Cytaty na temat kwiecie (30 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kobieto, królowo, szatanie, aniele,
Motylu, głazie, kwiecie,
Duchu z niebios w ludzkim ciele,
Nie ze świata, a na świecie
Niepoznana, niepojęta,
Odmienna i jednakowa,
I słaba i nieugięta,
Niewolnica i królowa”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

O kobietach , O aniołach

„Odejść w kwiecie wieku to nie takie złe wyjście. Jak Cobain, James Dean, Hendrix? Wszyscy są legendami. Wiecznie młodzi i piękni.”

Kurt Cobain (1967–1994) amerykański muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta

O odejściu , O wieku

„Gdy chłopiec ma lat dwanaście, raduje mnie,
A kiedy w trzynasty rok życia wkracza, wabi mnie jeszcze bardziej.
Lecz w wieku lat czternastu słodszym jest kwieciem miłości,
Piętnaście zaczynając, rozkoszniej się kochać daje.
Szesnastoletni dla bogów są wszystkich przeznaczeni,
Zaś siedemnastoletnich nie szukam, należą do Zeusa.
Gdy jeszcze starsi cię nęcą, już grą to być przestaje,
Ty bowiem czekasz, by on ci odparł.”

Straton z Sardes

Źródło: epigramat, Antologia Palatyńska

O Bogu , O czekaniu , O wieku , Kochać się

„Piosenki, piosenki,
Skąd wy się bierzecie?
Czy tak wyrastacie
Jako polne kwiecie?”

Maria Konopnicka (1842–1910) polska pisarka, nowelistka, pisarka literatury dziecięcej, tłumaczka, publicystka i krytyk, działaczka niep…

Źródło: Skąd się biorą piosenki

„Spodziewamy się, że znajdą się dziewczęta, które z miłości ku Bogu nie zawahają się dzielić z nami trud i czuwania nocne, nie będą się lękać wyziewów zarazy i ofiary z życia w kwiecie wieku.”

Maria Luiza Merkert (1817–1872) niemiecka zakonnica

zalecenia dla kandydatek na siostry elżbietanki.
Źródło: s. M. Margarita Gabriela Cebula CSSE – Czcigodna Służebnica Boża Maria Merkert. Wydawnictwo Świętego Krzyża. Nysa. 2006. ISBN 83-904652-2-1, s. 15.

O Bogu , O siostrze , O wieku

„Panuje zaś zgoda, że pisząc o życiu kobiety, możemy zrzec się wymogu akcji i zastąpić ją miłością. Miłość, jak powiedział poeta, jest całym istnieniem kobiety. A jeśli choć rzucimy okiem na piszącą u stołu Orlandę, przyznamy, że nigdy nie było kobiety godniejszej tego powołania. Będąc kobietą, i to kobietą piękną, a na dokładkę w kwiecie wieku, niechybnie wkrótce zarzuci te pozory pisania i myślenia, a zacznie myśleć przynajmniej o gajowym”

Virginia Woolf (1882–1941) angielska pisarka

dopóki myśli o mężczyźnie, nikt nie ma kobiecie za złe myślenia
Orlando: biografia (1928)

O miłości , O kobietach , O myślach , O wieku

„Czyż mam umierać w kwiecie lat, ja, najpiękniejsza z lalek?!
– Czyż po to tak dbałam o siebie, by zginąć w czterech ścianach mego pokoju?!”

E.T.A. Hoffmann książka Dziadek do Orzechów

Postacie: Lalki Eliza i Gertruda.
Dziadek do Orzechów

O pokoju

„O pokoro, piękny kwiecie, widzę, jak mało dusz cię posiada – czy dlatego, żeś taka piękna, a zarazem trudna, aby cię zdobyć? O tak, i jedno, i drugie. Sam Bóg w niej znajduje upodobanie. Nad duszą pokorną są uchylone upusty niebieskie i spływa na nią łask morze. O, jak piękna dusza pokorna; z jej serca wznosi się jak z kadzielnicy woń wszelka i nader miła, i przebija obłoki, i dosięga Boga samego, i napełnia radością Jego Najświętsze Serce.”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 1306, s. 372.

O Bogu , O duszy , O morzu , Serce

„Adams otworzył drzwi i wszedł, nadal nie wierząc własnym oczom. Znalazł się w ogrodzie, ale niezwyczajnym. Ciekły w nim liczne strumienie. Jednak nie tworzyły błota, klucząc pośród równej, choć niestrzyżonej murawy, lecz ich dno zaścielał biały piasek lub drobne kamyki przypominające perły. Rosły tu przeróżne kwiaty, ale jakby zakomponowane: te wyżej, te pośrodku, te na samym dole. Roślinność formowała zielony dach nad głową, choć niewyraźnie zarysowany, bo wszystko ginęło w przyjemnej mgle. Było ciepło, lecz nie duszno jak w szklarniach. Adams podziwiał kompozycję kolorów kwiecia. To nie mogło być przypadkowe.
Nagle kwiaty zaczęły śpiewać. Wysokimi trelami, niemal umykającymi możliwościom ucha. Adams uważnie przyjrzał się kielichowi jednego z nich. Łatwo zrozumieć, dlaczego kwiat potrafił śpiewać: zmienione płatki formowały kanał dźwiękowy i zgrabną komorę rezonansową. Z pewnością ogrzane powietrze, unosząc się tędy, wydawało takie dźwięki.”

Marek S. Huberath książka Miasta pod Skałą

Źródło: Miasta pod Skałą

O śpiewie , O Kwiatach

„Dzieła Chopina to ukryte wśród kwiecia armaty.”

Robert Schumann (1810–1856) kompozytor niemiecki

„Odejść w kwiecie wieku to nie takie złe wyjście. Jak Cobain, James Dean, Hendrix? Wszyscy są legendami. Wiecznie młodzi i piękni.”

James Dean (1931–1955) aktor amerykański

Postać: Brian Kinney w serialu Queer as Folk

O odejściu , O wieku

„Wy, ludzie złą cywilizacją zepsuci, przywykliście w każdym kwiecie wprzód niż zapachu i barwy szukać robaczka, co go toczy; z pyłków kielicha często tworzycie sobie potwory.”

Józef Ignacy Kraszewski (1812–1887) pisarz polski

Jaryna

O ludziach

„Uśmiech twój był kwieciem twych własnych łąk, mowa twoja była szumem twych własnych świerków, ale serce twoje było kobietą, znaną nam wszystkim.”

Rabindranath Tagore (1861–1941) poeta i prozaik indyjski

Źródło: Zbłąkane ptaki

O kobietach , O uśmiechu , O ptakach , Serce

„Odejść w kwiecie wieku to nie takie złe wyjście. Jak Cobain, James Dean, Hendrix? Wszyscy są legendami. Wiecznie młodzi i piękni.”

Jimi Hendrix (1942–1970) brytyjski muzyk rockowy, gitarzysta

Postać: Brian Kinney w serialu Queer as Folk
O Jimim Hendriksie

O odejściu , O wieku

„Oddalające szkło obiektywu
zachodziło mgiełką, w zaułkach jak stare przekupki
terkotały walce rdzewiejących puszek
na obrotowych osiach: bądź pozdrowiony klejnocie, klejnocie,
w kwiecie lotosu, lotosu
lub też cokolwiek innego. Inskrypcje na skałach mówiły
o świętych pismach
i czasie, dłucie, wiedzionym pewną ręką, oddanym
na usługi niepewnej wieczności.”

Kamila Pawluś (1979) poetka i tłumaczka polska

Źródło: Walce rdzewiejących puszek

O czasie , O walce

„JAK alabastrowe etui przepiękne
Niczym kasji kwiecie, tak kruche me serce
Misternie rzeźbione i snami owiane
Myśli ma subtelne, wyrafinowane.

W nim ukryte skarby zapachów korzenia
Obfity miks namiętności i wspomnienia
cynamon, sandału, goździków wonności
Pieśni i smutku i życia i miłości.”

Sarojini Naidu (1879–1949)

Źródło: Alabaster http://www.poemhunter.com/poem/alabaster/

O myślach , O snach , O myśleniu , Serce

„O Radości, iskro bogów,
kwiecie elizejskich cór,
święta, na twym świętym progu
staje nasz natchniony chór.”

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905–1953) polski poeta

Kronika olsztyńska (1950)
Źródło: Do Radości (fragment); Dzieła t. V Przekłady, 1979, s. 331.

O Bogu

„Nie dojrzy pszczółka wśród kwiecia pyłu, czy nie zapyli ją bączek od tyłu.”

Stefan Pacek (1938)

„Kędy szeleszcze
Lipa w kwiecie,
Gdzie z miłym swym siedziałam wraz,
Miejsce to jeszcze odnajdziecie,
Bo zmięte kwiaty pomną nas.
Z lasku płynął słodki śpiew
Tandaradei!”

Walther von der Vogelweide (1170–1230) minnesänger i poeta niemiecki

Under der linden an der heide,
dâ unser zweier bette was,
Dâ mugt ir vinden schône beide
gebrochen bluomen unde gras
Vor dem walde in einem tal,
tandaradei! (staroniem.)
Źródło: Tandaradei!, tłum. Leopold Staff

O Kwiatach

„Rzekłem do drzewa migdałowca: „Siostro, powiadaj mi o Bogu”. I migdałowiec pokrył się kwieciem.”

Nikos Kazandzakis (1883–1957)

Źródło: Biedaczyna z Asyżu

O Bogu , O siostrze

„Młodości piękna pora nie przywróci
I nie przybieży czas niegdyś stracony
Ileż to rzeczy w młodości się ceni,
Jak wiele piękna jest w kwiecie wiosennym!”

Wawrzyniec Wspaniały (1449–1492)

Cytaty z poezji
Źródło: Canzoni a ballo, II, przeł. Agnieszka Dębska

O czasie , Pora roku

„Zobaczyć świat w ziarenku piasku,
Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.
W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar,
W godzinie – nieskończoność czasu.”

William Blake (1757–1827) angielski poeta, pisarz i malarz

To see a World in a Grain of Sand
And A Heaven in a Wild Flower,
Hold Infinity in the palm of your hand
And Eternity in an Hour. (ang.)
Wróżby niewinności

O świecie , O czasie

„Księżyc idzie wraz z nami, wielki, okrągły, czysty. Na uśpionych już łąkach czernieją niewyraźnie jakieś zbłąkane kozy między krzakami jeżyn… Ktoś się ukrywa chyłkiem, gdy przechodzimy…. Ponad płotem ogromny migdałowiec, śnieżny od kwiecia i miesiąca, ze zwichrzonym białym obłokiem u wierzchołka, chroni skutą gwiazdami marcowymi drogę…”

Juan Ramón Jiménez książka Srebrzynek i ja

Źródło: Srebrzynek i ja, tłum. Janusz Strasburger

„Wychowałam się na Gombrowiczu, nie na Sienkiewiczu. Ludziom o światopoglądzie zbliżonym do mojego jest chyba trudniej radzić sobie z takimi zbiorowymi emocjami. U mnie – niemal automatycznie – włącza się mechanizm samokontroli: żeby nie popaść w zbytnią patetyzację uczuć. A jednak… Jeszcze kilka dni temu nie przyszłoby mi do głowy, że uronię łzę po prezydencie Lechu Kaczyńskim, a teraz muszę przyznać, że kilka razy oczy mi się zaszkliły. To jest normalny ludzki odruch, bo wiemy, że życie tych, którzy zginęli, zostało nagle przerwane. Chyba wszyscy stracili kogoś bliskiego, więc to też jest odruch zwykłej ludzkiej solidarności w bólu. Poza tym działa wyobraźnia: to straszny zbieg okoliczności, że w tym samolocie było wielu ludzi w kwiecie swojej działalności, niektórych nawet znałam osobiście i darzyłam szczerym szacunkiem.”

Magdalena Łazarkiewicz (1954) polska reżyserka, scenarzystka

o katastrofie w Smoleńsku.
Źródło: „Krytyka Polityczna”, 17 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20622

O życiu , O ludziach , O emocjach , O czytaniu

„Że Bóg mnie kocha, mówiły mi bez słów stworzenia wszelkie, z którymi się zapoznawałam. Wschodzące czy gasnące zorze złociste, chmurne, pełne tajemniczych mroków, czy gwiaździste noce, szeptały do duszy, że jestem kochaną przez Boga, który dla mnie gasi i zapala słońce… Lekki, kojący wietrzyk, czy groźna zawierucha, pełna grzmotów i błyskawic mówiły mi o tym zarówno, że Bóg czuwa nade mną, że mnie kocha. O, ta mowa przyrody, barwnego kwiecia i rozśpiewanych ptasząt, to nie było tylko marzenie, to był głos, który pouczał, że tam, gdzie kończy się jej działanie, gdzie nawet myśl ludzka nie dosięgnie, ale jak strudzona ptaszyna zwraca ku dostępnym dla niej gniazdom – że tam żyje Bóg – który nazywa się Miłością.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 29.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 290–291.

O Bogu , O duszy , O myślach , O siostrze

„Wiosna długo nie nadchodziła. (…) Na Wielkanoc leżał śnieg. I nagle na drugi dzień świąt powiał ciepły wiatr, nadciągnęły chmury i przez trzy dni i trzy noce lał rzęsisty i ciepły deszcz. We czwartek wiatr ucichł i nastała gęsta, szara mgła, jakby kryjąc tajemnicę dokonujących się w przyrodzie przemian. W tej mgle popłynęły wody, kry lodowe zatrzeszczały i drgnęły, szybciej ruszyły mętne spienione strugi i w samą Przewodnią Niedzielę przed wieczorem mgła się rozpełzła, chmury rozbiegły się, przybierając kształt baranków, niebo się przetarło i nastała prawdziwa wiosna. Rankiem mocne słońce pożarło cienką warstwę lodu, która przez noc ścięła wody, i całe rozgrzane powietrze zadrgało od napełniających je oparów zmartwychwstałej ziemi. Zazieleniła się zeszłoroczna i nowa, strzelająca igiełkami z ziemi trawa, napęczniały pączki kaliny, porzeczek i lepkiej, pełnej pieniących się soków brzozy. Na osypanej złocistym kwieciem łozinie zahuczała wysłana na zwiady, znużona lotem pszczoła. Zaniosły się od śpiewu niewidzialne skowronki nad aksamitem ozimin i nad zmarzniętym ścierniskiem; zapłakały czajki nad bagnami i nad zalanymi burą, nieskoro spływającą wodą niżami, a wysoko przeciągnęły z głośnym klangorem klucze żurawi i gęgające stada dzikich gęsi. Zaryczało wyliniałe nierówno bydło na wygonach, krzywonogie jagnięta poczęły wyskakiwać dokoła tracących wełnę, beczących matek. Po niezupełnie jeszcze suchych, pokrytych śladami stóp ludzkich ścieżkach rozbiegły się lekkonogie dzieci; nad stawem zaterkotały wesoło głosy bab niosących płótno, a po podwórzach zastukały topory chłopów szukających sochy i brony. Przyszła prawdziwa wiosna.”

Lew Tołstoj książka Anna Karenina

Źródło: Anna Karenina, t. 1, rozdz. XII, tłum. Kazimiera Iłłakowiczówna

O dzieciach , O tajemnicy , O wiośnie , O matce

„Miłość jest to barwa na aksamitnym kwiecie. Patrz i używaj z daleka. Gdy go ściśniesz w palcach, zostanie plama i cały wdzięk przepadnie.”

Joseph Conrad (1857–1924) pisarz angielski polskiego pochodzenia

Źródło: Zofia Reutt-Witkowska, Studja nad utworami dramatycznemi Korzeniowskiego, tom 3, Nakł. Gebethnera i Wolffa, s. 89.

O miłości

„Miłość jest jak róża: wszyscy skupiają się na jej kwiecie, ale to kolczasta łodyga utrzymuje ją przy życiu.”

Richard Paul Evans (1962)

Szukając Noel (2011)

O miłości

„Och, na tym świecie śmierć wszystko zmiecie,
Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie.”

Antoni Malczewski książka Maria

Źródło: Maria (1825), I, wiersz 733–734

O śmierci

„Podobnie jak maki i mleczaje w kwiecie wieku ścięte są niemiłosierną kosą niemiłosiernego kosiarza, który ścina niemiłosiernie ich miłosierne główki, tak młody Reński podzielił los maku.”

Alfred Jarry Ubu Król

Ainsi que le coquelicot et le pissenlit à la fleur de leur âge sont fauchés par l'impitoyable faux de l'impitoyable faucheur... – ainsi le petit Rensky a fait le coquelicot.(fr.)
Źródło: Ubu Król czyli Polacy, Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, 1936, tłum. Tadeusz Żeleński (Boy)

O losie , O wieku