I Romanow (1777–1825) car Rosji

po śmierci ojca, Pawła I (w rzeczywistości zamordowanego przez gwardzistów, na co Aleksander przyzwolił). Babka – Katarzyna II
Źródło: Andrzej Szwarc, Marek Urbański, Paweł Wieczorkiewicz, 100 postaci…, op. cit., s. 242

O śmierci , O rzeczywostości

„(…) łatwo mnie zranić. Zdaję sobie jednak sprawę, że ludzie odnoszą inne wrażenie. Wyglądam na konkretną, zdystansowaną osobę. To taka „zbroja”. Często chowam się za żartami i ironią. Staram się zawsze być szczera i sama oczekuję szczerości. Po usłyszeniu prawdy mogę sobie pozwolić na podkolorowanie rzeczywistości według uznania. Ale tak naprawdę, jak się mnie bliżej pozna, to jestem równą babką.”

Joanna Gleń (1978)

Źródło: Jestem równą babką – czwarta część wywiadu z Joanną Gleń http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1191.html

O ludziach , O wrażeniach , O rzeczywostości

„Czym jest nasze życie? Nawijaniem na kawałek tekturki krótkich kawałków nitki bez możności powiązania ich ze sobą. Gdzie mam szukać metryki urodzenia mojego dziadka? Gdzie odnaleźć ślad babki? Do czego przyczepić cofającą się wstecz myśl? Do niczego – do opowiadań, prawie do legend tego kraju, który wynajął sobie w Europie pokój przechodni i przez dziesięć wieków usiłuje urządzić się w nim z wszelkimi wygodami i ze złudzeniem pokoju z osobnym wejściem, wyczerpując całą swoją energię w kłótniach i walkach z przechodzącymi. Jak myśleć o urządzeniu tego pokoju ładnymi meblami bibelotami, serwantkami, gdy błocą ciągle podłogę, rozbijają i obtłukują przedmioty? To nie jest życie – to ciągła tymczasowość życia motyla i dlatego w charakterze naszym jest może tyle cech przypominających tego owada. Jakim cudem mamy być mrówkami?…”

Andrzej Bobkowski (1913–1961) polski pisarz i przedsiębiorca emigracyjny

8 stycznia 1942.
Szkice piórkiem

O życiu , O pokoju , O myślach , O charakterze

„Żołnierze to najdziwaczniejszy rodzaj ludzi: twardzi jak skórzana tarcza, przesądni jak Egipcjanie, a czuli jak sabińska babka dla swych wnuków.”

Robert Graves książka Ja

Ja, Klaudiusz

O ludziach

„Ludzie (…) lubią wymyślać potwory i potworności. Sami sobie wydaja się wtedy mniej potworni. Gdy piją na umór, oszukują, kradną, leją żonę lejcami, morzą głodem babkę staruszkę, tłuką siekierą schwytanego w paści lisa lub szpikują strzałami ostatniego pozostałego na świecie jednorożca, lubią myśleć, że jednak potworniejsza od nich jest Mora wchodząca do chat o brzasku. Wtedy jakoś lżej im się robi na sercu. I łatwiej im żyć.”

Andrzej Sapkowski (1948) polski pisarz

O ludziach , O myślach , O oszukiwaniu , O myśleniu

„Przed wojną. Kawiarnia Ziemiańska w Warszawie. Dymna chmura. Stolik pisarzy i poetów. Awangarda. Proletariat. Surrealizm. Socrealizm. Wyzwoleni z przesądów. Mówią: - Głupie snobizmy epoki kończącego się mieszczaństwa! Albo: - Śmieszne uprzedzenia rasowe feudalizmu!
Lecz ja przysiadam się i z miejsca zaznaczam, choć mimochodem, że moja babka była kuzynką Burbonów hiszpańskich. Po czym najuprzejmiej podsuwam im cukier - nie Kazimierzowi jednak (który wśród nich królował gdyż najlepszym był poetą) ale Henrykowi (który jest bardziej z towarzystwa i ma ojca pułkownika). Gdy zaś rozpoczyna się dyskusja popieram zdanie Stefana gdyż on z ziemiańskiej rodziny. Albo mówię: - Stasiu, poezja poezją, ale przede wszystkim ci radzę: nie bądź gminny. Albo: - Sztuka jest zjawiskiem w pierwszym rzędzie heraldycznym! Śmieją się lub poziewają, albo protestują - ale ja tak miesiącami, latami całymi z niezłomną konsekwencją absurdu, z powagą nonsensu, z największą pracowitością dlatego właśnie iż rzecz niewarta pracy. - Nuda, idiotyzm, kretyństwo! - krzyczą, ale powolutku jeden, potem drugi ulega, oto już ten bąknął, że jego dziadek miał willę w Konstancinie, tamten daje do zrozumienia, że siostra babki była "ze wsi", a inny jeszcze niby dla zabawy wyrysował swój herb na bibułce. Socrealizm? Surrealizm? Awangarda? Proletariat? Poezja? Sztuka? - Nie. Las drzew genealogicznych, a my w ich cieniu.
Powiedział mi poeta Broniewski.
- Co pan robi? Co to za dywersja? Pan nawet komunistów zaraził herbarzem!”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O zrozumieniu , O siostrze , O wojnie , O sztuce

„Krzyknąłem, że nie jestem ani pisarz, ani członek czegokolwiek, ani metafizyk, czy eseista, że jestem ja, wolny, swobodny, żyjący… Ach, tak, odrzekli, jesteś więc egzystencjalistą.

Ale nagość moja, transoceaniczna, stamtąd, z pampy, nagość, która była mi potrzebna do miłości mojej z Argentyną (wbrew memu wiekowi!) nie pozwalał mi nie być z nimi obnażającym. Wytworzyła się nieprzyzwoitość. Z jakimż zażenowaniem te tuzy przyjmowały mój wzrok namiętnie naiwny, dobierający się do nich poprzez ubranie… śmiertelna dyskrecja, dyskretna melancholia, zgaszenie taktowne, odpowiadały mojemu żądaniu stamtąd, z peryferii świata, z ojczyzny Indian. Ubrani od stóp do głowy, opatuleni, choć maj przecież, z twarzami wystylizowanymi przez fryzjerów… a każdy miał w kieszonce mały posążek, zupełnie nagi, by mu się przypatrywać okiem znawcy. Panuje skromność i rozwaga. Nikt nie narzuca się nikomu. Każdy robi swoje. Produkują i funkcjonują. Kultura i cywilizacja. Uwięzieni w stroju, ledwie się mogą ruszać, podobni do owadów posmarowanych czymś lepkim. Kiedy zacząłem zdejmować spodnie powstał popłoch, dawaj drała drzwiami i oknami. Pozostałem sam. Nikogo nie było w restauracji, nawet kucharze uciekli… dopierom wtedy się spostrzegł, że co to, na Boga, co robię, co ze mną… i skrzywiony stałem z nogawką jedną na nodze, drugą w ręku.

Wtem Kot wchodzi z ulicy i widząc mnie tak stojącego pyta ze zdumieniem: - Co ty, zwariowałeś? Mnie wstyd i chłodno, odpowiadam, że tak trochę zacząłem się obnażać, a wszystko uciekło. Mówi: - Oszalałeś, tobie się w głowie pomieszało, gdzie by tu kto się twojej nagości przestraszył, przecie na całym świecie nie znajdziesz takiego zdzierania szat, jak tutaj… czekaj, na królików trafiłeś, ale ja ci sproszę lwów takich, że choćbyś goły na stole tańczył, ani mrugną! Stanął tedy zakład między nami, zakład szlachecki i polski (bo ja z Kotem nie po argentyńsku a po polsku się czułem, bo tę babkę wspólną mieliśmy), i nie dzisiejszy, chyba tak z końca zeszłego stulecia. No, dobra! Sprosił kogo trzeba, intelekty najbrutalniej obnażające, ja nic, aż kiedy już do wetów przyszło, zaczynam portki zdejmować. Zwiali, grzecznie przeprosiwszy, że niby czas na nich! Więc Leonor Fini i Kot do mnie mówią: - Jakże to, nie może być żeby oni się przestraszyli, przecie intelekty wyspecjalizowane w tym mają! Mnie ciężko bardzo i źle na duszy, smutek mnie zżera, mało brakowało a byłbym się gorzko rozpłakał, ale mówię: - Cała rzecz w tym, że oni, uważacie, nawet rozbieraniem się ubierają i nagość to u nich tylko jedna para pantalonów więcej. Ale jak ja tak zwyczajni portki spuściłem, to ich zemgliło, a głównie dlatego, żem nie robił tego wedle Prousta, ani a la Jean Jacques Rousseau, ani wedle Montaigne'a czy w sensie egzystencjalnej psychoanalizy, tylko ot tak sobie, byle zdjąć.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1961-1966

O kotach , O ojczyźnie , Sens , O Bogu

„Wiśnie były wyborne, a Gerda głodna, więc jadła, uśmiechając się z zadowoleniem, gdy staruszka złotym grzebieniem czesała jej złote włosy. Czesała je długo, w dziwnym blasku czerwonych i niebieskich szybek, a Gerda zapomniała o Kaju, babce i rodzicach, bo grzebień był zaczarowany, staruszka zaś była wróżką.”

Hans Christian Andersen książka Królowa Śniegu

The Snow Queen

O rodzicach

„Chciałbym być psychoanalitykiem, gdybym mógł rżnąć wszystkie babki.”

Charles Bukowski (1920–1994) amerykański poeta i powieściopisarz

Tom Na południe od nigdzie (1973)
Źródło: Nazistowski konował

„Nie miałam dzieci, nie chciałam rodzić w tym przerażającym świecie; wystarczyło mi jedynie siły, by znieść własną egzystencję, aby przedłużyć życie mojego ojca i odnaleźć jego ślady. Pan mógłby być moim wnukiem. Jestem babką, nie będąc matką. Słyszał Pan kiedyś o czymś takim? Czy to się zdarza? Wszystko się zdarza. Żyjemy w świecie, w którym nie ma rzeczy niemożliwych.”

Gilles Rozier (1963) francuski pisarz, poeta i tłumacz

Z kraju bez miłości
Źródło: s. 32.

O dzieciach , O matce , O życiu , O sile

„Babka Niła zawsze potrafiła powiedzieć coś spokojnie i po prostu, nawet kiedy wokoło ludzie szaleli i wygadywali niestworzone rzeczy. Glebow kochał tę maleńką staruszeczkę, skręconą jak półtora nieszczęścia, z żółtawosiwym, starannie zaczesanym koczkiem, o drobnej pożółkłej twarzyczce. Zawsze było jej pełno w domu, krzątała się, szurała pantoflami, chodziła tam i na powrót. Sama dźwigała całe gospodarstwo, zawsze na nogach, od rana do późnej nocy. Tylko ona, jak się zdawało Glebowowi, czasem go rozumiała.”

Jurij Trifonow książka Dom nad rzeką Moskwą

Źródło: Dom nad rzeką Moskwą, tłum. Ziemowit Fedecki, wyd. Czytelnik, Warszawa 1979, s. 51–52.

Kochać się , O ludziach , O czasie , O domu

„Chrześcijańska teologia jest babką bolszewizmu.”

Oswald Spengler (1880–1936) niemiecki filozof kultury i historii

Źródło: Lata Decyzji, tłum. Bogdan Baran, Aletheia 2015.

„Moja bardzo już stara wówczas babka, rdzenna Tatarka, świadoma tych spraw – bo ja wiem? z wojny japońskiej?”

Robert Stiller (1928–2016) polski tłumacz i pisarz

potrafiła przygotować się na przejście frontu przez nasz majątek na Kresach w 1940 roku. Sporządziła sobie ohydną papkę z mąki, surowych jaj, krwi, zgniłych jarzyn i kurzego łajna, wysmarowała sobie tym twarz. Kiedy podeschło, wyglądało jak okaz trądu. Ruski żołdak, który ją rzucił na ziemię, spojrzał z bliska i uciekł z okrzykiem zgrozy.
Lemie! po co umarłeś?

O wojnie

„Babka nie odezwała się słowem, dopóki nie wróciliśmy do Pensjonatu Grillparzer, gdzie zauważyliśmy, że pod drzwiami WC jest szpara stopę czy może nawet więcej i że przypominają dolną połowę drzwi amerykańskiego pisuaru saloonu z westernów. – Całe szczęście, że skorzystałam z toalety w restauracji – odezwała się babka.”

John Irving książka Świat według Garpa

Coś odrażającego! Będę musiała wytrzymać całą noc, żeby się nie wystawiać na widok publiczny, gdzie każdy przechodzący mógłby sobie oglądać moje kostki.
Świat według Garpa (1978)

O szczęściu