Leopold Staff cytaty

„I cóż za prawdą świadczy bardziej niż to, że błąd ma więcej czaru?”

„Wolność nie jest ulgą lecz trudem wielkości.”

„Niedziela, święto miejskiej melancholii.”

„Po minionych złych deszczach i burzy
Powracają burze i złe deszcze
Ale ciągle nadzieja mi wróży,
Że to, czego czekam, przyjdzie jeszcze.”

„Kto szuka Cię, już znalazł Ciebie;
Już Cię ma, komu Ciebie trzeba;
Kto tęskni w niebo Twe, jest w niebie;
Kto głodny go, je z Twego chleba.”

„Kwiaty na to są, ażeby więdły, ale serca są, aby kochały.”

„Im bardziej uszlachetniasz swe serce, tym oblicze twej sztuki bardziej prawe.”

„Czas, straszny lekarz, w ślepym bezrozumie leczy najdroższy ból wbrew sercu.”

„Tak… Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło”

„O, życie moje!
Bądź mi święte i olbrzymie!”

„Już? Tak prędko? Co to było?
Coś strwonione? Pierzchło skrycie?
Czy nie młodość swą przeżyło?
Ach, więc to już było… życie?”

„Czytam historię
I widzę, coś zrobił
Przez tysiąclecia, Człowiecze!
Zabijałeś, mordowałeś l wciąż przemyśliwasz,
Jakby to robić lepiej.
Zastanawiam się, czyś godzien, Aby cię pisać przez wielkie C.”

„Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie.”

„Celem życia człowieka jest wędrówka do Boga.”

„Zostanie po mnie pusty pokój
I małomówna, cicha sława.”

„Wielkie jest tylko to, co ponad siły.”

„Zbierają krągłe bulwy, jak jaja spod kwoki,
I rzucają je w wiadro lub ceber głęboki,
Co głucho brzmią jak bębny na odmarsz jesieni.”

„Pokazałeś w wesołej herezji
Przez swe fraszki fiołkowe i gęsie,
Ile jest nonsensu w poezji
Ile poezji w nonsensie.”

„Gdziekolwiek źle się dzieje, jakie by wzlotów szczyty,
Ja zawsze jestem górą, jam zawsze zawsze jest pobity!”

„Ma dola jest nieszczęsna, ma dola jest szczęśliwa!
Muszę mieć zawsze w duszy to, na czym innym zbywa.”

„Noc czarna, srebrna noc Świat nieskończony W czasie i przestrzeni. Pośrodku Droga Mleczna Któż po niej przechodzi? To przechodzi ludzkie pojęcie.”

„Każdy z nas jest Odysem co wraca do swej Itaki.”

„O, te wszystkie drobne, małe rzeczy,
Z których każda rani i kaleczy,
Tak bezpłodna, a jątrzy i skrzeczy.”

„Śmierci tak potrzeba uczyć się jak życia.”

„Wszelką radość płaci się smutkiem jej zgonu.”

„Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.”

„O, cóż jest piękniejszego niż wysokie drzewa.”

„To jam powrozem biernym, który skuł ci
Ramiona; pletnią, którą cię smagano;
Cierniem, co skroń ci wieńczyła nim zbrodnia;
Podaną tobie z octem gąbką żółci;
Tą kością, którą o twą szatę grono;
Krzyżem, na którym do dziś konasz co dnia.”

„Obudził się wietrzyk
Łagodny i miękki
I brzozom podnosi
Zielone sukienki.”

„To, czego się nie widzi, istnieje przede wszystkim.”

„Niech cię nie niepokoją
Cierpienia twe i błędy.
Wszędy są drogie proste,
Lecz i manowce wszędy.”

„Teraz budując zacznę od dymu z komina.”

„Kochaj cierń, co dolega, i kamień, co nuży. Jakże ci słodki będzie kiedyś kres podróży.”

„Woń jest konaniem kwiatów.”

„Jak zwie się wasza boleść sroga?
– Nie mamy Boga! Brak nam Boga!”

„Gorce chmurne i dżdżyste, zielone manowce,
Smreki, szałasy kryte szczerniałymi deski,
Piargi, liche kartofle i chude owieski,
Musujące potoki i skubiące owce.”

„Nic mi, świecie, piękności twej zmącić niezdolne!”

„Głupiec głupotę kosi, mędrzec – mądrość.
Każdy znajduje to, czego mu trzeba.”

„Budowałem na piasku
I zwaliło się.
Budowałem na skale
I zwaliło się.
Teraz budując zacznę
Od dymu z komina.”

„Najgłębszy smutek szczęścia, że wszystko przemija.”

„Chroń, Panie, wątłą mojej duszy zieleń,
Od podeptania i martwych spopieleń,
Abym wśród życia Ostatniej Wieczerzy
Czuł jej aromat balsamiczny, świeży.”

„Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny…Kto? Nie wiem… Ktoś odszedł i jestem samotny…”

„Nie widzą Ciebie moje oczy,
Nie słyszą Ciebie moje uszy;
A jesteś światłem w mej pomroczy.
A jesteś śpiewem w mojej duszy.”

„A większą mi rozkoszą podróż niż przybycie!”

„Słońce świeci, deszczyk pada,
Czarownica się podkrada. (…)
Słońce świeci, deszczyk pada,
Czarownica dziwy składa.”

„Śmierć to samotność i wolność ostatnia.”