Cytaty na temat potop

„Ten, kto spożywa jagnię na zewnątrz tego domu, zginie, jak zginęli ci, którzy nie byli z Noem w arce podczas potopu.”

„Jak potopu świata fale
Zamrożone w swoim biegu,
Stoją nagie Tatry w śniegu,
By graniczny słup zuchwale!
Biodra Tatrów las osłania,
Ponad nimi stoi chmura,
A po halach wiatr przegania
Uronione orle pióra.”

„Jeżeli Sienkiewicz w Potopie porównał Rzeczpospolitą do postawu czerwonego sukna, które sobie wydzierają królewięta, to dziś można by powiedzieć, że wszystkie bez wyjątku partie wydzierają sobie czarną połę sutanny.”

„Piękną jest wieś, nie przeczę, miłe na wsi życie,
Ale też i dokucza ludziom należycie!
Nie wspominam kłopotów, gospodarskich trudów,
Nie liczę klęsk rozlicznych, nie wspominam nudów
Siedmiomiesięcznej zimy, śniegów, zawieruchy,
Ni wiosennych potopów, ni letniej posuchy –
Wszystko to da się przenieść, jeśli człek nie głupi,
Lecz od czego się niczem w świecie nie okupi,
Czego nigdy nie strawi, to owych przeklętych
Sąsiedzkiej gościnności obowiązków świętych.”

„Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to najprawdopodobniej Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.”

„Łuk triumfalny: kopia tęczy po Potopie.”

„Sytuację pogorszyła katastrofa przełomu XVI i XVII wieku: odtrącenie polskiego prawosławia, potop – największa katastrofa cywilizacyjna Polski, przeniesienie stolicy do Warszawy. O kraju przestała decydować wykształcona szlachta małopolska czy wielkopolska, a zaczęła mazowiecka – potwornie biedna, ciemna, taka, która nie umiała pisać i czytać, żyła w horyzoncie jednego powiatu. Nie zbudowano warstwy średniej, a władzę przejęła oligarchia.”

„O mnie nie można powiedzieć, że utraciłem wiarę w późnym wieku. Chociaż wychowany w katolickim domu już jako dziecko miałem pierwsze wątpliwości. Oglądaliśmy kiedyś z matką ilustracje Gustawa Dore do Starego Testamentu. Na jednej z nich widać było ludzi i zwierzęta usiłujące uratować się przed potopem. Był tam również wspaniały jeleń, który ostatkiem sił wdrapywał się na brzeg. Mama tłumaczyła mi, że potop był karą za ludzkie grzechy. Ja się zapytałem: a czy jeleń też zgrzeszył? Nigdy nie otrzymałem odpowiedzi na to pytanie.”

„Następny potop będzie z papieru.”

„Największa mądrość życiowa polega właśnie na obojętnym przyjmowaniu tego, co zsyłają niebiosa, słońce czy deszcz, byleby nie w nadmiarze, ale nawet i wtedy, bo przecież ani w czasie potopu nie zginęli wszyscy ludzie, ani nie było jeszcze takiej suszy, żeby nie przetrwała choćby jedna trawka lub nadzieja na jej odnalezienie.”

„Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem.”

„Nasz patriotyzm, gorący, płomienny, namiętny, ma w sobie coś z cierpienia, coś z ofiary, coś z gotowości do poświęcenia całego siebie, swego szczęścia i spokoju na ołtarzu Ojczyzny. To nie tylko okres rozbiorów stworzył nas takimi, a poczucie zagrożenia Polski między młotem Niemiec a kowadłem Bolszewii zachowuje. To całe nasze dzieje, cała nasza przeszłość, upływająca pod ciągłą grozą najazdów, w ciągłych nawrotach „potopów” i „ruin” tak naszą miłość do Ojczyzny zabarwiła. A jest jeszcze jedna cecha, wyróżniająca nasz patriotyzm od innych: obiektywizm w ustosunkowaniu się do uczuć i dążeniu innych ludów. Niemiec depcze prawa innych ludów bez skrupułów i wahania. W nas wszystko się burzy na myśl o ucisku, my broniąc naszych praw i naszego narodowego interesu staramy się to czynić tak, by możliwie cudzych praw nie gwałcić, by możliwie nasze egoistyczne dążenia z obiektywną słusznością pogodzić. Bo byliśmy zawsze „przedmurzem chrześcijaństwa”, broniliśmy nie tylko naszego narodu, lecz większej całości, której ten naród był częścią: całego chrześcijańskiego świata i nauczyliśmy się (czego inne ludy nie umieją) pamiętając o bliższych, bezpośrednich interesach własnego narodu, umieć także wznieść się na szerszy ponadnarodowy punkt widzenia.”

„Przez potop dobro zatriumfowało nad złem; na Sądzie Ostatecznym dobro zatriumfuje nad złem i triumfowi temu nie będzie końca, ponieważ skończy się czas, a wieczność nie ma granic”

„[Bóg] powołał [mężczyznę i kobietę] do wspólnego życia, do tego, żeby żyli w małżeństwie, żeby rodzili dzieci, żeby czynili sobie ziemię poddaną. Dzisiaj chodzi o to, żeby się bawić, żeby – takie modne słowo – „grillować” – taka metafora współczesności. A po nas – niech będzie potop. Przy kwestionowaniu najbardziej – wydawałoby się dotychczas niepodważalnych zasad racjonalności, że ktoś jest kobietą lub mężczyzną.”

„Indyferentyzm religijny to zabójczy system, do którego odrzucenia skłania nas sam rozum naturalny. Jego światło poucza nas, że wśród wielu religii, które nie zgadzają się z sobą nawzajem, gdyż tam gdzie jedna jest prawdziwa, druga musi z konieczności być fałszywa. Napominani jesteśmy też, że nie może być żadnej spójności światła z ciemnością. Przeciwko tym szerzycielom starożytnych błędów wierni muszą być upewniani, Czcigodni Bracia, że prawdziwe jest jedynie wyznanie wiary katolickiej, jako że Apostoł uczy nas, iż jest tylko jedna wiara i jeden chrzest. Jak mówi Hieronim, człowiek, który spożywa Baranka poza swym domem jest bluźniercą, ten zaś, który podczas potopu nie znajduje się w Arce Noego, zginie. Nie dano też ludziom innego imienia, w którym mogliby być zbawieni, poza imieniem Jezusa. Ten, kto uwierzy, będzie zbawiony, kto zaś nie uwierzy, będzie potępiony.”

„W trzecim roku wojny w narodzie [rosyjskim] rozpowszechniło się przekonanie, że prędzej czy później zatrze się granica między frontem a tyłami, morze krwi popłynie, zatopi tych, którzy się dekują i tych w okopach. Ten potop to właśnie jest rewolucja.”

„A te narzekania, że trudno znaleźć amatora na rolę złodzieja… Naprawdę, nie przesadzajmy… to do potopu film szuka kandydatki… bo reżyser zawsze chce mieć coś nowego na podorędziu… oczywiście w sensie inspiracji… Ale, panowie – na złodzieja? Z naturszczyków zawsze się coś dobierze.
To zupełnie jak w tym dowcipie. Córka przybiega do matki i wzburzona mówi: „Mamo, on powiedział, że jak go zdradzę, to mnie zabije!” matka na to z właściwą sobie wychowawczą postawą: „Nie denerwuj się, moje dziecko… twój tatuś był taki sam… i widzisz, żyję i doskonale się czuję…””

„Mój dziadek ze strony taty był Szwedem. Przyjechał do Polski w interesach, w latach międzywojennych. Powiodło mu się tutaj, spotkał babcię… A po wojnie nie wrócił już do Szwecji, bo były problemy z wyjazdem. Poza tym większość tamtejszej rodziny wyemigrowała z kolei do Stanów. Ciekawostką jest, że razem z żoną dotarliśmy do dokumentów, z których wynika, że jej przodkowie bronili Polski podczas Potopu. Jeden wystawił nawet przeciw Szwedom własną chorągiew. Więc kto wie, może przed wiekami nasze rodziny walczyły przeciwko sobie na wojnie?”

„Jan Kazimierz, pomimo swej kardynalskiej purpury i ślubów zakonnych, odebrał żonę Radziejowskiemu, którego skazał na banicję i infamię. Radziejowski udał się do Szwecji i namówił Karola Gustawa, aby ten uderzył na Polskę. U źródeł Potopu leżał zatem zwykły królewski romans.”

„Następnie wydaje mi się, że pod względem wierności historycznej nie można porównać Trylogii z Quo Vadis. Innymi słowami, wydaje mi się, że bardzo wiele z tego, co Sienkiewicz przypisuje Kmicicowi, Skrzetuskiemu czy nawet Zagłobie, odpowiada rzeczywiście religijności przeciętnego szlachcica, oficera polskiego XVII wieku. Być może, że np. Kordecki został wyidealizowany, ale moim zdaniem masy polskie musiały go widzieć mniej więcej, jak jest przedstawiony w Potopie.”

„Jedziemy na Jasną Górę do Matki Bożej. Jeżeli Matka nie pomoże, to kto pomoże? Jeżeli nasza Królowa nie pomoże, to kto pomoże? Nieraz potop nas zalewał, krew się rzeką lała, a Ona ciągle pomaga i ciągle powstajemy z pożarów, z upadków.”

„[Hucznie i wesoło], a po nas potop!”

„Świat zalśnił jak po potopie.”

„Pewnego więc czasu, gdy Bolesław [Chrobry] zabawiał się łowami w lasach swoich około miasteczka Kielc, a miał w towarzystwie swojem książęcia Emeryka, zdarzyło się, że w pogoni za jeleniem [strażnikiem drzewa świata] wybiegł był na wyżynę gór, które Łysą górą nazywają, a nad które nie ma wyższych w Polsce. Tu, poniechawszy rogacza, poczęli z podziwieniem przypatrywać. się rozwalinom odwiecznej budowy, które skutkiem powszechnego potopu i dawności czasu zsypały się w ogromne skał pokłady, jakie i dziś oglądamy. Powiadają, bowiem, że to miejsce miało być niegdyś mieszkaniem i twierdzą olbrzymów, mężów wielkiej siły, którzy tu przez jakiś czas przebywali i mieli swoje siadło.”

„Nazywom się chińskie ciasteczko. Składom się z mąki, cukru, jajek, oleju, waniliowego aromatu, szczypty soli, migdału bez skórki i mądrości. Najpierw należy mnie zagnieść na twarde ciasto, rozwałkować. Potem wyciąć kwadraty, a w środek kwadratu włożyć migdał i karteczkę z sentencją. Rogi zlepić u góry. Piec dwadzieścia minut w blasze wysmarowanej olejem, na złoty kolor, w temperaturze około dwustu stopni Celsjusza. Podawać na zimno. Najlepiej po kaczce (po pekińsku). (…) Najpierw występowałom jako ciekawostka w restauracjach i barach. Teraz jestem wszędzie, zatrułom cały świat. Jestem bardzo toksyczne oraz zjadliwe. Przenoszę się kropelkowo, płciowo, w rozmowie, w transfuzji, na spowiedzi – w każdy sposób, jak Duch Święty. Mądrość z mego środka objęła w posiadanie cały świat, jestem w powieściach typu broszurowe i okładka twarda, w przemówieniach polityków, w wystąpieniach przywódców religijnych. Właściwie to nie wiem, czy gdzieś mnie jeszcze nie ma. (…) Jestem bestsellerem, jak gówno zalałom cały świat. Słyszycie ten chlupot? To ja. Nowy potop. Nazywom się chińskie ciasteczko. Do usług.”

„Od czasów cesarza Kaliguli wprowadzanie konia na wysokie urzędy państwowe nie jest niczym nowym, choć do dziś budzi pewien niesmak. Oświadczenie ministra Nowaka, że prezydent jest zdrowy jak koń, ma w sobie coś z wywoływania freudowskiej sfery czynności pomyłkowych. Zapewne nie o zdrowie tu chodziło, lecz o obyczaje, które, z całym szacunkiem dla pięknego czworonoga, są iście końskie. Czy nie godne końskiego rechotu były przaśne dowcipy prezydenta o kaszalotach? Wykład z historii Polski o bigosowaniu mógł niejednemu koniowi postawić grzywę dęba, a nawet zapleść z przerażenia warkocze. Z iście ułańską fantazją prezydent rzucił się na krzesło, zostawiając w tyle panią premier kraju, który w końcu na stanie na baczność sobie zasłużył. Nie będzie nam Niemiec wygodnego fotela zajmował. Może obyczaj to na salonach nie propagowany, ale gdy ogier wpada do stajni, klacze muszą znać swoje miejsce. Ileż z końskiego polotu miało zwinięcie królowej Szwecji kieliszka do toastu. W końcu za to, co Szwedzi wyrabiali u nas przy potopie, miał prawo dać jejmości w twarz. Skradziony kieliszek to tylko mała ostroga w bok jaśnie oświeconej.”

„Następny potop będzie z papieru.”

„Nazwanie rzeczy i spraw ludzkich prowadzi do ich zrozumienia i osądu. Zwłaszcza po chaosie pojęć – poezja musi podjąć po ostatniej wojnie, po potopie kłamstw, trud odbudowy moralnej świata, przez odbudowę wartości słowa. Musimy na nowo oddzielić zło od dobra, światło od ciemności. (…) Słowo (…) musi powrócić do macierzystego portu – do znaczenia.”

„Uciekłem. Kanister z benzyną: chluśnięcie na płótno namiotu, błysk zapałki. Dwie żagwie nie mogą wysupłać się z płomieni. Dziki wrzask bólu…
Granat: wyszarpnięcie zawleczki, celny rzut, eksplozja. Strzępy w powietrzu…
Karabin maszynowy: zgranie szczerbinki z muszlą pośrodku namiotu, naciśnięcie spustu, ta-ta-tata-tatata!…
Potop.
Lawina kamieni, deszcz głazów, skał.
Trzęsienie ziemi.
Erupcja wulkanu dokładnie pod namiotem.
Koniec świata. Tak: koniec świata byłby najlepszy.”

„Każdy z was jest łodzią, w której
Może się z potopem mierzyć
Cało wyjść z burzowej chmury
Musi tylko w to uwierzyć”

„Najlepsza polityka to milczeć i umieć pływać. (…) Na przykład potop, który był, rzec można, wzorem konsekwentnej polityki. Ludzie zginęli, bo bluźnili. Ale przy tym zginęły wszystkie (prócz jednej pary) zwierzęta i ptaki, chociaż bynajmniej nie bluźniły. Wystarczyło, że świstały, beczały, miauczały, kwakały, szczekały, skrzeczały. I tego było za wiele – musiały utonąć. A milczące ryby nie wiedziały nawet o katastrofie. Czy ryba w ogóle może utonąć?”

„Dopóki będzie istniał Kościół katolicki w takiej formie, w jakiej istnieje, to nie, bo ta instytucja jest młyńskim kamieniem, który wisi u szyi społeczeństwa i ściąga go w otchłań. I żadne wspominanie wielkiego papieża Polaka nic tutaj nie pomoże. To jest taka sama prawdziwa wersja historii, jak Potop czy Ogniem i mieczem Sienkiewicza. To jest dokładnie to samo. Nie było cudu Częstochowy, nie było księdza Kordeckiego, to znaczy był, ale nie w tej roli, a mit staje się nagle prawdą historyczną. Kościół jest przede wszystkim zainteresowany swoim własnym losem i swoim własnym przetrwaniem, swoim własnym interesem. I zrobi wszystko, żeby zapewnić sobie przetrwanie. Kościół katolicki w ogóle nie jest instytucją religijną, to jest pewna opcja polityczna, rodzaj politycznej grupy interesu.”

„Kaczyński jest tchórzem. Jeździ z obstawą i nigdy nie miał do czynienia z ludem innym, niż smoleński. Nie rozumie Polski innej niż krzyżacką, średniowieczną. Nie myśli w perspektywie, bo nie ma dzieci, więc wszystko w myśl zasady po nas choćby potop… My nie schodzimy na peryferia, już tam jesteśmy. Polska będzie krajem coraz bardziej kuriozalnym, zabory tak się zaczęły.”