Cytaty na temat wyczekiwać (19 cytatów)

„Wiatr – życiodajne boskie tchnienie. Na jego zbawienny powiew wyczekiwały niegdyś załogi żaglowców podczas flauty. To on rozpędzał posępne chmury i rozwiewał mgły, to on łagodził skwar, muskał delikatnie włosy kobiet i… przynosił odnowę, również – oczywiście w przenośni – tę polityczną.”

Marek Żukow-Karczewski (1961) polski historyk, publicysta i działacz społeczny

Źródło: Największe cyklony, huragany, orkany, tornada i trąby powietrzne w Polsce i na świecie, Ekologia.pl, 2012. http://ekologia.pl/pogoda/artykuly/ciekawostki/najwieksze-cyklony-huragany-orkany-tornada-i-traby-powietrzne-w-polsce-i-na-swiecie,17231.html

O kobietach , O pogodzie

„Szczęście, którego wyczekujemy, potrafi zburzyć to, które właśnie przeżywamy.”

Éric-Emmanuel Schmitt książka Ulisses z Bagdadu

Ulysse From Bagdad
Ulisses z Bagdadu
Wariant: Szczęście, którego wyczekujemy, potrafi zburzyć to, które właśnie przeżywamy

O szczęściu

„Biskupi, jak to mają w zwyczaju, staną po stronie tych, których tzw. suweren uzna za zwycięzców (moralnych), obecnego sporu. Stąd polityka wyczekiwania…”

Jarosław Makowski (1973)

Źródło: Bóg się rodzi, biskupi truchleją http://www.newsweek.pl/opinie/kazania-w-kosciolach-bez-polityki-i-chwalenia-pis,artykuly,402661,1.html?src=HP_Right_List_most_read, newsweek.pl, 26 grudnia 2016.

O Bogu

„(…) uważam, że miałam wielkie szczęście. Dziękuję za to Bogu. Dostałam od życia bardzo dużo. Byłam kochana, mam wspaniałą rodzinę. Wyczekiwany syn, moja najlepsza premiera w życiu, narodził się po 10 latach małżeństwa. W tej chwili jestem szczęśliwą babcią dwojga cudownych wnucząt: Szymusia i Ewy, do których, jak tylko mogę, jadę, żeby się przytulić, poczuć kochaną i potrzebną.”

Teresa Lipowska (1937) aktorka polska

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Miałam wielkie szczęście, „Magazyn Familia”, 23 października 2010 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Mialam_wielkie_szczescie,3613,91.html

O Bogu , O małżeństwie , O szczęściu , O rodzinie

„Jeszcze przed upadkiem Warszawy hydra antysemityzmu zaczęła podnosić głowę. Zdarzało się niejednokrotnie, że do schronów w domach czysto polskich nie przyjmowano Żydów, nawet w chwilach bombardowania (…) Gdy oficyna naszego domu została trafiona bombą, mieszkańcy szukali azylu w schronie przy ul. Leszno 13. Z motywów antysemickich odmówiono nam, pomimo iż w naszym domu nie było w ogóle schronu.(…) Antysemityzm ujawnił się w długich ogonkach przy Wiśle, przy których wydawano mieszkańcom wodę. Na żądanie antysemickiej łobuzerii utworzono oddzielne ogonki żydowskie i oddzielne aryjskie. Na 50 aryjczyków dopuszczono 5 Żydów do wody. Żydów, wracających z wodą, przewracano, wylewano im wodę, bito, katowano. W rezultacie, po całodziennym wyczekiwaniu w ogonku, Żyd wracał do domu posiniaczony, pobity, bez wody.”

Emanuel Ringelblum (1900–1944) polski historyk narodowości żydowskiej

Stosunki polsko-żydowskie w czasie drugiej wojny światowej. Uwagi i spostrzeżenia
Źródło: s. 45–46.

O domu , O wodzie

„W tym momencie w duszy starca pojawiło się widmo śmierci. Jednakże „śmierć”, która kiedyś wydawała się groźna, teraz nie stanowiła niczego przykrego. Miał świadomość cichej i wyczekiwanej nirwany, spokojnej jak to niebo w wiaderku. Gdyby mógł zasnąć i się nie obudzić, i pozbyć się raz na zawsze trosk tego świata, gdyby mógł zasnąć i podobnie jak dziecko nie mieć snów, jakże byłoby wspaniale.”

Ryūnosuke Akutagawa (1892–1927) japoński pisarz

Życie pewnego szaleńca i inne opowiadania
Źródło: Pasja twórcza (jap. 戯作三昧 Gesaku zammai), tłum. Bożena Kukuc, rozdz. 1, s. 21–22.

O śmierci , O dzieciach , O duszy , O snach

„Wyczekiwanie było większą frajdą, niż sama chwila, na którą się czeka.”

Cecelia Ahern (1981) irlandzka pisarka

Podarunek (2008)

O czekaniu

„Kiedy piszę, jestem sam. Jakbym uwodził historię. A kiedy kręci się film to z innymi ludźmi. Jest wiele energii i przypomina to trochę seks. Montaż, w takim razie, jest jak bycie w ciąży. Czekasz, pracujesz, wyczekujesz jaki będzie dziecko… Może to nie jest dobra metafora.”

Jim Jarmusch (1953) amerykański reżyser, scenarzysta, aktor i muzyk

O dzieciach , O seksie , O historii , O czekaniu

„Wiedziałam, że Stalin kochał mnie na swój sposób i że z niecierpliwością wyczekiwał na każde moje odwiedziny. Ale dopiero teraz mogę powiedzieć, że podczas długich dziewiętnastu lat zmuszona byłam grać komedię, udając namiętną miłość. Jestem aktorką, doprowadziłam do tego, że ostrożny Stalin miał do mnie całkowite zaufanie. Jeden jedyny człowiek dzielił ze mną ten przywilej: jego wierny sekretarz Poskriebyszew.”

Wiera Dawydowa (1906–1993)

Wyznania kochanki Stalina
Źródło: s. 6

O miłości , O zaufaniu , O cierpliwości , Kochać się

„Myślisz, że on przyjdzie? – spytał
– Nie. – Podniosła szklankę. – Ci, których wyczekujesz, nigdy nie przychodzą. Przychodzą inni”

Jo Nesbø (1960)

Pentagram (2003)

O myślach , O myśleniu

„Wyczekuj Tego, który jest ponad wszelką zmiennością, poza czasem, niewidzialnego, który dla nas stał się widzialnym, niedotykalnego, nie znającego cierpienia, który dla nas cierpienie poznał, który dla nas zniósł wszystko na wszelki sposób.”

Ignacy Antiocheński (35–108) święty, biskup Antiochii, Ojciec Kościoła

Do Polikarpa
Źródło: 3:2.

O cierpieniu , O czasie

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi… – Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O wrogości , O dzieciach , O uśmiechu

„Jaka więc była najlepsza i najpewniejsza droga Polski do odzyskania wolności i niepodległości? Czy można było nie wierzyć zobowiązaniom i obietnicom Aliantów zachodnich, starannie ukrywających swe porozumienia ze Stalinem? Czy można było rezygnować z wyczekiwanej przez lata okupacji i upragnionej przez cały naród walki z Niemcami o wolność? Jak zapobiegać rozbrajaniu przez Rosjan i wywożeniu do łagrów żołnierzy AK po wspólnej z nimi walce z Niemcami? To tylko niektóre zagadnienia, jakie w 1944 r. wymagały w równym stopniu decyzji kraju i Rządu Polskiego w Londynie. Dodajmy jeszcze, że w tajną dyplomację Wielkiej Trójki rząd nasz nie był wtajemniczony. Kraj miał jeszcze bardziej ograniczone możliwości prawidłowej oceny sytuacji międzynarodowej.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 8.

O decyzjach , O wolności , O walce

„Oczywiście, że jestem demokratycznym socjalistą. Mówię o tym z dumą, bo wiem, co demokratyczny socjalizm osiągnął w naszym kraju. Mówię o tym z wyczekiwaniem, bo wiem, jak ważne zadania stoją przed nami po tym, jak odsuniemy od władzy prawicę. Mówię o tym z nadzieją, bo teraz ludzie wiedzą, co dzieje się z pracą, bezpieczeństwem i stabilnością, gdy ster przejmują siły prawicy. Mówię o byciu socjalistą poniekąd z uśmiechem, bo wiem, że współczesna historia Szwecji jest pełna wartościowych reform, które wy, prawicowcy, określaliście jako socjalistyczne prześladowania – a które teraz, gdy są już powszechnie uznane, próbujecie sobie przypisać.”

Olof Palme (1927–1986) polityk szwedzki

przemówienie wygłoszone w trakcie debaty telewizyjnej w 1982 r.
Źródło: Dlaczego jestem demokratycznym socjalistą http://partiarazem.pl/2016/02/olof-palme-dlaczego-jestem-demokratycznym-socjalista/, tłum. Krzysztof Adamski, partiarazem.pl, 28 lutego 2016.

O ludziach , O uśmiechu , O historii , O sile

„Jest naszym złotem, ropą i bogactwem […]
Użala się nad nią morze
Pali słońce
Chłoszcze wiatr
A ona niecierpliwie wyczekuje zmroku
Taka właśnie jest kobieta z wysp”

Teófilo Chantre (1964)

Źródło: Elżbieta Sieradzińska, Kobieta z Wysp Zielonego Przylądka, afryka.org, 3 września 2007 http://afryka.org/afryka/kobieta-z-wysp-zielonego-przyladka,news/

O kobietach , O słońcu , O morzu , O bogactwie

„W filmie ważne są pierwsze plany, zbliżenia, ogromną rolę w kostiumie odgrywają więc detale niedostrzegane przez widzów w teatrze. Lubię być na planie i ubierać nawet najmniej ważne postaci, dopracowywać każdy szczegół, choć długie wyczekiwanie na rozpoczęcie zdjęć bywa męczące. Czasami wręcz odnoszę wrażenie, że niekończące się rozmowy są ważniejsze od pracy.”

Franca Squarciapino (1940)

Źródło: Czerwień na ślubnej sukni, „Rzeczpospolita”, 27 marca 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cnss.htm

O wrażeniach