Cytaty na temat gimnazjum (32 cytatów)

„Myślisz, że to zabawne być taką poważną, kiedy nawet jeszcze się nie skończyło gimnazjum? – zapytała.
– Nie widzę sposobu, żeby było inaczej – odparł Li. – Śmiech przychodzi później, tak jak zęby mądrości, a śmiech z samego siebie – na końcu, w szaleńczym wyścigu ze śmiercią. I bywa, ze nie zdąży na czas.”

John Steinbeck książka Na wschód od Edenu

Na wschód od Edenu

O śmierci , O myślach , O śmiechu , O czasie

„Wciąż noszę spodnie, które miałem w trzeciej gimnazjum.”

Billie Joe Armstrong (1972) amerykański muzyk rockowy

„Mianowany przed kilkoma miesiącami dyrektor gimnazjum, Rosjanin Mielnikow, z niesłychaną surowością wymagał od swych wychowanków ślepego posłuszeństwa i przywiązania do carskiej Rosji. Niezwykła ta opowieść rozpoczyna się bowiem w roku tysiąc dziewięćset drugim, gdy znaczna część Polski znajdowała się pod zaborem rosyjskim. Znienawidzony przez uczniów nowy dyrektor wykazywał szczególną gorliwość w dziele rusyfikacji polskiej młodzieży. Mało mu było tego, że wszystkie lekcje prowadzono wówczas w języku rosyjskim. Mielnikow, a pod jego wpływem i niektórzy nauczyciele pilnie przestrzegali, aby uczniowie w szkole w ogóle nie rozmawiali po polsku. Dyrektor wiele czasu poświęcał również badaniu stosunków panujących w rodzinach wychowanków. Na każdym kroku węszył nieprzychylność Rosji, co w szkole znajdowało odbicie w ujemnej ocenie postępów w nauce.”

Alfred Szklarski książka Tomek w krainie kangurów

Tomek w krainie kangurów
Źródło: rozdział 1

O młodzieży , O nauce , O nauczycielach , O czasie

„Obserwuję minister Zalewską i słucham jej uważnie. Jest, niestety, wyraźnie niekompetentna, a przy tym irracjonalnie przywiązana do swoich pomysłów. I dlatego jest groźna. W PiS obowiązuje „centralizm demokratyczny” – nawet ci, którzy widzą, że likwidacja gimnazjów to zły pomysł, będą milczeli.”

Mirosław Handke (1946) polityk polski, chemik

Źródło: Justyna Suchecka, W wiejskiej szkole gaszą światło. Rozmowa z prof. Mirosławem Handkem http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,20738204,w-wiejskiej-szkole-gasza-swiatlo.html, wyborcza. pl, 24 września 2016.

O świetle

„Zwolennikami likwidacji gimnazjów są także: pan prezydent, bratanica prezesa Kaczyńskiego, marszałek Terlecki. To silne lobby, które się opiera na emocjach, na przekonaniu, że „kiedyś było lepiej”, a nie na faktach. Nie dociera do nich, że 90 proc. krajów rozwiniętych ma szkolnictwo podzielone właśnie na trzy etapy i ten podział ma sens, bo jest dopasowany do rozwoju psychofizycznego dzieci i młodzieży. Szybka i robiona w pośpiechu zmiana wywoła nieunikniony chaos.”

Mirosław Handke (1946) polityk polski, chemik

Źródło: Justyna Suchecka, W wiejskiej szkole gaszą światło. Rozmowa z prof. Mirosławem Handkem http://wyborcza.pl/magazyn/1,124059,20738204,w-wiejskiej-szkole-gasza-swiatlo.html, wyborcza.pl, 24 września 2016.

O dzieciach , O młodzieży , O świetle , O zmianach

„Kasia ma 15 i pół roku. Kończy gimnazjum. Od kilku lat wygrywa w konkursach recytatorskich, ma świetny słuch, warunki aktorskie. Jest utalentowana. Myślę jednak, że aktorką nie będzie i bardzo się z tego cieszę. Cóż, obserwuje jak ciężka to praca, ilu wymaga poświęceń. Kasia jest na tyle mądrą dziewczynką, że wybierze sobie odpowiedni zawód. I na szczęście, bo dla kobiety aktorstwo jest szczególnie niewdzięczne.”

Michał Kula (1955)

o córce.
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Częstochowa, 9 lutego 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/staramsi.htm

O kobietach , O szczęściu , O myślach , O myśleniu

„Z tego gimnazjum wyniosłem dużo dobrej nauki, miłe wspomnienia i charakter. (…) Nie robiliśmy różnic między sobą z powodów narodowych czy rasowych. Nie wyszliśmy z ław szkolnych wrogami ani Żydów ani Rusinów. Wprost przeciwnie. Z gimnazjum nie wyniosłem szczypty antysemityzmu, zaś do Rusinów, późniejszych Ukraińców, więcej niż sympatię.”

Jędrzej Moraczewski (1870–1944) polski polityk, premier II Rzeczypospolitej

o nauce w III Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie.
Źródło: Marian Romaniuk, Jędrzej Edward Moraczewski (1870–1944), lewicowo.pl http://lewicowo.pl/jedrzej-edward-moraczewski-1870-1944/

O charakterze , O nauce

„Sukcesów naszej oświaty nie mierzy się liczbą dyplomów absolwentów uniwersytetów, liceów i gimnazjów. (…) Ostatecznie liczy się tylko to, czy nasi uczniowie sprzeciwiają się czy też nadstawiają ucha podszeptom kliki Dalaja, czy są lojalni wobec wielkiej macierzy i wielkiej sprawy socjalizmu, czy też mają je za nic.”

Chen Kuiyuan (1941)

wypowiedziane na konferencji poświęconej edukacji w TRA, 1994.
Źródło: Polityka Chin w Tybecie Walka na śmierć i życie ze starożytną cywilizacją, s. 13 http://www.hfhrpol.waw.pl/Tybet/pdf/polityka_chin.pdf

O życiu , O śmierci , O sukcesie , O walce

„Obecnie chińskie banki państwowe zupełnie nie liczą się z przeciwnikiem, z którym przyjdzie im się zmierzyć, a więc z potentatami bankowymi z Ameryki i Europy, którzy zbudowali swoje potęgi w dwusetletniej, prowadzonej w skrajnie trudnych warunkach walce. Wygląda to tak, jakby anemiczny uczeń gimnazjum stawał do walki z królem boksu. Nie trzeba mieć specjalnej wyobraźni, aby przewidzieć wynik takiego starcia.”

Song Hongbing (1968)

Wojna o pieniądz. Prawdziwe źródła kryzysów finansowych
Źródło: s. 287

O walce

„Parę dni temu premier powiedziała, że będziemy tworzyć dobrą bezpieczną szkołę. Apelujemy: nie burzcie tego, co mamy. Nie niszczcie dorobku gimnazjów, nie niszczcie tego, co tysiące nauczycieli przez ostanie lata tworzyło. Szkoła potrzebuje wsparcia i zmian, ale nie przy pomocy koparek i dźwigów, a tak rozumiemy reformę serwowaną przez PiS. Nie chcemy żadnej reformy. Nie potrzebujemy rewolucji, nie potrzebujemy Anny Zalewskiej.”

Sławomir Broniarz (1958) Prezes Związku Nauczycielstwa Polskiego

Źródło: Likwidacja gimnazjów, Nie dla chaosu w szkole. Broniarz: Nie chcemy reformy, nie potrzebujemy Zalewskiej http://www.portalsamorzadowy.pl/edukacja/likwidacja-gimnazjow-protest-znp-broniarz-nie-chcemy-reformy-nie-potrzebujemy-zalewskiej,86938.html, portalsamorzadowy.pl, 19 listopada 2016.

O szkole , O wsparciu , O nauczycielach , O pomocy

„Urodziłem się w Wilnie, ale zarejestrowany zostałem w Nowej Wilejce. Tam mieszkali rodzice. Jednak moje korzenie to Piotrków Trybunalski. Rodzice przyjechali do Wilna w poszukiwaniu pracy. Trzeba pamiętać, że było to zaledwie dwa lata po zawarciu traktatu ryskiego. Po pewnym czasie mama wróciła ze mną do Piotrkowa Trybunalskiego. Ojciec zmarł. Wychowywałem się więc w domu dziadka. Piotrków Trybunalski był moją ojczyzną lat dziecinnych. Tam również uczęszczałem do szkoły podstawowej, a potem do gimnazjum. Moja edukacja została brutalnie przerwana w wieku 16 lat, kiedy wybuchła wojna. W Piotrkowie Trybunalskim przeżyłem również okres okupacji. Dużo wtedy czytałem, korzystając z księgozbiorów prywatnych. Mamy nie było stać na tajne komplety, więc uczyłem się sam. Czytałem nawet więcej niż moi rówieśnicy. Starałem się wykorzystać na edukację każdą wolną chwilę. Sprzyjała temu praca kolejarza. Pracowałem w miejscowej parowozowni. Właśnie na kolei w 1943 r. poznałem żonę.”

Stefan Kurowski (1923–2011) polski ekonomista

Źródło: Moja droga, moja walka, naszdziennik.pl, 10 maja 2008 http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080510&id=my61.txt

O wojnie , O domu , O poszukiwaniu , O rodzicach

„Boli mnie też to, że przeciętny młody Polak w szkole podstawowej czy w gimnazjum, a potem w liceum nie jest w stanie ze względów finansowych zobaczyć Krakowa.”

Michał Rożek (1946–2015) historyk sztuki, znawca Krakowa

Źródło: Rita Pagacz-Moczarska, NIE LUBIĘ TRACIĆ CZASU… Rozmowa z historykiem kultury i sztuki prof. Michałem Rożkiem, „Alma Mater”, nr 100, luty 2008, s. 89.

O czasie

„Wprost ze szkoły, w jasnym gimnazjalnym palcie i granatowej czapce z palmami, dostałem się do więzienia. Sprawa nie była pospolita. Zrobiłem zbrojny zamach na inspektora gimnazjum i gospodarza klasy. Miałem rację, choć to nie usprawiedliwia mej reakcji. Wkrótce dokonałem fantastycznie głupiej – i dlatego się udała – ucieczki z więzienia i skoczyłem w wir awanturniczego życia i rewolucji.”

Sergiusz Piasecki (1901–1964) polski pisarz, oficer wywiadu

Źródło: Drogą pod ściankę (1937)

„Był taki okres w moim życiu, w którym sprawiałem kłopoty nie tylko rodzicom, nauczycielkom w szkole, ale przede wszystkim sobie. Nie było to też coś strasznego, ale musiałem ponieść konsekwencje swojego zachowania. Odnoszę wrażenie, że każde dziecko przechodzi taki czas. Każdy ma do tego prawo. Nie wiem, może to chęć zwrócenia na siebie uwagi, poczucia, że już jestem dorosły i wszystko mi wolno. Na szczęście znudziło mi się to dość szybko. Znam większych przypałowców, którzy wciąż zachowują się tak jakby byli w gimnazjum. Każdy przechodzi swój bunt, pytanie tylko, kiedy dorośnie.”

Tallib (1986)

Źródło: Monika Matura, TaLLib: Chcę zaszczepić w młodych ludziach to, czego ewidentnie im brakuje (wywiad), infomusic.pl, 20 sierpnia 2015 https://www.infomusic.pl/wywiad/44110,tallib-chce-zaszczepic-w-mlodych-ludziach-to-czego-ewidentnie-im-brakuje-wywiad

O szczęściu , O dzieciach , O zachowaniu , O wrażeniach

„Zasługę mojego uświadomienia narodowego przypisać muszę moim hakatystycznym profesorom w gimnazjum w Katowicach, którzy zohydzaniem wszystkiego co polskie i co katolickie wzbudzili we mnie ciekawość do książki polskiej, z której pragnąłem się dowiedzieć, czym jest ten lżony i poniżany naród, którego językiem w mojej rodzinie mówiłem.”

Wojciech Korfanty (1873–1939) polityk polski, działacz narodowy na Górnym Śląsku

Źródło: Odezwa do ludu śląskiego, cyt. za: wyborcza.pl, 5 kwietnia 2011 http://wyborcza.pl/1,76842,9382458,Czego_sie_Jaroslaw_Kaczynski_nie_nauczyl_o_Gornym.html#ixzz1J1Yavzip.

O ludziach , O książkach , O rodzinie

„Uczę na poziomie gimnazjum, to jeszcze nie ten wiek, kiedy ma się zainteresowania literackie. Oczywiście są wyjątki, ale bardziej zainteresowani są moi byli uczniowie, obecnie uczący się w liceach czy innego typu szkołach średnich. Ci się dopytują, co piszę, czasem proszą o autograf.”

Adam Przechrzta (1965)

Źródło: Wywiad z Adamem Przechrztą, autorem książki „Chorągiew Michała Archanioła”, konflikty.pl http://www.konflikty.pl/a,1942,Wywiady,Wywiad_z_Adamem_Przechrzta_autorem_ksiazki_Choragiew_Michala_Archaniola.html

O książkach , O czasie , O wieku

„Zawsze kochałam teatr, bywałam w teatrze, ale marzyłam o archeologii. Ale kiedy w moim żeńskim gimnazjum zaczęto przygotowywać się do konkursów recytatorskich, załapałam chyba tego bakcyla sceny. W jednym takim spektakliku byłam przebrana za starego profesora matematyki i nikt mnie nie poznał. Więc nie tylko miałam uzdolnienia aktorskie, ale byłam też mistrzynią charakterystyki – teraz uczę tego czasami studentów. Przepowiadali mi wówczas -oj ty chyba skończysz w teatrze, a ja z uporem maniaka powtarzałam, że pójdę na archeologię. Jednak zostałam aktorką i spełniałam się na scenie. Ale miałam taki okres, kiedy całkiem poważnie myślałam o rzuceniu teatru. I to nie dlatego, żebym nie grała, żeby mnie nie zauważano i nie obsadzano. Już nie myślałam o archeologii, ale chciałam skończyć psychologię, pisać, zamknąć się w górach… Myślałam o tym ze trzy lata. Jakbym była nawet pielęgniarką i podawała ludziom baseny, to byłabym bardziej potrzebna niż jako aktorka – tak sobie kombinowałam. Dzisiaj wiem, że się myliłam. Nie mogę żyć bez teatru.”

Bogumiła Murzyńska (1940)

Źródło: „Śląsk” 9/06, 27 września 2006 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/njsr.htm

O myślach , O matematyce , O myśleniu , Kochać się

„W Warszawie, w kamienicy przy Grójeckiej 104, odnalazł ojca.
Perec Willenberg, artysta – przed wojną uczył rysunku w częstochowskim gimnazjum, prowadził renowacje zabytkowych synagog – udawał niemowę. Z obawy, aby jego pochodzenia nie zdradził zły akcent, Jako Baltazar Pękosławski prowadził pracownię, malował święte obrazy na zamówienie, to było źródłem utrzymania.
Jego Jezus Miłosierny z twarzą pozującego mu Samuela do dziś wisi w kościele św. Stanisława w Siedlcach. Zachował się również Jezus Miłosierny, namalowany węglem na sklepieniu piwnicy kamienicy przy Marszałkowskiej 60 w pierwszych tygodniach Powstania.
W przeciwieństwie do ojca Samuel mówił po polsku bez akcentu i miał tzw. dobry wygląd, który pozwalał poruszać się ulicami pod fałszywym nazwiskiem. Jego aryjskie personalia brzmiały: Ignacy Popow (Popow to było panieńskie nazwisko matki).
W filmie Nekandy – Trepki Willenberg mówi: „Bałem się. Wiedziałem, że ze strony Niemców nic mi nie grozi, bo oni nie są w stanie rozpoznać, że jestem Żydem. Kimś, kto mógł rozpoznać we mnie Żyda, mógł być tylko Polak.””

Samuel Willenberg (1923–2016)

O wojnie , O zachowaniu , O matce , O wyglądzie

„Kim byli ludzie, którzy wówczas ufali Lepperowi? To nie tylko biedni rolnicy, jak bywało wcześniej. Obok bezrobotnych z małych miasteczek popierali go zamożni gospodarze, właściciele dużych i średnich (15–20 ha) gospodarstw rolnych. Jego zwolennikami byli drobni przedsiębiorcy, małorolni z podkieleckich wiosek, młodzi bezrobotni z dużych miast, matki samotnie wychowujące dzieci, inwalidzi i renciści, uczniowie liceów i gimnazjów średnich miast.”

Igor Janke (1967) polski dziennikarz

Źródło: Lepper był jak Polska, rp.pl, 7 sierpnia 2011 http://www.rp.pl/artykul/698550.html

O dzieciach , O ludziach , O matce

„Bo ja, proszę pana, byłem świadkiem. Oglądałem likwidację getta w moich Siedlcach. Nie zapomnę, siedzi to we mnie. Byłem, proszę pana, pomocnikiem murarza, pracowałem na rampie kolejowej, kiedy ich prowadzili przez całe miasto. Stały wagony, wysypane wapnem niegaszonym, załadowano ich, biednych, zwyczajnych ludzi, ohyda. Był tam pan Zając – miał sklepik, gdzie kupowałem razem z mamą. Pan Ganiewski, fotograf. Pojechali do Treblinki. Pociąg odjechał, na rampie zostało kilku młodych chłopaków, żeby posprzątać, wyczyścić. Rampa pokryta krwią, jakieś chustki, stare walizki, śmieci, strzępy ubrań, mycki, mój Boże wszystko, co zostaje po ludziach. Patrzę, a jednym z tych zostawionych chłopaków jest mój kolega z gimnazjum, młodszy trochę. Znałem tę rodzinę, kolega nazywał się Szymek Różowykwiat. Jego tata był wspaniałym krawcem. Udawałem, że coś muruję, podszedłem do Szymka. Opowiedział mi najstraszniejszą historię, jaką kiedykolwiek słyszałem. No więc wpadli do nich nocą, byli już spakowani. Pan Różowykwiat coś powiedział, to go zastrzelili. Potem Heńka, Szymkowego brata. Potem mamę Szymka. A najmłodszego brata esesman chwycił za nóżkę, rozkręcił i głową o ścianę. Zabił. Wie pan, chciałem pomóc, nawet coś Szymkowi mówiłem, żeby uciekał, przyszedł do nas do domu. Ale nic nie mogłem więcej. Szymek wtedy nie przyszedł. Ale w moich snach przychodzi. Jeszcze dzisiaj. Gładzę go wtedy, w tym śnie, po głowie i przepraszam, bo przecież nie ochroniłem go, nie pomogłem.”

Robert Rogalski (1920) aktor polski

Źródło: Paweł Smoleński, Opowiedziałem o tym, co dla mnie ważne, „Gazeta Wyborcza” http://wyborcza.pl/magazyn/1,129628,12911524,Opowiedzialem_o_tym__co_dla_mnie_wazne.html, 23 listopada 2012

O Bogu , O ludziach , O rodzinie , O domu

„W tym roku zdałem maturę. O rok za późno, miałem poślizg w gimnazjum. Stwierdziłem, że jestem gwiazdą rocka i nie potrzebuję szkoły, co – niestety – skończyło się tak, a nie inaczej.”

Marek Molak (1990)

Źródło: Joanna Rutkowska, Gwiazda rocka na wagarach!, 10 października 2011 http://www.barwyszczescia.pl/91920/wstrzelilem-sie-w-te-role.html

O gwiazdach

„W drugiej klasie gimnazjum, kiedy skończyła piętnaście lat, przestała być grzeczną dziewczynką. Nagle i po prostu. Zaczęła palić papierosy, klęła nie gorzej od chłopaków i popijała z nimi po lekcjach, nie za dużo, tak, żeby się nie upić, a tylko poczuć ciepło, lekki zawrót głowy i ten luz, który pozwalał jej mówić rzeczy, jakich nigdy dotąd nie mówiła. To się podobało, zwłaszcza kumplom, i Martynka po raz pierwszy w życiu poczuła się ważna. Zauważyła też, że lubi, kiedy inni jej słuchają.”

Anna Bolecka (1951)

Nawet anioły bywają głodne

Chłopak

„W [fińskim] gimnazjum bardzo poważnie traktowane jest przygotowanie do wyboru zawodów, są tam identyczne w każdej szkole pracownie ślusarskie, stolarskie, krawieckie z pełnym, nowoczesnym wyposażeniem, które szkoły dostają z rozdzielnika. Dzięki temu kształcenie zawodowe nie jest gettem, ale świadomym wyborem.”

Zbigniew Marciniak (1952) polski matematyk i urzędnik

Źródło: edufakty.pl, 17 maja 2011 http://edufakty.pl/index.php/wywiady/item/411-wiceminister-nauki-prof-zbigniew-marciniak-w-finlandii-ka%C5%BCdy-chce-by%C4%87-nauczycielem.html?tmpl=component&print=1

O nauce , O nauczycielach

„Przeważająca większość wychowanków naszego gimnazjum opuszcza Sanok, a w mieście zostaje jedynie niewielki ich odsetek: rozchodzą się oni po całej Polsce, a wcale liczni i poza jej granicami. Na wysokich stanowiskach rządowych i w fabrykach, w wojsku i na wyższych uczelniach, w redakcjach – dawniej i dziś – znaleźć można Sanoczan.”

Włodzimierz Mozołowski (1895–1975) Oficer Wojska Polskiego, chemik

przemówienie podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958.
Źródło: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958, s. 48.

„Jestem z tych, którzy widocznie potrzebują Kościoła na co dzień, nie umieją żyć samą wiarą. Sześć lat byłem w gimnazjum katolickim, byłem ministrantem, działałem w sodalicji mariańskiej, z mlekiem matki wyssałem katolicyzm. Nawet w kościele parafialnym mieliśmy swoją ławę – mój dziadek był jednym z fundatorów tego kościoła. Szanuję historyczną rolę Kościoła, jego wpływ na moralność, ale widocznie nie było to we mnie zakotwiczone intelektualnie. Emocjonalnie tak, bo jeszcze z frontu pisałem listy do matki i siostry, opatrzone: „Opatrzność nade mną czuwa”, „wczoraj byłem u spowiedzi”, lepiej się dzięki temu czułem. Ale brakowało mi Kościoła na co dzień, kiedy słucha się kapłana, podlega pewnym normom – spowiedź, komunia itd. Wreszcie wpływ środowiska, lektur itd. Dla mnie przełomowe były studia w Wyższej Szkole Piechoty (wtedy nie było jeszcze Akademii Sztabu Generalnego). Byłem oficerem frontowym, to był rok 1947. Tam w znacznej części wykładowcami byli oficerowie przedwojenni – w tym przedmiotów politycznych. Byli też wykładowcy radzieccy, ale w mniejszości. W tej uczelni nauczano nas demokracji ludowej, polskiej drogi do socjalizmu. Nie był to jeszcze etap, kiedy zatriumfował stalinizm. W programie nauczania mieściły się wartości etyczno-światopoglądowe, okazywano szacunek do Kościoła. Jednak oczywiście była walka: Kościół – państwo, Kościół – partia, była rywalizacja o rząd dusz. Jak człowiek się znalazł systemowo, ustrojowo po tej stronie, to siłą faktu się w to wpisywał.”

Wojciech Jaruzelski (1923–2014) generał, działacz PZPR, prezydent PRL i RP

Źródło: „Ja też nosiłem mieczyk Chrobrego – rozmowa z gen. Jaruzelskim”, Bibula.com, 3 lutego 2009 http://www.bibula.com/?p=6205

O wierze , O demokracji , O duszy , O matce

„Urodziłem się 18 sierpnia 1937 r. w Pont-de-Cheruy (dep. Isere) we Francji. Dzieciństwo miałem spokojne i piękne. Kiedy miałem 7 lat, śniło mi się, że posiadam zdolność lotu. W tym czasie zacząłem uczęszczać do francuskiej szkoły elementarnej i sny zaczęły się zmieniać jak nowe obrazy w fotoplastykonie. Drugą wojnę światową pamiętam tylko ze smaku czekolady, którą obdarowywali nas Amerykanie. Pamiętam jeszcze pająka na suficie naszej piwnicy, w której musieliśmy się ukrywać przez dwa tygodnie. Kiedy miałem 11 lat, rodzice doszli do wniosku, że należy opuścić słodką Francję i powrócić do jeszcze słodszej Polski. Nie rozumiałem jeszcze wtedy słowa: nostalgia. Teraz dopiero rozumiem, ileż smutku się w nim zawiera. Z opowiadań i książek słyszałem dużo o wilkach grasujących w Polsce. Nie widziałem nigdzie wilków, ale nie mogłem się spodziewać, że tak małe będzie moje rozczarowanie. Osiedliliśmy się w ponurym miasteczku, w Aleksandrowie Kuj. Było to kiedyś graniczne miasteczko i słynęło szeroko z przemytu. Tutaj skończyłem szkołę podstawową. Ponieważ wykazywałem wysokie zdolności, oddano mnie do gimnazjum w Ciechocinku, żeby zrobić ze mnie „inżyniera” lub „doktora”. Po trzech latach przeniosłem się do liceum ogólnokształcącego w Gdyni, które ukończyłem i gdzie do tej pory otoczony jestem legendą, jak wyczytałem w tamtejszej szkolnej gazetce. Jeden rok, tzn. 1956, włóczyłem się po Polsce napotykając wszędzie ślady wilków, a nigdy ich samych. Potem zacząłem studiować filologię francuską na KUL-u, gdzie doskonała dobroć kilku osób wzruszyła mnie do głębi. Studia przerwałem przede wszystkim z własnej winy, a może z winy wierności tradycjom moich wielkich „ancetres”.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Źródło: życiorys Edwarda Stachury, złożony przez niego w sekretariacie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (jak podaje przypis w piątym tomie Poezji i prozy pod red. Krzysztofa Rutkowskiego)

O książkach , O rozczarowaniu , O rodzicach , O studiach

„To pisanie, jak aktorstwo, też gdzieś za mną szło. Jeszcze w 1938 r. w gimnazjum zostałem redaktorem pisma „U Mety”. Potem chętnie spisywałem różne historie i spostrzeżenia.”

Zygmunt Kęstowicz (1921–2007) aktor polski

Źródło: „Życie Warszawy”, 27 grudnia 2002 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/toz.htm

O życiu , O historii

„Mój ojciec był majstrem w fabryce i podkreślał wielokrotnie, że trzeba mieć konkretny fach w ręku. Kiedy więc chodziłem do gimnazjum w Kremnicy, myślałem o studiowaniu literatury lub filozofii. Rzecz przybrała zupełnie inny obrót, gdy odwiedził naszą szkołę kierownik literacki teatru. Usłyszał mnie podczas akademii i powiedział, że mam talent aktorski. Po skończeniu gimnazjum wyjechałem do Bratysławy i stał się cud. Zacząłem studiować słowacki i rosyjski, a jednocześnie chodziłem do konserwatorium uczyć się aktorstwa.”

Ladislav Chudík (1924–2015)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/tymrzaem.htm

O literaturze , O myślach , O myśleniu

„Przez letnie miesiące pół dnia uczyłem się, a od południa do wieczora pracowałem przy żniwach. Resztę egzaminów zdałem po wakacjach. Trzeci rok studiów rozpocząłem bez forsy. Ubranie spadało ze mnie. Brat kupił mi nowe, za co byłem mu wdzięczny. I tak jakoś przetrzymałem ostatni rok. Dawałem korepetycje uczniom z gimnazjum i trochę zarabiałem na swoje potrzeby. Ratowało mnie to głównie, że w styczniu 1923r moja młodsza siostra Pola wyszła za mąż za dalekiego krewnego Franka Soszyńskiego stolarza z Warszawy. Był on dość zamożny. Zdążył już dorobić się części domu w Bydgoszczy i 2/3 domu w Warszawie przy ulicy Dzielnej N-56. Poza tym prowadził warsztat stolarski przy ulicy Leszno 48. Wesele odbyło się w Siedlcach w mieszkaniu Stacha przy ulicy Ogrodowej 4 Małżonkowie Soszyńscy t. j. Szwagrostwo zamieszkali w lokalu przy warsztacie. Było to dość nędzne mieszkanie zawsze zakurzone i niemożliwe do utrzymania w czystości. Ale w tym czasie trudno było zdobyć się na coś lepszego, gdyż odstępne bardzo drogo kosztowało.
I tak siostra męczyła się w tym mieszkaniu do śmierci szwagra w 1934 r. Był to zacny i dobry człowiek. Dowód – na jego pogrzebie żydzi lokatorzy z ul. Dzielnej z jego domu kupili wieńce i urządzili orszak żałobny, co było opisane w Expresie Porannym pod tytułem „Niesamowity pogrzeb”. Później żydówki przychodziły na jego grób opłakiwać swego dobrego gospodarza, który pomimo zaległości w komornem ponad 10.000zł. nikogo przez cały czas nie wyeksmitował z mieszkania.
Po jego śmierci Siostra Pola wraz z dwojgiem dzieci Jankiem lat 10 i Krystyną lat 6 zamieszkała w 2 pokojowym mieszkaniu w swoim domu przy ulicy Dzielnej 56.”

Jan Soszyński (1924–1944)

Ze wspomnień wuja
Źródło: fragment pamiętnika Wincentego Kobylińskiego, wuja Jana Soszyńskiego.

O śmierci , O dzieciach , O domu , O siostrze

„Wszystkich ich (sanoczan) łączy z Sanokiem sentyment. Im dalej w lata, tym mocniejsza więź tęsknoty i wspomnień. (…) Ta więź sentymentu dotyczy nie tylko gimnazjum: łączy ich ona z całym Sanokiem i okolicą.”

Włodzimierz Mozołowski (1895–1975) Oficer Wojska Polskiego, chemik

przemówienie podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958.
Źródło: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958, s. 48.

„W gimnazjum panował kult rozumu, ale, jak wiadomo, nic bardziej nie wpływa na rozwój okultyzmu niż urzędowy racjonalizm.”

Zbigniew Herbert książka Labirynt nad morzem

Labirynt nad morzem

„Stworzenie rankingu plag nie jest możliwe. Wszystkie zagrożenia występują łącznie, a ich celem jest zawłaszczenie państwa i jego instytucji przez PiS. Jeśli min. Szyszko atakuje puszczę Białowieską, religijni fundamentaliści – prawa kobiet, a min. Zalewska system edukacji, to szkoda nie ogranicza się tylko do wyciętych drzew i zlikwidowanych gimnazjów. Tu chodzi o wychowanie nowego Polaka, narodowo-pisowskiego, „patrioty” uformowanego według prostackiego modelu i podatnego na manipulację.”

Marek Kossakowski (1952) polski dziennikarz i polityk

o polityce rządu Prawa i Sprawiedliwości.
Źródło: Andrzej Wiktorowicz, Czy Marks może być Zielony? https://www.kod-mazowsze.pl/marks-moze-byc-zielony/, kod-mazowsze.pl, 3 grudnia 2016.

O kobietach , O sprawiedliwości