Cytaty o ciszy (128 cytatów, strona 2)

„Religia od zawsze oferuje nam tego rodzaju fałszywy dualizm. (…) Cisza nieskończonej przestrzeni albo przytulne ciepło wewnętrznej pewności.”

Dan Simmons (1948) amerykański pisarz fantastyki naukowej

Cykl Hyperion Cantos, Dylogia Endymion, Triumf Endymiona (1997)
Źródło: rozdział 10

O religii

„Tyle się mówi o naszych dzielnych żołnierzach, a o tych, co zginęli cisza.”

Łukasz Witt-Michałowski (1974)

Źródło: Agnieszka Mazuś, Komandos na scenie, „Dziennik Wschodni” (dodatek) nr 78, 24 kwietnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/115810.html

„Cisza: amputacja decybeli.”

Antoni Regulski

Kolacja u Pascala

„Nic nie mija bez echa, nawet cisza.”

Stanisław Jerzy Lec (1909–1966) poeta polski, aforysta

„W łodzi, którą płyniemy po tak wzburzonym oceanie świata jest z nami, jak niegdyś z apostołami, Chrystus. Zdaje się pozornie, że On jakby zasnął i nie obchodzi Go grożące nam niebezpieczeństwo, lecz my ufajmy. Tak. Wierzmy i ufajmy, że Jezus jednym aktem swej woli przywróci pokój i zapanuje cisza. Lecz oprócz ufności potrzeba gorącej modlitwy. Prześladowanie obecne ma nas utwierdzić w naszym powołaniu misyjnym i wzmocnić takowe tak, iż raczej umrzeć, aniżeli opuścić zakon, w którym Bóg w swej dobroci umieścić nas raczył.”

Bolesława Lament (1862–1946)

fragment listu Bolesławy Lament z 16 października 1939.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Adriana Teresa Gronkiewicz, Polscy święci. Służebnica Boża Bolesława Lament, t. 8, ATK, Warszawa 1987, s. 323.

O Bogu , O pokoju , Chrystus

„(anegdota o Polonii w Londynie opowiedziana przez Kazimierza Kutza):… delegacja szkoły polskiej, nasi najlepsi eksportowi filmowcy: Cybulski, Kobiela, Wajda, Kutz, Pawlikowski pewnie - cała ta grupa, pojechali na jakiś festiwal do Londynu, poczuli, że jest tu miejsce Polaków, może warto by do nich trafić, poszli do knajpy polskiej oficerów RAF-u. Siadają, knajpa zamilkła kompletnie, cisza. Cybulski tak chciał, jakoś tak, mając ten swój wielki wdzięk sytuację rozładować, podchodzi do nich, właściwie nikt nie reaguje na Cybulskiego i jego wdzięk. I w pewnym momencie od baru wstał taki facet, popatrzył na nich, podszedł i powiedział: „won!”.”

Jerzy Zalewski (1960) reżyser i scenarzysta polski

Źródło: Program Jerzego Zalewskiego „Pod prąd” - Prawda o Andrzeju Wajdzie i filmowcach z PRL-u, rozmowa z Piotrem Włodarskim, autorem książki „Pan Andrzej” http://hej-kto-polak.pl/wp/?p=30272, odcinek 34, „TV Puls”

O prawdzie , O książkach , O facetach

„Pewnej listopadowej nocy zadzwonił do mnie Józef Nyka z gratulacjami za zdobycie Grand Prix na Banff Mountain Film Festival. Pomyślałem, że żartuje (…). Nazajutrz, gdy odezwały się inne telefony, wszedłem na stronę festiwalu w Banff i dowiedziałem się, że od dawna nie żyję, a ostatnia kopia filmu została uratowana z pożogi stanu wojennego i pokazana na festiwalu. Amerykanin litewskiego pochodzenia, Alex Bertulis, wydał rzekomo dziesięć tysięcy dolarów na rekonstrukcję filmu. Kiedy zatelefonowałem do Banff i zapytałem, jak mogę odebrać nagrodę, nastąpiła cisza – chyba konsternacja.(…) Pieniądze dostałem, ale statuetki już nie, bo ów człowiek, który „uratował” film, stwierdził, że mu się rozbiła.”

Jerzy Surdel (1935–2018) polski reżyser filmowy i telewizyjny, himalaista i taternik

Źródło: Andrzej Mirek, Jerzy Surdel o „Odwrocie”, filmie górskim i wspinaniu http://www.goryonline.com/Jerzy_Surdel_o_Odwrocie_filmie_gorskim_i_wspinaniu,13489,384,0,0,F,news.html, „Góry” nr 219, sierpień 2012

O pieniądzach

„a potem cisza,
co przekręca ojca na lewą stronę.
potem staje się to,
co stać się miało
i potem robi się
od nowa
niedobrze.”

Konrad Wojtyła (1979)

może boże
Źródło: Powiedzmy, że

„Patrzę na dwie szale wagi, którą mam przed sobą:
Na pierwszej cisza morza. Cisza pustyni na drugiej.
Dwie szale. Ktoś musi dbać o równowagę.
A mnie nie opuszcza ich odwieczny płacz.”

Abraham Suckewer (1913–2010) poeta i pisarz żydowski i polski, tworzący w jidysz

Źródło: Trzecia cisza, tłum. Jan Goślicki

O płaczu

„I
Domokrążny przekupień ogrodów
zielnik swój niesie,
z księgą zapachu krąży.

Nocą przychodzą do jej gałęzi
duszyczki starych ptaków.

Śpiewają w tym zdławionym lesie,
któremu trzeba źródeł płaczu.

Jak małe noski dzieci
splaszczone na matowych szybach,
tak kwiaty owej księgi
u szyby lat, której nie widać.

Oto przekupień ogrodów
zagląda z płaczem do księgi
i omdlewają nad zielnikiem
żywych kolorów przybłędy.

II
Oto przekupień czasu
przynosi zielnik snów.

Ja
Gdzie zielnik twój, gdzie księga?

Przekupień
Trzymasz ją w swoich rękach.

Ja
Mam wolnych dziesięć palców

Przekupień
Sny w twoich włosach tańczą.

Ja
Ile minęło już stuleci?

Przekupień
Godzinę tylko ma mój zielnik.

Ja
Czy idę w zmierzch, czy do świtania?

Przekupień
Przeszłość jest nie do zamieszkania.

Ja
O gorzkie owoców ogrody!

Przekupień
Gorszy jest zielnik księżycowy.

III
Przyjaciel przyniósł mi po ciemku
w tajemnicy zielnik dźwięków

(Pst…Niech będzie cisza! Oto noc z nieba zwisa!)

W świetle portu zagubionego
wracają echa wszystkich wieków

(Pst…Niech cisza wytrwa jeszcze!
Oto noc chwieje się na wietrze!)

Pst…Dajcie ciszy więcej!
Gniew stary palce mi wykręca.”

Federico García Lorca (1898–1936) hiszpański poeta, dramaturg, malarz, pianista, kompozytor, reżyser teatralny i aktor

Źródło - wiersz -Książka z tomu Zielnik

O dzieciach , O ptakach , O snach , O śpiewie

„W towarzystwie przyjaciela nie istnieje coś takiego jak niezręczna cisza.”

Stefan Darda książka Dom na Wyrębach

Dom na wyrębach (2008)

„Na podwórko wpadł Niemiec na spienionym koniu i zażądał mydła. Gdy się umył, podjechał samochód i go zabrał. Koń został, lecz nie na długo. Podczas bombardowania zwierzę znikło. Zaraz po tym przez wieś przeszli żołnierze Armii Czerwonej. Gdy wreszcie nastała cisza, wziąłem mamę na rower i ruszyliśmy w stronę Białej Podlaskiej. To, co zobaczyliśmy na trasie, było wstrząsające. Wszędzie leżało mnóstwo zwłok. Poznaliśmy prawdziwy koszmar wojny.”

Wacław Kowalski (1916–1990) aktor polski

o końcowym czasie II wojny światowej.
Źródło: „Słowo Polskie”, cyt. za: Przecie on nasz podlaski, tutejszy http://wesly.republika.pl/waclawkowalskipodlasiak.html

O wojnie , O samochodach , O czasie , O zwierzętach

„Błędem byłoby powiedzieć, że Sohrab był cichy. Cisza to spokój. Cisza to przykręcenie życiu regulatora z napisem Głośność. Milczenie to całkowite wciśnięcie wyłącznika. Wyłączenie się z życia. Z wszystkiego.”

Khaled Hosseini książka Chłopiec z latawcem

Chłopiec z latawcem
Źródło: rozdział 25

O błędach

„Przytłumiona, kojąca cisza, która w końcu wydawała się jak najbardziej odpowiednia do mojej bladej i bezbarwnej samotności.”

Ysabelle Lacamp (1954)

Tajlandzka księżniczka

O samotności

„Spodziewałem się jakiejś uwagi, komentarza, żarciku z tylnych ławek. Pragnąłem spięcia, eksplozji: Czego chcecie?! – wrzasnąłbym wówczas – Dlaczego trzymacie z nimi, a nie ze mną?! Do dyni, co ja wam zrobiłem? Nienawidzicie indywidualistów, szczególnie takich, co się wyróżniają, każdy musi być podobny do was, broń Boże inny i zawsze do dyspozycji, skromniutki, grzeczny i gotów spełnić kolektywne życzenia. A jeśli nie mam już ochoty grać w zespole i układać piosenek? To sprawa między mną a paczką, co wam do tego?! Co wam do tego, że zrobiłem numer Joannie? Odczepcie się, do dyni!… Ani żartu, ani uwag. Cisza.
– W każdym razie uczciwie popracowałeś z Joanną – powiedziała Rura. – Nie spodziewałam się, że w ciągu kilku dni odrobicie tak duże zaległości. Przepuszczam Joasię z czystym sumieniem – Spojrzała po klasie – Chyba możemy wspólnie wyrazić uznanie Arturowi.
Cisza. Potem jakiś niewyraźny pomruk i głos Marcina:
– Oczywiście, pani profesorko.
– Nie trzeba! – rzuciłem – zrobiłem to tylko dla pani. Bo przyrzekłem.
Rura wyszła zza katedry, zbliżyła się do mnie.
– Klasa chce, żeby wasz zespół wszedł do finału turnieju – powiedziała cicho – Chce, żebyście dalej byli przyjaciółmi.
A więc wiedziała wszystko. Uśmiechnąłem się, wzruszyłem ramionami.
– Za dużo chcą – odparłem – Nie do wszystkiego wolno wtykać nos. Zwłaszcza gdy nie wie się, o co poszło.
– A może wiedzą?
Odruchowo spojrzałem na Marcina. Wcale nie po to, żeby zaprzeczył. A jednak nieznacznie poruszył głową, dał mi znak, że nie.
– Wszystko jedno – powiedziałem z uporem – Zresztą, nie zależy mi. Nie jestem sentymentalny, pani profesorko.”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Artur

O Bogu

„Cisza jest podstawą mówienia.”

Zbigniew Zapasiewicz (1934–2009) polski aktor

Zapasowe maski

„Po to jest sen – dla tej ciszy pośród burz bez świadomości i burzy i ciszy.
Bo sam odpoczynek bez snu, odpoczynek świadomy, świadomy zarazem i odpoczynku i problemów jest tylko odpoczynkiem, za to niczego nieświadomy, nieświadomy samego siebie, sen… Jest snem.

Cisza.

Najpiękniejszy jest sen.
Sen.
Sen.
Sen.”

Krzysztof Brożek (1968)

Źródło: Zamiatacz

O snach

„Miłość to za skromne słowo, nie uważa pan? Mam przyjaciółkę w Fern Tree, która uczy gry na fortepianie. Ona jest bardzo muzykalna, a mnie słoń na ucho nadepnął. Ale pewnego dnia ta przyjaciółka powiedziała mi, że każdy pokój ma swoją nutę. Trzeba ją tylko znaleźć. Zaczęła przebierać palcami po klawiszach, tam i z powrotem, i nagle jedna nuta powróciła do nas, po prostu obiła się od ścian, uniosła nad podłogą i wypełniła cały pokój takim jakimś doskonałym pomrukiem. Pięknym dźwiękiem. Było to tak, jak gdyby rzucił pan śliwkę, a ona wróciła by do pana całym sadem. Nie uwierzyłby pan w to, panie Evans. To takie dwie kompletnie różne rzeczy, nuta i pokój, a jakoś się znalazły. Ten dźwięk brzmiał… dobrze. Nie mówię jak idiotka? Czy sądzi pan, że właśnie to mamy na myśli, mówiąc o miłości? Taką nutę, która do nas powraca? Która znajduje pana nawet wtedy, kiedy nie chce pan zostać odnaleziony? Że pewnego dnia znajduje pan kogoś, a potem wszystko czym ten człowiek jest, powraca do pana jakimś dziwnym pomrukiem? Który pasuje. Jest piękny. Nie potrafię dobrze wytłumaczyć, o co mi chodzi, prawda? Nie jestem zbyt elokwentna. Ale tacy właśnie byliśmy, Jack i ja. Właściwie się nie znaliśmy. Nie wiem, czy wszystko w nim mi się podobało. Pewnie miał w sobie coś, co mnie irytowało. Ale ja byłam tym pokojem, a on tą nutą, i teraz Jacka nie ma. I wszędzie panuje cisza.”

Richard Flanagan (1961) pisarz i reżyser australijski

O prawdzie , O myślach , O myśleniu , O miłości

„Ciemna puszcza jodłowa z obu stron okalała zastygły potok. Wiatr otrzepał ze śnieżnego puchu drzewa czarne i widmowe w zmierzchu dnia. Głęboka cisza
zaścieliła kraj. Ziemia wydawała się nieruchoma, półżywa jak rozpacz, opuszczona i zastygła. Nie był to już nawet wyraz smutku. Włóczył się ponad nią jak gdyby śmiech dziwaczny, stokroć bardziej niż smutek ponury; śmiech gorzki niby skrzywienie ust sfinksa, przenikliwy jak mróz, nasiąkły okrucieństwem niewinnej obojętności. Zwycięski, stłumiony uśmiech wszystkowiedzących wieków nad przemijaniem i wysiłkiem życia. Dzikość. Brutalna dzikość Północy o sercu zastygłym.”

Jack London Biały Kieł

White Fang

O uśmiechu , O rozpaczy , O śmiechu , O wysiłku

„Ludzie, którzy piszą historię, zbyt dużo uwagi poświęcają tzw. głośnym momentom, a za mało badają okresy ciszy. Jest to brak intuicji tak niezawodnej u każdej matki, kiedy usłyszy, że w pokoju jej dziecka raptem zrobiło się cicho. Matka wie, że ta cisza oznacza coś niedobrego. Że jest to cisza, za którą coś się kryje. Biegnie interweniować, ponieważ czuje, że zło wisi w powietrzu. Tę samą funkcję spełnia cisza w historii i w polityce. Cisza jest sygnałem nieszczęścia i często – przestępstwa. Jest takim samym narzędziem politycznym jak szczęk oręża czy przemówienie na wiecu. Cisza jest potrzebna tyranom i okupantom, którzy dbają, aby ich dziełu towarzyszyło milczenie.”

Ryszard Kapuściński książka Chrystus z karabinem na ramieniu

Chrystus z karabinem na ramieniu

O ludziach , O dzieciach , O złu , O matce

„Ręce w górę! W górę! (…) Coście za jedni? Ty mów! – odezwał się najwyższy z uzbrojonych podchodząc do prodziekana Aniłłowicza.
(…)
– Jedziemy do Wrocławia… jesteśmy uczonymi, uniwersytet… Polska… – dobiegały Wielenieckiego pojedyncze słowa. (…) Wszyscy stali nieruchomo. Pod dużą wierzbą przy rowie dwóch leśnych obszukiwało szofera.
– No… – rzekł dowódca, widać nie bardzo wiedząc, co robić z tym fantem – no…
Nagle wzrok jego padł na milicjanta, który coraz bardziej bladł od upływu krwi.
– Żbik, co z tym szczeniakiem?
– Melduję posłusznie, komunista, panie kapitanie. Znalazłem! – triumfująco, choć spokojnie wypalił Żbik, ów brodacz w spadochroniarskim hełmie, który postrzelił milicjanta. Podniósł w górę zakrwawioną książeczkę. Do tej pory podtrzymywał chłopca, jakby tego nie czując. Teraz puścił go. Tamten ukląkł od razu i zastygł niezdarnie na czworakach. Ze spęczniałej bluzy mundurowej kapała krew.
Żbik potrząsnął w powietrzu książeczką. Żaden z profesorów nie spojrzał w tę stronę; była cisza. Dowódca założył kciuki za pas. Marszcząc czoło wciągnął ze świstem powietrze.
– A wy co, polscy profesorowie? – ryknął nagle głosem wysilonym do zdarcia. – Co robicie?! Rozkazów bolszewików słuchacie?! Chleb moskiewski zapachniał?! Żydokomunę zaprowadzić?! Co?! Co?! Co?! – krzyczał coraz przenikliwiej, jakby upajając się własnym głosem. (…) – Bolszewika wam dali, żeby bronił?! A przed kim?! Przed kim, ja się was pytam, panowie moi?! Przed nami, przed armią polską, przed siłami zbrojnymi niepodległej rzeczypospolitej…
Urwał, krótką chwilę wytrzymał w strasznej ciszy i rzucił:
– Komuniści, wystąp! (…) Są peperowcy? Żydzi? No?!
Grupa profesorów zwarła się jeszcze bardziej, tak że Wieleniecki został zupełnie sam na jej narożu. Chwila, a wystąpiłby przed szereg. Czuł, jak pali mu pierś legitymacja partyjna i jak powoli łomocą pulsy w głowie. Dwaj leśni przeciągali przez rów milicjanta, który leciał im z rąk. Po raz ostatni zobaczył Wieleniecki twarz chłopca.
(…)
Profesorowie kupą rzucili się do autobusu. (…) Starter stęknął, szyby zadrżały i autobus ruszył od razu z drugiego biegu. Gdy mijali zakręt, od łąki rozległ się jeden głośny strzał.”

Stanisław Lem (1921–2006) polski pisarz, futurysta

Powrót

O górach , O miłości , O sile

„W Kazaniach św. Antoni mówi o modlitwie jako związku miłosnym, w którym człowiek pragnie ze słodyczą rozmawiać z Panem, a to rodzi niewymowną radość, która łagodnie ogarnia modlącą się duszę. Antoni przypomina nam, że do modlitwy potrzebna jest cisza, której nie należy utożsamiać z odcięciem się od zewnętrznych hałasów, lecz stanowi wewnętrzne doświadczenie, w którym przez usunięcie tego, co rodzą troski duszy i co rozprasza, dąży się do uzyskania ciszy w samej duszy. Zgodnie z nauczaniem tego wybitnego doktora franciszkańskiego, na modlitwę składają się cztery nieodzowne postawy, które łacina Antoniego definiuje w następujący sposób: obsecratio, oratio, postulatio, gratiarum actio. Można by je przetłumaczyć następująco: ufne otwarcie serca przed Bogiem, to pierwszy krok – nie wystarczy po prostu pojąć Słowo, ale w modlitwie trzeba otworzyć serce na obecność Boga; następnie powinienem rozmawiać z Nim serdecznie, dostrzegając Jego obecność we mnie; a następnie – co jest rzeczą bardzo naturalną – należy przedstawić Mu nasze potrzeby; w końcu wielbić Go i Mu dziękować.”

Benedykt XVI (1927) papież

o Antonim Padewskim i modlitwie.
Źródło: Św. Antoni z Padwy https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/audiencje/ag_10022010.html, opoka.org.pl

O Bogu , Radość , O duszy , Serce

„Po nagraniu When I Was a Child zabrałem taśmę do domu. Po kolacji nastawiłem ją mojej pani, ot tak, żeby wiedziała, nad czym pracowałem. Gdy utwór się skończył, zaległa cisza. Nie wiedziałem, co powiedzieć. W wirze pracy w studiu, kiedy nagrywam partię gitary, a potem Robert nakłada głos, nie wszystko zauważam. Dopiero wtedy wieczorem w domu dotarło do mnie, że to wspaniały utwór.”

Jimmy Page (1944) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta

z wywiadu dla Radiowej Trójki – Zagrzeb, 17 lutego 1998.
Źródło: Piotr Kaczkowski, Przy mikrofonie, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7052-806-6, s. 308.

O domu

„W Kazaniach św. Antoni mówi o modlitwie jako związku miłosnym, w którym człowiek pragnie ze słodyczą rozmawiać z Panem, a to rodzi niewymowną radość, która łagodnie ogarnia modlącą się duszę. Antoni przypomina nam, że do modlitwy potrzebna jest cisza, której nie należy utożsamiać z odcięciem się od zewnętrznych hałasów, lecz stanowi wewnętrzne doświadczenie, w którym przez usunięcie tego, co rodzą troski duszy i co rozprasza, dąży się do uzyskania ciszy w samej duszy. Zgodnie z nauczaniem tego wybitnego doktora franciszkańskiego, na modlitwę składają się cztery nieodzowne postawy, które łacina Antoniego definiuje w następujący sposób: obsecratio, oratio, postulatio, gratiarum actio. Można by je przetłumaczyć następująco: ufne otwarcie serca przed Bogiem, to pierwszy krok — nie wystarczy po prostu pojąć Słowo, ale w modlitwie trzeba otworzyć serce na obecność Boga; następnie powinienem rozmawiać z Nim serdecznie, dostrzegając Jego obecność we mnie; a następnie – co jest rzeczą bardzo naturalną – należy przedstawić Mu nasze potrzeby; w końcu wielbić Go i Mu dziękować.”

Benedykt XVI (1927) papież

o Antonim Padewskim i modlitwie
Źródło: Św. Antoni z Padwy https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/audiencje/ag_10022010.html, opoka.org.pl

O Bogu , Radość , O duszy , Serce

„Dopiero 18 stycznia dojechaliśmy na miejsce, bo długo nas trzymali na postojach. O godzinie 5 lub 6 rano nas odryglowali. To był straszny hałas, który kojarzył mi się z zamknięciem bramy Pawiaka – odryglowanie, a potem odsunięcie tych sztab. Zrobił się niesłychany harmider, wrzask Niemców, szczekanie psów, krzyki mężczyzn, nawoływania kobiet. (…) Był to barak, potem okazało się, że widzimy przez okno (które nie miało szyb) wielki teren, przesuwające się światło i jakieś postaci. Zanim rzuciłyśmy się by zająć miejsce musiałyśmy znaleźć nasze przyjaciółki z Pawiaka, więc zaczynałyśmy się nawoływać. To nasze nawoływanie, przepychanie się w kierunku wolnego miejsca było jednocześnie bardzo przykre, bo tego nie było nigdy w żadnej celi na Pawiaku, w celach panowała na ogół cisza już wieczorem. A tu było coś dziwnego, my wszystkie poddałyśmy się temu szaleństwu. Ja wybiegłam z Alą Dańską na poszukiwanie sienników. Zobaczyłyśmy puste baraki i wbiegłyśmy do nich. Tam miałam pierwszą sprzeczkę, nawymyślałam kobiecie, która chciała mi wyrwać siennik. Był to nieprzyjemny moment, ale triumfalnie z Alą wyniosłyśmy ten siennik, na którym cała nasza szóstka kładła potem głowy. Rano zobaczyłyśmy, że tylko na kawałku podłogi są położone deski. W oknie, przy którym spałyśmy, nie było szyb. Włosy Uli Biderman dosłownie przymarzły, bo w nocy było dwadzieścia kilka stopni mrozu, tuliłyśmy się jedna do drugiej.”

Danuta Brzosko-Mędryk (1921–2015)

o uwięzieniu w obozie niemieckim KL Majdanek.
Źródło: Przyjaźń, która dawała moc. Pamięci Danuty Brzosko-Mędryk (1921-2015) http://www.ravensbruck.pl/pl/ciekawostki/danuta-brzosko-medryk, ravensbruck.pl

O szaleństwie , O świetle , O kobietach , O poszukiwaniu

„Przez moje błędy zespół przegrał finał. Przepraszam… bardzo przepraszam wszystkich. Gdybym mógł teraz cofnąć się w czasie. W tej chwili jest mi bardzo ciężko. Takie jest jednak życie bramkarza. Teraz znów muszę podnieść głowę (…) W szatni każdy próbował mnie pocieszać, ale panowała w niej głównie cisza, ponieważ wszyscy byliśmy rozczarowani.”

Loris Karius (1993) piłkarz niemiecki

po meczu Real Madryt–Liverpool w finale Ligi Mistrzów 2018.
Źródło: Liga Mistrzów. Loris Karius skomentował swój występ, sport.pl, 27 maja 2018 http://www.sport.pl/pilka/7,65041,23459000,liga-mistrzow-loris-karius-skomentowal-swoj-wystep.html

O czasie , O życiu

„Śmieć to wielka cisza, pomyślał. Nic więcej. Martwy człowiek jest jak drzewo wyrwane z ziemi z korzeniami. Przede wszystkim jednak śmierć niesie ze sobą nieznośną ciszę. Jej nadejście zwiastuje niemoc ludzkiego języka.”

Henning Mankell (1948–2015) szwedzki pisarz

Głębia (2017)
Źródło: s. 133.

O drzewach , O śmierci , O pewności siebie

„Po to jest cisza by szepty słyszeć?”

Jan Tulik (1951)

Słyszeć łzy:
– Wielu poetów poznało krzyk ciszy.
Źródło: Pszczoły spod Verdun

Cytaty o ciszy strona 2

Cytaty o ciszy
strona 2