Cytaty na temat popis (27 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Czasem wątpię w to, że możemy mieć wszystko.
Mamy miłość, ale nienawiść zawsze trzyma ja za rękę.
Mamy siebie, ale nie wiem czy mamy coś więcej.
Kilka tematów do rozmowy, czas do spotkań,
Mamy zazdrość, która pożera nas od środka.
Mamy stres, ból do siebie w sercach głęboko skryty,
Mamy marzenia – to największe do popisu pole.
Czasem się modlę, by ten kolejny dzień nie był końcem,
Ale pamiętam, że następnego dnia też wstaje słońce.
Wątpię w ciebie, czasem już myślę że odejdziesz,
Że nie wytrzymasz mnie za to, kim jestem.
Ja nie potrafię zmienić swoich myśli w moment,
Ja nie potrafię więcej.
Uwierz, że to, co robię jest wszystkim co potrafię,
Gdybym mógł dać więcej – dałbym. Bądź pewna.
Czasem mam wrażenie, że zostanę sam bez ciebie,
Że nie zniesiesz tego, co potrafię zrobić w nerwach,
Ale pamiętam że nosisz przebaczenie.”

Diox (1985)

Wątpię

O miłości , O bólu , O nienawiści , O zazdrości

„Jimmy kojarzy mi się z akrobatą na trapezie. Zniekształca i wydłuża nuty, a potem gra potężne riffy, które stanowiły o sile Led Zeppelin. Dla mnie Jimmy jest bardziej częścią grupy niż solistą, chociaż jego specjalnością było przerywanie utworów, żeby wykonywać różne brawurowe kawałki. Ale w tych popisach nie było wielkiej spontaniczności, były one bez wątpienia dojrzale przemyślane.”

Jeff Beck (1944) angielski gitarzysta rockowy

Źródło: wywiad dla „Le Nouvel Observateur”, 7 czerwca 2010.

O grach , O sile

„Od dziecka pchałam się na scenę. Jeszcze nie chodziłam do przedszkola, a już terroryzowałam rodzinę moimi popisami wokalnymi.”

Anna Wyszkoni (1980) wokalistka polska zespołu ''Łzy''

Źródło: Beata Biały, Anna Wyszkoni. Krzywda dzieci zawsze mnie porusza, „Tina” nr 19, 24 sierpnia 201, s. 17.

O dzieciach , O rodzinie , O krzywdzie

„Architektura weneckiego kościoła Świętego Marka dorównuje w swej głupocie wszystkiemu, czego uczono i dopuszczano się pewno w jego murach. Wszystkie te zabiegi o nadanie znaczenia kłamstwu wydają mi się żałosne, a popisy, które imponują dzieciom i ludziom żądnym wrażeń zmysłowych, zdają mi się – także wówczas, gdy zastanawiam się nad nimi jako twórca, poeta – niesmaczne i mało ważne.”

Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832) niemiecki poeta

O religii
Źródło: Karlheinz Deschner, I znowu zapiał kur – Krytyczna historia Kościoła, Gdynia 1996; t. 2, s. 306–308.

O dzieciach , O kłamstwie , O głupocie , O historii

„Ośmieszanie cnoty w popisie głupoty.”

Antoni Regulski

O głupocie

„'Tomasz Wypych:' O czym chce Pan powiedzieć w swoim spektaklu?
'Kazimierz Dejmek:' Ja? Wszystko powiedział przecież autor. Nigdy nie uważałem, że dzieło może być pretekstem do interpretacyjno-inscenizacyjnych popisów reżysera. Podstawą europejskiego teatru jest utwór, który należy urzeczywistnić na scenie w stosownej interpretacji i formie.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

„O, bramy warszawskie! Cóż mogę wam teraz poświęcić, ja, szukający ledwie uchwytnych cieniów kronikarz? Garść chaotycznych wspomnień. Nie z mego ołówka spłynąć mogą poważne, czcigodne o was rozprawy. Wiem tylko, że w waszym chłodnym półmroku, wśród waszych śmiesznych i pretensjonalnych sztukaterii i pseudorenesansowych gzymsów odnajdywaliśmy nasze Dzikie Pola. My, chłopcy z pięter, nasze pierwsze siniaki i pierwszą krew z nosa, pierwszy hazard i zapamiętanie w grze w chowanego, w czarnego luda, w siódemkę. Później odnajdywaliśmy na waszych ścianach pierwszy gryzący humor nieprzyzwoitych napisów, jeszcze później szukaliśmy pierwszej wiedzy o dorosłym życiu w ciemnościach waszych kątów, za żelaznymi, dębowymi lub szklanymi drzwiami, poznając tam pierwszy zawrót głowy po pierwszym papierosie, pierwsze starannie skrywane obrzydzenie po pierwszym hauście wódki, pierwszą słodycz po pierwszym pocałunku. Jeszcze później byłyście świadkami, o, bramy warszawskie! naszych westchnień i wyznań, naszych werterowskich rozpaczy i zaklęć, jakich pełne były długie, nocne rozmowy po powrocie z kina czy z wieczorynki, gdy ręka długo spoczywała na dzwonku, nie naciskając go w obawie przed przedwczesną interwencją stróża — tego rozespanego Neptuna bram warszawskich, wynurzającego się z ciemnego niebytu w zbroi z kożucha. Nie zawsze też byłyście sceną lekkoskrzydłych fars wielkomiejskich i beztroskich popisów farmazonów, sprzedających w waszym cieniu sztuczne brylanty naiwnym wieśniakom. Zdarzyło się wam osłonić swoim mrokiem niejedną tragedię, niejeden błysk noża gasł w waszych odmętach, niejeden straszliwy krzyk odbił się w was echem, zagłuszając chlust kwasu solnego wyżerającego oczy niewiernego kochanka, niejeden cichy jęk osuwającej się ofiary rozległ się wraz z brzękiem spadającej na wasz bruk flaszki po octowej esencji. Aż nadszedł czas, gdy stałyście się ostatnim schronieniem w walce ulicznej, kiedy płytki wasz tunelik stanowił nieraz błogosławieństwo dla kluczącego i uciekającego przed tępą przemocą goniących zbirów. I jak wszystko w tym dziwnym mieście, tak wy, bramy warszawskie, wkroczyłyście wprost z śmieszności i nędz, w najszczytniejsze bohaterstwo bez póz, koturnów i wzniosłych słów, raczej z lekko wulgarnym krzykiem, tak jak to się czyni w Warszawie.”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O miłości , O grach , O kochankach , O wiedzę

„Dowcip i intelekt są czasami męczące; to powszechnie spotykane, niewiele znaczące popisy geniuszu.”

Michael Cunningham książka Godziny

Postać: Clarissa Vaughan
Godziny

„To jedna z kilku najlepiej napisanych, najmądrzejszych i najatrakcyjniejszych sztuk minionego stulecia. Daje szansę na poważną (choć i wesołą) rozmowę o współczesności, daje szansę na popis aktorski.”

Mikołaj Grabowski (1946) polski reżyser i aktor, pedagog

o Kto się boi Wirginii Woolf?.
Źródło: „Gazeta w Katowicach”, 22 marca 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/mgrabowski2.htm

„Dobrze jest robić różne rzeczy. Niemniej kiedy nagrywam własne płyty, mam większe pole do popisu, mam więcej przestrzeni, mogę eksperymentować tak jak chcę i robić co chcę. Natomiast w przypadku muzyki filmowej trzeba trzymać się określonej linii. Ale mimo wszystko nie chciałabym wybierać, ani porównywać tych dwóch rzeczy. Przy każdej z nich mam sporo zabawy. Dobrze jest spotykać coraz to nowych ludzi i rozwijać się.”

Anja Garbarek (1970) piosenkarka norweska

Źródło: Basia Bardadyn, Nie umiem udawać. Rozmowa z Anją Garbarek, autorką muzyki do najnowszego filmu Luca Bessona, 13 marca 2006 http://archiwum.stopklatka.pl/news/nie-umiem-udawac-rozmowa-z-anja-garbarek-autorka-muzyki-do-najnowszego-filmu-luca-bessona-150417

O ludziach

„Dziennikarz: Dlaczego studiujesz pedagogikę? Lubisz dzieci? A może chciałbyś współpracować z trudną młodzieżą?
Łukasz Kadziewicz: Sam jestem trudną młodzieżą, więc będę miał pole do popisu.”

Łukasz Kadziewicz (1980) siatkarz polski

O dzieciach , O młodzieży

„W teatrze zarówno reżyser, jak i widz mają większe pole do popisu, więcej pozostawia się wyobraźni; jesteśmy tu niejako ograniczeni miejscem (nie mamy do dyspozycji szerokich panoramicznych ujęć i zmieniających się scenerii, krajobrazów, które w kinie można mnożyć w nieskończoność). Więcej umiejętności mogą też pokazać aktorzy. Dochodzi do ciekawych interakcji między nimi a publicznością. W teatrze emocje są bardziej skonsolidowane, w kinie przepływają zbyt swobodnie. Co jeszcze? Kinu brakuje też kameralności teatru. Przez to, że w kinie nie ma miejsca na grę wyobraźni, brakuje mu magii.”

Petr Zelenka (1967) reżyser i scenarzysta czeski

Źródło: Wywiad, 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691

„Był otwarty, zrelaksowany. Poprzedni dzień spędził z żoną. Jest to jakaś forma męskiego popisu przed Izabelą.”

Włodzimierz Szaranowicz (1949) polski dziennikarz sportowy

Mucho Adam.
Skoki narciarskie, Planica 2003

„Znam księdza, który jeszcze za PRL-u przygotowywał młodą kobietę do chrztu. Kiedyś zapytał ją, jak to się stało, że uwierzyła w Jezusa. – Przeczytałam „Opowieści biblijne” Kosidowskiego i to jakoś tak na mnie podziałało – powiedziała. Gdybyż władza ludowa wiedziała, jak poskutkuje propagowana przez nią książka! Ona miała właśnie wykoślawić Słowo Boże. Miała zamieszać w głowach, narobić wątpliwości i skłonić do odejścia od wiary. Ponieważ zdobycie prawdziwej Biblii było wtedy prawie niemożliwe, Kosidowski miał pole do popisu. A jednak zawarte tam słowo Boże, choć fragmentaryczne i podane w sosie fałszywych interpretacji, okazało się skuteczne.”

Franciszek Kucharczak (1962) polski dziennikarz

o Zenonie Kosidowskim.

O miłości , O kobietach , O Bogu , O książkach

„Taka szokująca rola stanowi zawsze dla aktora wyzwanie i daje pole do popisu! Zwłaszcza jeśli jest dobrze napisana, jak w przypadku Anki z serialu Na Wspólnej.”

Kinga Ilgner (1975) polska aktorka

Źródło: Jolanta Majewska, Kinga Ilgner: Lubię różnorodność, teletydzien.pl, 15 czerwca 2012 http://www.teletydzien.pl/gwiazdy/news-kingla-ilgner-lubie-roznorodnosc,nId,612824

„Dramaturg żyjący może być człowiekiem o zgasłym już talencie, a dramaturg, który zmarł, może imponować żywotnością. Wszystko zależy od podejścia. Dramaturg uświadamiający sobie, że musi przesiąknąć tym, co wykracza poza jego punkt widzenia, ma ogromne pole do popisu.”

Peter Brook (1925) brytyjski reżyser

Źródło: „Guardian Newspapers Limited”, 8 czerwca 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wielokulturowosc.htm

„Calderon daje aktorom niesłychane pole do popisu w tym zakresie, dotąd rzadko wykorzystywane. Doskonale oddał to jedynie wasz Grotowski, którego w Calderonie zafascynowała właśnie ta siła ciała. Muszę tu dodać, że teatr Grotowskiego wywarł na mnie olbrzymie wrażenie, w walnym stopniu przyczyniając się do powstania mej książki.”

Antonio Regalado (1932–2012)

Źródło: Wojciech Stańczyk, Nie doić Szekspira http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=61157, „Przekrój”, nr 28/2611, 9 lipca 1995, s. 28–29.

O książkach , O wrażeniach , O sile

„Trudno jednak nie zauważyć, że literatura starszego pokolenia coraz mocniej szeleści papierem, coraz bardziej zdaje się być efektem erudycyjnych popisów i konceptualnych gier, coraz mniej natomiast przekonuje do siebie głoszonym przesłaniem i siłą języka.”

Rafał Grupiński (1952) polski polityk

Źródło: „Czas Kultury”, nr 1/1994(49), Poznań, 1994 r.

O grach , O literaturze , O sile , O czasie

„Miałam na początku takie szczęście lub nieszczęście, że w większości filmów byłam obsadzana w rolach księżniczek. No i jak to księżniczki – są to zazwyczaj cukierkowe postacie, których zadaniem jest oczarować widza swoją urodą i delikatnością. Zatem rola o niewielkim zakresie warsztatu aktorskiego. Ale po 2–3 latach grania w dubbingu zaczęto mi dawać postacie charakterystyczne. Jedna z takich moich ulubionych postaci to Helga z serialu Hej, Arnold! emitowanym przez Canal Plus. Grałam tam kilkunastoletnią dziewczynkę o bardzo chrapliwym głosie, bardzo krzykliwą, taką małą złośnicę. Przyznam się, że jest to jedna z takich postaci, która dała mi pole do aktorskiego popisu. Helga to bardzo barwna postać o różnych odcieniach: raz wścieka się i piekli, a innym razem jest słodka jak miód, raz nienawidzi i robi przykrość każdej napotkanej osobie a raz jest aniołem zakochanym w swym koledze z klasy. Taka rola to naprawdę sama przyjemność i satysfakcja.”

Olga Bończyk (1968) polska aktorka i wokalistka

Źródło: Wywiad, wrzesień 2005 http://www.dubbing.pl/wywiady/bonczykolga/

O nieszczęściu , O szczęściu , O przyjemności , O aniołach

„Melpomena to trup, ale stypie nie braknie zadęcia:
jest i jesiotr w bufecie, i szampan, i góry kawioru.
Baletnica z Bizeta mignęła muletą do zdjęcia…
Niepotrzebne są tutaj krzykliwe popisy aktorów.”

Aleksiej Purin (1955)

Źródło: W teatrze, „Dekada Literacka” 1999, nr 9/10 (155/156), tłum. Tadeusz Lubelski

„Mam to szczęście, że rano, gdy wychodzę z psem, rozmawiam z menelemi, a wieczorem w balowej suki obserwuję jakąś uroczystość. Ten dualizm, który jest we mnie od dziecka, powoduje ferment i daje pole do popisu pisarzowi.”

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 8 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/joannasz.htm

O szczęściu , O dzieciach

„Ciągle trudno określić, komu poza Unią Wolności odbiera głosy Platforma Obywatelska. Ugrupowanie nowe, programowo nieokreślone, udające, że nie jest partią polityczną i celowo unikające zabierania głosu we wszystkich ważnych kwestiach społecznych, ekonomicznych i politycznych – lecz za to dające popisy hipokryzji i cynizmu, dość skutecznie żerujące na znanych fobiach, ignorancji i naiwnej wierze ludzi zniechęconych do polityki. Liderzy PO już zaczynają napotykać trudności z przekonaniem wyborców do szczerości intencji swych polityków – dobrze przecież znanych, i to nie zawsze z najlepszej strony. Teraz owi politycy nagle zapewniają, że stali się inni, uczciwsi, bardziej autentyczni i bardziej prawdomówni niż wszyscy pozostali. Przy okazji nasuwa się pytanie, jak to możliwe, by ktoś z takim życiorysem jak Andrzej Olechowski – płytki intelektualnie i pod wieloma względami po prostu niewiarygodny – mógł zdobyć kilka milionów głosów w wyborach prezydenckich. PO najprawdopodobniej skończy tak jak wszystkie ruchy, które spaja jedynie cynizm, hipokryzja i konformizm. Ciekawe tylko, czy nastąpi to jeszcze przed wyborami, czy zaraz po.”

Stefan Niesiołowski (1944) polityk polski, biolog

Źródło: Rozbijacze na prawicy, „Gazeta Wyborcza” nr 168, 20 lipca 2001

O ludziach , O wierze , O wolności , Pytanie

„Każda książka jest zawsze tylko książką; (…) wszystkie słowa są zawsze tylko słowami, nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują opisać.”

Edward Stachura książka Fabula rasa

Fabula rasa (1979)

O książkach

„Symultaniczna akcja to pole do popisu dla reżysera, można się wtedy pobawić konwencją.”

Artur Barciś (1956) polski aktor

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 29 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/arturba.htm

„Abp Tadeusz Gocłowski wspierał całym sercem pomorską PO, a w czasie rozmów nad powołaniem rządu POPiS-u, o czym zaświadczał Kazimierz Marcinkiewicz, wręcz naciskał na polityków Prawa i Sprawiedliwości, by ci ustępowali jego ulubionej partii. Nie inaczej było w Krakowie, gdzie kard. Stanisław Dziwisz organizował rekolekcje tylko dla polityków PO, przyjmował – przeważnie krótko przez wyborami – kandydatów tej partii i sympatycznie się o nich wyrażał (…) W Warszawie np., choć kardynał Kazimierz Nycz unikał jasnych, publicznych deklaracji politycznych, to już w czasie spotkań z księżmi nie ukrywał swoich sympatii i sugerował, która z partii jest bliższa jego sercu. Nie inaczej można było zinterpretować kazania Prymasa Polski abp. Józefa Kowalczyka, który niekiedy zupełnie wprost wspierał partię rządzącą i krytykował Prawo i Sprawiedliwość.”

Tomasz Terlikowski (1974) polski dziennikarz i publicysta

Źródło: Klęska ugodowców, „Gazeta Polska”, 22 lutego 2012.

O sprawiedliwości , O czasie , Serce

„Ja? Wszystko powiedział przecież autor. Nigdy nie uważałem, że dzieło może być pretekstem do interpretacyjno-inscenizacyjnych popisów reżysera. Podstawą europejskiego teatru jest utwór, który należy urzeczywistnić na scenie w stosownej interpretacji i formie.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

w odpowiedzi na pytanie „O czym chce pan powiedzieć w swoim spektaklu?”.
Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

„Weszło w obyczaj, z duchem z zbrojnego powstania niezgodny, urzędowanie. Ledwo nie kto w Boga wierzył, chciał urzędować w Warszawie – urzędować koniecznie i świetnie. To trwało aż do ostatka. Familiami, prowincjami, grupami rzucano się tedy do urzędów, jakby naród dlatego tylko powstał, ażeby pewnym osobom i zbiorom osób w nagrodę dawnych zasług, nabytych reputacyj, przecierpianych pod moskiewskim uciskiem prześladowań do tego niewczesnego popisu otworzyć pole. Ten siedział lat parę w więzieniu – a więc zrobić go ministrem! Ów pod przeszłym rządem otrzymał niezasłużoną dymisję z rządu, z sejmu lub z rady obywatelskiej – a więc zrobić go przynajmniej zastępcą ministra! Innego wielki książę skrzywdził osobiście – a więc zrobić go zastępcą radcy stanu! Bez względu na szczególność fachu, na specjalność zatrudnienia, szlachta wprost od pługa chwytała podczas wojny posady główne (…).”

Maurycy Mochnacki książka Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831

o rządach powstańczej dyktatury generała Józefa Chłopickiego.
Źródło: Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831, Berlin-Poznań 1863, s. 12–13.

O Bogu , O wojnie