Cytaty na temat but (234 cytatów, strona 3)

„Poręcz jest wytarta od rąk pobrudzonych cyjanem.
Skrzypią buty.
Śledzę przez wizjer poskręcane sylwetki.
Codziennie wędruję za nimi do drzwi chlapniętymi farbą
Światło plami klamkę.”

Anna Nowaczyńska (1974)

Źródło: Wyobrażenie o Diane http://www.dwutygodnik.com/artykul/3819/, dwutygodnik.com nr 89/2012.

O butach , O świetle

„Żołnierz maszeruje, a buty idą.”

Antoni Regulski

O butach

„Ostatnio Unia poszerza się o kraje biedne. W grudniu jeden z moich wyborców zaproszony na zwiedzanie Parlamentu Europejskiego do Brukseli poinformował mnie o tym, że w jego wsi zdarzają się przypadki, że dzieci nie mogą chodzić do szkoły, ponieważ nie mają butów, nie mówiąc już o przyborach szkolnych. Minimalny zasiłek socjalny w Polsce wynosi między 10 euro a 100 euro miesięcznie, a minimalna płaca 212 euro. Czy na wzór omawianego funduszu nie można by również stworzyć funduszu dla obywateli Unii, bądź zmusić państwa członkowskie do wypłacania przynajmniej 250 euro miesięcznie osobom potrzebującym?”

Jan Masiel (1963) polityk polski

fragment wystąpienia w Parlamencie Europejskim, 23 lutego 2005.

O dzieciach , O butach

„Mnie teatru nikt nie dał, sama go stworzyłam. Nie rozumiem tej buty, tego roszczenia, które ma środowisko teatralne, że należą im się miliony, a oni roztoczą jakąś wizję. Wiem, że awangarda kosztuje i ona musi mieć pieniądze, bo sztuki wizjonerskie potrzebują nakładów. Jednak dobre spektakle można robić też za małe pieniądze. A koszty utrzymania teatru państwowego, utrzymania całej instytucji, są niewiarygodne. Przysięgam, gdybym miała takie pieniądze, zbudowałabym z tego teatr.”

Krystyna Janda (1952) polska aktorka

Źródło: „Dziennik Metro”, 16 marca 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/19703

O pieniądzach , O butach , O czytaniu

„Pokraczna parada typów bez uroku. Może gdzieś w drugim szeregu siedzą Adonisy, ale w ławach pierwszych i na bilbordach: gruby, brzydki, łysy, kurdupel, garbus, gigant, sepleniący, pokurcz, podgardle obwisłe, pożyczka z tłustych włosów, niedogolony, pryszcze, stare buty i sznurowadła na supeł…”

Wojciech Cejrowski (1964) polski dziennikarz i podróżnik

o politykach w Polsce.
Źródło: http://cejrowski.com/dziennik/index. php? id=56212404&subpage=3&show_all=

O butach

„Wzorcem radzieckich piosenkarek ówcześnie była Lubow Orłowa (komedie Świat się śmieje, Wołga, Wołga). Eteryczne blond sopranistki w atłasowych sukniach, kopie Orłowej, zawodziły piskliwie od Brześcia po Magadan (…). A tu Polka w grubym swetrze i butach narciarskich, masywna jak kolumna Zygmunta huknęła ze sceny basem.”

Edyta Piecha (1937) rosyjska piosenkarka pochodzenia polskiego

Źródło: Edyta Piecha czyli nasz człowiek w Rosji, muzykarosyjska.pl http://muzykarosyjska.pl/2008/02/14/edyta-piecha-czyli-nasz-czlowiek-w-rosji/

O świecie , O butach , O piekle

„Po deszczu dużo dżdżownic zmiażdżonych butami
nieuważnych przechodniów. To brzmi jak ćwiczenie
dykcyjne dla studentów szkoły teatralnej.”

Bogusław Kierc (1943)

Źródło: Środek świata

O butach , O ćwiczeniach

„więc zdejmij nasza Lilu co masz dziś do zdjęcia
i połóż nam się pięknie jak to umiesz robić
więc zdejmij Lilu buty w butach będziesz chodzić
i odsłoń brzuch swój bo go masz do odsłonięcia”

Henryk Jachimowski (1938–2014)

Źródło: Sonet do Lili

O butach

„Co to ma znaczyć? - zawołał Woland. - Dlaczegoś sobie pozłocił wąsy? I po kiego diabła ci ta muszka, skoro nie masz nawet spodni?
-Spodnie nie obowiązują kota, messer – niezmiernie z siebie zadowolony odpowiedział kocur. - Może polecisz mi, messer, włożyć jeszcze buty? Koty w butach występują jedynie w bajkach, messer. Ale czy zdarzyło ci się kiedykolwiek widzieć na balu kogoś, kto by nie był w muszce? Nie chciałbym znaleźć się w ośmieszającej sytuacji ani ryzykować, że zostanę wyrzucony za drzwi. Każdy przystraja się, jak może. Weź pod uwagę, messer, że to, co powiedziałem, odnosi się także do lorgnon!
-Ale wąsy?…
-Nie rozumiem – oschle zaprotestował kocur – dlaczego Azazello i Korowiow, goląc się dzisiaj, mogli się posypać białym pudrem, i w czym biały puder jest lepszy od złotego? Upudrowałem sobie wąsy, i to wszystko! Co innego, gdybym się ogolił! Ogolony kot to rzeczywiście shocking, zgoda, zawsze to przyznam. Ale w ogóle – głos kota zadrżał z obrazy – widzę, że robi się tu jakieś osobiste wycieczki pod moim adresem, widzę też, że staje przede mną poważny problem – czy aby powinienem iść na bal?”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O kotach , O problemach , Obraz , O butach

„Niektórym się wydaje, że czubkiem można zostać ot tak, ni z gruchy, ni z pietruchy. Ze na przykład najspokojniej w świecie spacerujesz sobie z rodziną, aż tu nagle doskakujesz do drzewa i zaczynasz je kopać, dopadasz wózeczka i plujesz dzidziusiowi w ryło, podnosisz nogę i obsikujesz kulę kaleki, jednym słowem - odbija ci. Albo inaczej, zwyczajnie szykujesz się do spania, ucałowałeś rodziców, przyjaciół, żonę, dzieci, meble, oszczędności, ubranka, bojler, umywalkę, podeszwy swoich butów, muszlę klozetową. Po prostu dostajesz hyzia.

Nie, nie i jeszcze raz nie.

To może jeszcze inaczej - przeglądasz pocztę, popijając poranną kawę (zachowanie w normie, tylko trochę niezdrowe dla pęcherza) i trafiasz na wredny list na swój temat, anonim. Sklecono go przy pomocy liter powycinanych z różnych piśmideł, których nie czytujesz, pośrednio zmuszając cię tym sposobem do ich lektury. - Łajdaki! Nie uda się wam! - wydzierasz się z pianą na ustach i ciach! dostajesz kuku na muniu. Bo zachodzące w mózgownicy procesy chemiczne uległy zakłóceniu, jako że bolą cię zęby. Albo dlatego, że w dzieciństwie mamusia i tatuś nie kochali cię dość mocno, bo słońce grzeje coraz słabiej, a księżyc wchodzi przez okno dwanaście po północy.

Nie. nie. nie. NIE.

NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE NIE.

Kto jak kto. ale ja znam się na tym i mogę stwierdzić, że ci, którzy tak mówią, po prostu bredzą. Nigdy w życiu nie zająłbym tak eksponowanej pozycji, na samym szczycie hierarchii chorób umysłowych, gdybym nie poświęcał każdej sekundy na ciężką, wytrwałą, drobiazgową pracę nad sobą i swoimi uzdolnieniami. Jeśli człowiek nie stawia sobie wymagań, to do niczego nie dojdzie. Dzisiejsza młodzież chciałaby dostać świra - bo to całkiem fajne - ale bez tego wysiłku, który jest niezbędny. Owszem, być szurniętym to nic trudnego. Ale żeby zostać prawdziwym, wielkim, pierwszorzędnym szaleńcem, na to - wierzcie mi - trzeba się nieźle napocić. A czasami trochę wypić: nie jestem wymagający, trzy kieliszki wystarczą. Ale przede wszystkim, przede wszystkim, przede wszystkim - z czego nie zdajemy sobie sprawy i czego powtarzać nigdy dość - świrowanie to wynik zbiorowego wysiłku! Tak, koleżanki i koledzy, zatkało was, co? "Jak to? Wariowanie to zajęcie grupowe? Ten się chyba z głupim widział!" No dalej, lżyjcie mnie, nie żałujcie sobie. Och, przyznaję, że niełatwo to znieść, ale kiedy za twoimi plecami stoi murem zespól, wszystko staje się prostsze. A ja, czego nie należy zapominać, mam najlepszą ekipę na świecie. Byłem we wszelakich szpitalach, u najróżniejszych psychiatrów. Wszyscy połamali sobie na mnie zęby. Najbardziej nieustępliwi, którzy od pierwszego spotkania wyrokowali z okrutnym uśmieszkiem: "To nic takiego, nic poważnego, raz dwa wróci pan do siebie." No i co? Figa z makiem. Jak wysiadają ci mądrale, teraz, gdy nikt, nawet najciemniejsza z pielęgniarek nie może zaprzeczyć, że jestem przykładem najwspanialszego, najelegantszego, najosobliwszego obłędu w stylu francuskim z końca dwudziestego wieku? Ale ja nigdy, przenigdy nie zapominam, nawet gdy piję samotnie, że udało mi się dzięki innym, dzięki mojemu zespołowi. To on przypominał mi nieustannie, że świat jest przeciw mnie, że ludzie chcą moich pieniędzy i mojej śmierci, że nie spoczną, dopóki nie wymażą mnie z listy żyjących.

Dziękuję.

Dziękuję wam wszystkim.”

Roland Topor (1938–1997) pisarz i rysownik francuski pochodzenia polskiego

Dziennik Paniczny

O kawie , O zapominaniu , O piciu , O rodzicach

„Nikt nie wie dlaczego, niezależnie od mocy wybuchu, zawsze pozostają dymiące buty. To chyba po prostu jedna z tych rzeczy…”

Terry Pratchett książka Czarodzicielstwo

Sourcery

O butach

„A my nie byliśmy dla nich wcale zwiastunami zmian, z tą bezcelową wyprawą, bladą skórą, z butami Salomona, aparatami Pentaxa, z tym kompletnym brakiem uzasadnienia dla własnej tutaj obecności, z całym tym kaprysem. Przyjęli nas tak, jakbyśmy byli dziećmi tej samej przestrzeni, mieszkańcami tej samej opowieści, która trwa od niepamiętnych czasów.”

Andrzej Stasiuk (1960) pisarz polski

O dzieciach , O butach

„Dzieje kultury wykazują, ze głupota jest siostrą bliźniaczą rozumu, ona rośnie najbujniej nie na glebie dziewiczej ignorancji, lecz na gruncie uprawnym siódmym potem doktorów i profesorów. Wielkie absurdy nie są wymyślane przez tych, których rozum krząta się wokół spraw codziennych. Nic dziwnego zatem, że właśnie najintensywniejsi myśliciele bywali producentami największego głupstwa.”

Witold Gombrowicz (1904–1969) pisarz polski

Dziennik 1956, XIX, Thursday

O siostrze , O butach , O głupocie , O szkole

„Prezydencki minister Krzysztof Szczerski zamiast podwyżek proponuje nauczycielom „dorobienie” poprzez 500+. Ile trzeba mieć w sobie buty, by coś tak bezgranicznie głupiego wymyślić?”

Marcin Kierwiński (1976) polski polityk

Źródło: Komentarze po słowach Szczerskiego o nauczycielach i celibacie. "Buta", "bezczelność" http://www.gazeta.pl/0,0.html?mtpromo=0NiIOJiL1wyoDwyuH2CHHMiSqdo4qtmXOJiKLKBVLgDJv2CIWsnXytmXudnYOJiKLeDUvwB1n2BKjYE&utm_campaign=amtp_push, gazeta.pl, 3 marca 2019.

O butach , O nauczycielach

To tłumaczenie czeka na recenzję. Czy to jest poprawne?

„Kłamstwo może przebyć połowę świata w czasie, podczas gdy prawda nakłada buty.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

O prawdzie , O kłamstwie , O czasie , O butach

„Prawie półtora miliarda z naszych pieniędzy zostało oddane na odszkodowania za rzekome krzywdy. Tak naprawdę to był haracz, który wszyscy płacimy mafii. Ta mafia czasami jest przebrana za urzędnika, czasami jest przebrana za prawnika, a czasami jak to mafia, z buta, z łomem wbija do mieszkania żeby wyrzucić lokatorów. Przez lata to tolerowaliście.”

Maciej Konieczny (1980) polski polityk

do posła PO Macieja Szczerby.
Źródło: Tak czy Nie - Czy sprawa reprywatyzacji doprowadzi do ostatecznej klęski Platformy Obywatelskiej? http://www.polsatnews.pl/wideo-program/tak-czy-nie-czy-sprawa-reprywatyzacji-doprowadzi-do-ostatecznej-kleski-platformy-obywatelskiej_6379691/, polsatnews.pl, 9 września 2016.

O butach

„Żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym. Znaczy to, że w naszej warszawskiej epoce tramwaj wzniósł się do roli symbolu. Oczywiście tramwaj wyraża miejską jednostkę komunikacyjną, taką samą jak trolejbus czy autobus. Mówi się: żyjemy życiem takim czy innym, wtedy gdy życie owo dobywa z człowieka jego najistotniejsze cechy. Czyli że w zetknięciu z nim człowiek objawia się w całej okazałości. Przepełniony irracjonalnie tramwaj warszawski stanowi doskonały odczynnik, przekonujemy się w nim codziennie, jacy jesteśmy i jak bardzo żyjemy życiem tramwajowym. W chwili gdy najbliższy bliźni demoluje nam śledzionę, unicestwia czar dopiero co kupionego płaszcza, niweczy z trudem przyszyte guziki, gasi brutalnie przepiękny połysk żarliwie wyczyszczonych butów, gniecie na miazgę wiezione dla dzieci ciastka, uśmiecha się przepraszająco, pakując nam w usta rękaw od kurtki, w której przed chwilą czyścił kominy lub wypakowywał stare śledzie – w takiej chwili, powtarzam, instynkty, jak działa żaglowej fregaty, wysuwają się groźnie z burt naszych dusz. Wtedy dopiero spostrzegamy z przerażeniem, jacy potrafimy być pierwotni, dzicy, egoistyczni, kłótliwi, nietolerancyjni, zaślepieni, krótkowzroczni. Z drugiej strony – ileż wspaniałych wartości dostrzegamy naraz w życiu, gdy uda nam się wepchnąć jako ostatni do rozchodzącego się w szwach autobusu, gdy przygodny sąsiad, wisząc na stopniu, odstąpi nam trzy centymetry kwadratowe miejsca, akurat tyle, by postawić na nich szpic buta, gdy złapany rozpaczliwie za krawat ten, który już do połowy tkwi w środku, uśmiechnie się bez pretensji i przygnie nas mocnym ramieniem, gdy wreszcie starsza pani, której, prąc ku wyjściu, strąciliśmy kapelusz, porwali w strzępy gazety i wgnietli całą zawartość siatki z masłem, jajami i marmoladą w biust, uśmiechnie się z tramwajową melancholią i powie smutne, lecz przebaczające: – Nie szkodzi…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Wtedy widzimy, jak dalece potrafimy być solidarni, wyrozumiali, ludzcy i coś ciepłego rozpływa się nam jak słodka, rozgrzana czekolada koło serca. Nic nie wzbudza w nas tak nieprzytomnej złości i bezmyślnej chęci awantur, jak niekończące się wyczekiwanie na wypchane ludźmi trolejbusy, do których nie można się dostać, jak tępota, brutalności i nieuprzejmość w tramwaju, o nic nie będziemy się sprzeczać i kłócić tak namiętnie, jak o grubiaństwa współpasażerów i bezduszną wrogość konduktorów. Ale też nic nie wzbudza w nas takiego uczucia zadowolenia, satysfakcji i wygody, jak widok wyczekiwanego numeru na ulicznym horyzoncie i stwierdzenie, że znajdziemy w nim miejsce siedzące. Tramwaj wyzwala w nas dziś w Warszawie cenną bezpośredniość przeżywania i dlatego żyjemy tu, w Warszawie życiem tramwajowym.
Zły

O życiu , O dzieciach , O uśmiechu , O butach

„Gdy młodsza z sióstr Bowien, w dwa dni po rozpoczęciu ucieczki, jednej z nich zdjęła buty, ciało odeszło od kości wraz z obuwiem. Przytrafiło się to wielu setkom ludzi, a tylko nieliczni znaleźli jakiegoś lekarza, który ich przyjął na kilka nocy, amputował odmrożoną stopę albo przynajmniej na parę godzin uśmierzył ból.”

Jürgen Thorwald (1915–2006)

Wielka ucieczka (1951), ISBN 978-83-08-05853-4, Wydawnictwo Literackie Sp. z o.o. 1995

O ludziach , O zdjęciach , O butach , O odejściu

„Można stać się lepszym człowiekiem. Książki uczą pokory. Książki uwrażliwiają. Książki powodują, że dostrzegamy dużo więcej szczegółów. Bez książek pewnie nigdy nie zwróciłabym uwagi, że biedę widać w butach i to w różnorodny sposób. Inaczej w tych starych znoszonych, inaczej w nowych, kupionych za 20 zł. Dzięki książkom możemy to wszystko zobaczyć, bo one uczą nas drugiego człowieka.”

Maria Dąbrowska-Majewska (1956)

Źródło: Maria Dąbrowska-Majewska: Więzienie to Polska w mikroskali https://www.styl.pl/magazyn/news-maria-dabrowska-majewska-wiezienie-to-polska-w-mikroskali,nId,2480850, styl.pl

O książkach , O butach

„Że te wytarte buty, za duże spodnie, stare, sfatygowane garnitury to tylko i wyłącznie przykrywka. Król nie jest nagi, ma całkiem drogie szaty, siedzi na tronie na Srebrnej i zarządza swoim majątkiem. To jest oczywiście patologia.”

Robert Biedroń (1976) polski polityk i działacz środowiska gejowskiego

Jarosławie Kaczyńskim i spółce Srebrna
Źródło: Robert Biedroń: Jeśli potwierdzą się biznesowe powiązania polityków, należy znacjonalizować majątek PiS http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103087,24412137,robert-biedron-w-poranku-tok-fm.html?utm_medium=push&utm_source=pushpushgo&utm_campaign=Biedro%C5%84maj%C4%85tekPiS, tokfm.pl, 30 stycznia 2019.

O butach

„Buta, łgarstwo, agresja, serwilizm, zarozumiałość, cynizm, zadufanie, arogancja, konfetti.”

Borys Budka (1978) polski polityk

rozwinięcie liter nazwiska Błaszczak w toku debaty sejmowej nad wnioskiem o odwołanie ministra spraw wewnętrznych i administracji Mariusza Błaszczaka.
Źródło: Sejm odrzucił wniosek PO o odwołanie szefa MSWiA http://wiadomosci.onet.pl/kraj/sejm-odrzucil-wniosek-po-o-odwolanie-szefa-mswia/9j5whdh, onet.pl, 5 lipca 2017.

O butach

„Ciało, które mi okazano było nagie i leżało w worku. Bielizna, buty ubranie, które dałem w Moskwie leżały na tym worku. A przecież przynajmniej 70 z tych ciał nadawało się do tego, żeby je było można ubrać. Brat był w jednym kawałku i przy odrobinie chęci można było to zrobić. Tak się jednak nie stało.”

Andrzej Melak (1944) przewodniczący Komitetu Katyńskiego, polityk

o ekshumacji swojego brata Stefana Melaka i śledztwie w sprawie katastrofy w Smoleńsku.
Źródło: Andrzej Melak po ekshumacji brata: „Nie mogłem stwierdzić na sto procent, że to jest Stefan” https://wpolityce.pl/smolensk/316570-nasz-wywiad-andrzej-melak-po-ekshumacji-brata-nie-moglem-stwierdzic-na-sto-procent-ze-to-jest-stefan, wpolityce.pl, 23 listopada 2016.

O butach

„Po raz pierwszy zetknąłem się z 17-tysięczną rzeszą żołnierską, która oczekiwała mego przybycia. Do końca życia nie zapomnę ich wyglądu. Ogromna część bez butów i bez koszul. Wszyscy właściwie w łachmanach, częściowo w strzępach starych mundurów polskich, wychudli jak szkielety. Większość pokryta wrzodami wskutek awitaminozy. Ale, ku zdumieniu towarzyszących mi bolszewików z gen. Żukowem na czele, wszyscy byli ogoleni. I cóż za wspaniała żołnierska postawa. Serce mi się ścisnęło, gdy patrzyłem na tych nędzarzy, i zapytywałem się w duchu, czy uda się z nich jeszcze zrobić wojsko i czy zdołają znieść oczekujące ich trudy wojenne. Odpowiedź zjawiała się natychmiast; dość było popatrzeć w te błyszczące oczy, z których wyzierała wola i wiara (…). Pierwszy i – daj, Boże – ostatni raz w życiu przyjąłem defiladę żołnierzy bez butów. Uparli się, że chcą maszerować. Chcą pokazać bolszewikom, że bosymi, poranionymi nogami potrafią na piasku wybić takt wojskowy jako początek swego marszu do Polski.”

Władysław Anders (1892–1970) polski generał

o defiladzie żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (1941–1942).
Źródło: Bez butów do Andersa https://dorzeczy.pl/historia/63066/Bez-butow-do-Andersa.html, dorzeczy.pl, 29 kwietnia 2018.

O Bogu , O wyglądzie , O woli , O wierze

„Brak butów był taki (u szeregowych i oficerów), że kierowcy samochodów wyjeżdżający brali buty od tych, którzy mieli odpoczynek po służbie.”

Józef Czapski (1896–1993) polski malarz i pisarz

o ciężkich warunkach panujących w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR (1941–1942).
Źródło: Bez butów do Andersa https://dorzeczy.pl/historia/63066/Bez-butow-do-Andersa.html, dorzeczy.pl, 29 kwietnia 2018.

O butach

„Każdy ma ulubione pory dnia, drobne momenty, które odróżniają się od innych i sprowadzają chwile – choćby krótkiego - zastanowienia. To samo dotyczy pór roku, kalendarza liturgicznego, a już najbardziej ludzkich losów. Ziemia, rośliny i zwierzęta nie zajmują się rozważaniami, a wszelkie zmiany przyjmują naturalnie. Moja kotka nie popada w depresję na widok pierwszego śniegu. Nie martwi się o drewno do komina, ciepłe ubrania, buty i najważniejsze: o Żonę -Li -Zmarzluchę. Uroda już taka. Drzewa też się nie martwią. Wiedzą kiedy zrzucić liście i jak po prostu trwać z nagimi gałęziami. Ogołocone, a jednak nieśmieszne. Piękne.”

Michał Świder (1962–2019) polski malarz, absolwent krakowskiej ASP

Źródło: Tryptyk o porach dnia http://www.michalswider.pl/miscellanea/14-5-tryptyk-o-porach-dnia.html.

O losie , O zwierzętach , O butach

„Nie kupuje sobie domów, rezydencji, wrócił do mieszkania na Żoliborzu, w którym wychował się razem z bratem. On byle tylko miał swoje książki. Przecież nieraz mu przypominałam, że pora kupić nowe buty, bo w tych starych wstyd już chodzić.”

Jolanta Szczypińska (1957–2018) polska pielęgniarka i działaczka polityczna

o Jarosławie Kaczyńskim.
Źródło: Znali się prawie 30 lat. Na pierwsze spotkanie z Kaczyńskim Szczypińska poszła boso https://wiadomosci.wp.pl/znali-sie-prawie-30-lat-na-pierwsze-spotkanie-z-kaczynskim-szczypinska-poszla-boso-6325670349833857a, wp.pl, 9 grudnia 2018.

O książkach , O butach , Pora roku

„Musiałam wyjeżdżać do Warszawy na rady polityczne partii. A bilet trzeba było kupić za własne pieniądze. Pewnego razu, kiedy już uzbierałam pieniądze na bilet, zaczęłam się zastanawiać, w czym pojadę. Było lato, nie miałam butów, więc kupiłam najtańsze, jednorazówki – jak się okazało. Pojechałam do Warszawy, a tam była ulewa i buty się rozpadły. Nie miałam pieniędzy na drugie, więc poszłam boso. Bez butów wkroczyłam do Sali Kolumnowej w Sejmie.”

Jolanta Szczypińska (1957–2018) polska pielęgniarka i działaczka polityczna

o latach 90.
Źródło: Znali się prawie 30 lat. Na pierwsze spotkanie z Kaczyńskim Szczypińska poszła boso https://wiadomosci.wp.pl/znali-sie-prawie-30-lat-na-pierwsze-spotkanie-z-kaczynskim-szczypinska-poszla-boso-6325670349833857a, wp.pl, 9 grudnia 2018.

O pieniądzach , O butach , O lecie

„Muszyński ma opinię człowieka bezpardonowego, który próbował wziąć sędziów pod but. Niektóre jego zachowania, choćby dosadny język, budziły opory nawet w środowiskach prawniczych życzliwych PiS. Nazywany dublerem, bo został wybrany na etat wedle poprzedniego TK zajęty przez innego prawnika, wybranego za czasów rządów PO-PSL, którego nie chce zaprzysiąc prezydent Andrzej Duda. Muszyński chce – co jest łatwe do przewidzenia – orzekać w Izbie Dyscyplinarnej, która ma sądzić sędziów. Jest typowany na jej prezesa.”

Andrzej Stankiewicz (1942–2018) okulista

Współautor: Rafał Zychal
Źródło: Bogate życiorysy kandydatów do Sądu Najwyższego. Dużo kontrowersji https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/sad-najwyzszy-biografie-kandydatow/qvpvm6j?utm_source=onetpush_viasg&utm_medium=synergy&utm_campaign=allonet_push&srcc=ucs&utm_v=2, onet.pl, 3 sierpnia 2018

O butach , O zachowaniu , O języku słowackim

„Muszyński ma opinię człowieka bezpardonowego, który próbował wziąć sędziów pod but. Niektóre jego zachowania, choćby dosadny język, budziły opory nawet w środowiskach prawniczych życzliwych PiS. Nazywany dublerem, bo został wybrany na etat wedle poprzedniego TK zajęty przez innego prawnika, wybranego za czasów rządów PO-PSL, którego nie chce zaprzysiąc prezydent Andrzej Duda. Muszyński chce — co jest łatwe do przewidzenia — orzekać w Izbie Dyscyplinarnej, która ma sądzić sędziów. Jest typowany na jej prezesa.”

Mariusz Muszyński (1964) polski prawnik

Autorzy: Andrzej Stankiewicz, Rafał Zychal
Źródło: Bogate życiorysy kandydatów do Sądu Najwyższego. Dużo kontrowersji https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/sad-najwyzszy-biografie-kandydatow/qvpvm6j?utm_source=onetpush_viasg&utm_medium=synergy&utm_campaign=allonet_push&srcc=ucs&utm_v=2, onet.pl, 3 sierpnia 2018

O butach , O zachowaniu , O języku słowackim

„Nigdy nie zapomnę tego momentu, kiedy w ciężkiej, prawdziwej walce pierwsi żołnierze dotarli do brzegu i dosłownie weszli do wody. Wchodzili w butach, grzęźli w tym mokrym piasku, maczali ręce, maczali twarze w tej wodzie. To wszystko brzmi dziś jak slogan, a to przecież prawda.”

Stanisław Komornicki (1924–2010) polski generał, Kanclerz Orderu Wojennego Virtuti Militari

uczestnik bitwy o Kołobrzeg o powtórnych zaślubinach Polski z morzem w 1945.
Źródło: Powtórne zaślubiny Polski z morzem https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/1399954,Powtorne-zaslubiny-Polski-z-morzem, polskieradio.pl, 18 marca 2018.

O walce , O prawdzie , O butach