Cytaty na temat srebro (28 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Złoto bowiem za jego czasów było tak pospolite u wszystkich jak [dziś] srebro, srebro zaś było tanie jak słoma.”

Gall Anonim (1066–1145) pierwszy kronikarz historii Polski

Kronika polska

„Jego długa postać w łóżku i srebro oczu, przeświecające spod powiek. Jego dusza usiadła, potem wyszła mi naprzeciw. Takie dusze zawsze to czynią – to te najlepsze. Podnoszą się i mówią: „Znam cię, jestem gotowa. Nie, żebym się prosiła, oczywiście, ale pójdę z tobą dobrowolnie”. Te dusze są bardzo lekkie, bo idą bez bagażu, rozdały już siebie. Ta częściowo odpłynęła z oddechem akordeonu, ze wspomnieniem bąbelków wypitego latem szampana, z dotrzymanymi obietnicami.”

Markus Zusak książka Złodziejka książek

The Book Thief

O duszy

„Sztuka sprawia, że żelazo staje się cenniejsze od złota, a miedź od brązu. Dzięki sztuce nawet bezwartościowe metale stają się cenniejsze niż złoto, srebro czy diamenty.”

Fethullah Gülen (1941)

Art makes iron more valuable than gold, and copper more valuable than bronze. Thanks to art, the most worthless metals become more valuable than gold, silver, and diamonds. (ang.)
Źródło: Perły mądrości

O sztuce

„Silny, pomocny uścisk dłoni prawdziwego przyjaciela wart jest więcej, aniżeli złoto i srebro.”

Ellen G. White (1827–1915) prorokini pochodzenia amerykańskiego

This Day with God
Źródło: s. 144.

„Czasami brąz smakuje lepiej niż srebro, bo srebro się przegrywa, a brąz trzeba wygrać, wywalczyć jeszcze to trzecie miejsce.”

Krzysztof Gierczyński (1976)

po zdobyciu brązowego medalu Mistrzostw Polski z Asseco Resovią Rzeszów.
Źródło: Asseco Resovia z brązowym medalem, rzeszow.sport.pl, 14 maja 2010 http://www.rzeszow.sport.pl/sport-rzeszow/1,130161,7886198,Asseco_Resovia_z_brazowym_medalem.html

O sporcie

„Pokrycie pieniądza w złocie jest zupełnym mitem. Wartość złotego kruszcu była od samego początku sztucznie wykoncypowana.(…) Decydującą rolę odegrała tu argumentacja teologiczna. Jego wartość ustalono gdzieś w starożytnym Babilonie na podstawie kryteriów sakralnych. Uznawano je za symbol Słońca, a srebro miało reprezentować Księżyc. Kapłani określili wartość złota do srebra na jeden do 13 i jednej trzeciej, co wynikało z obliczeń obrotów ciał niebieskich. Relacja ta utrzymała się przez całą starożytność, aż po schyłek średniowiecza, dotrwała nawet do czasów nowożytnych. Wartość obu kruszców wzięto więc dosłownie z nieba.”

Christina von Braun (1944)

Źródło: rozmowa Romaina Leicka, Choroba wielkich zer, „Der Spiegel”, tłum. „Forum”, 23 lipca 2012.

O chorobach , O relacjach

„W pewnej innej możliwej przeszłości –
Moje oczy były kiedyś wyczerpaną karawaną zmierzchu
Kolczyki skłaniają życie
Pożądanie odbija światło
Czas kapie na ziemię jak żywe srebro.”

Hsia Yü (1956)

Źródło: Czas kapie na ziemię jak żywe srebro, tłum. z języka niemieckiego Marek Śnieciński

O życiu , O świetle , O czasie , O przeszłości

„W erze astmatyków srebro jest złotem.”

Justyna Kowalczyk (1983) polska biegaczka narciarska

o srebrze w Vancouver.
Źródło: Mateusz Łaniewski, Robert Błoński, Kowalczyk: W erze astmatyków srebro jest złotem, sport.pl, 27 lutego 2011 http://www.sport.pl/zimowe/10,112300,9173100,Kowalczyk__W_erze_astmatykow_srebro_jest_zlotem.html

O sporcie

„Jakże jestem nikczemny, gdy otrzymując od życia złoto, tobie daję srebro i uważam się przy tym za wspaniałomyślnego.”

Khalil Gibran (1883–1931) libański pisarz, poeta i malarz

„Mój brat pierwszy raz do więzienia się dostał, jak miał 17 lat, i to środowisko, które on poznał, ja też poznałem. Zająłem się handlem i wyjazdami na saksy. Nie martwiłem się o przyszłość, miałem pieniądze w każdej kieszeni i zarabiałem na wszystkim, od handlu po kontrabandę. Jeździłem do Niemiec, na Węgry, do Czechosłowacji, Rosji. Wszelkiego rodzaju dobra sprowadzało się hurtem. Ja miałem swoją siedzibę na Bazarze Różyckiego. To była działalność legalna, płaciliśmy podatki za te budy, gdzie sprzedawaliśmy spodnie, szampony w hurcie, całą chemię. Handel był legalny, ale towar przemycany. W jedną stronę woziło się inne rzeczy, a z powrotem inne, na tamte czasy z Polski srebro, a stamtąd złoto i waluta. To nie była struktura bandycka, to były normalne struktury działające półlegalnie.”

Leszek Danielak (1951)

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O pieniądzach , O przyszłości

„Kochać Maryję i Jezusa to znaczy znaleźć skarb droższy niż wszystko, wszystko złoto i srebro i wszelkie klejnoty całego świata.”

Ludwik Wrodarczyk (1907–1943) polski zakonnik

fragment z listu pisanego z Obry do matki, braci i sióstr z 12 czerwca 1929.
Źródło: Maria Kielar-Czapla Ojciec Ludwik Wrodarczyk OMI. Portret duchowy, s. 62 http://www.wolaniecom.parafia.info.pl/art_images/art_11/img38.pdf

O matce , Kochać się

„Srebro – złoto, które osiwiało.”

Lech Nawrocki (1950)

„Panny nawet nie posiwiały, nie miały także zmarszczek. Ich włosy cały czas były czarne jak smoła, a twarze gładkie, tryskające energią. Mimo ciężkiej pracy wciąż brały na siebie nowe obowiązki. Cięły i rąbały drzewo, szorowały, prały, wycierały. Nawet komórki i spiżarnie w ich domu były czyste. W beczce na wodę obręcze lśniły jak srebro. Siostry zamawiały suknie u krawca, a także same szyły dla siebie. Nadawały się do wszystkiego. W ich domu stały ogromne kufry z wyprawą, a w nich pełno było wszystkiego. Obie miały w sobie dość sił i soków, by uszczęśliwić mężczyznę, lecz musiałby to być ktoś mądry, z charakterem, nie żaden rozmamłany ciamajda, niedojda, fajtłapa…”

Isaac Bashevis Singer (1902–1991) pisarz amerykański, noblista

Siostry

O domu , O charakterze , O siostrze , O drzewach

„A po co bogom prawdziwe srebro, heja? Co by z nim zrobili? Kupili prawdziwe ubrania i prawdziwe jedzenie? Bogowie to bogowie, a Chińczycy to Chińczycy.”

James Clavell książka Tai-Pan

Postać: Mei-mei
Tai-Pan

O Bogu , O jedzeniu

„Terach opływał we wszelkie dostatki. Mieszkał w pięknym domu z rozliczną służbą i posiadał niewolników, setki baranów, złoto i srebro, a także synów, którzy wyręczali go w pracy i na podmiejskich pastwiskach sprawowali pieczę nad czeladzią pasterską. Zajmował się nadto handlem, jako że od dawna pożegnał się z życiem wędrownego pasterza. Był więc szacownym patrycjuszem sławnego miasta Ur Chaldejskiego, jak je nazywa Biblia.”

Zenon Kosidowski (1898–1978) polski pisarz, esseista, poeta

Opowieści biblijne (1963)
Źródło: s. 31

O domu , O pożegnaniu

„O, Biały Diable, nie chcesz sobie przywłaszczyć tego fioletowego owocu, bo mam nad tobą przewagę czterech tysięcy lat cywilizacji. Moi dziadkowie budowali kolej i wydobywali srebro w kopalniach, a rodzice przeżyli trzęsienie ziemi, pożar i społeczeństwo, które zakazywało nawet być Chińczykiem. Jestem matką tuzina, babką setki i prababką legionu. Jestem historią, cierpieniem i mądrością. Jestem Buddą i smokiem. Więc łapy precz od mojego pieprzonego bakłażana, zanim je stracisz.”

Christopher Moore (1957)

Brudna robota

O mądrości , O historii , O matce , O rodzicach

„Dziękuję mojej mamie, po której odziedziczyłam wszystko co dobre. Ta kobieta to ma przeczucie! Przed igrzyskami w Pekinie przewidziała srebro, a teraz zwycięstwo. Chyba zacznę ją pytać o notowania giełdowe.”

Maja Włoszczowska (1983) polska zawodniczka kolarstwa górskiego

po zdobyciu mistrzostwa świata w 2010.
Źródło: Se.pl, 06.09.2010 http://www.se.pl/sport/inne/myslaam-ze-nie-dojade_152330.html

O kobietach , O sporcie , O zwycięstwie

„Rozumiesz, jestem na obiedzie. Ciocia jedna – żabocik, druga – surducik, normalnie, srebro, wiesz, jak najbardziej, rozumiesz mnie, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak tam u was w teatrze?” Tu rosół, sztuka mięsa, jak najbardziej, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. I jedna z cioć uprzejmie mówi: „Zdzisieńku, jak to tam u was w teatrze?” Tu rosół, ja mam kaca, nie wiem, czy wiesz, o co mnie chodzi. No wie ciocia, jak główna rola – to nie, ale jak mniejsza – to i mniej tekstu się trzeba nauczyć, to człowiek ma więcej czasu, nie wiem, czy ciocia wie, o co mnie chodzi. No to przecież w teatrze są koleżanki i koledzy, garderoba męska i żeńska. Zanim reżyser, zanim tego, to się pójdzie – czy do żeńskiej, czy do męskiej – z kolegą, prawda, czy z koleżanką. Troszeczkę sobie popijemy, no nie za dużo, bo za chwilę próba, prawda? To popróbujemy, potem obiad, no potem, proszę cioci, to idziemy, jest taki klub dla aktorów SPATiF. No tam są koleżanki rozwiedzione, często mają wolne mieszkania. To człowiek sobie popije, jak duża rola – to nie, ale jak mniejsza – to tę seteczkę, pójdzie sobie do koleżanki, rozpusta absolutna. No a potem, proszę cioci, mamy przedstawienie. No jak duża rola – to nie, a jak mniejsza – to jeszcze jeden kieliszeczek, człowiek coś powie ze sceny, potem SPATiF, znów rozpusta, a w poniedziałki to mamy wolne.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

jedna z anegdot Maklakiewicza, opisującego rozmowę rodzinną.

O prawdzie , O sztuce , O czasie

„Rola trenera w Polsce jest bardzo ciężka. Jak są sukcesy to wszyscy go noszą na rękach. Jak przyjdzie gorszy rok – natychmiast zapomina się o tym co było dobre i spada się na sam dół. Tak było z Tajnerem, gdy skończyły się pierwsze sukcesy Adama od razu nagonka. Tak samo było z Kuttinem. Gdy trenował juniorów, Mateusz Rutkowski zdobył pierwszy złoty juniorski medal dla Polski a drużyna srebro. A potem brak wyników i nagonka. I tak było z Lepistö. Takie są skoki.”

Robert Mateja (1974) polski skoczek narciarski

Źródło: Marcin Hetnał, Robert Mateja: „Cały czas się uczę”, skijumping.pl, 23 stycznia 2009 http://www.skijumping.pl/wiadomosci/10044/Robert-Mateja-Caly-czas-sie-ucze-/

O czasie , O sukcesie , O zapominaniu

„Moja miłość do kiczu jest nieskończona. Mam dużo gorszą skłonność – lubię rzeczy w złym guście. Dlatego, że są bezbronne i często zdradzają naturę swoich właścicieli. W przeciwieństwie do rzeczy cool, które zazwyczaj są zgrabnym parawanem ludzkich ułomności, rzeczy w złym guście nie potrafią niczego ukryć. Palmy, spluwaczki, rydwany, bambusy, nietoperze, złoto, srebro, ostrygi, stawy i wulkany, całe to imaginarium pochodzi z mieszczańskiej kamienicy. Są to projekcje marzeń o lepszym życiu, o podróży do ciepłych krajów, zaklęcia rzeczywistości, wykładniki wątpliwego statusu.”

Joanna Rajkowska (1968) polska artystka współczesna działająca w przestrzeni publicznej

Źródło: rozmowa Artura Żmijewskiego, Sztuka publicznej możliwości, rajkowska.com.pl http://www.rajkowska.com/pl/teksty/42

O miłości , O sztuce , O naturze , O rzeczywostości

„Zdajemy sobie sprawę, że nie przegraliśmy złota, a wygraliśmy srebro.”

Łukasz Żygadło (1979) siatkarz polski

o zdobyciu wicemistrzostwa świata w 2006 roku.

„Moimi skarbami nie są ani złoto, ani srebro, ani drogocenne kamienie, ani żadna rzecz, która łatwo się psuje i krótko trwa, ale wytwory pracy mojego umysłu (…); to są skarby znacznie trwalsze niż wszystkie bogactwa ziemskie. I z tego właśnie powodu mam je w szczególnej cenie. Ponieważ one to sprawią, że będę żyć po śmierci, i stanowić będą świadectwo, że nie żyłem na tym świecie na darmo i bezużytecznie.”

Étienne Dolet (1509–1546)

Źródło: List do króla Franciszka I (1544), tłum. Andrzej Nowicki

O śmierci , O bogactwie

„Jak srebro łod lustra odłazi ludzko wiara,
Jaser Arafat umarł. Cześć mu i chwała!”

Dohtor Miód (1976)

2005 Bioło Nysa
Źródło: Wolno Palestyna

O wierze

„Na cóż srebro i złoto, na cóż skarby w ziemi zagrzebane ukradkiem i z trwogą strzeżone.”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

„Skąd bowiem płyną złudzenia systemu monetarnego? Z tego, że nie dostrzegał on, że złoto i srebro wyobrażają, jako pieniądz, pewien społeczny stosunek produkcji, ale w formie rzeczy naturalnych, o osobliwych własnościach społecznych.”

Karol Marks książka Kapitał

Kapitał (1867)
Źródło: tom I, rozdz. I, 3

O pieniądzach

„Wiem już, jak się twarz zapada w sobie,
Jak wzrok gasi błonka strachu szklista,
Jak cierpienie na policzkach żłobi
Twarde znaki klinowego pisma,
Jak się jasne albo czarne włosy
W mgnieniu oka w srebro zmienić mogą,
Jak się uśmiech z pokornych warg płoszy
I jak suchy śmiech dygocze trwogą.
I nie modlę się za siebie, Boże:
Za nas wszystkie, ustawione sznurem
W skwarze lipca i w styczniowym mrozie
Pod czerwonym ociemniałym murem.”

Anna Achmatowa (1889–1966) rosyjska poetka

O uśmiechu , O śmiechu , O strachu , O Bogu

„Opatrzność Boża w szczególny sposób prowadziła abp. Baziaka, w sposób wskazany w Piśmie Świętym, gdzie napisano, że wiarę oczyszcza się tak jak srebro i złoto – w ogniu. Dla mnie szczególnym znakiem Bożej Opatrzności w stosunku do niego jest to, że ten wygnaniec, tułający się po wygnaniu ze Lwowa po wielu mieszkaniach i miejscowościach, który potem przez kilka lat nie mógł mieszkać ani w Krakowie, ani w Lubaczowie, ostatecznie został złożony na wieczny spoczynek w katedrze na Wawelu.”

Marian Jaworski (1926) kardynał polski, arcybiskup Lwowa

o Eugeniuszu Baziaku
Źródło: Bogdan Gancarz, Niezłomny wygnaniec – prezentacja filmu https://www.karmel.pl/niezlomny-wygnaniec-prezentacja-filmu/, karmel.pl

O wierze

„Czegóż więcej można chcieć? Małże morskie dostarczają pereł, których dawniej używano jako ozdób. Do tego samego celu służyły kamienie szlachetne, jedwab, złoto i srebro. Gdzie się podziało to wszystko? Pomimo rozwoju cywilizacji piękne dziewczęta, zamiast biżuterii ze złota, pereł czy klejnotów, noszą plastikowe bransoletki. Jaki pożytek przynoszą zatem przemysł i rzeźnie?”

Bhaktiwedanta Swami Prabhupada (1896–1977) duchowny hinduski

Nauki Królowej Kuntī
Źródło: Ibidem., s. 185.