Cytaty na temat cesarz (121 cytatów, strona 2)

„Co jest naszym problemem: nie znaleźliśmy do tej pory dramaturga o talencie na miarę historii niemieckich cesarzy! Był Schiller, to nie miał nic lepszego do roboty, tylko gloryfikować tego szwajcarskiego łazęgę!”

Adolf Hitler (1889–1945) kanclerz Rzeszy, twórca i dyktator III Rzeszy niemieckiej

chodzi o Wilhelma Tella
Cytaty przypisywane, Rozmowy przy stole
Źródło: s. 272

O historii

„Od dłuższego już czasu zaczęliśmy ze strony cesarza Francuzów doznawać postępowania, które dowodziło nieprzyjaznych jego względem Rosji zamiarów; atoli spodziewaliśmy się, że zmienimy je, posługując się łagodnymi i pokojowymi środkami. Skorośmy w końcu spostrzegli, że powtarzają się bezustanne najbardziej jawne obelgi, zostaliśmy mimo Naszych pokojowych chęci zmuszeni do uzupełnienia i skupienia Naszych armii. Jednakowoż nie straciliśmy jeszcze nadziei dojścia do pojednania i, zatrzymując się u granic Naszego Cesarstwa i nie łamiąc pokoju, byliśmy gotowi do obrony. Wszystkie jednak użyte przez Nas łagodne środki nie zdołały zapewnić Nam owego upragnionego pokoju. Cesarz Francuzów wypowiedział Nam pierwszy wojnę, atakując nagle Nasze wojsko pod Kownem. Widząc więc, że nic nie zdoła go skłonić do poparcia Naszych pokojowych pragnień, nie mamy przeto innej rady, jak wezwać pomocy Wszechmocnego, świadka i mściciela prawdy, i przeciwstawić Nasze siły siłom nieprzyjaciela.”

Aleksander I Romanow (1777–1825) car Rosji

odezwa do swych wojsk przed wybuchem wojny rosyjsko-francuskiej z Napoleonem I Bonapartem
Źródło: Paweł Klint, Piotr Galik, Zrozumieć przeszłość. Dzieje nowożytne. Podręcznik do historii dla liceum ogólnokształcącego i technikum. Część 2. Zakres rozszerzony, Nowa Era, Warszawa 2014, ISBN 978-83-267-1797-0, s. 451.

O wojnie , O pokoju , O historii , O sile

„Naprzód, psiakrew, cesarz patrzy!”

Jan Leon Kozietulski (1781–1821) pułkownik polski, dowódca szwoleżerów

zawołanie do żołnierzy polskich w bitwie pod Somosierrą 30 listopada 1808.
Źródło: Kronika Polski. Lata wielkich nadziei: 1796–1814, Wydawnictwo Ryszard Kluszczyński, Kraków 1998, s. 7.

„(…) w historii pojawiają się bohaterowie, którzy są, nazwijmy to: sporni. My mamy na przykład Chopina, którego Francuzi uważają za swego. Podobnie Curie-Skłodowska, także jest uważana za rodowitą Francuzkę, a Kopernik jest traktowany przez Niemców jak swój. I wreszcie Janosik, choć to może nie jest zbyt intelektualny przykład, ale ta postać jest jak najbardziej historyczna. Mówiąc, że był Słowakiem odnieślibyśmy to do dzisiejszych granic. Natomiast w tamtym okresie był obywatelem górnych Karpat czyli poddanym cesarza austriackiego. Szczerze mówiąc dla samego Janosika nie miało to żadnego znaczenia jak go w końcu nazwą, ale jeśli mówił w jakimś języku, to z pewnością był to rodzaj języka słowackiego.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: Artur Cichmiński, Ja jestem uparta, stopklatka.pl, 4 września 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=58153

O historii

„Najpiękniejsze plany biorą w łeb przez małość tych, co je mieli wykonać, bo przecież sami cesarze nic nie mogą zrobić.”

Bertolt Brecht Matka Courage i jej dzieci

Źródło: Matka Courage i jej dzieci, scena 6, tłum. Stanisław Jerzy Lec

O dzieciach , O matce

„Skoro książę ocalał w chwili zamachu na Belweder, sprawa powstania była tym bardziej przegrana – tak rozumowali wszyscy ugodowcy i lojaliści w Warszawie w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku. Uniknięcie przez nich gniewu Mikołaja zależało od jak najszybszego zdławienia ruchu, od bezwzględnego zdruzgotania spisku, od udowodnienia lojalności rządu Królestwa wobec cesarza przez nie liczące się z żadnymi stratami zmasakrowanie zbuntowanych tłumów.”

Jerzy Łojek (1932–1986) polski historyk i pisarz

Szanse powstania listopadowego
Źródło: s. 13.

O stracie

„Bokassa to po prostu skrajny przypadek, karykatura rządów straszących w Trzecim Świecie. Nie jest to jedyny w Afryce przywódca, który podsyca kult swej osoby, nadaje sobie szumne tytuły lub ustanawia marionetkowe instytucje (partia, parlament itd.) właśnie po to, aby uniemożliwić wszelką ewolucję. U tego cesarza odnajdujemy elementy składniowe najbardziej rozpowszechnionego w Afryce systemu politycznego, tylko że w przejaskrawionej formie. Nazywając rzeczy po imieniu: jest to tyrania uważająca się za oświeconą, a w rzeczywistości ślepa.”

Jean-Bédel Bokassa (1921–1996) dyktator Republiki Środkowoafrykańskiej

komentarz lewicowego tygodnika „Jeune Afrique” („Młoda Afryka”).
O Jeanie-Bédelu Bokassie
Źródło: Waldemar Łysiak, Ballada o czarnym Makapho i o duchach w: tenże, Wyspy bezludne, Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1994, ISBN 8386606002, s. 256.

O rzeczywostości

„Cesarz odszedł, generałowie zostali.”

Theodor Plievier (1892–1955)

Der Kaiser ging, die Generäle blieben. (niem.)
tytuł powieści (1932)

O odejściu

„Iesi [rodzinne miasto cesarza], szlachetne miasto Marche, dostojne miejsce, z którego wzięliśmy nasz początek, gdzie nasza boska matka wydała nas na świat (…), nasze Betlejem, ziemia i kolebka cezara (…) dlatego ty, Betlejem, miasto Marche, nie jesteś zgoła najlichsze spośród miejsc książęcych naszego rodu, albowiem z ciebie wyszedł książę, władca królestwa rzymskiego.”

Fryderyk II Hohenstauf (1194–1250) cesarz niemiecki

Źródło: Ernst W. Wies, Fryderyk II, tłum. Jacek Antkowiak, PIW, Warszawa 2002.

O świecie , O matce

„Zazwyczaj nie cierpię wygrywania, gdyż pozwala mi wejrzeć głębiej w serca moich pozornie najserdeczniejszych przyjaciół. Najlepsi z nich przegrywają do mnie z żalem; uważają za niesprawiedliwość, aby bogowie dodawali temu, który jest cesarzem i panem niezmierzonych bogactw.”

Robert Graves książka Ja

August w liście o grze w kości.
Ja, Klaudiusz

O Bogu , O grach , O cierpieniu , O bogactwie

„Odkąd chrześcijaństwo wniosło swój wkład w rozwój cywilizacji w Rzymie, zamiast centuriona pojawiającego się na polecenie tyrana, aby rzec: "Cesarz pragnie, abyś umarł", przybywał legat, który z promiennym uśmiechem oznajmiał ci polecenie papieża: "Jego Świątobliwość pragnie, abyś przybył do niego na ucztę".”

Alexandre Dumas książka Hrabia Monte Christo

The Count of Monte Cristo, V1

O uśmiechu

„Religia – każda religia – pozwala myśleć spokojnie, że tak, jak jest teraz, będzie zawsze, że wszystko zostało obmyślone i zaplanowane od tej chwili aż do skończenia czasów i że zawsze rządziła i będzie rządzić nami ta sama moc – jakiś bóg czy bogowie. Gdyby człowiek wierzący miał dopuszczać, że władza rządząca światem podlega zmianom, kto mógłby mu obiecać życie wieczne? A panujący – królowie, cesarze – uczepili się tej idei: nasza władza nie powinna się zmieniać, ponieważ opiera się na Wielkiej Władzy, która nigdy się nie zmienia – na prawie boskim. Religii potrzebna jest niezmienność. Stąd, na przykład, tak niesłychanie gwałtowne reakcje Kościoła katolickiego, kiedy jacyś goście sto czy dwieście lat temu zaczęli przegrzebywać skamieliny, jaskinie, kości, udowadniając, że świat jest o wiele starszy, niż głosi Biblia, i że nie zawsze wyglądał tak, jak wygląda teraz: że żyły na nim dziwne zwierzęta, że krowy i pchły nie zostały stworzone przez Boga, lecz powstały w wyniku ewolucji gatunków, że my, ludzie, byliśmy bardzo specyficznymi małpami. Nic nie mogło brzmieć równie wywrotowo – i odkrycie to wywróciło wszystko do góry nogami.”

Martín Caparrós (1957)

El hambre

O myślach , O myśleniu , O życiu , O Bogu

„I
To nie jest kraj dla starych ludzi. Między drzewa
Młodzi idą w uścisku, ptak leci w zieleni,
Generacje śmiertelne, a każda z nich śpiewa,
Skoki łososi, w morzach ławice makreli,
Całe lato wysławiać będą chóry ziemi
Wszystko, co jest poczęte, rodzi się, umiera.
Nikt nie dba, tą zmysłową muzyką objęty
O intelekt i trwałe jego monumenty.

II
Nędzną rzeczą jest człowiek na starość, nie więcej
Niż łachmanem wiszącym na kiju, i chyba,
Że dusza pieśni składać umie, klaśnie w ręce,
A od cielesnych zniszczeń pieśni jej przybywa.
Tej wiedzy w żadnej szkole śpiewu nie nabędzie,
W pomnikach własnej chwały tylko ją odkrywa.
Dlatego ja morzami żeglując przybyłem
Do świętego miasta Bizancjum.

III
O mędrcy gorejący w świętym boskim ogniu
Jak na mozaice u ścian pełnych złota,
Wyjdźcie z płomienia, co żarem was oblókł,
Nauczcie, jak mam śpiewać, podyktujcie słowa.
Przepalcie moje serce. Chore jest, pożąda,
I kiedy zwierzę z nim spętane kona,
Serce nic nie pojmuje. Zabierzcie mnie z wami
W wieczność, którą kunsztownie zmyśliliście sami.

IV
A kiedy za natury krainą już będę,
Nigdy formy z natury wziętej nie przybiorę.
Jak u greckich złotników, tak formę wyprzędę
Wplatających w emalię liść i złotą korę,
Ażeby senny cesarz budził się ze dworem,
Albo tę, jaką w złotej wykuli gęstwinie,
Żeby śpiewała panom i damom Bizancjum
O tym, co już minęło, czy mija, czy minie.”

William Butler Yeats (1865–1939) poeta i dramaturg irlandzki, noblista

O koniach , O wiedzę , O ptakach , O naturze

„Jego [cesarza] zadanie to prowadzić tę wojnę, która w danej chwili się toczy, i co najwyżej pomyśleć jeszcze o następnej.”

Italo Calvino książka The Nonexistent Knight

Il cavaliere inesistente

„Książka ta jest opowieścią o zabijaniu. O mordowaniu z zimną krwią, planowym i metodycznym, Starej Europy – katolickiej i monarchistycznej. Tej Europy, która jest jedyną prawdziwą Europą, zbudowaną na fundamentach Rzymu antycznego przez papieży Świętego Kościoła Rzymskiego oraz przez króla Franków i cesarza chrześcijańskiego Karola Wielkiego; Europą wielu narodów, państw i kultur, lecz jednej cywilizacji: chrześcijańsko-klasycznej, i jednej religii: rzymskokatolickiej; Europą, która nie istnieje i istnieć nie może poza równaniem: Europa=Zachód=Rzym=Katolicyzm.”

Jacek Bartyzel (1956) polski publicysta, działacz opozycji w czasach PRL

Źródło: Umierać, ale powoli. O monarchistycznej i katolickiej kontrrewolucji w krajach romańskich 1815–2000, op. cit., s. 9.

O książkach , O religii

„Pierwszy czar – tabu – i drugi czar – sama religia – są wzajemnie powiązane w ciekawy sposób. Źródłem siły drugiego może być po części ochrona, którą zapewnia mu pierwszy. (…) Związek między tymi dwoma czarami został obrazowo przedstawiony w uroczej bajce Hansa Christiana Andersena Nowe szaty cesarza.”

Daniel Dennett (1942) filozof amerykański

Fałsze i mity, które stanowią „mądrość potoczną”, mogą czasem trwać nieograniczenie długo po prostu dlatego, że sam zamiar ujawnienia ich jest, za sprawą tabu, traktowany jako wstydliwy lub niestosowny. Wspólnie żywione wątpliwe domniemania bywają podtrzymywane przez całe lata lub nawet stulecia tylko dlatego, że każdy zakłada, iż <u>ktoś inny</u> zna jakieś dobre powody, by ich nie kwestionować, więc nikt nie ośmiela się tego uczynić.
Komentarz: podkreślenie autora.
Odczarowanie. Religia jako zjawisko naturalne
Źródło: s. 42.

O sile , O religii

„Abstrakcja. Nigdy się nie lubiliśmy i już raczej nie polubimy. W tym względzie jestem jak dziecko z baśni Andersena. Przyglądam się, przyglądam i widzę pysznego cesarza kroczącego nago przez miasto. A ta procesja trwa już ponad sto lat!”

Michał Świder (1962–2019) polski malarz, absolwent krakowskiej ASP

Źródło: Abstrakcja http://www.michalswider.pl/miscellanea/17-8-abstrakcja.html.

O dzieciach

„Był ojcem faszyzmu – despotycznym autokratą, którego totalitarna polityka utorowała drogę hitlerowskiemu nazizmowi. Bezlitośnie tłumiąc wszelkie formy opozycji we własnym kraju, Mussolini był również zaborczym kolonizatorem, który żywiąc ambicje w stylu rzymskich cesarzy, dokonał bezprecedensowej inwazji na Abisynię i był bezpośrednio odpowiedzialny za śmierć ponad 300 000 jej mieszkańców. Jako sojusznik Adolfa Hitlera, Mussolini był również współwinny zbrodni popełnionych przez nazistowskie Niemcy.”

Simon Sebag Montefiore (1965)

o Benito Mussolinim.
Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa (2008)
Źródło: s. 210.

O śmierci

„Rozpustne życie Jana XII skłoniło cesarza do ponownej podróży do Rzymu, gdzie na synodzie 6 grudnia 963 r. papież został uroczyście wyklęty i pozbawiony wszelkich praw.”

Jan Wierusz Kowalski (1912–2000) polski benedyktyn, religioznawca

Źródło:Poczet papieży, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985, ISBN 8303010131, s. 74–75.
Poczet papieży

O życiu

„Gdy byłam dzieckiem, szach kojarzył mi się z niebieskim samolotem a niebie nad Isfahanem. – Popatrz, popatrz – wołały z podnieceniem moje koleżanki i potrząsały mną. – Tam w górze leci nasz cesarz!”

Sorajja Esfandijari Bachtijari (1932–2001) księżniczka Iranu

Wytrzeszczonymi oczami przeszukiwałam widnokrąg. Z szachem kojarzyło mi się jeszcze tamto święto, jego wesele z księżniczką Fawzią, gdy całe miasto było oświetlone, a moja piastunka trzymała mnie za rękę. Sztuczne ognie i masy ludzi, którzy w szale radości fetowali parę cesarską… I naturalnie barany, które szlachtowano.
Źródło: Ulrike Grunewald, Słynne rywalki, czyli gra o miłość, pieniądze i władzę, wyd. Videograf II, Katowice 2009, ISBN 9788371836824, tłum. Roman Niedballa, s. 107–108.

O dzieciach

„Opis: ostatnie słowa cesarza według pisarzy chrześcijańskich.”

Julian Apostata (331–363) cesarz rzymski

Galilaee, vicisti! (łac.)
Słowa przypisane Julianowi Apostacie

Cytaty na temat cesarz strona 2

Cytaty na temat cesarz
strona 2