Cytaty na temat kierownik (46 cytatów)

„Jeśli będziesz przykładnie pracował osiem godzin dziennie, może ci się kiedyś uda zostać kierownikiem i pracować dwanaście.”

Robert Frost (1874–1963) poeta amerykański

„Przyszły badacz dzisiejszych w Polsce obyczajów zauważy, że jeśli stanowisko jest poważne, nazywa się ono po męsku. Jest lekarz i lekarka, ale tylko ordynator, ordynatorka nie istnieje, choćby była konkretnie kobietą. Jest pani prokurator, od biedy prokuratorka, ale nie ma szefowej prokuratury, tylko pani szef prokuratury, chociaż szefowa istnieje w języku polskim jak najbardziej, jako żona szefa lub kierowniczka kuchni. Nauczycielka tytułowana być może profesorką, ale kiedy ma nominację Rady Państwa na ten stopień, jest już pani profesor, staje się jako profesor samcem, i przykłady można mnożyć.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Doberman, zbiór reportaży Romanse, 1981

O kobietach

„W lecie 1942 roku czołówka nasza [2. Korpusu armii gen. Andersa znajdująca się wówczas w Iranie] została zaproszona do dania przedstawienia dla dworu szacha i jego gości. Byłem wówczas kierownikiem artystycznym czołówki i na tydzień przed przedstawieniem udałem się wraz z mjr. Naimskim, Michałem Tyszkiewiczem i reżyserem Wacławem Radulskim do jednego z pałaców szacha (jest tych pałaców pięć), gdzie we wspaniałych ogrodach oczekiwaliśmy przybycia szefa protokółu (…). I tu wydarzył się niespodziewany, ale śmieszny incydent. Szef protokółu doszedłszy do naszej grupy, zbliżył się do mnie i powiedział po polsku 'A… jak Argonauta… qui pro quo'. Sprawa wkrótce się wyjaśniła. Szef protokołu był przez trzy lata radcą ambasady perskiej w Warszawie i stale odwiedzał teatr Qui Pro Quo, i z miejsca mnie poznawszy, zaprezentował swoją znakomitą pamięć, cytując fragment mojego dialogu z Konradem Tomem.”

Ludwik Lawiński (1887–1971) polski aktor, recytator, reżyser, komik

Źródło: wspomnienia spisane w 1962, cyt. za: culture. pl http://www.culture.pl/baza-muzyka-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/ludwik-lawinski

O muzyce

„Dla zrozumienia dziejów powstania 18 stycznia 183031 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831–ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Joachim Lelewel (1786–1861) polski historyk i działacz polityczny

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Z zawodu jestem tokarzem ślusarzem i w pewnym momencie życia zaczęłam recytować. Pracowałam w zakładach Unitra-Unima, wytwarzających m. in. pompy próżniowe. I tam podeszła do mnie kiedyś kierowniczka prężnie działającego klubu przyzakładowego, pani Teresa. Wyznała mi, że ma problem, ponieważ żaden mężczyzna, którego prosi, nie chce powiedzieć okolicznościowego wiersza. Był to monolog Załuckiego opowiadający o jakiejś urzędniczce. Zgodziłam się. I za sprawą tego wiersza weszłam do konkursów recytatorskich.”

Elżbieta Okupska (1953) aktorka polska

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Katowice, 30 sierpnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/jztzs.htm

O problemach

„Trzeba zdać sobie sprawę z bezwzględności metod sowieckich i wyrafinowania i przebiegłości ich agentów. CK PPR i MBP ściśle współpracują ze sobą. Można nazwać MBP pięścią, a CK PPR uchem i okiem sowieckim. Na każdy departament MBP przydzielony jest jeden lub więcej sowietników. Są oni instruktorami, kierownikami i wywiadem swej centrali NKGB. Wszystkie ważniejsze rozpracowania, dane agenturalne, protokoły z posiedzeń partyjnych, artykuły skonfiskowanych gazet itp. są natychmiast tłumaczone i przesyłane do Moskwy. (…) Sowietnicy oficjalnie nie występują w rolach kierowniczych, ich rola właściwa jest nawet na terenie MBP dokładnie zakonspirowana.”

Wacław Alchimowicz (1914–1948) polski wojskowy, żołnierz Armii Krajowej

informacja od kpt.W. Alchimowicza – ujawnienie roli „sowietników” tj. doradców radzieckich we wszystkich resortach i w MBP.
Źródło: Wiesław Jan Wysocki, Rotmistrz Pilecki, Warszawa 1994, s. 134.

„Narodowym socjalistom udało się całkowicie wyeliminować motyw zysku z zarządzania biznesem. W Niemczech nazistowskich już nie ma mowy o wolnym przedsiębiorstwie ani też nie istnieją przedsiębiorcy. Byli przedsiębiorcy zostali zredukowaniu do statusu Betriebsfuehrer (kierownika przedsiębiorstwa). Nie mogą swobodnie działać, muszą bezwarunkowo słuchać poleceń wydawanych przez Ministerstwo Gospodarki Rzeszy (Reichswirtschaftsministerium), jego urzędników okręgowych oraz rejonowych. Rząd Rzeszy nie tylko określa ceny oraz stopy procentowe, jakie należy płacić i jakich można żądać, wysokość płac i zarobków, ilość towarów jakie mają być wyprodukowane oraz metody stosowane w produkcji, lecz wyznacza każdemu kierownikowi przedsiębiorstwa określony dochód, praktycznie przekształcając go tym samym w płatnego pracownika państwowego. System taki, poza niektórymi stosowanymi terminami, nie ma nic wspólnego z kapitalizmem i gospodarką rynkową. Jest to po prostu socjalizm według niemieckiego wzorca, Zwangswirtschaft (gospodarka nakazowa). Różni się on od rosyjskiego wzoru socjalizmu – systemu otwartej nacjonalizacji wszystkich zakładów – jedynie w kwestiach technicznych.”

Ludwig von Mises (1881–1973) ekonomista austriacki

Źródło: Biurokracja, pierwsze wydanie 1944, tłumaczenie za wydaniem polskim Fijor Publishing 2005

O biznesie

„Mariusz Walter nadaje się na głównego konsultanta, jakiegoś szefa programowego i TV – jednym słowem nie kierownika pionu propagandy, lecz główną siłę koncepcyjno-fachową. Walter to najzdolniejszy w ogóle redaktor telewizyjny w Polsce, który przedstawia tow. Mieczysławowi Rakowskiemu i mnie sporo interesujących koncepcji ogólnopolitycznych i propagandowych.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

fragment listu polecającego Mariusza Waltera gen. Czesławowi Kiszczakowi z 1983.
Źródło: „Tajemnica” sukcesu TVN, wp.pl, 4 października 2011 http://wiadomosci.wp.pl/page,2,title,Tajemnica-sukcesu-TVN,wid,13860570,wiadomosc.html

O tajemnicy , O sile , O sukcesie

„Dla zrozumienia dziejów powstania 1830 i 1831 roku, dla wyjaśnienia genezy jego klęski i powodów zmarnowania tak olbrzymich szans i możliwości, konieczne jest podkreślenie faktu zasadniczego: wszyscy, a przynajmniej prawie wszyscy, późniejsi członkowie władz narodowych w czasie powstania listopadowego (z wyjątkiem chyba tylko Joachima Lelewela), kierownicy polityki wewnętrznej i zagranicznej powstania, wszyscy generałowie i większość wyższych oficerów armii polskiej w roku 1831 – ludzie, których takim zaufaniem obdarzyli organizatorzy spisku – w noc 29 listopada 1830 roku byli przerażeni i wstrząśnięci wybuchem walki, byli gotowi do najbardziej drastycznych posunięć, by ruch ten natychmiast i w zarodku stłumić, byli zdecydowani na podjęcie zaciętych walk ulicznych z patriotycznym tłumem pospólstwa, ze „zbuntowanymi” oddziałami wojskowymi, na kartaczowanie i szarże kawaleryjskie przeciwko ludności cywilnej, na artyleryjskie bombardowanie Warszawy – byle tylko o świcie 30 listopada przywrócić w stolicy sytuację z rana dnia 29 listopada.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Źródło: Jerzy Łojek, Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne. Instytut Wydawniczy Pax, wyd. 3, Warszawa 1986, ISBN 8321107761, s. 9.

O ludziach , O zaufaniu , O zrozumieniu , O czasie

„Szeroko używana przez komunistyczną propagandę teoria głosi, że Powstanie wywołała „reakcja polska” dla walki o zdobycie władzy. A przecież w Polsce Podziemnej (nazywanej w języku komunistycznym „reakcją”) działał od dawna prawowity aparat władzy, reprezentujący Rząd Polski i z jego ramienia nie tylko wskazujący społeczeństwu zasady postępowania pod okupacją, ale kierujący podziemnym szkolnictwem, sądownictwem, pomocą, społeczna, działalnością kulturalną i wielu innymi dziedzinami życia kraju. Delegatura Rządu – przekształcona później w Krajową Radę Ministrów – posiadała powszechny autorytet, wspierany przez Radę Jedności Narodowej, w której miały swych przedstawicieli wszystkie najważniejsze niepodległościowe ugrupowania polityczne. Terenowi kierownicy tych władz państwowych na równi z komendantami Okręgów AK ujawniali się wobec wkraczających wojsk sowieckich. Był to najlepszy dowód istnienia i działalności legalnej administracji państwowej. Polska Podziemna nie potrzebowała więc zdobywać władzy, gdyż ją od dawna sprawowała. To tylko Związek Sowiecki chciał Polsce narzucić samozwańcze władze z własnego doboru i nominacji.”

Tadeusz Żenczykowski (1907–1997) polski prawnik, działacz polityczny i publicysta

Źródło: Tadeusz Żenczykowski, Samotny bój Warszawy, Wydawnictwo Editions Spotkania, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin–Paryż 1990, s. 134.

O pomocy , O walce

„Najchętniej w ogóle bym o tym zapomniał. Kilka tygodni przed igrzyskami zniknęły sanki, które dostałem od związku. Pytam kierownika „Gdzie są”, a on „A co się pytasz?”. I tak bym na nich nie startował, bo miałem lepsze, prywatne, ale wiedziałem, że będą mnie z nich rozliczać. Przyjeżdżam do Innsbrucka, a tam na moich sankach startuje Anglik. Okazało się, że ktoś z naszej ekipy podprowadził te sanki i sprzedał za 300 dolarów. Jak można zrobić coś takiego zawodnikowi tuż przed ważnym startem?”

Edward Fender (1942) polski saneczkarz

o IO w Innsbrucku.

„Pojawienie się Milinkiewicza w poprzednich wyborach zrodziło u mnie myśl, że zaczyna się formowanie białoruskiej tożsamości. Był to już obraz białorusko-polskiego inteligenta. Poprzednie obrazy przewodniczącego kołchozu czy radzieckiego kierownika z nomenklatury odchodzą w przeszłość.”

Alaksandr Milinkiewicz (1947) polityk białoruski

O myślach , O przeszłości , O myśleniu , Obraz

„Reżyser jest kierownikiem pracy, teatralnym dyrygentem. Jego zadaniem jest właściwa interpretacja utworu, którą omawiamy i określamy wspólnie. Aktor ma u mnie wolną rękę w granicach określonych interpretacją.”

Kazimierz Dejmek (1924–2002) polski reżyser teatralny

Źródło: „Gazeta Łódzka”, 12 września 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/senp.htm

„Ostatnio okropnie się zirytowałem na planie serialu, bo przedłużały się zdjęcia i nie mogłem wyjść do teatru o właściwej porze. Doszło do karczemnej awantury z kierownikiem produkcji. Ci ludzie z seriali i filmów często nie rozumieją, że dla aktora teatr jest świętością.”

Tomasz Karolak (1971) aktor polski

Źródło: Iwona Kłopocka-Marcjasz, Mam i popularność, i pieniądze i ambitny teatr, „Dziennik Wschodni” nr 87, 6 maja 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116932.html

O pieniądzach , O ludziach , Pora roku

„Byłam kierownikiem wiejskiej przychodni pod Łodzią. Gruchnęła wieść, że będzie reorganizacja i trafimy pod skrzydła przychodni gminnej. Nie chcieliśmy. Uradziliśmy, że wszyscy się zapiszemy, będziemy mieli prężną organizację partyjną i dadzą nam spokój. Niestety, niczego to nie zmieniło. W partii byłam trzy lata, do 1980. Wstąpiłam wtedy do Solidarności i spaliłam czerwoną legitymację w metalowym koszu.”

Ewa Sowińska (1944) polski lekarka i działaczka polityczna

o członkostwie w PZPR.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 14 kwietnia 2008

„Totti jest kierownikiem tego sklepu.”

Jacek Gmoch (1939) polski trener piłkarski

o roli, jaką Francesco Totti pełni w drużynie AS Roma.

„Nigdyśmy się nie spodziewali, aby w tak krótkim czasie i tak niespodziewanie miał nam zniknąć wzór wszelkich cnót. Oto właśnie umarł nasz najukochańszy kierownik życia obecnego ks. August Czartoryski - w sobotę o godz. 9.00 i pięć minut wieczorem. Zmarł śmiercią anielską, ze słowami na ustach „Domine Iesu Christe.””

August Czartoryski (1858–1893) polski duchowny katolicki, salezjanin, błogosławiony katolicki

polski salezjanin, świadek śmierci Augusta Czartoryskiego
Źródło: Zbliża się dzień beatyfikacji Sługi Bożego ks. Augusta Czartoryskiego http://www.niedziela.pl/artykul/27160/nd/Zbliza-sie-dzien-beatyfikacji-Slugi, niedziela.pl

O śmierci , O czasie

„Jako ostatni wspiąłem się na stanowisko dowodzenia na pokładzie. Komandor Genda położył mi rękę na ramieniu. Uśmiechnęliśmy się bez słów, znając swoje myśli. Podszedł do mnie kierownik lotów Masuda i powiedział: „Okręty ciężko pracuję na fali, co pan sądzi o starcie nocnym?”. Morze istotnie było wzburzone i wiał silny wiatr. Niebo ciemniało za nami i jak dotychczas horyzont nie był widoczny.
– Kołysanie wzdłużone jest silniejsze od bocznego – odpowiedziałem – Gdyby chodziło o ćwiczenia, odłożyłbym start do światu. Ale skoro skoordynujemy starty z podnoszeniem się się dziobu fali, może uda nam się wyrzucić samoloty w powietrze. Zasalutowałem oficerom i poszedłem do samolotu, którego stery były na czerwono i żółto, dla wyróżnienia maszyny dowódcy. Starszy podoficer obsługi pokładowej wręczył mi „hahimaki”, pas białego płótna dla obwiązania wokół głowy.
– Oto dar od naszej obsługi – powiedział mi – pozwolę sobie zapytać, czy weźmie to pan ze sobą nad Pearl Harbor? Skinąłem głową i przymocowałem dar do mojej pilotki.”

Mitsuo Fuchida (1902–1976)

powojenne wspomnienia Fuchidy na temat jego udziału w nalocie na Pearl Harbor.

O świecie , O ćwiczeniach , O myślach , O morzu

„Na wicepremiera i ministra finansów, a więc ekonomicznego kierownika całej transformacji, wyznaczono dr. Leszka Balcerowicza, byłego członka PZPR, w latach 1978–1980 pracownika Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu przy Komitecie Centralnym PZPR, który też nie miał żadnego praktycznego doświadczenia w kierowaniu zespołami ludzi w administracyjnych strukturach ani liczącego się dorobku naukowego (14 lat po uzyskaniu doktoratu nie miał jeszcze stopnia doktora habilitowanego, uzyskał ten stopień dopiero w pierwszym roku pracy jako wicepremier).”

Witold Kieżun (1922) polski ekonomista

Źródło: Z komunizmu w kolonialny kapitalizm http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20120225&typ=my&id=my03.txt, naszdziennik. pl, 25 lutego 2012

O ludziach

„Pomiędzy młodzieżą znajdują się też starsi, którzy nią kierują; ale mieliśmy aż nadto dowodów na to, że między tymi kierownikami młodych zbyt często i zbyt łatwo znajdują się agenci naszych wrogów, którzy po prostu prowokują młodzież do czynów bezprawnych, do kroków nierozważnych, które tylko mszczą się na całej gromadzie. Byliśmy świadkami nawet strasznych morderstw dokonanych przez młodych ludzi, może nawet w dobrych zamiarach, ale ze zgubnymi następstwami dla narodu. Widzieliśmy nieraz ludzi, którzy przekazywali naszej młodzieży nakazy naszych narodowych przewodników i rozkazywali dla dobra sprawy kogoś zabić. Było dużo takich wypadków, że sami prowodyrzy młodzieży głośno i publicznie stwierdzali, że agenci którzy nakazywali zabójstwa byli prowokatorami i służyli naszym wrogom. Niestety takie wypadki wytworzyły wśród młodzieży fałszywe przeświadczenie; że można kogoś pozbawić życia. Kilka już razy przestrzegałem wszystkich wiernych przed strasznymi następstwami nieprzestrzegania V prawa Bożego, które zabrania mordowania ludzi.”

Andrzej Szeptycki (1865–1944) greckokatolicki metropolita kijowsko-halicki

Posłanie do duchowieństwa i wiernych greckokatolickiej archidiecezji lwowskiej z 10 sierpnia 1943 r.

O ludziach , O młodzieży

„Przywitaliśmy się jak starzy znajomi, którzy już o sobie dużo wiedzą, a teraz tylko przyglądają się sobie nawzajem. Rozmawialiśmy długo. Najpierw jak opowiadałem o organizacji, o stanie roboty, braku środków itp. Później Piłsudski powiedział mi, że ma zamiar podzielić cały kraj na okręgi, postawić na czele każdego okręgu kierownika, który by był swego rodzaju dyktatorem dla organizacji partyjnej danego terytorium.”

Walery Sławek (1879–1939) premier Polski

w maju 1902 r. o swoim pierwszym spotkaniu z Józefem Piłsudskim.
Źródło: histmag.org http://histmag.org/Walery-Slawek-kleska-czlowieka-przyzwoitego-10232, 2 listopada 2014.

„Myśmy opisywali historię, kiedy jeden z oddziałów Caritasu dostając dary – takie, co wieczór nie sprzedane: i delikatesy, i jakieś chleby, które tracą świeżość następnego dnia – to wpierw zaopatrywał kuchnię kurii, potem zaopatrywał gospodarstwo rolne kierownika tego Caritasu, gdzie świnie to żarły. A w trzeciej kolejności, to czego nie chciał biskup i świnie, szło dla tych ubogich. No więc, to są takie sygnały, że istnieje dysproporcja, dysonans między tym, co Kościół głosi, a tym jak traktuje swoich podopiecznych, a także swoich funkcjonariuszy.”

Jerzy Urban (1933) polski dziennikarz

Źródło: Urban: Dlaczego 0,3? Odpis na Kościół powinien być większy, tokfm.pl, 19 marca 2012 http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,102433,11370579,Urban__Dlaczego_0_3__Odpis_na_Kosciol_powinien_byc.html

O historii

„PSL powtarza ludziom to, co chcą usłyszeć, a potem zwala na Platformę, że nie da się teraz tego zrealizować. Mają dobrze zorganizowane struktury. Na listach do sejmików są zawsze dyrektorzy ośrodków pozyskiwania funduszy, kierownicy powiatowych oddziałów agencji, urzędnicy, którzy znani są z tego, że mogą coś załatwić. W każdym niemal powiecie PSL ma kilkudziesięciu urzędników.”

Wojciech Mojzesowicz (1954) polski rolnik i polityk

Źródło: „Polityka”, 9 grudnia 2010

„Indywidualiści są mile widziani, ale bez przesady! W zespole nie może ich być zbyt wielu. Trzeba mieć doskonałych kierowników projektu. Nie narzekamy na brak pomysłów. Wyzwanie polega na tym, żeby wytypować te dobre – a potem wprowadzać je w życie.”

Niklas Zennström (1966)

Źródło: rozmowa Alison Maitland, „Rzeczpospolita”, 4 maja 2006 http://www.seipa.edu.pl/index.php/ida/596/?blok=72805c0a53d0f44b75f2fbc28100ab2e&page=5&mat=5f628d8d35370be60c1f0af750e29d27

O życiu , O matce

„Gniewa mnie przydomek „wielkiego” nadawany Kazimierzowi Łokietkowiczowi. W sposób zupełnie mitomański przypisuje się temu człowiekowi myśli, projekty, programy, ideologie, które mu nigdy do głowy nie przychodziły i i przyjść nie mogły, ponieważ urodziły się w polskiej frazeologii dopiero w XIX wieku. Nie wypowiadam się w sprawie Kazimierza Łokietkowicza jako prawodawcy, bo tej sprawy nie znam, lecz jako kierownik państwa zasłużył sobie tylko na jeden tytuł, to jest rozbiorcy państwa polskiego, co na niezbitych jest oparte dowodach i dokumentach.”

Stanisław Mackiewicz (1896–1966) premier Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Wychodźstwie

Herezje i prawdy
Źródło: s. 319

O myślach , O wieku , O myśleniu

„W Polsce jest tylko kilku producentów, którzy są równocześnie reżyserami. Kiedy taki producent rozmawia z reżyserem o zmianach w scenariuszu, to taka dyskusja ma wymiar merytoryczny. Natomiast najczęściej trafiamy na producentów, którzy są byłymi kierownikami produkcji, czyli ludźmi, którzy nigdy nie pracowali w kreatywnym zawodzie. Ludzie ci, którzy wcześniej nie pisali nic poza kosztorysami, nagle odkrywają w sobie kompetencje do ingerowania w dialogi.”

Tomasz Konecki (1962) polski reżyser

Źródło: Wywiad, 2003 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=15832

O ludziach

„Pan Przemysław Gosiewski występuje jako kierownik rehabilitacji, bo wszystkich prostuje.”

Marek Borowski (1946) polski polityk

„Pojawienie się Milinkiewicza w poprzednich wyborach zrodziło u mnie myśl, że zaczyna się formowanie białoruskiej tożsamości. Był to już obraz białorusko-polskiego inteligenta. Poprzednie obrazy przewodniczącego kołchozu czy radzieckiego kierownika z nomenklatury odchodzą w przeszłość.”

Swiatłana Aleksijewicz (1948) białoruska pisarka i publicystka

Зьяўленьне Мілінкевіча на мінулых выбарах прывяло мяне да думкі, што пачынаецца фармаваньне беларускай ідэнтычнасьці. Гэта быў ужо вобраз беларуска-польскага інтэлігента. Папярэднія вобразы старшыні калгасу ці савецкага намэнклятурнага кіраўніка адыходзяць у мінулае. (białorus.)
Źródło: Пад рэдакцыяй Валера Булгакава: Беларусь: ні Эўропа, ні Расея. Меркаваньні беларускіх эліт, Wydawnictwo ARCHE, Warszawa 2006, ISBN 8389406772, s. 124−125. (białorus.)

O myślach , O przeszłości , O myśleniu , Obraz

„Chcę publicznie uprzedzić wszystkich kierowników partii. Jak tylko ci działacze, różni tam Szareccy, Hrybowie, Szuszkiewicze i inni, dojdą do określonego poziomu, głowa natychmiast zostanie im odcięta. W ciągu jednej doby! W ten sposób uprzedzam wszystkich.”

Alaksandr Łukaszenka (1954) białoruski polityk, prezydent

o relacjach z opozycją, w szczególności o byłych przewodniczących parlamentu: Siamionie Szareckim, Mieczysłauie Hrybie i Stanisłauie Szuszkiewiczu
Źródło: „Biełorusskij Rynok”, nr 6/1999. Za: Andrzej Poczobut System Białoruś. Gliwice: 2013, str. 139

O relacjach

„Wbrew dość rozpowszechnionej legendzie Piłsudski osobiście długi czas nie brał udziału w tych niebezpiecznych bądź co bądź przedsięwzięciach, ograniczając się do roli zakonspirowanego kierownika, odpowiedzialnego też oczywiście i tym bardziej za wszelkie błędy tego kierownictwa. Znowu różnica zachowania się z przywódcami rosyjskiej Narodnej Woli lub z przywódcami Irlandii, takim np. legendarnym dziś Collinsem, który sam osobiście prowadził najbardziej niebezpieczne imprezy, narażając się zawsze najbardziej i w pierwszej linii.”

Irena Pannenkowa (1879–1969)

Źródło: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 119.

O zachowaniu , O czasie

„Codzienny spacer dwugodzinny wypełniałam modlitwą, różaniec był mi nieodstępnym towarzyszem. Jeżeli ktoś przyłączył się do mnie – rozmawiałam z nim uprzejmie. Po chwili jednak znowu pogrążałam się myślą o Bogu. Codziennie prawie przyjmowałam Komunię Św. A po powrocie ze szkoły wstępowałam na adorację Najświętszego Sakramentu, wylewając swą duszę przed Jezusem, który był jedynym moim Kierownikiem, nie umiałam bowiem przed spowiednikiem otworzyć swojej duszy.”

Leonia Nastał (1903–1940) polska zakonnica

Pisma Sługi Bożej Leonii Marii Nastał siostry Profeski Zgromadzenia Służebniczek NMP Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi, t. 1, s. 13.
Źródło: o. Joachim Roman Bar, s. Janina Bernadeta Lipian – Polscy święci. Służebnica Boża Leonia Maria Nastał, t. 2, op. cit., s. 239.

O Bogu , O duszy , O myślach , O siostrze

„Byłem w tych latach tak namiętnym cyklistą, że nie robiłem prawie kroku pieszo i nawet w ulewny deszcz, w kaloszach i lodenowej pelerynie, jeździłem wszędzie na rowerze. Wnosiłem swój wehikuł do mieszkania na trzecim piętrze, gdzie miał stałe miejsce w kuchni. Przed południem, po pracy, zawsze odwracałem go kołami do góry i czyściłem. (…) W letnie popołudnia jeździłem z książką na kierownicy do lasku w Schleissheim.”

Thomas Mann (1875–1955) prozaik niemiecki, noblista

Źródło: Szkic autobiograficzny

„Artysta nie jest sługą ani kierownikiem, nie należy ani do narodu, ani do świata, nie służy żadnej idei ani żadnemu społeczeństwu.”

Stanisław Przybyszewski (1868–1927) polski pisarz, dramaturg i publicysta

Confiteor

„Jadą. Cały peleton, kierownica koło kierownicy, pedał koło pedała.”

Bohdan Tomaszewski (1921–2015) polski dziennikarz sportowy

Wpadki komentatorskie
Źródło: „Przegląd” nr 3, 21 stycznia 2002

„Moja wnuczka Zosia, stepując - to był jej zwykły wówczas sposób poruszania się - wbiegła do pokoju i zapytała: "Babciu, czy babcia nie zagrałaby w 'Złocie dezerterów'?". Myślałam, że to żart, więc spokojnie powiedziałam, że z przyjemnością. Zastepowała, podbiegła do telefonu i powiedziała do słuchawki: "Babcia się zgadza". Kilka dni później dostałam telefon od kierownika produkcji, że mam zdjęcia.”

Hanna Zborowska

Źródło: Beata Kęczkowska, "Mistrz i Małgorzata", Michaił Bułhakow (audiobook z serii "Mistrzowie Słowa", biblioteka gazety wyborczej), Warszawa 2012, s. 15

O przyjemności , O pokoju , O myślach , O babci

„Pierwszy raz zetknąłem się z dubbingiem, będąc w zespole Fasolki. Najwidoczniej poszukiwano dziecięcych głosów, więc ktoś z produkcji zgłosił się do Fasolek, wybrano mnie i tak pierwszy raz znalazłem się w studio. Był początek lat 90., miałem z 7 lat i zaproszono mnie do roli prosiaczka w Kubusiu Puchatku. Zamiast dubbingować, zacząłem powtarzać to samo co mówi postać po angielsku… Chyba nie byłem rozgarniętym dzieckiem, więc współpraca się zakończyła i wróciłem do śpiewania w Fasolkach. Po kilku latach z castingu dostałem się do Teatru Polskiego Radia, gdzie najpierw uczyłem się pod okiem Jana Warenyci, a potem nagrywałem słuchowiska. Na stanowisku kierownika produkcji, pracował tam Romuald Cieślak, który wyłowił mnie do studia Master Film. Potem już poszło. Byłem sprawny i elastyczny, poza tym umiałem już pracować z mikrofonem, więc zacząłem grać w innych studiach.”

Grzegorz Drojewski (1983)

Źródło: wywiad, styczeń 2011 http://www.dubbing.pl/wywiady/

O dzieciach , O poszukiwaniu , O studiach , O współpracy

„Mój ojciec był majstrem w fabryce i podkreślał wielokrotnie, że trzeba mieć konkretny fach w ręku. Kiedy więc chodziłem do gimnazjum w Kremnicy, myślałem o studiowaniu literatury lub filozofii. Rzecz przybrała zupełnie inny obrót, gdy odwiedził naszą szkołę kierownik literacki teatru. Usłyszał mnie podczas akademii i powiedział, że mam talent aktorski. Po skończeniu gimnazjum wyjechałem do Bratysławy i stał się cud. Zacząłem studiować słowacki i rosyjski, a jednocześnie chodziłem do konserwatorium uczyć się aktorstwa.”

Ladislav Chudík (1924–2015)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tymrzaem.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Dzieci uprzedzam – kolegę kierownika będzie bardzo trudno zrozumieć, ponieważ on miał (…) bardzo specyficzny sposób mówienia, niezbyt zrozumiały, (…) i myślenia też, jeśli tak można nazwać procesy zachodzące w jego słynnej szarej komóreczce-jedynaczce.”

Jacek Fedorowicz (1937) polski satyryk i aktor

Teksty kabaretowe, Moje spotkania z Kolegą Kierownikiem, Wspomnienia o Koledze Kierowniku

O dzieciach , O myślach , O myśleniu

„Pracując przykładnie przez osiem godzin dziennie, możesz w końcu zostać kierownikiem i pracować dwanaście.”

Robert Frost (1874–1963) poeta amerykański

„Powiedziałam, że nie [będę uprawiać z nim seksu]
- O tak, dziwko, będziesz - powiedział. - Zrobisz wszystko, co ci każę. A jeśli nie, to cię zabiję i potem będę się z tobą kochał, tak jak z innymi dziwkami. Mnie tam wszystko jedno, bo i tak będziesz jeszcze ciepła.
Przywiązał mi ręce do kierownicy i odbył ze mną stosunek analny. Potem wyjął z bagażnika butelkę denaturatu. Powiedział, że to niespodzianka dla mnie. Wlał mi to wszystko do odbytu. To okropnie bolało, bo nieźle mnie porozrywał. Ubrał się, włączył radio, usiadł na masce i siedział tak chyba z godzinę. Byłam strasznie wkurzona. Darłam się na niego i szarpałam się, żeby uwolnić ręce. W końcu rozwiązał mnie, okręcił mi szyję drutem i próbował mnie znowu zgwałcić. Szamotaliśmy się. Sięgnęłam po pistolet. Strzeliłam. Później ściemniałam, bo wiedziałam, że policja i tak mi nie uwierzy, że to było w obronie własnej.”

Aileen Wuornos (1956–2002) amerykańska seryjna morderczyni

o okolicznościach zabójstwa Richarda Mallory'ego

O seksie , O historii , Kochać się

„Kiedy 20 lat temu ruszyła Owsiakowa „orkiestra” oddałem do jej dyspozycji całą antenę Radia WAWa. Również w następnym roku, ale już z mniejszym entuzjazmem, bo kiedy napisałem felieton o tym, że byłoby dobrze, gdyby po każdej zbiórce pieniędzy znalazł się równie eksponowany czas w telewizji na podsumowanie tej akcji, z wyliczeniem, ile kosztowała, otrzymałem niesympatyczne listy od trzech bodajże kierowników „orkiestry”, profesorskimi tytułami. Poczuli się dotknięci podejrzeniami. A przecież nie uderzyłem nawet w stół, a jednak nożyce się odezwały. I tak było zawsze przez minione 20 lat, gdy jakiś niepoprawny politycznie dziennikarz odważył się skrytykować „orkiestrę” i inne pomysły Jurka. I nic dziwnego, bo Owsiak to rówieśnik III RP, wunderwaffe młodzieży, kolorowy cudaczny celebryta, rozrywkowa odmiana Adama Michnika i ulubieniec „Wyborczej”, odznaczony w czerwcu tego roku przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.”

Wojciech Reszczyński (1953) polski dziennikarz

Źródło: Wojciech Reszczyński: Dyrygent Orkiestry III RP i tajemnica handlowa. Bo gdyby tak Owsiak wybrał inny cel zbiórki…, wpolityce.pl, 10 stycznia 2012 http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-wojciecha-reszczynskiego/21206-wojciech-reszczynski-dyrygent-orkiestry-iii-rp-i-tajemnica-handlowa-bo-gdyby-tak-owsiak-wybral-inny-cel-zbiorki

O tajemnicy , O młodzieży , O czasie

„Wsiadanie. Więc tak: trzeba kliknąć pilotem, podjechać z lewej strony, otworzyć drzwi, przesunąć się trochę do przodu i pchnąć je, a potem, ostrożnie manewrując, stanąć wózkiem tuż przy progu, uważając (…), by nie porysować lakieru. Następnie należy złapać drzwi lewą ręką, przytrzymać je, a prawą chwycić kolumnę kierownicy.
Podciągam się teraz na rękach, przekręcając tułów w lewo i opadam na siedzenie. Bezwładne nogi układam rękami pod kierownicą, przy bezużytecznych pedałach (…). Przechylam się w lewo, odczepiam prawe koło wózka i kładę je, wyginając się do tyłu, za przednie siedzenie – sąsiada kierowcy. Przekręcam wózek, aby jego lewe koło znalazło się w moim zasięgu. Zwalniam lewe koło, przytrzymując wózek, by łagodnie osunął się na trotuar, a nie grzmotnął na ziemię. To koło stawiam za prawym, również tylnym siedzeniem (…). Przechylam się następnie i dźwigam korpus wózka, już bez kół, który wygląda jak człowiek bez nóg lub jak kurczak u rzeźnika, czyli „korpus” w taniej wersji pozbawionej skrzydełek i udek.”

Ryszard Lenc (1955)

Źródło: Samochód, „Sekrety ŻAR-u” 2006, nr 3

O samochodach

„Prostytutki pracowały dla alfonsa. Był wspaniały i okrutny. Był ich bogiem. Pozbawił je wolnej woli, co im zupełnie nie przeszkadzało. I tak nie wiedziałyby, co z nią zrobić. Czuły się tak, jakby oddały się Jezusowi na przykład, żeby prowadzić życie pełne poświęcenia i ufności, tyle że oddały się alfonsowi, a nie Jezusowi.
Dzieciństwo miały za sobą. Teraz umierały. Z ich punktu widzenia Ziemia była jedną wielką lipą.
Kiedy Trout i kierownik kina, dwaj dusigrosze, powiedzieli, że nie potrzebują żadnej udawanej rozrywki, umierające dzieci odeszły przykładając stopy do planety, odrywając je i znowu przykładając. Zniknęły za rogiem. Trout oczy i uszy Stwórcy Wszechświata, kichnął.”

Kurt Vonnegut książka Śniadanie mistrzów

Śniadanie mistrzów

O życiu , O Bogu , O dzieciach , O odejściu

„Największa parlamentarna partia, która przyznaje się do tradycji solidarnościowej, wystawiła na czele listy w stolicy czerwoną komisarz. Danuta Hübner to typowa brukselska biurokratka. Przez pięć lat zarobiła ponad 1 mln 400 tys. euro, które pobierała za zatruwanie życia i odbieranie wolności Europejczykom. Była członkiem komunistycznej partii w latach 1970–1987. Zapisała się do partii komunistycznej w roku, w którym zabijano robotników na Wybrzeżu, a była członkinią tej partii, gdy zabijano górników kopalni Wujek oraz mordowano ks. Popiełuszkę. Jej życiowe wybory nie dziwią, gdy pamiętamy, że jest córką i wnuczką funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Dziadek, Józef Młynarski, był kierownikiem sekcji śledczej UB w Nisku, zaś ojciec, Ryszard Młynarski, pełnił obowiązki szefa tegoż urzędu w powiecie niskim. Taka jest Danuta Hübner, dlatego mówię wprost: kandydowanie czerwonej komisarz tu, w stolicy Polski to policzek dla miasta powstania warszawskiego.”

Artur Zawisza (1969) polski działacz polityczny, filozof

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 18 maja 2009

O wolności

„Nauczyciele, wychowawcy, kierownicy duchowi? W istocie, oni nauczyli czytelnika polskiego tej prawdy o literaturze, że ona jest czymś w rodzaju szkolnych wypracowań, pisanych po to aby belfer mógł postawić stopień […] Są to mistrzowie trywializacji, artyści w przemienianiu ostrego życia w nudną papkę, gdzie wszystko jest mnie więcej równie mierne i nieważne.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1953 - 1956

O literaturze , O nauczycielach

„Okazało się, że połowa pracowników ministerstwa sprawiedliwości RFN była członkami NSDAP. Co piąty był członkiem nazistowskiej bojówki SA. Jeszcze w latach 70. na 170 dyrektorów i kierowników w resorcie 93 miało brunatną przeszłość. 27 z nich pracowało w ministerstwie w czasach III Rzeszy.”

Bartosz T. Wieliński (1978)

Źródło: Naziści w niemieckim ministerstwie sprawiedliwości. Rozliczanie brunatnego resoru http://wyborcza.pl/1,75399,20834124,nazisci-w-niemieckim-ministerstwie-sprawiedliwosci-rozliczanie.html, wyborcza.pl, 14 października 2016

O przeszłości , O sprawiedliwości