Cytaty o przyrodzie i zwierzętach (strona 4)

„O jutrze masz wiedzieć jedynie to, że Opatrzność Boża wstanie dla ciebie wcześniej niż słońce.”

Henri Lacordaire (1802–1861) polityk francuski

„Każdy zwolennik teorii ewolucji musi przyznać, że umysłowe władze wyższych zwierząt, lubo tak różne od naszych pod względem stopnia rozwoju, są jednak tej samej natury, co i nasze, i mają równą własność doskonalenia się.”

Karol Darwin (1809–1882) biolog angielski

„Bóg jest radością, dlatego przed swój dom wystawił Słońce.”

Franciszek z Asyżu (1182–1226) święty katolicki, zakonnik, mistyk chrześcijański, stygmatyk, diakon

Źródło: Jarosław Gronert, Astrologia od początku, Pabianice 2007, s. 17.

„Było piękne słońce. Siedziałem na tarasie kawiarni, przyglądałem się czołgom miażdżącym rewoltę i zajadałem truskawkowe ciastko. Trudno wyobrazić sobie wspanialszą chwilę. Wszystko było po prostu doskonałe.”

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

cytat dotyczy praskiej wiosny.
Źródło: Maciej Nowicki, Elvis marksizmu, „Dziennik” – dodatek Europa, 4–5.10.2008, s. 12.

„Każdy idiota potrafi podążać za naturą, ale czy nie jest prawdziwie wielką rzeczą powiedzieć: „Kocham cię tak bardzo, że złamię dla ciebie wszystkie prawa przyrody?””

Slavoj Žižek (1949) słoweński socjolog, filozof, psychoanalityk i krytyk kulturalny

o homoseksualizmie

„Wolność to możność działania jednostki i atrybut natury ludzkiej.”

Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) francuski polityk i filozof

„Aby uczynić zło, człowiek musi najpierw uznać je za dobro albo za rzecz rozumną i zgodną z prawem. Taka już jest, na szczęście, natura człowieka, że dla swoich czynów musi on szukać usprawiedliwienia. (…) Ideologia – to ona dostarcza upragnionego usprawiedliwienia łotrostwu i koniecznej, wieloletniej odporności zbrodniarzowi. Potrzebna mu jest teoria społeczna, która pomoże mu – przed sobą samym i przed innymi – wybielić własne postępki i słyszeć – nie wyrzuty, nie przekleństwa, tylko pienia pochwalne i wyrazy czci. W ten sposób inkwizytorzy szukali oparcia i usprawiedliwienia w chrześcijaństwie, konkwistadorzy – w chwale ojczyzny, kolonizatorzy – cywilizacji, hitlerowcy – w rasie, jakobini i bolszewicy – w równości, braterstwie i szczęściu przyszłych pokoleń.”

Aleksander Sołżenicyn (1918–2008) rosyjski prozaik, noblista

Archipelag Gułag

„Wilcza natura imperializmu niemieckiego nie zmieniła się od czasów Ulricha von Jungingena do czasów Konrada Adenauera.”

Władysław Gomułka (1905–1982) polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PZPR

przemówienie w trakcie odsłonięcia Pomnika Zwycięstwa Grunwaldzkiego.
Źródło: wyborcza.pl http://wyborcza.pl/1,76498,8147408,Adenauer_von_Jungingen__czyli_jak_komunisci_pod_Grunwaldem.html#ixzz0tyOKyz85, 17 lipca 2010

„Być twardym w bólu, nie życzyć sobie tego, co jest nieosiągalne lub bezwartościowe, być zadowolonym z dnia takiego jaki jest; we wszystkim szukać dobra i cieszyć się naturą i ludźmi takimi, jacy są; pocieszyć się po tysiącach gorzkich chwil jedną, która jest piękna, a sercem i umiejętnościami dawać co najlepsze nawet wtedy, gdy nie ma za to podziękowania.”

Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941) król Prus i cesarz Niemiec

opinia o wzorcu niemieckiego mieszczanina, 3 marca 1904.

„Dobrze, że nocne sprawy nie wychodzą na światło dzienne.”

Tadeusz Gicgier (1927–2005)

„Nie baw się w bohatera!
Nadludzką nie błyszcz cnotą:
Kto w górę wciąż spoziera,
Ten łatwo wejdzie w błoto.”

Adam Asnyk (1838–1897) polski poeta

Źródło: Myśli ulotne, XIII w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 237.

„Tym spośród nas, którzy łatwo znajdują zadowolenie, a pogodni są tylko z pozoru, przeciwstawiają się inni ludzie i całe ludzkie pokolenia, których pogoda nie jest powierzchowną igraszką, ale powaga i głębią. Jednego z nich znałem, był to dawny nasz mistrz muzyki, którego sam niegdyś widywałeś w Waldzell czasami, człowiek ten w ciągu ostatnich lat swojego życia posiadł cnotę pogody w tak znacznym stopniu, że promieniowała zeń jak światło ze słońca, że w postaci życzliwości, radości życia, dobrego humoru, ufności i zaufania przechodziła ona na wszystkich dookoła, we wszystkich też dalej promieniując, we wszystkich tych, którzy prawdziwie blask jej wchłonęli i pozwolili się nim przeniknąć. Ja również oświecony zostałem jego blaskiem, mnie również udzielił on nieco swej jasności i promienistości serca (…) Osiągnięcie takiej pogody jest dla mnie, a wraz ze mną dla wielu, celem najwyższym i najszlachetniejszym. Znajdziesz ową pogodę także u niektórych ojców z kierownictwa zakonu. A pogoda ta nie jest ani igraszką, ani upodobaniem w samym w sobie, jest najwyższą świadomością i miłością, jest afirmacją wszelkiej rzeczywistości, czuwaniem na skraju wszelkich głębin i przepaści, jest cnota rycerzy i świętych, cnota niezniszczalną, która wraz z wiekiem i przybliżaniem się śmierci stale jeno wzrasta. Jest ona tajemnica piękna i właściwą substancją wszelkiej sztuki. Poeta, który cuda i potworności życia taneczną miara swych wierszy opiewa, muzyk, co pozwala im rozbrzmiewać w postaci czystej współczesności, jest szafarzem światła, pomnaża radość i jasność na ziemi, nawet jeśli nas najpierw wiedzie przez łzy i ból. Może ów poeta, którego wiersze tak nas zachwycają, jest smutnym samotnikiem, może i muzyk ów był posępnym marzycielem, lecz także i wówczas dzieło jego uczestniczy w radości gwiazd i bogów. To, co nam daje, nie jest już jego mrokiem, cierpieniem czy trwogą, to kropla czystego światła, wiekuistej radości. Nawet całe narody czy języki zgłębić usiłują głębiny świata przez mity, kosmogonie, religie, radość ta jest ostatecznym i najważniejszym celem, który mogą osiągnąć.”

Hermann Hesse książka Gra szklanych paciorków

Józef Knecht do swojego przyjaciela Plinia Designori
Gra szklanych paciorków
Źródło: Gra szklanych paciorków (rozdz. Rozmowa), tłum. Maria Kurecka, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 319–322.

„tak tak tak wcieram w siebie przeżutą radość nade mną rój os niestrawione resztki pokarmowe udają schizofreniczną przyjaźń pomiędzy kochankami las rąk w górze wirują przeciw naturze”

Tina Landryna

Źródło: Piosenka sex zatopiony w nirwanie

„Wszystkie istnienia jedną przeniknięte przestrzenią:
świata wewnętrzną przestrzenią. Ptaków cichy sznur,
przelatuje na wskroś. A ja, który pragnę róść,
spoglądam na świat, i we mnie rośnie drzewo.

Troszczę się, a we mnie trwa dom i byt.”

Rainer Maria Rilke (1875–1926) poeta austriacki

Źródło: Już wszystkie rzeczy…, w: Wiersze rozproszone i pośmiertne z lat 1906–1926, wybrał i przełożył Bernard Antochewicz, Wrocław 1991.

„Dawni ludzie nie potrzebowali sportu: byli zdrowi i silni z natury. Dziś sport zabija wszystko, zastępuje nawet sztukę, która upada coraz bardziej. Ja sam bardzo lubię narty, ale nie znoszę, jak z was, sportsmanów, robi się największe chwały narodów i kiedy wasze idiotyczne rekordy zajmują tyle miejsca w gazetach, gdzie tego miejsca nie ma na poważną artystyczną krytykę – bo ta, która jest, to są bzdury – i na polemikę w kwestiach sztuki.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka Pożegnanie jesieni

Atanazy do Tvardstrupa.
Pożegnanie jesieni

„Próżnowaniem poniża się dary natury.”

Mikołaj Kopernik (1473–1543) polski astronom, matematyk, lekarz, kanonik epoki Renesansu

Źródło: Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard (oprac.), Wiek XVI–XVIII w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 8301124385, s. 92.

„Chciałbym, abyś przesunął się o krok, tak by słońce mogło na mnie świecić.”

Diogenes z Synopy (-404–-322 p. n. e.)

rzekomo do Aleksandra Wielkiego, który złożył mu wizytę i zapytał, co mógłby dla niego zrobić.
Źródło: Jostein Gaarder, Świat Zofii. Cudowna podróż w głąb historii filozofii, Warszawa 1995, tłum. Iwona Zimnicka, s. 148.

„Lubię świnie. Psy patrzą na nas z podziwem, koty patrzą na nas z góry, a świnie traktują nas jak równych sobie.”

Winston Churchill (1874–1965) premier Wielkiej Brytanii

I like pigs. Dogs look up to us. Cats look down on us. Pigs treat us as equals. (ang.)
Źródło: The Spartacus Factor, red. John Schuler, wyd. John C Schuler, 2005, s. 84.

„Wszystkim manna pada z nieba
Ludzie mają co potrzeba
Darmo: światło, gaz i lokaja,
Śpią od rana do wieczora
Czasem drepczą do kościoła
A nocą, zmęczeni śpiewają:

Świat nie jest taki zły,
Świat nie jest taki mdły
Niech no tylko zakwitną jabłonie:
Babcie wnuczkom bajki klecą
Złote zęby z nieba lecą”

Jerzy Afanasjew (1932–1991) polski pisarz, poeta i reżyser

Źródło: Niech no tylko zakwitną jabłonie

„Szczególnie nurtowało mnie następujące pytanie: jaką część powinna posiadać w dziele natura? Gdzie należy się zatrzymać? Czy należy malować bezpośrednio z natury, czy tylko obserwować i następnie sobie przypominać? Zbyt duża wolność przeraża mnie, biednego naśladowcę, ale z drugiej strony mam w głowie tyle obrazów wywołanych przez rozgrywające się przede mną permanentne widowisko, że natura wobec nich wydaje mi się mała i banalna.”

Paul Sérusier (1864–1927) malarz francuski