Cytaty na temat Zielony

„Pieszczoty są jak owoc zielony i mdły,
Serca – jak bicze błyskawic, bolesne i duże
– Zamiast ust do pocałunków najbezwstydnejszych,
Podam ci różę.”

„Być może dlatego tak dobrze się tu czuję, że znam także drugą stronę świata – i ponura klimatyzacja w hotelu jest połową yin i yang natury, której drugą połową jest zielony krajobraz malezyjskiej dżungli. I w jakiś magiczny sposób łączą się ze sobą, stanowiąc całość. I być może dlatego nie potrafię wybrać żadnego z nich na stałe, bo zawsze brakuje mi jakiegoś elementu z tego drugiego świata.”

„Wiem, gdzie jesion stoi, Yggdrasill się zowie,
Lśniącą wilgotnością pień jego zroszony;
Z niego idzie rosa, co w dolinach spada,
Koło Urs studni wciąż zielony stoi.”

„Abdellah Drissi jest reżyserem. Poznałam go w szkole teatralnej, on kończył studia reżyserskie w Filmówce. Wcześniej studiował reżyserię teatralną w Strasburgu i dlatego już pracował w teatrach łódzkich. Dostał kilka nagród. Opowiem panu, jak wyglądało nasze pierwsze spotkanie. Któregoś dnia weszłam do sekretariatu szkoły teatralnej. Wszedł tam też taki duży, czarny człowiek. Miał loki. Pod pachą trzymał taśmy filmowe. On stał, a ja patrzyłam, w końcu potupał nogami i zapytał: 'Co się tak na mnie gapisz?', i zaczął się śmiać. Poszliśmy na kawę. I wylądowaliśmy w łóżku.(…) mój tatuś tupał nogami i mówił: 'Skończysz szkołę teatralną, a on cię wywiezie z Polski i zamieni za kozę'. No więc mój arabski narzeczony przyjechał do moich rodziców i, wręczając tatusiowi koniaczek, mamusi kosmetyki i kwiatki, poprosił o moją rękę. Po ślubie zdecydował, że zostaje w Polsce. Kiedy ojciec lepiej poznał Abdela, powiedział: „Człowiek jak człowiek, zielony czy niebieski, byle był fajny”.”

„Weźmy na przykład taki zielony groszek. Mało kto wie, że Rosja była rajem dla wybrednych smakoszy. W tym nieszczęsnym groszku można było przebierać; francuski, polski, włoski, hiszpański, niemiecki, skądś tam i skądś inąd jeszcze. Dziś jest rosyjski który, doprawdy nie wiem jak producentowi udało się to osiągnąć, rozłazi się w puszce i smak ma taki sobie. Ale jest.”

„Zielony krajobraz, który nas otaczał wydawał się tak archaiczny i udomowiony w porannym słońcu, jakby zdjęto go z płótna Constable's i wcale bym się nie zdziwiła gdyby okazało się nagle, że jesteśmy tylko małymi postaciami gdzieś w tle takich półcieni jak Wóz z sianem czy Dolina Dedham.”

„Tak naprawdę to nic nie trenuję, bo albo nie mam czasu, albo już mi się znudziło patrzenie na zielony stół. Najlepiej jest, jak się przegra w turnieju, wtedy jest niesamowita motywacja do treningu, ale to trwa kilka dni.”

„Ziemia bez granic jak gładkie niebo,
Lśniące skiby mkną pod horyzont.
Już dano upust radosnym śpiewom,
Pola przemierza spółdzielczy traktor.(…)
Kiedy rozwiany zachód słońca
za bór zielony zapada –
Na żniwa młode i syte
czekają niespokojne kombajny.”

„Wyspa: zielony kolczyk na uchu morza.”

„W Treblince początkowo nie mieliśmy żadnych specjalnych ubrań, znaków, obcięto nam tylko włosy – wspomina Willenberg. – To właściwie nie był obóz, ale jedna wielka śmierć. Dopiero jesienią 1942 powstały baraki – czerwony, niebieski i zielony, a więźniowie otrzymali „winkle”. Komendant Obersturmführer Franz Stangl sporządził nawet regulamin, w którym za większość przewinień groziła śmierć. Dopiero wtedy można powiedzieć, że likwidowanie ludzi zaczęło być dokonywane w pewnym porządku. Wcześniej panował chaos”

„deszcz zielony jak królewna-żaba
potem chmury lekkie (puch ze skrzydeł najmłodszego
spośród putti) ich dziwność wysoką
odbitą w oku kałuży
i rosę całą w ukłonach kiedy chwyta za rękę
i krokiem menueta biegniemy w długi korytarz
a za nami zostaje to co znajome i nie-świąteczne”

„Adams otworzył drzwi i wszedł, nadal nie wierząc własnym oczom. Znalazł się w ogrodzie, ale niezwyczajnym. Ciekły w nim liczne strumienie. Jednak nie tworzyły błota, klucząc pośród równej, choć niestrzyżonej murawy, lecz ich dno zaścielał biały piasek lub drobne kamyki przypominające perły. Rosły tu przeróżne kwiaty, ale jakby zakomponowane: te wyżej, te pośrodku, te na samym dole. Roślinność formowała zielony dach nad głową, choć niewyraźnie zarysowany, bo wszystko ginęło w przyjemnej mgle. Było ciepło, lecz nie duszno jak w szklarniach. Adams podziwiał kompozycję kolorów kwiecia. To nie mogło być przypadkowe.
Nagle kwiaty zaczęły śpiewać. Wysokimi trelami, niemal umykającymi możliwościom ucha. Adams uważnie przyjrzał się kielichowi jednego z nich. Łatwo zrozumieć, dlaczego kwiat potrafił śpiewać: zmienione płatki formowały kanał dźwiękowy i zgrabną komorę rezonansową. Z pewnością ogrzane powietrze, unosząc się tędy, wydawało takie dźwięki.”

„Każda prawda jest jak owoc, który gdy zielony, zwie się paradoksem, a gdy dojrzały – banałem.”

„Należy je przewiercić galijską wiertarkę i w ten otwór ciasno wsunąć zielony pęd dzikiej oliwki. W ten sposób drzewo, jakby ożywione płodnym nasieniem, staje się bardziej urodzajne.”

„O, zielony Konstanty, o, srebrna Natalio!
Cała wasza wieczerza dzbanuszek z konwalią”

„Zapaliłeś świecę nadziei.
Jej ciepły zielony płomień
ogrzał samotność.”

„Zielony błysk! Strzeliły drzewa.
Bielmo śmiegu spadło mi z oczu:
wiosna! Wyrosła mi nad głowę.”

„Wsiąść do pociągu byle jakiego,
Nie dbać o bagaż,
Nie dbać o bilet,
Ściskając w ręku kamyk zielony,
Patrzeć, jak wszystko zostaje w tyle.”

„Mój ojciec był bardzo otwartym i postępowym człowiekiem. Razem z matką dawali nam przestrzeń, żebyśmy rozwinęli się jako jednostki. Nigdy nie odczuwałam, że coś było poza moim zasięgiem, bo jestem dziewczynką. Zachęcał córki do nauki. Przynosił do domu filmy, żebyśmy je wspólnie oglądali. Miałam zielony rower. Ale ojciec znajdował się pod ogromną presją. Ludzie wysyłali do niego listy, w których pisali: „Jak taki uczciwy i dobry człowiek może pozwalać córkom pojawiać się w telewizji i kręcić filmy? To zepsucie, zło i deprawacja.””

„przecież zdarza się,
że największy żar
ciska wulkan, co
niby dawno zmarł,
pól spalonych skraj
więcej zrodzi zbóż
niż zielony maj
w czas wiosennych zórz”

„Roślinność w całym mieście oszalała i byłaby pochłonęła wszystkie ulice, gdyby jej codziennie nie wyrąbywano. Wszędzie było zielono, zielono, zielono, zielona mgła na niebie, z nieba padał zielony deszcz, niekiedy przez chmury przeświecało zielone słońce, z każdego balkonu zwieszały się szerokie, błyszczące, zielone liście, w każdym ogródku szalała zieleń.”

„Podpowiem Panu jako starszy kolega, żeby zagłosować „za” trzeba nacisnąć ten zielony przycisk z krzyżykiem.”

„Potrafię przygotować indyka na wiele sposobów, to mięso nie ma dla mnie tajemnic. Duszone, pieczone, gotowane. Umiem też robić wędliny z indyka. Do mięs, nie tylko z indyka, używam tradycyjnych przypraw. Bardzo lubię czosnek. Trzeba tylko pamiętać, szczególnie teraz, na wiosnę, że czosnek ma w środku taki zielony słupek. Trzeba go koniecznie usunąć, bo możemy zepsuć smak mięsa.”

„Ogórek, ogórek, ogórek
zielony ma garniturek
i czapkę, i sandały,
zielony, zielony jest cały.”

„Dobre duchy Herberta weź ze sobą
w tę wędrówkę – choć dziś już inna pora,
chroń sad zielony i myśl swoją ciepłą,
a te trzy żalu pozłociste koła
niech ci głowę – na próżno – ujmą w swe oploty.”

„Beskidzie graniczny! Beskidzie zielony!
Od Boga pomiędzy narody rzucony!”

„Humor czarny, zielony czy w kropki, podobnie jak literatura, grafika, teatr, film czy cokolwiek innego w tym rodzaju – nic mnie nie obchodzi. Obchodzi mnie wyłącznie świat i życie, ponieważ ja sam jestem światem i życiem.”

„Zielony uspokaja. 30 lat byłem nadleśniczym, więc wiem, o czym mówię.”

„Ech, muzyka, muzyka, muzyka,
spod smyka zielony kurz.
Lecą gwiazdy zielone spod smyka,
damy karo i bukiety róż.”

„Każda z naszych postaci dojrzewa do zrozumienia, że ich inność – z tu i ówdzie zabłąkaną brodawką – stanowi ich największą wartość. To samo odnosi się do nas: ludzie, którym pozwolimy się poznać i polubić, zobaczą w nas to, co najlepsze. I każdy: królewna, osiołek, nawet wielki, zielony, cuchnący ogr może znaleźć miłość i szczęście.”

„Jestem jabłkiem. Nie znam swego koloru: zielony, żółty, czerwony? Najprawdopodobniej w paski, żółto-czarne, jak osa, żeby ktoś nie został, ugryzłszy mnie, repatriantem (z Ogrodu) czy apatrydą (do końca). Jestem dość okrągły. Zwisam na ogonku, pępowinie. Etykę i filozofię miałbym w dupie, gdybym miał dupę. Brak dupy jest równie dotkliwy jak brak autorytetów, Jan Paweł II, na przykład.”

„W polowie drogi mojego zywota posrod ciemnego znalazlem sie lasu. Las ten co gorsza byl zielony.”

„Mój drogi młody człowieku - powiedział łagodnie Stary Zielony Konik Polny - na naszym świecie jest mnóstwo rzeczy, którymi jeszcze nawet nie zacząłeś się dziwić.”