Cytaty na temat głębia (16 cytatów)

„Kiedy weszłam do swej separatki, pogrążyłam się w modlitwie dziękczynnej za wszystko, co mi Pan zsyłał przez życie całe, poddając się zupełnie Jego najświętszej woli. Głębia radości i pokoju zalała mi duszę. Czułam głęboki spokój, że gdyby śmierć w tej chwili nastąpiła, nie powiedziałabym jej – poczekaj, bo mam jeszcze sprawy do załatwienia. Nie, ale z radością powitałabym ją, bo jestem gotowa na spotkanie się z Panem nie tylko dziś, ale od chwili, w której całkowicie zaufałam miłosierdziu Bożemu, zdając się zupełnie na Jego najświętszą wolę, pełną miłosierdzia i litości. Wiem, czym jestem sama z siebie…”

Faustyna Kowalska książka Dzienniczek

Dzienniczek
Źródło: 1679, s. 467

O życiu , O śmierci , O pokoju , O duszy

„Człowiek dobrze się mający jest na płaszczyźnie duchowej bez szans. Głębia to wyłączny przywilej tych, którzy cierpieli.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

O cierpieniu

„Głębia ziewa na powierzchni,
a powierzchnia okazuje się dnem głębi.”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

motto powieści.
622 upadki Bunga

„Chce pan książkę, w której wszystko zgadza się z faktami? Stoi tam, na półce – to książka telefoniczna Wiednia. Nikt nigdy nie napisał lepszej książki o Hajle Sellasje niż Kapuściński. Nikt nie zrozumiał lepiej fenomenu cesarza. Głębia spojrzenia, poezja prawie, jest w tej książce porażająca.
Nikt nie jest w stanie ująć całej prawdy – ani filozof, ani matematyk. Kapuściński rozumiał, że prawda szuka dla siebie kształtu. Że jest jak poświata, która promieniuje na czytelnika, tak jak film wyświetlany na ekranie obejmuje widza swoim światłem. Co może zrobić artysta? Próbować tę prawdę uchwycić na swój sposób.”

Werner Herzog (1942) reżyser niemiecki

Źródło: wywiad Michała Chacińskiego Historie są jak złodzieje, „Duży Format”, 6 maja 2010.

O prawdzie , O książkach , O historii , O matematyce

„Staczająca się w otchłań cywilizacja często uważa, że ten upadek jest podniecający i jest zachwycona tym, co obiecuje głębia. Ludzie często uważają ciemność za romantyczną i nie dostrzegają najstraszniejszej okropności, która czeka na dnie, w najgłębszej czerni. Dlatego odpychają wyciągniętą rękę, choćby podsuwano ją w dobrej woli, i zdarza się, że zabijają niedoszłych dobroczyńców.”

Dean Koontz (1945) pisarz amerykański

Ostatnie drzwi przed niebem (2001)

O ludziach , O czekaniu

„Zdradziła mnie. Jest czternasty lipca, święto Francuzów, słońce praży jak piec, zieleń wiotczeje, czyjeś imieniny, jezioro srebrzy się, a nad nim opary, a wyżej mewy, a wyżej obłoczki niczym pupy niemowląt, a najwyżej błękit, niebieskość, seledyn, fiolet, kosmiczna głębia pełna niepotrzebnych planet, zbytecznych gwiazd, bezsensownych mgławic układających się w jakieś Drogi Mleczne, które prowadzą donikąd. No i po co to wszystko?
Pytam:
po co jest życie?
po co człowiek?
po jakie licho ludzkość, w dodatku podzielona idiotycznie na kraje, narody, społeczeństwa, rasy, wyznania, kolory?
dlaczego chłopcy kochają się w dziewczynach, a dziewczęta w chłopcach, tylko nie w tych co należy i nie na długo, nie na zawsze, choć przysięgają z iskrą w oku, że kochać będą przez wieczność?
dlaczego głupota góruje nad rozwagą, brutalna siła nad subtelnością, wulgarność nad humorem, przyziemność nad fantazją?
dlaczego mój ojciec pije?
dlaczego matka nie rzuci go do stu piorunów?
dlaczego dorośli ludzie na wysokich stanowiskach, skąd rządzi się światem, są zajęci głównie grożeniem sobie, prowokacjami i produkcją coraz to doskonalszych środków do rozbicia kuli ziemskiej na atomy?
dlaczego Jagoda mnie okłamała?”

Aleksander Minkowski (1933–2016) polski prozaik, reportażysta, scenarzysta filmowy

Wyspa szatana

O życiu , O ludziach , O głupocie , O świecie

„Choćbyś wszystkie przeszedł drogi, nie dotrzesz do granic duszy; taka w niej głębia.”

Heraklit z Efezu (-535) filozof antyczny

O duszy

„Jestem sam i nie wiem, czy zdobędę tę pustkę, która wszystko rodzi. Splugawiona jest moja głębia. Zabiłem w sobie głębię, to, co mogło być piękne, żebym nie chciał tworzyć życia z kobietą wolną. Ach, czemu kobieta chce być niewolnicą!”

Stanisław Ignacy Witkiewicz książka 622 upadki Bunga, czyli Demoniczna kobieta

622 upadki Bunga

O kobietach

„Prawdę powiedziawszy, do tej pory nie mogę się otrząsnąć po tym filmie. (…) Z jednej strony postać Hanny Schmitz wydawała się fascynująca, z drugiej zaś przerażała mnie głębia emocjonalna tej kobiety. Każdego dnia zadawałam sobie pytanie: czy ja na pewno potrafię ją zagrać? Czy ja na pewno umiem wcielić się w tę Niemkę? Hanna nie miała ze mną nic wspólnego, stanowiła moje całkowite przeciwieństwo. Z reguły aktor pożycza granej przez siebie postaci odrobinę własnych odczuć. W tym przypadku taka ewentualność w ogóle nie wchodziła w grę. Musiałam stać się osobą, która była mi kompletnie obca. Wiele razy traciłam wiarę w siebie, myślałam, że nie dam rady. Na szczęście jakoś się udało. Wysiłek się opłacił.”

Kate Winslet (1975) aktorka angielska

o pracy nad filmem Lektor.
Źródło: wywiad http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=53164

O kobietach , O szczęściu , O wierze , O myślach

„Bywają chwile, za którymi kryje się głębia, luki w strumieniu świadomości, zamęt w duszy.”

José Carlos Somoza (1959) hiszpański pisarz, pochodzenia kubańskiego

Zygzak

O duszy

„Energia mima musi się cały czas przemieniać, tak jak głos u śpiewaka. Treść jest ważna, ale sposób jej ukazywania może ważniejszy. Treść może być niezmiernie prosta. Czy w tej prostocie będzie głębia i siła, zależy już od pokazującego. Ponieważ mim świadomie zrezygnował ze słów, powinien pokazywać samą istotę, którą trudno wyrazić słowami.”

Stefan Niedziałkowski (1945) polski artysta pantomimy

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 sierpnia 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/skladnikil.htm

O sile , O czasie

„Nie należy wierzyć, że istnieją granice grozy, którą zdolny jest przyjąć ludzki umysł. Wręcz przeciwnie, wszystko wskazuje na to, iż w miarę jak ciemność staje się coraz głębsza, głębia owa zaczyna rosnąć wykładniczo – i choć nie chcemy tego przyznać, to doświadczenie podpowiada nam, iż kiedy koszmar staje się dość czarny, groza zaczyna rodzić grozę, a jedno przypadkowe zło płodzi następne, często rozmyślne złe czyny, póki w końcu wszystko nie pochłonie ciemność. Najstraszniejszym zaś pytaniem pozostaje to, ile dokładnie grozy może znieść ludzki umysł i wciąż zachować niezłomną, nieugiętą łączność z rzeczywistością… W pewnym momencie wszystko staje się zabawne. Możliwe, że w tej właśnie chwili nasze zdrowie umysłowe zaczyna albo ratować się przed upadkiem, albo też załamywać i pękać. To moment, gdy człowiekowi wraca poczucie humoru.”

Stephen King Smętarz dla zwierzaków

It’s probably wrong to believe there can be any limit to the horror which the human mind can experience. On the contrary, it seems that some exponential effect begins to obtain as deeper and deeper darkness falls – as little as one may like to support the idea that when the nightmare grows black enough, horror spawns horror, one coincidental evil begets other, often more deliberate evils, until finally blackness seems to cover everything. And the most terrifying question of all may be just how much horror the human mind can stand and still maintain a wakeful, staring, unrelenting sanity. That such events have their own Rube Goldberg absurdity goes almost without saying. At some point, it all starts to become rather funny. That may be the point at which sanity begins either to save itself or to buckle and break down; that point at which one’s sense of humor begins to reassert itself. (ang.)
Cmętarz zwieżąt (Smętarz dla zwierzaków)
Źródło: s. 215

O zdrowiu , O zachowaniu , O rzeczywostości , O złu

„Myśli mają melodię i mają kształt. Można być artystą wiedzy, estetą matematyki, wyznawcą piękna intelektualnego, można zachwycać się właśnie wytwornością nauki (…) Są karty u Kanta i u Schopenhauera, przed którymi staje się z bijącym sercem. Zupełnie, jak przed wielkim jakimś dziwem natury. To jest upajające, jak widok krateru wulkanicznego, albo jak widok morza. --Głębia tego, co pomyśleć może – człowiek.”

Zofia Nałkowska (1884–1954) pisarka polska, publicystka i dramatopisarka

Węże i róże
Źródło: Czytelnik, Warszawa 1977, s. 141.

O myślach , O wiedzę , O naturze , O nauce

„Metafizyczna głębia staje się przestrzenią złudy, czystym syndromem Doliny Kobylańskiej. Mianowicie, po włojeniu wszystkich naprawdę logicznych problemów robi się warianty, wreszcie pojedyncze nowe przechwyty. Później maluje się ograniczniki i komponuje ruchy w określone ciągi, przy czym każdy z takich ciągów otrzymuje dumną nazwę, a juści, jako nowa droga. Przestrzeń jaka jest odkrywana przy tego rodzajach zabiegach wydaje się być rzeczywiście nieskończona „do wewnątrz.””

Piotr Korczak (1961)

Odnoszę wrażenie, że w podobną pułapkę wpadła niestety także współczesna metafizyka.
Dolina Białej Wody

O wrażeniach

„Miałem ustalić, jaka jest głębia penetracji rosyjskich służb w Polsce. A więc grałem w tenisa i rozmawiałem z rosyjskimi dyplomatami. Dowiadywałem się ciekawych rzeczy o atmosferze w ambasadzie, o animozjach między oficerami, o tym, na czym koncentrują się w swojej pracy. Opowiadali mi, jakie mają problemy osobiste: na kogo wścieka się żona, „bo za dużo pracuje”, że jak chce się mieć w służbowym mieszkaniu dywan, to trzeba za niego ekstra zapłacić. Miałem informacje z zamkniętych spotkań. Na jednym z nich np. dyplomata Nikołaj Prilepa, pracownik konsulatu w Krakowie, stwierdził, że polski naród w całości nadaje się do gazu. Zbierałem wiele tych rozmaitych danych, by wytypować osoby, które mogą być podatne na naszą perswazję i stać się źródłami naszych służb. Normalne zajęcie oficera wywiadu…”

Marian Zacharski (1951) polski agent wywiadu

Źródło: dziennik.pl, 31 października 2008 http://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/132975,slynny-szpieg-uderza-w-kwasniewskiego.html

„W książce Foucaulta mowa jest często o "antropologicznej skończoności". Wyobrażam sobie, jak tego rodzaju formułki mogą działać na młodych. Oczywiście brzmi to uczeniej niż "nędza człowieka", "znikomość trwania" ludzkich dziejów.
Z wszystkich szalbierstw najgorsze jest językowe, bo najtrudniej dostrzegalne dla ogłupionych ludzi naszej epoki. Trzeba powiedzieć, że drogę otwarł Heidegger i że jeśli jakiś filozof chce doświadczyć ostracyzmu, na własnej skórze przeżyć wymienioną wyżej "skończoność", to wystarczy mu odrzucić żargon i użyć potocznego, sensownego języka. Automatycznie wytworzy się wokół niego pustka.

W sensie literackim rzadki błąd warto jest więcej od znanej, wypróbowanej i banalnej prawdy; w sensie duchowym jest wprost przeciwnie.
Niezwykłość nie ma żadnej wartości na płaszczyźnie duchowej. Liczy się tylko głębia, stopień pogłębienia danego przeżycia.”

Emil Cioran (1911–1995) pisarz pochodzenia rumuńskiego

Zeszyty 1957 - 1972

O ludziach , O błędach , Sens